Share

บทที่ 315

ถังซือซือยิ้มพลางเอ่ยว่า “ดูก่อนก็แล้วกัน ไม่งั้นนายก็แอดไลน์ฉัน?”

ชายหนุ่มมองเวินเหลียงทีหนึ่ง เห็นเธอไม่มีเจตนาอยากจะแอดไลน์ จึงทำได้เพียงแอดไลน์ของถังซือซือไปก่อน “เรียบร้อยครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ”

เขามองเวินเหลียงอีกครั้งแล้วเอ่ยว่า “พี่ครับ ถ้าเสื้อผ้าพี่ซักไม่สะอาดละก็ รีบมาหาผมเลยนะครับ”

“ได้เลย” ถังซือซือตอบกลับแทนเวินเหลียง

รอเมื่อชายหนุ่มจากไป ถังซือซือก็มองเวินเหลียง “ให้ตายเถอะ เสี่ยวอาเหลียง อย่าทำตัวเย็นชาขนาดนั้นจะได้ไหม!”

เวินเหลียงเงยหน้าขึ้นมา “ฉันทำแบบนั้นเหรอ?”

“เปล่างั้นเหรอ?” ถังซือซือถลึงตาโต “เขาอุตส่าห์แสดงความจริงใจ เธอก็เอาแต่ทำหน้าไร้อารมณ์อยู่ได้ ยังเย็นชาไม่พอหรือไง?”

เวินเหลียงสำลักไป “ฉันรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นก็แค่นั้นเอง”

เวินเหลียงรู้ปัญหาของตัวเองข้อนี้นานแล้ว หรือว่าอาจเพราะไปไหนมาไหนคนเดียวจนชินแล้ว นอกจากลูกค้าที่ต้องรักษาเอาไว้ เมื่อเธออยู่กับเพื่อน เธอมักเป็นฝ่ายถูกเข้าหามากกว่า

อธิบายในหนึ่งประโยคก็คือ ถ้าเธอมาฉันจะต้อนรับขับสู้ แต่ถ้าเธอไม่มาฉันก็สบาย ๆ

เธอไม่ได้หวังอยากจะมีเพื่อนเยอะ ๆ อย่างเมื่อครู่นี้หากไม่จำเป็นต้องไปมาหาสู่กัน เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status