Share
บทที่ 319
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 320
เวินเหลียงวางสายแล้วกลับไปยังที่นั่งถังซือซือเห็นเวินเหลียงดูหดหู่เล็กน้อย จึงถามเปรยขึ้นว่า “เมื่อกี้สายของใครเหรอ?”“เพื่อนคนหนึ่งน่ะ” เวินเหลียงกัดริมฝีปากล่าง“หึ เธอมีเพื่อนกี่คนฉันไม่รู้หรือไง เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่อีตามืดบอดฟู่หรอกนะ?”เวินเหลียง “...”ถังซือซือเห็นว่าตัวเองทายถูก ก็พูดแซะขึ้นมาทันที “เขายังจะโทรมาทำไมอีก? ตอแยเธอ? อาเหลียง เธออย่าใจอ่อนยกโทษให้เขาเชียวนะ!”“ไม่มีทาง” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นอย่างแน่วแน่ “เมื่อกี้เพื่อนของเขาโทรมา บอกว่าเขากำลังดื่มเหล้าอยู่ ให้ฉันไปโน้มน้าวหน่อย เขาได้รับบาดเจ็บเพราะช่วยฉัน ฉันจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้”จูฝานพูดขึ้น “ฉันเชื่อว่าอาเหลียงคงไม่เลอะเลือนขนาดนั้นหรอก แต่แค่ตอนนี้ต้องให้เวลาเธอเดินออกมาหน่อย”ผ่านไปสองชั่วโมง พวกเวินเหลียงทั้งสามคนก็มาถึงทรอมโซออกมาจากสนามบิน พวกเธอก็นั่งรถเมล์ไปโรงแรมมองไปนอกรถเมล์ สองข้างถนนยังถูกปกคลุมไปด้วยรอยหิมะชั้นหนึ่งโรงแรมที่ถังซือซือจองเอาไว้คือออโรร่าครีโอล“ฉันเห็นในคำแนะนำบอกว่าโรงแรมนี้อยู่ติดกับท่าเรือ วิวดีมาก ๆ แถมชั้นดาดฟ้ายังมีออนเซ็นกลางแจ้งด้วย ถึงเวลานั้นจะได้ไป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 321
พูดจบ เขาก็ออกไปอย่างดีอกดีใจมองเงาเบื้องหลังของเขา ถังซือซือก็ฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดกับเวินเหลียงว่า “ดูท่าพวกเราจะมีวาสนาต่อกันจริง ๆ แบบนี้พบเจอกันได้ทั้งนั้น”เวินเหลียงยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรเธอรู้ว่าถังซือซือหมายความว่าอะไร แต่เธอไม่ได้คิดอะไรกับเมิ่งเซ่อจริง ๆกินข้าวเสร็จ พวกเขาก็กลับไปพักผ่อนตามอัธยาศัยที่ห้อง จากนั้นก็ไปรวมตัวกับพวกเมิ่งเซ่อเขาที่โถงด้านล่างของโรงแรม และไปลานสกีด้วยกันคฤหาสน์ย่านซิงเหอวานฟู่เจิงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา หลังเกิดอาการเมาค้างหัวเหมือนจะระเบิดออกมาอย่างนั้นเขาหลับตาลงอย่างสุดจะทนพลางยื่นมือออกไปลูบขมับข้างหูมีเสียงกรนครอก ๆ แว่วดังขึ้นมากระทั่งอาการปวดที่หัวเริ่มทุเลาลงมาบ้างแล้ว ฟู่เจิงถึงได้ลืมตาขึ้นมา ในมือลูบปุ๊กลุกที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ พร้อมทั้งมองเพดานอย่างเหม่อลอยเขาฝันว่าเวินเหลียงโทรมาหาเขา เป็นห่วงเขานัยน์ตาของฟู่เจิงประกายความขมขื่นออกมาสายหนึ่งก็มีแต่ในความฝันเท่านั้น ที่เธอจะทำกับเขาแบบนี้มีแต่ในความฝันเท่านั้น เขาถึงคลายความตรอมใจได้เขาคิดถึงเธอมากเหลือเกินคิดถึงจนจะเป็นบ้า คิดถึงจนกระทั่งหลับตาในหัว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 322
“เรื่องนี้มีหลายจุดที่น่าสงสัย จุดแรกคือ คุณผู้หญิงมีเพื่อนสนิทอยู่ทางนั้นคนหนึ่ง ต่อมาหลังจากคุณผู้หญิงกลับประเทศ เพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงคนนี้ติดต่อคุณผู้หญิงมา แต่คุณผู้หญิงทำเหมือนไม่รู้จักเธอ เย็นชาใส่เธอมาก ๆ”“จุดที่สอง คนของฉันหาประวัติการคลอดของคุณผู้หญิงตามโรงพยาบาล ตามคลินิกทุกแห่งทางนั้น รวมถึงเมืองใกล้เคียงไม่เจอเลย ถ้าไม่ไปเมืองที่ไกลกว่านี้ ก็ถูกคนจงใจลบไปแล้ว”“อีกจุดหนึ่งคือ คุณผู้หญิงลาป่วยเป็นเวลานานขนาดนี้ต้องมีลงในใบทรานสคริปแล้ว แต่หลังจากคุณผู้หญิงกลับประเทศก็จัดการโอนหน่วยกิต และกลับกันแต่ละวิชาก็คะแนนยอดเยี่ยมมาก ไม่มีอะไรน่าแปลกเลย”สิ้นเสียงเลขาหยาง ฟู่เจิงก็ไม่ได้โต้ตอบกลับอยู่นานสองนานกระทั่งเลขาหยางเริ่มรู้สึกร้อนใจเล็กน้อย ก่อนจะเรียกเตือนสติว่า “ประธานฟู่?”“สืบต่อไป นอกจากนี้ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้”“เข้าใจแล้วค่ะ”พอฟู่เจิงวางสาย เขาก็โยนโทรศัพท์ไปบนโต๊ะหัวเตียง ก่อนจะยื่นมือไปเล่นปุ๊กลุกสองทีปุ๊กลุกยังไม่รู้ประสีประสาเท่าไร มันกอดนิ้วของฟู่เจิงเอาไว้ จากนั้นก็ใช้ฟันน้ำนมน้อย ๆ แทะสุดแรง สำหรับฟู่เจิงแล้วกลับไม่ต่างอะไรกับอาการจั๊กจี้เลย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 323
ลู่เย่าพูดอีกว่า “ได้ยินว่าวิธีที่ดีที่สุดในการเดินออกจากความสัมพันธ์หนึ่งก็คือเข้าสู่ความสัมพันธ์ใหม่ ผมว่าคุณเวินคงตัดสินใจแล้ว!”ฟู่เจิงกัดฟันดังกรอด ๆ ในใจก็เดือดปุด ๆ ไปในขณะเดียวกัน พร้อมทั้งมีความปวดจี๊ดใจพองขึ้นมาอีกเล็กน้อยความเปรี้ยวและฝืดประเภทนั้นเอ่อขึ้นมาตรงคอเขา ทำให้ในปากของเขาผุดความขมและความเปรี้ยวขึ้นมาเธอเริ่มก้าวไปข้างหน้าแล้วมีแต่เขาที่ยังติดอยู่ที่เดิม คอยมองเงาเบื้องหลังเธอตาไม่กะพริบ หวังว่าเธอจะหันหลังกลับมาเพียงแต่เธอผิดหวังกับเขาเหลือเกิน คงไม่หันกลับมาแล้วทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอคงไม่มีวันอภัยให้เขา แต่ฟู่เจิงก็ยังไม่ยอมละเลิกเขาตอบกลับลู่เย่าไปว่า “พยายามคิดหาวิธีขวางพวกเขาเอาไว้ให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม! ฉันจะไปนอเวย์เดี๋ยวนี้!”ไอ้เด็กคนนั้นกล้ามาแตะต้องเวินเหลียง เขาจะต้องให้ไอ้เด็กคนนั้นชดใช้!ลู่เย่าตอบมาอย่างรวดเร็ว “โอเค”ลู่เย่า “ผมจะให้คนช่วยคุณถ่วงเวลาเอาไว้ คุณก็รีบมาเร็วเข้าล่ะ”ทันใดนั้นฟู่เจิงก็ต่อสายไปหาเลขาหยางทันที “ช่วยจองตั๋วไปทรอมโซให้ผมหนึ่งใบ ขอเร็วที่สุด!”“ได้ค่ะ”สำหรับผลลัพธ์แบบนี้นั้น เลขาหยางไม่แปลกใจเลยเที
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 324
เพียงแต่เวินเหลียงยังไม่ค่อยชำนาญมากนัก ขณะที่สไลด์ลงมาจากเนินหิมะเธอล้มคะมำไปทีหนึ่ง ผ่านไปนานสองนานก็ยังตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาไม่ได้ดีที่เมิ่งเซ่ออยู่ใกล้ ๆ พอดี เขาสไลด์มาประคองเวินเหลียงให้ลุกขึ้นเวินเหลียงยันตัวขึ้นจากไม้ค้ำเล่นสกี ก่อนจะปัดเกล็ดหิมะที่อยู่บนดวงตาออก แล้วพูดกับเมิ่งเซ่อว่า “ขอบคุณมาก ๆ นะ”เมิ่งเซ่อยิ้มอย่างเขินอาย “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ คือว่า...พี่ครับ ผมขอแอดไลน์พี่ได้ไหมครับ?”กลัวว่าเวินเหลียงจะไม่ยอมให้ เขาจึงรีบอธิบายขึ้นอีกว่า “ผมอยากโอนค่าซักแห้งให้พี่น่ะครับ”เวินเหลียงตอบ “ได้สิ กลับไปฉันให้ถังถังส่งนามบัตรไปให้นายนะ”เมิ่งเซ่อยิ้มอย่างปลื้มปีติ เผยให้เห็นฟันเขี้ยวคม ๆ ออกมา “โอเคครับ! ขอบคุณครับพี่!”นอร์เวย์ในตอนนี้กลางคืนยาวนานกว่ากวางวัน พอถึงเวลาบ่ายสามฟ้าก็มืดแล้วลานสกีเปิดไฟตั้งนานแล้ว พื้นหิมะสว่างไสวไปหมดพวกเขาอยู่ที่ลานสกีจนถึงห้าโมงกว่า ตอนออกไปอ่อนระโหยโรยแรงสุด ๆ ทว่าในใจไม่มีความรู้สึกเหนื่อยเลย กลับกันนั้นมีความสุขเป็นอย่างมากบนรถเมล์ระหว่างทางกลับไป ถังซือซือเห็นสีหน้าของเวินเหลียงดูเหนื่อยล้า แต่อารมณ์ผ่อนคลาย จึงตบไหล่ของ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 325
เวินเหลียง “...ค่อยว่ากันก็แล้วกัน”อันที่จริงเธอไม่ได้คิดอะไรกับเมิ่งเซ่อเลยกลับมาถึงห้อง ถึงซือซือก็นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง ไม่คิดอยากจะขยับตัวทั้งสามคนพักอยู่ในห้องราวครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร หลังกินข้าวเสร็จก็ไปแช่น้ำที่ออนเซ็นบนชั้นดาดฟ้าร่างกายที่อ่อนระโหยโรยแรงถูกกระแสน้ำที่แสนนุ่มนวลของน้ำอุ่นห้อมล้อมเอาไว้ รู้สึกสบายไปทั้งตัว ราวกับรูขุมขนทุกรูเปิดออก ความเหนื่อยล้าทั้งหมดมลายหายไปออนเซ็นอยู่กลางแจ้ง ลมเย็นพัดโชยมา เวินเหลียงอดไม่ได้ที่จะมุดตัวตั้งแต่ช่วงคอลงมาลงไปในน้ำ ชื่นชมวิวอันสวยงามของท่าเรืออย่างผ่อนคลายหลังแช่น้ำร้อนเสร็จ พวกเธอก็ไปอบซาวน่ากัน เจอเพื่อนต่างชาติสองสามคน พูดคุยกันอย่างมีความสุข หัวข้อบทสนทนาวกไปวนมาหลังอบซาวน่าเสร็จ ถังซือซือก็กลับไปแต่งรูปบนเตียงในห้องเธอแต่งรูปไปพลางถามขึ้นว่า “จริงสิ มีเรื่องหนึ่งอยากได้ความเห็นจากพวกเธอหน่อย”“ว่ามาสิ” เวินเหลียงกำลังมาส์กหน้าอยู่ จึงถามขึ้นอย่างรวบรัดและสั้น“พรุ่งนี้พวกเราจะไปเช่ารถแล้วไปล่าแสงเหนือกันเอง หรือว่าจองทัวร์เล็ก ๆ?”“ตกลงกันว่าจะขับรถไปเองไม่ใช่เหรอ?” จู่ ๆ จูฝานก็
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 326
เธอสวมเสื้อขนสัตว์ที่ทั้งยาวและทั้งหนา ห่อหุ้มตัวเองจนเหมือนกับนกเพนกวินแสนน่ารัก สวมถุงมือมีสาย อ้าแขนตบร่างกายท่อนล่างอยู่เป็นระยะเมื่อเห็นเวินเหลียงที่มีชีวิตชีวาตรงหน้า ฟู่เจิงก็อยากเดินเข้าไปสวมกอดเธอเข้ามาในอ้อมอกอย่างเปิดเผยสุด ๆแต่เขารู้ดีว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะมีความสุขขึ้นมาได้บ้าง หากเขาไปปรากฏตัวตรงหน้าเธอ เธอคงหดหู่ลงอีกครั้งแน่รถบัสแล่นเข้ามา บดบังเส้นสายตาของฟู่เจิงหลังไกด์นำเที่ยวยืนยันตัวตนของพวกเวินเหลียงทั้งสามคนเสร็จ ก็ให้พวกเธอขึ้นรถไปบนรถมีคนนั่งอยู่สิบกว่าคนแล้ว แต่ละคนล้วนมีใบหน้าแบบคนเอเชีย คงจะเป็นคนจีนทั้งหมดถังซือซือเดินไปด้านหน้าสุด เลือกนั่งแถวหน้าสุดที่ไม่มีคน เวินเหลียงนั่งด้านนอก จูฝานและเวินเหลียงถูกกั้นกันด้วยทางเดินถังซือซือมองประเมินสิ่งอำนวยความสะดวกภายในรถ แล้วพูดกับเวินเหลียงว่า “รถบัสคันนี้หรูหราทีเดียว มีแอร์ด้วย ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันวางแผนเห็นคนอื่นไปกับทัวร์ รถตู้คันนั้นทั้งเล็กแล้วก็ทั้งซอมซ่อ ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ของกินก็มีแค่บิสกิต”“งั้นราคาของทัวร์นี้น่าจะค่อนข้างแพงใช่ไหม?” เวินเหลียงคาดการณ์ไม่รู้ว่าเ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 327
กระทั่งนักท่องเที่ยวหลายคนยังใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเอาไว้ไม่ทันเพียงแค่ชั่วพริบตาสั้น ๆ ก็มอบความตกตะลึงให้กับเหล่าผู้โดยสารมากมายแล้วภายในเวลาเพียงชั่วครู่ผู้โดยสารภายในรถต่างก็พาดตัวกันอยู่บนกระจกหน้าต่างรถ มองไปที่นอกหน้าต่างตาไม่กะพริบ วิพากษ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นานาเดินทางต่อมาอีกประมาณยี่สิบนาที แสงเหนือแสนลึกลับก็ปรากฏขึ้นบนผืนฟ้าแสนกว้างใหญ่ไพศาลไกล ๆ อีกครั้ง สีเขียวกึ่งหนึ่งสีม่วงกึ่งหนึ่ง ลำแสงชัดเป็นอย่างมาก สะท้อนจนท้องฟ้าซีกหนึ่งสว่างไสวขึ้นมา แม้แต่ภูเขาที่อยู่ด้านล่างก็ถูกย้อมไปด้วยสีม่วงสายหนึ่งนักท่องเที่ยวที่อยู่ภายในรถตื่นเต้นกันสุด ๆ พากันล้วงโทรศัพท์ออกมา ถ่ายรูปผ่านหน้าต่างรถแสงเหนือสายนี้ทอดอยู่บนท้องฟ้า ปรากฏอยู่นานสองนานก็ยังไม่จางหายไปรถบัสแล่นไปด้านหน้าต่อไป ราวกับเข้าใกล้แสงเหนือขึ้นเรื่อย ๆไม่นานรถบัสก็มาหยุดอยู่ที่ว่างของพื้นที่ราบแห่งหนึ่ง เหล่านักท่องเที่ยวลงจากรถมาด้วยความรวดเร็วเวินเหลียงมองท้องฟ้าตรงหน้า ในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึงอย่างไร้ที่เปรียบตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของที่นี่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา ทอดสายตามองออกไป ท้องฟ้าไร้เส้นขอบ รา
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
