เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 324
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 325
เวินเหลียง “...ค่อยว่ากันก็แล้วกัน”อันที่จริงเธอไม่ได้คิดอะไรกับเมิ่งเซ่อเลยกลับมาถึงห้อง ถึงซือซือก็นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง ไม่คิดอยากจะขยับตัวทั้งสามคนพักอยู่ในห้องราวครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร หลังกินข้าวเสร็จก็ไปแช่น้ำที่ออนเซ็นบนชั้นดาดฟ้าร่างกายที่อ่อนระโหยโรยแรงถูกกระแสน้ำที่แสนนุ่มนวลของน้ำอุ่นห้อมล้อมเอาไว้ รู้สึกสบายไปทั้งตัว ราวกับรูขุมขนทุกรูเปิดออก ความเหนื่อยล้าทั้งหมดมลายหายไปออนเซ็นอยู่กลางแจ้ง ลมเย็นพัดโชยมา เวินเหลียงอดไม่ได้ที่จะมุดตัวตั้งแต่ช่วงคอลงมาลงไปในน้ำ ชื่นชมวิวอันสวยงามของท่าเรืออย่างผ่อนคลายหลังแช่น้ำร้อนเสร็จ พวกเธอก็ไปอบซาวน่ากัน เจอเพื่อนต่างชาติสองสามคน พูดคุยกันอย่างมีความสุข หัวข้อบทสนทนาวกไปวนมาหลังอบซาวน่าเสร็จ ถังซือซือก็กลับไปแต่งรูปบนเตียงในห้องเธอแต่งรูปไปพลางถามขึ้นว่า “จริงสิ มีเรื่องหนึ่งอยากได้ความเห็นจากพวกเธอหน่อย”“ว่ามาสิ” เวินเหลียงกำลังมาส์กหน้าอยู่ จึงถามขึ้นอย่างรวบรัดและสั้น“พรุ่งนี้พวกเราจะไปเช่ารถแล้วไปล่าแสงเหนือกันเอง หรือว่าจองทัวร์เล็ก ๆ?”“ตกลงกันว่าจะขับรถไปเองไม่ใช่เหรอ?” จู่ ๆ จูฝานก็
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 326
เธอสวมเสื้อขนสัตว์ที่ทั้งยาวและทั้งหนา ห่อหุ้มตัวเองจนเหมือนกับนกเพนกวินแสนน่ารัก สวมถุงมือมีสาย อ้าแขนตบร่างกายท่อนล่างอยู่เป็นระยะเมื่อเห็นเวินเหลียงที่มีชีวิตชีวาตรงหน้า ฟู่เจิงก็อยากเดินเข้าไปสวมกอดเธอเข้ามาในอ้อมอกอย่างเปิดเผยสุด ๆแต่เขารู้ดีว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะมีความสุขขึ้นมาได้บ้าง หากเขาไปปรากฏตัวตรงหน้าเธอ เธอคงหดหู่ลงอีกครั้งแน่รถบัสแล่นเข้ามา บดบังเส้นสายตาของฟู่เจิงหลังไกด์นำเที่ยวยืนยันตัวตนของพวกเวินเหลียงทั้งสามคนเสร็จ ก็ให้พวกเธอขึ้นรถไปบนรถมีคนนั่งอยู่สิบกว่าคนแล้ว แต่ละคนล้วนมีใบหน้าแบบคนเอเชีย คงจะเป็นคนจีนทั้งหมดถังซือซือเดินไปด้านหน้าสุด เลือกนั่งแถวหน้าสุดที่ไม่มีคน เวินเหลียงนั่งด้านนอก จูฝานและเวินเหลียงถูกกั้นกันด้วยทางเดินถังซือซือมองประเมินสิ่งอำนวยความสะดวกภายในรถ แล้วพูดกับเวินเหลียงว่า “รถบัสคันนี้หรูหราทีเดียว มีแอร์ด้วย ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันวางแผนเห็นคนอื่นไปกับทัวร์ รถตู้คันนั้นทั้งเล็กแล้วก็ทั้งซอมซ่อ ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ของกินก็มีแค่บิสกิต”“งั้นราคาของทัวร์นี้น่าจะค่อนข้างแพงใช่ไหม?” เวินเหลียงคาดการณ์ไม่รู้ว่าเ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 327
กระทั่งนักท่องเที่ยวหลายคนยังใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเอาไว้ไม่ทันเพียงแค่ชั่วพริบตาสั้น ๆ ก็มอบความตกตะลึงให้กับเหล่าผู้โดยสารมากมายแล้วภายในเวลาเพียงชั่วครู่ผู้โดยสารภายในรถต่างก็พาดตัวกันอยู่บนกระจกหน้าต่างรถ มองไปที่นอกหน้าต่างตาไม่กะพริบ วิพากษ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นานาเดินทางต่อมาอีกประมาณยี่สิบนาที แสงเหนือแสนลึกลับก็ปรากฏขึ้นบนผืนฟ้าแสนกว้างใหญ่ไพศาลไกล ๆ อีกครั้ง สีเขียวกึ่งหนึ่งสีม่วงกึ่งหนึ่ง ลำแสงชัดเป็นอย่างมาก สะท้อนจนท้องฟ้าซีกหนึ่งสว่างไสวขึ้นมา แม้แต่ภูเขาที่อยู่ด้านล่างก็ถูกย้อมไปด้วยสีม่วงสายหนึ่งนักท่องเที่ยวที่อยู่ภายในรถตื่นเต้นกันสุด ๆ พากันล้วงโทรศัพท์ออกมา ถ่ายรูปผ่านหน้าต่างรถแสงเหนือสายนี้ทอดอยู่บนท้องฟ้า ปรากฏอยู่นานสองนานก็ยังไม่จางหายไปรถบัสแล่นไปด้านหน้าต่อไป ราวกับเข้าใกล้แสงเหนือขึ้นเรื่อย ๆไม่นานรถบัสก็มาหยุดอยู่ที่ว่างของพื้นที่ราบแห่งหนึ่ง เหล่านักท่องเที่ยวลงจากรถมาด้วยความรวดเร็วเวินเหลียงมองท้องฟ้าตรงหน้า ในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึงอย่างไร้ที่เปรียบตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของที่นี่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา ทอดสายตามองออกไป ท้องฟ้าไร้เส้นขอบ รา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 328
ถังซือซือเอ่ย “อาเหลียง เธอกำลังเป็นกังวลว่าหางานอดิเรกไม่เจอไม่ใช่เหรอ? ช่างถ่ายรูปก็ไม่เลวทีเดียวนี่? ถึงยังไงเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องอยู่แล้ว ต่อไปก็ซื้อกล้องถ่ายรูปสักตัว เดินทางไปถ่ายรูปทั่วทุกที่ หรือไม่ก็นัดถ่ายรูปกับหนุ่มหล่อสาวสวย เป็นเรื่องน่าอิจฉาแค่ไหน!”เวินเหลียงฉีกรอยยิ้มอันสวยงามทีหนึ่ง “ได้”ในชีวิตของเธอไม่ได้มีแค่ฟู่เจิง เธอต้องเก็บอดีตที่สลัดทิ้งไปกลับมาเวินเหลียงถือกล้องถ่ายรูป ช่วยถังซือซือและจูฝานถ่ายรูปไปเยอะมากสุดท้ายพวกเธอทั้งสามคนก็ถ่ายรูปรวมเก็บไว้เป็นที่ระลึกอีกด้านหนึ่งไกด์นำเที่ยวกับคนขับรถกำลังวุ่นอยู่กับการจุดกองไฟ ย้ายอาหารว่างและเครื่องดื่มออกมาเวินเหลียงถ่ายรูปจนเหนื่อยแล้ว เธอส่งกล้องถ่ายรูปให้จูฝาน แต่ไม่อยากเข้าไปรอในรถ เธอจึงหาที่นั่งลงผิงไฟข้างกองไฟได้ยินนักท่องเที่ยวชี้ไปที่ไกล ๆ แล้วพูดกันโดยไม่ได้ตั้งใจว่า “ทางนั้นมีรถคันหนึ่ง น่าจะขับมาดูแสงเหนือเองใช่ไหม?”เวินเหลียงชำเลืองมองตามไปทีหนึ่ง รู้สึกเพียงว่ารถคันนั้นดูคุ้นตาเล็กน้อยเพียงแต่นั่นเป็นป้ายทะเบียนรถในพื้นที่ เธอคงรู้สึกผิดไปเองผ่านไปนานพอสมควร ความรู้สึกตื่นเต้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 329
ความหล่อของฟู่เจิง เป็นความหล่อที่น่าเกรงขามประเภทนั้น ทั้งตัวคละคลุ้งไปด้วยความรู้สึกอยู่ในตำแหน่งแสนเรืองอำนาจ และเคร่งขรึมดุเดือดรุนแรง ท่าทางบีบคั้นคนคนเป็นเพื่อนเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง “ให้ตายเถอะ? จริงเหรอ?? ไม่งั้นเราสองคนไปดูกันอีกรอบดีไหม ฉันเองก็อยากเห็นหนุ่มหล่อที่หล่อกว่านี้เหมือนกัน!”สาวน้อยมองไปทางรถสีดำที่อยู่ทางนั้นทีหนึ่ง “ฉันไม่กล้า มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเขาดูท่าทางอัธยาศัยไม่ค่อยดีเท่าไรนัก!”“เอาละ” คนเป็นเพื่อนเองก็มองไปที่รถสีดำทีหนึ่งเช่นกัน พร้อมทั้งสลัดความคิดนี้ออกไปภายใต้สถานการณ์ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย รูปลักษณ์ภายนอกถือเป็นความประทับใจแรกลู่เย่าหน้าตาหล่อเหลา แน่นอนว่าต้องได้รับการต้อนรับอยู่แล้วนักท่องเที่ยวในกรุ๊ปทัวร์ไม่น้อยเป็นฝ่ายเริ่มเปิดหัวข้อบทสนทนากับลู่เย่าก่อน ถามว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน อายุเท่าไรแล้วเป็นต้น ราวกับสอบปากคำอย่างนั้นที่ลู่เย่าตอบได้ก็ตอบ ที่ตอบไม่ได้ก็พูดเฉไฉไปสองประโยคแล้วปล่อยมันผ่านไปมีคนถามเขาอีกแล้ว ถามว่าที่มาที่นี่มาทำงานหรือว่ามาเที่ยวลู่เย่าตอบ “ทำงาน เที่ยว”“ตกลงมาทำงานหรือว่าเที่ยวกันแน่คะ?”ลู่เย่าเองก็ไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 330
ความครึกครื้นรอบกองไฟจบลงแล้ว บรรดานักท่องเที่ยวมาถ่ายรูปหมู่กัน ก่อนจะกลับขึ้นไปบนรถ แล้วกลับเข้าเมืองโดยใช้ทางเดิมรถยนต์สีดำคันนั้น ระหว่างทางกลับไปก็ตามอยู่เบื้องหลังพวกเขาตลอดกลับมาถึงโรงแรมก็เป็นเวลาตีสี่แล้วทว่าทั้งสามคนไม่ง่วงเลยสักนิด หวนนึกถึงแสงเหนือในความทรงจำ พลางเปิดดูรูปที่ถ่ายเอาไว้ และพูดคุยกันอย่างมีความสุข ในใจเกิดความตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆถังซือซือเลือกสองสามรูปมาโพสต์ลงเฟซบุ๊กแรกเริ่มเดิมทีก่อนหน้าข่าวเปิดโปงของเวินเหลียงและฟู่เจิง ถังซือซือช่วยเวินเหลียงพูด ทะเลาะกับเพื่อนชาวเน็ต เธอถูกด่าเยอะมากเมื่อฟู่เจิงออกมาชี้แจงด้วยตัวเอง หลังเรื่องราวกลับตาลปัตร เนื่องจากถังซือซือยอมทำทุกอย่างเพื่อเพื่อน ก็มีแฟนคลับเพิ่มขึ้นมามากมายแน่นอนว่าก็มีคนที่ชอบพูดแดกดันบอกว่าเดิมทีถังซือซือกับเวินเหลียงไม่ใช่เพื่อนกัน ก็แค่เกาะกระแสเพื่อให้ตัวเองดัง คนประเภทนี้ถังซือซือไม่ให้ค่าไปสนใจอยู่แล้วขณะที่ตัดสินใจว่าจะไปเที่ยว เธอก็เคยโพสต์ลงในเฟซบุ๊ก แฟนคลับมากมายคอมเมนต์ใต้เฟซบุ๊กว่าให้มาแบ่งปันเรื่องราวด้วยตอนที่ออกจากออสโล เธอก็แบ่งปันประสบการณ์ที่ไปเที่ยวเล่นที่ออสโ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 331
เหล่าเพื่อนชาวเน็ตคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้วว่าฟู่เจิงมีชู้ เฟซบุ๊กบัญชีนี้ราวกับเป็นคนที่กลับตัวเป็นคนดีแล้ว ช่องคอมเมนต์มีคนเห็นใจฝ่ายหญิง มีคนสนับสนุนฝ่ายหญิง มีคนด่าสาดเสียเทเสียว่าไอ้ผู้ชายสารเลว และมีคนโจมตีชู้ด้วยเพียงแต่สิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกแล้วในวินาทีที่โพสต์ไปบนเฟซบุ๊กนั้น ในใจของเธอรู้สึกสบายใจอย่างนั้น ถึงขั้นถอนหายใจด้วยความโล่งอกแรง ๆ เฮือกหนึ่ง ไม่ต้องเป็นกังวลว่าจะทำให้ฟู่เจิงไม่ชอบอีกต่อไป ไม่ต้องกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อฟู่เจิงอีกต่อไปเธอปิดโทรศัพท์แล้วหลับตาลง ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงความฝัน...ทว่าเธอไม่รู้เลยว่าฟู่เจิงที่อยู่ห่างกับเธอแค่เพียงกำแพงกั้น กำลังนอนอยู่บนเตียงและนอนไม่หลับสุดท้ายเขาก็ล้วงเสื้อผ้าของเวินเหลียงตัวหนึ่งออกมาจากกล่อง กอดเอาไว้ในอ้อมอกหลังออกจากโรงพยาบาลสองสามวัน เขาก็ย้ายกลับไปห้องนอนหลัก นอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่เธอเคยนอนหลังนั้น มีเพียงการดมกลิ่นกายที่หลงเหลืออยู่ของเธอเท่านั้น เขาถึงหลับฝันได้อย่างง่ายดายทว่าผ่านไปไม่นานเขาก็ถูกเสียงริงโทนโทรศัพท์ทำให้สะดุ้งตื่นเลขาหยางเตือนให้เขาดูการค้นหาร้อนแรงบนเฟซบุ๊กฟู่เจิงเปิด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 332
ถังซือซือไม่รู้ว่าฟู่เจิงอยู่ข้าง ๆ จงใจสั่งเหล้าสองสามขวด เหล้าขาว“พูดตามตรงนะ สองสามวันก่อนถึงตัวอาเหลียงจะอยู่กับเรา แต่ก็เอาแต่กลุ้มใจไม่มีความสุขอยู่ตลอด ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้ในที่สุดก็ปล่อยวางได้แล้ว มา วันนี้พวกเรามาดื่มให้เต็มที่กันสักหน่อย ฉลองที่อาเหลียงหย่าได้สำเร็จ กลายเป็นคนโสดแล้ว!” “มา ๆ ๆ ไม่เมาไม่เลิก!”เวินเหลียงยิ้มพลางรินเหล้าให้ตัวเองแก้วหนึ่ง “งั้นฉันจะสละชีพเพื่อดื่มเป็นเพื่อนพวกเธอ!”ทั้งสามคนพูดคุยกันไปด้วย พลางดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าถังซือซือดื่มไปจนกรึ่ม ๆ แล้ว ในปากเริ่มพูดอะไรแบบไม่ยั้งคิด “…อาเหลียงเอ่อ…ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าฟู่เจิงไม่ใช่คนเด่อะไร…ไม่นึกเลยว่าเธอจะทนเขามาได้นานขนาดนี้? ถ้าเป็นฉันนะ ถีบหัวส่งเขาไปตั้งนานแล้ว ตัวเองเอาเงินค่าหย่าไปเลี้ยงนายแบบสักสองคนไม่ดีกว่าเหรอ?”“มา ๆ ๆ ฉันจะให้พวกเธอดูน้อง ๆ สุดที่รักของฉัน ชู่ว์…อย่าไปพูดที่อื่นนะ ฉันไม่…ไม่เคยให้คนอื่นดูมาก่อน…”ถังซือซือเปิดอัลบั้มภาพเข้ารหัสในโทรศัพท์ทั้งเมาแอ๋ “ดูสิ ผู้ชายแต่ละคนเป็นไอดอลเน็ตใจดีทั้งนั้น ไม่ง่ายเลยกว่าฉันจะรวบรวมมาได้ เธอดูรูปนี้สิ กล้ามเนื้อหน้าอกของเ
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
