MasukShare
บทที่ 189
Bab terkait
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 190
ฟู่เจิงจำได้ นั่นเป็นรถยี่ห้อจากัวร์คันหนึ่งที่อยู่ในโรงจอดรถของเขาเขาเดินไปฝั่งตรงกันข้ามพร้อมทั้งถือเสื้อโค้ตผ่านกระจกหน้ารถด้านหน้า เขาเห็นเวินเหลียงกำลังพิงพนักเบาะ สองมือกอดอก จ้องมองเขาอย่างจดจ่อแม้จะมีเรื่องกวนใจฟู่เจิงอ้อมไปอีกด้านจากด้านหน้า เปิดประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับ แล้วเข้าไปนั่ง “มานานแค่ไหนแล้ว? ทำไมไม่โทรหาฉัน?”เวินเหลียงสตาร์ตรถ “ไม่นานเท่าไร ตอนนั้นมีคนล้มเข้าไปในอ้อมอกพอดี คุณสังเกตเห็นฉันที่ไหน?”เธอเพิ่งจะจอดรถสนิท ก็เห็นอู๋หลิงล้มเข้าไปในอ้อมอกของเขา ก็เลยสนใจแต่จะดูเรื่องสนุก อยากโทรหาเสียที่ไหนกันล่ะ?ฟู่เจิงรีบอธิบาย “ฉันแค่ประคองเธอนิดหน่อย”คืนนี้อู๋หลิงกะเกณฑ์ได้พอดี ทว่าสุดท้ายดันไม่สำเร็จเมื่อครู่ในลิฟต์ เขาเห็นการกระทำที่ยังไม่ทันทำได้สำเร็จของอู๋หลิงบนกำแพงฟู่เจิงไม่เชื่อว่าเธอจะเท้าแพลงจริง ๆดูท่าจะเป็นเหมือนอย่างที่เวินเหลียงบอกจริง ๆ อู๋หลิงชอบเขา“ทำไมคุณไม่ไปส่งเขาที่โรงพยาบาลล่ะ? ไปส่งที่โรงพยาบาลเสร็จก็ไปส่งที่บ้านต่อ ไม่แน่ว่าอาจจะมีเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงก็ได้”ฟู่เจิงมองเวินเหลียงทีหนึ่ง กดเปิดกระจกรถฝั่งตนให้ลมพัดเข้ามา “
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 191
นี่เป็นการชอบเล่นพิเรนทร์ของเธอ เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเพียงแต่เธอคิดว่าตัวเองคงไม่ถลำลึกแบบนี้อีกทว่าหลังจากเข้าใกล้เขา ตัวเธอก็อดไม่ได้ที่จะถลำลึกต่อไปเวินเหลียงขยับตัว ทั้งตัวเจ็บไปหมดหวนนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เวินเหลียงก็เม้มริมฝีปากล่างเขาบิดพลิ้วอยู่นิดหน่อย พูดอยู่สองสามหน บอกว่าเดี๋ยวจะเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่ยอมหยุดเลย ตอนหลัง ๆ เธอจึงไม่ค่อยมีสติไปโดยไม่รู้ตัวอันที่จริงตั้งแต่เขาออกเดินทางไปทำงานนอกสถานที่ตอนเดือนกรกฎาคม พวกเขาก็ไม่ได้มีอะไรกันอีกจากกันเป็นเวลานานแล้วทักษะของเขาดีมาก เธอเองก็เพลิดเพลินมากเช่นกัน“ตื่นแล้วเหรอ? เช้าตรู่คิดจะทำอะไร? หน้าแดงขนาดนี้” ใบหน้าอันหล่อเหลาของฟู่เจิงขยับเข้ามายิ้มพลางหยอกล้อเวินเหลียงรีบปฏิเสธ “ไม่ได้คิดอะไร ทำไมคุณยังไม่ตื่นอีกล่ะ?”ตามตารางการทำงานและพักผ่อนตามเวลาของเขาในก่อนหน้านี้ ช่วงเวลานี้เขาควรออกไปวิ่งอยู่ข้างนอกสิ“วันนี้พักการวิ่งตอนเช้าไว้ก่อนหนึ่งวัน”ผ่านไปครู่หนึ่งจู่ ๆ ฟู่เจิงก็เอ่ยขึ้นว่า “ในที่สุดฉันก็รู้ว่าทำไมคำโบราณถึงว่าเอาไว้แบบนั้น”“คำโบราณอะไร?” เวินเหลียงโพล่งถามขึ้น“ส่วนที่อ่อนโยนข
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 192
“อู๋หลิง มาที่ห้องทำงานผมหน่อย” น้ำเสียงของฟู่เจิงไร้ซึ่งละรอกคลื่น ฟังแล้วมีความเย็นยะเยียบอยู่เล็กน้อย “ค่ะ”อู๋หลิงหยิบกระจกขึ้นมาส่อง ลูบผมที่ข้างหู สงบสติอารมณ์ ฟู่เจิงคงไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นคนวางยาเธอลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานประธานกรรมการเคาะประตูสองที ก่อนจะผลักประตูเข้าไป และยืนสงบนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน “ประธานฟู่ คุณเรียกฉันเหรอคะ?”ฟู่เจิงเงยหน้ามองเธอ ก่อนจะล้วงเอกสารออกมาจากข้างมือฉบับหนึ่ง และวางไปที่ตรงกลาง “นี่เป็นคำสั่งย้ายของคุณ ผมเตรียมจะย้ายคุณไปบริษัทลูก คุณคิดเห็นยังไงบ้าง?”ในปากเขาถามความยินยอมของอู๋หลิง ทว่าในความเป็นจริงนั้นกลับไม่มีทางเหลือให้อู๋หลิงเลือกเลยในวินาทีนั้นสีหน้าของอู๋หลิงแข็งทื่อไปโดยพลัน มองฟู่เจิงอย่างเหลือเชื่อ “ประธานฟู่คะ ทำไมล่ะคะ? ทำไมถึงย้ายฉันอย่างกะทันหัน?”การชอบไม่ผิด ฟู่เจิงเก็บพนักงานที่ชอบเขาเอาไว้ข้างกายได้ แต่เก็บพนักงานที่วางยาเขาเพราะชอบเขาเอาไว้ไม่ได้ฟู่เจิงพิงพนักเก้าอี้ นิ้วทั้งหมดเคาะเบา ๆ อยู่หน้าโต๊ะ “บางเรื่องไม่จำเป็นต้องให้ผมพูด ถ้าคุณไม่ยินยอม งั้นก็ย้ายคุณไปแผนกอื่นแทน”หนึ่งแผนกก็มีหัวหน้าหนึ่ง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 193
ถ้าเธอออกไปทั้งปากบวมเป่ง แบบนั้นต่อให้กระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหก็ชำระล้างให้บริสุทธิ์ไม่ได้“เธอจะกลัวอะไร? นี่อยู่ในห้องทำงานฉันนะ ไม่มีใครเดินเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก” ฟู่เจิงก้มหน้ามองเวินเหลียง “ต่อให้มีคนเข้ามา ถูกเห็นก็ถูกเห็นไปสิ จะได้ถือโอกาสเปิดตัวอย่างเป็นทางการไปด้วยซะเลย”“ไม่ได้” เวินเหลียงรีบเอ่ย“ทำไมไม่ได้ล่ะ?” นัยน์ตาของฟู่เจิงหม่นหมองเวินเหลียงเงยหน้ามองเขาทีหนึ่ง ก่อนจะเผยอปาก “ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเปิดตัวอย่างเป็นทางการ”“เธอกำลังพะว้าพะวงอะไร? ฉันกับซืออี๋ คงไม่มีอะไรกันอีกแล้ว ที่รับปากเธอฉันจะทำให้ได้แน่นอน”เวินหลียงก้มหน้า “ไม่อยากก็คือไม่อยาก คุณรีบปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงานแล้ว”ฟู่เจิงถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนพูดว่า “ปล่อยเธอน่ะได้ เรียกที่รักก่อนสิ”“...”เวินเหลียงเอ่ยทั้งกัดฟันว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉันนะ”“อย่าดื้อสิ”ฟู่เจิงยิ่งโอบเวินเหลียงแน่นขึ้น“เรียกที่รัก แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”“ฟู่เจิง คุณเป็นเด็กหรือไง?”“เธอก็คิดเสียว่าฉันเป็นก็แล้วกัน”เวินเหลียงจนใจ “แค่เรียกที่รัก คุณก็จะปล่อย?”“อืม ฉันรักษาคำพูด พูดแล้วทำจริง”เวินเหลียงกัดริมฝี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 194
ตระกูลฉู่ผู้ช่วยส่งแฟ้มเอกสารมาให้ “คุณผู้ชายครับ สืบข้อมูลของเวินเหลียงมาได้เรื่องแล้วครับ ทั้งหมดอยู่ในนี้ครับ คุณลองดูนะครับ”“วางไว้สิ” ฉู่เจี้ยนจวินเอ่ยผู้ช่วยวางแฟ้มเอกสารเอาไว้บนโต๊ะฉู่เจี้ยนจวินเปิดแฟ้มเอกสาร ข้อมูลข้างในบางไม่กี่หน้าหน้าแรกเขียนข้อมูลพื้นฐานของเวินเหลียงชื่อแซ่ : เวินเหลียงเพศ : หญิงเผ่า : ฮั่นวันเดือนปีเกิด : วันที่ 2 กุมภาพันธ์ ปี 1998บิดา : เวินหย่งคังมารดา : หลินเจียหมิ่นหลินเจียหมิ่นเมื่อเห็นชื่อสามคำนี้ นัยน์ตาของฉู่เจี้ยนจวินก็หดตัวลงเขาไม่ทันได้อ่านข้อมูลในหน้านี้ ก็รีบร้อนเปิดไปยังสองหน้าหลัง เจอหน้าข้อมูลของหลินเจียหมิ่นแม่ของเวินเหลียงอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆเป็นเวลานานมากแล้ว แม่ของเวินเหลียงเองก็จากไปนานมากแล้วเช่นกัน ในข้อมูลไม่มีรูปภาพ ทว่าอาศัยข้อมูลพื้นฐานอื่น ๆ ฉู่เจี้ยนจวินก็ตัดสินได้ว่า หลินเจียหมิ่นคนนี้คือหลินเจียหมิ่นที่เขาเคยรู้จักจากนั้นย้อนมาดูวันเดือนปีเกิดของเวินเหลียง ซึ่งก็หมายความว่า หลังจากที่หลินเจียหมิ่นเลิกกับเขา ก็ไปแต่งงานกับเวินหย่งคัง!...ตอนเที่ยงเวินหลียงพาผู้ช่วยไปพบลูกค้าระหว่างทาง เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 195
“ระหว่างนั้นไม่มีอะไรให้น่าพูดถึง ทำไมถึงไม่มีอะไรให้น่าพูดถึงล่ะ?” เวินเหลียงมีความหมายแอบแฝง“ตารางเรียนของฉันแน่นมาก มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองค่อนข้างน้อย”“พวกคุณใครเป็นคนจีบใครเหรอ?”“เธอจีบฉัน”ตอนอยู่มหาวิทยาลัยเขาเรียนควบปริญญาสองใบ ตารางเรียนหนักงานที่ต้องส่งเยอะ มีกะจิตกะใจไปทำอย่างอื่นเสียที่ไหน? เดิมทีกิจกรรมวันครบรอบของมหาวิทยาลัย เขาก็ไม่ได้อยากจะเข้าร่วมอยู่แล้วเมื่อหวนนึกถึงเรื่องในปีนั้น ฟู่เจิงก็หรี่ตาลงเวลาผ่านไปนานมากแล้ว เขาจำได้แค่ว่าเขาตกลงคบกับฉู่ซืออี๋ เพราะรู้สึกว่าคบกับเธอแล้วค่อนข้างสบายใจฟู่เจิงมีนิสัยเงียบขรึม ตอนที่เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยคนอื่นยังไปยกป้ายไฟ เอาดอกกุหลาบไปให้คนอื่น ตามจีบแฟนสาว ทว่าฟู่เจิงกลับจดจ่อสมาธิทั้งหมดอยู่กับการเรียนส่วนฉู่ซืออี๋อ่อนโยนเอาใจใส่ ไม่คิดเรื่องสวีทหวาน ต้องให้แฟนหนุ่มอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลาเหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้น บางเวลาก็คล้อยตามเขา“เสน่ห์ของประธานฟู่ไม่น้อยไปกว่าตอนนั้นเลย” เวินเหลียงเผยรอยยิ้มออกมาอย่างยากจะพบเห็นนัยน์ตาของฟู่เจิงเปล่งประกายเล็กน้อย ราวกับเขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่แสนสบายใจของเวินเหลียง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 196
สิบเอ็ดโมง ฟู่เจิงกลับมาจากด้านนอก ทั้งสองคนกินข้าวเที่ยงด้วยกันอยู่ในบ้านคนขับรถส่งทั้งสองคนไปที่สนามบิน บรรดาเลขาเองก็มารออยู่ที่สนามบินแล้วออกเดินทางครั้งนี้ ฟู่เจิงพาเลขาไปสี่คนนอกจากเลขาหยางแล้ว อีกสามคนต่างไม่มีใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาทว่าอาจจะเป็นเพราะเลขาหยางอธิบายมาก่อนล่วงหน้าแล้ว ตอนที่เลขาทั้งสามคนนั้นเห็นเวินเหลียง บนใบหน้าไร้ซึ่งสีหน้าของความประหลาดใจ ทักทายเวินเหลียงอย่างสงบจิตใจเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเวินเหลียงเองก็เดินทางไปทำงานนอกสถานที่ด้วยเช่นกันทำการเช็คอินเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็เดินไปรอที่อาคารผู้โดยสารวีไอพีฟู่เจิงนั่งลงบนโซฟา ทันใดนั้นก็มีพนักงานเอาชาและน้ำมาเสิร์ฟเวินเหลียงเลือกโซฟาที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับหน้าต่างแบบยาวจรดพื้น นั่งตรงนี้มองออกไปก็จะสามารถเห็นเครื่องบินสองสามลำที่จอดอยู่ด้านนอกเธอหันหน้าไป ก็เห็นฟู่เจิงถือนิตยสารการเงินอยู่ในมือ กำลังอ่านอย่างตั้งใจจากนั้นหันไปมองคนที่มารอเครื่องบินคนอื่น ๆ รอบข้าง ไม่อ่านนิตยสาร ก็อ่านหนังสือ และยังมีคนถือโทรศัพท์ทำงานบรรยากาศเงียบสงัดโทรศัพท์ของเวินเหลียงมีเสียงสั่นสองทีฟู่เจิงเงยหน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 197
พื้นที่สีเขียวก็ดีมากเวินเหลียงดูบ้านพักหรูหราหลังนี้แล้วก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อยฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงจ้องบ้านพักตาโตจึงยิ้มมุมปาก “ชอบไหม?”“สวยมากค่ะ” เวินเหลียงพยักหน้าฟู่เจิงพูด “ถ้าชอบวันหลังก็มาหลาย ๆ ครั้ง”“ค่ะ...คะ?”คำตอบของเวินเหลียงสั้นมาก ฟู่เจิงเลิกคิ้ว “ทำไม ไม่อยากมาเหรอ?”“เปล่า...บ้านหลังนี้ คุณเป็นคนซื้อเหรอคะ?”“อื่ม มาดูงานบ่อย ๆ อยู่ที่โรงแรมไม่สะดวก”เวินเหลียงพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอลอย ๆ “ตอนที่คุณมาเยี่ยมคุณฉู่ทุกปีก็พักที่นี่เหรอคะ?”ฟู่เจิงหน้าแข็งทื่อไป เดินไปดึงมือของเวินเหลียง “ฉันพักที่นี่ เขาไม่เคยมา”“คุณจะรีบอธิบายทำไมคะ?”“……”ฟู่เจิงไม่ได้พูดต่อเวินเหลียงเห็นดังนั้นแล้ว รอยยิ้มสดใสมากกว่าเดิม “งั้นถ้าคุณฉู่มาหาคุณ คุณก็จะไม่ให้เขาเข้ามาเหรอ?”“...” ฟู่เจิงเงียบ ก่อนจะเบี่ยงประเด็น “เก็บของก่อนเถอะ”เวินเหลียงมองสีหน้าเขาแล้วแอบหัวเราะเมื่อก่อนพอได้ยินว่าเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋ เธอมันจะเสียใจมาก ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร เธอสามารถเอาของกับฉู่ซืออี๋มาพูดล้อเล่นได้ในบ้านพักมีคนรับใช้ชาวจีนช่วยจัดเก็บสัมภาระเวินเหลียงชมบ้านพักรอบหนึ่ง พ
Bab terbaru
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
