แชร์

บทที่ 193

ผู้เขียน: ธารดารา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-05-21 10:50:12
ถ้าเธอออกไปทั้งปากบวมเป่ง แบบนั้นต่อให้กระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหก็ชำระล้างให้บริสุทธิ์ไม่ได้

“เธอจะกลัวอะไร? นี่อยู่ในห้องทำงานฉันนะ ไม่มีใครเดินเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก” ฟู่เจิงก้มหน้ามองเวินเหลียง “ต่อให้มีคนเข้ามา ถูกเห็นก็ถูกเห็นไปสิ จะได้ถือโอกาสเปิดตัวอย่างเป็นทางการไปด้วยซะเลย”

“ไม่ได้” เวินเหลียงรีบเอ่ย

“ทำไมไม่ได้ล่ะ?” นัยน์ตาของฟู่เจิงหม่นหมอง

เวินเหลียงเงยหน้ามองเขาทีหนึ่ง ก่อนจะเผยอปาก “ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเปิดตัวอย่างเป็นทางการ”

“เธอกำลังพะว้าพะวงอะไร? ฉันกับซืออี๋ คงไม่มีอะไรกันอีกแล้ว ที่รับปากเธอฉันจะทำให้ได้แน่นอน”

เวินหลียงก้มหน้า “ไม่อยากก็คือไม่อยาก คุณรีบปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงานแล้ว”

ฟู่เจิงถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนพูดว่า “ปล่อยเธอน่ะได้ เรียกที่รักก่อนสิ”

“...”

เวินเหลียงเอ่ยทั้งกัดฟันว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉันนะ”

“อย่าดื้อสิ”

ฟู่เจิงยิ่งโอบเวินเหลียงแน่นขึ้น

“เรียกที่รัก แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”

“ฟู่เจิง คุณเป็นเด็กหรือไง?”

“เธอก็คิดเสียว่าฉันเป็นก็แล้วกัน”

เวินเหลียงจนใจ “แค่เรียกที่รัก คุณก็จะปล่อย?”

“อืม ฉันรักษาคำพูด พูดแล้วทำจริง”

เวินเหลียงกัดริมฝี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 194

    ตระกูลฉู่ผู้ช่วยส่งแฟ้มเอกสารมาให้ “คุณผู้ชายครับ สืบข้อมูลของเวินเหลียงมาได้เรื่องแล้วครับ ทั้งหมดอยู่ในนี้ครับ คุณลองดูนะครับ”“วางไว้สิ” ฉู่เจี้ยนจวินเอ่ยผู้ช่วยวางแฟ้มเอกสารเอาไว้บนโต๊ะฉู่เจี้ยนจวินเปิดแฟ้มเอกสาร ข้อมูลข้างในบางไม่กี่หน้าหน้าแรกเขียนข้อมูลพื้นฐานของเวินเหลียงชื่อแซ่ : เวินเหลียงเพศ : หญิงเผ่า : ฮั่นวันเดือนปีเกิด : วันที่ 2 กุมภาพันธ์ ปี 1998บิดา : เวินหย่งคังมารดา : หลินเจียหมิ่นหลินเจียหมิ่นเมื่อเห็นชื่อสามคำนี้ นัยน์ตาของฉู่เจี้ยนจวินก็หดตัวลงเขาไม่ทันได้อ่านข้อมูลในหน้านี้ ก็รีบร้อนเปิดไปยังสองหน้าหลัง เจอหน้าข้อมูลของหลินเจียหมิ่นแม่ของเวินเหลียงอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆเป็นเวลานานมากแล้ว แม่ของเวินเหลียงเองก็จากไปนานมากแล้วเช่นกัน ในข้อมูลไม่มีรูปภาพ ทว่าอาศัยข้อมูลพื้นฐานอื่น ๆ ฉู่เจี้ยนจวินก็ตัดสินได้ว่า หลินเจียหมิ่นคนนี้คือหลินเจียหมิ่นที่เขาเคยรู้จักจากนั้นย้อนมาดูวันเดือนปีเกิดของเวินเหลียง ซึ่งก็หมายความว่า หลังจากที่หลินเจียหมิ่นเลิกกับเขา ก็ไปแต่งงานกับเวินหย่งคัง!...ตอนเที่ยงเวินหลียงพาผู้ช่วยไปพบลูกค้าระหว่างทาง เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 195

    “ระหว่างนั้นไม่มีอะไรให้น่าพูดถึง ทำไมถึงไม่มีอะไรให้น่าพูดถึงล่ะ?” เวินเหลียงมีความหมายแอบแฝง“ตารางเรียนของฉันแน่นมาก มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองค่อนข้างน้อย”“พวกคุณใครเป็นคนจีบใครเหรอ?”“เธอจีบฉัน”ตอนอยู่มหาวิทยาลัยเขาเรียนควบปริญญาสองใบ ตารางเรียนหนักงานที่ต้องส่งเยอะ มีกะจิตกะใจไปทำอย่างอื่นเสียที่ไหน? เดิมทีกิจกรรมวันครบรอบของมหาวิทยาลัย เขาก็ไม่ได้อยากจะเข้าร่วมอยู่แล้วเมื่อหวนนึกถึงเรื่องในปีนั้น ฟู่เจิงก็หรี่ตาลงเวลาผ่านไปนานมากแล้ว เขาจำได้แค่ว่าเขาตกลงคบกับฉู่ซืออี๋ เพราะรู้สึกว่าคบกับเธอแล้วค่อนข้างสบายใจฟู่เจิงมีนิสัยเงียบขรึม ตอนที่เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยคนอื่นยังไปยกป้ายไฟ เอาดอกกุหลาบไปให้คนอื่น ตามจีบแฟนสาว ทว่าฟู่เจิงกลับจดจ่อสมาธิทั้งหมดอยู่กับการเรียนส่วนฉู่ซืออี๋อ่อนโยนเอาใจใส่ ไม่คิดเรื่องสวีทหวาน ต้องให้แฟนหนุ่มอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลาเหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้น บางเวลาก็คล้อยตามเขา“เสน่ห์ของประธานฟู่ไม่น้อยไปกว่าตอนนั้นเลย” เวินเหลียงเผยรอยยิ้มออกมาอย่างยากจะพบเห็นนัยน์ตาของฟู่เจิงเปล่งประกายเล็กน้อย ราวกับเขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่แสนสบายใจของเวินเหลียง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 196

    สิบเอ็ดโมง ฟู่เจิงกลับมาจากด้านนอก ทั้งสองคนกินข้าวเที่ยงด้วยกันอยู่ในบ้านคนขับรถส่งทั้งสองคนไปที่สนามบิน บรรดาเลขาเองก็มารออยู่ที่สนามบินแล้วออกเดินทางครั้งนี้ ฟู่เจิงพาเลขาไปสี่คนนอกจากเลขาหยางแล้ว อีกสามคนต่างไม่มีใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาทว่าอาจจะเป็นเพราะเลขาหยางอธิบายมาก่อนล่วงหน้าแล้ว ตอนที่เลขาทั้งสามคนนั้นเห็นเวินเหลียง บนใบหน้าไร้ซึ่งสีหน้าของความประหลาดใจ ทักทายเวินเหลียงอย่างสงบจิตใจเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเวินเหลียงเองก็เดินทางไปทำงานนอกสถานที่ด้วยเช่นกันทำการเช็คอินเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็เดินไปรอที่อาคารผู้โดยสารวีไอพีฟู่เจิงนั่งลงบนโซฟา ทันใดนั้นก็มีพนักงานเอาชาและน้ำมาเสิร์ฟเวินเหลียงเลือกโซฟาที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับหน้าต่างแบบยาวจรดพื้น นั่งตรงนี้มองออกไปก็จะสามารถเห็นเครื่องบินสองสามลำที่จอดอยู่ด้านนอกเธอหันหน้าไป ก็เห็นฟู่เจิงถือนิตยสารการเงินอยู่ในมือ กำลังอ่านอย่างตั้งใจจากนั้นหันไปมองคนที่มารอเครื่องบินคนอื่น ๆ รอบข้าง ไม่อ่านนิตยสาร ก็อ่านหนังสือ และยังมีคนถือโทรศัพท์ทำงานบรรยากาศเงียบสงัดโทรศัพท์ของเวินเหลียงมีเสียงสั่นสองทีฟู่เจิงเงยหน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 197

    พื้นที่สีเขียวก็ดีมากเวินเหลียงดูบ้านพักหรูหราหลังนี้แล้วก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อยฟู่เจิงเห็นเวินเหลียงจ้องบ้านพักตาโตจึงยิ้มมุมปาก “ชอบไหม?”“สวยมากค่ะ” เวินเหลียงพยักหน้าฟู่เจิงพูด “ถ้าชอบวันหลังก็มาหลาย ๆ ครั้ง”“ค่ะ...คะ?”คำตอบของเวินเหลียงสั้นมาก ฟู่เจิงเลิกคิ้ว “ทำไม ไม่อยากมาเหรอ?”“เปล่า...บ้านหลังนี้ คุณเป็นคนซื้อเหรอคะ?”“อื่ม มาดูงานบ่อย ๆ อยู่ที่โรงแรมไม่สะดวก”เวินเหลียงพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอลอย ๆ “ตอนที่คุณมาเยี่ยมคุณฉู่ทุกปีก็พักที่นี่เหรอคะ?”ฟู่เจิงหน้าแข็งทื่อไป เดินไปดึงมือของเวินเหลียง “ฉันพักที่นี่ เขาไม่เคยมา”“คุณจะรีบอธิบายทำไมคะ?”“……”ฟู่เจิงไม่ได้พูดต่อเวินเหลียงเห็นดังนั้นแล้ว รอยยิ้มสดใสมากกว่าเดิม “งั้นถ้าคุณฉู่มาหาคุณ คุณก็จะไม่ให้เขาเข้ามาเหรอ?”“...” ฟู่เจิงเงียบ ก่อนจะเบี่ยงประเด็น “เก็บของก่อนเถอะ”เวินเหลียงมองสีหน้าเขาแล้วแอบหัวเราะเมื่อก่อนพอได้ยินว่าเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋ เธอมันจะเสียใจมาก ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร เธอสามารถเอาของกับฉู่ซืออี๋มาพูดล้อเล่นได้ในบ้านพักมีคนรับใช้ชาวจีนช่วยจัดเก็บสัมภาระเวินเหลียงชมบ้านพักรอบหนึ่ง พ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 198

    รถยนต์จอดอยู่หน้าร้านอาหารสไตล์ตะวันตกคลาสสิก ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เขียนอยู่บนผนังสองสามคำคือชื่อร้านเวินเหลียงเข้าร้านอาหารด้วยการนำของเลขา โต๊ะเต็มเอี้ยด ดูออกว่าร้านนี้ต้องกิจการดีเยี่ยมแน่พอเข้าไปเวินเหลียงก็เห็นฟู่เจิงเขานั่งอยู่ด้านในแถวที่สามจากทางเดินของร้านอาหาร ใส่เสื้อสีดำ กางเกงสแลคสีดำ ถอดเสื้อสูทพาดอยู่กับพนักเก้าอี้เขานั่งพิงเก้าอี้แบบสบาย ๆ นั่งไขว่ห้าง ท่วงท่าสง่างามเหมือนกับสัมผัสได้ เขาหันมามองทางประตูและสบตากับเวินเหลียงเวินเหลียงเดินเร็วไป ลากเก้าอี้แล้วนั่งลงอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขา“มาแล้วเหรอ ตอนบ่ายที่บ้านทำอะไร?”“นอนทั้งบ่ายเลยค่ะ”“งั้นคืนนี้คงไม่ง่วงแล้วสิ” เวินเหลียงฟังความหมายแฝงของเขาออก ถลึงตาใส่เขาทีหนึ่งพนักกงานถือเมนูมาให้คนละหนึ่งเล่มฟู่เจิงใช้ภาษาอังกฤษสั่งอาหารสองสามอย่างเขาพูดภาษาอังกฤษได้ตรงตามมาตรฐาน น้ำเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ทำให้เวินเหลียงนึกถึงตอนเรียน เวลาที่เหลือจากการเรียนการฟังภาษาอังกฤษ เขาจะพูดสุนทรพจน์ของเขาให้ฟังรอบแล้วรอบเล่า เขียนต้นฉบับของสุนทรพจน์ เลียนแบบความเร็วและสำเนียงของเขา อ่านแล้วอ่านอีก อย่างไรก็ทำให

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 199

    ลูกคนโตก็คือพ่อของฟู่เจิงกับฟู่เยว่ ในตอนที่ฟู่เจิงเป็นเด็ก เขาประสบอุบัติเหตุกับภรรยาเสียชีวิตทั้งคู่คนรองก็คือประธานกรรมการของฟู่ซื่อกรุ๊ปในปัจจุบัน ปกติจะยื่นมือเข้ายุ่งงานบริษัทน้อยมาก แต่เปิดบริษัทแฟรนไชส์อาหารของตัวเองบริษัทหนึ่ง ยุ่งงวดกับการทำธุรกิจคนที่สามก็คือฟู่ชิงเยว่อาสาวที่ตั้งหลักปักฐานอยู่ทีลอสแอนเจลิสเนื่องจากเด็กที่สุด ทั้งยังเป็นผู้หญิง คุณปู่กับคุณย่าจึงรักมาเป็นพิเศษ จนทำให้ฟู่ชิงเยว่อายุสี่สิบกว่าแล้วก็ยังเอาแต่ใจนิด ๆและเป็นสาวโสดจนถึงตอนนี้เมื่อก่อนคุณปู่กับคุณย่ากลุ้มกับเรื่องแต่งงานของเธอมาก ให้เธอไปดูตัวกับชายหนุ่มรูปงานมากความสามารถหลายต่อหลายคนแต่ฟู่ชิงเยว่ไม่อยากแต่งงาน พี่รองจนปัญญาจึงปล่อยเลยตามเลยได้ยินว่าหลายปีนี้รับเลี้ยงเด็กคนหนึ่งมาตระกูลฟู่เกือบสิบปีแล้ว จำนวนครั้งที่เวินเหลียงเจอกับฟู่ชิงเยว่นับได้ด้วยนิ้วมือเธอรู้สึกได้อย่างฉับไวว่าคุณอาไม่ชอบเธอ เริ่มแรกฟู่ชิงเยว่กลับมาฉลองปีใหม่ พอเห็นเวินเหลียงก็มักเห็นเธอเป็นอากาศธาตุภายหลังเธอแต่งงานกับฟู่เจิง ฟู่ชิงเยว่กลับมาครั้งหนึ่ง สายตาที่มองเธออย่างกับมองศัตรู ทั้งยังเคยมาหาเธออย่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 200

    ฟู่เจิงเงยหน้ามองไป สบสายตากับเวินเหลียงไกล ๆ “ไม่มีแผนอะไรครับ”ฟู่ชิงเยว่อึ้ง “ฉู่ซืออี๋กลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”“ครับ”“งั้นเธอไม่หย่ากับเขาแล้วเหรอ?”“คุณอาครับ เรื่องนี้ผมตัดสินใจเองครับ”“อาก็แค่ไม่อยากให้เธอน้อยหน้าไม่ใช่หรือไง? เธอเป็นเด็กที่ดีเด่นของตระกูลฟู่ ถึงเมียจะไม่สมฐานะ แต่ก็ต้องเป็นลูกสาวตระกูลใหญ่ เวินเหลียงไม่คู่ควรเธอ เมียแบบนี้จะเอาออกนอกหน้าได้ยังไง? คุณปู่ก็จริง ๆ เลย ไม่ดูว่าใครเป็นควรก็เก็บเอามาที่บ้าน แถมยังจะจับคู่พวกเธออีก ผิดฝาผิดคู่ไปหมดแล้ว!”“คุณอา ผมไม่รู้สึกน้อยหน้าครับ เรื่องนี้ต่อไปคุณอาไม่ต้องพูดถึงแล้ว”ฟู่ชิงเยว่มองเขาแบบไม่เห็นด้วย “ไหนตอนนี้เธอบอกว่าต้องหย่ากับเขาแน่ไง?”“คุณอา!”ฟู่เจิงมองเวินเหลียงแวบหนึ่งด้วยความระวังเธอน่าจะไม่ได้ยิน“เฮ้อ เธอโตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว” ฟู่ชิงเยว่หมุนตัวออกจากห้องรับแขกฟู่เจิงกลับไปนั่งข้างเวินเหลียงอีกครั้ง “คุณอาก็เป็นอย่างนี้เอง เอาแต่ใจมาหลายสิบปี เธออย่าถือสาเลยนะ”เวินเหลียงยิ้ม “ฉันรู้ค่ะ ปีหนึ่งเจอไม่ถึงสองครั้ง ฉันไม่ใส่ใจหรอก”ตอนเย็น ฟู่เจิงไปรับฟู่ซือฝานหลังเลิกเรียนแทนฟู่ชิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-21
  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 201

    เวินเหลียงยิ้ม ก่อนจะปลดเข็มขัดออก แล้วลงมาจากฝั่งที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งยังที่นั่งด้านหลัง “เดี๋ยวฉันนั่งข้างหลังเป็นเพื่อนฝานฝานก็แล้วกัน”เจ้าเด็กน้อยแก่แดดเป็นอย่างมาก เธอมองเวินเหลียงทีหนึ่ง “คุณป้าคือศัตรูหัวใจของหนู!”เวินเหลียงมองสีหน้าจริงจังของเธอ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อืม ฉันคือศัตรูหัวใจของเธอ”ในจังหวะนี้เอง เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฟู่เจิงก็ดังขึ้นมา เขาใส่หูฟังบลูทูทก่อนจะรับสาย “...มีเรื่องอะไร?”จู่ ๆ น้ำเสียงก็ขึงขังขึ้นมา พร้อมทั้งถามกลับอย่างเคร่งขรึมเล็กน้อยเวินเหลียงเห็นเขาขมวดคิ้วมุ่นผ่านกระจกมองหลังไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร ฟู่เจิงถึงโพล่งออกมาว่า “เอาละ! อย่ามาหาข้ออ้าง ทำให้เขาสงบลงก่อน รอฉันกลับไปจัดการ!”พูดจบเขาก็ตัดสายไป และถอดหูฟังบลูทูทวางไว้ในกล่องเก็บของ“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” เวินเหลียงถามขึ้น“พนักงานของสาขาย่อยนิวยอร์กทำงานผิดพลาด ฉันต้องกลับไปจัดการ” ฟู่เจิงมองเวินเหลียงจากกระจกมองหลัง“ไปนานแค่ไหน?”“สองวัน เธอว่าไง? ไปกับฉันไหม?”“วันหยุดวันชาติใกล้จะหมดแล้ว ฉันกลับไปเมืองเจียงเฉินก่อนก็แล้วกัน”“ก็ดีเหมือนกัน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-22

บทล่าสุด

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 939

    “มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 938

    “เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 937

    เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง

DMCA.com Protection Status