บทที่ 188

หลังกินมื้อค่ำเสร็จ ทุกคนต่างก็เดินไปที่คาราโอเกะ

เหล่าพนักงานขยับเขยื้อนกันแล้ว ทว่าฟู่เจิงยังนั่งอยู่กับที่ไม่กระดุกกระดิก

อู๋หลิงยิ้มพลางเอ่ย “ทำไมประธานฟู่ไม่ไปล่ะคะ?”

เห็นฟู่เจิงไม่ตอบ อู่หลิงก็ถามต่อว่า “เค้กที่ฉันสั่งเอาไว้อยู่ที่คาราโอเกะ ไม่ว่ายังไงประธานฟู่ก็ต้องกินเค้กนะคะถึงจะได้”

รองหัวหน้าเองก็พูดโน้มน้าวว่า “ประธานฟู่ คาราโอเกะอยู่ข้าง ๆ นี่เอง คุณไปนั่งเฉย ๆ คงไม่เสียเวลาเท่าไรหรอก”

“ได้ครับ ไปกันเถอะ” ฟู่เจิงหยิบเสื้อโค้ตที่อยู่บนพนักพิงเก้าอี้ขึ้นมา

รองหัวหน้ารีบประจบประแจงรับมา

มาถึงยังห้องวีไอพีร้านคาราโอเกะ มีคนกำลังตัดเพลงและเลือกเพลงแล้ว

ฟู่เจิงหาตำแหน่งที่อยู่ตรงมุมนั่งลง ก่อนจะยกมือขึ้นคลายคอเสื้อ

แขนซ้ายของเขาพาดอยู่บนที่พักแขนบนโซฟา เขาขมวดคิ้วเบา ๆ

ไม่รู้ทำไม รู้สึกว่าปวดหัวหน้ามืดอยู่นิดหน่อย

“ประธานฟู่คะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ? ดื่มน้ำหน่อยสิคะ” อู๋หลิงเห็นท่าทางของฟู่เจิง เธอรินน้ำเปล่าใส่แก้วใช้แล้วทิ้งไปวางไว้ตรงหน้าฟู่เจิง

“ขอบคุณครับ” ฟู่เจิงเงยหน้าขึ้นมองอู๋หลิงทีหนึ่ง

อู๋หลิงยิ้มให้ฟู่เจิง

ฟู่เจิงยกแก้วน้ำขึ้นมา ก่อนจะจิบน้ำ

อู๋หลิงชอบเขา