Share

บทที่ 169

เวินเหลียงเงียบไป

เธอมีความขัดแย้งกับฟู่เจิงแล้ว ไม่เชื่อใจอีกต่อไป

เมื่อเห็นเวินเหลียงเงียบไป ฟู่เจิงก็พูดต่อว่า “ต่อไปฉันจะไม่ออกไปเจอซืออี๋ตามลำพังอีก ถ้ายินยอมละก็ ตอนที่ไปเจอซืออี๋ฉันจะพาเธอไปด้วย ไม่มีเธอฉันก็จะพาคนอื่นไปแทน หรือเธอจะเลือกใครสักคนมาเป็นเลขาของฉันคอยควบคุมดูแลฉันก็ได้”

“เรื่องกำกับดูแลคุณไม่จำเป็นหรอก ขอแค่คุณตอบฉันมา ถ้าครั้งหน้าฉู่ซืออี๋โทรมาบอกคุณว่า อาการป่วยของเธอกำเริบอีกหรือเกิดเรื่องขึ้น คุณจะจัดการยังไง?”

“ฉันจะไม่ไปอีก ถ้าถึงขั้นที่ฉันไม่ไปไม่ได้ ฉันจะพาเธอไปด้วย”

“หวังว่าคุณพูดแล้วทำจริงนะ” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นชืด ๆ

เธอรู้ดีว่าฉู่ซืออี๋คงไม่สบอารมณ์มากแน่ ๆ

ต่อไปเวลาที่ฉู่ซืออี๋มาตามตอแย ฟู่เจิงจะจัดการยังไง นี่ต่างหากที่เป็นจุดสำคัญ

และเธอเองก็ไม่คาดหวังอะไรกับฟู่เจิงแล้ว

เธอเพียงแค่อยากให้คุณปู่ใช้ชีวิตอย่างสงบและมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต

ฟู่เจิงไม่รู้ความคิดของเวินเหลียง เขาคิดว่าเวินเหลียงยกโทษให้เขาแล้ว จึงถอนหายใจเบา ๆ หว่างคิ้วคลายออก โอบกอดเวินเหลียงเอาไว้ “อาเหลียง ขอบคุณเธอนะ”

สองมือของเขาโอบเอวของเวินเหลียงเอาไว้ คางวางอยู่บ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status