บทที่ 114

เวินเหลียงเงยหน้าขึ้นมองเขา รู้สึกเหลือเชื่อ

ช่วงเวลาที่เธอมาถึงตระกูลฟู่ ท่าทีของฟู่เจิงไม่ยินดียินร้าย ไม่เหินห่างแต่ก็ไม่เข้าใกล้ แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงซื้อเค้กให้เธอ ?

“ไม่ชอบเหรอ ?” เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ฟู่เจิงก็ย้อนถาม

เวินเหลียงส่ายหน้า แล้วก็รีบพยักหน้า

ทำไมจะไม่ชอบล่ะ ?

เธอเคยเห็นเพื่อนกิน เค้กของร้านเบเกอรี่ร้านนี้แพงมาก โชคดีเคยได้ชิมเค้กมัทฉะของร้านนี้หนึ่งครั้ง รสชาติยากที่จะลืมเลือน

ตอนนั้นเงินเดือนของพ่อเพียงพอจะเลี้ยงปากท้องได้สองคน พ่อเองไม่ตระหนี่กับเวินเหลียง เพียงแต่เค้กของร้านอัฟเตอร์นูนไทม์ราคาแพงเกินไป เหมือนกับชายามบ่ายที่เป็นสินค้าสิ้นเปลือง สำหรับเวินเหลียงที่เกิดมาในครอบครัวฐานะธรรมดา ๆ ถือว่าล้ำค่าอย่างยิ่ง

“ชอบก็ดี” ฟู่เจิงยิ้มจาง ๆ แล้วหันหลังเดินขึ้นชั้นบนไป

เวินเหลียงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม มองดูถุงกระดาษที่อยู่ตรงหน้า ในใจยังคงไม่อยากจะเชื่อ จนกระทั่งฟู่เจิงเกือบจะเดินไปถึงชั้นบน เธอถึงตั้งสติขึ้นมาได้ จึงหันไปตะโกนทางบันได “ขอบคุณนะคะพี่รอง”

ไม่ว่าฟู่เจิงจะฟังออกหรือไม่ แต่เวินเหลียงกลับรู้ดีว่า น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนหวาน

นี่เป็นครั้งแรก คร