Share

บทที่ 117

ฟู่เจิงหันไปมองเวินเหลียง จูงมือเธอแล้วเดินเข้าไป

เวินเหลียงเม้มริมฝีปาก หายใจเข้าลึก ๆ ทำหน้าตาสดใสแล้วเข้าห้องไปกับฟู่เจิง “คุณปู่”

คุณปู่ดีใจมาก หน้าตาระรื่น นั่งอยู่ที่โซฟานานแล้ว “มากันแล้วเหรอ พวกเรากลับกันเถอะ”

คุณปู่ค้ำไม้เท้าลุกขึ้น

เวินเหลียงฉุดมือออกจากฟู่เจิงแล้วไปประคองคุณปู่อยู่ด้านข้าง “คุณปู่ ช้า ๆ นะคะ”

“ไม่เป็นไร”

ฟู่เจิงไม่ได้พูดอะไร มาประคองคุณปู่อีกทางหนึ่ง

คุณปู่โบกมือขวางเขาไว้ “ดูเป็นห่วงเข้าสิ ฉันยังเดินได้อยู่นี่ไง”

ครั้งนี้ที่กลับบ้านใหญ่กับพวกเขายังมีผู้ช่วยของผู้อำนวยการหลินอีกคน

ฟู่เยว่ไม่วางใจคุณปู่ พอรู้ว่าเขาจะกลับบ้านก็ขอให้ผู้ช่วยของผู้อำนวยการหลินมาพัดที่บ้านระยะหนึ่ง

คุณปู่จำต้องยอมรับปาก

พอถึงบ้านใหญ่ คุณปู่กระปรี้กระเปร่าดี

เวินเหลียงกับฟู่เจิงนั่งคุยเป็นเพื่อนคุณปู่คุณย่าอยู่ที่โซฟา

ไม่นานฟู่เยว่กับภรรยาซูชิงอวิ๋นก็มา ตอนที่พวกเขามายังพาลูกชายฟู่รุ่ยมาด้วย

ตอนนี้ฟู่รุ่ยอายุสี่ขวบแล้ว กำลังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล หน้าตาจ้ำม่ำน่ารัก ชวนให้คนชมชอบ

เขาสะพายกระเป๋านักเรียนใบเล็ก มาทักทายคุณปู่กับคุณย่าตรงหน้าก่อน “คุณปู่ทวด คุณย่าทวด”

“จ้ะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
กิ่งแก้ว คำแก้ว วรรณสุทธิ์
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
goodnovel comment avatar
กิ่งแก้ว คำแก้ว วรรณสุทธิ์
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆไ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status