Share

บทที่ 122

ฉู่ซืออี๋มองเวินเหลียงด้วยความหวัง

เดิมทีฉู่ซืออี๋ก็ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงมากพออยู่แล้ว

พอได้ยินฟู่เจิงพูดอย่างนี้อีก เวินเหลียงขยะแขยงจนคลื่นไส้

ทำเป็นจิตใจดีอยากชดเชยให้เธอ

น่าขำชะมัด

ใช้คำว่าจิตใจดีมาบรรยายฉู่ซืออี๋ ทำให้คำนี้แปดเปื้อนจริง ๆ

เห็นเวินเหลียงเงียบ ฉู่ซืออี๋จึงพูดต่อ “อาเหลียง ฉันรู้ว่าเธอยังโทษฉันอยู่..ถ้าเธอไม่เอาก็ให้ฉันเถอะ ฉันจะเอาไปทิ้ง”

ว่าแล้วฉู่ซืออี๋ก็เอาถุงกระดาษกลับมาจากมือของเวินเหลียง

“ช่างเถอะ ฉันรับไว้แล้ว คุณไปซ้อมเถอะ” เวินเหลียงพูดเรียบ

แถวนี้ไม่ได้มีแต่ฟู่เจิง ยังมีสตาฟคนอื่น ๆ และกล้องวงจรปิดอีก ถ้าเธอดื้อดึงไม่รับ จะทำให้เกิดประเด็นได้ง่าย

ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้ภาพกล้องวงจรปิดอาจถูกอัปขึ้นในอินเทอร์เน็ต ตำหนิว่าเธอรังแกฉู่ซืออี๋

ฉู่ซืออี๋ยิ้มด้วยความดีใจ “ขอบใจนะ อาเหลียง”

“อาเจิง ฉันไปซ้อมก่อนนะคะ คุณอย่าลืมจับตาดูอาเหลียงกินเค้กด้วยล่ะ”

ว่าแล้วฉู่ซืออี๋ก็เดินไปกับผู้ช่วยด้านหลัง

เวินเหลียงวางเค้กลงบนโต๊ะแบบสบาย ๆ ในตอนที่เธอกำลังคิดจะไป ฟู่เจิงก็เรียกเธอไว้ “เธอทำงานมาตั้งนาน นั่งพักก่อนแล้วกินเค้กไม่ดีกว่าเหรอ?”

ฟู่เจิงพูดพลางเอากล่องขน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Sukanya Sangpheng
มึงไม่คิดว่ากินแล้วมึงจะปวดท้องเหรอ คือโง่มากนางโง่ไปถึงไหน
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status