Share

บทที่ 110

ฟู่เจิงไม่ได้พาคนขับรถไป เวินเหลียงเปิดประตูด้านข้างคนขับ เข้าไปนั่งแล้วรัดเข็มขัดนิรภัย

ฟู่เจิงนั่งตรงที่คนขับ ไม่รีบร้อนที่จะออกรถ

เขายกมือขึ้น ปลดกระดุมคอ แล้วค่อย ๆ ถามขึ้นว่า “เธอบอกหมอว่าฉันเป็นสามีเก่าของเธอเหรอ ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น หัวใจของเวินเหลียงก็เต้นดังตุบ ๆ

ฟู่เจิงคงยังไม่รู้หรอกนะว่าเธอท้อง ?

เวินเหลียงเหลือบมองฟู่เจิงอย่างระแวง มือทั้งสองข้างที่วางอยู่ข้างขา ค่อย ๆ เคลื่อนมากุมไว้ที่ท้องน้อยโดยไม่รู้ตัว แล้วชิงพูดก่อน “ทำไม ? คุณกลัวคนอื่นจะรู้ว่าฉู่ซืออี๋แทรกกลางเข้ามาในชีวิตคู่ของเรา จนทำให้เราต้องหย่ากันหรือไง ?”

“เวินเหลียง ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

“งั้นคุณหมายความว่ายังไง ?” เวินเหลียงเลิกคิ้วหันมองเขา

ฟู่เจิงเบะปาก “ฉันไม่ได้คิดจะโทษเธอ”

ในฐานะที่เขาเป็นสามีของเวินเหลียง เมื่อได้ยินเวินเหลียงบอกกับหมอว่าตัวเองเป็นสามีเก่า ก็ย่อมไม่สบายใจเป็นธรรมดา

“งั้นถือซะว่าฉันคิดมากไปเอง” เวินเหลียงแสร้งตอบแบบไม่ใส่ใจ “ตอนที่ฉันเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถ ตอนนั้นพวกเราก็คิดที่จะหย่าแล้ว คงไม่ห่างไกลจากคำว่าสามีเก่านัก”

ฟู่เจิง : “......”

ฟู่เจิงไม่พูดอะไร
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status