Share

บทที่ 108

สายตาของเธอฟื้นฟูกลับมาจนเกือบเป็นปกติแล้ว และไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาลต่ออีก”

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เวินเหลียงก็ไปทำเอกสารออกจากโรงพยาบาลก่อน จากนั้นก็โทรศัพท์เรียก

คนขับรถมาขนของของตัวเองกลับบ้าน แล้วค่อยไปเยี่ยมคุณปู่ที่ห้องพักผู้ป่วย

ในห้องพักผู้ป่วยเงียบสนิท

คุณปู่นั่งอยู่บนเตียง ส่วนคุณยายนั่งอยู่บนโซฟา แต่ละคนต่างเบือนหน้าไม่มองอีกฝ่าย

ทันทีที่เวินเหลียงเดินเข้ามา ก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของบรรยากาศ

“คุณปู่ คุณย่า” เวินเหลียงมองทั้งสองสลับกันรอบหนึ่ง “คุณปู่คุณย่าทานอาหารเช้าหรือยังคะ ?”

“กินแล้ว”

“กินแล้ว”

ทั้งสองตอบขึ้นพร้อมกัน

“คุณปู่คุณย่า......เป็นอะไรไปคะ ? ทะเลาะกันเหรอคะ ?”

“ไม่ได้ทะเลาะ แต่ปู่ของหลานอารมณ์เสียขึ้นมาคนเดียว” คุณย่าเหลือบมองคุณปู่อย่างเบื่อหน่ายหนึ่งครั้ง

เวินเหลียงหันมองคุณปู่ “คุณปู่คะ ทำไมยั่วโมโหคุณย่าเสียแล้วละคะ ?”

“ปู่ไม่ได้ยั่วโมโหเอสักหน่อย......” คุณปู่พึมพำเบา ๆ แสดงสีหน้ารู้สึกผิด

“ถ้างั้นเกิดอะไรขึ้นคะ ?”

คุณย่าหัวเราะเยาะ “อาเหลียง หลานมาช่วยตัดสินหน่อยสิ เขายังไม่หายดีก็โวยวายจะกลับบ้าน นี่ไม่เท่ากับจงใจยั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status