บทที่ 719 พวกเราชื่อว่าอินชิงเสวียน

ความคิดถึงเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างมาก บางครั้งยิ่งถูกระงับมากเท่าไรก็ยิ่งควบคุมได้ยากขึ้นเท่านั้น

เมื่อไม่เห็นอินชิงเสวียน อาซือหลานยังสามารถควบคุมได้ แต่ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าที่งดงามจนน่าทึ่ง อาซือหลานก็มีความรู้สึกแทบบ้าคลั่ง

เขาแทบอยากกอดอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมอก และข่มเหงนางสักครั้ง

เขารู้สึกว่าตัวเองถูกผู้หญิงคนนี้ร่ายมนตร์ใส่ หากไม่ได้ตัวนางมา เขาคงเป็นบ้าในไม่ช้าก็เร็ว

หลายเดือนก่อน เขายังวางแผนที่จะครอบครองเจียงวูและครอบครองต้าโจวไว้ในมือของเขา ทว่านับตั้งแต่มาถึงชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ หลังจากที่จับพลัดจับผลูกลายมาเป็นเจ้าสำนักโดยบังเอิญ เป้าหมายของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

เมื่อเทียบกับหลายๆ สำนักแล้ว เพียงแค่ชาติวงศ์และประเทศเล็กๆ แห่งหนึ่ง ความจริงแล้วแทบไม่มีอะไรเลย มีเพียงการยืนอยู่ในจุดสูงสุดของยุทธจักร จึงจะเป็นเส้นทางไปถึงจุดสูงสุดที่แท้จริง

หากสามารถทำให้ยอดฝีมือหลายคนเชื่อฟังคำสั่งได้ การทำลายประเทศใดประเทศหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยาก

และผู้หญิงที่มีผลต่อความคิดของเขา อาซือหลานยิ่งต้องเอามาให้ได้

เพียงแค่ได้ตัวนางมา สิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งหมดจึงจะมีความหมายมากขึ้น