Share

บทที่ 583 ข้าทำใจไม่ได้

อินชิงเสวียนมองย้อนกลับไป แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่

จึงจับมือเล็กป้อมของลูกขึ้นมา แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “จ้าวเอ๋อร์คิดถึงเสด็จพ่อหรือลูก”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงยังคงชี้ออกไปด้านนอก

“เด็จพ่อ มามา~”

อวิ๋นฉ่ายวิ่งไปดูที่ประตู แล้วพูดอย่างพิศวง “ไม่มีใครอยู่นะ?”

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงฝีเท้ามั่นคงดังมาจากนอกประตู

มีร่างหนึ่งผลักเปิดประตูเข้ามา ซึ่งก็คือเย่‍จิ่ง‍อวี้ในชุดเสื้อคลุมผ้าสีดำลายสีเข้ม

เรือนผมสีดำสนิทถูกรวบขึ้นด้วยปิ่นกลัดมวยผมสีดำ ดูสุขุมเรียบร้อย ทำคนทั้งคนมีกลิ่นอายดุดันน่าครั่นคร้ามขึ้น

อวิ๋นฉ่ายและจังอวี้จิ่นออกไปทันที พร้อมกับปิดประตูให้อย่างใส่ใจ

เย่‍จิ่ง‍อวี้อุ้มลูกชายขึ้นมาแล้ว จิ้มจมูกเล็กๆ ของเขา แล้วถามว่า “วันนี้จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีหรือไม่”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงมองดูลวดลายรูปมังกรสีเข้มที่สวยงามบนเสื้อผ้าอย่างสนใจใคร่รู้ แล้วพูดเสียงนุ่มนิ่ม “ดีๆ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้เขย่าตัวเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงในอ้อมแขนเบาๆ

แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีจริงๆ”

อินชิงเสวียนอดสงสัยไม่ได้ว่า เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงแค่พูดส่งเดช หรือเขามีความสามารถในการรับรู้ล่วงหน้า?

น่าเสียดายที่ตอนนี้ลูกยังเด็กเกิน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status