บทที่ 288 มาจากใจจริงรึ

แล้วอินชิงเสวียนก็กลับมาที่ตำหนักเฉิงเทียน

“เจ้าพูดอะไรกับนาง”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ถามด้วยความสนใจขณะพิงหมอนนุ่มๆ

อินชิงเสวียนกรุตุกมุมปากขึ้นยิ้ม แววตาเจ้าเล่ห์

“ฝ่าบาทอยากลองเดาดูหรือไม่”

เมื่อเห็นท่าทางในตอนนี้ของอินชิงเสวียน เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็รู้สึกถึงความรู้สึกตอนที่ได้พบบนางเป็นครั้งแรก

ในเวลานั้น นางฉลาดปลิ้นปล้อนมาก ราวกับจิ้งจอกน้อยเจ้าแผนการ นางที่บังเอิญวิ่งเข้าไปชนหัวใจของเขา

เมื่อนึกถึงอดีต เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็หัวเราะเบาๆ

“จะให้ข้าเดาอย่างไร”

“ฝ่าบาทจะพูดอะไรก็ได้ ถึงทายผิดก็ไม่เป็นไร”

ตอนนี้ความเข้าใจผิดทั้งหมดได้ถูกเปิดเผยแล้ว อินชิงเสวียนจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น นิสัยที่แท้จริงของนางก็ถูกเปิดเผยโดยไม่ได้ตั้งใจ

เย่‍จิ่ง‍อวี้กลับชอบนางในลักษณะนี้ ในวังมีสตรีมีอยู่ในกฎเกณฑ์เหมือนเกินมากเกินไป และมีแต่คำเยินยอแบบเดียวกัน ซึ่งทำให้เขารู้สึกเบื่อ

เมื่อมองดูตาที่โค้งคู่นั้น เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “หรือเจ้าไปบอกนาง ว่าข้าเป็นของเจ้า หากไม่ได้รับอนุญาตก็ห้ามเข้าใกล้กระนั้นหรือ”

อินชิงเสวียนหัวเราะคิกคัก

“เรื่องนั้นหม่อมฉันคงไม่กล้า หม่อมฉันแค่อยากขอบคุณนางที่ดูแลฝ่าบ