แชร์
บทที่ 1371 กินดินปืนมาหรือไง
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1372 คนเขามีเจ้าของแล้ว
เย่จิ่งหลานกลอกตา“อย่าบอกข้านะ ว่าเจ้าชอบเย่จิ่งอวี้ คนเขามีเจ้าของแล้ว”ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างใจเย็น “เจ้าเพิ่มอีกหลายคำสิ นางเป็นภรรยาของเขา”“เอ่อ...”คำตอบที่มีชีวิตชีวานี้ ทำให้เย่จิ่งหลานจินตนาการไปไกลลั่วสุ่ยชิงเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เขาคิด“อย่าใช้สมองที่สกปรกของเจ้าไปทำลายความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์”“พี่สาว เจ้าพูดจาหยาบคายแบบนี้เสมอหรือ”เย่จิ่งหลานพูดไม่ออก บอกว่านางกินดินปืนยังไว้หน้าไปหน่อย บอกว่ากินระเบิดจะเหมาะมากกว่า“แล้วแต่จะคุยกับใคร”ลั่วสุ่ยชิงหยิบจอกสุราขึ้นมา แล้วส่งสัญญาณให้เขาเย่จิ่งหลานชนจอกกับนาง“เจ้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว มีอะไรน่าสนใจที่นี่บ้างไหม”“ไม่มี ข้าแค่อยากรู้เกี่ยวกับขนบธรรมเนียมประเพณีที่นี่”ลั่วสุ่ยชิงดื่มสุราในจอกอย่างกล้าหาญ เอื้อมมือไปคว้าขวดสุราที่วางอยู่ข้างๆ ในขณะนี้ มีดยาวเล่มหนึ่งก็ลอยเข้ามาจากประตู ตรงไปหาเสี่ยวเอ้อร์ที่ถือลูกคิดอยู่บนโต๊ะคิดเงินที่เสี่ยวเอ้อร์สามารถทำงานที่นี่ได้ จึงต้องมีทักษะความสามารถบางอย่างอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงทะลุอากาศ ก็เงยหน้าขึ้นทันที ทว่าในชั่วพริบตา มีดก็ทะลุคอและปักเขาติดกับผนังด้านหลังโต๊ะคิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1373 ไปด้วยกันเถอะ
ลั่วสุ่ยชิงเอามือไพล่หลัง ดวงตานิ่งงัน“ขืนยังไม่ตอบ ข้าจะส่งพวกเจ้าไปพบยมบาลเดี๋ยวนี้”ชายกระโปรงของนางขยับโดยไม่มีแรงลม เส้นโค้งที่ลอยขึ้นราวกับปุยเมฆดูเหมือนจะบ่งบอกถึงความอดทนที่จำกัดของนางหลายคนเหงื่อแตกพลั่กราวกับเปียกฝน เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ขาข้างหนึ่งอ่อนแรง และทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น“เราทุกคนฟังคำสั่งของผู้บัญชาการซู เขาบอกข้าว่า ตราบใดที่พบเห็นชาวต้าโจว ไม่ว่าจะชายหรือหญิง ก็ฆ่าไม่เว้น”เย่จิ่งหลานถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ใครคือผู้บัญชาการซู?”อีกคนหนึ่งตอบว่า “คนผู้นี้ชื่อซูอู่ มีทักษะวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม ครั้งหนึ่งเคยทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการในกองทัพ”สีหน้าของเย่จิ่งหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย“ในเมื่อเขามีตำแหน่งทางทหาร ทำไมถึงมาที่นี่ เข้าร่วมในยุทธภพ เขาออกจากเมืองหลวงเมื่อไหร่”“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากถูกเรียกโดยท่านราชาแห่งแคว้นเฟยเหยา เราก็มาที่นี่”ดวงตาของเย่จิ่งหลานเบิกกว้าง“กล่าวคือ ผู้บัญชาการซูก็เป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากแคว้นเฟยเหยาเช่นกัน”“เป็นเช่นนั้น”เย่จิ่งหลานเดินขึ้นไปเตะชายคนนั้น ชี้ไปที่ปลายจมูกของเขาแล้วด่าทอลั่น “
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1374 ของขวัญขอบคุณจากเย่จิ่งหลาน
ลั่วสุ่ยชิงกับเย่จิ่งหลานต่างก็เป็นผู้รู้วรยุทธ์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเดินเล่นสบายๆ แต่ความจริงกลับไม่ได้เดินช้า จากนั้นทั้งสองก็เร่งความเร็วแข่งกันโดยไม่รู้ตัวการก้าวเดินของเย่จิ่งหลานนั้นแปลกมาก การเคลื่อนไหวเอาแน่เอานอนไม่ได้ เหมือนเงาของผี ในขณะที่การเดินของลั่วสุ่ยชิงนั้นอ่อนโยนและเชื่องช้าราวกับเมฆไหลน้ำไหล ไม่มีกลอุบายมากมาย แต่มีอิสรภาพและความกล้าหาญที่ไม่ถูกจำกัดเมื่อมองดูฝีเท้าของเย่จิ่งหลาน ชิงลั่วก็นึกถึงเคล็ดวิชาลับที่เขาใช้ทันที“เจ้าไปเรียนวรยุทธ์นี้มาจากไหน”“บนเกาะเล็กๆ ที่ชื่อตงหลิว”“ตงหลิว?”ลั่วสุ่ยชิงไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่นางค่อนข้างคุ้นเคยกับวรยุทธ์ของเย่จิ่งหลานมากการเคลื่อนไหวนี้เหมือนจะพัฒนามาจากวิชาชั้นสูงที่ลึกลับของแคว้นเฟยเหยา“ที่นั้นคือที่แบบไหน”เย่จิ่งหลานไขว้หลัง พูดว่า “เป็นสถานที่สกปรก น่ารังเกียจ และต่ำช้าที่สุด แม่นางชิงอย่ารู้จะดีกว่า”“บอกให้เจาะจงหน่อยสิ”ลั่วสุ่ยชิงถามเรื่อยๆ เหมือนสนใจแต่ก็คล้ายไม่สนใจเย่จิ่งหลานไม่มีอะไรทำ จึงเล่าให้ลั่วสุ่ยชิงฟังว่าตงหลิวบุกโจมตีต้าโจวอย่างไรลั่วสุ่ยชิงตอบอย่างเห็นด้วย “ถ้าเป็นความจริ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1375 เห็นความไม่ยุติธรรม
ลั่วสุ่ยชิงไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน และไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไร ดวงตาเต็มไปด้วยความระแวดระวังเย่จิ่งหลานคุ้นเคยกับสีหน้าของคนในยุคโบราณที่เห็นของแปลกๆ เขาจึงโบกมือหยิบอีกขวดสำหรับตัวเอง จากนั้นเปิดหลอดในถุงใบเล็ก แล้วแทงหลอดเข้าไปในกระดาษที่ปิดปากขวด“อันนี้เรียกว่านมเปรี้ยว จะลองกินดูไหม?”เย่จิ่งหลานจิบตัวเอง แล้วทำหน้าเปรี้ยวนี่เป็นความปรารถนาในวัยเด็กของเขา หลังจากใช้ชีวิตมาเกือบสามสิบปี ความปรารถนาเดียวที่เป็นจริงก็คือกินนมเปรี้ยวย่างเป็นอิสระชั่วคราว เพราะสิ่งนี้อินชิงเสวียนเป็นผู้มอบให้เมื่อเจ้ามีคะแนนมาก นั่นคืออิสรภาพที่แท้จริงลั่วสุ่ยชิงไม่ตอบ ดวงตายังคงจ้องมองที่ขวดพลาสติกสีขาวนางไม่เคยเห็นอะไรที่ทำจากวัสดุประเภทนี้มาก่อน และนางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเครื่องปรุงรสแปลกๆ ที่พวกเขาใช้ในการปรุงอาหารด้วยเย่จิ่งหลานมองดูนางแล้วยิ้ม “กลัวว่าจะมีพิษหรือ งั้นก็ดื่มจากขวดที่ข้าดื่มแล้วนี่สิ”เย่จิ่งหลานยื่นนมเปรี้ยวของเขาให้ โดยที่มียังมีหยดนมเปรี้ยวติดอยู่ที่ปลายหลอดลั่วสุ่ยชิงจ้องมองเขาอย่างดุเดือด หยิบอีกขวดหนึ่งแล้วก็ยกขึ้นจิบไป รสหวานอมเปรี้ยวไหลเข้าสู่ลำคอ อารมณ์ที่หด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1376 ดูเหมือนเขาจะเก่งกาจมาก
ชายคนนั้นพูดว่า “ทุกคนในต้าโจวสมควรตาย”เย่จิ่งหลานตบปากไปหนึ่งที“ในเมื่อเจ้าเกลียดชาวต้าโจวมาก ทำไมถึงต้องไปเป็นทหารอารักขาในวังอีก”ชายคนนั้นอาเจียนลมออกมา ฟันส่วนใหญ่แทบจะร่วงหมดปากเขายังแข็งใจ เค้นเสียงพูดว่า “นั่นเพราะข้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นผู้สืบเชื้อสายของแคว้นเฟยเหยา”“เจ้าเป็นลูกหลานใคร เกี่ยวอะไรกับการที่มาฆ่าชาวบ้าน พวกเขาบุกรุกแคว้นของพวกเจ้า หรือว่าอุ้มลูกเจ้าโยนลงไปในบ่อน้ำ เจ้าอ้างว่าทำในนามของความยุติธรรม ทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าน่ะสิ”เย่จิ่งหลานยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ฟาดฝ่ามือตบไปอีกครั้ง สมองของผู้พูดก็ระเบิด และก็ล้มลงกับพื้นลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรมากนางมองไปที่คนอื่นๆ“พวกเจ้าด้วย?”พวกเขากระจุกรวมตัวกันอยู่มุมหนึ่งเหมือนนกกระทา ไม่กล้าพูดอะไรสักคำทันใดนั้นลั่วสุ่ยชิงก็ยกมือขึ้น พลังอันทรงพลังก็เหมือนกับร่มขนาดใหญ่ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ส่องแสงไปที่หัวของคนเหล่านั้น หลังจากตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง“สวรรค์ทรงเมตตาเจ้า ข้าจะไม่ฆ่าพวกเจ้า แต่จะทำลายวรยุทธ์ของพวกเจ้า เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเจ้ากระทำการเลวทรามต่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1377 การผ่าตัดสำเร็จ
ลั่วสุ่ยชิงมีสีหน้ายินดี ตราบใดที่เด็กยังร้องไห้ได้ นั่นหมายความว่าเขาปลอดภัยแล้วเย่จิ่งหลานอุ้มขึ้นมาดู“เป็นเด็กผู้ชาย ครอบครัวนี้นับว่าโชคดี”เขาเช็ดเลือดบนตัวเด็กจนสะอาดเรียบร้อย และห่อตัวเด็กด้วยผ้าห่มที่สะอาดเด็กน้อยถูกพันแน่น จึงหยุดร้องไห้ทันทีลั่วสุ่ยชิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเช่นนั้น อดไม่ได้ที่จะมองเย่จิ่งหลานด้วยความชื่นชมเย่จิ่งหลานส่งเด็กให้นาง“ช่วยอุ้มไว้หน่อยนะ”เขากลับไปที่โต๊ะผ่าตัด เย็บแผลของผู้หญิงคนนั้นอย่างประณีต รอให้ยาชาหมดฤทธิ์ ลั่วสุ่ยชิงค่อนข้างตกใจ“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”เย่จิ่งหลานกระตุกยิ้มมุมปาก“เพราะข้าเป็นหมอ แต่ก็ไม่เหมือนกับที่เจ้าคิด ข้าเป็นหมอผ่าตัดที่ทำหน้าที่ตัดเอาเนื้อเยื่อส่วนเกินที่ขึ้นมาในร่างกายออก แม้ว่าข้าจะไม่ใช่มืออาชีพด้านสูตินรีเวชมากนัก แต่ก็พอรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง”ทันทีที่พูดจบ เสียงพูดจากระบบที่น่าพึงพอใจก็ดังขึ้นในหัวของเขาการผ่าตัดสำเร็จ ระดับ S+ ผู้ครองมิติช่วยชีวิตคนได้สำเร็จ 2 คน ได้รับคะแนน 3,000 คะแนนเมื่อได้ยินเสียงนี้ เย่จิ่งหลานก็ยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกถึงหูจำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่คะแนนของเข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1378 คนเหี้ยมไม่พูดมาก
ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้ว เดินตามไปติดๆ“เมื่อกี้สถานที่แห่งนั้น อยู่ที่ไหน”เย่จิ่งหลานเหลือมองไปด้านข้างแล้วยิ้ม “เจ้าเดาดูสิ?”เมื่อเห็นท่าทางที่เอื่อยเฉื่อยของเขา ลั่วสุ่ยชิงก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่นางก็สะกดกลั้นอารมณ์ไว้“หรือจะเป็นของวิเศษอย่างแหวนพระสุเมรุ ที่มีถ้ำอยู่ข้างใน?”เย่จิ่งหลานพยักหน้า“เดาได้ใกล้เคียง”หลังจากที่เขาพูดจบ ก็พูดด้วยรอยยิ้มกึ่งจริงจัง “เจ้าคงไม่โลภอยากได้ของรักของข้ากระมัง เจ้ากำลังคิดที่จะฆ่าคนขโมยของอยู่แล้ว?”ลั่วสุ่ยชิงแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา“คุ้มค่าหรือ”“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ผู้หญิงที่มีคุณธรรมอย่างแม่นางชิงจะทำแบบนั้นได้อย่างไร ล้อเล่นน่า อย่าสนใจเลย”เย่จิ่งหลานหัวเราะอย่างมีความสุข เดินไปข้างหน้าลั่วสุ่ยชิงเหลือบมองเขา แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น เม้มริมฝีปากอย่างแรง ท่าทางแบบเด็กสาวเช่นนั้น ไม่ควรปรากฏในตัวของนางทันใดนั้นก็นึกถึงสองครั้งที่นางใช้คาถาล่อลวงเย่จิ่งหลาน สีหน้าของนางก็ดูจะไม่เป็นธรรมชาติชอบกลแม้ว่านางจะไม่ได้รับผลกระทบจากมโนภาพ แต่พฤติกรรมในมโนภาพ ก็ถูกกำหนดโดยนางเองศาสตร์เงาฝันแบบนี้ไม่มีใครหยุดยั้งได้ เชื่อว่าเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1379 ผู้หญิงขี้ใจอ่อน
เมื่อได้ยินเขาพูดจาสกปรก เย่จิ่งหลานก็รู้สึกเกรี้ยวกราดทันที“ชาติสุนัขอย่างเจ้า แค่ทำลายวรยุทธ์ยังไม่รู้จักพอใจ งั้นให้ข้าส่งเจ้าไปยังสถานที่ที่ดีก็แล้วกัน”เย่จิ่งหลานคว้าผมของเขา แล้วลากเขาออกไปนอกลานบ้าน หลังจากเดินไปหลายร้อยเมตร เขาก็พบคูน้ำที่มีกลิ่นเหม็นเมื่อเห็นสีหน้าที่ไร้ความกรุณาของเขา ชายคนนั้นก็เริ่มกลัวแล้ว“ปล่อยข้านะ เจ้าต้องการทำอะไร”เย่จิ่งหลานปล่อยมือ แล้วหัวเราะเยาะ “ข้าจะส่งเจ้าไปพบโคตรเหง้าศักราชของพ่อเจ้าอย่างไรล่ะ”ชายคนนั้นไม่เข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง ขนาดย่าของเขายังไม่อยู่แล้ว นับประสาอะไรกับโคตรเหง้าศักราชของพ่อแต่เขารู้สึกว่าศีรษะจมน้ำ รู้สึกแสบร้อนจากด้านบนของศีรษะ ชายคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาก็สั่นเหมือนเจ้าเข้าทรง“ชาติหน้าอย่าลืมรักษาปากให้สะอาดล่ะ โดยเฉพาะกับสาวๆ”เย่จิ่งหลานปล่อยพลังออกมาจากฝ่ามือ ชายคนนั้นก็กระอักเลือดออกมา และล้มลงกับพื้นเย่จิ่งหลานมองเขาอย่างเย็นชา เดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองหลังจากเดินออกไปสิบก้าว ก็รู้สึกแสบร้อนระหว่างคิ้ว จึงหยุดชะงักทันทีเมื่อคิดถึงการฆ่าคนหลายคนในช่วงสองวันที่ผ่านมา เย่จิ่งหล
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1442 ใบมีดสีดำ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1441 เย่จิ่งหลานหลบหนี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1440 ทั้งบุตรชายและบุตรสาว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1439 เหยื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1438 เหมือนจะตกหลุมพรางแล้ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1437 พวกเจ้าต้องตายกันหมด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1436 ตายอย่างคุ้มค่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1435 จับเย่จิ่งหลาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1434 ล่องูออกจากรู
