แชร์

บทที่ 1372 คนเขามีเจ้าของแล้ว

เย่จิ่งหลานกลอกตา

“อย่าบอกข้านะ ว่าเจ้าชอบเย่จิ่งอวี้ คนเขามีเจ้าของแล้ว”

ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างใจเย็น “เจ้าเพิ่มอีกหลายคำสิ นางเป็นภรรยาของเขา”

“เอ่อ...”

คำตอบที่มีชีวิตชีวานี้ ทำให้เย่จิ่งหลานจินตนาการไปไกล

ลั่วสุ่ยชิงเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เขาคิด

“อย่าใช้สมองที่สกปรกของเจ้าไปทำลายความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์”

“พี่สาว เจ้าพูดจาหยาบคายแบบนี้เสมอหรือ”

เย่จิ่งหลานพูดไม่ออก บอกว่านางกินดินปืนยังไว้หน้าไปหน่อย บอกว่ากินระเบิดจะเหมาะมากกว่า

“แล้วแต่จะคุยกับใคร”

ลั่วสุ่ยชิงหยิบจอกสุราขึ้นมา แล้วส่งสัญญาณให้เขา

เย่จิ่งหลานชนจอกกับนาง

“เจ้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว มีอะไรน่าสนใจที่นี่บ้างไหม”

“ไม่มี ข้าแค่อยากรู้เกี่ยวกับขนบธรรมเนียมประเพณีที่นี่”

ลั่วสุ่ยชิงดื่มสุราในจอกอย่างกล้าหาญ เอื้อมมือไปคว้าขวดสุราที่วางอยู่ข้างๆ ในขณะนี้ มีดยาวเล่มหนึ่งก็ลอยเข้ามาจากประตู ตรงไปหาเสี่ยวเอ้อร์ที่ถือลูกคิดอยู่บนโต๊ะคิดเงิน

ที่เสี่ยวเอ้อร์สามารถทำงานที่นี่ได้ จึงต้องมีทักษะความสามารถบางอย่างอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงทะลุอากาศ ก็เงยหน้าขึ้นทันที ทว่าในชั่วพริบตา มีดก็ทะลุคอและปักเขาติดกับผนังด้านหลังโต๊ะคิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status