เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1299 เสียการควบคุม
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1300 ลำดับในยุทธจักร
ชาวยุทธ์เหล่านี้ ไม่ว่าจะเลือกใครมาคนหนึ่งก็ล้วนมีแต่ผู้ที่แข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ทั้งหมดกลับหงายหลัง ล้มลงกับพื้นโดยที่เสียภาพลักษณ์ไปหมดลิ่นเซียวกระโดดขึ้นจากพื้นก่อน ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่เชื่อ”เขาโคจรกำลังภายในร่างกายทั้งหมดไปที่ฝ่ามือขวา ลมแรงที่พัดโหมอยู่รอบตัวนั้น กลายเป็นของแข็งขึ้นมาในทันที เกิดเป็นกระบี่ลมนับสิบเล่มที่ล้อมรอบแขนของเขา ราวกับรอคำสั่งจากเจ้าของเย่จิ่งอวี้เลิกคิ้ว สมแล้วที่เป็นปรมาจารย์กระบี่ของใต้หล้า กำลังภายในของผู้อาวุโสลิ่นนั้นแข็งแกร่งมาก ที่เขาพ่ายแพ้ในเมืองหลวงวันนั้น ก็ไม่นับว่าเสียหน้ามากนักการดำรงอยู่ของพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงองครักษ์ในวังเลย แม้ว่าเจ้าสำนักเซี่ยวจะมาด้วยตัวเอง แต่ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาในบรรดาชาวยุทธ์ที่เขาเคยเจอมา วรยุทธ์ของเฮ่อยวนเป็นสิ่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้มากที่สุด จนถึงตอนนี้ เขายังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งอย่างเต็มที่ ส่วนเจ้าตำหนักเหมยได้รับการเลื่อนขั้นจากน้ำพุวิญญาณ หากต่อสู้อย่างสุดความสามารถ ก็เกรงว่าจะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลิ่นเซียว เจ้าสำนักเซี่ยวกับเจ้าตำหนักเหมยคงมีพ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1301 ใบมีดแห่งมิติออกโรง
หลิวซือจวินดึงเข็มเงินออกมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “อันที่จริงข้ามาที่นี่เพื่อขอเรียนวิชาแพทย์จากคนในอิ๋นเฉิง ข้าไม่ใช่ยอดฝีมืออะไร”เมื่อครู่นี้นางก็ได้ยินคำเรียกขานระหว่างพวกเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าตำหนักหรือเจ้าเมือง หรือผู้อาวุโสหรือเจ้าสำนัก ทั้งหมดล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่ตนเองไม่สามารถล่วงเกินได้เฮ่อยวนพยักหน้า และถามว่า “เจ้า...คงไม่ใช่คนจากเมืองใกล้ๆ นี้กระมัง แล้วทำไมถึงรู้จักอิ๋นเฉิง”หลิวซือจวินประกบมือคารวะแล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาจากแม่ นางบอกว่าวิชาแพทย์ที่สุดยอดที่สุดในโลกอยู่ที่อิ๋นเฉิง ก่อนตายนางได้กำชับข้าไว้ ว่าต้องมาดูให้ได้”เขาเงยหน้าขึ้นมองเฮ่อยวน นัยน์ตาฉายแววเคารพชื่นชม และอารมณ์อื่นๆ แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา แต่ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะกลับไปมีท่าทางร่าเริงอีกครั้ง“โชคดีที่คุณชายเฮ่อช่วยชีวิตไว้ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่สามารถมาพบเจ้าเมืองเฮ่อได้”เฮ่อยวนยิ้ม“ท่ามกลางผู้คนมากล้น การได้มาพบกันนับเป็นวาสนา หากเจ้าชื่นชอบทักษะทางการแพทย์ วันหน้าก็สามารถรั้งอยู่ในอิ๋นเฉิงเพื่อตั้งใจศึกษาได้”หลิวซือจวินแสดงสีหน้ายินดีทันที“ขอบคุณเจ้าเมืองเฮ่อ”“ด้วยความย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1302 ผ่าวิถีแห่งสวรรค์
ใบมีดดำทะมึนแห่งมิติได้พัดพาลมอันรุนแรงประหนึ่งจะฉีกท้องฟ้า ลอยสูงขึ้น ทรงพลังราวกับฟ้าร้อง และหมอกสีดำที่พุ่งออกมาดูเหมือนจะมีพลังทำลายล้างทั้งฟ้าดินทุกคนมองดูท้องฟ้าด้วยความสยดสยอง ไม่มีใครรู้ว่าต้องใช้วรยุทธ์แบบใด ถึงสามารถฝึกฝนปราณกระบี่ที่ครอบงำเช่นนี้ออกมาได้แม้แต่กระบี่ของปรมาจารย์กระบี่ลิ่นเซียวก็อาจเทียบไม่ติดกับสิ่งนี้แม้เพียงกระผีกเดียว แม้แต่เย่จิ่งหลานก็อ้าปากกว้างเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเคยเห็นมาก่อน แต่ตอนนั้นกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูในห้องโถงจื่อชี่ตงไหล ท้องฟ้ามืดมิด จึงไม่อาจได้ชื่นชมอย่างละเอียดเลยตอนนี้มีเพียงสองคำในใจของเขาโคตรเจ๋ง!มีเพียงเย่จิ่งอวี้ยิ้มเล็กน้อย มองอินชิงเสวียนอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งท่าทางภาคภูมิใจชนิดนั้น แทบจะสลักคำว่า นี่คือภรรยาของข้า ไว้บนใบหน้าของเขาได้เลยในชั่วพริบตา ใบมีดดำทะมึนก็ได้ฟาดฟันลงบนก้อนหินแล้ว ในเวลาเดียวกัน เย่จิ่งหลานก็ดูเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะที่แปลกประหลาดและน่ากลัว“ทำได้ดี!”จู่ๆ หัวใจก็สะดุ้ง ทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีหรือจะเป็นจริงอย่างที่อินชิงเสวียนพูดไว้ ว่าหากกำแพงหินพังทลาย สิ่งเลวร้ายก็จะหลุดพ้นออกมา?
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1303 น้อมรับเสด็จท่านราชา
เย่จิ่งอวี้พยักหน้า“ข้าจะลองดูว่าจะสามารถใช้กำลังภายในรวมเอาความคิดชั่วร้ายที่อยู่ในตัวพวกเขาให้มารวมกันได้หรือไม่ถ้าทำได้ ให้คุณชายหลิวฉวยจังหวะนี้ตรึงมันไว้ด้วยเข็มเงิน แล้วข้าจะหาวิธีเค้นมันออกมา”เหมยชิงเกอตกใจเล็กน้อย“ความคิดชั่วร้าย...รวมกันไว้ที่เดียว? นั่นเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น จะทำได้จริงหรือ”เย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างถ่อมตัว“ลูกเขยไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ แต่ในเมื่อเราทำอะไรไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็ลองดูได้”อินชิงเสวียนรู้จักสามีของตนเป็นอย่างดี เขาไม่เคยพูดอะไรออกมาโดยไม่มีเหตุผล ในเมื่อเขาพูดเช่นนี้ คิดว่าเขาต้องค่อนข้างมั่นใจอยู่แล้ว“ที่อาอวี้พูดก็มีเหตุผล ไม่อาจปล่อยให้พวกเขาบ้าคลั่งต่อไปได้ ข้ามักจะรู้สึกว่าทักษะของพวกเขาดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นตามความคิดที่ชั่วร้าย หากเป็นเช่นนี้จริง คิดว่าอีกไม่นานก็จะทำลายโซ่เหล็กได้ อันก่อให้เกิดหายนะไปทั่วทุกหย่อมหญ้า”หลิวซือจวินมองไปที่เหมยชิงเกอทันทีเย่จิ่งอวี้แทนตัวว่าเขย หรือว่านางก็คือภรรยาของเจ้าเมืองเฮ่อ?ช่างเป็นคนหน้าตาท่าทางดูดีจริงๆเมื่อนึกถึงแม่ของตัวเองที่เสียชีวิต ผอมแห้งผิวหนังติดกระดูก หลิวซือจวินก็อดไม่ได้ที่จะถอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
เงานั้นหัวเราะเสียงดัง มีกลุ่มควันจำนวนหนึ่งรวมตัวกันบนศีรษะของชิงฮุย ราวกับกำลังลูบศีรษะของเขา“ดีๆๆ เจ้ากลับมาได้เวลาพอดี เจ้าอยู่ที่แดนศักดิ์สิทธิ์มานานหลายปี ได้รับอะไรบ้างไหม”ชิงฮุยโค้งคำนับด้วยความเคารพ ดวงตาสุกใสดุจธารา“ศิษย์โง่เขลา ร่ำเรียนได้เพียงห้าศาสตร์ แต่ไม่สามารถนำศิลาตอบสวรรค์ออกมาได้”เงาพูดเบาๆ ว่า “ไม่ เจ้าไม่ได้โง่เขลา คนโง่ที่ไหนจะสามารถเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ มีเพียงผู้ที่ปราศจากกิเลสและไร้ซึ่งความปรารถนาเท่านั้น ถึงจะผ่านการทดสอบของศิลาตอบสวรรค์ได้”ในขณะที่กำลังพูด เงาเหมือนควันอีกกลุ่มหนึ่งก็ลอยมาจากฟ้า และรวมเข้ากับร่างเงาหมอกที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์เงานั้นยิ้มอย่างหยิงยโส “คิดไม่ถึงว่าหลายร้อยปีต่อมา ต้าโจวจะมีคนที่มีความสามารถ สามารถคลายวิชาสะกดวิญญาณของข้าได้อย่างรวดเร็ว”ชิงฮุยยืดตัวขึ้น“หากพวกเขาสามารถคลายออกได้ เช่นนั้นพลังวิญญาณจะกลับคืนสู่ร่างหลักของท่านราชา เสริมกำลังของท่านราชาให้แข็งแกร่งขึ้น หากไม่สามารถคลายออกได้ เช่นนั้นก็จะฆ่ากันตาย ไม่ตายไม่เลิก”เงากล่าวว่า “ฉะนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผู้ชนะคือพวกเรา”ชิงฮุยยิ้มแล้ว ก้มศีรษะล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
เวลาผ่านไปราวกับสายน้ำไหล เพียงพริบตาก็รุ่งเช้าชาวยุทธ์ส่วนใหญ่ฟื้นคืนสติกันแล้ว แต่ยังคงเฝ้าหินที่แตกแล้วอยย่างไม่เต็มใจที่จะจากไปเย่จิ่งหลานนั่งบนก้อนหิน ยกมือซ้ายขึ้นเท้าคาง แล้วพูดอย่างเกียจคร้านว่า “ดูสิ นี่คือความโลภในธรรมชาติของมนุษย์ แม้ว่าจะมีสติ แต่ก็เปลี่ยนสันดานกินอุจจาระของสุนัขไม่ได้”อินชิงเสวียนหาวและพูดว่า “แล้วเจ้าไม่มีความโลภอยู่ในใจงั้นหรือ ถ้าคนปราศจากเจ็ดอารมณ์หกปรารถนา ถึงจะเรียกว่าผิดปกติอย่างแท้จริง”เย่จิ่งหลานหรี่ตาแล้วพูดว่า “ย่อมมีอยู่แล้ว แต่ข้าไม่โลภ ยิ่งไม่ทำสิ่งที่รู้ว่าไม่ควรทำ”อินชิงเสวียนทำเสียงชิ“ถ้าเจ้าไม่โลภ แล้วเอาได้ของพวกนั้นจากข้าทำไม ความอยากอาหาร ก็ไม่ใช่ความโลภอีกชนิดหนึ่งงั้นหรือ”จู่ๆ เย่จิ่งหลานก็พูดไม่ออก ลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วพูดว่า “ยัยบ้านี่ ก็แค่เอาของมานิดหน่อยเองไม่ใช่รึ เจ้ายังจะอวดอีก”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ“ฉะนั้นนะ อย่างนี้เรียกว่าใจอ่อนเพราะติดค้างบุญคุณ”ในเวลานี้ พระอาทิตย์กำลังส่องแสงลงมาจากยอดเขา สะท้อนไปที่ใบหน้าเล็กๆ ที่ประณีตงดงามของอินชิงเสวียน ขนตาที่งอนน้อยๆ คล้ายถูกเคลือบด้วยแสงสีทองอ่อนเมื่อจับคู่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
เย่จิ่งหลานทอดสายตามองไปไกลด้วยท่าทางภาคภูมิใจ“ลูกผู้ชายควรทะเยอทะยานต่อสู้ไปทั่วสารทิศ พิชิตใต้หล้า ไม่ควรพอใจกับดินแดนเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้า ถ้าไม่เดินทางในขณะที่ยังเยาว์วัย ไม่ใช่ว่าจะทำให้วัยหนุ่มสาวผ่านไปโดยไร้ประโยชน์หรอกหรือ”เมื่อมองตามสายตาของเย่จิ่งหลาน เฮ่อฉางเฟิงก็เห็นห่านป่าสองตัวบินข้ามท้องฟ้าอย่างอิสระและเสรี ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโหยหาเล็กน้อยเย่จิ่งหลานเหลือบมองเขาอย่างลับๆ ตีเหล็กตอนร้อนว่า “ถ้าพี่เฮ่อยังอยู่ที่อิ๋นเฉิง จะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่สามารถละทิ้งได้ อาจมีหลายสิ่งที่ยากต่อการปรับตัว ทำไมไม่ออกไปเปิดหูเปิดตาให้กว้างขวางล่ะ”เดิมทีฮั่วเทียนเฉิงเป็นตัวเลือกที่ดี แต่ก็น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตอย่างง่ายดาย ส่วนหวังซุ่นก็พอจะเฉลียวฉลาดใช้ได้ แต่มันก็ยังห่างไกลจากความเป็นจริง หากดึงเฮ่อฉางเฟิงเข้ามามีร่วมได้ จะเป็นการผสมผสานอันทรงพลังของวรยุทธ์และสติปัญญาเฮ่อฉางเฟิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงแม่ และคนเลี้ยงม้าเหล่าหลิวความเจ็บปวดจากการสูญเสียแม่ เขาจะลืมในชั่วข้ามคืนได้อย่างไร เพียงแค่ระงับไว้ในใจเท่านั้นเมื่อเห็นความรักของพ่อกับเหมยชิงเกอ เฮ่อฉางเฟิงรู้สึกอึด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
ฮวาเชียนหยิบภาพวาด แล้วเหล่าลูกศิษย์สองสามคนออกจากกลุ่มขบวน ไม่ไกลนัก ชายวัยกลางคนที่มีท่าทางดุร้ายก็กระโดดออกมาจากตรอกข้างๆ กอดลูกศิษย์ที่ติดกระดาษวาดรูป และกัดที่ไหล่อย่างแรงศิษย์คนนั้นเจ็บปวด จึงหันกลับมาและเตะชาวยุทธ์คนนั้นออกไปดวงตาของเขาแดงก่ำ ลุกขึ้นด้วยท่าทางแปลกๆศิษย์ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ“อาจารย์อาฮวา เขา...”ฮวาเชียนก็ตกใจเช่นกัน นี่คือวรยุทธ์แบบไหน ทำไมมันถึงชั่วร้ายขนาดนี้ชักกระบี่ยาวออกมาจากฝักเสียงดังเกรียวกราว และแทงเข้าที่หน้าอกของคนผู้นั้นคนผู้นั้นกระอักเลือดออกมาเต็มปาก จากนั้นปากที่เปื้อนเลือดพุ่งเข้าไปหาพวกเขาอีกฮวาเชียนก็ตกใจอีก สถานการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวที่อยู่เบื้องหน้านี้ ดูน่ากลัวยิ่งกว่าผีแคระในตงหลิวด้วยซ้ำในเวลานี้ มีกระบี่อีกเล่มหนึ่งพุ่งออกมาตัดศีรษะของคนผู้นั้นฮวาเฉียนประกบมือกล่าวคำขอบคุณ“ขอบคุณคุณชายอินที่มาช่วย”อินสิงอวิ๋นคารวะตอบ“เล็กน้อยเท่านั้น ผู้อาวุโสฮวาไม่ต้องเกรงใจ”เจ้าสำนักเซี่ยวลอยลงจากหลังม้าแล้ว เขาเหลือบมองคนผู้นั้น หลับตาสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ที่นี่แปลกมาก ดูเหมือนจะไม่มีคนมีชีวิตอยู่ในเมืองนี้”
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1456 ปัญหาที่แก้ไขไม่ได้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1455 การทดสอบของพ่อหนุ่มน้อย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1454 คนสวย คุณเป็นใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1453 หนุ่มรูปงามน่าทึ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1452 งานที่มีรายได้สูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1451 เขาคือใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1450 ผู้มาเยือนจากต้าโจว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1449 เขาอยู่ไหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1448 เจ้ายังอยากหนีอยู่หรือเปล่า
