เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1187 จากลา
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1188 ความแข็งแกร่งที่ประเมินไม่ได้
เย่จิ่งอวี้เงยหน้าขึ้น พูดอย่างเคืองๆ “ทำไมเสวียนเอ๋อร์ถึงแสดงท่าทางเกรงใจข้าอยู่เรื่อย”อินชิงเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม “ใครใช้ให้ข้าวาดรูปไม่เก่งล่ะ ไม่มีรูปเขาเก็บไว้เลย ไม่เช่นนั้นคงไม่ต้องรบกวนท่านหรอก ใช้เครื่องพิมพ์พิมพ์ออกมาเยอะๆ ทั้งสะดวกทั้งรวดเร็ว”เย่จิ่งอวี้พูดแดกดัน “แบบนี้นี่เอง ข้าคิดว่าไม่มีใครแทนข้าได้เสียอีก”ตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนของอินชิงเสวียนกลอกไปมา เผยให้เห็นความเฉลียวฉลาดเหมือนแมว“แน่นอนว่าไม่มีใครแทนท่านได้ ได้ยินมาว่าอาอวี้ของเราได้รับการกล่าวขานว่าเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมในด้านหมากรุก ตัวอักษร การวาดภาพ และวรยุทธ์ ข้าอยากเห็นทักษะการวาดภาพของฮ่องเต้แล้วว่าจะเป็นอย่างไร”“ถ้าอย่างนั้นข้าต้องแสดงฝีมมือให้เต็มที่แล้ว”เย่จิ่งอวี้ยิ้มพร้อมกัยรับพู่กันมา และเริ่มวาดภาพบนกระดาษเซวียนจื่อหลังจากนั้นไม่นาน ภาพวาดที่ราวกับคนมีชีวิตจริงๆ ก็ปรากฏบนกระดาษเมื่ออินชิงเสวียนเห็นดังนั้น ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจนางเคยเห็นการสเก็ตช์ภาพในยุคปัจจุบัน แม้แต่นักเรียนศิลปะก็สามารถทำได้ แต่นางไม่เคยเห็นใครที่สามารถวาดภาพด้วยน้ำหมึกได้เทพขนาดนี้มาก่อนแม้แต่ท่าทางสบายๆ ของเย่จ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1189 ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไม่เกี่ยวข้องกัน
“ฉุยอวี้!”เหมยชิงเกอประคองคนขึ้น ทว่าฉุยอวี้ได้หมดสติไปแล้ว เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากเหมยชิงเกอโคจรกำลังภายในอย่างรวดเร็ว วางฝ่ามือบนหลังของนาง พยายามรักษาอาการบาดเจ็บของฉุยอวี้ให้คงที่ แต่กลับถูกผลักออกไปด้วยกลิ่นอายที่ยุ่งเหยิงผิดปกติใบหน้าของเหมยชิงเกอเปลี่ยนสีกะทันหันฉุยอวี้ได้รับบาดเจ็บจากใครกันหรือว่านางได้เผชิญหน้ากับหันเจิงหมิงแล้ว?นางตรวจสอบอีกครั้ง แล้วก็ปฏิเสธความคิดของตัวเองนี่ไม่ใช่กำลังภายในของตำหนักเทพนางวางฉุยอวี้ไว้บนเตียงหินเบาๆ แล้วเดินไปมาในห้อง คงเป็นเพราะสองวันแล้วได้เปิดประตูตำหนักเทพ มีบุคคลภายนอกปะปนเข้ามา“ใครก็ได้ ไปผนึกค่ายกลแนวภูเขาเดี๋ยวนี้ แล้วเรียกผู้อาวุโสเฟิงมาหาข้า”ศิษย์หญิงที่รับใช้เหมยชิงเกอรับคำสั่งแล้วจากไป ไม่ถึงสิบห้านาทีต่อมา เฟิงเอ้อร์เหนียงก็เดินเข้ามาจากด้านนอกเมื่อเห็นฉุยอวี้ปิดตาแน่น แถมยังกระอักเลือดไม่หยุด เฟิงเอ้อร์เหนียงก็ตกใจ“ศิษย์พี่ใหญ่ ฉุยอวี้นางเป็นอะไรไปเจ้าคะ”เหมยชิงเกอกล่าวด้วยสีหน้าหงุดหงิด “นางต้องการไปทดสอบวรยุทธ์ของฮ่องเต้หนุ่ม พอกลับมาก็มีสภาพเช่นนี้แล้ว คงมีคนปะปนเข้ามาในตำหนักเทพ แอบโจมตีฉุยอวี้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1190 หมาป่าแฟนสาวของไป๋เสวี่ย
“เสวียนเอ๋อร์”สามอึดใจต่อมา เย่จิ่งอวี้ก็มาอยู่ข้างๆ อินชิงเสวียนแล้ว“จะจากไปแบบนี้งั้นหรือ”เย่จิ่งอวี้หันหน้ามาถามอินชิงเสวียนยักไหล่อย่างซุกซน ถามกลับว่า “ไม่งั้นล่ะ นี่ไม่ใช่โอกาสที่ดีที่สุดหรือ”“เจ้าคงไม่ได้หมายความว่า...”อินชิงเสวียนขัดคำพูดของเย่จิ่งอวี้“นี่เรียกว่าแผนการตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง ข้าเคยบอกว่าข้าต้องการชดเชยความสัมพันธ์แม่ลูกแทนอินชิงเสวียนจริงๆ แต่ว่า ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้นางได้สิ่งที่นางต้องการ แม้แต่ลูกๆ ก็มีความคิดของตัวเอง ไม่ใช่ทรัพย์สินของพ่อแม่ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกควบคุมโดยพวกเขาทั้งหมด”ทันใดนั้นดวงตาของเย่จิ่งอวี้ก็แสดงความชื่นชม สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของเย่จิ่งอวี้ ระดับความคิดนั้น ช่างแตกต่างจากคนอื่นมาก“หลักการเช่นนี้ทำให้รู้สึกแปลกใหม่ แต่ต้องยอมรับว่า เสวียนเอ๋อร์พูดถูก ดูเหมือนว่าต่อจากนี้ไปข้าควรให้พื้นที่แก่ลูกๆ ของเราอย่างเหมาะสม เพื่อไม่ให้เป็นเหมือนเสวียนเอ๋อร์ ที่กำลังโกรธ แล้วทิ้งข้าไว้ลำพัง”อินชิงเสวียนหยุดฝีเท้า“อาอวี้คิดว่าข้าเย็นชางั้นหรือ”“ไม่หรอก ทุกคนควรมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ควรให้ความผูกพันทางครอบครัว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1191 กษัตริย์ผู้ทรงปัญญา
เย่จิ่งอวี้ก็เห็นเช่นกัน เรียวตาหงส์เบิกโพลง “นี่คือลางบอกเหตุอะไร?”อินชิงเสวียนระงับความรู้สึกสับสนวุ่นวายใจ แล้วพูดปลอบใจ “ในสมัยของเราเรียกว่าดาวตก เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติชนิดหนึ่ง อาอวี้ไม่ต้องคิดมาก”เย่จิ่งอวี้มองอีกครั้ง จากนั้นก็พยักหน้าเมื่อทั้งสองมาถึงเมือง ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้วไป๋เสวี่ยตัวสีขาวและหมาป่าสีขาวที่อยู่ข้างนอกทำให้ผู้คนหวาดกลัว อินชิงเสวียนจึงให้พวกมันรออยู่นอกเมืองก่อน แล้วค่อยผิวปากเป็นสัญญาณประชากรในเมืองไม่มาก แต่เดี๋ยวนี้จู่ๆ ก็มีชาวยุทธ์มาจากภายนอกจำนวนมาก อยู่ๆ ก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาทั้งสองเจอร้านอาหารเล็กๆ ที่เปิดเช้า รับประทานอาหารเช้าแบบง่ายๆ แล้วถามว่ามีใครขายบ้านแถวๆ นี้บ้างไหมเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนพูดจามีมารยาท ทั้งยังมอบเงินก้อนหยวนเป่าให้พิเศษ ก็เริ่มสนใจทันที“ข้ามีบ้านอยู่หลังหนึ่ง แต่ทำเลค่อนข้างไกล บ้านก็นับว่าสะอาดสะอ้าน ถ้าทั้งสองท่านไม่รังเกียจ ข้าจะพาพวกเจ้าไปดูเดี๋ยวนี้”อินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณมากเถ้าแก่มาก”เมื่อพวกเขามาถึงที่พัก อินชิงเสวียนก็รู้สึกชอบที่นี่มากบ้านสร้างอยู่ในป่าไผ่ โด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1192 พยัคฆ์ร้องมังกรคำราม
ชายผู้นี้ให้กลิ่นอายอันสุขุมเยือกเย็น แค่มองแวบแรกก็รู้ว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์แล้วเย่จิ่งอวี้รู้ว่าที่นี่มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันมั่ว ยังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน จึงช่วยพยุงขอทานน้อยขึ้นมา และหยิบแท่งเงินมูลค่าสิบตำลึงออกมาจากแขนเสื้อ“เอาเงินนี้ไปซื้อเสื้อผ้าซื้อของกินนะ ไปเถอะ”ขอทานน้อยไม่เคยเห็นแท่งเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้มาก่อน จากเดิมที่ร้องไห้โอดโอย เพียงวิบตาหยาดน้ำตาก็แห้งเหือดไป เขาประคองแท่งเงินด้วยสองมือ คุกเข่าลงกับพื้นและกล่าวขอบคุณซ้ำๆเมื่อเห็นว่าหลายคนกำลังมองดูเงินในมือขอทานน้อย เย่จิ่งอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างคำที่ว่าอย่าอวดร่ำรวย เงินจำนวนนี้ไม่น้อยเลยจริงๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจอยู่ในใจ ไม่รู้ว่านี่จะเป็นการทำร้ายเขาหรือไม่แต่เขาที่อยู่ในฐานะฮ่องเต้ เมื่อได้สละเงินของตัวเองแล้ว ย่อมไม่สามารถเอาคืนได้ ในขณะที่กำลังจะไปส่งขอทานน้อย ขอทานน้อยกลับคุกเข่าลงดังตุบ “ขอบคุณคุณชายมากขอรับ ข้าน้อยไม่มีพ่อแม่ ขอคุณชายได้โปรดรับไว้ด้วย ข้าน้อยทำได้ทุกอย่าง ขอแค่คุณชายให้อาหารกิน จะเป็นวัวเป็นม้า ข้าน้อยก็ไม่บ่นเลย”เมื่อเห็นว่าเขาอายุเพียงเจ็ดแปดขวบ เย่จิ่งอวี้ก็อดไม่ไ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1193 ทะนุถนอมซึ่งกันและกัน
ชายวัยกลางคนนั่งริมหน้าต่าง โบกมือให้เย่จิ่งอวี้“ทางนี้”เย่จิ่งอวี้เดินไปอย่างรวดเร็ว กางเสื้อคลุมออก และนั่งลงตรงข้ามเขา“ต้องให้ผู้อาวุโสรอแล้ว”ชายวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า “การที่คุณชายยอมรับขอทานน้อยไว้ แสดงให้เห็นว่ามีจิตใจเมตตา ข้ารอเจ้าเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”เขาหยิบกาสุราขึ้นมา เทสุราให้เย่จิ่งอวี้ด้วยตัวเอง แล้ววางไว้ตรงหน้าเขาเย่จิ่งอวี้ยกจอกสุราขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง อันแสดงถึงความเคารพ พูดอย่างนอบน้อม “ผู้อาวุโสเกรงใจไปแล้ว เห็นความอยุติธรรมแล้วชักดาบช่วยเหลือ เป็นหน้าที่ที่เราควรกระทำ แม้ว่าคนคนเดียวจะไม่สามารถขจัดความอยุติธรรมในใต้หล้าได้ทั้งหมด แต่เมื่อได้พบเจอ ย่อมไม่ปล่อยผ่านไปอยู่แล้ว”ดวงตาของชายวัยกลางคนแสดงความชื่นชม“พูดได้ดี ข้าขอดื่มให้กับประโยคนี้ของคุณชาย”เขายกจอกสุราขึ้น แล้วเงยหน้าขึ้นดื่มจนหมดจอก ท่วงท่ากล้าหาญเปิดเผยเย่จิ่งอวี้ก็ตามมาติดๆ ยกจอกสุราขึ้นดื่มจนหมดจอกชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“คุณชายใจป้ำจริงๆ ข้าจะรินให้เจ้าอีกจอก”“ขอบคุณผู้อาวุโส”เย่จิ่งอวี้ลดจอกสุราลง แล้วชนจอกกับชายวัยกลางคน เพื่อแสดงความเคาร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1194 คำรักหวานซึ้ง
เมื่อเฉิงเฟิ่งโหลวหันกลับมา ก็เห็นเย่จิ่งอวี้ทันที จึงหมุนตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว ก้มหัวแล้วพูดว่า “ข้าน้อยเฉิงเฟิ่งโหลวน้อมคำนับคุณชายขอรับ”“ลุกขึ้นเถิด”เย่จิ่งอวี้เดินอย่างรวดเร็วและเบาหวิวราวกับสายลม เพียงพริบตาก็มาอยู่ข้างหน้าอินชิงเสวียนเฉิงเฟิ่งโหลวโขกศีรษะคำนับขอบคุณเขาอีกครั้ง จากนั้นลุกขึ้นข้างๆ อย่างแสดงความเคารพเย่จิ่งอวี้เหลือบมองเขา แล้วหันความสนใจไปที่อินชิงเสวียน“ลำบากเสวียนเอ๋อร์แล้ว วันนี้ได้พบกับผู้อาวุโสท่านหนึ่ง บุคลิกไม่ธรรมดา รู้สึกเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดอะไรมาก จึงอดไม่ได้ที่จะดื่มไปหลายจอก”อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมองชัดเจน พูดด้วยรอยยิ้ม “น้อยมากที่ได้ยินอาอวี้ยกย่องใครสักคนขนาดนี้ พูดจนข้าอยากพบบ้างแล้ว”“หากคราวหน้าได้พบกันอีก ข้าจะแนะนำเจ้าให้รู้จักอย่างแน่นอน จ้าวเอ๋อร์ล่ะ?”“เล่นกับไป๋เสวี่ยสักพัก แล้วก็กลับไปนอนแล้ว”อินชิงเสวียนเหลือบมองหมาป่าขาวที่อยู่กับไป๋เสวี่ย อาจเป็นเพราะดื่มน้ำพุวิญญาณ เจ้าหมาป่าขาวก็เป็นมิตรกับเสี่ยวหนานเฟิงมาก สายตาไม่ดุดันเหมือนเมื่อพบกันครั้งแรก นับว่าฉลาดแสนรู้อยู่บ้างเพียงแต่ว่าสัตว์ร้ายก็คือสัตว์ร้าย ความคิดยากท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1195 เข้าใจหลักแห่งเต๋าอย่างลึกซึ้ง
เมื่อฟังคำรักอันหวานซึ้งของฮ่องเต้หนุ่ม อินชิงเสวียนรู้สึกอ่อนหวานในใจ“อาอวี้ ขอบคุณนะ”เย่จิ่งอวี้ก้มศีรษะลง แล้วลูบปลายจมูกของอินชิงเสวียนเบาๆ“เด็กโง่ เกรงใจข้าทำไม เจ้าก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบพักผ่อนเร็วเถอะ”เขานอนลงข้างๆ อินชิงเสวียน โอบหญิงสาวร่างบางไว้ในอ้อมแขนอินชิงเสวียนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเย่จิ่งอวี้เหมือนลูกแมว นางอ้าปากหาว“ถ้าอย่างนั้นข้าจะนอนจริงๆ แล้วนะ”“นอนเถอะ พักผ่อนดีย่อมเป็นผลดีต่อลูก”เย่จิ่งอวี้รออยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้ยินหญิงสาวพูดอะไรอีก ฟังเสียงลมหายใจอันสม่ำเสมอของนาง จึงรู้ว่านางผล็อยหลับไปแล้วเขาลูบหลังนางเบาๆ เหมือนลูบหลังเด็ก อดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงรูปร่างหน้าตาของลูกสาวในอนาคตคงผิวขาวราวไข่ปอกเหมือนนาง เฉลียวฉลาดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายแบบไหนจะคู่ควรกับลูกสาวที่รักของเขาเมื่อนึกถึงว่าในอนาคตต้องส่งมอบลูกสาวที่เขาฟูมฟักเลี้ยงดูมานานหลายปีให้กับชายแปลกหน้าคนอื่น เย่จิ่งอวี้รู้สึกตงิดๆ ใจเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกสาวแต่งงาน เว้นแต่อีกฝ่ายคือชายที่นางรักอย่างสุดซึ้ง ไม่งั้นใครก็อย่าคิดจะมาแหย็ม หลังจากคิดฟุ้งซ่านอยู่พักหนึ่ง เขาก็หล
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1454 คนสวย คุณเป็นใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1453 หนุ่มรูปงามน่าทึ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1452 งานที่มีรายได้สูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1451 เขาคือใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1450 ผู้มาเยือนจากต้าโจว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1449 เขาอยู่ไหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1448 เจ้ายังอยากหนีอยู่หรือเปล่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1447 ภาพทำนายแปลกๆ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1446 ภาพในห้วงทะเลแห่งจิต
