Home / รักโบราณ / สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน / ตอนที่ 3 เป็นผู้ใดเล่นแง่กับข้า

Share

ตอนที่ 3 เป็นผู้ใดเล่นแง่กับข้า

last update Last Updated: 2025-02-22 11:07:15

[จวนตระกูลหลิว]

"คุณหนู คุณหนู เฮ้อ ขอบคุณสวรรค์ เมื่อคืนคนที่จวนตระกูลฟู่บอกว่า รถม้ามาส่งคุณหนูที่เรือนแล้ว เจิ้งซิน ๆ เลยกลับมาที่เรือนก่อนมิได้ตามหาคุณหนูให้ดี เจิ้งซินหูเบาคุณหนูโปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ"

"สาวใช้เช่นเจ้า ฮึย ช่างดูแลนายไม่ได้เรื่องเสียจริง เจ้ารู้รึไม่หึ ว่าเกิดเรื่องอัปยศอันใดขึ้นกับคุณหนูของเจ้า ฮึ! รู้รึไม่ ต่อไปข้าจะไว้ใจเจ้าให้ดูแลลูกข้าได้เยี่ยงไรกัน หึ"

นายท่านหลิวชี้นิ้วสั่น ๆ ไปยังสาวใช้ข้างกายบุตรสาว พลันแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงบนเก้าอี้กลางเรือน เมื่อบุตรสาวเริ่มส่งเสียงร้องไห้ออกมา เกิดมาไม่เคยโกรธผู้ใดได้ถึงเพียงนี้มาก่อน บัดนี้ยอดดวงใจบุตรสาวหนึ่งเดียวของตนโดนลูกหลานตระกูลฟู่ซึ่งเป็นสหายที่คบค้ากันมานานรังแกตนไม่รู้จะทำเช่นไร คิดอะไรยังไม่ออกจึงได้กลับมาตั้งหลักที่จวนก่อน รอถามไถ่บุตรสาวให้ได้ความค่อยว่ากันอีกที 

"นายท่าน ฮูหยิน ฮึก ฮึก คุณหนู บ่าวผิดไปแล้ว"

เจิ้งซินเมื่อเห็นคุณหนูตนทรุดตัวคุกเข่าลงที่พื้นก็เดาได้ไม่ยากว่าเกิดอันใด

ขึ้นกับนาง ไม่รอช้าคลานเข้าไปกอดผู้เป็นนายทันที บัดนี้ทั้งนายทั้งบ่าวกอดกันร้องไห้ปานจะขาดใจ

"ฮึก คุณหนู"

ยามนี้ดวงตามองไปยังบุตรสาวที่มาถึงก็ทรุดตัวคุกเข่าร่ำไห้สะอึกสะอื้น เขาผู้เป็นบิดาเสียใจยิ่งนักบางทีการปล่อยให้นางอิสระเกินไปจึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นกระมัง พลันน้ำรื้นดวงตาแดงก่ำสะท้อนในอกยามเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้เจียนจะขาดใจของบุตรสาว

"ฮึก ฮึก ฮือ ฮึก ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกผิดไปแล้ว ลูก ฮึก ประพฤติตนไม่ดี    จริยวัตรที่ควรมีบัดนี้แปดเปื้อนทำตระกูลขายหน้าเป็นที่อับอาย ละ ลูก ฮึก ฮึก "

ร่างอวบคุกเข่าก้มหน้าอยู่ที่พื้นเย็น ๆ ของจวนหลังใหญ่ ร่างสะท้อนขึ้นลงเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจวนจะขาดใจ ลุขอโทษบิดามารดาอย่างสำนึกผิด         หลิวฟางอี้แม้นจะร่างการไม่ได้อรชรอ้อนแอ่นเยี่ยงนิยามความงามสตรีเจียงซี แต่เช่นไรเล่านางหาสนใจไม่ คนจะดี คนจะงามล้วนงดงามมาจากภายใน ตามที่บิดามารดาเฝ้าสั่งสอนมาตั้งแต่เด็ก บิดาตนเฝ้าชมว่างดงามที่สุดแล้วยามที่นางไปสำนักศึกษาแล้วโดนเหล่าคุณชายและคุณหนูทั้งวัยเดียวกันและพวกศิษย์พี่แกล้งกลับมา ถึงกับครานั้นที่ตนคิดอดข้าวทานเพียงผักเพื่อลดความอ้วนเพื่อให้ทันงานเลี้ยงดอกท้อที่จะมาถึงด้วยอยากให้ชายที่ตนมีใจให้ตั้งแต่เด็กหันมาสนใจ เมื่อบิดาได้รู้ก็เอ็ดนางเสียยกใหญ่ ถึงกับเอ่ยว่าไม่ได้แต่งงานแล้วเช่นไร ไร้สามีแล้วเช่นไร บิดาที่ทำงานมาตลอดชีวิตใยจะไม่มีปัญญาเลี้ยงบุตรเพียงคนเดียวของท่านกัน ครานั้นนางต้อง้อบิดาอยู่เสียหลายวันเชียว ฮูหยินว่านทรุดตัวลงกอดบุตรร่ำร้องสะอึกสะอื้นแทบขาดใจ นางเฝ้าฟูมฟักของนางมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แม้นเติบใหญ่ขึ้นยามเมื่อบุตรสาวร้องไห้กลับมาที่จวนยามโดนล้อเลียนจากเหล่าบรรดาสหายร่วมสำนักศึกษา หาว่าหญิงอ้วน หญิงอัปลักษณ์บ้างล่ะ ความทุกข์ใจของนาง    หัวอกมารดาอย่างนางล้วนรับรู้และเจ็บปวดไปด้วย แต่เรื่องคราวนี้ล้วนรับไม่ไหวยามเมื่อได้ยินเสียงร่ำร้องไห้แทบขาดใจของบุตรสาว จนลมโหวงในอกในที่สุดก็ค่อย ๆ อ่อนแรงทรุดตัวลง

"ฮูหยิน นายท่าน ฮูหยินเป็นลมเจ้าค่ะ"

"ท่านแม่ ฮึก ฮึก"

"เร็ว มาพยุงฮูหยินเร็วเข้า"

"ฮูหยิน ฮูหยิน"

"เจิ้งซิน เจ้าพาคุณหนูของเจ้าไปพักก่อน ให้นาง ได้ทบทวนตนเอง ไว้ข้าดู ฮูหยินเสร็จจะเข้าไปหานางอีกที"

"ท่านพ่อ แต่ข้าเป็นห่วงท่านแม่ ข้าจะไปดูท่านแม่ ฮึก เจ้าค่ะ"

"เจิ้งซิน พาเสี่ยวฟางไปพักผ่อนเถิด"

"เจ้าค่ะนายท่าน"

"เจิ้งซิน ฮึก ฮือ"  ฟางอี้เอ่ยเรียกสาวใช้สะอึกสะอื้น เป็นห่วงมารดาเลี้ยงที่เป็นลมล้มพับไป อีกทั้งยังเสียใจที่ทำให้บิดาและตระกูลต้องอับอายขายหน้า 

"คุณหนูเจ้าขา ล้างหน้าล้างตาเสียหน่อยนะเจ้าคะ" เจิ้งซินหลังพาคุณหนูของนางเข้ามาพักในห้อง นางก็เอาแต่เหม่อ ไม่พูดไม่จา มีเพียงแรงสะอื้นน้อย ๆ ให้ได้เห็น

"เจิ้งซิน เจ้าว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นข้าที่เมามายจนไร้สติจนยั่วยวนท่านชายฟู่จริงรึ" หลิวฟางอี้ พูดเอ่ยถามอย่างเหม่อลอย

"หาได้เมามายขนาดนั้นไม่คุณหนู หากคุณหนูเมามายจริง บุรุษเช่นคุณชายฟู่ที่ขึ้นชื่อเรื่องสตรีมีรึจะปล่อยให้คุณหนูล่อลวงได้ เว้นแต่.. เอ่อ" เจิ้งซินก้มหน้าอึกอักไม่กล้าเอ่ย

"เอ่อ เว้นแต่ถูกคุณหนูวางยาเจ้าค่ะ" เจิ้งซินหลับตาตอบออกไป ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองนายสาวที่บัดนี้หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา

"ฮึ ฮึ ฮึ ฮึก ข้าเนี่ยนะจะวางยาคุณชายฟู่ ต่อให้รักมากเพียงใดก็คงไม่อาจหาญถึงขนาดวางยาบุรุษได้หรอก"

"รึว่า!!" ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกัน

"ไม่ถูกต้องสิ เรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล คุณหนูเจ็บอะเอ่อส่วนใดรึไม่เจ้าคะ"

เจิ้งซินเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามอย่างเขินอาย ส่วนผู้ถูกถามบัดนี้ใบหน้าแดงก่ำ ตะกุกตะกักตอบสาวใช้ข้างกายอย่างเขินอายเช่นกัน

"เอ่อ ไม่ ข้าว่าไม่นะ ก็ปกติดี เพียงแต่ยังมีมึนหัวอยู่เล็กน้อย"

"แต่เอ่อ.." เจิ้งซินชี้ไปที่ลำคอและเนินอกของผู้เป็นนาย ที่บัดนี้มีรอยแรงปรากฏบนเนื้อเนียนให้ได้เห็น 

เสี่ยวฟางมองตามที่สาวใช้ตัวน้อยชี้บอกก็รีบพุ่งตรงไปที่กระจก ก่อนจะส่องซ้าย ขวา ก็เห็นรอยแรงที่ข้างลำคอ เลยลงมามีอีกรอยที่เนินอก 

"อึก!" เสียงกลืนน้ำลายฝืด ๆ ลงคอ พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงเมื่อคืน แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ภาพสุดท้ายที่จำได้คือตนชนจอกสุราอยู่กับฟู่ฮวาซินก่อนภาพจะดับมืดไป เหตุการณ์นับจากนั้นก็จำไม่ได้แล้ว แต่หากว่านางไม่ได้โดนคุณชายฟู่เด็ดบุปผา แล้วรอยพวกนี้ นิ้วแตะลงที่รอยแดงอย่างเผลอคิด

"ไม่ใช่ ๆ ไม่จริงๆ"  เสี่ยวฟางส่ายหัวไปมากับความคิดยามเมื่อนึกไปถึงใบหน้าที่หล่อร้ายของคุณชายผู้หยิ่งทระนงตนแต่กับตนโน้มลงมาที่คอระหง

"ข้าเคยอ่านเจอในตำราชุนกงว่าหากถูกเด็ดบุปผา คราแรกตรงนั้นจะช้ำ เจ็บแทบปริแตก ยามย่างเดินล้วนลำบาก ตะแต่ นี่ ข้า เจ้าดูสิ เจิ้งซิน ข้าเดินเหินสบายมากไปเช่นไร กลับก็เดินเช่นนั้น"

เจิ้งชินมองนายสาวที่เดินกอดอกบ้าง เปลี่ยนเป็นเอาเล็บมากัดบ้างอย่างใช้ความคิด จนบัดนี้รู้สึกเริ่มเวียนหัวน้อยๆเสียแล้ว

"คุณหนูท่านหยุดเดินเถอะ เจิ้งชิน เวียนหัวไปหมดแล้วเจ้าค่ะ"

"ไม่ถูกต้อง เรื่องนี้ต้องมีคนเล่นแง่กับข้าเป็นแน่ จิ๊! แล้วจะทำเพื่อสิ่งใดกัน"

"นั่นสิเจ้าคะ"

คิ้วยังคงขมวด เดินวนไปมาอย่างใช้ความคิดที่คิดเช่นไรก็คิดไม่ออก ศัตรูหรอก็เยอะเชียว บุรุษและสตรีวัยเดียวกันต่างก็ไม่ชอบนางกันซักเท่าไหร่นัก       เป็นผู้ใดกัน

"ช่างเถอะ ไม่คิดแล้ว ปวดหัวชะมัด" หลิวฟางอี้ได้แต่จิ๊ปาก ขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย เมื่อคิดได้แล้วดวงตาที่บอบช้ำเสียใจเมื่อครู่พลันหายไป หลงเหลือไว้เพียงแววตาสงสัยใคร่รู้ ใยข้าคิดไม่ได้แต่แรก โธ่เอ๊ย! 

"เจิ้งชิน เตรียมน้ำเถิด ข้าจัดแช่ตัวซักหน่อย"

เจิ้งชินเมื่อเห็นคุณหนูตนสีหน้าดีขึ้น ไร้ความโศกเศร้าเสียใจก็โล่งใจรีบกุลีกุจอไปเตรียมน้ำใส่ถังไม้ให้นางแช่ด้วยความดีใจ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 4 ทุกเหตุย่อมมีที่มา

    "ฟู่หลางเทียน เจ้ารู้ตัวรึไม่กระทำสิ่งใดลงไป ข้า ข้า ล่ะ โอ๊ย ปวดหัว ปวดหัว""นายท่าน หยุดต่อว่าลูกฟู่เสียที คุณชายผู้สง่างามเช่นคุณชายฟู่นี่รึ จะไปขืนใจหญิงอัปลักษณ์อย่างคุณหนูหลิว เฮอะ! นางก็เสียกระไร อัปลักษณ์เช่นนางใครจะกล้าแต่งเข้าบ้านกัน เว้นแต่นางอยากแต่งเป็นฮูหยินตระกูลฟู่ เฮอะ!!เฒ่าฟู่นายท่านใหญ่ของตระกูลฟู่ ครานี้ถึงกับเอ่ยปากตำหนิบุตรชายของตนด้านฟู่หลางเทียนยังคงเงียบ ไร้เสียงเอ่ยโต้ตอบใด ๆ อย่าว่าแต่แตะต้องเลย แม้จะเฉียดเข้าไปใกล้ตนล้วนรังเกียจนาง หากนางไม่ไปพัวพันกับว่าที่น้องเขยตนจนจะทำให้น้องน้อยของเขา 'ฟู่ฮวาซิน' ต้องเสียใจละก็เขาคงไม่ลดตัวลงไปนอนร่วมเตียงกับนางให้เสียเวลาเสียหรอก"ฟู่หลางเทียน ไม่รู้แหละ เช่นไรข้าจะต้องทำให้ถูกต้อง เจ้าต้องหมั้นหมายกับนางมิเช่นนั้นถึงคราข้าดินกลบหน้าข้าคงมิมีหน้าไปพบท่านแม่เจ้าแน่”นายท่านฟู่เอ่ยบอกบุตรชายด้วยน้ำเสียงเข้มและจริงจัง มารดาของยัยหนูหลิวและหลางเทียนนั่นเป็นสหายรักกัน หากรับรู้ถึงเรื่องที่บุตรตนทำวิญญาณนางเกรงว่าจะไม่เป็นสุขกระมัง เช่นนั้นตนต้องรีบทำทุกอย่างให้มันถูกต้องก่อนที่ข่าวจะแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองเสียก่อน"เป็น

    Last Updated : 2025-02-22
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 5 บ่วงอารมณ์

    "เป็นเช่นไรฮูหยิน เสี่ยวฟาง" เมื่อทั้งสองนางก้าวออกมาจากห้องพร้อมกันหลิวตงฟางก็รีบเข้าไปถามเอาคำตอบอย่างร้อนรน ฮ่าวอี้เองก็เช่นกัน "เอ่อ ""เอ่อ อะไรกันเล่า รีบพูดมาฮูหยิน""เสี่ยวฟางของเรานางยังบริสุทธิ์เจ้าค่ะ""โธ่! หึ จริงรึ เสี่ยวฟางน้อยของพ่อ"หลิวตงฟางดีใจจนเผลอกอดบุตรสาวไว้ ด้านเสี่ยวฟางนั้นตัวกลับแข็งทื่อใช่ว่าโตมาจนอายุได้ 18 ปี ท่านพ่อเคยกอดนางบ่อยเช่นตอนเป็นเด็กไม่ ครั้นโดนสวมกอดแบบไม่ตั้งตัวจึงได้แต่ยื่นตัวแข็งทื่อ ตาโตอย่างตกใจ ฮ่าวอี้พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ดีแล้ว ดีจริง ๆ ที่เสี่ยวฟางนางยังมิได้ถูกคุณชายฟู่ล่วงเกิน ดีจริง ๆ ความดีใจเก็บงำไว้ในใจไม่มิดจนต้องเผยยิ้มออกมา ทำให้เจิ้งซินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับละเมอเพ้อพกกับรอยยิ้มหวานของ คุณชายฮ่าวอี้"เช่นนั้นเสี่ยวฟางออกไปเที่ยวเล่นตลาดให้เบิกบานเสียหน่อยดีรึไม่" ฮ่าวอี้เอ่ยชวนได้ยินว่าโดนสั่งกักบริเวณคงจะอุดอู้อยู่ไม่น้อย จึงอยากพานางออกไปเที่ยวชมเมืองเรียกความสำราญใจเสียหน่อย"แต่ท่านพ่อยังสั่งกักบริเวณข้าอยู่เลยเจ้าค่ะ""ไม่ ไม่ ไม่กัก ๆ พาเสี่ยวฟางไปเที่ยวเสียหน่อยเถอะนะฮ่าวอี้ พานางออกไปสูดอากาศเ

    Last Updated : 2025-02-22
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 6 ไม่พ้นสายตา

    "คุณชาย คุณหนู ได้จองไว้รึไม่ขอรับ" คนของร้านโรงเตี๊ยมหลังใหญ่ออกมาดูแลต้อนรับตรงด้านหน้าอย่างดีเมื่อเห็นรถม้ามาจอด คนผู้นี้คือ บัณฑิตมู่ฮ่าวอี้รูปงามนั้นเอง มองจากรถม้าที่หรูคราแรกก็นึกในใจอยู่ว่าเป็นคุณชายจากตะกูลใด"จอง"ฮ่าวอี้เอ่ยตอบเพียงสั้น ๆ พร้อมกับชูป้ายให้กับเสี่ยวเอ้อร์ดู ก่อนจะแวะไปหาน้องสาวที่รักตนได้ให้คนของตัวเองมาจองห้องที่ดีที่สุดไว้ก่อนแล้ว ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อปลอบประโลมใจน้องน้อยของเขาที่พึ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา กลัวนางจะเศร้าเสียใจมากนัก เหตุไฉนไม่เพียงไม่เสียใจตอนนี้กลับร่าเริงสดใสเป็นยิ่งนัก ฟู่หลางเทียน นะ! หากว่าไม่นับว่ากำลังจะมาเป็นพี่เขยของตนคงต้องบุกไป ประดาบกันซักตั้งหนึ่งเชียวล่ะ ถึงแม้นฮ่าวอี้จะเกิดในตระกูลบัณฑิตและเขาเองก็เป็นบัณฑิตหนุ่มผู้เก่งกาจในยุคนี้ ที่หาใครเทียบได้ยากแต่ฝั่งมารดานั้นก็เป็นถึงตระกูลทหารใหญ่จึงได้ทั้งบู๋ทั้งบุ้นมาตั้งแต่เด็ก ข้อนี้ถือว่าตนได้เปรียบบุรุษรุ่นเดียวกันอยู่มากเสี่ยวเอ้อร์เดินนำทั้งสองเดินเข้ามานั่งในห้องเป็นที่เรียบร้อย ห้องที่ฮ่าวอี้จองไว้อยู่ชั้นสามของร้าน ด้านหน้าโล่งด้านข้างมีฉากกั้นระหว่างห้องถัดไปมิดชิด ด้านในต

    Last Updated : 2025-02-23
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 7 ปั่นป่วนรัญจวนใจ

    "ปะ ปล่อย ข้านะ" เสี่ยวฟางพยายามย่นคอหลบใบหน้าคมไปมา ที่บัดนี้ทำได้เพียงแค่เบี่ยงใบหน้าหลบไปมาเพียงเท่านั้น ข้อมือสวยทั้งสองโดนมือใหญ่จับกุมโดยเจ้าของร่างหนาใช้เพียงมือข้างเดียวก็รวบไว้ได้หมด"หึ" หลางเทียงเพียงแค่ส่งเสียงคล้ายเย้ยและยั่วยวนนางอยู่ในที ปากหนายังคงโฉบลงไปไล่ขบจูบตามเนื้อนวลขาวเฉกเช่นหิมะจนเห็นเป็นรอยจ้ำสีแดงขึ้น ไล่จูบวนที่ลำคออวบไล่ลงมาตามขอบชายอาภรณ์ที่บัดนี้ได้เลื่อนตกลงมาอยู่ที่แขนจนเผยให้เห็นเนินอกอวบใหญ่ หลางเทียนมองความใหญ่โตอร่ามตาตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตั้งแต่เติบใหญ่มาจนเป็นหนุ่มผ่านสาวงามมารึก็มากหากยังมิเคยมีนางใดมีสรวงอกที่ใหญ่โตถึงเพียงนี้รึเป็นเพราะความเจ้าเนื้อของสตรีผู้นี้กัน เมื่อทนมองความอร่ามตาตรงหน้าไม่ไหวปากหนาจึงก้มฉกลงไปไล่ดูดดึง เลีย จนเกิดรอยแดงช้ำขึ้นที่ผิวของเสี่ยวฟาง"ปะปล่อยข้านะ ฟู่หลางเทียน! คนถ่อย ปล่อยนะ" เสี่ยวฟางพยายามดิ้นไปมาอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของบุรุษตรงหน้าได้ และเวลานี้เหมือนกับการดิ้นรนของนางยิ่งทำให้เขาอยากเอาชนะนาง ปากหนาจงใจขบเนื้อนวลแรงขึ้นคล้ายกลั่นแกล้งอยู่ในที ก่อนจะใช้ปากกัดดึงสายอาภรณ์ที่ร

    Last Updated : 2025-02-23
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 8 สตรีน่ารังเกียจ

    "ย่ะอย่า”เสี่ยวฟางทำได้เพียงส่งเสียงออกมาเมื่อร่างแกร่งผงะเปิดโอกาสให้ตนได้หายใจหายคอบ้างก่อนจะโฉบลงมาบดจูบแรง ๆ อีกครั้ง อย่างห้ามใจไม่ไหว ฟู่หลางเทียงมองสตรีที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของตนด้วยอาการที่หอบหายใจรุนแรง ใบหนาหล่อเหลาบัดนี้เริ่มแดงก่ำไรผมชื้นไปด้วยเหงื่อหอบหายใจรุนแรง สายตาคมกวาดมองร่างอวบในอ้อมกอดที่หอบหายใจอยู่ไม่ต่างกัน ใบหน้านางแดงก่ำ ปากบางถูกนางผู้เป็นเจ้าของเม้มไว้แน่น จับจ้องมองที่ตนด้วยสายตาวาววับก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่หลางเทียนถึงกลับต้องผลักนางออกจากอ้อมกอดอย่างนึกโกรธเกลียด“ข้าจะฟ้องพี่ฮ่าวอี้ คนตระกูลฟู่ล้วนน่ารังเกียจนัก ฮึก โอ๊ย! เจ็บนะ ฮึก” เสี่ยวฟางนึกเกลียดชายตรงหน้ายิ่งนักที่บังอาจมาทำหยาบถ่อยกับตนจนต้องเอ่ยถึงบุคคลที่ปกป้องนางจากการรังแกมาทั้งชีวิตออกมา ก่อนสีหน้าจะเหยเกออกมาจากอาการจู่โจมเจ็บแปลบที่บั้นท้ายอย่างจังจากการกระแทกกับพื้นไม้แข็งคำพูดแสลงหูที่ที่เสี่ยวฟางพ่นออกมาทำให้หลางเทียนต้องกัดฟันกรอดอย่างไม่สบอารมณ์นัก ดูนางเถิดขนาดตกอยู่ในอาณัติของตนยังอุตส่าห์เอ่ยถึงว่าที่น้องเขยของตนออกมาได้ เห็นทีว่านางคงไม่ตัดใจง่าย ๆ สินะ หึ! ได้สิ“มานี่! เจ้านี่ช่างไร

    Last Updated : 2025-02-23
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 9 ทัณฑ์รัญจวน

    เสี่ยวฟางพยายามใช้มือของตนทั้งปัดป่ายทุบข่วนฟู่หลางเทียนพัลวัน หากแต่บุรุษหน้านิ่งร่างยักษ์เช่นเขาหาได้สะทกสะท้านไม่ ซ้ำยังตีมือหนัก ๆ ลงบนสะโพกหนาของตนเสียหลายคราจนเสี่ยวฟางน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บแปลบพลั่ก!“อื้อ!” คนถ่อยเป็นบุรุษรังแกสตรี ฮือ!เจ็บใจนัก เสี่ยวฟางที่ถูกผลักให้ล้มลงอย่างแรงสะบัดหน้ากลับมาจ้องมองฟู่หลางเทียนด้วยสายตาวาววับโกรธจัดพร้อมกับด่าสาปคุณชายฟู่ในใจ หวังก็แต่ให้พี่มู่ฮ่าวอี้ของนางกลับมาช่วยตนโดยเร็วถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้วก็ตาม“คงด่าข้าในใจสินะ” หลางเทียนจงใจก้มลงไปประชิดหน้างาม“ฮึ!” เสี่ยวฟางนึกชังน้ำหน้าบุรุษตรงหน้ายิ่งนักเป็นถึงบุตรชายตระกูลใหญ่แต่การกระทำกลับป่าเถื่อนยิ่งกว่าโจรป่าเสียอีก สตรีทั้งหลายจะรู้รึไม่เล่าคุณชายฟู่ที่พวกนางคลั่งไคล้ถ่อยเสียยิ่งกว่าโจรเสียอีกฟู่หลางเทียนมองใบหน้าสตรีอวบอิ่มของนางอย่างพินิจ ก่อนจะยืดตัวกอดอกมองสำรวจรูปร่างของเสี่ยวฟางอย่างจาบจ้วง ว่าที่น้องเขยเขาไม่แน่อาจหวั่นไหวกับสตรีตัวอวบอ้วนนี้ก็เป็นได้ขนาดตนได้เชยชมลิ้มลองยังถึงกับเคลิ้มพร้อมกับนึกขัดแย้งในใจนางมีดีตรงส่วนไหนกัน รูปร่างออกค่อนไปทางเจ้าเนื้อไม่ใช่ดังเช่นบุรุษ

    Last Updated : 2025-02-23
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 10 เสียการเสียงาน

    ทันทีที่ข้อมือเป็นอิสระเสียวฟางรีบยกมือที่สั่นระริกไม่มั่นคงขึ้นดันบ่าแกร่งที่เปลือยเปล่าของเขาในทันที หากแต่หลางเทียนเล่าไม่สะทกสะท้านซักนิดแต่เพียงส่งเสียงทุ่มผ่านลำคอคล้ายเยาะเย้ยตนในทีก่อนที่จะคลุกหน้าตะโบมดูดกินอกอวบของตนต่อไป“อ๊ะ พะพอแล้ว ขะข้าขะโทษ พะแล้วเจ้าคะ ฮื้อ อ๊ะ” เสียวฟางที่หมดหนทางสู้พยายามประคองสติที่เหลืออยู่น้อยนิดเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่นบอกหลางเทียน หากคล้ายคำพูดของตนเข้าหูซ้ายทุหูขวา หลางเทียนในตอนนี้ไม่สนสวรรค์ที่ไหนเสียแล้วอารมณ์วัยหนุ่มกู่ไม่กลับถูไถแท่งรักร้อนกับเรียวขาเนียนลื่นของเสี่ยวฟางไปมา มือหนาเลื่อนกอบกุมความเป็นสตรีของนางกดบี้ปุ่มสวาทไปมาก่อนจะส่งนิ้วร้ายฝ่าความคับแน่นเข้าออกเมื่อน้ำหวานเริ่มเอ่อออกมาจากกลีบกุหลาบงามของนาง“อ๊ะ อื้อ ทะท่าน ย่ะ อ๊าส์” เสี่ยวฟางสะดุ้งตาโต เล็บจิกที่บ่าแกร่งอย่างระบายความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นกลางกาย ความเจ็บแปลบแล่นเข้าใส่อย่างจังจนต้องนิ่วหน้าเหยเก หลับตาพริ้มสูดปากสะบัดกลิ้งไปมากับพื้นเมื่อนิ้วร้ายเร่งจังหวะเข้าออกจ้วงแทงตนจนร่างทั้งสองโยกไหวไปมากับพื้น“อะ อ๊า อื้อ มะไม่ไหว ขะข้า”“เสี่ยวฟาง สาวน้อยอื้อ จ๊วบ อื้อ เสี่ยว

    Last Updated : 2025-02-23
  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 11 อยู่ที่ใดล้วนพบเจอ

    [สำนักศึกษา]“พี่ฮ่าวอี้”“อ้าวเสี่ยวฟาง”หลิวฟางอี้ หลังลงจากรถม้าก็รีบวิ่งไปกอดแขนทักทายพี่ชายอย่าง มู่ฮ่าวอี้อย่าสนิทสนม พร้อมกับเตรียมต่อว่าเขาที่หนีกลับแล้วทิ้งนางต้องเผชิญกับปีศาจร้ายอย่างคุณชายฟู่“พี่ฮ่าวอี้ ท่านรู้ความผิดตัวเองรึไม่ ท่านทิ้งข้าไว้โรงเตี๊ยม ฮึ!” เสี่ยวฟางทำหน้าและท่าทางแง่งอนอย่าน่าเอ็นดูยิ่งนักในสายตาฮ่าวอี้ จนต้องหัวเราะออกมา“เอาล่ะ ๆ ข้าผิด ๆ เช่นนั้นเสี่ยวฟางน้อยจะให้พี่ชายไถ่โทษเช่นไรรึ”“จริงนะ เช่นนั้นคืนนี้ไปเที่ยวหอหนานซินเป็นเพื่อนข้าสิ” เสี่ยวฟางเอ่ยขึ้นอย่างถูกใจ หอหนานซิน หอที่มีบุรุษหน้าตาดีมากมาย หลายวันมานี้ได้ยินสาวใช้ที่จวนเล่าลือกันว่ามีบุรุษสังคีตหนุ่มรูปงามมาใหม่ นางนั้นจึงอยากเห็นกับตาซักครั้ง“ชู่วว! เจ้าเงียบเสียงหน่อย หอนั่นเป็นที่ ๆ สตรีเช่นเจ้าควรไปรึ! เจ้าควรไปรึไง! เจ้านี่นับวันยิ่งกำเริบขึ้นทุกวันจริง ๆ” มู่ฮ่าวอี้เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องสาวขอก็รีบยกมือขึ้นปิดปากนางทันที เป็นสาวสตรีทั้งยังไม่ออกเรือนนางกล้าหาญพูดออกมาได้เช่นไรกัน โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำของทั้งสองทำให้บรรดาสหายร่วมสำนักซุบซิบนินทาคนทั้งคู่ด้านสองพี่น้องตระกูลฟู่ ที่

    Last Updated : 2025-02-23

Latest chapter

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 86 เมื่อบุปผาผลิบาน [2]

    “ข้ากับเสี่ยวฟางเอ่อเราทั้งคู่รักกันขอรับ ข้าจะให้แม่สื่อมาสู่ขอกับนายท่านหลิวในวันพรุ่งขอรับ”“เฮ้ย! บ๊ะ! ฟู่หลางเทียนเจ้าลูกบ้า! หน้าที่หาแม่สื่อมันเป็นของข้าต่างหากเล่า นี่เจ้าใจร้อนจัดหาเองเลยรึ ห๊า!” ฟู่ตี้เหรินตบเข่าฉาดใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นชี้หน้าบุตรชายแสร้งโมโห‘บ๊ะ!ไอ้เจ้าลูกคนนี้ครั้งนั้นทำเป็นปฏิเสธยัยหนูหลิว มาครานี้มันจัดแจงเองเสียเสร็จสรรพ ไม่ได้การล่ะ! กลับไปข้าต้องไปจัดเตรียมสินสอดให้เสียยิ่งใหญ่ ตระกูลฟู่จะมีงานมงคลจะให้น้อยหน้าไม่ได้’“โธ่ท่านพ่อ” ฟู่หลางเทียนแสร้งโอดโอย“ฮ่า ๆ ดี ๆ ดียิ่งนักเสี่ยวฟางเราในที่สุดก็จะเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที เฒ่าฟู่ข้ากับเจ้าในที่สุดก็ได้เกี่ยวดองกันแล้วสิ” หลิวตงหยางเอ่ยอย่างปลื้มปิติ ลูกเขยคนนี้ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายแม้ไม่มีสินสอดสักตำลึงตนก็ย่อมเห็นดีเห็นงาม“ฮ่า ๆ นั่นสิ ๆ ข้าต้องรีบกลับไปเตรียมสินสอดเสียก่อนนะเฒ่าหลิว จะให้น้อยหน้าไม่ได้ ๆ” ฟู่ตี้เหรินลุกขึ้นเตรียมกลับจวนอย่างตื่นเต้น“ไม่รีบ ๆ เฒ่าฟู่ ฮ่า ๆ ”ฟู่หลางเทียนและเสี่ยวฟางมองภาพครอบครัวที่ชื่นมื่นยินดีกับพวกตนด้วยแววตาเปี่ยมล้นด้วยความสุข มือใหญ่โอบรั้งดึงเอาร่างอวบเข้ามากอดแนบอก

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 85 เมื่อบุปผาผลิบาน [1]

    เช้าตรู่ยามยามเฉิน [07.00 น.] คนทั้งสองตระกูลได้มารวมกันที่ว่าการอำเภอพร้อมพยานทั้งหมดที่ฟู่หลางเทียนติดตามหามาได้จนครบถ้วนไม่ต้องหล่น ส่วนอีกฝั่งเป็นคนจากตระกูลเจียงและตระกูลฟ่าน และรอเพียงไม่นานผู้ว่าการศาลต้าหลี่ก็นั่งประจำตำแหน่ง“เอ้าล่ะ ไหนคุณชายฟู่เจ้าลองว่ามาเหตุใดจึงกล่าวหาว่าการปล้นในครานั้นเป็นฝีมือของคนตระกูลเจียง!”“ข้าล้วนสืบจนแน่ชัด” ฟู่หลางเทียนลุกขึ้นมายืนตรงกลาง ก่อนจะเอ่ยต่อ“ข้าสงสัยว่าสินค้าจำนวนไม่น้อยและเงินจำนวนมากหายไป ทำไมคนตระกูลเจียงถึงไม่เดือดร้อนเท่าที่ควร ข้าจึงให้คนของข้าไล่กว้านซื้อผ้าไหมทั้งเจียงซีและแคว้นโดยรอบมาไว้เองเสียหมดเพื่อปั่นราคาผ้าไหมให้แพงขึ้นบีบให้...คนร้ายนำของกลางออกมาขาย”เอือก! ที่แท้พ่อค้าที่ต้องการผ้าไหมจำนวนมากและซื้อในราคาแพงคือ ฟู่หลางเทียนรึนี่ เฮอะ! เล่นกันเช่นนี้เลยรึ เหงื่อกาฬเจียงจื่อหยวนและขุนนางฟ่านเริ่มไหลแตกพลั่ก ๆ อย่างนึกหวั่นใจ ไม่นึกว่าไอ้หนูหน้าอ่อนนี้จะใช้วิธีเช่นนี้มาล่อพวกตน“และข้าพบว่าผ้าไหมที่ตระกูลเจียงนำมาขายให้ข้านั้น เท่ากับสินค้าที่ถูกปล้นไปไม่ขาดไม่เกิน! ขอรับ” ฟู่หลางเทียนพูดจบก็แสยะยิ้มร้ายอย่างน่

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 84 ยามท้องนภาสดใส [2]

    หลิวฟางอี้ได้ฟังก็ได้แต่อ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ให้ตายเถอะนางช่างไม่ชินกับคุณชายฟู่ในครั้งนี้เอาเสียเลย“ดูท่านสิ! ชักเหลวไหลไปใหญ่”“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าได้ให้คนไปลอบสืบมาแล้วล่ะ สินค้าในครานั้นที่ถูกปล้นไปล้วนเป็นคนในปล้นกันเอง และข้าได้ซื้อกลับมาไว้เองเสียหมดแล้ว วันพรุ่งไปที่ว่าการอำเภอกัน พรุ่งนี้ข้าจะทำให้ตระกูลเจียงหายไปจากเจียงซี พ่อค้าชั่วช้าเช่นนี้สมควรได้รับโทษให้สาสม”“ฮื้อ! เช่นไรกันเจ้าคะ”“ไว้เจ้ารอดูพรุ่งนี้ก็แล้วกันขอแค่เชื่อมั่นในข้า ข้าจะทวงคืนความยุติธรรมให้เจ้าและนายท่านหลิวเอง” ฟู่หลางเทียนที่แอบสืบเรื่องนี้มานานในที่สุดความจริงก็ได้กระจ่าง“ขะข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านเช่นไร” หลิวฟางอี้มองฟู่หลางเทียนอย่างนึกขอบคุณ“ทุกอย่างล้วนทดแทนที่ข้าทำไม่ดีกับเจ้า เฮ้อ! ช่วยพ่อตานับว่าเป็นเรื่องที่ควรทำมิใช่รึ ฮ่า ๆ”“ฟู่หลางเทียนท่านคิดไปเองเก่งเสียจริง อ๊ะ!” ยังพูดมิทันจบปากบางก็ถูกปากหนาปิดประทับ ก่อนที่หลางเทียนจะค่อย ๆ อ้อยอิ่งถอนออกอย่างนึกเสียดาย“พี่หลาง เสี่ยวฟาง ต่อไปเรียกข้าพี่หลางเด็กดี” หลางเทียนมองใบหน้าอิ่มเอิบเนียนใสของสตรีตรงหนาด้วยแววตาเอ็นดูระคนรักใคร่‘อันตรายน

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 83 ยามท้องนภาสดใส [1]

    หลิวเสี่ยวฟางเดินสำรวจดูห้องใหญ่ไปมาก่อนจะก้มลงเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายให้กลับเข้าที่เพื่อรอเวลา เสียงแว่วขับเพลงทุ่มเบา ๆ ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องอาบน้ำให้ได้ยิน ทำเอาหลิวฟางอี้ส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างนึกหมั่นไส้ คุณชายฟู่ช่างดูแตกต่างจากเมื่อก่อนเสียสิ้นเชิงสินะด้านในอ่างอาบน้ำไม้เนื้อดีมีร่างแกร่งของบุรุษแช่กายอยู่ภายใน มือแกร่งตั้งใจถูไถ อาบน้ำอย่างพิถีพิถันกว่าทุกครา นึกอยากเรียกเจียวมิ่งเข้ามาขัดตัวให้เสียจริงเชียว มือใหญ่จับผ้าถูไปมาตามมัดกล้ามเนื้อหนั่นแน่นจนมั่นใจว่าสะอาดทุกซอกทุกมุมแล้ว จึงลุกก้าวออกจากอ่างสวมเพียงอาภรณ์ชุดคลุมเดินออกมาใช่! เขาชินแต่มีคนคอยเตรียมไว้ให้ไปเสียหมดจนลืมไปเสียสนิทยังดีหน่อยที่เจียวมิ่งยังทิ้งเสื้อชุดคลุมไว้ด้านในอยู่บ้าง“สูด ฮืม!”“อ๊ะ!” หลิวฟางอี้ตกใจที่ฟู่หลางเทียนเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง ทำเอานางที่เก็บของที่กระจายเกลื่อนเต็มพื้นอยู่ต้องตกใจ“อื้ม ตัวเจ้าหอมข้าชอบยิ่งนัก ชักอดใจไม่ไหวเสียแล้วสิ วันพรุ่งข้าให้ท่านพ่อจัดหาแม่สื่อไปสู่ขอเจ้าเลยดีรึไม่ หื้ม” ฟู่หลางเทียนคิดเช่นนั้นจริง ๆ เขาอยากไปขอหมั้นนางให้เป็นทางการเสียทีหลัง

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 82 ท่านมันช่าง... เจ้าเล่ห์นัก [2]

    “ฮึก ฮือ ขะข้าทนไม่ไหว ข้าไม่อาจแสร้งว่าไม่รู้สึกกับท่านได้ ฮึก ฮื้อ ทั้ง ๆ ที่ขะข้า อยากจะลืมท่านไปเสียสิ้น ฮือ ฮึก ๆ” ยิ่งได้ฟังสิ่งที่หลิวฟางอี้เอื้อนเอ่ย ฟู่หลางเทียนคล้ายกับปลาได้น้ำในหน้าแล้ง ใจแกร่งสั่งไหวเบ่งบานอย่างดีใจด้วยความหวัง ใจที่หนักอึ้งหมดอาลัยกับทุกสิ่งโปร่งโล่งอย่างอัศจรรย์ ใบหนาคมคายเผยยิ้มกว้างออกมาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำน้อย ๆ อย่างปิติดีใจอย่างเหลือล้น“เสี่ยวฟาง! ข้าได้ยินแล้วข้าช่าง ๆ ดีใจยิ่งนัก เด็กดีข้าคิดถึงเจ้า คิดถึงเหลือเกิน” ฟู่หลางเทียนคลายอ้อมกอดเพื่อจะได้พินิจจ้องมองใบหน้านางได้อย่างเต็มรัก มือหนาสั่นน้อย ๆ ค่อย ๆ ยกขึ้นลูบไล้กอบกุมที่กรอบหน้าของนางอย่างทะนุถนอม นิ้วแกร่งเกลี่ยเช็ดน้ำตาออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ จรดฝังริมฝีปากหนาลงช้า ๆ กับริมฝีปากบางนุ่นแผ่วเบา เพียงเท่านี้คล้ายมีกระแสดึงดูด จูบที่เพียงแผ่วเบาราวผีเสื้อโบยเมื่อครู่ เริ่มจะดุดันวาบหวามขึ้นอย่างดูดดื่ม ลิ้นหนาสอดแทรกความดูดดึงทุกซอกทุกมุมทั่วปากเล็กอย่างเต็มรักก่อนจะค่อย ๆ ถอนจุมพิตออกอย่างเชื่องช้าอ้อยอิ่งอย่างนึกตัดใจ หากไม่แล้วฟู่หลางเทียนกลัวห้ามใจตนเองไม่ได้ เขาไม่อยากหักหาญน

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 81 ท่านมันช่าง... เจ้าเล่ห์นัก [1]

    ยามซวี [20.00 น.]ในที่สุดหลิวฟางอี้ก็ไม่อาจหลอกตัวเองได้อีกต่อไปว่านางไม่รู้สึกใด ๆ กับฟู่หลางเทียน ร่างอวบอิ่มภายใต้ชุดคลุมเดินตรงเข้าไปยังเรือนที่ป้ายเขียนด้วยอักษรจีนโบราณ[เรือนซูเมิ่ง ตระกูลฟู่]หลิวฟางอี้เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่อเรือน ก่อนจะหยุดแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกกำลังใจ เมื่อเรียกกำลังให้ตัวเองแล้วนางทำใจอยู่พักใหญ่ เท้าเล็กค่อย ๆ ก้าวเดินไปตามทางเดินที่ประตูจวนเปิดอ้าไว้คล้ายกับรู้ว่านางจะมาอย่างไรอย่างนั้น“คุณหนู! เจียวมิ่งรู้อยู่แล้วว่าท่านจะมา” เจียวมิ่งถลาวิ่งเข้ามาหานางด้วยความดีใจ“อืม” หลิวฟางอี้เพียงขานรับเล็กน้อยอย่างสงวนท่าที“คุณชายอยู่ในนี้ขอรับ เชิญขอรับ”พรึบ!“อ๊ะ” หลิวฟางอี้ตกใจที่หลังจากนางก้าวเข้าไปในห้องเจียวมิ่งก็ปิดประตูลงทันที และทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องพลันจมูกนางก็ได้กลิ่นเหม็นแรงของเหล้าคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง จนหลิวฟางอี้อดที่จะยกมือขึ้นมาปัดไล่กลิ่นพร้อมทั้งยกมืออีกข้างขึ้นปิดจมูกเพื่อบรรเทากลิ่นเหม็นแรงฉุนที่ลอยตีปะทะคลุ้งไปทั่วเสียไม่ได้ ดวงตากลมโตพยายามมองฝ่าความมืดสลัวเพื่อมองหาเป้าหมายที่ทำให้นางต้องถ่อมาหาถึงที่ตึก ตึก ตึก! ฟู่หลาง

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 80 ได้โปรดให้อภัยพี่ข้า [3]

    “เจียวมิ่ง! ลุกขึ้นเถอะอย่าทำเช่นนี้ให้ข้าต้องลำบากใจเลย” คุณหนูหลิวที่เห็นเจียวมิ่งนั่งคุกเข่าก็ตรงเข้ามาพยุงให้ยืนขึ้น นางจะทำเช่นไรดี ‘เขาช่วยพ่อข้าจริงงั้นรึ แล้วเขาทำไปเพื่อสิ่งใดกัน แล้วนางจะเชื่อคนพวกนี้ได้แค่ไหนกัน ’ ในใจตีรวนจนสับสนแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขากระทำกับนางในใจก็ยากที่จะให้อภัยได้โดยง่าย“พวกท่านกลับไปเสียเถอะ ข้าคงไปกับพวกเจ้าไม่ได้ กลับไปเสียเถอะ! เจิ้งซิน ๆ ไปส่งพวกเขาทีข้ารู้สึกอยากพักผ่อนเสียแล้ว” เสี่ยวฟางเบือนหน้าหนีจากสายตาตัดพ้อผิดหวังและต่อว่าของคนตระกูลฟู่”เจ้าค่ะคุณหนู”“เสี่ยวฟาง! เจ้า ๆ ช่างใจดำนักเพียงขอให้เจ้าไปพบพี่ข้า เจ้าช่าง ๆ เหอะ! ไปเถอะเจียวมิ่งเห็นเช่นนี้แล้วใจนางคงไม่อยากแม้แต่จะเหลียวดูพี่ชายข้าแล้วล่ะ กลับกันเถอะ!” ฟู่ฮวาซินรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากนางอุตส่าห์ลดทิฐิมาขอร้องนางด้วยตัวเองพร้อมขอโทษกับเรื่องราวทั้งหมด นึกไม่ถึงว่าพี่ชายจะหลงรักสตรีที่ใจมืดบอดเช่นนี้“คุณหนูหลิว…หากท่านเปลี่ยนใจ คุณชายรอท่านที่เรือนซูเมิ่งนะขอรับ” เจียวมิ่งเอ่ยออกมาคล้ายละเมอ ความหวังสุดท้ายที่หวังจะช่วยคุณชายหลุดลอยไปเสียต่อหน้า ก้มหน้าลงอย่างผิดหวังก่อนจะ

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 79 ได้โปรดให้อภัยพี่ข้า [2]

    “เจ้าทำสิ่งใด ฮวาซิน! ลุกขึ้นนะ เจ้ากลับไปเสียเถอะเช่นไรข้าก็ไม่ไป ข้าไม่อยากเห็นแม้แต่...หน้าของเขา” เสี่ยวฟางตกใจไม่น้อยกับการกระทำของฟู่ฮวาซิน รีบปรี่เข้าไปดึงนางให้ลุกขึ้นทันที ก่อนจะเอ่ยยืนยันในคำพูดว่าเช่นไรนางก็ไม่ไปพบพี่ชายนางและนั่นทำให้คุณหนูฟู่ผู้ไม่เคยต้องอดทนกับสิ่งใด และยอมให้ใครถึงกับมีอารมณ์ ในเมื่อนางขอร้องดี ๆ ยอมทิ้งศักดิ์ศรีคุกเข่าก็แล้วนางก็ยังมิยอมเช่นนั้นอย่ามาว่าข้าเสียมารยาทก็แล้วกันนะเสี่ยวฟาง“เสี่ยวฟาง! เจ้ารู้รึไม่เพื่อจะไถ่โทษที่พี่หลางเทียนทำกับเจ้าแล้วพี่ข้าต้องพบเจอสิ่งใดบ้าง เจ้าฟังนะ! ” คุณหนูฟู่ตะโกนใส่คุณหนูหลิวด้วยอารมณ์โกรธขึ้นหน้า กายสั่นระริกหายใจหอบรัวเร็ว ก่อนจะกำหมัดแน่นหลับตานิ่ง สูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อควบคุมอารมณ์“เอาล่ะเจ้าฟังนะ พี่ชายข้าเพื่อเจ้าแล้วเข้าลงทางใต้หาได้ไปค้าขายไม่ พี่หลางเทียนไปเสาะตามหาหมอเทวดาต่างหาก เจียวมิ่งเล่าให้ข้าฟังว่าชายแดนใต้นั้นหนาวเหน็บทุกพื้นที่ปกคลุมไปด้วยหิมะพี่ชายข้าต้องร่ำดื่มสุราอย่างหนักเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นและเพื่อเป็นหุ่นทดลองยาให้กับหมอเทวดานั่นจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด จนในตอนนี้เขาเป็นโรคพิษสุราเรื

  • สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน   ตอนที่ 78 ได้โปรดให้อภัยพี่ข้า [1]

    ฟู่ฮวาซินนึกไม่ถึงว่าผู้เป็นพี่จะมีสภาพเช่นในตอนนี้ นางไม่อาจยอมรับได้คุณชายตระกูลพ่อค้าใหญ่ สง่างามแถมเก่งไปเสียรอบด้านในเวลานี้ดูแล้วไม่ต่างจากขอทานข้างถนนเลยซักนิด“สามวันที่แล้วคุณชายตั้งใจจะไปหาคุณหนูหลิว บังเอิญไปเห็นนางอยู่กับสหายรักอย่างคุณชายยู่หลง แล้วเอ่อพวกเขากำลังเอ่อ...เช่นไรคุณหนูช่วยคุณชายของเจียวมิ่งด้วยนะขอรับ คราวนี้คุณชายเสเพลไร้สตินักขอรับ” เจียวมิ่งเอ่ยด้วยสีหน้าและแววตาคล้ายจะร้องไห้อยู่ในที“ข้าช่วยแน่ เจ้าเจียวมิ่งมากับข้า! เร็วเข้า” ช่วยแน่เป็นตายร้ายดีเช่นไรนางย่อมต้องช่วย ‘พี่หลางเทียน พี่ทำเพื่อข้ามามากครั้งนี้ข้าจะทำเพื่อท่านนะเจ้าคะ’“อ้าวนั่น ฮวาซินเจ้าจะไปไหนล่ะนั่น!”“ไปช่วยพี่หลางยังไงละเจ้าคะท่านพ่อ!” เอ่ยเพียงเท่านั้นนางก็เร่งฝีเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นรถม้า มุ่งตรงไปยังจวนตระกูลหลิวที่หมายทันที[ตระกูลหลิว]“คารวะท่านลุง ฮูหยินรองเจ้าค่ะ ฮวาซินมาขอพบเสี่ยวฟางไม่ทราบว่า...”“อ้าว ฮวาซินนั่นเอง มาหาเสี่ยวฟางเรอะเมื่อครู่นางพึ่งกลับไปเรือนของนาง เดี๋ยวข้าให้คนพาไปก็แล้วกันนะ เด็ก ๆ ”“เจ้าค่ะ”“ไปส่งคุณหนูรองที่เรือนคุณหนูที” หลิวตงหยางเอ่ยโดยที่ในใจน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status