ตอนที่ 1 สตรีน่ารังเกียจ

ร่างอวบอิ่มค่อนไปทางอ้วนกลม พลิกกายภายใต้ผ้านวมอุ่นนุ่มไปมาอย่างปวดเมื่อยราวกับไปทำงานหนักมาเสียจนร่างกายปวดเมื่อยไปหมด หลังถูกเสียงพูดคุยโหวกเหวกของผู้คนด้านนอกห้องปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล     'หลิวฟางอี้' รู้สึกว่าการตื่นในเช้าวันนี้ราวร่างกายได้รับการหลับใหลไปเสียนาน เปลือกตาที่ขยับขยุกขยิกไปมาเริ่มเปิดขึ้นและกระพริบช้า ๆ เมื่อยังมองสิ่งรอบตัวไม่ถนัดนัก 

"หื้อ"

คิ้วโก่งเรียวเรียงเส้นสวยดุจคันธนูขมวดลงเล็กน้อย ยามเมื่อดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้องที่นางอาศัยนอนหลับใหลมาทั้งคืนด้วยบรรยากาศรอบตัวที่ไม่คุ้นเคย

‘หนอยแน่! จ้าวเจิ้งซิน’ สาวใช้ข้างกายนางนี่ใช้ไม่ได้เสียจริงปล่อยให้ตนเหลวไหลสิ้นดี เมื่อคืนที่จวนตระกูลฟู่ มีงานเลี้ยงฉลองที่คุณหนูรองได้จัดขึ้น     หลิวฟางอี้และคุณหนูตระกูลต่าง ๆ ล้วนได้รับเทียบเชิญเช่นกัน หากแต่เมื่อคืนเกรงว่านางคงเผลอดื่มเข้าไปมากนักกระมัง ถึงเมามายจนไร้สติแม้ทางกลับจวนก็หลงลืมเสียแล้ว แต่เช่นไรคนจวนตระกูลฟู่ใช้ได้เสียที่ไหนใยไม่ส่งข้ากลับจวนเล่า งานนี้คงหาทางเอาตัวรอดยากจากไม้เรียวของบิดาเสียแล้ว แค่คิดก็ขยาดกลัวยิ่งนัก       

คิดได้ดังนั้น หลิวฟางอี้ก็เด้งตัวขึ้นจากเตียงนุ่นทันที ขาวาดลงจากเตียงนุ่ม แม้ห้องที่นางอาศัยนอนเมื่อคืนจะถูกตกแต่งอย่างหรูหราสมฐานะเศรษฐีใหญ่แห่งเจียงซี แต่หลิวฟางอี้ไม่ได้ใส่ใจจะชื่นชมนัก

"ตาย ตาย ท่านพ่อ ท่านแม่ตีข้าตายแน่ ๆ งานนี้ตาย ๆ " ด้วยความรีบร้อนหาได้สนใจอาภรณ์ที่หลุดลุ่ยของตนไม่

'ปึก ปึก หลิวฟางอี้ ฟู่หลางเทียน ลูกฟู่ พี่หลางเทียน ตื่น ตื่น'

'หลิวฟางอี้.....เจ้าเด็กเหลวไหล เจ้าเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ'

ขาที่กำลังจะก้าวลุกพลันชะงักหลังได้ยินเสียงเรียกของบิดามารดาตน ตาสวยปิดลงอย่างยอมรับในชะตากรรมที่กำลังจะเผชิญเมื่อเปิดประตูตรงหน้าออกไปพบบิดามารดา

"ฮื้อ หลิวฟางอี้ เห็นทีวันนี้เจ้าต้องชะตาขาดเป็นแน่ ฮื้อ"

ขณะที่คร่ำครวญออกมา พลันสะดุดหูกับชื่อของ 'ฟู่หลางเทียน' ใบหน้าค่อยๆ หันหน้ากลับไปมองที่เตียงที่ยามนี้มีบุรุษที่หน้าตาหล่อเหลากำลังจัดชุดที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่

"เฮือก! คุณชายฟู่!"

ไม่ถูกต้อง! หลิวฟางอี้ตะโกนในใจ ชายที่นางแอบมีใจให้ตั้งแต่จำความได้ แต่เขาช่างไร้ใจกับนางที่ผ่านมาเขาหาได้เสียเวลามองหญิงอวบอ้วนอัปลักษณ์เช่นตนไม่ บัดนี้กำลังจัดชุดอาภรณ์ที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่ ตาคมเหลือบมองมายังตนไร้ซึ่งถ้อยคำถามไถ่

"ฟู่หลางเทียน" คุณชายตระกูลฟู่ที่เติบใหญ่มาด้วยรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาสมกับที่บุรุษเพศควรจะมี ปีนี้ก็อายุได้ 20 ปี แต่ไร้วี่แววว่าจะแต่งฮูหยินน้อยเข้าจวน ปัญหานี้เป็นที่ถกเถียงของนายท่านและฮูหยินรองที่รักหลางเทียนเช่นลูกแท้ ๆ ของนางเป็นอย่างมาก จนฟู่ฮวาซินผู้เป็นน้องสาวได้หมั้นหมายและเตรียมจะแต่งงานในปลายวสันต์ฤดูหน้าที่กำลังจะมาถึง ด้วยรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาทั้งยังเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูลฟู่ที่ร่ำรวยไม่น้อยไปกว่าราชวงศ์ รสนิยมหรูหรา คารมคมคาย ร่ำลือกันว่าเรื่องการเป็นนักรักก็ไม่ได้ด้อยน้อยกว่าผู้ใด รวมไปถึงความเก่งกาจเล่ห์เหลี่ยมด้านการค้าขายที่หาตัวจับได้ยาก จึงเป็นที่หมายปองของสาวน้อยใหญ่ไม่เว้นแม้แต่คุณหนูในตระกูลสูงศักดิ์ และเหล่าองค์หญิงในราชวงศ์ 

หมับ! "เดี๋ยว!"

มือแกร่งคว้ากำข้อมืออวบ ๆ ของหญิงตรงหน้า อาภรณ์ที่หลุดลุ่ยจนเผยให้เห็นเนื้อนวลเนียนขาวผ่อง เนินสราญอวบอิ่มโผล่พ้นออกมาจนเผยให้เห็นรอยแดงไล่ตั้งแต่ลำคอลามจนถึงเนินอกอิ่มให้ได้ยล ซึ่งสิ่งเหล่านี้หลางเทียนเห็นมานักต่อนักที่หอโคมแดงขึ้นชื่อหาได้หวั่นไหวกับภาพเย้ายวนของดรุณีอวบอ้วนตรงหน้าไม่ กลับรู้สึกรังเกียจเสียยิ่งกะไรยามนึกถึงเรื่องราวที่ได้ฟังมาจากน้องสาวอันเป็นที่รักในสิ่งที่นางกระทำ สายตาคมกวาดมองหญิงสาวเจ้าเนื้อที่นั่งหายใจหอบแรง ใบหน้าแดงก่ำอย่างสะเทิ้นอายยามที่เขาไล่สายตามอง นิ้วมืออวบพยายามรวบเอาสาปอาภรณ์ที่แหวกออกจากฝีมือของตนที่จงใจทำขึ้นเพื่อหวังผล

"หึ สตรีน่ารังเกียจเจ้ายั่วยวนข้าจน จนข้า ช่างเถอะ รีบจัดการตนเองให้เรียบร้อย"