เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 933
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-28 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 934
เจ้าหน้าที่บันทึกคำพูดของยี่ฝาง และยืนยันคำพูดของพวกยี่เทียนหมิงอีกครั้งยี่ฝางเสนอให้กลับชายแดนเฉิงหลิงเพื่อกำหนดรายละเอียด แต่ซูลันจีกลับพูดว่าไม่ต้อง เนื่องจากรายละเอียดทั้งสองแคว้นได้ส่งออกมาก่อนแล้ว แต่สองฝ่ายต่างไม่ยอมรับเท่านั้นสำหรับรายละเอียดนี้ ยี่ฝางก็เคยเห็นแล้ว นี่เป็นข้อเรียกร้องของแคว้นซาง ยุติสงคราม ขยับถอยอาณาเขตไปยังสถานที่ที่แบ่งแยกกันตั้งแต่แรก อาศัยเชิงเขานอกเมืองลู่เปินเอ่อร์เป็นขอบเขต“ข้าก็่ขาดสติไปชั่วขณะ ขอเพียงข้าลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพนี้ ผลงานก็ต้องเป็นของข้า ดังนั้นข้าจึงให้ซูลันจีถอยทัพออกไปยี่สิบลี้ เหลือทิ้งไว้เพียงสิบสองคน หนึ่ง เพื่อให้แผนการเผายุ้งฉางของจ้านเป่ยว่างดำเนินการได้อย่างราบรื่น อีกอย่างหนึ่งคือ หลังจากข้าลงนามในสนธิสัญญาแล้ว เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยของทหารของข้า"“เดิมทีเขาทิ้งไว้สิบสองคน ข้าก็กังวลว่าจะทิ้งยอดฝีมือไว้ พวกข้าก็จะยังมีอันตรายเช่นเดิม แต่เมื่อรู้ว่าในคนที่เขาทิ้งไว้ คนหนึ่งคือที่ปรึกษาสงคราม อีกสามคนคือหมอทหาร แบบนี้ข้าก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีก การลงนามในสนธิสัญญาราบรื่นกว่าที่ข้าคิดไว้อีก หลังจากลงนามแล้ว เราจับตัวท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 935
คำสารภาพถูกส่งยังต่อหน้าพระพักตร์ฝ่ายบาท หลังจากจักรพรรดิ์ซูชิงทอดพระเนตรแล้ว ก็ฟังรายละเอียดตอนที่ยี่ฝางรับสารภาพจากหลี่ลี่ เขาก็ขมวดคิ้วทันทีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองลู่เปินเอ่อร์ทั้งหมด สังหารหมู่ทั้งหมู่บ้านและผู้ถูกจับ คำเหล่านี้ ทุกคำเต็มไปด้วยเลือดแต่รายละเอียดเขาไม่รู้ ในคำรับสารภาพก็ไม่ได้บันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับการสังหารหมู่ในหมู่บ้าน แต่มีคำอธิบายของหลี่ลี่ รายละเอียดนองเลือดเช่นนี้อยู่ในหู แม้จักรพรรดิ์ซูชิงจะยังจำได้ว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ของแคว้นซาง ก็อดไม่ได้ที่จะตบโต๊ะดุด่ายี่ฝางด้วยความโกรธหลี่ลี่สามารถเข้าใจความโกรธของฝ่าบาท แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกเสียวสันหลัง โชคดีที่คนแบบนี้ขอพระราชทานอภิเษกสมรสด้วยผลงานด้านสงคราม ไม่อย่างนั้นเช่นเดียวกับพระชายาเป่ยหมิงอ๋อง ไม่ว่าจะเป็นขุนนางในราชสำนักหรือเป็นแม่ทัพในกองทัพ ก็เป็นอันตรายอย่างยิ่ง“เป่ยหมิงอ๋องดูคำสารภาพนี้หรือยัง? ” หลังจากจักรพรรดิ์ซูชิงทรงดุด่าแล้ว ก็ถามหลี่ลี่ขึ้นหลี่ลี่รู้ว่าเป่ยหมิงอ๋องได้ส่งคนไปเรียกตัวจ้านเป่ยว่างก่อน ฝ่าบาทถึงจะมีพระราชโองการ ดังนั้นตรงนี้เขาจึงตอบอย่างระมัดระวังมาก "ทันทีที่ยี่ฝางสารภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 936
ประมาณช่วงยามอู่ (๑๑.๐๐-๑๓.๐๐ น.) วันรุ่งขึ้น นักการทูตจากเมืองซีจิงมาถึงเมืองหลวง และได้รับการต้อนรับจากกรมพิธีการและสำนักหงลู่ จะเข้าพักที่หอฮุ่ยตงระบบขุนนางของเมืองซีจิงคล้ายคลึงกับระบบของแคว้นซาง เพียงแต่เมืองซีจิงไม่มีตำแหน่งเสนาบดี แต่มีคณะรัฐมนตรีและหกกรมเก้าขุนนางคราวนี้มาแคว้นซาง มีองค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่และเจ้ากรมกลาโหมซูลันซือเป็นผู้นำและนำเกากงและเหลียงอัน ผู้เป็นมหาอำมาตย์เอกคณะรัฐมนตรี ซูฉินผู้เป็นเจ้าสำนักหงลู่หัว ล่ามอีกสองคน เจิ้งหยงโชวผู้บัญชาการกองทัพชิงจวิน หลินเหออวี่นายทหารจากจวนจวนองค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่และขุนนางหญิงสามคน เนื่องจากขุนนางหญิงนั้นไม่ได้รายงานชื่อของพวกนาง จึงไม่ทราบชื่อของพวกนาง ส่วนที่เหลือคือองครักษ์และพวกผู้รับใช้เซี่ยหลูโม่ ซ่งซีซีและคนอื่นๆ เฝ้าดูนักการทูตเดินผ่านในร้านอาหารที่แถวประตูเมือง องค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่สวมเครื่องแบบสีม่วงและขี่ม้าสีน้ำตาลแดง เดินเข้าเข้าเมืองพร้อมกับขบวนยิ่งใหญ่อายุที่แท้จริงขององค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่คือสามสิบสองปี แต่บางทีอาจจะเหนื่อยจากการเดินทางอันแสนไกลและทำให้นางดูแก่กว่าอายุจริง"ชายที่ขี่ม้าสีดำด้านหลังอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 937
วันรุ่งขึ้น ศิษย์พี่ผิงสืบเจอว่าหลังจากที่นักการทูตซีจิงเข้าพักหอฮุยตงเมื่อวานนี้ อ๋องฮวยก็แอบกลับจวนเลย และเมื่อเช้าวันนี้ เขาก็ปลอมตัวเดินทางออกไปอีกครั้ง ราวกับว่าเขากำลังระดมกำลังคนอยู่ศิษย์พี่ผิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและพอจะคาดเดาเจตนาของอ๋องฮวยอย่างคร่าวๆ "ระวังตัวด้วย ถ้าเขาสมรู้ร่วมคิดกับซูลันซือ เขามีแนวโน้มที่จะออกโรงกับเจ้ามาก""รับทราบ" ซ่งซีซีพยักหน้า อันที่จริงศิษย์น้องได้บอกเขาเมื่อคืนนี้ว่าเขาพบคนหนึ่งในขบวนองครักษ์ซีจิง และบุคคลนั้นดูเหมือนอ๋องฮวยมากดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงคาดเดาต่างๆ นานามาทั้งคืนในเมื่อคืนนี้ และตั้งสมมติฐานความเป็นไปได้มากมายงานเลี้ยงในพระราชวัง ไฟส่องสว่างเหมือนดวงดาว ส่องแสงห้องจัดเลี้ยงทำให้สว่างราวกับอยู่ในตอนกลางวันเมื่อคู่สามีภรรยาเซี่ยหลูโม่มาถึง นักการทูตซีจิงได้เข้าไปในพระราชวังแล้วและนั่งอยู่ทางด้านขวาของห้องโถงแล้ว ส่วนพวกองครักษ์และขันทีจากเมืองซีจิงได้รออยู่ข้างนอก เนื่องจากการเข้าวังไม่ได้รับอนุญาตให้พกอาวุธไปด้วย ดังนั้นองครักษ์จึงไม่มีดาบติดตัวไทเฮาและฮองเฮากำลังนั่งตัวตรง เนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เริ่ม ยามนี้พวกนางกำลังดูแลอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 938
ในทางกลับกัน เมื่อซูลันซือเห็นว่าจักรพรรดิ์ซูชิงเพิกเฉยต่อเขา และทางเป่ยหมิงอ๋องยังสร้างความกดดันอยู่ข้างๆ ทำเอาเขารู้สึกไม่สบอารมณ์มาก และอยากจะยกหยิบเรื่องชายแดนเฉิงหลิงมาหารือในตอนนี้เลยในขณะที่ดวงตาที่ลุกเป็นไฟนั้น เซี่ยหลูโม่ก็ถามขึ้นว่า "ได้ยินมาว่าแม่ทัพใหญ่ซูได้รับบาดเจ็บ ยามนี้ดีขึ้นแล้วหรือยัง?"ซูลันซือถอนสายตากลับมาและตอบว่า "ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงห่วงใย ท่านพี่ได้หายดีแล้วขอรับ""ข้านึกว่าแม่ทัพซูจะมาด้วยกันเสียอีก"ดวงตาของซูลันซือยังคงเย็นชา "แม้ว่าท่านพี่ชายจะหายดีแล้ว แต่ถึงยังไงก็เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่เหมาะกับการเดินทางไกล"เซี่ยหลูโม่แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าซูลันจีถูกกักขังเข้าคุกและพูดว่า "แม่ทัพใหญ่เซียวของราชวงศ์เราก็เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เขาถูกลูกธนูยิงเข้าสองครั้งในปีเดียว ยิ่งไปกว่านั้น เขาเพิ่งผ่านวันเกิดปีที่เจ็ดสิบ อายุปูนนี้แล้วเพื่อเรื่องระหว่างทั้งสองประเทศก็เพิ่งกลับเมืองหลวงจากชายแดนเฉิงหลิงด้วย"ซูลันซือขมวดคิ้ว นี่หมายความว่าอย่างไร? ไหนบอกว่าวันนี้จะไม่พูดถึงมันไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อต้องการพูดถึงมัน งั้นเขาก็มีอะไรมากมายที่จะพูดแต่ก่ยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 939
ซ่งซีซีกลับได้ยินทุกคำพูดของพวกเขาก็จริง พวกเขากำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงทำสงคราม แต่ไม่สามารถให้ซีจิงมั่นใจได้ว่าพวกเขาไม่ต้องการทำสงครามโดยเฉพาะต้องการให้ซูลันซือรู้ว่าคนที่ไม่ต้องการทำสงครามนั้นมีแต่ตระกูลซ่งและตระกูลเซียวเท่านั้น สำหรับเขา เป่ยหมิงอ๋องกลับต้องการสงครามเช่นนี้เพื่อยึดอำนาจทางทหารของเขากลับคืนมาซ่งซีซีละสายตามองไปทางอื่นและฟังองค์หญิงใหญ่พูดภาษาซางได้คล่องแคล่ว "ข้าอยากพบพระชายาสักครั้งมาโดยตลอด ดังนั้นข้าจึงพยายามอยากได้โอกาสมาแคว้นซางในครั้งนี้ หนึ่งในจุดประสงค์ของการเดินทางของข้าคือเพื่อพระชายา"นางเคยพูดเรื่องนี้มาแล้วครั้งหนึ่งสีหน้าของนางดูจริงใจมาก ราวกับว่ากำลังพูดจากใจจริงๆ ไม่ใช่คำประจบอย่างเมื่อตะกี้ซ่งซีซียิ้มเล็กน้อย "เป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับข้าที่ได้พบกับองค์หญิงเจ้าค่ะ"เมื่อมองอย่างใกล้ชิด องค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่ไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าเหมือนเมื่อเห็นนางที่ประตูเมืองเมื่อวานนี้ เห็นได้ชัดว่าคงได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในเมื่อคืนนี้ และรอยคล้ำใต้ดวงตาของนางถูกปกปิดด้วยแป้งหนา มันมองไม่ออกอีกเลยอย่างไรก็ตาม รูปร่างหน้าตาของนางมันดูแก่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 940
เจิ้งหยงโซวรู้สึกว่าวิธีนี้ไม่เหมาะสม ไม่ว่าเป่ยหมิงอ๋องจะสนใจพระชายาหรือไม่นั้น ด้วยวิธีนี้ก็หยั่งเชิงอะไรไม่ได้หรอกไม่เพียงไร้ประโยชน์เท่านั้น แต่ยังมีความเสี่ยงสูงอีกด้วย"ใต้เท้าซู ข้าน้อยยังคิดว่ามันไม่เหมาะสม พวกเขาจะคิดว่าเป็นฝีมือพวกเรา" เจิ้งหยงโซวส่ายหัว"มีอะไรที่ไม่เหมาะเล่า?" ใบหน้าของซูลันซือแฝงไปด้วยความโกรธ "ก็เพื่อให้เขาเดาว่าเป็นฝีมือของเรา หากเขาต้องการทำสงครามจริงๆ นี่จะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา เขาจะทำลายการเจรจาและทำสงครามตรงๆ หากเขาก็แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วแอบส่งคนไปช่วยเหลือเป็นการส่วนตัว แบบนี้ก็รู้ความคิดของเขาแล้วนี่?"ประเด็นที่ไม่เหมาะก็คือทำสงคราม องค์หญิงกล่าวไว้ว่าเราควรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงทำสงครามระหว่างทั้งสองประเทศอีกครั้ง""ความเห็นที่ไม่เอาถ่นของผู้หญิง ใจอ่อนอย่างกับซูลันจี" ซูลันซือสบถขึ้นมาเบาและหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอ้อมแขนของเขาแล้วยื่นให้ "เจ้าดูสิ นี่ต่างหากคือความต้องการที่แท้จริงของฝ่าบาท"ท่ามกลางแสงสว่างในห้องลงพระบังคน เจิ้งหยงโซวเปิดจดหมายมาอ่านพร้อมกับขมวดคิ้วช้าๆจดหมายฉบับนี้เขียนโดยฝ่าบาทจริงๆ เขารับใช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 941
องค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่ก็รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยกับการจากไปของซูลันจีและเจิ้งหยงโซวเมื่อฉันเห็นพวกเขากลับมา และยังมองหน้ากัน ราวกับว่าพวกเขากำลังมีแผนอะไรบางอย่างซ่อนไว้องค์หญิงใหญ่ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกผิดแผลกมากขึ้นเรื่อยๆแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะเรียกตัวเจิ้งหยงโซวออกไปเพื่อถามให้ชัดเจน ในระหว่างงานเลี้ยงจะเรียกตัวเจิ้งหยงโซวออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า และผู้ใดที่มีสมองต่างก็มองออกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติแน่ๆความขัดแย้งในประเทศกำลังจะปะทุขึ้นในเมืองซีจิง และองค์หญิงใหญ่เหลิ่งอวี่ไม่ต้องการมีสงครามกับประเทศอื่นจริงๆ ที่มาแสวงหาความยุติธรรมในครั้งนี้ก็เพื่อรักษาบัลลังก์ของน้องสามให้มั่นคงและปลอบใจประชาชนด้วยเมื่อเข้าสู่สนามรบเขตหนานเจียงเพื่อแสวงหาความยุติธรรมนั้นก็สูญเสียกำลังทหารไปไม่น้อยแล้ว และให้อุดหนุนแคว้นซาอย่างเต็มที่อีกด้วย ทำให้กรมคลังประเทศร้อนเงินแล้ว มันไม่สามารถเกิดสงครามที่ต้องเสียเงินเสียแรงอีกเลยต่อให้ทำสงครามอย่างน้อยต้องรออีกห้าปีข้างหน้าในงานเลี้ยงพระราชวัง นักดนตรีเล่นเครื่องดนตรีและนักเต้นก็รำอย่างสวยงาม แต่ต่างคนต่างมีความคิดของตน โดยใช้รอยยิ้มปลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28
บทล่าสุด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1388
นางไม่ได้ไปหา หวังเยว่จาง ในอดีตนางอาจหน้าหนาพอที่จะคิดว่า เขาอย่างไรก็เป็นสายเลือดของจวนป๋อผิงซี เมื่อครอบครัวหรือญาติเกิดปัญหา การช่วยเหลือย่อมเป็นหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนนี้นางจะไม่ทำเช่นนั้นอีก นางเข้าใจความจริงบางประการว่า ในวันที่จวนป๋อผิงซีรุ่งเรือง เขาไม่เคยได้สัมผัสแม้เศษเสี้ยวของเกียรติยศนั้น แต่พอถึงวันที่ล่มจม กลับต้องการให้เขายื่นมือช่วยเหลือ นางทำเช่นนั้นไม่ได้ ส่วนเรื่องว่าจะไปหาพี่สะใภ้ใหญ่เพื่อพูดเรื่องนี้หรือไม่ นางลังเลใจยิ่งนัก เพราะอย่างไรเสีย นางก็ไม่อยากให้พี่ใหญ่ตาย นางนั่งอยู่ใต้ต้นไหว มองเหม่อลอยอยู่นาน พอดีศิษย์พี่ซือโซยกตะกร้าไหมเดินผ่านมา เมื่อเห็นนางก็รีบเลี้ยวหลบไปทางอื่น ท่าทางเหมือนไม่อยากเผชิญหน้ากับนาง หวังชิงหรูนึกถึงเรื่องเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ รีบเรียกนางไว้ “ศิษย์พี่ซือโซ ขอโทษเรื่องเมื่อครู่นี้ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น” ศิษย์พี่ซือโซเหลือบมองนางแวบหนึ่ง “อืม” พูดจบ นางก็เตรียมเดินจากไป หวังชิงหรูคิดถึงนิสัยของหญิงสาวในยุทธภพเหล่านี้ ที่มักซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ไม่คิดอะไรซับซ้อน จึงถามว่า “ศิษย์พี่ซือโซ ข้าขอพูดคุย
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1387
หวังชิงหรูรู้ว่าศิษย์พี่ซือโซเข้าใจผิด แต่ก็ไม่ได้รีบอธิบาย เพราะในใจยังว้าวุ่น นางปิดประตู ยกยาเข้าไปแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ ดื่มยาก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยคิดหาวิธีแก้ทีหลัง” ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายหน้า มองหน้านางพลางกล่าวว่า “ชิงเอ๋อร์ เจ้าลองถามใจตัวเองดูว่าพี่ชายของเจ้าเคยปฏิบัติกับเจ้าอย่างไร?” หวังชิงหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ท่านแม่ พวกเราไม่มีความสามารถจะช่วยเขาได้ พวกเรายังอาศัยอยู่ในโรงงาน เงินที่ใช้ซื้อยาของท่านยังเป็นของแม่นางเสิ่นเลย” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวว่า “เจ้าคิดผิด เงินเหล่านี้ล้วนเป็นของเยว่จาง เขาแม้จะไม่ได้ยอมรับพวกเรา แต่ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้หยุดช่วยเหลือเราเลย” หวังชิงหรูกล่าวว่า “แม้ว่าเงินจะเป็นของเขา พวกเราก็ไม่มีสิทธิ์จะขอให้เขาเอาเงินไปช่วยพี่ใหญ่ของเรา” “เงินเหล่านั้น” ฮูหยินผู้เฒ่ากัดฟัน กล่าวความจริงออกมาว่า “ไม่ใช่ของเขา ในตอนนั้นที่เขากลับมา พี่สะใภ้ใหญ่ของเจ้าแนะนำให้ชดเชยเขา จึงโอนที่ดินและร้านค้าให้เขาบางส่วน” “ในเมื่อโอนให้เขาไปแล้ว และเขาก็ช่วยเหลือพวกเราอย่างลับๆ เสมอมา ยังจะให้เขาคืนกลับมาอีกหรือ? ท่านแม่ เรื่องนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเลย” ฮู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1386
จีซูเซิ่นไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่ฮูหยินผู้เฒ่าและหวังชิงหรู ในวันรุ่งขึ้นขณะที่พวกนางออกไปตรวจที่ร้านขายยาเย่าหวัง นางแปลงตัวเป็นชาวนาและแอบตามไป เพียงแต่ตลอดทางจากไปจนกลับ ไม่มีใครเข้ามาใกล้รถลาของพวกนาง และระหว่างทางรถลานั้นก็ไม่ได้หยุดเลย หลังจากกลับมาถึงโรงงาน หวังชิงหรูก็เริ่มต้มยา ในโรงงานไม่มีใครคอยรับใช้ ทุกคนต้องผลัดกันทำอาหาร ตอนแรกหวังชิงหรูทำอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่การก่อไฟยังต้องใช้เวลาฝึกถึงสามวัน อาหารมื้อแรกที่นางทำถึงกับกินไม่ได้เลย คนในโรงงานช่วยเหลือกัน แต่ก็ล้อกันด้วย พวกเขาหัวเราะเยาะว่านางมีร่างกายเหมือนฮูหยิน แต่โชคชะตาไม่ใช่ฮูหยินตอนแรกนางโกรธและรู้สึกน้อยใจ คิดว่าทำไมต้องมาเจอกับความลำบากเช่นนี้ นางถึงขั้นคิดว่าพวกเขาตั้งใจกลั่นแกล้ง จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อเจียอี้มาที่โรงงานเพื่อเยี่ยม นางลงมือทำอาหารเอง มันอาจจะไม่เลิศรส แต่ก็รสชาติกลมกล่อมพอดี นางนิ่งเงียบไป หวังชิงหรูรู้ดีว่าเจียอี้เคยเป็นคนอย่างไร อดีตท่านหญิงที่หยิ่งยโส แต่หลังจากถูกหย่าแล้วได้รับการพากลับมา นางยังสามารถลดตัวเองลงและลงมือทำอาหารให้กลุ่มสตรีที่ถูกทอดทิ้งเหล่านี้ได้ ที่สำค
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1385
สถานการณ์ของหวังเบียวทำให้ซ่งซีซีแปลกใจไม่น้อย นางคิดว่าเขาจะพาคนสนิทหนีไปซ่อนได้อย่างน้อยสองสามปี ใครจะคาดคิดว่า ระหว่างทางเขาจะถูกปล้นทรัพย์สิน แม้แต่อนุที่รักก็ยังทอดทิ้งเขา ไม่รู้ว่าในเวลานั้น เขาเคยเสียใจต่อความโง่เขลาของตัวเองบ้างหรือไม่ คนวัยกลางคน กลับยังหลงเชื่อในความรักแท้ คิดจะทิ้งภรรยาที่อยู่เคียงข้างและดูแลเขามากว่าสิบปี สุดท้ายกลับถูกคนอื่นทิ้งเสียเอง นับว่าเป็นกรรมที่ตามสนอง แต่กรรมที่เขาได้รับยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ด้วยนิสัยของกู้ชิงหวู่ ตอนที่จากไปนางต้องเคยดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับที่นางเคยดูถูกเหลียงเส้า กู้ชิงหวู่ใช้ความงามของตัวเองเป็นเครื่องมือ แต่ในขณะเดียวกันก็เกลียดชังชายที่หลงใหลในความงามของนางอย่างยุติธรรม ในความเป็นจริง ซ่งซีซีคิดว่าหวังเบียวอาจไม่ได้อยู่ที่อำเภอหยง เพราะด้วยสถานะของเขาในฐานะผู้หลบหนี เขาไม่สามารถปรากฏตัวด้วยหน้าตาที่แท้จริง และไม่กล้าพำนักในที่ใดที่หนึ่งนานเกินไป ได้แต่หนีซุกซ่อน เขายังพาลูกไปด้วยอีก ซ่งซีซีคิดว่า หากเขาจนตรอก เขาอาจจะแอบกลับเมืองหลวงหรือไม่?แม้เขาจะโง่ แต่ก็ไม่ถึงกับโง่สิ้นดี เขารู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1384
กู้ชิงหวู่กำหมัดแน่น ดวงตาเปล่งประกายแห่งความโกรธ "ดังนั้นข้าถึงบอกว่า สวรรค์ไม่ยุติธรรม ไยต้องเป็นเช่นนี้?" "เจ้าพูดเอง ด้วยชาติกำเนิดที่ดีของข้า รวมถึงสตรีหน้าเหลืองที่เจ้ากล่าวถึง นางก็เป็นสตรีผู้สูงศักดิ์" ซ่งซีซีตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่เต็มไปด้วยท่าทีเหนือกว่า กู้ชิงหวู่เกลียดชังท่าทางเช่นนี้ที่สุด มันเหมือนกับอดีตองค์หญิงใหญ่ที่อยู่บนหอคอยสูง ในขณะที่ตนต้องก้มต่ำอยู่ในโคลนตม นางโกรธจัด หน้าอกสะท้อนขึ้นลง "ถึงจะเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์แล้วอย่างไร? ก็ยังถูกสามีรังเกียจอยู่ดีมิใช่หรือ?" "หวังเบียวหรือ? นางไม่เคยใส่ใจเขาเลย มีแต่เจ้าที่มองเขาเหมือนสมบัติ" ซ่งซีซีตอบอย่างไม่ใส่ใจ "สำหรับข้า เขาก็ไม่ใช่สมบัติอะไร แค่ขยะชิ้นหนึ่ง" กู้ชิงหวู่ตอบด้วยแววตาดุดัน ซ่งซีซีหัวเราะเยาะ "ข้ารู้ว่าไม่ใช่เช่นนั้น เจ้าถึงกับให้กำเนิดบุตรให้เขา ทั้งที่รู้ว่าการหนีจากสนามรบเป็นความผิดร้ายแรง เจ้ากลับไม่สนใจและหนีตามเขาไป ข้าเคยเจอคนปากไม่ตรงกับใจเช่นเจ้ามานักต่อนัก" "ไร้สาระ!" กู้ชิงหวู่ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าแดงก่ำ แต่ไม่นานก็หัวเราะเยาะ "ฮะ คิดจะหลอกข้าหรือ? ใช่ ข้ารักเขาจนถ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1383
สถานที่อันเป็นมงคลนี้ถูกเลือกโดยสำนักโหรหลวง เป็นสถานที่ที่งดงามด้วยภูเขาและสายน้ำ มีหมู่บ้านอยู่ใกล้ๆ สองแห่ง แม้จะเรียกว่าด้านข้างพระราชสุสาน แต่ความจริงแล้วห่างจากพระราชสุสานถึงสามสิบลี้ หลังจากงานศพ กู้ชิงหยิงมาพบซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือเพื่อกล่าวลา บอกว่าจะไปสร้างกระท่อมเล็กๆ อยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อเฝ้าสุสานของบิดาบุญธรรม เสิ่นว่านจือถามว่านางต้องการความช่วยเหลือเรื่องเงินหรือไม่ นางตอบว่าไม่จำเป็น เพราะนางจะขายเครื่องประดับที่เคยซื้อไว้ ก็เพียงพอจะกลายเป็นคนมีฐานะเล็กๆ ได้ วันที่นางจากไปพอดีกับวันที่เจ้าสิบเอ็ดฝางคุมตัวอ๋องเยี่ยนและคนอื่นๆ กลับเมืองหลวง นางยืนอยู่ที่ประตูเมือง มองเข้าไปในรถนักโทษที่มีอ๋องเยี่ยนและอ๋องฮวย ความเกลียดชังพลันผุดขึ้นในใจ แต่เมื่อเห็นชาวบ้านต่างด่าทอและโยนใบไม้เน่าใส่พวกเขา นางก็รู้สึกคลายความโกรธ เพราะคิดว่าคนชั่วได้กรรมของตนเองแล้ว สำหรับนาง นับจากนี้ก็เป็นอิสระแล้ว ไม่มีใครหรือสิ่งใดมาผูกมัดนางได้อีก ในการคุมตัวครั้งนี้ ยังมีข้าราชการของหนิงโจวและชิวเหมิงถูกนำตัวกลับมาด้วย สิ่งที่ทำให้ซ่งซีซีประหลาดใจคือ นางยังเห็นกู้ชิงหวู่ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1382
ใช้เวลาห้าวันกว่าจะกวาดล้างเศษซากกบฏได้หมดสิ้น เจ้าสิบเอ็ดฝางและมู่ฉงกุยส่งข่าวชัยชนะมาว่าได้จับชิวเหมิงกบฏตัวสำคัญเป็นเชลย พร้อมนำตัวอ๋องเยี่ยน อ๋องหวย และอู๋เซียงผู้ทรยศกลับมายังเมืองหลวง ซึ่งอีกไม่นานจะมาถึง ยกเว้นเพียงหวังเบียวที่ยังคงหลบหนี นอกนั้นกบฏส่วนใหญ่ล้วนถูกจับกุมได้หมดแล้ว วันที่ 25 เดือนเจ็ด สำนักราชวังจัดพิธีศพให้ท่านอ๋องฮุย เพราะเหตุการณ์กบฏของเซี่ยทิงเหยียน พิธีศพจึงจัดอย่างเรียบง่าย และจักรพรรดิ์ซูชิงทรงเรียกขุนนางมาหารือว่าท่านอ๋องฮุยควรได้ฝังในสุสานอ๋องหรือไม่ แม้ว่าท่านอ๋องฮุยจะบริสุทธิ์ แต่ความผิดของเซี่ยทิงเหยียนเป็นโทษที่เกี่ยวพันถึงทั้งตระกูล ซ่งซีซีไม่ได้รับการเรียกตัวให้เข้าร่วมพิธี นางจึงพาผู้คนจากจวนเป่ยหมิงอ๋องมาร่วมงานศพของอ๋องฮุย พิธีศพจัดอย่างเรียบง่าย ไม่มีขุนนางมาร่วมงาน นอกจากจักรพรรดิ์จะทรงอนุญาตให้อ๋องฮุยฝังในสุสานอ๋อง มิฉะนั้นจะไม่มีใครกล้าเข้าร่วม กู้ชิงหยิงสวมชุดไว้ทุกข์คุกเข่าเผากระดาษหน้าโลงศพ ศพของอ๋องฮุยถูกบรรจุในโลงแล้วแต่ยังไม่ได้ปิดฝา เมื่อซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมาถึง ยังสามารถไปดูหน้าศพครั้งสุดท้ายได้ มีโลงศพสา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1381
เมื่อได้ยินว่าอ๋องฮุยปลิดชีพตนเอง เซี่ยทิงเหยียนถึงกับอึ้งไป ก่อนจะร้องไห้เสียงดังว่า “เสด็จพ่อ ทำไมต้องกลัวโทษจนถึงกับฆ่าตัวตาย? ลูกสัญญาไว้ว่าจะรับโทษแทนท่านแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ กู้ชิงหยิงที่ไม่ได้หวังจะมีชีวิตรอดอยู่แล้วก็พุ่งเข้าไปชกหัวเขาอย่างแรง หมัดของกู้ชิงหยิงใหญ่โตนัก ฟาดเข้าที่กระหม่อมของเซี่ยทิงเหยียนจนเขารู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่า หูอื้ออยู่นานก่อนจะเงยหน้ามองนางด้วยสายตาเย็นเยียบดุจอสรพิษ กู้ชิงหยิงถ่มน้ำลายใส่เขาแล้วกล่าวว่า “เจ้าสัตว์เดรัจฉาน เจ้าใช้อำนาจข่มขู่ชีวิตชาวเมืองหนิงโจวและคนเก่าของวังให้ท่านอ๋องต้องรับผิดแทนเจ้า ท่านอ๋องไม่เคยมีจิตคิดกบฏ แม้แต่ตอนที่ถูกเจ้าจับตาอย่างใกล้ชิด ท่านยังพยายามส่งข่าวให้ใต้เท้าซ่ง เจ้าจงหยุดทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องหลังจากตายเถิด” นางพูดจบก็รีบคุกเข่าลง น้ำตาไหลอาบหน้า “ฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงโปรดพิจารณา ท่านอ๋องไม่ได้ก่อกบฏ แต่เป็นเซี่ยทิงเหยียนที่พูดเองว่า หากเขาสำเร็จ ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี แต่หากล้มเหลว ลูกน้องของเขาจะสังหารชาวเมืองหนิงโจว เขาข่มขู่ท่านอ๋องเช่นนี้มาตลอด คนเก่าของวังที่อยู่ข้างกายท่านอ๋องถูกเขาฆ่าจนแทบไม่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1380
จักรพรรดิ์ซูชิงมองลงมาจากที่สูง ดวงตาเต็มไปด้วยความชิงชัง “อย่างนั้นหรือ? แม้เจ้าจะยอมรับโทษแทนบิดา แต่ข้าไม่อาจกล่าวโทษผู้บริสุทธิ์โดยไร้เหตุผลได้ ใครกันที่เป็นกบฏวางแผนชิงบัลลังก์ ข้าจะสืบสวนให้กระจ่างเอง” “ฝ่าบาท” เซี่ยทิงเหยียนน้ำตาคลอ ดวงหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างยิ่ง “ไม่ต้องสืบสวนแล้ว ขอพระองค์ทรงตัดสินโทษกระหม่อมเถิด เสด็จพ่อเพียงหลงผิดชั่วขณะ” จักรพรรดิ์ซูชิงหัวเราะเยาะ “เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก เหตุใดถึงไร้เกียรติเช่นนี้? ไหนล่ะความตระหนักของผู้แพ้ในสงคราม เจ้าไม่คู่ควรแม้แต่จะเป็นยอดคนผู้ห้าวหาญ ผู้เช่นเจ้ากล้าหมายปองบัลลังก์ คิดจะเป็นประมุขของแผ่นดินหรือ? เซี่ยทิงเหยียน อย่าให้ผู้ติดตามเจ้าเขาต้องผิดหวังนัก” “กระหม่อมยินดีรับโทษแทนเสด็จพ่อ! ขอพระองค์โปรดเมตตาไว้ชีวิตเสด็จพ่อด้วย” เซี่ยทิงเหยียนไม่สนว่าจักรพรรดิ์ซูชิงจะตรัสสิ่งใด เขาก็ยังคงกล่าวแต่คำนี้ด้วยความปวดร้าวและความกตัญญู ขุนนางที่อยู่ในที่นั้นย่อมไม่เชื่อ ต่างตำหนิเขาด้วยถ้อยคำรุนแรงถึงความทะเยอทะยานราวหมาป่า แต่หากคนใดหน้าหนาเพียงพอ ย่อมไม่สะทกสะท้านต่อคำด่าว่า เขายังคงแสดงสีหน้าเจ็บปวดและกล่าวว่า
