บทที่ 653

คนที่มาเยี่ยมในวันนี้มีเยอะ หลานเอ่อร์ก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปพบพวกเขา

สนมฮุ่ยไทเฟยพอเห็นสีหน้าของนาง ก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว สีหน้าของนางยังดูดีกว่าตนเองเสียอีก

หลังจากที่นางไหว้เสร็จก็กลับไปนั่งลง พอสนมฮุ่ยไทเฟยถามแล้วถึงรู้ว่าเมื่อกี้นางกำลังฝึกทักษะการต่อสู้กับศิษย์พี่ซือโซอยู่

สนมฮุ่ยไทเฟยพึมพำในใจเล็กน้อย เป็นเรื่องจริงที่ว่าเข้าฝูงหงส์เป็นหงส์ เข้าฝูงกาเป็นกาเลย อยู่กับคนที่มีวรยุทธ์ แม้แต่คุณหนูผู็ดีก็เริ่มฝึกฝนทักษะการต่อสู้เลย

หลานเอ่อร์ยิ้ม "เพราะวันๆ ใช้ชีวิตแบบนี้ก็น่าเบื่อ เลยฝึกฝนทักษะการต่อสู้กับศิษย์พี่ซือโซ แต่ยังไม่ได้เรื่องเลย"

สนมฮุ่ยไทเฟยพูดตรงๆ ว่า "การฝึกทักษะการต่อสู้นั้นก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่แค่เจ้านะ เจ้าไม่ต้องสน เอาที่ตนเองสบายใจเลย"

แม่นมเกาไอแรงๆ น่าอึดอัดใจจริงๆ สินะ ผู้คนส่วนใหญ่ในนั้นล้วนเป็นผู้ฝึกทักษะการต่อสู้

สนมฮุ่ยไทเฟยจ้องมองนาง "ไม่จำเป็นต้องไอหรอก ข้าก็ไม่ได้พูดผิด ไม่ได้เรื่องก็คือไม่ได้เรื่อง มิใช่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นเรื่องเป็นราวได้ การฝึกทักษะการต่อสู้ได้ใช้งานกับตนเองได้ก็พอ สามารถเสริ