Share

บทที่ 605

Author: ปาเย่วเซิ่งเซี่ย
last update Last Updated: 2024-07-09 18:29:01
เจ้าสิบเอ็ดฝางพยักหน้าอย่างนิ่งอึ้ง หลังจากตั้งสติกอยู่พักหนึ่งก็พูดด้วยเสียงสั่นเล็กน้อยในที่สุด "ข้าจะไม่พูดหรอก ฮูหยินไม่ต้องกังวล"

นางจีมองไปยังจี้หยกที่แตกอยู่บนพื้นและรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่ง จะบอกเรื่องนี้ออกไปหรือไม่นั้นอันที่จริงนางครุ่นคิดมานานแล้ว นางทุกข์ใจมาก เรื่องนี้ราวกับระเบิดที่ฝังอยู่ในใจของนาง โดยไม่รู้ว่ามันจะระเบิดขึ้นเมื่อใด

ตอนนี้พอพูดออกไปแล้วนางกลับรู้สึกโล่งใจ

นางเชื่อว่าเจ้าสิบเอ็ดจะไม่บอกใคร แต่ถ้าเขาพูดออกไปจริงๆ งั้นก็ทำอะไรไม่ได้ กรรมที่คนของจวนป๋อผิงซีก่อไว้งั้นก็ให้จวนป๋อผิงซีรับไว้เถอะ

สมเป็นคนที่ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมากมายมา เจ้าสิบเอ็ดค่อยๆ กลับมามีสภาพใจเย็นขึ้นมา

เขาโค้งคำนับให้กับนางจี และพูดว่า "ฮูหยินเสี่ยงกับชื่อเสียงของครอบครัวอาจเสื่อมเสียไปแล้วเล่าเรื่องความจริงทั้งหมดให้ข้า เห็นๆ อยู่ว่าเห็นใจข้าจริงๆ เจ้าสิบเอ็ดจะไม่ทำให้จวนป๋อผิงซีของเจ้าตกเป็นเป้าโดนหาว่าแน่นอน เรื่องนี้ถือว่าจบกับข้าเลย จะไม่มีคนอื่นรู้เรื่อง ข้าจะไม่ไปถามไถ่ลูกพี่ลูกน้องหรือนาง ส่วนทางนางจะหย่าหรือใช้ชีวิตเดิมต่อล้วนไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ท่านแม่เคยบอกว่าจะนัดบอ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 606

    หวังชิงหลูยังไม่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นจึงกลับจวนแม่ทัพ บอกฮูหยินผู้เฒ่ากับจ้านเป่ยว่างว่าไม่สบาย และไปพบหมอซึ่งหมอบอกว่าได้รับความตกใจจึงทำให้เกิดอาการใจสั่นและจำเป็นต้องได้รับการพักฟื้นสักระยะหนึ่งจ้านเป่ยว่างไม่ได้เกิดสงสัยอะไร แต่กลับยิ่งสำนึกผิดมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะนางต้องหวาดกลัวกับการลอบสังหารแทบแย่เลย และต้องโศกเศร้าเพราะการตายของจินเอ๋อร์และเยว่เอ๋อร์ ความโศกเศร้าเสียใจเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดที่จะสร้างความเสียหายให้กับสุขภาพ ดังนั้นจ้านเป่ยว่างจึงดูแลตนเองให้ดีๆเดิมทีนางวางแผนที่จะพักฟื้นสักสองสามวันก่อนแล้วค่อยหาข้ออ้างกลับพักฟื้นที่บ้านพ่อแม่แต่แล้วในวันที่สามก็มีข่าวลือกันว่าเจ้าสิบเอ็ดฝางกำลังจะนัดบอด เพราะคนใช้ในจวนซุบซิบนางจึงได้ยินเข้า หลังจากที่นางได้ยินดังนั้นก็ขมวด มันเป็นไปไม่ได้ เจ้าสิบเอ็ดได้ตอบรับปากกับนางแล้ว เขามิใช่คนที่ผิดสัญญา อีกอย่างเขาต้องสอบสวนการลอบสังหารที่จวนแม่ทัพมาก่อน จะไม่ทิ้งนางไว้โดยไม่สนใจเลยนางเรียกสาวใช้ทั้งสองคนมาและถามอย่างรุนแรง "พวกเจ้าอยู่ในจวนตลอดและไม่ได้ออกไปไหน ได้ยินแม่ทัพฝางจะนัดบอดที่ไหนกัน หากสร้างข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริงแบบน

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 607

    หวังชิงหลูเสียใจมาก ที่บ้านครอบครัวสามีอยู่ไม่ได้ ทางบ้านพ่อแม่ก็ปฏิเสธช่วยนาง นางรู้สึกสิ้นหวัง จะมีชีวิตเพื่ออะไรกัน?แต่นางไม่ยอม เจ้าสิบเอ็ดไม่ใช่คนที่จะผิดคำพูด เขายังมีความรู้สึกต่อตนเอง นางต้องไปหาเขาเพื่อหาคำตอบนางรู้ว่าด้วยสถานะตนเองไปหาเขาที่บ้านจะไม่เหมาะ แต่นางไม่สนแล้ว นางต้องการถามเขาต่อหน้าให้ชัดเจนรถม้ามาถึงหน้าบ้านตระกูลฝาง นางลงจากรถแล้วเดินตรงไปเข้าไป เมื่อเด็กเฝ้าดูประตูเห็นนางก็โพล่งออกมาว่า "คุณนาย...อ๊า จ้านฮูหยิน"นางขมวดคิ้วและมองเด็กรับใช้คนนั้นอย่างเย็นชา "จะเรียกอะไรกัน จ้านฮูหยินอะไรกัน เจ้าสิบเอ็ดอยู่ในจวนหรือเปล่า"เด็กเฝ้าดูประตูสะดุ้งและพูดโดยสัญชาตญาณ "อยู่ขอรับ!"นางเดินเข้าไปพร้อมกับหงเอ๋อร์ หงเอ๋อร์ตกใจมากจนขาสั่น แต่นางก็รั้งฮูหยินไม่ได้ แล้วจะมาตระกูลฝางได้อย่างไร ถ้าโดนทางจวนแม่ทัพรู้เรื่องนี้เข้า คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆการกระทำของหวังชิงหลูทำให้ทุกคนในตระกูลฝางงุนงงมากนี่...พวกเขาไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันอีกแล้ว ทำไมไม่ให้คนใช้รายงานก่อนก็เข้ามาโดยตรงล่ะ? นับประสาจดหมายบอกเยี่ยมด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้น พอนางเข้าไปก็บอกว่าต้องการพบเจ้าสิบเอ็

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 608

    อ๋องเยี่ยนกลับเมืองหลวงพร้อมกับครอบครัวใหญ่ทั้งหมดของเขา และได้ปักหลักแล้ว หลังจากเข้าวังเพื่อเข้าเฝ้าไทเฮาและฮ่องเต้ อ๋องเยี่ยนก็พาพระชายานางเสิ่นและชายารองจินไปที่จวนเป่ยหมิงอ๋องวันนี้เซี่ยหลูโม่หยุดงาน เลยอยู่ในจวน เมื่อเห็นเขามาเยี่ยมแบบนี้อีกครั้ง เขาก็โกรธเล็กน้อยจริงๆเขาเป็นถึงเสด็จอา และเขามาเยี่ยมเยือนพร้อมกับคนในครอบครัวด้วยตนเอง ไม่มีเหตุผลปฏิเสธไปพบ เพียงแต่ว่าควรจะให้เซี่ยหลูโม่นำซ่งซีซีไปเยี่ยมที่จวนอ๋องเยี่ยน นี่ถึงสมเหตุสมผลมากกว่าตอนนี้ให้เขาซึ่งเป็นเสด็จอมาเยี่ยมเขาด้วยตนเอง มันทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเซี่ยหลูโม่ หลานชายคนนี้หยิ่งมากจนแม้แต่ไม่สนใจอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่เลยเซี่ยหลูโม่ได้แต่เชิญเสด็จแม่ออกมา ด้วยวิธีนี้ แล้วบอกว่าครอบครัวอ๋องเยี่ยนมาเยี่ยมสนมฮุ่ยไทเฟยกฌสมเหตุสมผลหน่อยจริงๆ แล้วทั้งอาและหลานชายแทบไม่มีอะไรจะคุยเลย พวกเขาเหินห่างมาก บวกกับแต่ละคนก็มีความคิดของตัวเอง มันแค่ถามสารทุกข์สุขดิบตามมารยาทเท่านั้น น่าอึดอัดมากทว่านางเสิ่นพระชายาอ๋องเยี่ยนกลับกระตือรือร้นกับซ่งซีซีมาก และคุยกับซ่งซีซีเกี่ยวกับเรื่องเสิ่นว่านจือไม่หยุดเพื่อตีสนิท ใครจะไปรู้ว่าเม

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 609

    เซี่ยหลูโม่และซ่งซีซียืนขึ้นเดินออกไปเกือบจะพร้อมกัน พวกเขาเห็นผมของหวังชิงหลูยุ่งเหยิง และถือมีดสั้นไว้ที่คอของนาง เนื่องจากใช้แรงมากไปหน่อยเลยมีเลือดออกหงเอ๋อร์ สาวใช้ของนางเดินตามนาง ใบหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เมื่อกี้ฮูหยินบอกว่าต้องไปจวนเป่ยหมิงอ๋อง ระหว่างทางก็ซื้อกริชเล่มหนึ่ง นางห้ามไม่ได้เมื่อเห็นซ่งซีซี ดวงตาของหวังชิงหลูก็แดงก่ำ และเขาตะโกนด้วยความโกรธ "ซ่งซีซี ข้ามีความแค้นอะไรกับเจ้า? ทำไมเจ้าต้องทำร้ายข้าแบบนั้น?"ซ่งซีซีสั่งหัวหน้าลู่อย่างใจเย็น "ส่งคนไปที่จวนป๋อผิงซีและจวนแม่ทัพเพื่อให้พวกเขาพาจ้านฮูหยินกลับไป"หัวหน้าลู่ตอบรับและรีบออกไปทำซ่งซีซีพูดกับเซี่ยหลูโม่ว่า "ท่านกลับไป ข้ามาจัดการเอง"เซี่ยหลูโม่เหลือบมองที่หวังชิงหลู และเห็นนางดูบ้าคลั่ง ยังถือมีดสั้นอยู่ "ระวังด้วย อย่าทำร้ายตัวเองเข้า"หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เดินกลับไปและเห็นอ๋องเยี่ยนเดินออกไป เขาเหยียดแขนยาวออกแล้วหยุดเขา "เสด็จอา ดื่มชาต่อ เมื่อกี้พูดถึงไหนแล้ว""เกิดอะไรขึ้น? ใครกล้าบุกเข้ามาจวนเป่ยหมิงอ๋อง?" อ๋องเยี่ยนถามเสียงดังด้วยน้ำเสียงเคร่งครัด "ควรถูกตั้งมาตรฐาอีกครั้ง หาใช่ว่าใ

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 610

    ในห้องโถงด้านข้าง มีคนสองคนนั่งตรงข้ามกันซ่งซีซีมองที่คอของนางและขมวดคิ้ว "เจ้ายังจะใช้กริชแทงที่คออีกไหม? หากต้องการตายจริงๆ เพียงแค่ชนหัวเข้ากับประตูจวนเป่ยหมิงอ๋องก็ตายได้เลย มาเล่นโวยวายแบบนี้ คนที่เสียหน้าคือเจ้าเอง"หวังชิงหลูปาดน้ำตาด้วยหลังมือเผยให้เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวและดื้อรั้น "ซ่งซีซี การทำลายชีวิตแต่งงานของคนอื่นมันจบไม่สวย เจ้าร้ายกาจจริงๆ"ซ่งซีซียืดหลังตรง ซึ่งเป็นท่านั่งประจำของนาง "ข้าทำลายชีวิตแต่งงานของเจ้าอะไรกัน เจ้ากับจ้านเป่ยว่างเป็นยังไงมันเป็นเรื่องของพวกเจ้า ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า เจ้านี่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีจริงๆ ตอนที่จวนแม่ทัพถูกลอบสังหาร ข้าเป็นคนช่วยชีวิตพวกเจ้านะ"หวังชิงหลูพูดอย่างเย็นชา "คนละเรื่องกัน ที่จวนแม่ทัพถูกลอบสังหารที่เจ้ามาช่วยก็ไม่ได้มาเพื่อข้า ข้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณเจ้า"ซ่งซีซีโกรธจนหัวเราะออกมากับคำพูดของนาง "ข้าก็ไม่ต้องการให้เจ้าขอบคุณหรอก ว่ามา ข้าทำอะไรไปทำลายชีวิตแต่งงานของเจ้าล่ะ"หวังชิงหลูกัดฟันกรอด "อย่าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา เจ้าไม่รู้ว่าเจ้าได้พูดอะไรกับเจ้าสิบเอ็ดฝางเหรอ? เจ้าแค่ไม่อยากให้ข้ามีชีวิตที่ดี เมื่อรู้ว่าข้ากับเจ

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 611

    หลังจากพูดอย่างนั้นซ่งซีซีก็ปล่อยแขนของนาง นางทรุดตัวลงบนเก้าอี้แล้วเอามือปิดหน้า "ถ้าไม่ใช่เจ้า ถ้าไม่ใช่เจ้าแล้วใครจะทำร้ายข้า ใครจะทำร้ายข้าล่ะ นอกจากเจ้าแล้วยังเป็นผู้ใดได้อีกล่ะ?"ซ่งซีซีพูดไม่ออกและจนใจกับคนแบบนี้จริงๆ นางไม่โกรธเพราะไม่มากพอที่จะให้โกร เห็นๆ อยู่ว่าหวังชิงหลูได้รับการดูแลและการปกป้องอย่างดีจากครอบครัวพ่อแม่ของนางและตระกูลฝาง ดังนั้นนางจึงขาดความสามารถในการคิดขั้นพื้นฐานที่สุดพูดตรงๆ คือเห็นแก่ตัวและโง่เขลานางนั่งลงและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มันไม่มีประโยชน์ที่จะโกรธกับคนแบบนี้ ใช้เหตุผลอาจไม่ได้ผลด้วย แต่จำเป็นต้องพูด "ข้าถามเจ้าหน่อย ข้ามีความแค้นอะไรกับเจ้าหรือไม่"หวังชิงหลูหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาปาดน้ำตา ดวงตาของนางทั้งแดงก่ำและบวมมาก "ไม่มีความแค้นเหรอ? เจ้าเป็นอดีตภรรยาของจ้านเป่ยว่าง และเราออกเรือนกันในวันเดียวกัน เรื่องสินเดิมเจ้ามีมากกว่าข้าตั้งเยอะ ทำให้ข้าเข้าจวนแม่ทัพนั้นโดนคนอื่นดูถูก"ซ่งซีซีคว้าที่วางแขนของเก้าอี้ หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง และคลายออกช้าๆ ซึ่งทำให้นางจะเป็นบ้าจริงๆ "สินเดิมหรือ? ข้าจะไปแข่งสินเดิมกับเจ้าเมื่อไร คือเจ้าอยากแข่งกับข้า เจ

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 612

    นางจีจากจวนป๋อผิงซีมาถึงพร้อมกับสาวใช้มาก่อนผู้คนจากจวนแม่ทัพนางจีเดินเข้าจวน และคารวะต่อไทเฟยก่อน เมื่อเห็นว่าครอบครัวอ๋องเยี่ยนก็อยู่ด้วย ใบหน้าของนางก็ซีดเผือดลงทันที เสียหน้าครั้งใหญ่จริงๆภายใต้การนำทางของเป่าจู นางจีมาที่ห้องโถงด้านข้าง ทันทีที่เข้าไปในห้อง ก็ขอโทษต่อซ่งซีซีก่อน "ท่านพระชายาโปรดยกโทษให้ข้าด้วย คือคุณหนูสามของเราทำมากเกินไป ไปล่วงเกินไทเฟยและพระชายา ข้ากล่าวขอโทษท่านพระชายาเจ้าค่ะ"ซ่งซีซีพยุงนาง และพูดว่า "ฮูหยินมาทันเวลาเลย นำคุณหนูสามของพวกเจ้ากลับไปเถอะ ข้ายังส่งคนไปที่จวนแม่ทัพด้วย แต่ข้าคิดว่าที่จวนแม่ทัพคงไม่มีใครมาจวนอ๋อง งั้นฮูหยินพานางกลับดีกว่า"หวังชิงหลูเงยหน้าขึ้นใช้ดวงตาที่บวมจากการร้องไห้มองดูนางจี นางจีจ้องมองนางอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งซีซีว่า "เจ้าค่ะ ข้าจะพานางกลับ แล้วค่อยหาเวลามากล่าวขอโทษอีกที"นางเดินไปหาหวังชิงหลู และพูดด้วยใบหน้าไม่แยแส "เจ้าอยากจะเดินด้วยตนเอง หรือว่าให้ข้าเรียกคนมาจับเจ้าไป?"หวังชิงหลูมองไปที่คนรับใช้อ้วนท้วนที่อยู่ข้างหลัง ไม่ว่านางจะรู้สึกกลุ้มใจหรือโกรธแค่ไหน ก็ได้แต่ยืนขึ้นและเดินจากไปซ่งซีซีพูดอย่างใจเย็น

    Last Updated : 2024-07-09
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 613

    ทันทีที่นางจีจากไป เสิ่นว่านจือก็เข้ามาซ่งซีซีนวดขมับ "เจ้าไม่ได้พาชายารองจินไปเดินเล่นสวนเหรอ?""ไม่อยากสนใจนาง เลยให้แม่นมเหลียงและเด็กผู้หญิงอีกสองสามคนคอยติดตามนาง นางหนีจากกำมือของแม่นมเหลียงไม่ได้หรอก" เสิ่นว่านจือนั่งลงแล้วมองไปที่ซ่งซีซี "เพราะงั้นนังบ้านั้นมาทำอะไร"ซ่งซีซีเห็นข้างนอกไม่มีคน และเล่าเรื่องไร้สาระของหวังชิงหลูให้ฟังหลังจากได้ยินเช่นนี้ เสิ่นว่านจือก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "นาง กำลังตั้งท้องลูกของจ้านเป่ยว่าง และยังอยากไปเกาะท่านพี่ชายของข้า นางหน้าด้านเกินไปหน่อยไหม โชคดีที่พี่สะใภ้ของนางเป็นคนรู้ถูกผิด ไม่เช่นนั้นพี่ชายของข้าจะยอมรับนางเพราะสำนึกผิดจริงๆ""เอาล่ะ เจ้าเลิกด่าได้แล้ว พี่ชายเจ้ารู้ความจริงแล้ว ก็จะอยู่ห่างจากหวังชิงหลู""ไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อนเลย" เสิ่นว่านจือพูดด้วยความโกรธ "ยังมีคนไร้ยางอายอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างนอกสิ ข้าไม่อยากเห็นหน้านางด้วยซ้ำ"ซ่งซีซีรู้ว่านางกำลังพูดถึงนางเสิ่นพระชายาอ๋องเยี่ยน "นางเลือกเอง เจ้าก็อย่าไปโกรธเลย ใช้ชีวิตของตนเองให้ดีก็พอ""พี่สาวข้าไม่ได้โง่ นางไม่เห็นเจตนาของอ๋องเยี่ยนหรือ""อาจเป็นเพราะมองอ

    Last Updated : 2024-07-09

Latest chapter

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1356

    ในที่สุด ค่ำวันนั้นความขัดแย้งก็ปะทุรุนแรงขึ้นกรมดูแลทางน้ำมีทหารคุมกำกับแรงงานอาญาให้ทำงาน ด้วยเมื่อวานฝนเทกระหน่ำทำให้หยุดงานไป วันนี้ครั้นฟ้าอึมครึมไร้ฝน จินชางหมิงจึงสั่งให้คนงานเร่งงานให้เร็วกว่ากำหนดถึงสามวันคนงานไม่ยินยอม เกิดปะทะคารมกับคนของกรมดูแลทางน้ำ จินชางหมิงโมโหจึงสะบัดไม้กระบองฟาดลงไปที่คนงานผู้หนึ่ง เพียงไม้เดียวนี้ทำให้เหล่าคนงานโกรธเกรี้ยวถึงขีดสุดนับร้อยคนกรูเข้ารุมทำร้ายข้าราชการของกรมทางน้ำ โชคดีที่ซ่งซีซีวางคนเฝ้าดูอยู่รอบด้าน เมื่อเหตุเกิดขึ้น จึงมีผู้รีบไปแจ้งลู่เจินลู่เจินแม้กังวลว่านี่อาจเป็นอุบายของอีกฝ่าย แต่จากการสืบสวนพบว่าไม่ใช่แรงงานอาญาทั้งหมดเป็นคนของหนิงจวิ้นอ๋อง พวกที่ถูกยุยงให้ปะทะกับข้าราชการกลุ่มนี้อาจเป็นเพียงคนงานธรรมดาเท่านั้นดังนั้น เขาจึงนำคนไปห้ามทัพด้านหนึ่ง อีกด้านส่งคนไปกราบทูลใต้เท้าซ่งซ่งซีซีเห็นว่าใกล้ค่ำแล้ว ยามราตรีเมืองหลวงจะประกาศห้ามออกนอกเคหสถาน หากยังชกต่อยกันไม่เลิกรา เกรงว่าศัตรูจะฉวยโอกาสปะปนก่อเหตุได้ง่ายนางจึงสั่งให้ปี้หมิงนำกองกำลังเมืองหลวงไป ด้านหนึ่งก็ส่งคนแจ้งโหวเซวียนผิงให้เรียกตัวจินชางหมิงกลับมาแล้วกั

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1355

    ครั้งนี้เหรินหยางอวิ๋นยังได้นำปืนใหญ่เข้ามาด้วยหนึ่งลำ ทว่าตอนนี้สามารถวางทิ้งไว้เพียงนอกเมือง ยังไม่อาจขนเข้าไปได้ปืนใหญ่นี้ดัดแปลงมาจากปืนใหญ่เสื้อฉาดของเป่ยถัง ในอดีตลานบ้านของอูโซเว่ยเคยถูกปืนใหญ่นี้ถล่มจนราบคาบมาแล้วผ่านไปอีกสองวัน เหล่าสำนักที่ได้รับเชิญในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งก่อนล้วนเข้ามาในเมืองใเมืองาบหลากหลาย เพราะทราบดีว่าชาวยุทธ์จะถูกสอบถามอย่างยืดเยื้อ จึงพากันปลอมแปลงตัวกันหมดเหรินหยางอวิ๋นจงใจคัดเลือกคนของเขาเหลิ่งเยว่ ให้ไปเฝ้าระวังผลัดเวรกันที่จวนกองกำลังเมืองหลวง และจวนเป่ยหมิงอ๋องที่ทำเช่นนี้เพราะมีเหตุผลอยู่ คนของเขาเหลิ่งเยว่ไม่ค่อยปรากฏตัวในยุทธภพ เมืองหลวงยิ่งไม่ได้ย่างกราย หนิงจวิ้นอ๋องคงไม่เคยพบพวกเขา ให้พวกเขามาคอยปกป้องซ่งซีซีอย่างลับๆ เช่นนี้ย่อมวางใจได้มากกว่าเหรินหยางอวิ๋นมั่นใจนักว่าก้าวต่อไปของหนิงจวิ้นอ๋องคือสังหารซีซี ถ้าไม่นับสิ่งที่เขาคาดเดาพลาดไปบ้าง เขานั้นไม่เคยคาดเดาพลาดเลยเขาจัดเลี้ยงที่ตึกว่างจิง เชิญทุกคนมากินดื่มมื้อหนึ่ง เรื่องสำคัญย่อมต้องสนทนากับพวกเขาเป็นการส่วนตัว“เรื่องอื่นพวกเราอย่าเพิ่งใส่ใจ ก่อนอื่นต้องคุ้มครองความปลอดภ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1354

    พวกเขาเข้ามาในเมืองแล้ว เพราะมีขบวนค้าจากที่อื่นตามมาอีก เขาจึงไปตรวจสอบขบวนพ่อค้าวาณิชเหล่านั้นให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา จึงปล่อยพวกเขาผ่านทว่าขณะหันศีรษะไป เขากลับเห็นขบวนค้าติดตามกลุ่มคนเมื่อครู่นั้นเดินไปด้วยกัน ในหมู่บุคคลเหล่านั้นมีอยู่หนึ่งคนที่หันหลังให้อย่างคุ้นตายิ่ง ดูประหนึ่งเป็นอาจารย์อาแห่งสถาบันว่านซงเหมินอาจารย์อาผู้นั้นดูเหมือนจะชื่ออูโซเว่ย แต่ก็นะ แค่ส่วนที่เห็นจากด้านหลังก็ละม้ายคล้าย ส่วนใบหน้าหากลองนึกดูแล้วกลับไม่เหมือนเลยสักนิดอย่างไรก็ดี เขายังคงตัดสินใจส่งคนไม่กี่คนให้สะกดรอยตามขบวนพ่อค้า เพื่อสังเกตดูว่ามีความผิดปกติหรือไม่ครั้นผ่านไปครึ่งชั่วโมง มีข่าวว่าพวกเขาพักอยู่ในคฤหาสน์หลังหนึ่งบนถนนตงหลัน แถบนั้นล้วนเป็นที่พำนักของขุนนางและตระกูลทรงอำนาจ แม้พ่อค้ามั่งคั่งแค่ไหนก็ยากจะซื้อบ้านเรือนตรงนั้นได้ปี้หมิงส่งคนไปสืบความ จึงรู้ว่าสถานที่ที่พวกเขาเข้าพักนั้นคือคฤหาสน์ของอ๋องต่างสกุล ซึ่งถูกปล่อยร้างมานาน ไม่มีผู้พำนัก ได้ยินว่าเจ้าของเดิมเดิมย้ายไปตั้งรกรากที่อื่นนานแล้วปี้หมิงรู้สึกเหมือนมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง แต่ครุ่นคิดแล้วก็คิดไม่ออกสมองมืดมนว่างเ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1353

    ทางฝั่งหนิงโจวมีข่าวส่งมาว่า หนิงจวิ้นอ๋องตัวปลอม ถูกเปิดโปงแล้ว เขาเป็นเพียงชายธรรมดาที่มีหน้าตาคล้ายหนิงจวิ้นอ๋อง เดิมทีเป็นราษฎรคนหนึ่ง ถูกหนิงจวิ้นอ๋องพาตัวไปยังจวน ฝึกฝนให้เลียนแบบอิริยาบถทุกกระเบียดนิ้วของหนิงจวิ้นอ๋องเมื่อหนิงจวิ้นอ๋องละทิ้งหนิงโจว ตัวปลอมผู้นี้จึงกลายเป็นร่างแทน ออกไปยังสถานที่ที่หนิงจวิ้นอ๋องโปรดปราน นี่จึงเป็นเหตุว่าทำไมเมื่อตรวจสอบในคราแรก จึงกล่าวกันว่าหนิงจวิ้นอ๋องแทบไม่เคยออกจากแดนศักดินาของตนที่แท้แต่แรกเริ่ม เขาได้ปลอมแปลงอำพรางตัว ตระเวนเคลื่อนไหวไปทั่วทุกสารทิศ“ควบคุมตัวชายผู้นั้นไว้แล้วหรือไม่?” ซ่งซีซีรีบเอ่ยถามทันที “วางใจได้ นำตัวคนไปแล้ว” อาจารย์หยูตอบ ซ่งซีซีผ่อนลมหายใจเบาๆ “เช่นนี้ก็ดีแล้ว หนิงโจวจะได้ไม่มีหนิงจวิ้นอ๋องปรากฏขึ้นอีก ข้านับว่ามองเห็นกลอุบายของหนิงจวิ้นอ๋องแจ่มชัด เขาซ่อนตัวภายใต้นามลุงกวน คำสั่งทั้งหมดส่งออกจากจวนอ๋องฮุย ดังนั้นคนที่ทุกฝ่ายรู้จักว่าเป็นกบฏก็คืออ๋องฮุย ซึ่งเขาอยู่ที่หนิงโจวมาตลอด ไม่ได้มีส่วนร่วมในการก่อกบฏเลยสักนิด”อาจารย์หยูกล่าว “ใช่แล้ว หากพลาดพลั้ง ทุกอย่างก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขายังสามารถอ้างว่า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1352

    ซ่งซีซีร่วมปรึกษาราชการต่อเนื่องกันหลายวัน นางจึงเข้าใจวาจาของเสนาบดีอย่างแท้จริง บางเรื่องมีผู้เห็นต่างกันมากมาย ล้วนมีเหตุผลในแบบของตน ถกเถียงกันไม่หยุดหย่อน จะมีผู้เห็นด้วยหรือคัดค้านอย่างไรก็ไม่อาจนำไปสู่ข้อชี้นำชัดเจนนางรู้สึกว่าตนไม่อาจเข้าร่วมการประชุมอีกต่อไป หลายวันที่ผ่านมานางถูกกระแสความเห็นนับไม่ถ้วนห้อมล้อม จนไม่อาจตัดสินใจว่าจะขยับก้าวไปทางใดยิ่งไปกว่านั้น พระอาการของฝ่าบาทก็ยังไม่ทุเลาสิ้น พระองค์ทรงไอไม่หยุด ต้องฝืนพระวรกายไว้ มีคนฉวยโอกาสกระตุ้นให้แต่งตั้งรัชทายาทในเวลานี้ผู้ที่เสนอความเห็นนี้คือเหล่าศิษย์ที่เคยเป็นคนของเจ้ากรมฉี เป็นขุนนางหนุ่มซึ่งเดิมทีถูกฮองเฮาฉีโน้มน้าวให้ช่วยผลักดันเรื่ององค์รัชทายาท ครั้นเห็นฝ่าบาทประชวร แผ่นดินมีภัยรอบด้าน จึงฉวยจังหวะเสนอให้รีบกำหนดองค์รัชทายาทโดยเร็วเจ้ากรมฉีโกรธจนใบหน้าถอดสี แม้จะขอคัดค้านเต็มกำลังต่อเบื้องพระพักตร์ แต่กลับทำให้คนมองว่าการถอยนี้คือการรุกอีกรูปแบบหนึ่ง หรืออาจเป็นการปัดความรับผิดชอบอย่างเต็มที่เพราะเรื่องนี้ จักรพรรดิ์ซูชิงถึงกับสำรอกโลหิตอีกครั้ง ทำให้ทุกคนร้อนใจอลหม่านปั่นป่วนยิ่งนักซ่งซีซีจึงอ้า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1351

    สถาบันว่านซงเหมินเข้มงวดในการรับศิษย์นัก ด้วยเหตุนี้ศิษย์แท้จริงของเหรินหยางอวิ๋นจึงไม่ได้มีมากมาย รวมทั้งผู้ที่จากสถาบันไปแล้วด้วย รวมทั้งสิ้นมีเพียงสิบห้าคนเท่านั้นส่วนศิษย์ที่ออกจากสถาบันว่านซงเหมินไปนั้น ไม่ใช่ว่าทรยศต่อสำนัก เพียงแต่ต่างก็มีเส้นทางเติบโตของตนเองเหรินหยางอวิ๋นเป็นคนไม่ได้คร่ำครึ เขาอนุญาตให้ศิษย์ของตนทำสิ่งที่อยากทำได้ตามใจ แต่มีเงื่อนไขว่าอย่าได้ก่อความเดือดร้อนแก่ราษฎรและคนดีมีคุณธรรมหลายวันก่อน เขาได้ใช้วิธีส่งหนังสือโดยนกพิราบถึงเหล่าศิษย์ที่จากสำนักไปแล้ว บัดนี้แต่ละคนล้วนมีชื่อเสียงฐานะ เมื่อได้ยินอาจารย์เรียกหา พวกเขาล้วนจะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงเพื่อช่วยเหลือศิษย์น้องหญิงในสถาบันว่านซงเหมินยังมีศิษย์อื่นๆ อยู่อีก เพียงแต่เรียกขานรวมๆ ว่าศิษย์ แต่ไม่ได้เป็นศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋น เขาเพียงชี้แนะในบางคราวเท่านั้น ส่วนผู้ที่สั่งสอนวิชายุทธ์จริงจังคือสองผู้อาวุโสผู้เชี่ยวชาญในสถาบันว่านซงเหมิน และบางครั้งศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋นก็คอยช่วยสอนบ้างวิทยายุทธ์ของพวกเขาไม่นับว่าแย่ แต่ในชีวิตประจำวันต้องรับหน้าที่ทำงานอื่นๆ จึงไม่อาจทุ่มเททั้งใจจดจ่อฝึกว

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1350

    สถาบันว่านซงเหมิน ณ เขาเหมยซานวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเหรินหยางอวิ๋น ทว่าอูโซเว่ยกลับกล่าวว่ายังไม่ใช่แต่ก็ไม่เป็นไร ในเมื่อเขาต้องการความครื้นเครง จึงได้ส่งเทียบเชิญไปยังบรรดาสำนักบนเขาเหมยซาน รวมถึงพรรคในยุทธภพที่พอจะมีไมตรีกันอยู่บ้างล่วงหน้าหลายวัน จัดเลี้ยงเกินสามสิบโต๊ะอูโซเว่ยลงมือจัดเตรียมงานเลี้ยงวันประเกิดนี้ด้วยตนเองเรื่องราวภายในสถาบันว่านซงเหมิน ส่วนมากล้วนเป็นเขาที่ลงมือจัดการเอง เขา อูโซเว่ย ไม่ถือสาหากต้องลำบากสักหน่อย แต่ที่ทำให้เขาคิดว่ามีปัญหาก็คือ คราวนี้ศิษย์พี่กลับระบุในเทียบเชิญว่าห้ามนำของขวัญอวยพรวันเกิด มันลำบากเกินไปจริงๆสถาบันว่านซงเหมินมั่งคั่งก็จริง แต่ไม่อาจลดเกียรติตนเองเช่นนี้ แม้ไปดื่มสุรามงคลหรือสุราวันเกิดของผู้อื่นก็ใช่ว่าจะไปมือเปล่า ของขวัญกับน้ำใจย่อมขาดไม่ได้ศิษย์พี่ก็เป็นบุรุษที่เงินทองมากจนคันมือคันไม้ หากมิหาเหตุผลใดๆ เพื่อใช้จ่ายออกไปบ้าง ก็คงไม่อาจเป็นสุขกายใจทว่า ที่ทำให้อูโซเว่ยรู้สึกประหลาดใจก็คือ แต่ก่อนศิษย์พี่ไม่ค่อยชอบคบหาผู้คน ถึงมีเรื่องน่ายินดีก็เพียงเอ่ยวาจาทักทายสองสามคำก็จบแต่วันนี้ต่างออกไป เห็นเขาใช้โอกาสข

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1349

    ท่านอ๋องฮุยมองถ้วยที่แตกกระจายอยู่บนพื้น เศษชิ้นส่วนแม้จะไม่คมมาก แต่หากใช้กรีดข้อมือก็น่าจะทำได้ เขาค่อยๆ ก้มลงเก็บเศษถ้วยชิ้นหนึ่งขึ้นมา แต่ทันใดนั้นมือของเขาก็ถูกคว้าไว้ "ฝ่าบาท โปรดระวังมือได้รับบาดเจ็บ" ข้อมือของเขาถูกบีบจนเจ็บปวด เศษถ้วยในมือก็ถูกแย่งไปในทันที คนผู้นั้นสวมเสื้อผ้าสีดำสนิท แม้แสงจากโคมไฟสะท้อนก็ไม่ปรากฏแสงใดจากชุดของเขา ในจวนแห่งนี้มีคนเช่นนี้อยู่มากเท่าใด เขาเองก็ไม่รู้ เขารู้เพียงว่า ไม่ว่าจะไปที่ใด ก็มีความรู้สึกถูกจับตาดูอย่างหนักอึ้ง คนเหล่านี้ไม่เพียงมีวิทยายุทธ์สูงส่ง พลังภายในลึกล้ำ แต่ยังเก่งกาจเรื่องอาวุธลับ ต่อให้เขาพาเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ ออกไป ความรู้สึกกดดันนี้ก็ยังคงอยู่ เขาเคยหวังว่าเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ จะสังเกตเห็นการมีอยู่ของคนเหล่านี้ แต่พวกเขากลับเหมือนอากาศที่อยู่ทุกหนแห่ง ทว่าไม่มีใครมองเห็นหรือสัมผัสได้ เหล่าทหารรับจ้างของอ๋องเยี่ยนเมื่อเทียบกับคนเหล่านี้แล้ว ช่างเหมือนขยะไม่มีค่า เมื่อคนผู้นั้นปล่อยมือ ข้อมือของเขาก็ช้ำเป็นรอยดำ มีรอยนิ้วมือสองรอยชัดเจน แม้แต่การตาย เขายังไร้หนทางทำให้สำเร็จ ดวงตาของท่านอ๋อง

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1348

    ท่านอ๋องฮุยพ่นลมหายใจออกอย่างเย็นชา พลางเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่ยอมมองเขา หนิงจวิ้นอ๋องที่ยืนตัวตรงสง่างามอยู่ตรงนั้น แต่ใบหน้ายังคงเป็นของลุงกวน พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ลูกขอสัญญา สิ่งที่ลูกตกลงกับเสด็จพ่อไว้ ลูกจะทำให้สำเร็จ งานก่อสร้างคลองจะแล้วเสร็จโดยไม่สังหารผู้บริสุทธิ์ ไม่ทำร้ายชาวบ้านในเมืองหลวง ไม่เหยียบย่ำพืชผลใดๆ และขอให้เสด็จพ่อวางใจ ลูกจะไม่ปล่อยให้เสด็จพ่อต้องตาย ลูกยังรับรองได้ว่า หลังจากชิงใต้หล้ามาได้ บัลลังก์จักรพรรดิ์จะต้องเป็นของเสด็จพ่อแน่นอน" ท่านอ๋องฮุยพูดเย้ยหยันว่า "เจ้านี่ช่างเป็นลูกกตัญญูยิ่งนัก" "ลูกเคยพูดแล้ว" หนิงจวิ้นอ๋องตอบอย่างจริงใจ "ลูกจะมอบตำแหน่งจักรพรรดิ์ผู้ทรงอำนาจสูงสุด ให้เสด็จพ่อ เพื่อให้เสด็จพ่อปกครองแผ่นดิน เราจะไม่ถูกแคว้นซาข่มเหงอีกต่อไป ไม่ต้องยืดเยื้อเรื่องชายแดนกับชาวซีจิง ชาวบ้านจะได้ใช้ชีวิตสงบสุข และแคว้นซางของเราจะเจริญรุ่งเรือง" ท่านอ๋องฮุยสบถเสียงดัง "เจ้ากบฏที่สมคบคิดกับแคว้นซาซีจิง กล้าพูดคำพูดไร้ยางอายแบบนี้ออกมาได้ ช่างน่ารังเกียจที่สุด" "นั่นเป็นเพียงแผนชั่วคราว รอเสด็จพ่อขึ้นครองบัลลังก์ ลูกจะขับไล่ศัตรูและท

DMCA.com Protection Status