แชร์

บทที่ 577

ผู้เขียน: ปาเย่วเซิ่งเซี่ย
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-07-05 18:00:01
ซ่งซีซีรู้ว่านางได้รับความโปรดปรานมาก แต่รู้สึกว่าไม่ใช่เพียงเพราะความโปรดปรานเท่านั้น

ตระกูลเสิ่นเป็นตระกูลที่ใหญ่โตในเมืองเจียงหนาน เป็นพ่อค้าของจักรพรรดิ และยังมีธุรกิจอื่นๆ อาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครในแคว้นซางจะไม่รู้ตระกูลเสิ่น

พวกเขาเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยที่สุดในแคว้นซาง แต่เป็นจุดโดดเด่นก็มักมีอันตรายอยู่รอบตัวด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาเลี้ยงม้าศึกและปลอมแปลงชุดเกราะและอาวุธให้กับทางราชสำนัก กระทรวงกลาโหมจับตาดูพวกเขาอยู่

สายตาของฮ่องเต้อย่างน้อยมีครึ่งหนึ่งจับจ้องไปที่ตระกูลเสิ่น

หัวหน้าตระกูลเสิ่นคนปัจจุบันคือท่านปู่ของเสิ่นว่านจือ แต่คนที่รับผิดชอบจริงๆ คือท่านพ่อของนาง ถึงยังไงท่านปู่ของนางแก่แล้ว และไม่สามารถดูแลอะไรได้มากมายขนาดนี้

"แล้วการแต่งงานของเจ้าล่ะ? เคนคิดบ้างไหม?" ซ่งซีซีถาม

เสิ่นว่านจือพูดอย่างเกียจคร้าน "ไม่ได้คิด จะแต่งกับคนมีฐานะก็ไม่ได้แต่งกับคนมีฐานะต่ำกว่าก็ไม่ได้ คนที่พวกเขาแนะนำข้าไม่ชอบเลย ทำไมต้องแต่งงานด้วย อยู่คนเดียวจะไม่อิสระกว่าหรือ ข้าอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ"

ซ่งซีซีคิดว่านางเป็นคนประเภทนี้จริงๆ เป็นคนชอบอิสระ จะให้ขังนางอยู่ในจวนทำง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 578

    แต่ระหว่างทางกลับ มีไข่ตุ๋นสีดำมากมาย แต่ละคนก็ดำบี๊บี๋ ทุกครั้งมีเรื่องอะไรก็มาหาเขา ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาอยู่ตามลำพังกับซีซีมากเลยแม้แต่ตอนกลางคืนก็ไม่ได้ เพราะซีซีต้องอาศัยอยู่ในห้องเดียวกันกับเสิ่นว่านจือ และเขาอยู่ในห้องเดียวกันกับจางต้าจ้วง เขาทนไม่ได้กับเสียงกวน เพราะจางต้าจ้วงเสียงการกรนของเขาดังมากเลย เขาจะเตะเตียงในกลางดึกของเขา แต่เขาแค่พลิกตัวแล้วนอนต่อไปเขารอคอยที่จะให้พวกคนนี้กลับเมืองหลวงโดยเร็วเมื่อหลุ่มคนมาถึงตงโจว รถม้าคันหนึ่งปรากฏขึ้นบนถนนหลวง รถม้าพลิกคว่ำกีดขวางถนนหลวงไปส่วนใหญ่ สามารถขี่ม้าผ่านไปได้ แต่รถม้าของจางเลี่ยเหวินไม่สามารถผ่านได้จางต้าจ้วงเดินไปข้างหน้าทันทีและเห็นคนสองคนกำลังช่วยยกรถม้าอยู่ ม้านอนอยู่ข้างๆ ราวกับเป็นลมไปมีผู้หญิงคนหนึ่งสวมหมวกม่านยืนอยู่ที่ส่วนข้างในสุดของถนนหลวง โดยมีสาวใช้คนหนึ่งยืนอยู่ข้างกายกำลังพัดให้นางรูปร่างหน้าตาของสตรีคนนั้นมองเห็นไม่ชัดเจนเนื่องจากนางสวมหมวกอยู่ เห็นแต่นางสวมกระโปรงสีแดงดอกทอ และเอวก็บางมาก นางน่าจะล้มลงจากม้า บนร่างกายเต็มไปด้วยโคลน มีสภาพน่าอเนจอนาถ แต่น่าสงสารมากกว่าจางต้าจ้วงก้าวไปข้างหน้าแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-05
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 579

    กู้ชิงหลาน?ซ่งซีซีนึกถึงเยียนหลิวของเหลียงเส้า ซึ่งเป็นบุตรีอนุขององค์หญิงใหญ่เช่นกัน เยียนหลิวชื่อกู้ชิงหวู่นางเหลือบมองอย่างรวดเร็ว และพบว่าสาวใช้ของนางไม่ได้ให้ความเคารพแก่นางมากนัก แต่ดูเหมือนเป็นคนมีวรยุทธ์ส่วนองครักษ์และคนขับนั้น มักจะมองกวาดกู้ชิงหลานอยู่บ้าง อย่างน้อย มองจากภายนอกก็รู้สึกว่ากู้ชิงหลานโดนพวกเขาจับตาดูเอาไว้ซ่งซีซีมองไปที่กู้ชิงหลานอีกครั้ง นางดูประหม่าเล็กน้อย กำผ้าเช็ดหน้าไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง เหงื่อหยดจากหมวกม่านจากนั้นนางถึงนึกขึ้นเอาผ้าเช็ดหน้าไปปาดเหงื่อจากนั้น จู่ๆ เห็นร่างกายของนางแข็งทื่อราวกับว่านางกำลังเจ็บปวดอยู่ ซ่งซีซีถึงสังเกตเห็นว่ามือของสาวใช้ดูเหมือนกำลังทำอะไรอยู่ด้างหลังนางเนื่องจากหันหลังมห้ แน่นอนว่ามองไม่เห็นเลยซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือต่างก็สวมหมวกที่มีม่านทั้งคู่ ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของพวกนางจากภายนอกได้ แต่พวกนางกลับมองเห็นด้านนอกจากด้านในได้ ดังนั้นเสิ่นว่านจือและซ่งซีซีดูเหมือนกำลังมองไปที่รถม้า แต่จริงๆ แล้วพวกนางมองดูกู้ชิงหลานและสาวใช้อยู่มองได้จากปฏิกิริยาบางอย่างระหว่างกู้ชิงหลานและสาวใช้ สาวใช้คงต้องการบีบบังคั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-06
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 580

    ขณะที่รถม้าออกเดินทาง ลมแรงและมีแดดจัด และความร้อนที่แผดจ้า สาวใช้คนนั้นกลับไม่รู้สึกไม่สบายแต่อย่างใดเลย ดูเหมือนนางจะมีความอดทนสูงโดยทั่วไปแล้ว สาวใช้ที่อยู่ข้างกายคุณหนู แค่คอยรับใช้อยู่ข้างกาย ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักใดๆ ดังนั้นจึงต้องอ่อนแอเป็นพิเศษแต่นางไม่ใช่เคล็ดลับนี้ดูถูกคนอื่นมากเกินไปหรือเปล่า?เจ้าสิบเอ็ดฝางถอนหายใจและหยุดมองอีกเลยพวกเขาคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตอย่างอันตรายสุดๆ ดังนั้นจึงดูถูกเล่ห์เหลี่ยมเหล่านี้จริงๆในรถม้า กู้ชิงหลานถอดหมวกม่านของนางออก เผยให้เห็นใบหน้าที่คล้ายกับเยียนหลิวมาก มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม แต่ค่อนข้างเย็นชาเนื่องจากสาวใช้อยู่ข้างนอก นางจึงพูดเบาๆ ว่า "ท่านพระชายา โปรดช่วยท่านแม่ของข้าด้วย"ซ่งซีซีก็พูดเบาๆ ว่า "แต่เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่จุดประสงค์ที่พวกเจ้าหยุดพวกเราในครึ่งทาง""ไม่ใช่!" กู้ชิงหลานส่ายหัว ใบหน้าที่งดงามของนางเผยสีหน้าอับอาย "ท่านแม่ใหญ่ให้ข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับเป่ยหมิงอ๋อง"นางนั่งยองๆ ลงครึ่งหนึ่ง เงยหน้าขึ้นพร้อมน้ำตา "ท่านพระชายาทรงเมตตาให้""เหตุใดข้าจึงต้องช่วยเจ้า" ซ่งซีซีมองนางพลางถาม เมื่อเห็นน้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-06
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 581

    ซ่งซีซีแกล้งทำเป็นปรึกษากับเซี่ยหลูโม่ พวกเขาพูดด้วยเสียงต่ำจนไม่มีใครได้ยิน ถึงแม้ว่าพวกสาวใช้และองครักษ์พยายามตั้งใจฟังก็ไม่ได้ฟัง ดูเหมือนใจร้อนมากหลังจากนั้นไม่นาน ก็เห็นเซี่ยหลูโม่พยักหน้า และซ่งซีซีพูดว่า "เอาล่ะ งั้นตามพวกเรากลับเมืองหลวงกัน"สาวใช้ถอนหายใจโล่งอกแล้วพูดว่า "ขอบคุณแม่นางเจ้าค่ะ แม่นางใจดีจริงๆ""เจ้าชื่ออะไร" ซ่งซีซีถามสาวใช้คารวะ "ข้าน้อยชื่อเซียงกุ้ย""แล้วเจ้าล่ะ?" ซ่งซีซีถามองครักษ์"ข้าชื่ออู๋ตง" น้ำเสียงขององครักษ์ดูแหบแห้ง เขามีรูปร่างที่แข็งแกร่งและดูซื่อสัตย์ แต่รูปร่างหน้าตามักจะไม่ตรงกับใจของเขาจากนั้นซ่งซีซีถามคำถามอีกสองสามข้อ แต่ไม่ได้อะไร เห็นได้ชัดว่า นางไม่ต้องการถามอะไรจากพวกเขาในกลางคืน หมอมหัศจรรย์ดันใช้ผงเล็กๆ ที่ไม่มีสีและไม่มีกลิ่นทำให้คนขับ องครักษ์อู๋ตง และสาวใช้เซียงกุ้ยให้สลบในห้องพัก กู้ชิงหลานคุกเข่าต่อหน้าซ่งซีซีและเซี่ยหลูโม่ ขณะที่เสิ่นว่านจือนั่งอยู่อีกด้าน และฟังดูเงียบๆกู้ชิงหลานเงยหน้าขึ้น ดวงตาของนางเศร้าและวิตกกังวล "เดิมทีท่านแม่ใหญ่ต้องการให้ข้าอ่อยท่านอ๋อง เพื่อทำลายความสัมพันธ์ของพวกท่าน ให้ท่านอ๋องและพระช

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-06
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 582

    เสิ่นว่านจือและซ่งซีซีตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินคำพูดนี้ โยนทารกที่เพิ่งเกิดให้ตายทั้งอย่างนั้นหรือ? ต้องมีจิตใจที่ชั่วร้ายถึงขนาดไหนถึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้กู้ชิงหลานยิ้มอย่างเศร้าหมอง "เรื่องแบบนี้ ภายในจวนองค์หญิงเรื่องโหดเหี้ยมเช่นนี้ไม่รู้มีมากแค่ไหนเลย เดิมทีข้ามีน้องชายคนหนึ่ง ตอนที่ท่านแม่ตั้งครรภ์อยู่ นางก็คิดว่าเด็กในท้องเป็นน้องชาย นางรู้ว่าท่านพ่อปกป้องนางไม่ได้ นางเลยอยากหนี เพราะนางรู้ว่าองค์หญิงไม่ยอมให้มีเด็กชายอยู่ หากเป็นทารกชายก็ต้องตายหมด แต่องค์หญิงส่งคนมาเฝ้าดูนาง หลังจากเข้าไปฝ่ายในจวนองค์หญิง งั้นก็อย่าคิดจะออกไปได้อีก นอกเหนือจากศพเท่านั้น""ท่านพ่อบอกว่าจะช่วยนางหลบหนี" กู้ชิงหลานปาดน้ำตา "ท่านแม่เชื่อใจนาง และรอให้เขาหาโอกาส เมื่อรอจนถึงนางใกล้จะคลอดแล้วก็พบโอกาสที่ดีในที่สุด งั้นก็คือท่านแม่ใหญ่ออกไปเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงและจะกลับมาดึกมาก""หนีไม่สำเร็จเหรอ?" เสิ่นว่านจือทั้งโกรธและประหม่ามาก"หลบหนีออกไปแล้วแต่โดนจับได้ระหว่างทาง ได้คลอดบนรถม้า สายสะดือยังไม่ได้ถูกตัดก็ถูกนำตัวกลับมาจวนองค์หญิง ท่านแม่และน้องชายของข้าโดนลากลงบนพื้นเช่นนั้น ลางกลับไปเรืองชุนเซ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 583

    กู้ชิงหลานกล่าวว่า "ตอนที่เราอยู่ในจวนองค์หญิง เราไม่สามารถออกจากลานบ้านของตนเองได้ ไม่ว่าจะฝึกทักษะการต่อสู้หรือได้รับการอบรมจากทางสถานบันเทิงเหมือนพี่สาวของข้า ทั้งหมดต้องอยู่ในลานบ้านของตนเอง ส่วนลานทิศตะวันตกนั้นข้าไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ได้ยินจากสาวใช้บอกว่าลานทิศตะวันตกน่าจะถวายแด่พระพุทธเจ้า เพราะท่านแม่ใหญ่องค์หญิงจะเข้าไปถวายทุกๆ วันที่หนึ่งและวันที่สิบห้าของเดือนจันทรคติ""โถงพุทธ?" ซ่งซีซีขมวดคิ้ว มันต้องไม่ใช่โถงพุทธง่ายๆ อย่างนั้น หากเป็นโถงพุทธจริงๆ นางจะให้ความสำคัญและประหม่าขนาดนี้ได้ยังไง?ดูเหมือนว่าจะต้องหาโอกาสไปสำรวจดูสักหน่อย"เจ้าเคยฝึกทักษะการต่อสู้มาหรือ?" ซ่งซีซีถามอีกครั้งกู้ชิงหลานตอบว่า "เซียงกุ้ยเป็นอาจารย์ของข้า ได้เรียนมาหลายปี พี่น้องพวกเราต่างมีความสามารถพิเศษในตัว ในเมื่อนางเลี้ยงให้เราเป็นผู้ใหญ่ จะต้องใช้ประโยชน์จากเรา และไม่ทำให้เสียแรงไปเปล่าๆ"ซ่งซีซีพยักหน้า เป็นเรื่องจริงด้วย องค์หญิงใหญ่ไม่เพียงแต่ใจร้ายเท่านั้น นางสมรู้ร่วมคิดกับอ๋องเยี่ยนเพื่อวางแผนเรื่องใหญ่ๆ ดังนั้นแน่นอนว่านางจะใช้ประโยชน์จากทุกสิ่งให้ดีที่สุด "ท่านพ่อของเจ้าปฏิบัติต่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 584

    วันรุ่งขึ้น เซียงกุ้ยและองครักษ์รู้ว่าพวกเขาถูกค้นตัวในเมื่อคืนนี้เพราะข้าวของมีร่องรอยของการถูกค้น แม้ว่าสัมภาระจะถูกพันไว้แล้ว แต่พวกเขาก็ระมัดระวังอยู่เสมอและสามารถมองออกได้ทันทีว่ามันถูกค้นตัวหรือไม่"เป็นเรื่องดี" ดวงตาของเซียงกุ้ยเป็นประกายด้วยแสงเย็น "พวกเขาต้องพาเรากลับเมืองหลวงถึงจะค้นของ หากไม่มีปัญหาใดๆ หลังจากการค้นตัว งั้นสิ่งต่อไปก็จัดการได้ง่ายแล้ว"นางมองดูกู้ชิงหลาน "ในช่วงพัก เจ้าพยายามหาโอกาสอยู่ตามลำพังกับเป่ยหมิงอ๋อง และให้เขารู้ว่าเจ้าเคบฝึกทักษะการต่อสู้มาฌเยโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาชอบสตรีที่เข้าใจทักษะการต่อสู้"กู้ชิงหลานตอบรับอืม จับหน้าผากเอาไว้ "ทำไมข้าถึงรู้สึกเวียนหัวล่ะ?"เซียงกุ้ยพูดอย่างสงบ "เป็นเรื่องปกติ อีกสักพักก็จะดีขึ้น เราทุกคนต่างก็โดนยาในตัวพวกเขา"นางมองไปที่กู้ชิงหลาน "จำไว้ว่า ถ้ามีโอกาสก็ต้องให้เข้าใกล้ เป่ยหมิงอ๋อง เฮะ ครั้งนี้ผิดพลาดไป ก่อนที่เราเดินทางไปซีหนิง ไม่คิดว่าพระชายาเป่ยหมิงอ๋องก็ไปด้วย จดหมายขององค์หญิงมาช้าเกินไป""พระชายาเป่ยหมิงอ๋องออกจากเมืองในเวลากลางคืน ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าท่านแม่ใหญ่องค์หญิงจพไม่รู้เรื่องนี้"

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 585

    วันหนึ่งทุกคนพักผ่อนอยู่ในป่าเล็กๆ ข้างถนนหลวง ห่างจากป่าเล็กๆ ประมาณหนึ่งลี้ มีลำธารน้ำใสแจ๋ว อากาศร้อนแบบนี้ ทุกคนก็วิ่งเข้าไปลำธารกู้ชิงหลานก็ล้างมือในลำธาร โดยธรรมชาติแล้ว นางไม่สามารถกระโดดลงไปแช่ตัวเหมือนพวกผู้ชายเหล่านั้นได้แต่เมื่อเห็นพวกผู้ชายกำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน นางหยิบกิ่งไม้มาและเริ่มเต้นรำข้างพวกเขาแม้ว่าการเคลื่อนไหวจะไม่แข็งแกร่งเท่าไร แต่ก็มีความสวยงาม กระโดดขึ้นไปบนเขย่งเท้าและหมุนตัวออกไป เป็นการผสมผสานระหว่างการเต้นรำและศิลปะการต่อสู้ซึ่งสะดุดตามากด้วยความสนุกสนาน ทุกคนก็กระโดดขึ้นจากน้ำและเริ่มแสดงศิลปะการต่อสู้ของตนเองออกมาเซียงกุ้ยมองไปที่เซี่ยหลูโม่ และเห็นเซี่ยหลูโม่มองดูชิงหลานด้วยสายตาที่ประหลาดใจนางแลกสายตากับองครักษ์อู๋ตงอย่างมีสีหน้าพึงพอใจ ตามอย่างที่คาดไว้จริงๆ เป่ยหมิงอ๋องให้ความสนใจกับสตรีที่รู้ศิลปะการต่อสู้เป็นพิเศษหลังจากนั้นพักใหญ่ เซี่ยหลูโม่ก็ละสายตาออก จากนั้นเหลือบมองซ่งซีซีที่กำลังนั่งด้านข้างและพูดคุยกับเสิ่นว่านจืออย่างร้อนตัว จากนั้นจึงเดินไปหาพวกนางเซียงกุ้ยย่อมไม่พลาดท่าทีรู้สึกผิดของชายคนนี้ แม้ว่าครั้งนี้ได้เจอกับเหต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-08

บทล่าสุด

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1354

    พวกเขาเข้ามาในเมืองแล้ว เพราะมีขบวนค้าจากที่อื่นตามมาอีก เขาจึงไปตรวจสอบขบวนพ่อค้าวาณิชเหล่านั้นให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา จึงปล่อยพวกเขาผ่านทว่าขณะหันศีรษะไป เขากลับเห็นขบวนค้าติดตามกลุ่มคนเมื่อครู่นั้นเดินไปด้วยกัน ในหมู่บุคคลเหล่านั้นมีอยู่หนึ่งคนที่หันหลังให้อย่างคุ้นตายิ่ง ดูประหนึ่งเป็นอาจารย์อาแห่งสถาบันว่านซงเหมินอาจารย์อาผู้นั้นดูเหมือนจะชื่ออูโซเว่ย แต่ก็นะ แค่ส่วนที่เห็นจากด้านหลังก็ละม้ายคล้าย ส่วนใบหน้าหากลองนึกดูแล้วกลับไม่เหมือนเลยสักนิดอย่างไรก็ดี เขายังคงตัดสินใจส่งคนไม่กี่คนให้สะกดรอยตามขบวนพ่อค้า เพื่อสังเกตดูว่ามีความผิดปกติหรือไม่ครั้นผ่านไปครึ่งชั่วโมง มีข่าวว่าพวกเขาพักอยู่ในคฤหาสน์หลังหนึ่งบนถนนตงหลัน แถบนั้นล้วนเป็นที่พำนักของขุนนางและตระกูลทรงอำนาจ แม้พ่อค้ามั่งคั่งแค่ไหนก็ยากจะซื้อบ้านเรือนตรงนั้นได้ปี้หมิงส่งคนไปสืบความ จึงรู้ว่าสถานที่ที่พวกเขาเข้าพักนั้นคือคฤหาสน์ของอ๋องต่างสกุล ซึ่งถูกปล่อยร้างมานาน ไม่มีผู้พำนัก ได้ยินว่าเจ้าของเดิมเดิมย้ายไปตั้งรกรากที่อื่นนานแล้วปี้หมิงรู้สึกเหมือนมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง แต่ครุ่นคิดแล้วก็คิดไม่ออกสมองมืดมนว่างเ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1353

    ทางฝั่งหนิงโจวมีข่าวส่งมาว่า หนิงจวิ้นอ๋องตัวปลอม ถูกเปิดโปงแล้ว เขาเป็นเพียงชายธรรมดาที่มีหน้าตาคล้ายหนิงจวิ้นอ๋อง เดิมทีเป็นราษฎรคนหนึ่ง ถูกหนิงจวิ้นอ๋องพาตัวไปยังจวน ฝึกฝนให้เลียนแบบอิริยาบถทุกกระเบียดนิ้วของหนิงจวิ้นอ๋องเมื่อหนิงจวิ้นอ๋องละทิ้งหนิงโจว ตัวปลอมผู้นี้จึงกลายเป็นร่างแทน ออกไปยังสถานที่ที่หนิงจวิ้นอ๋องโปรดปราน นี่จึงเป็นเหตุว่าทำไมเมื่อตรวจสอบในคราแรก จึงกล่าวกันว่าหนิงจวิ้นอ๋องแทบไม่เคยออกจากแดนศักดินาของตนที่แท้แต่แรกเริ่ม เขาได้ปลอมแปลงอำพรางตัว ตระเวนเคลื่อนไหวไปทั่วทุกสารทิศ“ควบคุมตัวชายผู้นั้นไว้แล้วหรือไม่?” ซ่งซีซีรีบเอ่ยถามทันที “วางใจได้ นำตัวคนไปแล้ว” อาจารย์หยูตอบ ซ่งซีซีผ่อนลมหายใจเบาๆ “เช่นนี้ก็ดีแล้ว หนิงโจวจะได้ไม่มีหนิงจวิ้นอ๋องปรากฏขึ้นอีก ข้านับว่ามองเห็นกลอุบายของหนิงจวิ้นอ๋องแจ่มชัด เขาซ่อนตัวภายใต้นามลุงกวน คำสั่งทั้งหมดส่งออกจากจวนอ๋องฮุย ดังนั้นคนที่ทุกฝ่ายรู้จักว่าเป็นกบฏก็คืออ๋องฮุย ซึ่งเขาอยู่ที่หนิงโจวมาตลอด ไม่ได้มีส่วนร่วมในการก่อกบฏเลยสักนิด”อาจารย์หยูกล่าว “ใช่แล้ว หากพลาดพลั้ง ทุกอย่างก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขายังสามารถอ้างว่า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1352

    ซ่งซีซีร่วมปรึกษาราชการต่อเนื่องกันหลายวัน นางจึงเข้าใจวาจาของเสนาบดีอย่างแท้จริง บางเรื่องมีผู้เห็นต่างกันมากมาย ล้วนมีเหตุผลในแบบของตน ถกเถียงกันไม่หยุดหย่อน จะมีผู้เห็นด้วยหรือคัดค้านอย่างไรก็ไม่อาจนำไปสู่ข้อชี้นำชัดเจนนางรู้สึกว่าตนไม่อาจเข้าร่วมการประชุมอีกต่อไป หลายวันที่ผ่านมานางถูกกระแสความเห็นนับไม่ถ้วนห้อมล้อม จนไม่อาจตัดสินใจว่าจะขยับก้าวไปทางใดยิ่งไปกว่านั้น พระอาการของฝ่าบาทก็ยังไม่ทุเลาสิ้น พระองค์ทรงไอไม่หยุด ต้องฝืนพระวรกายไว้ มีคนฉวยโอกาสกระตุ้นให้แต่งตั้งรัชทายาทในเวลานี้ผู้ที่เสนอความเห็นนี้คือเหล่าศิษย์ที่เคยเป็นคนของเจ้ากรมฉี เป็นขุนนางหนุ่มซึ่งเดิมทีถูกฮองเฮาฉีโน้มน้าวให้ช่วยผลักดันเรื่ององค์รัชทายาท ครั้นเห็นฝ่าบาทประชวร แผ่นดินมีภัยรอบด้าน จึงฉวยจังหวะเสนอให้รีบกำหนดองค์รัชทายาทโดยเร็วเจ้ากรมฉีโกรธจนใบหน้าถอดสี แม้จะขอคัดค้านเต็มกำลังต่อเบื้องพระพักตร์ แต่กลับทำให้คนมองว่าการถอยนี้คือการรุกอีกรูปแบบหนึ่ง หรืออาจเป็นการปัดความรับผิดชอบอย่างเต็มที่เพราะเรื่องนี้ จักรพรรดิ์ซูชิงถึงกับสำรอกโลหิตอีกครั้ง ทำให้ทุกคนร้อนใจอลหม่านปั่นป่วนยิ่งนักซ่งซีซีจึงอ้า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1351

    สถาบันว่านซงเหมินเข้มงวดในการรับศิษย์นัก ด้วยเหตุนี้ศิษย์แท้จริงของเหรินหยางอวิ๋นจึงไม่ได้มีมากมาย รวมทั้งผู้ที่จากสถาบันไปแล้วด้วย รวมทั้งสิ้นมีเพียงสิบห้าคนเท่านั้นส่วนศิษย์ที่ออกจากสถาบันว่านซงเหมินไปนั้น ไม่ใช่ว่าทรยศต่อสำนัก เพียงแต่ต่างก็มีเส้นทางเติบโตของตนเองเหรินหยางอวิ๋นเป็นคนไม่ได้คร่ำครึ เขาอนุญาตให้ศิษย์ของตนทำสิ่งที่อยากทำได้ตามใจ แต่มีเงื่อนไขว่าอย่าได้ก่อความเดือดร้อนแก่ราษฎรและคนดีมีคุณธรรมหลายวันก่อน เขาได้ใช้วิธีส่งหนังสือโดยนกพิราบถึงเหล่าศิษย์ที่จากสำนักไปแล้ว บัดนี้แต่ละคนล้วนมีชื่อเสียงฐานะ เมื่อได้ยินอาจารย์เรียกหา พวกเขาล้วนจะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงเพื่อช่วยเหลือศิษย์น้องหญิงในสถาบันว่านซงเหมินยังมีศิษย์อื่นๆ อยู่อีก เพียงแต่เรียกขานรวมๆ ว่าศิษย์ แต่ไม่ได้เป็นศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋น เขาเพียงชี้แนะในบางคราวเท่านั้น ส่วนผู้ที่สั่งสอนวิชายุทธ์จริงจังคือสองผู้อาวุโสผู้เชี่ยวชาญในสถาบันว่านซงเหมิน และบางครั้งศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋นก็คอยช่วยสอนบ้างวิทยายุทธ์ของพวกเขาไม่นับว่าแย่ แต่ในชีวิตประจำวันต้องรับหน้าที่ทำงานอื่นๆ จึงไม่อาจทุ่มเททั้งใจจดจ่อฝึกว

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1350

    สถาบันว่านซงเหมิน ณ เขาเหมยซานวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเหรินหยางอวิ๋น ทว่าอูโซเว่ยกลับกล่าวว่ายังไม่ใช่แต่ก็ไม่เป็นไร ในเมื่อเขาต้องการความครื้นเครง จึงได้ส่งเทียบเชิญไปยังบรรดาสำนักบนเขาเหมยซาน รวมถึงพรรคในยุทธภพที่พอจะมีไมตรีกันอยู่บ้างล่วงหน้าหลายวัน จัดเลี้ยงเกินสามสิบโต๊ะอูโซเว่ยลงมือจัดเตรียมงานเลี้ยงวันประเกิดนี้ด้วยตนเองเรื่องราวภายในสถาบันว่านซงเหมิน ส่วนมากล้วนเป็นเขาที่ลงมือจัดการเอง เขา อูโซเว่ย ไม่ถือสาหากต้องลำบากสักหน่อย แต่ที่ทำให้เขาคิดว่ามีปัญหาก็คือ คราวนี้ศิษย์พี่กลับระบุในเทียบเชิญว่าห้ามนำของขวัญอวยพรวันเกิด มันลำบากเกินไปจริงๆสถาบันว่านซงเหมินมั่งคั่งก็จริง แต่ไม่อาจลดเกียรติตนเองเช่นนี้ แม้ไปดื่มสุรามงคลหรือสุราวันเกิดของผู้อื่นก็ใช่ว่าจะไปมือเปล่า ของขวัญกับน้ำใจย่อมขาดไม่ได้ศิษย์พี่ก็เป็นบุรุษที่เงินทองมากจนคันมือคันไม้ หากมิหาเหตุผลใดๆ เพื่อใช้จ่ายออกไปบ้าง ก็คงไม่อาจเป็นสุขกายใจทว่า ที่ทำให้อูโซเว่ยรู้สึกประหลาดใจก็คือ แต่ก่อนศิษย์พี่ไม่ค่อยชอบคบหาผู้คน ถึงมีเรื่องน่ายินดีก็เพียงเอ่ยวาจาทักทายสองสามคำก็จบแต่วันนี้ต่างออกไป เห็นเขาใช้โอกาสข

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1349

    ท่านอ๋องฮุยมองถ้วยที่แตกกระจายอยู่บนพื้น เศษชิ้นส่วนแม้จะไม่คมมาก แต่หากใช้กรีดข้อมือก็น่าจะทำได้ เขาค่อยๆ ก้มลงเก็บเศษถ้วยชิ้นหนึ่งขึ้นมา แต่ทันใดนั้นมือของเขาก็ถูกคว้าไว้ "ฝ่าบาท โปรดระวังมือได้รับบาดเจ็บ" ข้อมือของเขาถูกบีบจนเจ็บปวด เศษถ้วยในมือก็ถูกแย่งไปในทันที คนผู้นั้นสวมเสื้อผ้าสีดำสนิท แม้แสงจากโคมไฟสะท้อนก็ไม่ปรากฏแสงใดจากชุดของเขา ในจวนแห่งนี้มีคนเช่นนี้อยู่มากเท่าใด เขาเองก็ไม่รู้ เขารู้เพียงว่า ไม่ว่าจะไปที่ใด ก็มีความรู้สึกถูกจับตาดูอย่างหนักอึ้ง คนเหล่านี้ไม่เพียงมีวิทยายุทธ์สูงส่ง พลังภายในลึกล้ำ แต่ยังเก่งกาจเรื่องอาวุธลับ ต่อให้เขาพาเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ ออกไป ความรู้สึกกดดันนี้ก็ยังคงอยู่ เขาเคยหวังว่าเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ จะสังเกตเห็นการมีอยู่ของคนเหล่านี้ แต่พวกเขากลับเหมือนอากาศที่อยู่ทุกหนแห่ง ทว่าไม่มีใครมองเห็นหรือสัมผัสได้ เหล่าทหารรับจ้างของอ๋องเยี่ยนเมื่อเทียบกับคนเหล่านี้แล้ว ช่างเหมือนขยะไม่มีค่า เมื่อคนผู้นั้นปล่อยมือ ข้อมือของเขาก็ช้ำเป็นรอยดำ มีรอยนิ้วมือสองรอยชัดเจน แม้แต่การตาย เขายังไร้หนทางทำให้สำเร็จ ดวงตาของท่านอ๋อง

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1348

    ท่านอ๋องฮุยพ่นลมหายใจออกอย่างเย็นชา พลางเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่ยอมมองเขา หนิงจวิ้นอ๋องที่ยืนตัวตรงสง่างามอยู่ตรงนั้น แต่ใบหน้ายังคงเป็นของลุงกวน พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ลูกขอสัญญา สิ่งที่ลูกตกลงกับเสด็จพ่อไว้ ลูกจะทำให้สำเร็จ งานก่อสร้างคลองจะแล้วเสร็จโดยไม่สังหารผู้บริสุทธิ์ ไม่ทำร้ายชาวบ้านในเมืองหลวง ไม่เหยียบย่ำพืชผลใดๆ และขอให้เสด็จพ่อวางใจ ลูกจะไม่ปล่อยให้เสด็จพ่อต้องตาย ลูกยังรับรองได้ว่า หลังจากชิงใต้หล้ามาได้ บัลลังก์จักรพรรดิ์จะต้องเป็นของเสด็จพ่อแน่นอน" ท่านอ๋องฮุยพูดเย้ยหยันว่า "เจ้านี่ช่างเป็นลูกกตัญญูยิ่งนัก" "ลูกเคยพูดแล้ว" หนิงจวิ้นอ๋องตอบอย่างจริงใจ "ลูกจะมอบตำแหน่งจักรพรรดิ์ผู้ทรงอำนาจสูงสุด ให้เสด็จพ่อ เพื่อให้เสด็จพ่อปกครองแผ่นดิน เราจะไม่ถูกแคว้นซาข่มเหงอีกต่อไป ไม่ต้องยืดเยื้อเรื่องชายแดนกับชาวซีจิง ชาวบ้านจะได้ใช้ชีวิตสงบสุข และแคว้นซางของเราจะเจริญรุ่งเรือง" ท่านอ๋องฮุยสบถเสียงดัง "เจ้ากบฏที่สมคบคิดกับแคว้นซาซีจิง กล้าพูดคำพูดไร้ยางอายแบบนี้ออกมาได้ ช่างน่ารังเกียจที่สุด" "นั่นเป็นเพียงแผนชั่วคราว รอเสด็จพ่อขึ้นครองบัลลังก์ ลูกจะขับไล่ศัตรูและท

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1347

    เฉินเฉินเสนอให้ลองพิสูจน์ดู แต่เสิ่นว่านจือส่ายศีรษะ "อย่าลอง ทำเป็นไม่รู้ดีที่สุด ห้ามไปกระตุ้นให้พวกเขาระแวง พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะออกเดินทางแล้วกลับไปบอกซีซีและอาจารย์หยู" แต่หม่านโถวกลับทำท่าคิดหนัก "พวกเราจะออกไปได้หรือ?" เฉินเฉินตกใจเล็กน้อย "เจ้าหมายความว่าเขาจะไม่ยอมให้พวกเราไป? เขาจะกักตัวพวกเราไว้? แต่ท่านอ๋องฮุยบอกแล้วว่าปล่อยให้พวกเราไปนี่" "แต่เหตุใดท่านอ๋องฮุยถึงเรียกว่านจือมาที่นี่ล่ะ? พวกเจ้าเคยคิดเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า?" เสิ่นว่านจือเดินไปมาด้วยความร้อนใจ นางเคยคุยเรื่องนี้กับซ่งซีซีมาก่อนแล้ว ถ้าการเรียกตัวมาไม่ใช่เพื่อขอความช่วยเหลือ แล้วจะเป็นการกักตัวหรือ? แต่มองดูแล้วก็ไม่น่าจะใช่เรื่องนั้น คล้ายกับว่าต้องการเปิดเผยบางอย่างให้พวกเขาเห็นมากกว่า "เป็นไปได้ไหมว่า ท่านอ๋องฮุยและลุงกวนไม่ได้อยู่ข้างเดียวกัน?" เสิ่นว่านจือย้อนคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ในจวนท่านอ๋องฮุย ลุงกวนเหมือนจะอยู่ทุกที่ แต่กลับไม่มีใครรู้สึกถึงตัวตนของเขา นางอดทนไว้ ไม่กล้าพูดสิ่งที่ตนคาดเดาออกมา ลุงกวนจะใช่คนที่ปลอมตัวหรือเปล่า? หรือเขาคือหนิงจวิ้นอ๋อง? "ไม่คุยแล้ว กลับไปนอนกั

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1346

    เสิ่นว่านจือและพรรคพวกพักอยู่ในจวนท่านอ๋องฮุยมาหลายวัน จนแทบจะพลิกจวนค้นหาไปทั่ว แต่ก็ไม่พบเบาะแสอะไร นางจึงตัดสินใจจะถอนตัวกลับ ในแต่ละวัน นางเอาแต่นั่งกินดื่มกับท่านอ๋องฮุย จนรู้สึกว่าตัวเองเกียจคร้าน เสียเวลาเปล่า โดยเฉพาะเมื่อซ่งซีซีกำลังยุ่งมาก แต่นางกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ ระหว่างมื้อเย็น นางจึงบอกกับท่านอ๋องฮุยว่าจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ ท่านอ๋องฮุยมองนางพร้อมหัวเราะ "ทำไมหรือ? หรือจวนของข้าเลี้ยงดูเจ้าด้วยของดีๆ ไม่พอ?" เสิ่นว่านจือตอบอย่างตรงไปตรงมา "ท่านเลี้ยงดูดีเกินไป ทุกวันมีแต่ของเลิศรสจากป่าและทะเลจนข้ารู้สึกเกินพอ" "เจ้าช่างเป็นหมูป่าเสียจริง กินอาหารเลิศรสไม่เป็น!" ท่านอ๋องฮุยหัวเราะเสียงดัง "เอาเถอะ หากเจ้าอยู่เบื่อแล้ว ก็กลับไปเถิด" เขาเรียกลุงสิบสามมา สั่งว่า "เจ้าสิบสาม ไปที่คลังสมบัติ เลือกของขวัญสักสองสามชิ้นไว้ส่งให้พวกเขาในวันพรุ่งนี้" ลุงสิบสามตอบ "ขอรับ ข้าจะไปจัดการทันที" ลุงกวนที่ยืนรออยู่หน้าประตูได้ยินจึงกล่าวว่า "ฝ่าบาท ให้ข้าไปเถอะ" ท่านอ๋องฮุยมองเขาครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้า "อืม เจ้าก็ไปเถิด เลือกของดีๆ

DMCA.com Protection Status