Share
บทที่ 247
Related chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 248
เสนาบดีมู่ตอบปากรับคำกับงานนี้แทนฮูหยิน ในใจของเขารู้สึกสับสนมากเป็นพิเศษเมื่อนึกถึงจ้านเป่ยว่างและยี่ฝางในตอนนั้น มีคนนับถือชื่นชมนับไม่ถ้วน ได้รับการสดุดี มีขุนนางมากแค่ไหนที่ราชสำนักมีความหวังสูงกับทั้งสองคนแม้แต่ประชาชนยังชื่นชมความรักของพวกเขา และยังรู้สึกสงสารและนับถือยี่ฝาง เห็นได้ชัดว่านางเป็นแม่ทัพหญิงที่สร้างผลงานทางทหารยิ่งใหญ่ กลับยอมเป็นแค่ภรรยาที่เท่าเทียมกันยิ่งมีคนยกย่องจ้านเป่ยว่างว่า แม้ว่าเขากับยี่ฝางมีใจให้กันและกัน แต่เขาก็ไม่เคยลืมภรรยาเอกที่บ้าน เพียงเพื่อให้ยี่ฝางสามารถดำรงตำแหน่งเป็นภรรยาที่เท่าเทียมกันเท่านั้นชัยชนะที่ชายแดนเฉิงหลิง ทำให้ทุกคนดีใจจนเสียสติ ให้ผู้คนร่วมฉลองอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้นหลังจากร่วมฉลองเสร็จ ถึงค่อยๆ กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง และพบว่ามีสิ่งสกปรกมากมายซ่อนอยู่ในเรื่องราวที่ดูสวยงามเหล่านั้นในท้ายที่สุดได้พบว่าภรรยาเอกคนนั้นกลับโด่ดเด่นกว่ายี่ฝางเสียอีก และทุกคนก็จำได้ว่าตระกูลซ่งเคยสร้างผลงานมากมายให้กับแคว้นซาง และนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าสงสารของตระกูลซ่งแต่ไหนแต่ไรมา คุณหนูซ่งไม่เคยได้รับการปฏิบัติอย่างยุติธรรมจากความคิด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 249
สมาชิกในตระกูลขงต่างก็งุนงงเมื่อได้ยินดังนั้น เป่ยหมิงอ๋องสามารถนำข่าวดีอะไรมาสู่ตระกูลขงได้?เมื่อเห็นท่าทางงุนงงของทุกคน อู๋ต้าปั้นกล่าวต่อว่า "ท่านเป่ยหมิงอ๋องพบขอทานตัวน้อยคนหนึ่งในอำเภอเย่ หน้าหน้าคล้ายกับแม่ทัพรองของตระกูลซ่ง ดังนั้นเขาจึงเรียกรุ่ยเอ๋อร์อย่างหยั่งเชิงแต่เขาไม่คาดคิดว่าขอทานตัวน้อยคนนั้นได้ตอบสนอง..."ขงหยางรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อจึงขัดจังหวะอู๋ต้าปั้น "อู๋กงกง ท่านอ๋องเห็นคนที่ดูคล้ายกับรุ่ยเอ๋อร์ เขาจึงถวายฎีกาต่อฝ่าบาท เขาต้องการสื่ออะไร ดูคล้ายกับรุ่ยเอ๋อร์ แต่ไม่ใช่รุ่ยเอ๋อร์ จะไปบอกฝ่าบาทเพื่ออะไรหรือ?"ขงหยางไม่เพียงแต่รู้สึกเหลือเชื่อ แต่ยังรู้สึกโกรธเล็กน้อยอีกด้วยม่านชิงและรุ่ยเอ๋อร์คือปมบาดแผลทางใจของคนตระกูลขง โดยเฉพาะฝั่งคุณนายใหญ่ จะให้นางฟังเรื่องเกี่ยวกับพวกนี้ไม่ได้เด็ดขาดแค่ได้เห็นคนหน้าตาคล้ายกับรุ่ยเอ๋อร์คนหนึ่ง จะมาบอกว่าเป็นข่าวดีแล้วหรือ? นี่มันข่าวดีอะไรกัน? เสียแรงและเวลาที่ทุกคนเร่งรีบกลับมาที่มาฟังเรื่องไร้สาระเช่นนี้ ขงหยางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธกับเป่ยหมิงอ๋องเล็กน้อยอู๋ต้าปั้นคลายมอเบาๆ "ใต้เท้าขง โปรดใจเย็นๆ ก่อน หากเป็นแค่ดู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 250
แต่มันจะเป็นจริงได้อย่างไร?ย่อมมีแต่ทำให้ผิดหวังเท่านั้น...ทุกคนต่างเสียใจมาก แต่ก็เห็นใจซ่งซีซีด้วย หากนางไปที่นั่นด้วยความหวังสูง นางจะผิดหวังอย่างแน่นอนเมื่อไปถึงที่นั่นไม่สิ อู๋ต้าปั้นบอกว่าพวกเขาจะกลับมาถึงเมืองหลวงในไม่ช้า หรือว่านางพาขอทานตัวน้อยกลับมาโดยคิดว่าคนคนนั้นเป็นรุ่ยเอ๋อร์หรือมันเรื่องอะไรกันเนี่ย? เพิ่งชมว่านางเป็นผู้ใหญ่ทำอะไรมีเหตุผล แต่แล้วก็ทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้หรือ?ซ่งซีซีออกจากเมืองหลวงในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์ และตอนนางกลับมาก็เป็นวันที่เจ็ดของเดือนกันยายนแล้วนฤดูใบไม้ร่วง อากาศเย็นสบายมากองครักษ์ที่เฝ้าประตูเมืองตกตะลึงเมื่อเห็นว่าคนที่ขับรถม้านั้นเป็นท่านเป่ยหมิงอ๋อง กลับให้ท่านอ๋องเป็นคนขับให้ แล้วคนที่อยู่ในรถม้าจะเป็นผู้ใดกันเมื่อรถม้าของท่านอ๋องกลับมาเมืองหลวง มันก็ถูกปล่อยผ่านโดยธรรมชาติทันทีโดยไม่มีการตรวจสอบใดๆ รถม้าก็มุ่งตรงไปที่จวนเสนาบดีกั๋วกงเมื่อมาถึงจวนเสนาบดีกั๋วกง เซี่ยหลูโม่พูดกับซ่งซีซีและรุ่ยเอ๋อร์ว่า "ข้าจะไม่เข้าไป เจ้ากับรุ่ยเอ๋อร์พักผ่อนให้ดีๆ ก่อน ข้าจะมาเยี่ยมอีกทีวันหลัง"คิดว่าพรุ่งนี้พวกเขาต้องไปตระกูลขง พรุ่งนี้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 251
ลุงฟูไม่ได้ให้เขาพักเรือนเดิมที่เขาเคยอยู่ประจำ แม้ว่ากางตกแต่งได้ปรับปรุงใหม่แล้ว แต่ยังกลัวว่าเขาจะคำนึงถึงเรื่องเศร้าได้ ดังนั้นจึงให้เขาอาศัยอยู่กับคุณหนูที่เรือนจือหลาน ถึงยังไงเรือนจือหลานก็มีขนาดใหญ่ มันมากพอที่ให้สองคนอสศัยอยู่ลุงฟูยังพิจารณาถึงนายน้อยต้องทนทุกข์มามาก ความทุกข์ที่เขาเจอพวกนั้น ต้องให้คุณหนูคอยดูแลอยู่เคียงข้างนายน้อยอายุยังไม่ครบเจ็ดขวบ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรไม่เหมาะที่อาศัยอยู่กับคุณหนูอย่างน้อยผ่านเวลาสองสามเดือนแรกไปก่อน หลังจากคุณหนูออกเรื่อนแล้ว ค่อยวางแผนใหม่หลังจากจัดการรุ่ยเอ๋อร์ให้เรียบร้อย ซ่งซีซีก็เรียกทุกคนไปที่ห้องโถงด้านข้าง และให้เฉินฟูส่งคนไปส่งข่าวที่ซ่งไท่กงและตระกูลขงด้วยโดยบอกว่ารอให้รุ่ยเอ๋อร์จัดการกับสติอารมณ์ให้ดีขึ้นหน่อย เดี๋ยวจะพาเขาไปเบี่ยมทุกคน"ใช่แล้ว หากตระกูลขงอยากเจอรุ่ยเอ๋อร์ก่อน ก็สามารถให้พวกเขามา รุ่ยเอ๋อร์สนิทกับท่านตาท่านยายและท่านลุงของตนเอง จะไม่ต่อต้านกับพวกเขา ส่วนทางไทกงให้เขารอก่อน"ซ่งซีซีไม่รู้ว่าตระกูลขงไม่เชื่อเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเฉินฟูจึงส่งคนไปบอก ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ยอมมา แถมยังบอกด้วยว่าหาก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 252
ความเจ็บปวดจากกระดูกหักนั้นเจ็บปวดมากแค่ไหน ซ่งซีซีย่อมรู้โดยธรรมชาติ หาใช่ว่านางไม่เคยกระดูกหักเมื่อตอนที่นางยังเด็กมียาแก้ปวดหรือฝังเข็มเพื่อแก้ปวด แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัสซ่งซีซีรู้สึกเป็นกังวล จากนั้นถามขึ้นอีกว่า "แล้วเขาเคยใช้ยาเสพติดด้วย จะเป็นอะไรหรือไม่?"หมอมหัศจรรย์ดันกล่าวว่า "ยานั้นชื่อยาไส้หมู่ด่าน พอกินแล้วจะทำให้คนติดยา แต่ดูเหมือนว่าอาการของเขาตอนนี้ยังดีอยู่ ตลอดทางที่พวกเจ้ากลับมาเขาได้รู้สึกเจ็บปวดหรือไม่"ซ่งซีซีนึกถึงระหว่างทางนี้ ดูเหมือนเขาเคยอาการกำเริบบ้าง แต่เขาก็ทนเอาไว้ จากนั้นมาจนถึงตอนนี้ ไม่มีวี่แววที่จะกำเริบอีก เลยกล่าวว่า "ไม่ค่อย ที่อาการกำเริบล่าสุด เขาอดทนไว้จนได้""โอ้ ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเคยกล่าวไว้ว่าเขาเคยกำเริบตอนอยู่หลิงโจว มีอาการหนักมาก ตอนนั้นเขาชนกำแพงไม่ก็ทำร้ายตัวเอง หลังจากที่ข้าไปถึงที่นั่นก็ไม่เคยเห็นอาการเช่นนั้นอีก"หมอมหัศจรรย์ดันถอนหายใจ "แรกๆ มันทนยากที่สุด แต่อาการจะเบาลงทุกครั้งจนกว่าจะเลิกเลย ยานี้จะมีผลเสียหายต่อร่างกาย หลังเลิกอย่างสมบูรณ์แล้ว ต้องพักฟื้นสักระยะหนึ่ง แต่เด็กคนนี้ไม่ได้สูงขึ้นเท่าไร เหตุผ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 253
เมื่อนางส่งหมอมหัศจรรย์ดันออกไป หมอมหัศจรรย์ดันถอนหายใจก่อนพูดว่า "ถูกพวกค้ามนุษย์จับตัวไปก็เป็นเรื่องโชคร้าย แต่สามารถรอดพ้นจากภัยพิบัติจากสังหารหมู่ก็ถือเป็นโชคดีอันยิ่งใหญ่ท่ามกลางความโชคร้ายเลย"แต่ซ่งซีซีกลับไม่คิดเช่นนั้นถ้ารุ่ยเอ๋อร์ส่งของหวานไปที่จวนแม่ทัพ นางต้องส่งรุ่ยเอ๋อร์กลับมาด้วยตนเองอย่างแน่นอน มีความเป็นไปได้ที่นางจะค้างคืนที่จวนสักคืนหนึ่งเมื่อสายลับจากเมืองซีจิงเข้ามาสังหารหมู่ ถ้านางอยู่ที่นั่น แม้ว่านางจะไม่สามารถปกป้องทุกคนได้ แต่คงไม่ถึงขั้นถูกฆ่าตายทั้งครอบครัวดังนั้น นางจึงเกลียดพวกค้ามนุษย์เหล่านั้นถึงที่สุดแค่หวังว่าจะสามารถกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก ไม่ปล่อยผู้ใดไปหลังจากส่งหมอมหัศจรรย์ดันออกไปแล้ว ซ่งซีซีก็ให้คนเตรียมรถ จะนำรุ่ยเอ๋อร์เข้าไปในพระราชวัง เพื่อไปถวายกับฮ่องเต้และไทเฮา จากนั้นค่อยไปที่ตระกูลขงนางสั่งคนไปทำเสื้อผ้าใหม่ให้แล้ว แต่ชุดเดิมของเขายังคงใส่ได้ เพียงแต่เหลือไม่กี้ชิ้นเองแล้วตอนนั้นที่ทำงานศพ เสื้อผ้าบางส่วนของพวกเขาถูกฝังอยู่กับหลุมฝังศพพวกเขาไป เหลือเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้นสำหรับเป็นที่ระลึกแม้ว่าเสื้อผ้านั้นที่รุ่ยเอ๋อร์ใส่ไ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 254
หลังจากออกจากวังแล้ว ซ่งซีซีก็พารุ่ยเอ๋อร์ขึ้นรถม้าเดินทางไปตระกูลขงต่อเวลานี้เป็นยามเย็นแล้ว และคุณท่านของตระกูลขงคงเลิกงานกลับจวนแล้วในรถม้า รุ่ยเอ๋อร์เขียนหนังสือบนมือของซ่งซีซี "จะไปบ้านท่านตาหรือไม่"ซ่งซีซีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่ เราไปบ้านท่านตาของหนู หนูไม่คิดถึงพวกเขาเหรอ?"รุ่ยเอ๋อร์พยักหน้าและเขียนคำเดียวว่า "คิดถึง!"แต่เขามีสีหน้าดูกังวลมากเด็กคนนี้เป็นคนอ่อนไหว และคนของตระกูลขงบอกว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าเขากลับมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าตระกูลขงคงไม่อยากเจอเขาซ่งซีซีเห็นความกังวลของเขาออกจึงพูดว่า "อย่ากังวลเลยนะรุ่ยเอ๋อร์ ท่านตาท่านยายและท่านลุงของหนูทุกคนคิดถึงหนูมาก แต่พวกเขาแค่ไม่เชื่อว่าหนูยังมีชีวิตอยู่ พอพวกเขาเจอหน้าหนูแล้ว ต้องดีใจมากๆ เลย"รุ่ยเอ๋อร์พิงตัวท่านอา คางแหลมของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเขาก็เปิดปากเพื่อพยายามส่งเสียงออกมา แต่มันก็ออกเสียงไม่ได้ เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อยไม่รู้ว่าพวกเขาจะรังเกียจที่เขากลายเป็นใบ้และเป็นง่อยหรือไม่?หลังจากครุ่นคิดพักนึง เขาก็เขียนบนฝ่ามือของท่านอาว่า "พวกเขาจะรังเกียจรุ่ยเอ๋อร์หรือไม่"ซ่งซีซีรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 255
ซ่งซีซีรู้ดีว่าพวกเขามีความเข้าใจผิดเช่นนี้ ก่อนหน้านี้นางบอกว่าพอจะเข้าใจได้ แต่จริงๆ แล้ว นางไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้เช่นเดียวกับเมื่อนางได้รับจดหมายของเซี่ยหลูโม่ นางก็รีบออกเดินทางไปหลิงโจวทันที แม้ว่านางจะพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเองว่าอย่ามีความหวังในตลอดทาง แต่นางก็ทำไม่ได้ที่นั่งเฉยๆ ขนาดไม่ไปตรวจดูด้วยตาของตนเองดังนั้น เมื่อนางได้ยินขงหยางพูดแบบนี้อีกครั้ง นางก็อารมณ์เสียขึ้นมา และหันกลับไปเปิดม่าน อุ้มรุ่ยเอ๋อร์ออกมา ยืนอยู่ตรงหน้าขงหยาง และพูดอย่างเย็นชาว่า "อย่างน้อยก็ลองดูสักครั้งบ้าง ในระหว่างทางมาที่นี่ รุ่ยเอ๋อร์เขียนหนังสือบนฝ่ามือของข้าอย่างกังวลมาก เขากังวลว่าพวกเจ้าจะรังเกียจเขา ข้ายังปลอบใจเขาว่ามันไม่แน่นอน"ขงหยางต่อต้านวิธีการของนาง แต่เขาก็ยังมองดูเด็กที่นางอุ้มอยู่โดยสัญชาตญาณเพียงมองแวบเดียว เขาก็รู้ว่าเขาผิดมากแค่ไหนเพียงมองแวบเดียว ลมหายใจของเขาก็แทบจะหยุดลงคล้ายกันมาก คล้ายกันเกินไป แม้ว่าผอมโซไม่ได้กลมๆ และน่ารักเหมือนรุ่ยเอ๋อร์ในเมื่อก่อน แต่ก็คล้ายกันจริงๆริมฝีปากของเขาสั่น ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และเขาก็ตะโกนออกมาอย่างไม่แน่นอนว่า "รุ่ยเ
Latest chapter
