บทที่ 1058

คำพูดของฮองเฮาทำให้จักรพรรดิ์ซูชิงทรงโกรธมาก เขาสะบัดถ้วยชาด้วยมือข้างเดียวแล้วขว้างมันต่อหน้าฮองเฮา ทำให้เกิดเสียงดังกึกก้องซึ่งทำเอาฮองเฮาฉีตกใจกลัว

แต่นางรู้สึกว่าฝ่าบาททำเกินเหตุและพูดว่า "ฝ่าบาท มันเป็นเพียงคำพูดที่เด็กน้อยพูดไปเรื่อยอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันไม่ได้ทำร้ายรุ่ยเอ๋อร์ด้วย เหตุใดต้องโกรธเช่นนี้"

จักรพรรดิ์ซูชิงพูดอย่างเย็นชา "หากฮองเฮาอยากให้เขาเป็นเพียงเด็กน้อยธรรมดาคนหนึ่งในอนาคต ข้าก็จะให้เจ้าสมหวัง"

ฮองเฮาฉีอึ้งไป "ฝ่าบาท คำพูดนี้พูดไม่ได้เด็ดขาด หากแพร่ออกไป อาจมีคนคิดไม่ซื่อจะเอามันเก็บไว้ใส่ใจ"

จักรพรรดิ์ซูชิงทำหน้าไม่แยแส "ไม่ดีเหรอ? ไหนๆ ฮองเฮาก็ไม่ได้ตั้งความหวังไว้สูงกับเขา งั้นให้เขาเป็นท่านอ๋องที่เล่นไปวันๆ ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การดูแลของน้้องชายก็ได้"

ฮองเฮาฉีตาพร่ามัว และเกือบจะเป็นลม นางรู้สึกหนาวสั่นในใจและมีแต่ความตื่นตระหนก

หลังจากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมานาน นางเกือบลืมไปแล้วว่าอำนาจของจักรพรรดินั้นเต็มไปด้วยหนามแหลมอยู่แล้ว จะได้รับผลประโยชน์อย่างง่ายๆ โดยไม่ต้องทำอะไรเลยได้อย่างไร

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "ฝ่าบาท ทั้งหมดเป็นความผิดของหม่อมฉัน