เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4 ผู้ชายแบบที่ไม่ชอบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 23:03:19พลอยลลินณ์มาทำงานก่อนเจ้านายเหมือนทุกวัน ขณะที่เข้าในลิฟต์ก็เจอกับเพื่อนร่วมงานอยู่หลายคน เธอยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตรจนกระทั่งภายในลิฟต์เหลือแค่ตนเองกับชลธรพนักงานฝ่ายไอทีซึ่งเธอกับเขาก็รู้จักกันเป็นอย่างดี
“พี่ธรมาเช้าเหมือนกันนะคะ”
“แต่ก็ไม่เช้าทุกวันเหมือนมัดหมี่หรอก เมื่อวานกว่าจะเลิกประชุมก็ดึกเช้านี้ก็ยังมาแต่เช้า”
“พี่ก็เหมือนกันแหละค่ะ ถ้าการประชุมไม่มีพี่อยู่ด้วยพวกเราแย่”
ในการประชุมใหญ่มักจะติดขัดอยู่บ้างเพราะผู้บริหารระดับสูงบางคนก็ไม่ค่อยถนัดใช้งานเทคโนโลยีใหม่ๆ เจ้าหน้าที่ฝ่ายไอทีจึงต้องรออยู่หน้าห้องจนกว่าการประชุมจะจบลง เมื่อคืนชลธรก็อยู่รอจบการประชุมจบเหมือนอย่างทุกครั้ง
“แต่มันก็ดีกับคนโสดอย่างเรานะ”
“ดียังไงคะ” หญิงสาวเดินตามเขาออกมานอกลิฟต์เมื่อถึงชั้นที่ตัวเองทำงาน
“เราเลิกงานดึกได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครรออยู่ที่บ้าน”
“ข้อนี้มัดหมี่เห็นด้วยค่ะ อีกข้อที่พี่ธรลืมพูดก็คือเงินโอทีที่จะเข้ากระเป๋าเราด้วยนะคะ”
“นั่นเป็นข้อที่สำคัญที่สุดเลย”
พลอยลลินณ์และชลธรหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันจากนั้นทั้งสองก็แยกไปทำงาน
โต๊ะทำงานของหญิงสาวตั้งอยู่หน้าห้องของภาคิน ข้างๆ กันเป็นของพี่สุรีย์ผู้ช่วยเรื่องเอกสารซึ่งทำงานที่นี่มาก่อนเธอหลายปี
เธอนั่งทำงานไม่ทำงานไปได้ไม่นานพี่สุรีย์ก็ขึ้นมาพร้อมกับกล่องอาหารว่างของเจ้านาย ที่หญิงสาวรุ่นพี่แวะเอามาจากร้านที่อยู่ข้างๆ ตึก
“สวัสดีค่ะพี่สุ” พลอยลลินณ์ยกมือไหวรุ่นพี่ก่อนจะลุกไปช่วยถือของแล้วเอาไปเก็บที่ห้องพักเบรกที่ด้านในสุด เธอดูนาฬิกาเมื่อเห็นว่าเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงเจ้านายจึงจะมาทำงานเลยยังไม่ชงกาแฟให้เขา
“มัดหมี่มาชงกาแฟให้บอสเหรอ”
“เปล่าจ้ะ เราเอาของว่างมาเก็บ แล้วฝ้ายล่ะคงไม่มาชงกาแฟคุณสุวิจักขณ์แต่เช้าหรอกนะ เขาคงยังไม่มาทำงาน” เพราะรู้นิสัยของคุณสุวิจักขณ์ว่ากว่าจะเข้างานก็เกือบจะถึงเวลาพักเที่ยงพลอยลลินณ์เลยอดถามไม่ได้
“เดาผิดแล้วแหละมัดหมี่ วันนี้คุณสุวิจักขณ์เข้ามาบริษัทก่อนที่ฝ้ายจะมาอีกนะ” ฝ้ายหรือพรนภาเลขาของคุณสุวิจักขณ์ตอบอีกฝ่าย
“โอ้โหเป็นไปได้ยังไงนี่ปกติเขาไม่เคยมาเวลานี้”
“ฝ้ายเองก็แปลกใจเหมือนกันช่วงนี้เขามาบริษัทแต่เช้าแล้วยังดูอารมณ์ดีกว่าปกติด้วยนะ”
“เหมือนได้เจ้านายใหม่เลยนะ” พลอยลลินณ์เคยได้ยินมาคุณสุวิจักขณ์มักจะหงุดหงิดใส่ลูกน้องอยู่บ่อยๆ
“ฝ้ายก็คิดเหมือนมัดหมี่นั่นแหละ ตอนกลางวันเขาก็สั่งอาหารมาเลี้ยงลูกน้องบางครั้งก็ยังให้เงินพวกฝ้ายไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็นอีกไม่รู้ว่าไปรวยมาจากไหน”
คำพูดของพรนภาสะกิดใจพลอยลลินณ์เพราะคิดว่าที่เขาอารมณ์ดีแบบนั้นอาจจะมาจากเรื่องเธอและภาคินสงสัยเมื่อคืนก็เป็นได้
“ฝ้ายไปก่อนนะ มีอะไรเดี๋ยวจะมาเม้าท์ต่อ”
“จ้ะ”
เมื่อฝ้ายเดินออกไปแล้วพลอยลลินณ์ก็คิดหนักเธอไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้จะให้เจ้านายของตนเองฟังหรือเปล่า ขณะกำลังลังเลอยู่นั้นพี่สุรีย์เดินมาตาม
“บอสมาแล้วนะมัดหมี่”
“มาเร็วจัง” พลอยลลินณ์รีบชงกาแฟและจัดแซนด์วิชใส่จานก่อนจะนำไปให้กับเจ้านายเหมือนกับทุกวัน
“กาแฟมาแล้วบอสค่ะบอส” พลอยลลินณ์วางกาแฟและของว่างลงบนหน้าบอสหนุ่มจากนั้นก็หยิบแฟ้มเอกสารและเตรียมจะเดินออกจากห้อง
“เดี๋ยวสิมัดหมี่ผมมีเรื่องให้คุณช่วยหน่อย”
“จะให้มัดหมี่ทำอะไรคะ”
“ช่วยจองตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นแล้วก็จองที่พักให้ผมกับว่านด้วยนะ”
“บอสจะไปเมืองไหนแล้วเดินทางเมื่อไหร่คะ"
“วันมะรืน ค้างที่นั่นสามคืนผม ส่วนไปเมืองไหนคุณลองโทรถามว่านอีกทีก็แล้วกัน”
“ได้ค่ะ”
“อ้อแล้วยังไงเย็นนี้ช่วยจองร้านอาหารที่บรรยากาศดีๆ ให้หน่อยนะ”
“ได้ค่ะให้มัดหมี่เตรียมดอกไม้ให้คุณว่านด้วยไหมคะ”
“ผมไม่ได้จะไปกับว่านแล้วก็ห้ามบอกว่าเรื่องนี้กับว่าน ส่วนเรื่องดอกไม้คุณก็เตรียมให้ช่อหนึ่งก็ดีเหมือนกัน”
“ขอโทษนะคะบอส มัดหมี่ต้องถามว่าบอสจะไปกับใครอายุเท่าไหร่จะได้เตรียมดอกไม้ถูกค่ะ”
“ผมจะไปกับผู้หญิงที่แม่แนะนำให้น่ะ อายุก็คงรุ่นราวคราวเดียวกับคุณละมั้ง ยังไงฝากมัดหมี่ช่วยจัดการให้หน่อยได้ไหม"
“ได้ค่ะบอส เดี๋ยวมัดหมี่จะจัดการให้ค่ะ” พลอยลลิลณ์รับปากบอสหนุ่มก่อนจะออกมาจากห้องและจัดการตามที่เขาสั่ง หญิงสาวรู้สึกว่าบอสของตนเองแปลกไป เพราะปกติแล้วภาคินจะคบผู้หญิงทีละคน แต่ครั้งนี้เขาพาผู้หญิงคนหนึ่งไปทานอาหารเย็นแต่กลับจองตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวไปเที่ยวกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
พลอยลลินณ์ไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้แบบนี้เลยเธอรู้สึกผิดหวังกับเจ้านายหนุ่มเป็นอย่างมาก ที่เห็นเขาคบผู้หญิงทีละสองคนแบบนี้ แต่ในเมื่อเธอเป็นลูกน้องเธอก็ต้องทำตามคำสั่งของเจ้านาย หวังก็แต่ว่าเรื่องนี้คุณว่านจะไม่รู้และมาอาละวาดถึงที่บริษัท เพราะถ้าเป็นแบบนั้นคนที่จะอยู่รับหน้าไม่ใช่บอสหนุ่มแต่มันเป็นตัวเธอเองที่ต้องคอยตามแก้ปัญหาให้
บทที่เกี่ยวข้อง
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 5 จะพยายามเปิดใจ
ภาคินมายังร้านอาหารที่พลอยลลินณ์จองไว้ให้ เขามองหาผู้หญิงตามที่เห็นในรูปก่อนจะยิ้มเมื่อพบว่าเธอมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว“สวัสดีครับคุณแก้วใช่ไหมครับ ผมภาคินครับ” เขาทักทายพร้อมทั้งส่งดอกไม้ที่เตรียมมาให้กับหญิงสาว“สวัสดีค่ะคุณภาคิน ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นและยกมือไหว้ทักทายอย่างสวยงามก่อนจะรับดอกไม้มาถือไว้“นั่งเถอะครับ คุณแก้วมาถึงนานหรือครับ”“แก้วมาถึงก่อนหน้านี้ 10 นาทีเองค่ะ”“หิวไหมครับ ผมขอโทษที่มาช้าพอมีดีงานเร่งนิดหน่อยครับ”“ยังไม่หิวเลยค่ะ ท่าทางงานคุณภาคินคงจะยุ่งนะคะ”“ก็ยุ่งนิดหน่อยครับมีโปรเจกต์ใหญ่ที่ต้องดูแลอยู่หลายโปรเจกต์”“คุณป้าบอกว่าช่วงนี้คุณภาคินทำงานหนักมาก”“มันก็แล้วแต่ช่วงครับ ถ้าโครงการเริ่มเปิดก็จะเหนื่อยหน่อยแต่สักพักก็จะเข้าที่”ภาคินหยุดคุยเมื่อเห็นว่าพนักงานกำลังเดินมารับออเดอร์“คุณแก้วอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”“ไม่ค่ะแก้วทานอะไรก็ได้”“ที่นี่มีอาหารอะไรขึ้นชื่อบ้างครับ” เขาหันไปถามพนักงานเพราะปกติเวลามาทานกับพลอยลลินณ์หญิงสาวจะเป็นคนจัดการทุกอย่างให้โดยเขาไม่ต้องสั่ง“ที่ลูกค้านิยมสั่งกันก็มีแกงเผ็ดเป็ดย่าง ยำถั่วพู ต้มยำกุ้งแม่น้ำค่ะ ถ้าเป็นอาหา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 6 เปรียบเทียบ
เมื่อได้อาบน้ำแล้วภาคินก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง เขานั่งทำงานต่ออีกนิดเพราะอยากจะเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนหยุดยาวแต่ทำงานได้ไม่ถึง 10 นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดึงสมาธิเขาออกจากงานตรงหน้า“สวัสดีค่ะคุณภาคิน แก้วโทรมารบกวนหรือเปล่าคะ”“ไม่เลยครับคุณแก้วมีอะไรหรือเปล่า”“คือแค่จะโทรมาถามว่าคุณภาคินถึงบ้านปลอดภัยดีแล้วใช่ไหมคะ”“ผมถึงบ้านเรียบร้อยแล้วครับ”“คุณภาคินทำอะไรอยู่คะมีเวลาพอจะคุยกับแก้วได้ไหม”“แก้วเรียกผมว่าคินเฉยๆ ก็ได้นะครับ”“ถ้างั้นคุณภาคินก็ต้องเรียกแก้วว่าแกเฉยๆ เหมือนกันค่ะ จะได้ฟังดูสนิทสนมกันหน่อย”“ก็ได้ครับ ตกลงแล้วแก้วมีอะไรจะคุยกับผม”“คือแก้วลองมาคิดดูดีๆ แล้วแก้วว่าเรื่องไปทำงานกับคุณแก้วขอพักไว้ก่อนดีกว่าค่ะ”“ทำไมล่ะครับ” เขาดีใจที่ได้ยินแต่ก็ถามตามมารยาท“พอดีเพื่อนแก้วชวนให้แก้วเปิดคาเฟ่ด้วยกันค่ะ แก้วก็เลยว่าอยากจะลองทำกับเพื่อนดูก่อนค่ะ”“ฟังดูน่าสนใจนะดีครับ”“ค่ะ แก้วอยากลองทำในสิ่งที่ชอบก่อน แก้วชอบทำขนมมากค่ะ ตอนที่เรียนอยู่ฝรั่งเศสแก้วก็ไปเรียนอยู่หลายคอร์ส พอเพื่อนชวนก็เลยอยากจะลองดูค่ะ เพื่อนแก้วเก่งเรื่องเครื่องดื่มส่วนแก้วถนัดทำขนม เราสองคนน่าจะช่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 7 คู่คิด
พลอยลลินณ์ตื่นนอนเช้ากว่าปกติเพราะวันนี้นัดกับภาคินว่าจะออกไปดูโครงการบ้านจัดสรรด้วยกัน จริงๆ แล้วเรื่องนี้ชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องลงไปดูเองก็ได้ แต่เพราะรู้สึกแปลกที่คนโทรศัพท์มาบอกไม่ใช่หัวหน้าวิศวกรที่รับผิดชอบเรื่องนี้หญิงสาวรีบลงมายังร้านหน้าคอนโดมิเนียมสั่งกาแฟร้อนให้กับภาคินหนึ่งแก้วส่วนของตัวเองดื่มมาจากบนห้องเรียบร้อยแล้วเมื่อรถของภาคินมาจอดเธอก็รีบเปิดประตูข้างคนขับขึ้นไปนั่งทันที“สวัสดีค่ะบอส กาแฟค่ะ”“ขอบใจนะมัดหมี่คุณนี่รู้ใจผมจริงๆ เลย” เขารับกาแฟไปดื่มพร้อมกับเอ่ยชม“บอสคะ ก่อนไปที่โครงการมัดหมี่ว่าเราไปที่บริษัทจำหน่ายวัสดุก่อสร้างก่อนดีไหมคะ”“ทำไมล่ะ”“มัดหมี่เห็นว่าข้อมูลของโครงการนี้กับโครงการที่เสร็จแล้วมันต่างกันมากจนน่าสงสัยค่ะ”“ก่อสร้างคนละปีมันก็ต้องต่างกันสิ ราคาวัสดุก็แพงขึ้นทุกปีนะ”“มัดหมี่ไม่ได้หมายถึงราคาวัสดุค่ะ แต่หมายถึงจำนวนวัสดุที่ใช้ต่างหากล่ะคะ บอสดูนี่นะคะ” หญิงสาวยื่นแทปแล็ตที่เธอทำข้อมูลเปรียบเทียบสองโครงการให้กับภาคินดู“ต่างกันจริงๆ ด้วย ที่คุณอยากไปที่บริษัทซัพพลายเออร์เพราะอยากรู้จำนวนที่แท้จริงใช่ไหม”“ใช่ค่ะ เราต้องรู้จำนวนของท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 8 เผลอใจ
“ผมขอโทษนะมัดหมี่ คุณเจ็บมากไหม” ภาคินตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าปลายอีกข้างหนึ่งของกระเบื้องมันแหลมมาก เขาจับมือหญิงสาวขึ้นมาแล้วล้วงไปยังกระเป๋ากางกางเอาผ้าเช็ดหน้ากดปลายนิ้วไว้“นิดเดียวเองบอสไม่น่าเอาผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลยนะคะ” เธอรู้สึกแปลกๆ อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เมื่อเขายังจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งที่เคยใกล้ชิดกันมานานเกือบสามปีแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นวันนี้มันต่างออกไป“ไม่เป็นไรหรอก ผมผิดด้วยที่ไม่ดูดี” เขาพูดพลางมองหน้าเลขาที่เหมือนเธอกำลังอายจึงได้แต่ก้มหน้ามองพื้นภาคินไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าที่ผ่านมาตัวเองมัวทำอะไรอยู่ถึงไม่เคยมองในมุมนี้มาก่อน เขามองแค่เธอเป็นเลขาที่ทำงานหนักข้างกันมาตลอดจนลืมคิดไปว่าเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทั้งสาว สวยและยังทำงานเก่งแบบนี้น่าจะเข้าเกณฑ์ที่มารดาตั้งไว้“เลือดน่าจะหยุดแล้วค่ะบอส”“ไหนดูสิ” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกช้าๆ แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือพอเห็นว่าปลายนิ้วเลือดหยุดไหลแล้วก็โล่งใจ“หยุดแล้วจริงๆ ค่ะบอส"“ผมว่าเปิดน้ำล้างแผลหน่อยดีไหม เดี๋ยวค่อยไปทำแผลที่โรงพยาบาล”“บอสคะ แผลแค่นี้จะไปโรงพยาบาลทำไมคะ ให้หมอกับพยาบาลเขาดูแลคนที่เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 9 คุยกันมากขึ้น
ภาคินคิดไม่นานก็ตอบคำถามของเลขาสาวออกไป“ผู้หญิงทำงานเก่งฉลาดและไม่งี่เง่า คุณก็รู้นี่ว่าผมทำงานหนักมากและงานต้องมาก่อน จะให้ผมทำตัวติดกับเธอตลอดคงไปเป็นไปได้ยาก ผู้หญิงที่จะเข้ามาเธอก็ต้องเข้าใจข้อนี้ด้วย”“แต่มันหายากนะคะผู้หญิงที่จะเข้าใจ ใครๆ ก็ต้องอยากอยู่ใกล้คนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละค่ะ”“คุณชอบให้แฟนอยู่ด้วยตลอดเหรอมัดหมี่”“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานะคะ เพราะมัดหมี่ก็มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบเยอะเหมือนกันค่ะ คนที่จะเข้ามาต้องยอมรับได้ด้วยว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับมัดหมี่ในตอนนี้ไม่ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียว เขาคนนั้นต้องรับได้ด้วยว่ามัดหมี่มีหนี้สินที่ต้องจ่าย แต่มัดหมี่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องมาช่วยใช้หนี้หรอกนะคะ ขอแค่เขาไม่รังเกียจและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แค่นี้พอแล้ว” พลอยลลินณ์พูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกของตัวเองอย่างไม่มีปิดบัง“คุณพูดตรงดีนะ แล้วจะบอกคนที่เข้ามาตั้งแต่เริ่มจีบเลยไหมล่ะ”“ค่ะ บอกไว้ก่อนเลยจะได้ไม่เสียเวลาด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถ้าเขารับได้ก็คุยต่อแต่ถ้ารับไม่ได้ก็ต่างคนต่างไป”“ผมชอบทัศนคติของคุณนะ แล้วตอนนี้คุณกับแฟนคุณเป็นยังไงล่ะ ได้กลับมาคุย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 10 รู้สึกผิด nc
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ภาคินจะค้างที่ญี่ปุ่น สองวันที่ผ่านมาเขาและวาริสาเที่ยวกันอย่างเต็มที่พอกลับมาถึงโรงแรมต่างก็เหนื่อยและหลับยาวจนถึงเช้า ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองมาได้ที่เขานอนเตียงเดียวกับผู้หญิงที่เร่าร้อนอย่างวาริสาแต่กลับไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียงเลย“ว่านยังไม่อยากกลับเลยค่ะ เราอยู่ต่ออีกนิดไม่เหรอคะ” หญิงสาวพิงศีรษะบนไหลกว้างสองมือกอดเอวอย่างประจบ “ผมต้องกลับไปทำงานนะว่าน เอาไว้หยุดครั้งหน้าเราค่อยมาเที่ยวกันอีกดีไหม” “สัญญานะคะว่าจะพาว่านมาอีก ว่านชอบที่นี่มากเลยค่ะ” “ถ้าคุณเด็กดีแบบนี้ผมก็จะมาบ่อยๆ” “ว่านจะเป็นเด็กดีของคุณคินค่ะ สองวันมานี้ว่านมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะที่พาว่านมาเที่ยว” “ผมก็มีความสุขนะ” “ว่านรู้นะคะว่าว่านเอาแต่ใจคุณทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องพาว่านมาเที่ยวอีก แต่ว่านก็อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง เหนื่อยไหมคะ” “ไม่หรอก ผมว่าได้เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี” “คุณคินต้องกลับไปทำงานต่อให้ว่านนวดให้ไหมคะจะได้ผ่อนคลาย” “นวดเป็นเหรอ” เขาถามอยากแปลกใจ“มันก็ไม่ได้ยากอะไรใช่ไหมคะ หันหลังมาสิคะว่านจะนวดให้” มือเล็กเริ่มนวดไปบนไหล่กว้างอย่างไม่แรงนักก่อนขยับกายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 11 คุณทำตัวเองนะ
ภาคินลุกจากเตียงจากนั้นก็ห่มผ้าให้วาริสาก่อนที่ตัวเองจะปิดไฟบนหัวเตียงและเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับออกมานั่งข้างเตียง แสงไฟที่ออกมาจากห้องน้ำตัวกระทบกับอะไรบางอย่างและมันสะท้อนมาที่ตาของเขาพอดีชายหนุ่มเดินไปตามแสงนั้นก่อนจะเอาของที่กองทับอยู่ออกแล้วเขาก็เห็นว่ามีกล้องขนาดเล็กวางอยู่เขาจับขึ้นมาแล้วหาปุ่มปิดการทำงาน ก่อนจะดึงการ์ดความจำของเครื่องออกจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอน ภาคินหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมาดึงการ์ดความจำออกแล้วเอาตัวใหม่ที่ได้มาจากกล้องตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ใส่เข้าไปแทนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดว่าเธอกำลังเล่นไม่ซื่อ เพราะภาพที่เธอบันทึกไว้มันคือภาพที่เธอกับเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน ความรู้สึกผิดเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแค่ความเกลียดชังและความโกรธกับการกระทำของเธอภาคินอยากจะปลุกวาริสาขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่อยากจะดูเป็นคนใจร้ายจนเกินไปเพราะเมื่อครู่เธอก็ใช้แรงไปค่อนข้างมาก ชายหนุ่มจึงเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเดินทางก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาและรอเวลาให้หญิงสาวตื่น“ที่รักขาทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ ว่านตกใจหมดเลยที่ตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ”“เช้าแล้วเหรอว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02
บทล่าสุด
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 20 เลขาว่าที่แฟน
“ว่านขอโทษนะคะคิน คุณบอกนักข่าวใหม่ได้ไหมคะว่าผู้หญิงคนนั้นคือว่าน”“ถ้าผมบอกแล้วผมจะได้อะไร”“เราจะได้กลับมาคบกันอีกว่านจะยอมรับว่าตัวเองคือผู้หญิงในคลิป”“ผมว่ามันสายเกินไปที่คุณจะพูดคำว่าขอโทษ ระหว่างเรามันจบตั้งแต่ที่ญี่ปุ่นแล้วล่ะ” ภาคินพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“ว่านจะบอกทุคนว่าว่านคือผู้หญิงในคลิป”“ตามสบายเลยครับ ถ้าคุณไม่กลัวเสียชื่อเสียงและเสียหน้าถ้าผมจะบอกทุกคนว่าที่ญี่ปุ่นคุณทำอะไรบ้าง แล้วที่ผมกับคุณเลิกคุยกันเพราะอะไร ใครก็ได้ช่วยตามรปภ.พอมาพาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบริษัทหน่อยและจากนี้ผมขอสั่งเลยว่าห้ามเธอเข้ามาในบริษัทอีกเด็ดขาด”“อย่าทำแบบนี้กับว่านนะ ว่านไม่ยอมจริงด้วยๆ” หญิงสาวตะโกนลั่นเมื่อรปภ.เดินเข้ามาแล้วเชิญเธอออกไปจากบริษัท“เอาละทุกคนคงอยากรู้มากใช่ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ภาคินถามลูกน้องที่ตอนนี้กำลังทำตัวเป็นไทยมุง“เรื่องที่คุณว่านพูดมันเป็นความจริงใช่ไหม ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณมัดหมี่ใช่ไหม”“พวกคุณคงได้ดูคลิปกันหมดแล้วสินะ แล้วคิดว่าใช่ไหมล่ะ”“พวกเราไม่เชื่อหรอกค่ะ ดูยังไงก็ไม่ใช่คุณมัดหมี่เลย”“มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดนั่นแหละมัดหมี่ไม่ใช่ผู้หญิงใ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 19 เริ่มนับหนึ่ง
พลอยลลินณ์รู้สึกเป็นกังวลเพราะวันนี้เธอจะต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานนับสิบซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ามีใครได้เห็นคลิปของภาคินแล้วบ้างเมื่อวานหลังจากคุยกับบิดามารดาของภาคินแล้วเธอกับเขาก็ได้มีโอกาสคุยกันตามลำพังอีกครั้งบทสนทนานั้นยังก้องอยู่ในหู“ผมจริงจังนะมัดหมี่ ผมคิดว่าระหว่างเรามันอาจจะเป็นได้มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง” เขาพูดด้วยท่าทางจริงจัง“บอสอยากให้มัดหมี่สบายใจใช่ไหมล่ะถึงพูดแบบนี้”“เปล่าเลย ผมอยากให้เราสองคนลองเปิดใจเริ่มคบกันใหม่เริ่มนับหนึ่งไปด้วยกัน”“หมายความว่ายังไงคะ” พลอยลลินณ์พอจะเดาออกว่าสิ่งที่เขากำลังพูดนั้นหมายถึงอะไรแต่ที่ถามเพราะอยากจะฟังจากปากของเขาอีกครั้ง“ก็หมายความว่าเราสองคนจะลองหันหน้าคุยกันและคบกันแบบจริงจัง เรามาเริ่มกันใหม่นะ”“แต่มันยากนะคะบอส เราสองคนทำงานด้วยกันมาสามปีแล้วนะคะ จะให้เริ่มใหม่ได้ยังไง”“มันยากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนจะทำไม่ได้นะมัดหมี่ ตอนอยู่ที่บริษัทเราก็ยังเป็นเจ้านายกับลูกน้องแต่พอเลิกงานคุณก็คือผู้หญิงคนหนึ่งผมก็คือผู้ชายคนหนึ่ง เราต่างคนต่างโสดทั้งคู่ทำไมคุณไม่ลองเปิดใจดูล่ะ”“บอกตามตรงนะคะบอสมัดหมี่กลัวค่ะ”“กลัวอะไร”“กลัวห
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 18 ชื่อเสียง
“เรื่องแต่งงานผมว่ายังไงก็ต้องจัดครับ แต่ภาคินเป็นคนมีเชื่อเสียงจะจัดเล็กๆ ก็คงไม่ได้ เราอาจต้องใช้เวลา แต่ผมยืนยันว่าลูกชายของผมจะรับผิดชอบและแต่งงานกับลูกสาวของคุณอย่างแน่นอนไม่ต้องเป็นห่วง”“ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย แล้วสินสอดล่ะคุณจะให้เท่าไหร่”“พ่อค่ะ พูดแบบนั้นได้ยังไงน่าเกลียด”“น่าเกลียดตรงไหน เขาได้แกไปแล้วเขาก็ต้องสินสอดพ่อสิ”“เท่าที่ผมรู้มาคือคุณแต่งงานไปมีครอบครัวใหม่แล้วนะครับคุณสุพจน์” ภาคิมองหน้าว่าที่พ่อตาที่ดูเหมือนอยากจะได้เงินจากเขามาก“พูดแบบนี้คือจะไม่ให้สินสอดกันเหรอ ก็ลองดูสิถ้าไม่ให้ผมจะประจานให้คนอื่นรู้กันไปเลยว่านักธุรกิจใหญ่อย่างพวกคุณมันใจดำมากแค่ไหน”“ผมยังไม่พูดเลยว่าผมจะไม่ให้”“แล้วจะให้เท่าไหร่”“เรื่องจำนวนเงินผมอยากจะคุยกับมัดหมี่เอง”“บอสค่ะ มัดหมี่ไม่เอาค่ะ”“นังมัดหมี่เงียบไปเลยนะ พ่อจะเรียกสินสอดเขาเท่าไหร่แกไม่ต้องมายุ่ง”“พ่อคะ คุณภาคินเขายกหนี้ที่เราติดเขาให้แล้ว มัดหมี่ว่าแค่นั้นก็พอ” เพราะพลอยลลินณ์รู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้มันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น“เรื่องสินสอดพวกเราจะให้ตามสมควรครับ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” บิดาของภาคินพูดไปตามค
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 17 ไม่มีข้อแก้ตัว
ภาคินขับรถออกจากศูนย์การค้าแล้วตรงมายังบ้านของตนเองโดยมีพลอยลลินณ์มาพร้อมกับเขาด้วย“บอสเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคะ เราสารภาพความจริงกับแม่บอสกันดีกว่าค่ะ” “ถ้าสารภาพแล้วแม่ให้ผมแต่งงานกับคนอื่นล่ะผมก็แย่น่ะสิ” “แต่แบบนี้มัดหมี่ก็แย่เหมือนกันนะคะ มัดหมี่มาคิดดูดีๆ แล้วเรื่องนี้มัดหมี่เสียหายมากค่ะ คนในคลิปก็ไม่ใช่มัดหมี่” “ผมว่าตอนนี้คลิปนั่นคงถูกลบไปหมดแล้ว อีกอย่างคนที่เสียหายก็คงจะเป็นผมมากกว่านะมัดหมี่” “บอสอย่ามองหน้ามัดหมี่เหมือนมัดหมี่เป็นคนผิดแบบนี้สิคะ บอสไม่ระวังตัวเอง” “ผมรู้ว่าผมพลาดไปแล้ว แต่คุณก็ไม่น่ามาซ้ำเติม” “ใครซ้ำเติมกันล่ะ ถ้าอยากจะซ้ำเติมจริงๆ มัดหมี่ก็ปฏิเสธต่อหน้านักข่าวไปแล้ว” “ไหนๆ คุณก็ช่วยผมให้รอดตอนอยู่ต่อหน้านักข่าว ตอนนี้ก็ช่วยให้รอดต่อหน้าพ่อกับแม่อีกสักครั้งได้ไหมล่ะ” “บอสคิดว่าแม่บอสจะเชื่อเหรอคะ” “ผมก็ไม่รู้ว่าแม่จะเชื่อไหมเราต้องลองคุยกับท่านก่อน” “แล้วท่านจับได้ล่ะคะว่าเราสองคนโกหกท่าน” “ถึงแม่ผมจะจับได้ว่าเราโกหกแต่ ผมก็บอกนักข่าวไปแล้ว” “บอสไม่กลัวว่าคุณว่านบอกคนอื่นเหรอคะว่าคนในคลิปไม่ใช่มัดหมี่แต่เป็นตัวเธอเอง” “ผมว่าเขาไม่เอาอาชีพขอ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 16 คิดไม่ตก
“บอสคะ ทำไมคุณบอกแม่ของคุณไปแบบนั้นเดี๋ยวท่านก็เข้าใจผิดกันไปใหญ่หรอก” พลอยลลินณ์กลัวว่าเริ่งทุกอย่างจะบานปลายจนหาทางแก้ไขไม่ได้“ผมพูดเรื่องจริง” ภาคินตอบอย่างหน้าตาเฉย“บอสคงไม่คิดจะแต่งงานกับมัดหมี่จริงๆ หรอกนะคะ”“ถ้าผมคิดล่ะ”“เราสองคนเป็นแค่เลขากับเจ้านายเท่านั้นนะคะบอส”“แลวถ้าเกิดว่าถ้าผมจะให้คุณแต่งงานกับผมจริงๆ ล่ะมัดหมี่”“บอสทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ เราสองคนไม่รักกันและไม่เคยคบกันมาก่อนจู่ๆ จะมาแต่งงานกันได้ยังไง”“ที่ผมทำแบบนี้ก็มีหลายเหตุผลนะมัดหมี่” ภาคินรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้พลอยลลินณ์เสียหายและเขาก็พร้อมรับผิดชอบ“ลองบอกมาสิคะว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง มัดหมี่หวังว่ามันคงเป็นเหตุผลที่ดีนะคะ”“ข้อแลกเลยก็คือพอผมพูดเรื่องแต่งงานทุกคนก็เลิกสนใจเรื่องคลิปนั่นทันที”“แต่เขาก็หันมาสนใจเรื่องที่บอสจะแต่งงาน มัดหมี่ว่ามันเหมือนวัวพันหลักนะคะ”“ฟังข้อสองก่อนสิ”“ค่ะ”“ข้อสองคือ พอแม่ผมรู้ท่านก็จะเลิกหาผู้หญิงมาแต่งงานกับผม”“เท่าที่ฟังมาสองข้อมีแต่เหตุผลมันดีกับบอสทุกข้อเลยนะคะ แล้วมัดหมี่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ยังไง บอสลืมคิดหรือเปล่าว่าเราจะมองหน้าคนในบริษัทยังไง”“เราก็บอกทุกคนไปสิ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 15 ตามน้ำไปก่อน
“ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมก็คือคนในคลิป เราสองคนคบกันได้สักพักนึงแล้วและมีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้”“บอส...” พลอยลลินณ์ไม่คิดว่าเขาจะตอบนักข่าวไปแบบนี้ เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ผิดหวังมากเพราะตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังองมาที่เธอ“ผมขอโทษนะมัดหมี่ แต่คุณช่วยยมรับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวเราค่อยหาทางแก้ปัญหากัน”“แต่....”“เอาน่าเชื่อใจผม ตามน้ำไปก่อนถ้าไม่ตอบเรากลับออกไปจากตรงนี้ไม่ได้แน่ๆ ส่วนเรื่องที่คุณเสียหานเด่ยว” ภาคินกระซิบ“แล้วใครเป็นคนปล่อยคลิปครับใช่คุณผู้หญิงหรือเปล่าครับแล้วคุณทำแบบนี้ทำไม” นักข่าวถามพลอยลลินณ์ที่ยืนหน้าซีดอยู่“ผมว่าคนที่ทำไม่ใช่เธอหรอกครับเพราะตลอดเวลาที่คบกับเธอเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคบกัน” ภาคินตอบแทนหญิงสาวที่ยังคงงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น“แล้วคุณคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะครับ”“คุณรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปใช่ไหม บอกพวกเราหน่อยสิคะ”“จากมุมกล้องที่เห็นน่าจะเป็นการแอบถ่าย บางทีคลิปอาจจะหลุดมาจากโรงแรมที่เราไปพักก็ได้นะครับ” ภาคินพยายามตอบให้ไกลตัวเองมากที่สุด“แล้วแบบนี้คุณจะเอาเรื่องคนปล่อยคลิปไหมครับ”“ก็คงต้องให้ทนายของเราเป็นนคนจัดการครับ วันนี้ผมคงต้องข
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 14 ไปคลายเครียดกันไหม
“มัดหมี่ไม่เชื่อเลยค่ะว่าคุณว่านเธอจะทำแบบนั้น ถ้าคลิปหลุดออกไปคนที่เสียหายก็ไม่น่าจะใช่บอสคนเดียว”“ผมว่าเธอคิดน้อยไปหน่อย”“แต่ก็น่าสงสารนะคะที่เธอทำไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนคิดเองพี่เอ้อะไรนั่นเป็นคนบอกให้เธอ”“ทำผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำเองหรือทำเพราะมีคนยุแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเธอโตแล้วนะ น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”“แล้วทีนี้บอสจะเอายังไงต่อคะจะเลิกกับเธอจริงๆ เหรอคะ”“ถ้าเป็นคุณล่ะมัดหมี่จะเลิกไหม”“ถ้าเจอขนาดนี้มัดหมี่ก็คงเลิก และไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ แต่บอสแน่ใจนะคะว่าที่ผ่านมาคุณว่านไม่เคยถ่ายคลิปมาก่อน”คำพูดของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินมีสีหน้าเครียดที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าวริสาแอบทำเหมือนที่พลอยนรินทร์พูดหรือเปล่า“บอสคะมัดหมี่ขอโทษนะคะ”“จะขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่ทำให้บอสคิดหนัก มันคงไม่ใช่แบบที่มัดหมี่คิดหรอกค่ะ”“ผมก้หวังว่าเธอไม่ทำลายอนาคตตัวเองแบบนั้นนนะ ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเท่าผู้หญิงหรอก”“แต่บอสเป็นคนมีชื่อเสียง”“ผมถามว่านแล้วเธอบอกว่าไม่มีนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า” เขาถอนหายใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าวาริสาจะพาเรื่องปวดหัวมาให้ตนเองแบบนี้“อย่าเครียดไป
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 13 อย่ายุ่งกับคนของผม
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ภาคินโกรธอย่างหนักเขามองหน้าวาริสานัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“คินคะคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็ตั้งแต่คุณเอาน้ำส้มราดลงบนหัวมัดหมี่”“ว่านไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ” วาริสารีบเข้าไปกอดแขนภาคินอย่างประจบ“ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ ขอโทษมัดหมี่แล้วกลับไปซะ”“แต่ว่านอยากคุยกับคุณ ขอเวลาว่านหน่อยนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจจะขอโทษนพลอยลลินณ์เลยสักนิดเธอสนใจแค่ภาคินเท่านั้น“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะ ว่าระหว่างเรามันจบแล้ว” เขาพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“คุณจะไม่ทบทวนอีกครั้งเหรอคะ ขอโอกาสว่านสักนิด”“ผมว่าคุณรีบกลับไปดีกว่านะว่านก่อนที่ผมจะเรียกรปภ. มาจับคุณออกไป ส่วนคุณอย่าเพิ่งออกไปไหนนะมัดหมี่” เขาหันมาทางพลอยลลินณ์ที่กำลังจะเดินออกไป“มัดหมี่ว่าบอสกับคุณว่านค่อยๆ คุยกันดีกว่านะคะ มัดมี่เป็นคนนอกขอออกไปก่อนดีกว่า”“มัดหมี่” เขาหันมามองและเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นทำให้พลอยลลินณ์เดินกลับมานั่งที่ชุดโซฟารับแขกเพราะไม่อยากเห็นเจ้านายโมโหมากไปกว่านี้“ว่านเห็นด้วยกับมัดหมี่นะคะ ให้เธอออกไปก่อนเราสองคนจะได้คุยกัน”“ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะว่าน คุณกลับ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
