LOGINShare
ตอนที่ 8 เผลอใจ
Last Updated:
2025-02-25 23:04:44“ผมขอโทษนะมัดหมี่ คุณเจ็บมากไหม” ภาคินตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าปลายอีกข้างหนึ่งของกระเบื้องมันแหลมมาก เขาจับมือหญิงสาวขึ้นมาแล้วล้วงไปยังกระเป๋ากางกางเอาผ้าเช็ดหน้ากดปลายนิ้วไว้
“นิดเดียวเองบอสไม่น่าเอาผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลยนะคะ” เธอรู้สึกแปลกๆ อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เมื่อเขายังจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งที่เคยใกล้ชิดกันมานานเกือบสามปีแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นวันนี้มันต่างออกไป
“ไม่เป็นไรหรอก ผมผิดด้วยที่ไม่ดูดี” เขาพูดพลางมองหน้าเลขาที่เหมือนเธอกำลังอายจึงได้แต่ก้มหน้ามองพื้น
ภาคินไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าที่ผ่านมาตัวเองมัวทำอะไรอยู่ถึงไม่เคยมองในมุมนี้มาก่อน เขามองแค่เธอเป็นเลขาที่ทำงานหนักข้างกันมาตลอดจนลืมคิดไปว่าเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทั้งสาว สวยและยังทำงานเก่งแบบนี้น่าจะเข้าเกณฑ์ที่มารดาตั้งไว้
“เลือดน่าจะหยุดแล้วค่ะบอส”
“ไหนดูสิ” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกช้าๆ แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือพอเห็นว่าปลายนิ้วเลือดหยุดไหลแล้วก็โล่งใจ
“หยุดแล้วจริงๆ ค่ะบอส"
“ผมว่าเปิดน้ำล้างแผลหน่อยดีไหม เดี๋ยวค่อยไปทำแผลที่โรงพยาบาล”
“บอสคะ แผลแค่นี้จะไปโรงพยาบาลทำไมคะ ให้หมอกับพยาบาลเขาดูแลคนที่เจ็บมากๆ เถอะค่ะ ในกระเป๋ามัดหมี่มีพลาสเตอร์ยาเดี๋ยวล้างแผลแล้วเอาพลาสเตอร์ปิดไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว”
พลอยลลินณ์เดินไปเปิดน้ำที่สนามหน้าบ้านล้างแผลจากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดจนแห้งก่อนจะหยิบพลาสเตอร์ยาในกระเป๋าขึ้นมา
“ผมช่วยนะ คุณทำเองคงไม่ถนัด” ภาคินหยิบพลาสเตอร์จากมือของหญิงสาวก่อนจะแกะออกแล้วปิดไปบนปลายนิ้วอย่างเบามือ
“ขอบคุณค่ะบอส”
ภาคินพยักหน้าจากนั้นทั้งสองคนก็เดินกลับเข้ามาในรถ เขาบอกให้พลอยลลินณ์โทรศัพท์ไปตามหัวหน้าวิศวกรและโฟร์แมนมาเจอเขาที่สำนักงานขาย
พอมาถึงก็นั่งรออยู่ไม่ถึง 10 นาทีคนที่ต้องการคุยด้วยก็พากันเดินเข้ามา
“ผมนึกว่าคุณภาคินกลับไปแล้วนะครับ" หัวหน้าวิศวกรถามอย่างแปลกใจ
“ผมกลับไปจากหน้าโครงการก็จริง แต่บังเอิญมีคนบอกผมว่าบ้านที่อยู่ท้ายโคงการมีปัญหาผมก็เลยลองเข้าไปดู”
ปรีชาที่เหมือนจะรู้ว่าเรื่องที่ตนผิดไว้ถูกเปิดเผยแล้ว เขาหน้าซีดเหงื่อตก
“มีอะไรจะพูดกับผมไหมคุณปรีชา”
คนถูกถามยังนิ่งเขาไม่รู้ว่าเรื่องที่ภาคินพูดนั้นหมายถึงเรื่องกระเบื้องที่แตกหรือเปล่าเลยเลือกที่จะนิ่งเพื่อให้อีกฝ่ายพูดออกมาก่อน
“ผมรู้เรื่องกระเบื้องแตกแล้ว”
“ใครเป็นคนบอกคุณครับ” ปรีชาถามด้วยความตกใจ
“คุณไม่ต้องรู้หรอกครับว่าใครเป็นคนบอกแต่ผมอยากจะรู้ว่าเหตุมันเกิดจากอะไร”
“ช่วงนี้อากาศมันร้อนครับกระเบื้องมันก็เลยแตก”
“แต่ผมว่าถ้าเราใช้วัสดุที่ดี ยาแนวได้มาตรฐานใช้ปูนกาวให้เต็มแผ่นกระเบื้องปัญหานี้ไม่น่าจะเกิด”
ภาคินมองหน้าแต่ละคนอย่างพิจารณาหัวหน้าคนงานดูร้อนรนกว่าใครชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น
“คุณเป็นหัวหน้าคนงานใช่ไหม”
“ผมอยากรู้ว่าเพราะอะไรลูกน้องคุณถึงได้ปูกาวไม่เต็มแผ่น”
“เอ่อคือ...”
“ผมรู้คุณอึดอัดที่จะคุยเรื่องนี้ต่อหน้าคนอื่น ถ้าอย่างนั้นเราไปคุยกันที่อื่นไหม"
“ไม่ต้องหรอกครับคุณภาคิน เรื่องนี้ผมเป็นคนสั่งให้พวกเขาทำเอง” คุณปรีชารีบออกหน้ารับ
“คุณทำอย่างนั้นทำไมละ”
“ไหนๆ เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้วผมเองก็อึดอัดเหมือนกันที่ต้องทำงานแบบนี้”
คุณปรีชาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะบอกทุกอย่างกับคุณภาคินเพราะไม่วันใดวันหนึ่งเรื่องที่ซุกไว้ก็อาจจะแดงขึ้น เขาสารภาพว่าบ้านสี่หลังสุดท้ายไม่ใช่แค่กระเบื้องที่มีปัญหาแต่วัสดุทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นเกรดที่ต่ำกว่าที่กำหนดไว้โดยคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือคุณสุวิจักขณ์เป็นคนสั่งให้ทำ
นอกจากเรื่องวัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานแล้วยังมีเรื่องการแอบขายวัสดุที่ได้มาตรฐานแล้วเอาเงินไปซื้อของที่คุณภาพต่ำมาใช้แทนอีกด้วย
กว่าเรื่องวุ่นๆ จะจบลงก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นภาคินและพลอยลลินณ์ต่างพากันเหนื่อยล้า แต่ก็โล่งใจที่ปัญหาทุกอย่างแก้ไขไปได้ เมื่อรู้แล้วว่าคนที่เป็นตัวการสำคัญในเรื่องนี้คือใครเขาก็พอจะยิ้มออกเพราะมันคงไม่ยากที่เขาจะจัดการได้
“แล้วเรื่องที่บริษัทบอสจะเอายังไงต่อคะ” พลอยลลินณ์ถามระหว่างนั่งรถออกมาจากโครงการ
“ผมว่ากลับจากญี่ปุ่นจะลองเรียกคุณสุวิจักขณ์ไปคุยดูก่อน ถ้าเขาไม่ยอมรับก็คงต้องเอาหลักฐานมาคุยกัน”
“มัดหมี่คิดว่าหลักฐานที่เราได้มามันมากพอที่จะเอาเขาเข้าคุกได้เลยนะคะบอส"
“แต่ผมอยากให้โอกาสเขาก่อน เขาทำงานกับเรามานานตั้งแต่สมัยคุณพ่อ แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับก็คงต้องให้ทนายของบริษัทจัดการ ผมต้องขอบคุณมัดหมี่มากๆ เลยนะ ถ้าไม่ได้ความช่างสังเกตของคุณผมก็คงโดนเขาโกงไปอีกนาน”
“คนที่บอสควรจะขอบคุณน่าจะเป็นพี่รปภ. มากกว่านะคะ”
“นั่นสิถ้าไม่ได้เขาเราคงแย่ วันนี้เราก็ยุ่งจนไมีมีเวลาเจอเขา"
"วันนี่พี่เขาหยุดค่ะ บอสคะแล้วแบบนี้เขาจะทำงานที่นี่ต่อไปได้ไหมมัดหมี่กลัวว่าเขาจะมีปัญหา”
“ผมก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ผมว่าจะเราน่าจะติดต่อไปที่บริษัทเขาแล้วให้ย้ายรปภ.คนนี้ไปทำงานโครงการอื่นของเรา แต่เวลานี่บริษัทเขาน่าจะปิดแล้ว”
“มัดหมี่มีเบอร์ของหัวหน้ารปภ.ค่ะ”
“ผมฝากคุณจัดการด้วยนะ”
พลอยลลินณ์โทรศัพท์ไปบคุยกับหัวหน้ารปภ. ว่าที่บริษัทของเธอมีปัญหานิดหน่อยแต่ไม่ได้ลงรายละเอียดมากเพราะมันเป็นความลับของบริษัท และอยากให้ย้ายพี่รปภ.ไปทำงานที่โครงการ อื่นโดยย้ำว่าพี่รปภ.ไม่มีความผิดแต่ที่ต้องย้ายเพราะกลัวจะได้รับอันตราย หัวหน้ารปภ.พอจะเข้าใจถึงปัญหาเขาจึงรับปากจะย้ายให้ตามที่เธอขอ
“เรียบร้อยค่ะบอส”
“ผมนึกไม่ออกเลยว่าเรื่องพวกนี้ผมจะจัดการคนเดียวได้ยังไง”
“เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยค่ะมัดหมี่เลยแก้ปัญหาได้ ส่วนบอสก็มีหน้าที่แก้ปัญหาใหญ่ๆ”
“แต่ผมว่าเรื่องเล็กๆ พวกนี้ถ้ารวมกันมันก็เป็นปัญหาใหญ่เหมือนกันนะ สงสัยว่าสิ้นปีนี้คงต้องให้โบนัสคุณเพิ่มแล้วล่ะ จริงสิผมว่าต้องให้รางวัลกับรปภ.ด้วย”
“มัดหมี่เห็นด้วยเรื่องรางวัลให้พี่รปภ.ค่ะ”
“ผมฝากคุณจัดการได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
“วันนี้เราเหนื่อยกันมามากแล้วผมว่าไปหาอะไรกินหน่อยดีไหม”
“บอสไม่รีบไปพักเหรอคะ พรุ่งนี้ยังต้องเดินทางอีก”
“ไม่รีบนะ ผมไปพรุ่งนี้เช้ายังไงคืนนี้ก็ได้นอนพัก”
“มัดหมี่ว่าช่วงนี้บอสทำงานหนักมากนะคงเหนื่อยแย่”
“คุณก็ทำงานหนักไม่ต่างจากผมหรอกนะมัดหมี่ แล้วหยุดสี่วันมีแพลนจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”
“ไหมไม่หรอกค่ะ มัดหมี่รับงานรีวิวไว้หลายตัวเลยค่ะ ว่าจะถ่ายคลิปให้หมด”
“คุณขยันมากนะ”
“ก็ต้องขยันสิคะ มัดหมี่อยากใช้หนี้หมดเร็วๆ”
“ผมไม่ได้เร่งสักหน่อย”
“แต่มัดหมี่เกรงใจค่ะ ยิ่งบอสไม่คิดดอกมัดหมี่เลยอยากรีบให้หมดเร็วที่สุด”
“แต่ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ”
“ไหวค่ะ สบายมาก”
“อยากได้ของฝากอะไรจากญี่ปุ่นไหม” เขาเปลี่ยนเรื่องเพราะอยากให้พลอยลลินณ์ผ่อนคลายลงมาบ้าง
“ไม่ค่ะ บอสเที่ยวให้สนุกนะคะ”
“จริงๆ ผมไม่ค่อยอยากไปเลย มัดหมี่ก็เห็นนี่ว่างานเรายุ่งมากแค่ไหน”
“บอสค่ะอย่าหาว่ามัดหมี่สอนเลยนะ ถึงบอสจะเหนื่อยจะงานยุ่งยังไงเราก็ต้องแบ่งเวลาให้คนรักค่ะ”
“แต่คุณก็รู้นี่ว่าระหว่างผมกับว่านไม่ใช่คนรัก”
“แล้วกับคุณแก้วล่ะคะ”
“ก็ยังไม่ใช่เหมือนกัน ผมแค่ทำตามที่แม่ขอร้องบางทีผู้หญิงทั้งสองคนอาจจะไม่ใช่คนที่ผมอยากใช้ชีวิตด้วยจริงๆ ก็เป็นได้”
“แล้วผู้หญิงแบบไหนคะที่บอสคิดว่าอยากจะใช้ชีวิตด้วย” จู่ๆ พลอยลลินณ์ก็อยากรู้สเปกผู้หญิงของเจ้านายทั้งที่ไม่เคยอยากรู้มาก่อน
Related chapters
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 9 คุยกันมากขึ้น
ภาคินคิดไม่นานก็ตอบคำถามของเลขาสาวออกไป“ผู้หญิงทำงานเก่งฉลาดและไม่งี่เง่า คุณก็รู้นี่ว่าผมทำงานหนักมากและงานต้องมาก่อน จะให้ผมทำตัวติดกับเธอตลอดคงไปเป็นไปได้ยาก ผู้หญิงที่จะเข้ามาเธอก็ต้องเข้าใจข้อนี้ด้วย”“แต่มันหายากนะคะผู้หญิงที่จะเข้าใจ ใครๆ ก็ต้องอยากอยู่ใกล้คนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละค่ะ”“คุณชอบให้แฟนอยู่ด้วยตลอดเหรอมัดหมี่”“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานะคะ เพราะมัดหมี่ก็มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบเยอะเหมือนกันค่ะ คนที่จะเข้ามาต้องยอมรับได้ด้วยว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับมัดหมี่ในตอนนี้ไม่ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียว เขาคนนั้นต้องรับได้ด้วยว่ามัดหมี่มีหนี้สินที่ต้องจ่าย แต่มัดหมี่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องมาช่วยใช้หนี้หรอกนะคะ ขอแค่เขาไม่รังเกียจและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แค่นี้พอแล้ว” พลอยลลินณ์พูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกของตัวเองอย่างไม่มีปิดบัง“คุณพูดตรงดีนะ แล้วจะบอกคนที่เข้ามาตั้งแต่เริ่มจีบเลยไหมล่ะ”“ค่ะ บอกไว้ก่อนเลยจะได้ไม่เสียเวลาด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถ้าเขารับได้ก็คุยต่อแต่ถ้ารับไม่ได้ก็ต่างคนต่างไป”“ผมชอบทัศนคติของคุณนะ แล้วตอนนี้คุณกับแฟนคุณเป็นยังไงล่ะ ได้กลับมาคุย
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 10 รู้สึกผิด nc
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ภาคินจะค้างที่ญี่ปุ่น สองวันที่ผ่านมาเขาและวาริสาเที่ยวกันอย่างเต็มที่พอกลับมาถึงโรงแรมต่างก็เหนื่อยและหลับยาวจนถึงเช้า ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองมาได้ที่เขานอนเตียงเดียวกับผู้หญิงที่เร่าร้อนอย่างวาริสาแต่กลับไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียงเลย“ว่านยังไม่อยากกลับเลยค่ะ เราอยู่ต่ออีกนิดไม่เหรอคะ” หญิงสาวพิงศีรษะบนไหลกว้างสองมือกอดเอวอย่างประจบ “ผมต้องกลับไปทำงานนะว่าน เอาไว้หยุดครั้งหน้าเราค่อยมาเที่ยวกันอีกดีไหม” “สัญญานะคะว่าจะพาว่านมาอีก ว่านชอบที่นี่มากเลยค่ะ” “ถ้าคุณเด็กดีแบบนี้ผมก็จะมาบ่อยๆ” “ว่านจะเป็นเด็กดีของคุณคินค่ะ สองวันมานี้ว่านมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะที่พาว่านมาเที่ยว” “ผมก็มีความสุขนะ” “ว่านรู้นะคะว่าว่านเอาแต่ใจคุณทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องพาว่านมาเที่ยวอีก แต่ว่านก็อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง เหนื่อยไหมคะ” “ไม่หรอก ผมว่าได้เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี” “คุณคินต้องกลับไปทำงานต่อให้ว่านนวดให้ไหมคะจะได้ผ่อนคลาย” “นวดเป็นเหรอ” เขาถามอยากแปลกใจ“มันก็ไม่ได้ยากอะไรใช่ไหมคะ หันหลังมาสิคะว่านจะนวดให้” มือเล็กเริ่มนวดไปบนไหล่กว้างอย่างไม่แรงนักก่อนขยับกายเ
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 11 คุณทำตัวเองนะ
ภาคินลุกจากเตียงจากนั้นก็ห่มผ้าให้วาริสาก่อนที่ตัวเองจะปิดไฟบนหัวเตียงและเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับออกมานั่งข้างเตียง แสงไฟที่ออกมาจากห้องน้ำตัวกระทบกับอะไรบางอย่างและมันสะท้อนมาที่ตาของเขาพอดีชายหนุ่มเดินไปตามแสงนั้นก่อนจะเอาของที่กองทับอยู่ออกแล้วเขาก็เห็นว่ามีกล้องขนาดเล็กวางอยู่เขาจับขึ้นมาแล้วหาปุ่มปิดการทำงาน ก่อนจะดึงการ์ดความจำของเครื่องออกจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอน ภาคินหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมาดึงการ์ดความจำออกแล้วเอาตัวใหม่ที่ได้มาจากกล้องตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ใส่เข้าไปแทนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดว่าเธอกำลังเล่นไม่ซื่อ เพราะภาพที่เธอบันทึกไว้มันคือภาพที่เธอกับเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน ความรู้สึกผิดเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแค่ความเกลียดชังและความโกรธกับการกระทำของเธอภาคินอยากจะปลุกวาริสาขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่อยากจะดูเป็นคนใจร้ายจนเกินไปเพราะเมื่อครู่เธอก็ใช้แรงไปค่อนข้างมาก ชายหนุ่มจึงเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเดินทางก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาและรอเวลาให้หญิงสาวตื่น“ที่รักขาทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ ว่านตกใจหมดเลยที่ตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ”“เช้าแล้วเหรอว
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 13 อย่ายุ่งกับคนของผม
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ภาคินโกรธอย่างหนักเขามองหน้าวาริสานัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“คินคะคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็ตั้งแต่คุณเอาน้ำส้มราดลงบนหัวมัดหมี่”“ว่านไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ” วาริสารีบเข้าไปกอดแขนภาคินอย่างประจบ“ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ ขอโทษมัดหมี่แล้วกลับไปซะ”“แต่ว่านอยากคุยกับคุณ ขอเวลาว่านหน่อยนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจจะขอโทษนพลอยลลินณ์เลยสักนิดเธอสนใจแค่ภาคินเท่านั้น“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะ ว่าระหว่างเรามันจบแล้ว” เขาพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“คุณจะไม่ทบทวนอีกครั้งเหรอคะ ขอโอกาสว่านสักนิด”“ผมว่าคุณรีบกลับไปดีกว่านะว่านก่อนที่ผมจะเรียกรปภ. มาจับคุณออกไป ส่วนคุณอย่าเพิ่งออกไปไหนนะมัดหมี่” เขาหันมาทางพลอยลลินณ์ที่กำลังจะเดินออกไป“มัดหมี่ว่าบอสกับคุณว่านค่อยๆ คุยกันดีกว่านะคะ มัดมี่เป็นคนนอกขอออกไปก่อนดีกว่า”“มัดหมี่” เขาหันมามองและเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นทำให้พลอยลลินณ์เดินกลับมานั่งที่ชุดโซฟารับแขกเพราะไม่อยากเห็นเจ้านายโมโหมากไปกว่านี้“ว่านเห็นด้วยกับมัดหมี่นะคะ ให้เธอออกไปก่อนเราสองคนจะได้คุยกัน”“ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะว่าน คุณกลับ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 14 ไปคลายเครียดกันไหม
“มัดหมี่ไม่เชื่อเลยค่ะว่าคุณว่านเธอจะทำแบบนั้น ถ้าคลิปหลุดออกไปคนที่เสียหายก็ไม่น่าจะใช่บอสคนเดียว”“ผมว่าเธอคิดน้อยไปหน่อย”“แต่ก็น่าสงสารนะคะที่เธอทำไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนคิดเองพี่เอ้อะไรนั่นเป็นคนบอกให้เธอ”“ทำผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำเองหรือทำเพราะมีคนยุแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเธอโตแล้วนะ น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”“แล้วทีนี้บอสจะเอายังไงต่อคะจะเลิกกับเธอจริงๆ เหรอคะ”“ถ้าเป็นคุณล่ะมัดหมี่จะเลิกไหม”“ถ้าเจอขนาดนี้มัดหมี่ก็คงเลิก และไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ แต่บอสแน่ใจนะคะว่าที่ผ่านมาคุณว่านไม่เคยถ่ายคลิปมาก่อน”คำพูดของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินมีสีหน้าเครียดที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าวริสาแอบทำเหมือนที่พลอยนรินทร์พูดหรือเปล่า“บอสคะมัดหมี่ขอโทษนะคะ”“จะขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่ทำให้บอสคิดหนัก มันคงไม่ใช่แบบที่มัดหมี่คิดหรอกค่ะ”“ผมก้หวังว่าเธอไม่ทำลายอนาคตตัวเองแบบนั้นนนะ ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเท่าผู้หญิงหรอก”“แต่บอสเป็นคนมีชื่อเสียง”“ผมถามว่านแล้วเธอบอกว่าไม่มีนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า” เขาถอนหายใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าวาริสาจะพาเรื่องปวดหัวมาให้ตนเองแบบนี้“อย่าเครียดไป
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 15 ตามน้ำไปก่อน
“ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมก็คือคนในคลิป เราสองคนคบกันได้สักพักนึงแล้วและมีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้”“บอส...” พลอยลลินณ์ไม่คิดว่าเขาจะตอบนักข่าวไปแบบนี้ เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ผิดหวังมากเพราะตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังองมาที่เธอ“ผมขอโทษนะมัดหมี่ แต่คุณช่วยยมรับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวเราค่อยหาทางแก้ปัญหากัน”“แต่....”“เอาน่าเชื่อใจผม ตามน้ำไปก่อนถ้าไม่ตอบเรากลับออกไปจากตรงนี้ไม่ได้แน่ๆ ส่วนเรื่องที่คุณเสียหานเด่ยว” ภาคินกระซิบ“แล้วใครเป็นคนปล่อยคลิปครับใช่คุณผู้หญิงหรือเปล่าครับแล้วคุณทำแบบนี้ทำไม” นักข่าวถามพลอยลลินณ์ที่ยืนหน้าซีดอยู่“ผมว่าคนที่ทำไม่ใช่เธอหรอกครับเพราะตลอดเวลาที่คบกับเธอเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคบกัน” ภาคินตอบแทนหญิงสาวที่ยังคงงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น“แล้วคุณคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะครับ”“คุณรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปใช่ไหม บอกพวกเราหน่อยสิคะ”“จากมุมกล้องที่เห็นน่าจะเป็นการแอบถ่าย บางทีคลิปอาจจะหลุดมาจากโรงแรมที่เราไปพักก็ได้นะครับ” ภาคินพยายามตอบให้ไกลตัวเองมากที่สุด“แล้วแบบนี้คุณจะเอาเรื่องคนปล่อยคลิปไหมครับ”“ก็คงต้องให้ทนายของเราเป็นนคนจัดการครับ วันนี้ผมคงต้องข
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 16 คิดไม่ตก
“บอสคะ ทำไมคุณบอกแม่ของคุณไปแบบนั้นเดี๋ยวท่านก็เข้าใจผิดกันไปใหญ่หรอก” พลอยลลินณ์กลัวว่าเริ่งทุกอย่างจะบานปลายจนหาทางแก้ไขไม่ได้“ผมพูดเรื่องจริง” ภาคินตอบอย่างหน้าตาเฉย“บอสคงไม่คิดจะแต่งงานกับมัดหมี่จริงๆ หรอกนะคะ”“ถ้าผมคิดล่ะ”“เราสองคนเป็นแค่เลขากับเจ้านายเท่านั้นนะคะบอส”“แลวถ้าเกิดว่าถ้าผมจะให้คุณแต่งงานกับผมจริงๆ ล่ะมัดหมี่”“บอสทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ เราสองคนไม่รักกันและไม่เคยคบกันมาก่อนจู่ๆ จะมาแต่งงานกันได้ยังไง”“ที่ผมทำแบบนี้ก็มีหลายเหตุผลนะมัดหมี่” ภาคินรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้พลอยลลินณ์เสียหายและเขาก็พร้อมรับผิดชอบ“ลองบอกมาสิคะว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง มัดหมี่หวังว่ามันคงเป็นเหตุผลที่ดีนะคะ”“ข้อแลกเลยก็คือพอผมพูดเรื่องแต่งงานทุกคนก็เลิกสนใจเรื่องคลิปนั่นทันที”“แต่เขาก็หันมาสนใจเรื่องที่บอสจะแต่งงาน มัดหมี่ว่ามันเหมือนวัวพันหลักนะคะ”“ฟังข้อสองก่อนสิ”“ค่ะ”“ข้อสองคือ พอแม่ผมรู้ท่านก็จะเลิกหาผู้หญิงมาแต่งงานกับผม”“เท่าที่ฟังมาสองข้อมีแต่เหตุผลมันดีกับบอสทุกข้อเลยนะคะ แล้วมัดหมี่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ยังไง บอสลืมคิดหรือเปล่าว่าเราจะมองหน้าคนในบริษัทยังไง”“เราก็บอกทุกคนไปสิ
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 20 เลขาว่าที่แฟน
“ว่านขอโทษนะคะคิน คุณบอกนักข่าวใหม่ได้ไหมคะว่าผู้หญิงคนนั้นคือว่าน”“ถ้าผมบอกแล้วผมจะได้อะไร”“เราจะได้กลับมาคบกันอีกว่านจะยอมรับว่าตัวเองคือผู้หญิงในคลิป”“ผมว่ามันสายเกินไปที่คุณจะพูดคำว่าขอโทษ ระหว่างเรามันจบตั้งแต่ที่ญี่ปุ่นแล้วล่ะ” ภาคินพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“ว่านจะบอกทุคนว่าว่านคือผู้หญิงในคลิป”“ตามสบายเลยครับ ถ้าคุณไม่กลัวเสียชื่อเสียงและเสียหน้าถ้าผมจะบอกทุกคนว่าที่ญี่ปุ่นคุณทำอะไรบ้าง แล้วที่ผมกับคุณเลิกคุยกันเพราะอะไร ใครก็ได้ช่วยตามรปภ.พอมาพาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบริษัทหน่อยและจากนี้ผมขอสั่งเลยว่าห้ามเธอเข้ามาในบริษัทอีกเด็ดขาด”“อย่าทำแบบนี้กับว่านนะ ว่านไม่ยอมจริงด้วยๆ” หญิงสาวตะโกนลั่นเมื่อรปภ.เดินเข้ามาแล้วเชิญเธอออกไปจากบริษัท“เอาละทุกคนคงอยากรู้มากใช่ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ภาคินถามลูกน้องที่ตอนนี้กำลังทำตัวเป็นไทยมุง“เรื่องที่คุณว่านพูดมันเป็นความจริงใช่ไหม ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณมัดหมี่ใช่ไหม”“พวกคุณคงได้ดูคลิปกันหมดแล้วสินะ แล้วคิดว่าใช่ไหมล่ะ”“พวกเราไม่เชื่อหรอกค่ะ ดูยังไงก็ไม่ใช่คุณมัดหมี่เลย”“มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดนั่นแหละมัดหมี่ไม่ใช่ผู้หญิงใ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 19 เริ่มนับหนึ่ง
พลอยลลินณ์รู้สึกเป็นกังวลเพราะวันนี้เธอจะต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานนับสิบซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ามีใครได้เห็นคลิปของภาคินแล้วบ้างเมื่อวานหลังจากคุยกับบิดามารดาของภาคินแล้วเธอกับเขาก็ได้มีโอกาสคุยกันตามลำพังอีกครั้งบทสนทนานั้นยังก้องอยู่ในหู“ผมจริงจังนะมัดหมี่ ผมคิดว่าระหว่างเรามันอาจจะเป็นได้มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง” เขาพูดด้วยท่าทางจริงจัง“บอสอยากให้มัดหมี่สบายใจใช่ไหมล่ะถึงพูดแบบนี้”“เปล่าเลย ผมอยากให้เราสองคนลองเปิดใจเริ่มคบกันใหม่เริ่มนับหนึ่งไปด้วยกัน”“หมายความว่ายังไงคะ” พลอยลลินณ์พอจะเดาออกว่าสิ่งที่เขากำลังพูดนั้นหมายถึงอะไรแต่ที่ถามเพราะอยากจะฟังจากปากของเขาอีกครั้ง“ก็หมายความว่าเราสองคนจะลองหันหน้าคุยกันและคบกันแบบจริงจัง เรามาเริ่มกันใหม่นะ”“แต่มันยากนะคะบอส เราสองคนทำงานด้วยกันมาสามปีแล้วนะคะ จะให้เริ่มใหม่ได้ยังไง”“มันยากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนจะทำไม่ได้นะมัดหมี่ ตอนอยู่ที่บริษัทเราก็ยังเป็นเจ้านายกับลูกน้องแต่พอเลิกงานคุณก็คือผู้หญิงคนหนึ่งผมก็คือผู้ชายคนหนึ่ง เราต่างคนต่างโสดทั้งคู่ทำไมคุณไม่ลองเปิดใจดูล่ะ”“บอกตามตรงนะคะบอสมัดหมี่กลัวค่ะ”“กลัวอะไร”“กลัวห
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 18 ชื่อเสียง
“เรื่องแต่งงานผมว่ายังไงก็ต้องจัดครับ แต่ภาคินเป็นคนมีเชื่อเสียงจะจัดเล็กๆ ก็คงไม่ได้ เราอาจต้องใช้เวลา แต่ผมยืนยันว่าลูกชายของผมจะรับผิดชอบและแต่งงานกับลูกสาวของคุณอย่างแน่นอนไม่ต้องเป็นห่วง”“ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย แล้วสินสอดล่ะคุณจะให้เท่าไหร่”“พ่อค่ะ พูดแบบนั้นได้ยังไงน่าเกลียด”“น่าเกลียดตรงไหน เขาได้แกไปแล้วเขาก็ต้องสินสอดพ่อสิ”“เท่าที่ผมรู้มาคือคุณแต่งงานไปมีครอบครัวใหม่แล้วนะครับคุณสุพจน์” ภาคิมองหน้าว่าที่พ่อตาที่ดูเหมือนอยากจะได้เงินจากเขามาก“พูดแบบนี้คือจะไม่ให้สินสอดกันเหรอ ก็ลองดูสิถ้าไม่ให้ผมจะประจานให้คนอื่นรู้กันไปเลยว่านักธุรกิจใหญ่อย่างพวกคุณมันใจดำมากแค่ไหน”“ผมยังไม่พูดเลยว่าผมจะไม่ให้”“แล้วจะให้เท่าไหร่”“เรื่องจำนวนเงินผมอยากจะคุยกับมัดหมี่เอง”“บอสค่ะ มัดหมี่ไม่เอาค่ะ”“นังมัดหมี่เงียบไปเลยนะ พ่อจะเรียกสินสอดเขาเท่าไหร่แกไม่ต้องมายุ่ง”“พ่อคะ คุณภาคินเขายกหนี้ที่เราติดเขาให้แล้ว มัดหมี่ว่าแค่นั้นก็พอ” เพราะพลอยลลินณ์รู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้มันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น“เรื่องสินสอดพวกเราจะให้ตามสมควรครับ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” บิดาของภาคินพูดไปตามค
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 17 ไม่มีข้อแก้ตัว
ภาคินขับรถออกจากศูนย์การค้าแล้วตรงมายังบ้านของตนเองโดยมีพลอยลลินณ์มาพร้อมกับเขาด้วย“บอสเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคะ เราสารภาพความจริงกับแม่บอสกันดีกว่าค่ะ” “ถ้าสารภาพแล้วแม่ให้ผมแต่งงานกับคนอื่นล่ะผมก็แย่น่ะสิ” “แต่แบบนี้มัดหมี่ก็แย่เหมือนกันนะคะ มัดหมี่มาคิดดูดีๆ แล้วเรื่องนี้มัดหมี่เสียหายมากค่ะ คนในคลิปก็ไม่ใช่มัดหมี่” “ผมว่าตอนนี้คลิปนั่นคงถูกลบไปหมดแล้ว อีกอย่างคนที่เสียหายก็คงจะเป็นผมมากกว่านะมัดหมี่” “บอสอย่ามองหน้ามัดหมี่เหมือนมัดหมี่เป็นคนผิดแบบนี้สิคะ บอสไม่ระวังตัวเอง” “ผมรู้ว่าผมพลาดไปแล้ว แต่คุณก็ไม่น่ามาซ้ำเติม” “ใครซ้ำเติมกันล่ะ ถ้าอยากจะซ้ำเติมจริงๆ มัดหมี่ก็ปฏิเสธต่อหน้านักข่าวไปแล้ว” “ไหนๆ คุณก็ช่วยผมให้รอดตอนอยู่ต่อหน้านักข่าว ตอนนี้ก็ช่วยให้รอดต่อหน้าพ่อกับแม่อีกสักครั้งได้ไหมล่ะ” “บอสคิดว่าแม่บอสจะเชื่อเหรอคะ” “ผมก็ไม่รู้ว่าแม่จะเชื่อไหมเราต้องลองคุยกับท่านก่อน” “แล้วท่านจับได้ล่ะคะว่าเราสองคนโกหกท่าน” “ถึงแม่ผมจะจับได้ว่าเราโกหกแต่ ผมก็บอกนักข่าวไปแล้ว” “บอสไม่กลัวว่าคุณว่านบอกคนอื่นเหรอคะว่าคนในคลิปไม่ใช่มัดหมี่แต่เป็นตัวเธอเอง” “ผมว่าเขาไม่เอาอาชีพขอ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 16 คิดไม่ตก
“บอสคะ ทำไมคุณบอกแม่ของคุณไปแบบนั้นเดี๋ยวท่านก็เข้าใจผิดกันไปใหญ่หรอก” พลอยลลินณ์กลัวว่าเริ่งทุกอย่างจะบานปลายจนหาทางแก้ไขไม่ได้“ผมพูดเรื่องจริง” ภาคินตอบอย่างหน้าตาเฉย“บอสคงไม่คิดจะแต่งงานกับมัดหมี่จริงๆ หรอกนะคะ”“ถ้าผมคิดล่ะ”“เราสองคนเป็นแค่เลขากับเจ้านายเท่านั้นนะคะบอส”“แลวถ้าเกิดว่าถ้าผมจะให้คุณแต่งงานกับผมจริงๆ ล่ะมัดหมี่”“บอสทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ เราสองคนไม่รักกันและไม่เคยคบกันมาก่อนจู่ๆ จะมาแต่งงานกันได้ยังไง”“ที่ผมทำแบบนี้ก็มีหลายเหตุผลนะมัดหมี่” ภาคินรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้พลอยลลินณ์เสียหายและเขาก็พร้อมรับผิดชอบ“ลองบอกมาสิคะว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง มัดหมี่หวังว่ามันคงเป็นเหตุผลที่ดีนะคะ”“ข้อแลกเลยก็คือพอผมพูดเรื่องแต่งงานทุกคนก็เลิกสนใจเรื่องคลิปนั่นทันที”“แต่เขาก็หันมาสนใจเรื่องที่บอสจะแต่งงาน มัดหมี่ว่ามันเหมือนวัวพันหลักนะคะ”“ฟังข้อสองก่อนสิ”“ค่ะ”“ข้อสองคือ พอแม่ผมรู้ท่านก็จะเลิกหาผู้หญิงมาแต่งงานกับผม”“เท่าที่ฟังมาสองข้อมีแต่เหตุผลมันดีกับบอสทุกข้อเลยนะคะ แล้วมัดหมี่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ยังไง บอสลืมคิดหรือเปล่าว่าเราจะมองหน้าคนในบริษัทยังไง”“เราก็บอกทุกคนไปสิ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 15 ตามน้ำไปก่อน
“ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมก็คือคนในคลิป เราสองคนคบกันได้สักพักนึงแล้วและมีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้”“บอส...” พลอยลลินณ์ไม่คิดว่าเขาจะตอบนักข่าวไปแบบนี้ เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ผิดหวังมากเพราะตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังองมาที่เธอ“ผมขอโทษนะมัดหมี่ แต่คุณช่วยยมรับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวเราค่อยหาทางแก้ปัญหากัน”“แต่....”“เอาน่าเชื่อใจผม ตามน้ำไปก่อนถ้าไม่ตอบเรากลับออกไปจากตรงนี้ไม่ได้แน่ๆ ส่วนเรื่องที่คุณเสียหานเด่ยว” ภาคินกระซิบ“แล้วใครเป็นคนปล่อยคลิปครับใช่คุณผู้หญิงหรือเปล่าครับแล้วคุณทำแบบนี้ทำไม” นักข่าวถามพลอยลลินณ์ที่ยืนหน้าซีดอยู่“ผมว่าคนที่ทำไม่ใช่เธอหรอกครับเพราะตลอดเวลาที่คบกับเธอเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคบกัน” ภาคินตอบแทนหญิงสาวที่ยังคงงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น“แล้วคุณคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะครับ”“คุณรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปใช่ไหม บอกพวกเราหน่อยสิคะ”“จากมุมกล้องที่เห็นน่าจะเป็นการแอบถ่าย บางทีคลิปอาจจะหลุดมาจากโรงแรมที่เราไปพักก็ได้นะครับ” ภาคินพยายามตอบให้ไกลตัวเองมากที่สุด“แล้วแบบนี้คุณจะเอาเรื่องคนปล่อยคลิปไหมครับ”“ก็คงต้องให้ทนายของเราเป็นนคนจัดการครับ วันนี้ผมคงต้องข
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 14 ไปคลายเครียดกันไหม
“มัดหมี่ไม่เชื่อเลยค่ะว่าคุณว่านเธอจะทำแบบนั้น ถ้าคลิปหลุดออกไปคนที่เสียหายก็ไม่น่าจะใช่บอสคนเดียว”“ผมว่าเธอคิดน้อยไปหน่อย”“แต่ก็น่าสงสารนะคะที่เธอทำไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนคิดเองพี่เอ้อะไรนั่นเป็นคนบอกให้เธอ”“ทำผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำเองหรือทำเพราะมีคนยุแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเธอโตแล้วนะ น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”“แล้วทีนี้บอสจะเอายังไงต่อคะจะเลิกกับเธอจริงๆ เหรอคะ”“ถ้าเป็นคุณล่ะมัดหมี่จะเลิกไหม”“ถ้าเจอขนาดนี้มัดหมี่ก็คงเลิก และไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ แต่บอสแน่ใจนะคะว่าที่ผ่านมาคุณว่านไม่เคยถ่ายคลิปมาก่อน”คำพูดของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินมีสีหน้าเครียดที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าวริสาแอบทำเหมือนที่พลอยนรินทร์พูดหรือเปล่า“บอสคะมัดหมี่ขอโทษนะคะ”“จะขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่ทำให้บอสคิดหนัก มันคงไม่ใช่แบบที่มัดหมี่คิดหรอกค่ะ”“ผมก้หวังว่าเธอไม่ทำลายอนาคตตัวเองแบบนั้นนนะ ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเท่าผู้หญิงหรอก”“แต่บอสเป็นคนมีชื่อเสียง”“ผมถามว่านแล้วเธอบอกว่าไม่มีนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า” เขาถอนหายใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าวาริสาจะพาเรื่องปวดหัวมาให้ตนเองแบบนี้“อย่าเครียดไป
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 13 อย่ายุ่งกับคนของผม
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ภาคินโกรธอย่างหนักเขามองหน้าวาริสานัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“คินคะคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็ตั้งแต่คุณเอาน้ำส้มราดลงบนหัวมัดหมี่”“ว่านไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ” วาริสารีบเข้าไปกอดแขนภาคินอย่างประจบ“ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ ขอโทษมัดหมี่แล้วกลับไปซะ”“แต่ว่านอยากคุยกับคุณ ขอเวลาว่านหน่อยนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจจะขอโทษนพลอยลลินณ์เลยสักนิดเธอสนใจแค่ภาคินเท่านั้น“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะ ว่าระหว่างเรามันจบแล้ว” เขาพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“คุณจะไม่ทบทวนอีกครั้งเหรอคะ ขอโอกาสว่านสักนิด”“ผมว่าคุณรีบกลับไปดีกว่านะว่านก่อนที่ผมจะเรียกรปภ. มาจับคุณออกไป ส่วนคุณอย่าเพิ่งออกไปไหนนะมัดหมี่” เขาหันมาทางพลอยลลินณ์ที่กำลังจะเดินออกไป“มัดหมี่ว่าบอสกับคุณว่านค่อยๆ คุยกันดีกว่านะคะ มัดมี่เป็นคนนอกขอออกไปก่อนดีกว่า”“มัดหมี่” เขาหันมามองและเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นทำให้พลอยลลินณ์เดินกลับมานั่งที่ชุดโซฟารับแขกเพราะไม่อยากเห็นเจ้านายโมโหมากไปกว่านี้“ว่านเห็นด้วยกับมัดหมี่นะคะ ให้เธอออกไปก่อนเราสองคนจะได้คุยกัน”“ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะว่าน คุณกลับ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
