LOGINShare
ตอนที่ 8 เผลอใจ
Last Updated:
2025-02-25 23:04:44“ผมขอโทษนะมัดหมี่ คุณเจ็บมากไหม” ภาคินตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าปลายอีกข้างหนึ่งของกระเบื้องมันแหลมมาก เขาจับมือหญิงสาวขึ้นมาแล้วล้วงไปยังกระเป๋ากางกางเอาผ้าเช็ดหน้ากดปลายนิ้วไว้
“นิดเดียวเองบอสไม่น่าเอาผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลยนะคะ” เธอรู้สึกแปลกๆ อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เมื่อเขายังจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งที่เคยใกล้ชิดกันมานานเกือบสามปีแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นวันนี้มันต่างออกไป
“ไม่เป็นไรหรอก ผมผิดด้วยที่ไม่ดูดี” เขาพูดพลางมองหน้าเลขาที่เหมือนเธอกำลังอายจึงได้แต่ก้มหน้ามองพื้น
ภาคินไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าที่ผ่านมาตัวเองมัวทำอะไรอยู่ถึงไม่เคยมองในมุมนี้มาก่อน เขามองแค่เธอเป็นเลขาที่ทำงานหนักข้างกันมาตลอดจนลืมคิดไปว่าเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทั้งสาว สวยและยังทำงานเก่งแบบนี้น่าจะเข้าเกณฑ์ที่มารดาตั้งไว้
“เลือดน่าจะหยุดแล้วค่ะบอส”
“ไหนดูสิ” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกช้าๆ แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือพอเห็นว่าปลายนิ้วเลือดหยุดไหลแล้วก็โล่งใจ
“หยุดแล้วจริงๆ ค่ะบอส"
“ผมว่าเปิดน้ำล้างแผลหน่อยดีไหม เดี๋ยวค่อยไปทำแผลที่โรงพยาบาล”
“บอสคะ แผลแค่นี้จะไปโรงพยาบาลทำไมคะ ให้หมอกับพยาบาลเขาดูแลคนที่เจ็บมากๆ เถอะค่ะ ในกระเป๋ามัดหมี่มีพลาสเตอร์ยาเดี๋ยวล้างแผลแล้วเอาพลาสเตอร์ปิดไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว”
พลอยลลินณ์เดินไปเปิดน้ำที่สนามหน้าบ้านล้างแผลจากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดจนแห้งก่อนจะหยิบพลาสเตอร์ยาในกระเป๋าขึ้นมา
“ผมช่วยนะ คุณทำเองคงไม่ถนัด” ภาคินหยิบพลาสเตอร์จากมือของหญิงสาวก่อนจะแกะออกแล้วปิดไปบนปลายนิ้วอย่างเบามือ
“ขอบคุณค่ะบอส”
ภาคินพยักหน้าจากนั้นทั้งสองคนก็เดินกลับเข้ามาในรถ เขาบอกให้พลอยลลินณ์โทรศัพท์ไปตามหัวหน้าวิศวกรและโฟร์แมนมาเจอเขาที่สำนักงานขาย
พอมาถึงก็นั่งรออยู่ไม่ถึง 10 นาทีคนที่ต้องการคุยด้วยก็พากันเดินเข้ามา
“ผมนึกว่าคุณภาคินกลับไปแล้วนะครับ" หัวหน้าวิศวกรถามอย่างแปลกใจ
“ผมกลับไปจากหน้าโครงการก็จริง แต่บังเอิญมีคนบอกผมว่าบ้านที่อยู่ท้ายโคงการมีปัญหาผมก็เลยลองเข้าไปดู”
ปรีชาที่เหมือนจะรู้ว่าเรื่องที่ตนผิดไว้ถูกเปิดเผยแล้ว เขาหน้าซีดเหงื่อตก
“มีอะไรจะพูดกับผมไหมคุณปรีชา”
คนถูกถามยังนิ่งเขาไม่รู้ว่าเรื่องที่ภาคินพูดนั้นหมายถึงเรื่องกระเบื้องที่แตกหรือเปล่าเลยเลือกที่จะนิ่งเพื่อให้อีกฝ่ายพูดออกมาก่อน
“ผมรู้เรื่องกระเบื้องแตกแล้ว”
“ใครเป็นคนบอกคุณครับ” ปรีชาถามด้วยความตกใจ
“คุณไม่ต้องรู้หรอกครับว่าใครเป็นคนบอกแต่ผมอยากจะรู้ว่าเหตุมันเกิดจากอะไร”
“ช่วงนี้อากาศมันร้อนครับกระเบื้องมันก็เลยแตก”
“แต่ผมว่าถ้าเราใช้วัสดุที่ดี ยาแนวได้มาตรฐานใช้ปูนกาวให้เต็มแผ่นกระเบื้องปัญหานี้ไม่น่าจะเกิด”
ภาคินมองหน้าแต่ละคนอย่างพิจารณาหัวหน้าคนงานดูร้อนรนกว่าใครชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น
“คุณเป็นหัวหน้าคนงานใช่ไหม”
“ผมอยากรู้ว่าเพราะอะไรลูกน้องคุณถึงได้ปูกาวไม่เต็มแผ่น”
“เอ่อคือ...”
“ผมรู้คุณอึดอัดที่จะคุยเรื่องนี้ต่อหน้าคนอื่น ถ้าอย่างนั้นเราไปคุยกันที่อื่นไหม"
“ไม่ต้องหรอกครับคุณภาคิน เรื่องนี้ผมเป็นคนสั่งให้พวกเขาทำเอง” คุณปรีชารีบออกหน้ารับ
“คุณทำอย่างนั้นทำไมละ”
“ไหนๆ เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้วผมเองก็อึดอัดเหมือนกันที่ต้องทำงานแบบนี้”
คุณปรีชาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะบอกทุกอย่างกับคุณภาคินเพราะไม่วันใดวันหนึ่งเรื่องที่ซุกไว้ก็อาจจะแดงขึ้น เขาสารภาพว่าบ้านสี่หลังสุดท้ายไม่ใช่แค่กระเบื้องที่มีปัญหาแต่วัสดุทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นเกรดที่ต่ำกว่าที่กำหนดไว้โดยคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือคุณสุวิจักขณ์เป็นคนสั่งให้ทำ
นอกจากเรื่องวัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานแล้วยังมีเรื่องการแอบขายวัสดุที่ได้มาตรฐานแล้วเอาเงินไปซื้อของที่คุณภาพต่ำมาใช้แทนอีกด้วย
กว่าเรื่องวุ่นๆ จะจบลงก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นภาคินและพลอยลลินณ์ต่างพากันเหนื่อยล้า แต่ก็โล่งใจที่ปัญหาทุกอย่างแก้ไขไปได้ เมื่อรู้แล้วว่าคนที่เป็นตัวการสำคัญในเรื่องนี้คือใครเขาก็พอจะยิ้มออกเพราะมันคงไม่ยากที่เขาจะจัดการได้
“แล้วเรื่องที่บริษัทบอสจะเอายังไงต่อคะ” พลอยลลินณ์ถามระหว่างนั่งรถออกมาจากโครงการ
“ผมว่ากลับจากญี่ปุ่นจะลองเรียกคุณสุวิจักขณ์ไปคุยดูก่อน ถ้าเขาไม่ยอมรับก็คงต้องเอาหลักฐานมาคุยกัน”
“มัดหมี่คิดว่าหลักฐานที่เราได้มามันมากพอที่จะเอาเขาเข้าคุกได้เลยนะคะบอส"
“แต่ผมอยากให้โอกาสเขาก่อน เขาทำงานกับเรามานานตั้งแต่สมัยคุณพ่อ แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับก็คงต้องให้ทนายของบริษัทจัดการ ผมต้องขอบคุณมัดหมี่มากๆ เลยนะ ถ้าไม่ได้ความช่างสังเกตของคุณผมก็คงโดนเขาโกงไปอีกนาน”
“คนที่บอสควรจะขอบคุณน่าจะเป็นพี่รปภ. มากกว่านะคะ”
“นั่นสิถ้าไม่ได้เขาเราคงแย่ วันนี้เราก็ยุ่งจนไมีมีเวลาเจอเขา"
"วันนี่พี่เขาหยุดค่ะ บอสคะแล้วแบบนี้เขาจะทำงานที่นี่ต่อไปได้ไหมมัดหมี่กลัวว่าเขาจะมีปัญหา”
“ผมก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ผมว่าจะเราน่าจะติดต่อไปที่บริษัทเขาแล้วให้ย้ายรปภ.คนนี้ไปทำงานโครงการอื่นของเรา แต่เวลานี่บริษัทเขาน่าจะปิดแล้ว”
“มัดหมี่มีเบอร์ของหัวหน้ารปภ.ค่ะ”
“ผมฝากคุณจัดการด้วยนะ”
พลอยลลินณ์โทรศัพท์ไปบคุยกับหัวหน้ารปภ. ว่าที่บริษัทของเธอมีปัญหานิดหน่อยแต่ไม่ได้ลงรายละเอียดมากเพราะมันเป็นความลับของบริษัท และอยากให้ย้ายพี่รปภ.ไปทำงานที่โครงการ อื่นโดยย้ำว่าพี่รปภ.ไม่มีความผิดแต่ที่ต้องย้ายเพราะกลัวจะได้รับอันตราย หัวหน้ารปภ.พอจะเข้าใจถึงปัญหาเขาจึงรับปากจะย้ายให้ตามที่เธอขอ
“เรียบร้อยค่ะบอส”
“ผมนึกไม่ออกเลยว่าเรื่องพวกนี้ผมจะจัดการคนเดียวได้ยังไง”
“เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยค่ะมัดหมี่เลยแก้ปัญหาได้ ส่วนบอสก็มีหน้าที่แก้ปัญหาใหญ่ๆ”
“แต่ผมว่าเรื่องเล็กๆ พวกนี้ถ้ารวมกันมันก็เป็นปัญหาใหญ่เหมือนกันนะ สงสัยว่าสิ้นปีนี้คงต้องให้โบนัสคุณเพิ่มแล้วล่ะ จริงสิผมว่าต้องให้รางวัลกับรปภ.ด้วย”
“มัดหมี่เห็นด้วยเรื่องรางวัลให้พี่รปภ.ค่ะ”
“ผมฝากคุณจัดการได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
“วันนี้เราเหนื่อยกันมามากแล้วผมว่าไปหาอะไรกินหน่อยดีไหม”
“บอสไม่รีบไปพักเหรอคะ พรุ่งนี้ยังต้องเดินทางอีก”
“ไม่รีบนะ ผมไปพรุ่งนี้เช้ายังไงคืนนี้ก็ได้นอนพัก”
“มัดหมี่ว่าช่วงนี้บอสทำงานหนักมากนะคงเหนื่อยแย่”
“คุณก็ทำงานหนักไม่ต่างจากผมหรอกนะมัดหมี่ แล้วหยุดสี่วันมีแพลนจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”
“ไหมไม่หรอกค่ะ มัดหมี่รับงานรีวิวไว้หลายตัวเลยค่ะ ว่าจะถ่ายคลิปให้หมด”
“คุณขยันมากนะ”
“ก็ต้องขยันสิคะ มัดหมี่อยากใช้หนี้หมดเร็วๆ”
“ผมไม่ได้เร่งสักหน่อย”
“แต่มัดหมี่เกรงใจค่ะ ยิ่งบอสไม่คิดดอกมัดหมี่เลยอยากรีบให้หมดเร็วที่สุด”
“แต่ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ”
“ไหวค่ะ สบายมาก”
“อยากได้ของฝากอะไรจากญี่ปุ่นไหม” เขาเปลี่ยนเรื่องเพราะอยากให้พลอยลลินณ์ผ่อนคลายลงมาบ้าง
“ไม่ค่ะ บอสเที่ยวให้สนุกนะคะ”
“จริงๆ ผมไม่ค่อยอยากไปเลย มัดหมี่ก็เห็นนี่ว่างานเรายุ่งมากแค่ไหน”
“บอสค่ะอย่าหาว่ามัดหมี่สอนเลยนะ ถึงบอสจะเหนื่อยจะงานยุ่งยังไงเราก็ต้องแบ่งเวลาให้คนรักค่ะ”
“แต่คุณก็รู้นี่ว่าระหว่างผมกับว่านไม่ใช่คนรัก”
“แล้วกับคุณแก้วล่ะคะ”
“ก็ยังไม่ใช่เหมือนกัน ผมแค่ทำตามที่แม่ขอร้องบางทีผู้หญิงทั้งสองคนอาจจะไม่ใช่คนที่ผมอยากใช้ชีวิตด้วยจริงๆ ก็เป็นได้”
“แล้วผู้หญิงแบบไหนคะที่บอสคิดว่าอยากจะใช้ชีวิตด้วย” จู่ๆ พลอยลลินณ์ก็อยากรู้สเปกผู้หญิงของเจ้านายทั้งที่ไม่เคยอยากรู้มาก่อน
Related chapters
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 9 คุยกันมากขึ้น
ภาคินคิดไม่นานก็ตอบคำถามของเลขาสาวออกไป“ผู้หญิงทำงานเก่งฉลาดและไม่งี่เง่า คุณก็รู้นี่ว่าผมทำงานหนักมากและงานต้องมาก่อน จะให้ผมทำตัวติดกับเธอตลอดคงไปเป็นไปได้ยาก ผู้หญิงที่จะเข้ามาเธอก็ต้องเข้าใจข้อนี้ด้วย”“แต่มันหายากนะคะผู้หญิงที่จะเข้าใจ ใครๆ ก็ต้องอยากอยู่ใกล้คนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละค่ะ”“คุณชอบให้แฟนอยู่ด้วยตลอดเหรอมัดหมี่”“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานะคะ เพราะมัดหมี่ก็มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบเยอะเหมือนกันค่ะ คนที่จะเข้ามาต้องยอมรับได้ด้วยว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับมัดหมี่ในตอนนี้ไม่ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียว เขาคนนั้นต้องรับได้ด้วยว่ามัดหมี่มีหนี้สินที่ต้องจ่าย แต่มัดหมี่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องมาช่วยใช้หนี้หรอกนะคะ ขอแค่เขาไม่รังเกียจและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แค่นี้พอแล้ว” พลอยลลินณ์พูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกของตัวเองอย่างไม่มีปิดบัง“คุณพูดตรงดีนะ แล้วจะบอกคนที่เข้ามาตั้งแต่เริ่มจีบเลยไหมล่ะ”“ค่ะ บอกไว้ก่อนเลยจะได้ไม่เสียเวลาด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถ้าเขารับได้ก็คุยต่อแต่ถ้ารับไม่ได้ก็ต่างคนต่างไป”“ผมชอบทัศนคติของคุณนะ แล้วตอนนี้คุณกับแฟนคุณเป็นยังไงล่ะ ได้กลับมาคุย
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 10 รู้สึกผิด nc
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ภาคินจะค้างที่ญี่ปุ่น สองวันที่ผ่านมาเขาและวาริสาเที่ยวกันอย่างเต็มที่พอกลับมาถึงโรงแรมต่างก็เหนื่อยและหลับยาวจนถึงเช้า ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองมาได้ที่เขานอนเตียงเดียวกับผู้หญิงที่เร่าร้อนอย่างวาริสาแต่กลับไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียงเลย“ว่านยังไม่อยากกลับเลยค่ะ เราอยู่ต่ออีกนิดไม่เหรอคะ” หญิงสาวพิงศีรษะบนไหลกว้างสองมือกอดเอวอย่างประจบ “ผมต้องกลับไปทำงานนะว่าน เอาไว้หยุดครั้งหน้าเราค่อยมาเที่ยวกันอีกดีไหม” “สัญญานะคะว่าจะพาว่านมาอีก ว่านชอบที่นี่มากเลยค่ะ” “ถ้าคุณเด็กดีแบบนี้ผมก็จะมาบ่อยๆ” “ว่านจะเป็นเด็กดีของคุณคินค่ะ สองวันมานี้ว่านมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะที่พาว่านมาเที่ยว” “ผมก็มีความสุขนะ” “ว่านรู้นะคะว่าว่านเอาแต่ใจคุณทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องพาว่านมาเที่ยวอีก แต่ว่านก็อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง เหนื่อยไหมคะ” “ไม่หรอก ผมว่าได้เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี” “คุณคินต้องกลับไปทำงานต่อให้ว่านนวดให้ไหมคะจะได้ผ่อนคลาย” “นวดเป็นเหรอ” เขาถามอยากแปลกใจ“มันก็ไม่ได้ยากอะไรใช่ไหมคะ หันหลังมาสิคะว่านจะนวดให้” มือเล็กเริ่มนวดไปบนไหล่กว้างอย่างไม่แรงนักก่อนขยับกายเ
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 11 คุณทำตัวเองนะ
ภาคินลุกจากเตียงจากนั้นก็ห่มผ้าให้วาริสาก่อนที่ตัวเองจะปิดไฟบนหัวเตียงและเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับออกมานั่งข้างเตียง แสงไฟที่ออกมาจากห้องน้ำตัวกระทบกับอะไรบางอย่างและมันสะท้อนมาที่ตาของเขาพอดีชายหนุ่มเดินไปตามแสงนั้นก่อนจะเอาของที่กองทับอยู่ออกแล้วเขาก็เห็นว่ามีกล้องขนาดเล็กวางอยู่เขาจับขึ้นมาแล้วหาปุ่มปิดการทำงาน ก่อนจะดึงการ์ดความจำของเครื่องออกจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอน ภาคินหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมาดึงการ์ดความจำออกแล้วเอาตัวใหม่ที่ได้มาจากกล้องตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ใส่เข้าไปแทนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดว่าเธอกำลังเล่นไม่ซื่อ เพราะภาพที่เธอบันทึกไว้มันคือภาพที่เธอกับเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน ความรู้สึกผิดเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแค่ความเกลียดชังและความโกรธกับการกระทำของเธอภาคินอยากจะปลุกวาริสาขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่อยากจะดูเป็นคนใจร้ายจนเกินไปเพราะเมื่อครู่เธอก็ใช้แรงไปค่อนข้างมาก ชายหนุ่มจึงเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเดินทางก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาและรอเวลาให้หญิงสาวตื่น“ที่รักขาทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ ว่านตกใจหมดเลยที่ตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ”“เช้าแล้วเหรอว
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 13 อย่ายุ่งกับคนของผม
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ภาคินโกรธอย่างหนักเขามองหน้าวาริสานัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“คินคะคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็ตั้งแต่คุณเอาน้ำส้มราดลงบนหัวมัดหมี่”“ว่านไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ” วาริสารีบเข้าไปกอดแขนภาคินอย่างประจบ“ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ ขอโทษมัดหมี่แล้วกลับไปซะ”“แต่ว่านอยากคุยกับคุณ ขอเวลาว่านหน่อยนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจจะขอโทษนพลอยลลินณ์เลยสักนิดเธอสนใจแค่ภาคินเท่านั้น“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะ ว่าระหว่างเรามันจบแล้ว” เขาพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“คุณจะไม่ทบทวนอีกครั้งเหรอคะ ขอโอกาสว่านสักนิด”“ผมว่าคุณรีบกลับไปดีกว่านะว่านก่อนที่ผมจะเรียกรปภ. มาจับคุณออกไป ส่วนคุณอย่าเพิ่งออกไปไหนนะมัดหมี่” เขาหันมาทางพลอยลลินณ์ที่กำลังจะเดินออกไป“มัดหมี่ว่าบอสกับคุณว่านค่อยๆ คุยกันดีกว่านะคะ มัดมี่เป็นคนนอกขอออกไปก่อนดีกว่า”“มัดหมี่” เขาหันมามองและเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นทำให้พลอยลลินณ์เดินกลับมานั่งที่ชุดโซฟารับแขกเพราะไม่อยากเห็นเจ้านายโมโหมากไปกว่านี้“ว่านเห็นด้วยกับมัดหมี่นะคะ ให้เธอออกไปก่อนเราสองคนจะได้คุยกัน”“ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะว่าน คุณกลับ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 14 ไปคลายเครียดกันไหม
“มัดหมี่ไม่เชื่อเลยค่ะว่าคุณว่านเธอจะทำแบบนั้น ถ้าคลิปหลุดออกไปคนที่เสียหายก็ไม่น่าจะใช่บอสคนเดียว”“ผมว่าเธอคิดน้อยไปหน่อย”“แต่ก็น่าสงสารนะคะที่เธอทำไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนคิดเองพี่เอ้อะไรนั่นเป็นคนบอกให้เธอ”“ทำผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำเองหรือทำเพราะมีคนยุแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเธอโตแล้วนะ น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”“แล้วทีนี้บอสจะเอายังไงต่อคะจะเลิกกับเธอจริงๆ เหรอคะ”“ถ้าเป็นคุณล่ะมัดหมี่จะเลิกไหม”“ถ้าเจอขนาดนี้มัดหมี่ก็คงเลิก และไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ แต่บอสแน่ใจนะคะว่าที่ผ่านมาคุณว่านไม่เคยถ่ายคลิปมาก่อน”คำพูดของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินมีสีหน้าเครียดที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าวริสาแอบทำเหมือนที่พลอยนรินทร์พูดหรือเปล่า“บอสคะมัดหมี่ขอโทษนะคะ”“จะขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่ทำให้บอสคิดหนัก มันคงไม่ใช่แบบที่มัดหมี่คิดหรอกค่ะ”“ผมก้หวังว่าเธอไม่ทำลายอนาคตตัวเองแบบนั้นนนะ ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเท่าผู้หญิงหรอก”“แต่บอสเป็นคนมีชื่อเสียง”“ผมถามว่านแล้วเธอบอกว่าไม่มีนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า” เขาถอนหายใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าวาริสาจะพาเรื่องปวดหัวมาให้ตนเองแบบนี้“อย่าเครียดไป
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 15 ตามน้ำไปก่อน
“ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมก็คือคนในคลิป เราสองคนคบกันได้สักพักนึงแล้วและมีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้”“บอส...” พลอยลลินณ์ไม่คิดว่าเขาจะตอบนักข่าวไปแบบนี้ เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ผิดหวังมากเพราะตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังองมาที่เธอ“ผมขอโทษนะมัดหมี่ แต่คุณช่วยยมรับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวเราค่อยหาทางแก้ปัญหากัน”“แต่....”“เอาน่าเชื่อใจผม ตามน้ำไปก่อนถ้าไม่ตอบเรากลับออกไปจากตรงนี้ไม่ได้แน่ๆ ส่วนเรื่องที่คุณเสียหานเด่ยว” ภาคินกระซิบ“แล้วใครเป็นคนปล่อยคลิปครับใช่คุณผู้หญิงหรือเปล่าครับแล้วคุณทำแบบนี้ทำไม” นักข่าวถามพลอยลลินณ์ที่ยืนหน้าซีดอยู่“ผมว่าคนที่ทำไม่ใช่เธอหรอกครับเพราะตลอดเวลาที่คบกับเธอเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราคบกัน” ภาคินตอบแทนหญิงสาวที่ยังคงงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น“แล้วคุณคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะครับ”“คุณรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปใช่ไหม บอกพวกเราหน่อยสิคะ”“จากมุมกล้องที่เห็นน่าจะเป็นการแอบถ่าย บางทีคลิปอาจจะหลุดมาจากโรงแรมที่เราไปพักก็ได้นะครับ” ภาคินพยายามตอบให้ไกลตัวเองมากที่สุด“แล้วแบบนี้คุณจะเอาเรื่องคนปล่อยคลิปไหมครับ”“ก็คงต้องให้ทนายของเราเป็นนคนจัดการครับ วันนี้ผมคงต้องข
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 16 คิดไม่ตก
“บอสคะ ทำไมคุณบอกแม่ของคุณไปแบบนั้นเดี๋ยวท่านก็เข้าใจผิดกันไปใหญ่หรอก” พลอยลลินณ์กลัวว่าเริ่งทุกอย่างจะบานปลายจนหาทางแก้ไขไม่ได้“ผมพูดเรื่องจริง” ภาคินตอบอย่างหน้าตาเฉย“บอสคงไม่คิดจะแต่งงานกับมัดหมี่จริงๆ หรอกนะคะ”“ถ้าผมคิดล่ะ”“เราสองคนเป็นแค่เลขากับเจ้านายเท่านั้นนะคะบอส”“แลวถ้าเกิดว่าถ้าผมจะให้คุณแต่งงานกับผมจริงๆ ล่ะมัดหมี่”“บอสทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ เราสองคนไม่รักกันและไม่เคยคบกันมาก่อนจู่ๆ จะมาแต่งงานกันได้ยังไง”“ที่ผมทำแบบนี้ก็มีหลายเหตุผลนะมัดหมี่” ภาคินรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้พลอยลลินณ์เสียหายและเขาก็พร้อมรับผิดชอบ“ลองบอกมาสิคะว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง มัดหมี่หวังว่ามันคงเป็นเหตุผลที่ดีนะคะ”“ข้อแลกเลยก็คือพอผมพูดเรื่องแต่งงานทุกคนก็เลิกสนใจเรื่องคลิปนั่นทันที”“แต่เขาก็หันมาสนใจเรื่องที่บอสจะแต่งงาน มัดหมี่ว่ามันเหมือนวัวพันหลักนะคะ”“ฟังข้อสองก่อนสิ”“ค่ะ”“ข้อสองคือ พอแม่ผมรู้ท่านก็จะเลิกหาผู้หญิงมาแต่งงานกับผม”“เท่าที่ฟังมาสองข้อมีแต่เหตุผลมันดีกับบอสทุกข้อเลยนะคะ แล้วมัดหมี่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ยังไง บอสลืมคิดหรือเปล่าว่าเราจะมองหน้าคนในบริษัทยังไง”“เราก็บอกทุกคนไปสิ
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 41 ก็แค่วิวาห์ขัดดอก (ตอนจบ)
งานแต่งงานของพลอยลลินณ์และภาคินผ่านไปได้ด้วยดีตอนนี้หญิงสาวย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ของภาคินเนื่องจากเรือนหอยังสร้างไม่เสร็จ แต่พลอยลลินณ์ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเลยเพราะบิดามารดาของเขาก็ดีกับเธอทุกอย่างเธอคิดเคยว่าการแต่งงานกับเขามันคือการแต่งงานเพื่อขัดดอกแต่พอถึงเวลาจริงๆ แล้วมันกลับเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนภาคินบอกให้หญิงสาวอย่าคิดมากเรื่องที่เธอเป็นหนี้เขาเพราะชายหนุ่มตั้งใจแล้วว่าจะให้พลอยลลินณ์ขัดดอกไปจนกว่าจะไม่มีลมหายใจ“ไม่มีวิธีไหนที่จะทำให้มัดหมี่ขัดดอกหมดเลยเหรอคะพี่คิน” สรรพนามที่หญิงสาวใช้เรียกชายหนุ่มเปลี่ยนไปหลังจากแต่งงานเพราะขอร้องแหละเธอก็รู้สึกว่าการเรียกแบบนี้มันดูเป็นครอบครัวมากกว่าเรียกว่าบอสอย่างเคย“ไม่มีทางหรอกยังไงมัดหมี่ก็ต้องอยู่กับพี่แบบนี้ไปตลอด”“แล้วถ้าสมมุติว่าวันหนึ่งมัดหมี่ถูกล็อตเตอร์รี่แล้วเอาเงินมาใช้หนี้พี่คินได้หมดล่ะคะ”“เงินที่เอามาใช้กับเงินที่เอาไปมันคนละส่วนกัน”“พี่คินขี้โกงแบบนี้มัดหมี่ฟ้องเอาได้นะคะ”“จะไปฟ้องที่ไหนล่ะ เราเป็นสามีภรรยากันแบบนี้พี่ว่าศาลก็ต้องยกฟ้อง”“แบบนี้มัดหมี่คงต้องขัดดอกไ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 40 ผู้ชายไม่รู้จักพอ nc
เมื่อออกจากโรงพยาบาลแล้วภาคินและพลอยลลินณ์ก็ไปหาซื้อของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าอีกคนละนิดหน่อยจากนั้นก็เข้าพักที่วิลลาที่แห่งหนึ่ง ก่อนที่จะพากันออกไปไหว้พระและนั่งชมวิวทะเลระหว่างทานอาหารที่ร้านริมทะเล “มัดหมี่เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมถึงเงียบไป” “เปล่าค่ะ มัดหมี่แค่คิดอะไรเพลินๆ” “ยังคิดมากเรื่องเมื่อวานอีกเหรอ” “ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ มัดหมี่แค่กำลังคิดว่าเรามากินข้าวร้านนี้หลายครั้งแล้วแต่ไม่เคยได้นั่งมองทะเลแบบนี้เลย” “นั่นสินะ แต่ก่อนเราสองคนแต่ทำงานจนลืมมองสิ่งรอบตัวว่ามันสวยงามมากแค่ไหน แล้วมัดหมี่ชอบที่นี่ไหม” “ชอบค่ะ” พลอยลลินณ์ชอบทะเลมากแต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้นั่งมองแบบนี้บ่อยนัก “เราไปเที่ยวมัลดีฟส์กันดีไหม” “มัดหมี่ก็อยากไปนะคะ แต่ตอนนี้ตารางงานของบอสแน่นมากจนถึงวันแต่งงานเลยค่ะ” “เราไปฮันนีมูนที่มัลดีฟส์กันไหมส่วนญี่ปุ่นก็ค่อยไปช่วงที่หิมะตก” เดิมทีทั้งสองคนวางแผนกันเอาไว้แล้วว่าจะไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นแต่พอเขารู้ว่าพลอยลลินณ์ชอบทะเลก็เลยลองถามเธอดูเผื่อว่าหญิงสาวจะเปลี
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 39 มันก็แค่ฝันร้าย
ภาคินขับรถไปส่งเพื่อนที่ผับแห่งหนึ่งจากนั้นเขารีบมาที่โรงพยาบาลซึ่งตอนนี้พลอยลลินณ์ยังนอนหลับอยู่บนเตียง “ขอบคุณมากครับคุณพยาบาล” ภาคินกล่าวขอบคุณพยาบาลที่อยู่เป็นเพื่อนพลอยลลินณ์ขณะที่เขาออกไปจัดการกับคนที่ทำร้ายเธอ “ไม่เป็นไรค่ะเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปรอข้างนอกถ้าคนไข้ตื่นหรือคุณต้องการความช่วยเหลือก็กดปุ่มฉุกเฉินตรงนี้นะคะ”“ได้ครับขอบคุณครับ”เมื่อพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้วภาคินก็ขยับเก้าอี้มานั่งข้างๆ พลอยลลินณ์“มัดหมี่ผมขอโทษนะ ถ้าวันนี้ผมอยู่กับคุณเรื่องก็คงไม่เกิด”เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าคุณสุวิจักขณ์ร่วมมือกับวาริสาแล้ววางแผนทำร้ายพลอยลลินณ์แบบนี้ แต่ก็นับว่าโชคดีที่ที่เขาตามมาช่วยได้ทันภาคินรู้ดีว่าสาเหตุมันน่าจะมาจากที่เขาและพลอยลลินณ์จับได้ว่าคุณสุวิจักขณ์ลักลอบเปลี่ยนสเปกสินค้าและต้องหาเงินมาชดใช้บริษัทหลายล้าน แต่ภาคินไม่คิดเลยว่าวาริสาจะร่วมมือกับเขาด้วยชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่นและสัญญากับตัวเองว่าจากนี้จะไม่ยอมปล่อยให้พลอยลลินณ์คลาดสายตาอีกเป็นอันขาด เขารู้แล้วว่าตัวเองรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน รักจนยอมแลกได้ทุกอย่า
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 38 สายเกินไป
ขับรถมาได้สักระยะภาคินก็ได้รับสายจากตำรวจท้องที่ซึ่งแจ้งว่าตอนนี้พวกเขามารออยู่บ้านพักของคุณสุวิจักขณ์แล้วแต่รถตู้สีดำที่ชายหนุ่มแจ้งยังมาไม่ถึงเมื่อได้ยินแบบนั้นภาคินก็อุ่นใจขึ้นแต่เขาก็ยังรีบร้อนที่จะไปที่นั่นอยู่ดี ระยะเวลาชั่วโมงกว่าบนรถเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดและทรมานใจเป็นอย่างมากภาคินไม่รู้เลยว่าพลอยลลินณ์จะเป็นยังไงบ้างและคนร้ายจะพาเธอไปยังบ้านพักที่ตามตนเองคิดไว้หรือเปล่าแต่เท่าที่เคยรู้มาคุณสุวิจักขณ์มีบ้านพักอยู่ที่หัวหินเพียงแค่หลังเดียวเท่านั้นเมื่อไปถึงบ้านพักของคุณสุวิจักขณ์ภาคินก็ต้องแปลกใจเพราะรถของคนร้ายน่าจะมาถึงที่นี่แล้วแต่ทั้งบ้านกับว่างเปล่ามีเพียงรถของตำรวจที่จอดซุ่มอยู่ไกลๆ เท่านั้น“คุณภาคินใช่ไหมครับ” ตำรวจรายหนึ่งเดินมาถามเมื่อเห็นเขาจอดรถลงที่หน้าบ้าน“ใช่ครับคุณตำรวจ นี่พวกมันยังมาไม่ถึงอีกเหรอ”“ผมว่าไม่น่าจะใช่ที่นี่แล้วนะ คุณลองดูพิกัดในมือถืออีกทีสิ”ภาคินรีบร้อนและคิดว่าจะต้องเป็นบ้านหลังนี้เขาจึงลืมเรื่องพิกัดมือถือไปจนสนิท และตอนนี้พิกัดหายไปแล้วแต่จุดสุดท้ายที่จับสัญญาณได้ก็ไม่ห่างจากที่นี่เท่าไหร่“สัญญาณหายไปแล้วหรือพวกมันจะรู้แล้วว่าพ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 37 ข้อแลกเปลี่ยน
“แล้วพวกเราจะเอายังไงกันดีล่ะปราง” น้ำฝนถามหลังจากที่ได้ฟังมะปรางเล่าเรื่องของพลอยลลินณ์“นั่นสิฝน นิวว่าเราไปขอดูกล้องจากร้านดีไหม”“หรือเราจะแจ้งตำรวจ” เพื่อนอีกคนก็เสนอขึ้น“ปรางสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี”“แต่เราว่าต้องบอกแฟนของมัดหมี่ก่อนดีไหม มีใครในนี้ติดต่อแฟนของมันมีบ้างได้ไหมเราต้องบอกเขาให้รู้เรื่อง”“เดี๋ยวปรางจะไปขอดูกล้องวงจรปิดนะ คนที่เหลือลองหาทางติดต่อคุณภาคินดูนะ เขาเป็นคนมีชื่อเสียงแบบนั้นน่าจะติดต่อได้ไม่ยาก”“เดี๋ยวนิวจะลองถามเพื่อนคนหนึ่งที่ทำงานเป็นเลขาผู้บริหารดูเผื่อเขาจะมีคอนแทคของคุณภาคินบ้างมะปรางรีบไปดูกล้องวงจรปิดเถอะ” นิวรีบบอกจากนั้นตัวเองก็พยายามติดต่อกับเพื่อนอีกคนที่ทำงานเป็นเลขาเหมือนกับพลอยลลินณ์มะปรางกับน้ำฝนไปขอทางร้านดูกล้องวงจรแต่โดยให้เหตุผลที่ว่าเพื่อนของเธอถูกจับตัวไป ทางร้านก็รีบอำนวยความสะดวกเพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแล้วทางร้านจะมีความผิดไปด้วยภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นชัดว่าพลอยลลินณ์เดินไปกับวาริสาและเธอก็ขึ้นไปบนรถตู้จากนั้นวาริสาก็ปิดประตูรถก่อนที่รถจะถูกขับออกไปจากบริเวณลานจอดรถ มะปรางถ่ายรูปทะเบียนรถพร้อมทั้งข
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 36 ลงตัว
ภาคินและพลอยลลินณ์กลับมาถึงเมืองไทยได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ทั้งสองคนยังทำตัวเป็นเจ้านายและลูกน้องที่ดีเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นแต่พอได้อยู่กันตามลำพังแล้วภาคินก็จะกลายร่างเป็นผู้ชายอบอุ่นขณะที่พลอยลลินณ์ก็จะกลายเป็นคนช่างอ้อน “อีกตั้งสองเดือนเลยนะมัดหมี่ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมว่าเราไม่ต้องรอฤกษ์ดีไหม” ภาคินบ่นหลังจากที่มารดาของเขาเป็นคนไปหาฤกษ์แต่งงานมาให้ “มัดหมี่ว่าเร็วไปด้วยซ้ำนะคะ เรายังไม่รู้จักกันดีเลย” “เรารู้จักกันมาสามปีกว่าแล้วนะมัดหมี่ ผมว่าเวลามันนานมาก” “บอสจะนับตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันไม่ได้นะคะ เราต้องนับวันที่เราตกลงคบกันสิคะถึงจะถูก” “ก็ผมจะนับแบบนี้” “เฮ้อ...มัดหมี่อยากให้ลูกน้องในบริษัทเห็นบอสเวลาที่งอแงเป็นเด็กแบบนี้จัง” “อยู่ต่อหน้าลูกน้องผมต้องวางมาดกันหน่อยสิ แต่เวลาอยู่กับมัดหมี่ผมเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด” ภาคินพูดขณะที่กอดเธอไว้อย่างหลวมๆ แล้วเกยปลายคงบนไหล่มน “แล้วจะกอดแบบนี้อีกนานไหมคะ” “ก็กอดจนกว่าจะหมดเวลาพัก” ตั้งแต่ประกาศเรื่องแต่งงานออกไปเวลาทานอาหารกลางวันพล
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 35 อยากจะย้อนเวลา
วันนี้พลอยลลินณ์ไม่ได้วางแผนไปเที่ยวที่ไหนเธอจึงยังซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายหนุ่มผู้ที่มอบความสุขให้กับเธอนับครั้งไม่ถ้วน จะว่าไปแล้วเมื่อคืนทุกอย่างมันเกิดจากการดื่มแชมเปญเข้าไปมากเกินลิมิตหญิงสาวเลยคุมสติของตัวเองแทบไม่อยู่ แต่ก็พอรับรู้ว่าตนเองเร่าร้อนมากแค่ไหน คิดแล้วพลอยลลินณ์ก็รู้สึกอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่รู้ว่าวันนี้จะกล้ามองหน้าภาคินหรือเปล่าเมื่อคนที่นอนอยู่เริ่มดิ้นภาคินก็ลืมตาขึ้น เขามองหัวไหล่และแผ่นหลังขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยแดงแล้วก็รู้สึกผิด เมื่อคืนเขารุนแรงกับเธอมากกว่าทุกครั้ง แต่นั่นก็เพราะเธอเองก็เร่าร้อนกว่าทุกครั้งเช่นกัน“อรุณสวัสดิ์มัดหมี่” คำทักทายแสนเชยทำให้คนที่เพิ่งจะตื่นเงยหน้าขึ้นมอง“อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส กี่โมงแล้วคะ” พลอยลลินณ์ขยับตัวช้าๆ เพราะรู้สึกว่าร่างกายปวดร้าวไปหมด“เกือบเที่ยงแล้วล่ะ หิวหรือยัง”“ยังไม่หิวค่ะ บอสล่ะคะ หิวหรือยังเที่ยงนี้จะกินอะไรเดี๋ยวมัดหมี่สั่งให้“เลิกดูแลผมได้แล้วนะมัดหมี่”“ทำไมคะ” พลอยลลินณ์มองหน้าเขาอย่างสงสัยก่อนจะขยับตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอทำให้ภาคินลุกมานั่งด้วยอีกคน“อย่ามองแบบนั้นสิ ที
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 34 ถึงพริกถึงขิง nc
พลอยลลินณ์ยังคงหอบเหนื่อยไม่หาย ความสุขที่ได้รับการเติมเต็มมันช่างอิ่มเอมและมีความสุขและเมื่อคิดว่าจากนี่เขาและเธอจะได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องความสุขนั้นมันก็เพิ่มมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัวภาคินมองใบหน้าแดงระเรื่อของพลอยลลินณ์แล้วก็รู้สึกหลงใหล แม้จะเห็นว่าเธอหอบเหนื่อยแต่เขาก็ไม่อาจให้หญิงสาวได้หยุดพักได้นาน เพราะตอนนี้โพรงอ่อนนุ่มของเธอกำลังบีบรัดความเป็นชายของเขาอย่างรุนแรง ช่องทางรักของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินแทบคลั่ง ชายหนุ่มรีบถอนแก่นกายออกก่อนที่ทุกอย่างจะระเบิดออกจากนั้นก็จับร่างเธอให้พลิกหันหน้าเข้าหาโซฟาในท่าคุกเข่าสะโพกกลมกลึงลอยเด่นอย่างยั่วยวน พลอยลลินณ์จับพนักโซฟาแน่นในขณะที่เขากำลังลากไล้ความแข็งร้อนขึ้นลงกลางกลีบอย่างปลุกเร้า “พร้อมนะคนเก่ง” เสียงแหบพร่าก้มลงมากระซิบข้างหู มือใหญ่ดึงเธอเข้ามาชิดจนแผ่นหลังขาวเนียนแนบกับอกแกร่ง ความร้อนจากกายของเขากระตุ้นให้เธอขยับสะโพกเข้าหาอย่างเชื้อเชิญ หญิงสาวลืมสิ้นความอายรู้แค่ร่างกายกำลังรอให้เขาเข้ามาเติมเต็ม “อ๊ะ! ….” พลอยลลินณ์รู้สึกจุกแน่นเพราะเขากระแทกความใหญ่โตเข้ามาทีเดียวลึกสุดควา
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 33 ยั่วเก่ง nc
ภาคินประคองพลอยลลินณ์มาบนห้องและกำลังจะพาเธอเดินไปยังห้องนอน แต่หญิงสาวกลับยืนนิ่งไปขยับไปไหน ตาคู่สวยฉ่ำปรือเพราะพิษแอลกอฮอล์ที่อยู่ในกายกำลังแล่นพล่าน“ขอบคุณนะคะบอสวันนี้มัดหมี่มีความสุขที่สุด” หญิงสาวสวมกอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวท่อนแขนเรียวคล้องไปบนลำคอแกร่ง ก่อนยืดตัวขึ้นมาจูบเขาแทนการของคุณสำหรับวันที่แสนพิเศษริมฝีปากเล็กแทะเล็มลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ภาคินจับท้ายทอยของเธอไว้แน่นก่อนจะขยี้จูบไปบนริมฝีปากสวยอย่างหนักหน่วง ลิ้นสอดแทรกเขาโพรงปากเล็กกลิ่นแชมเปญที่คละคลุ้งส่งให้อารมณ์ของทั้งสองพุ่งขึ้นได้อย่างง่ายดายฤทธิ์ของแอลกอฮอล์บวกกับความต้องการในส่วนลึกทำให้หญิงสาวร้อนแรงขึ้น เธอขยับร่างบดเบียดเขาหาร่างแข็งแกร่งอย่างลุ่มหลงภาคินนวดคลึงสะโพกกลมกลึงปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาวขณะที่ปากยังคงจูบบดเบียดไม่ยอมห่าง มือที่คล้องอยู่บนลำคอเปลี่ยนมาลูบไปตามกล้ามหน้าท้อง แล้วเลื้อยต่ำลงไปยังเป้ากางเกงที่ตอนนี้มันตุงทนแทบจะปริ“เมาแล้วยั่วเก่งนะมัดหมี่”“ยั่วที่ไหนกัน”“ก็เห็นอยู่ว่ายั่ว”“ไม่ชอบเหรอคะ” เธอถามพลางเบียดกายเข้าหาจนไม่มีช่องว่าง“ชอบมากต่างหาล่ะ แต่คุณต้องทำแบบนี้กับ
