ตอนที่ 11 คุณทำตัวเองนะ

 

ภาคินลุกจากเตียงจากนั้นก็ห่มผ้าให้วาริสาก่อนที่ตัวเองจะปิดไฟบนหัวเตียงและเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับออกมานั่งข้างเตียง แสงไฟที่ออกมาจากห้องน้ำตัวกระทบกับอะไรบางอย่างและมันสะท้อนมาที่ตาของเขาพอดี

ชายหนุ่มเดินไปตามแสงนั้นก่อนจะเอาของที่กองทับอยู่ออกแล้วเขาก็เห็นว่ามีกล้องขนาดเล็กวางอยู่เขาจับขึ้นมาแล้วหาปุ่มปิดการทำงาน ก่อนจะดึงการ์ดความจำของเครื่องออกจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอน ภาคินหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมาดึงการ์ดความจำออกแล้วเอาตัวใหม่ที่ได้มาจากกล้องตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ใส่เข้าไปแทน

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดว่าเธอกำลังเล่นไม่ซื่อ เพราะภาพที่เธอบันทึกไว้มันคือภาพที่เธอกับเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน ความรู้สึกผิดเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแค่ความเกลียดชังและความโกรธกับการกระทำของเธอ

ภาคินอยากจะปลุกวาริสาขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่อยากจะดูเป็นคนใจร้ายจนเกินไปเพราะเมื่อครู่เธอก็ใช้แรงไปค่อนข้างมาก ชายหนุ่มจึงเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเดินทางก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาและรอเวลาให้หญิงสาวตื่น

“ที่รักขาทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ ว่านตกใจหมดเลยที่ตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ”

“เช้าแล้วเหรอว่าน” คนที่เพิ่งหลับลงได้ไม่ถึงสองชั่วโมงค่อยๆ ลุกจากโซฟาอย่างช้าๆ

“ค่ะ เช้าแล้ว คุณนอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนเหรอคะ เมื่อยแย่เลยให้ว่านช่วยนวดให้ไหมคะ”

“ไม่เป็นไร ผมว่าว่านรีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านะผมเริ่มจะหิวแล้ว”

“อาบพร้อมกันไหมคะ ว่านจะช่วยถูหลังให้” หญิงสาวเบียดกายเข้าหาพลางส่งสายตาอ้อน

“ผมอาบแล้วครับ”

“งั้นว่านไปอาบน้ำก่อนนะคะ คินรอว่านตรงนี้นะคะอย่าลงกินข้าวคนเดียวเด็ดขาด”

“ครับ”

วาริสารีบกลับเข้าห้องและอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เธออารมณ์ดีกว่าทุกวันเพราะสิ่งที่ตั้งใจมาตั้งแต่แรกบรรลุผลไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน

ก่อนหน้านี้หญิงสาวก็ไม่เคยคิดจะแบลกเมลภาคินมาก่อนเพราะรู้ว่าเข้าติดใจในรสสวาทของเธอจนไม่มองผู้หญิงคนไหน แต่พอรู้ว่าเขาไปทานอาหารกับผู้หญิงที่มารดาอยากให้แต่งงานด้วย วาริสาก็กลัวจะเสียเขาไป เพราะถ้าเทียบคุณสมบัติระหว่างตัวเองกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เธอเทียบอะไรไม่ได้เลยนอกจากเรื่องบนเตียงเพียงอย่างเดียว

เมื่อเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพี่เอ้เจ้าของโมเดลลิ่งที่เธอสังกัดอยู่ พี่เอ้จึงเสนอวิธีนี้ให้เพราะเชื่อว่าคนมีชื่อเสียงอย่างภาคินไม่มีทางยอมให้คลิปของตนเองเผยแพร่สู่สายตาคนอื่นอย่างแน่นอนวาริสายิ้มเมื่อคิดถึงการแต่งงานที่จะเกิดขึ้น

หญิงสาวรีบเดินไปยังจุดที่ตนก็วางกล้องไว้แต่พยายามหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เธอจำได้ว่าเป็นคนแอบเอามาวางไว้ตั้งแต่ตอนที่ภาคินเข้าไปอาบน้ำเมื่อคืน

“คุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอว่าน”

“เปล่าค่ะคุณคิน”

“แต่ผมว่าท่าทางของคุณเหมือนคนกำลังหาของอยู่นะครับ ใช่กล้องตัวนี้หรือเปล่าที่คุณหาอยู่”

“คุณคินเอาไปเหรอคะ คุณคงยังไม่ได้เปิดดูใช่ไหมคะ” วาริสาตกใจจนหน้าซีด

“อยากจะเป็นนางเอกหนังเอวีทำไมไม่บอกผมตรงๆ ล่ะว่าน ไม่เห็นจะต้องแอบถ่ายแบบนี้เลยภาพมันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ เห็นหน้าไม่ชัด” เขาพูดแล้วหัวเราะเหมือนคนที่กำลังปลงกับชีวิต

“คุณคินคะ เรื่องนี้ว่านอธิบายได้นะคะ” วาริสากำลังคิดหาคำแก้ตัวแต่ยิ่งคิดสมองก็ยิ่งตันจนคิดไม่ออก

“มีอะไรจะอธิบายอีกเหรอครับว่าน ก็เห็นอยู่ว่าคุณแอบถ่ายคลิปที่เรามีอะไรกัน ลองพูดมาสิว่าจะเอาคลิปพวกนี้ไปทำอะไร”

“ว่านไม่ได้คิดจะเอาไปทำอะไรทั้งนั้น ว่านก็แค่อยากจะถ่ายเก็บไว้ดูค่ะ”

“ผมไม่ใช่เด็กนะที่จะเชื่อสิ่งที่คุณพูด คุณรู้ไหมเมื่อคืนผมนอนคิดเรื่องของเรา”

“เรื่องของเราเหรอคะ”

“ผมกำลังคิดว่าจะลองเปิดโอกาสคบกับคุณอย่างจริงจังเพราะรู้สึกผิดต่อคุณมากที่ไม่เคยให้สถานะกับคุณเลย”

“คุณภาคินคุณพูดจริงๆ ใช่ไหม” วาริสาดีใจมากที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น

“ใช่สิ เมื่อคืนผมคิดแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้ผมเลิกคิดไปแล้ว”

“ว่านขอโทษเรื่องคลิป ว่านสัญญาจะไม่ทำอีกและจะไม่เอาไปเผยแพร่ที่ไหน”

“มันสายไปแล้วล่ะ”

“ไม่สายนะคะว่านยังไม่ได้เอาคลิปไปให้ใคร” วาริสารีบบอกเพราะอยากเขาเปลี่ยนใจ

“ก็ผมเจอก่อนที่คุณจะเอาไปให้คนอื่นน่ะสิ ถ้าผมไม่เจอเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้"

“ว่านไม่เคยคิดเอาไปให้ใครเลยนะคะ” วาริสาก็แค่อยากจะเอาไว้ขู่เขาเท่านั้นและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอแอบถ่าย เพราะก่อนหน้านั้นแต่ก็ไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนหรือเอาให้ใครดูเพราะมันเป็นเพียงคลิปสั้นๆ และเห็นหน้าเธอไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

“บอกผมหน่อยได้ไหมว่าคุณมีแผนจะทำอะไรแล้วทำเรื่องนี้กับใคร”

“คือมีคนบอกว่านว่าคุณไปทานอาหารกับผู้หญิงที่แม่ของคุณอยากให้แต่งงานด้วย ว่านกลัวคุณจะทิ้งไปก็เลยไปปรึกษาพี่เอ้ พี่เขาเลยให้ว่านถ่ายคลิปเอาไว้เพื่อขู่ให้คุณอยู่กับว่านตลอด ว่านขอโทษนะคะ ว่านผิดไปแล้ว”

“เอาเป็นว่าผมรับคำขอโทษจากคุณแล้วกัน”

“ขอบคุณค่ะคุณใจดีที่สุดเลย ว่านรักคุณนะคะ” หญิงสาวโผเข้ากอดเขาแน่น ภาคินก็กอดตอบทำให้วาริสารู้สึกใจชื้นและยิ้มอย่างผู้ชนะ

แต่เพียงไม่นานอ้อมกอดของเขาก็คลายออก

“ผมว่าคุณดีใจนานเกินไปแล้วนะว่าน” น้ำเสียงนั้นฟังดูเย็นชาจนน่าตกใจ

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ก็หมายความว่าจากนี้ไปเราสองคนจะเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น”

“คุณภาคิน คุณคงไม่คิดจะทิ้งว่านเพราะเรื่องแค่นี้ใช่ไหม”

“มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้นะว่านถ้าคลิปมันหลุดออกไปคุณคิดหรือเปล่าว่าคุณและผมจะได้รับความเสียหายแค่ไหน คุณบอกว่ารักผมแต่คุณไม่คิดถึงความเสียหายที่จะตามมาเลย ผมยอมรับนะว่าอยู่กับคุณผมมีความสุขมาก คุณทำให้ผมมีความสุขมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยนอนด้วย แต่มันก็เป็นความสุขที่ต้องจบลงเพราะคุณเป็นคนทำลายมัน”

“คุณบอกว่ามีความสุข” วาริสายิ้มกับคำพูดของเขา

“ใช่ครับ ผมมีความสุขแต่เราก็คงต้องจบกัน”

“คุณจะให้ว่านแก้ไขยังไง ว่านขอโทษว่านจะไม่ทำอีกแล้วนะคะ”

“มันสายเกินไปแล้วนะว่าน กลับจากญี่ปุ่นคราวนี้เราสองคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”

“เพื่อนเหรอคะ เพื่อนที่ไหนเขาจะนอนด้วยกัน”

“อย่าลืมนะว่าความตกลงของเราแต่แรกคืออะไรเราจะเป็นแค่คู่นอนไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน”

“แต่ว่านรักคุณนะคะว่านอยากเป็นแฟนคุณ ว่านอยากให้เราอยู่ด้วยกันแบบนี้”

“ผมบอกแล้วว่ามันสายเกินไป แล้วคุณเป็นคนทำลายมันลงไปเอง”

“ไม่ได้นะคะ คุณจะทิ้งว่านไปแบบนี้ไม่ได้”

“คุณไม่มีสิทธิ์พูดคำนี้กับผมหรอกนะว่าน เอาเป็นว่าผมจะจ่ายค่าเสียหายให้คุณสักห้าล้านและหวังว่าเงินจำนวนนี้ จะทำให้คุณมีความสุขและใช้จ่ายได้อย่างสบายระหว่างที่หาผู้ชายคนใหม่นะ”

พูดจบภาคินก็หันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้อง

“คุณจะไปไหนคะ”

“วันนี้เราก็ต่างคนต่างอยู่เจอกันอีกทีบนเครื่องนะผมไปก่อน ส่วนกระเป๋าของผมเดี๋ยวผมจะให้คนของโรงแรมมาจัดการ”

“เดี๋ยวสิคะ ภาคินรอว่านก่อน” เธอตะโกนเรียกเขาอย่างสุดเสียงแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดหันกลับมามองเลย

วาริสานั่งลงกับพื้นห้องและร้องไห้อย่างคนเสียสติเธอพลาดเองที่ไม่รอบคอบพอ แม้จะได้มาห้าล้านแต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับทรัพย์สมบัติที่ชายหนุ่มมีอยู่ ตลอดทั้งวันวาริสาไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนหญิงสาวเก็บของลงกระเป๋าและนั่งร้องไห้พอถึงเวลาเดินทางก็ให้รถของโรงแรมไปส่งที่สนามบิน