LOGINShare
ตอนที่ 6 เปรียบเทียบ
Last Updated:
2025-02-25 23:04:00เมื่อได้อาบน้ำแล้วภาคินก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง เขานั่งทำงานต่ออีกนิดเพราะอยากจะเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนหยุดยาวแต่ทำงานได้ไม่ถึง 10 นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดึงสมาธิเขาออกจากงานตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณภาคิน แก้วโทรมารบกวนหรือเปล่าคะ”
“ไม่เลยครับคุณแก้วมีอะไรหรือเปล่า”
“คือแค่จะโทรมาถามว่าคุณภาคินถึงบ้านปลอดภัยดีแล้วใช่ไหมคะ”
“ผมถึงบ้านเรียบร้อยแล้วครับ”
“คุณภาคินทำอะไรอยู่คะมีเวลาพอจะคุยกับแก้วได้ไหม”
“แก้วเรียกผมว่าคินเฉยๆ ก็ได้นะครับ”
“ถ้างั้นคุณภาคินก็ต้องเรียกแก้วว่าแกเฉยๆ เหมือนกันค่ะ จะได้ฟังดูสนิทสนมกันหน่อย”
“ก็ได้ครับ ตกลงแล้วแก้วมีอะไรจะคุยกับผม”
“คือแก้วลองมาคิดดูดีๆ แล้วแก้วว่าเรื่องไปทำงานกับคุณแก้วขอพักไว้ก่อนดีกว่าค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ” เขาดีใจที่ได้ยินแต่ก็ถามตามมารยาท
“พอดีเพื่อนแก้วชวนให้แก้วเปิดคาเฟ่ด้วยกันค่ะ แก้วก็เลยว่าอยากจะลองทำกับเพื่อนดูก่อนค่ะ”
“ฟังดูน่าสนใจนะดีครับ”
“ค่ะ แก้วอยากลองทำในสิ่งที่ชอบก่อน แก้วชอบทำขนมมากค่ะ ตอนที่เรียนอยู่ฝรั่งเศสแก้วก็ไปเรียนอยู่หลายคอร์ส พอเพื่อนชวนก็เลยอยากจะลองดูค่ะ เพื่อนแก้วเก่งเรื่องเครื่องดื่มส่วนแก้วถนัดทำขนม เราสองคนน่าจะช่วยกันทำร้านได้”
“ผมดีใจด้วยนะที่คุณจะได้ทำในสิ่งที่ชอบ แล้วถ้าถึงวันที่เปิดร้านอย่าลืมชวนผมไปด้วยนะครับ”
“แน่นอนสิคะ ยังไงแก้วก็ต้องชวนคุณอยู่แล้ว คุณคินคะคือแก้วมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อย”
“เรื่องอะไรครับ ถ้าเป็นเรื่องทำขนมล่ะก็ผมตอบได้เลยว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“ไม่ใช่เรื่องทำขนมหรอกค่ะ คือแก้วอยากจะถามคุณคินว่าพอจะรู้จักทำเลดีๆ ไหมพอดีว่าแก้วกับเพื่อนยังหาที่เปิดร้านไม่ได้เลยค่ะ”
“ผมไม่รู้ว่าร้านที่อยากได้เป็นแบบไหน แต่แถวๆ บริษัทของผมก็ชั้นล่างของอาคารเปิดให้เช่าอยู่หลายที่เหมือนกันนะครับ”
“คุณพาแก้วกับเพื่อนไปดูหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ” เขารีบรับปากเพราะถ้าอัจจิมาจะเปิดคาเฟ่กับเพื่อนก็หมายความว่าเธอจะไม่มาทำงานกับเขา
“วันหยุดนี้เราไปดูร้านด้วยกันดีไหมคะ”
“เกรงว่าจะไม่สะดวกครับพอดีผมมีธุระต้องไปทำที่อื่นเอาไว้กลับมาก่อนได้ไหม”
“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แก้วไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ”
เมื่ออัจจิมาวางสายไปแล้วภาคินรู้สึกโล่งใจที่เธอเปลี่ยนใจไม่อยากมาทำงานกับเขา ชายหนุ่มกำลังจะเริ่มทำงานต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“คุณคินขา วันมะรืนอย่าลืมนัดของเรานะคะ”
“ไม่ลืมหรอกครับ มัดหมี่ส่งรายละเอียดให้คุณแล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่ะเลขาของคุณนี่ก็เก่งเหมือนกันนะคะ เธอจองโรงแรมที่มีออนเซ็นส่วนตัวมองเห็นวิวภูเขาไฟฟูจิด้วยค่ะ” วาริสาดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่และต้องโทรศัพท์มาหาภาคินเมื่อเห็นรูปห้องพักที่พลอยลลินณ์ส่งให้
“มัดหมี่เธอชอบประเทศนี้เป็นพิเศษนะครับ”
“เหรอคะน่าเสียดายนะคะที่ครั้งนี้เราไปกันสองคน เอาไว้ครั้งหน้าเราชวนมัดหมี่กับแฟนไปเที่ยวด้วยดีไหมคะ”
“ครับ” เขาแค่รับคำสั้นๆ ชายหนุ่มไม่อยากให้วาริสารู้ว่าตอนนี้พลอยลลินณ์เลิกกับแฟนแล้วเพราะครั้งหนึ่งวาริสาเคยหึงเขากับเลขาจนเกือบจะมีเรื่อง
แต่โชคยังดีที่วันนั้นแฟนของพลอยลลินณ์มารับที่บริษัทพอดีวาริสาเลยไม่หึงเขากับเลขาอีก
“คุณจัดกระเป๋าหรือยังคะให้ว่านช่วยจัดให้ไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกว่าน ผมไม่เอาอะไรไปมากแล้วว่านล่ะเตรียมชุดสวยๆ ไปถ่ายรูปหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะว่าเตรียมทั้งชุดสวยๆ ไปใส่ถ่ายรูปแล้วก็เตรียมชุดนอนไม่ได้นอนด้วยสำหรับคุณด้วยนะคะ” หญิงสาวพูดอย่างยั่วยวนเพราะนานแล้วที่เธอกับเขาไม่ได้ทำกิจกรรมบนเตียงด้วยกัน
“อือ ผมชักอยากเห็นแล้วสิ” เขาพูดเอาใจเพราะอย่างน้อยเธอคนนี้ก็รู้ใจเขาเวลาอยู่บนเตียงมากที่สุด
“รับรองว่าคุณเห็นแล้วจะต้องชอบค่ะ”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น ว่าแต่ตอนนี้ดึกแล้วว่านมีอะไรอีกหรือเปล่าพอดีผมต้องทำงานต่ออีกหน่อย”
“ไม่มีค่ะวันแค่จะโทรมาเตือนให้คุณจัดของค่ะ ว่านรักคุณนะคะ วันมะรืนเจอกันค่ะ”
ภาคินลืมไปเสียสนิทว่าตนเองยังไม่ได้จัดกระเป๋า ชายหนุ่มจึงพับแฟ้มเอกสารในมือแล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้าจากนั้นหยิบชุดที่คิดว่าเหมาะสมกับสภาพอากาศของญี่ปุ่นมากองรวมกันเพื่อบอกให้แม่บ้านมาจัดลงกระเป๋าพรุ่งนี้เช้า
ขณะที่เขากำลังจะล้มตัวลงนอนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“สวัสดีค่ะบอส”
“มีอะไรหรือเปล่ามัดหมี่ทำไมโทรมาดึกล่ะ”
“คือเมื่อกี้พี่รปภ.ที่โครงการบ้านจัดสรรโทรมาบอกว่าโครงการบ้านจัดสรรตรงชานเมืองมีปัญหานิดหน่อยค่ะบอส”
“ปัญหายังไงแล้วทำไมคนที่โทรมาถึงเป็นรปภ.ล่ะ”
“เรื่องมันเกิดตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วค่ะ แต่หัวหน้าโครงการไม่ให้บอกใคร แต่รปภ.เขากลัวว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง พอดีแกมีเบอร์ของมัดหมี่เลยแอบโทรบอก เขาว่าพื้นกระเบื้องที่ปูไว้มันระเบิดออกเป็นแนวยาวเลยค่ะ”
“เป็นแบบนั้นทุกหลังไหม”
“ไม่ค่ะเป็นเฉพาะหลังที่แถวอยู่ริมสี่หลังค่ะ”
“พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปดูคุณไปด้วยกันนะ ผมจะไปรับที่คอนโด”
“บอสจะไปเองเลยเหรอคะ งานนี้คุณสุวิจักขณ์เป็นครับผิดชอบนะคะ”
“ผมว่าไปเองดีกว่า ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ ตั้งแต่เรื่องที่ดินแล้ว เราออกแต่เช้าเลยนะ”
“ได้ค่ะ แล้วมัดหมี่ต้องเตรียมข้อมูลอะไรไปไหมคะ”
“คุณดึงข้อมูลสเปกวัสดุต่างๆ ที่หัวหน้าวิศวกรเสนอแล้วก็ภาพตัวอย่างด้วยนะผมอยากรู้ว่าของที่เอามาใช้ผิดสเปกบ้างหรือเปล่า”
“ได้ค่ะบอส”
“ทำคนเดียวไหวไหม”
“ไหวค่ะแค่นี้สบายมาก พรุ่งนี้เจอกันนะคะ บอสอย่านอนดึกนะคะพรุ่งนี้เราต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จ”
เมื่อเลขาสาววางสายไปแล้วภาคินก็นึกเปรียบเทียบผู้หญิงทั้งสามคนที่โทรหาเขา คุณแรกโทรมาเป็นห่วงและคุยเรื่องของตัวเอง คนที่สองโทรมาเพื่อเตือนให้เขาไปเที่ยว ส่วนคนที่สามแม้จะดึกดื่นแค่ไหนเธอก็ยังโทรมาคุยเรื่องงานและไม่ลืมที่จะบอกให้เขาพักผ่อน
ถ้าจะให้เลือกผู้หญิงทั้งสามคนนี้มาเป็นคู่ชีวิตคนที่มีคะแนนนำที่สุดก็น่าจะเป็นพลอยลลินณ์ ภาคินนึกแปลกใจที่จู่ๆ ตนเองก็นำเลขาสาวมาเปรียบเทียบกับผู้หญิงของเขา
แต่เมื่อคิดว่ามันไม่มีอะไรเสียหายเพราะพลอยลลินณ์ก็เลิกกับแฟนแล้วเขาก็ยิ้มออก บางทีผู้หญิงที่จะเหมาะสมอยู่เคียงข้างเขาอาจจะเป็นเลขาที่ทำงานกับเขามานานถึงสามปีอย่างพลอยลลินณ์ก็เป็นได้
Related chapters
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 7 คู่คิด
พลอยลลินณ์ตื่นนอนเช้ากว่าปกติเพราะวันนี้นัดกับภาคินว่าจะออกไปดูโครงการบ้านจัดสรรด้วยกัน จริงๆ แล้วเรื่องนี้ชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องลงไปดูเองก็ได้ แต่เพราะรู้สึกแปลกที่คนโทรศัพท์มาบอกไม่ใช่หัวหน้าวิศวกรที่รับผิดชอบเรื่องนี้หญิงสาวรีบลงมายังร้านหน้าคอนโดมิเนียมสั่งกาแฟร้อนให้กับภาคินหนึ่งแก้วส่วนของตัวเองดื่มมาจากบนห้องเรียบร้อยแล้วเมื่อรถของภาคินมาจอดเธอก็รีบเปิดประตูข้างคนขับขึ้นไปนั่งทันที“สวัสดีค่ะบอส กาแฟค่ะ”“ขอบใจนะมัดหมี่คุณนี่รู้ใจผมจริงๆ เลย” เขารับกาแฟไปดื่มพร้อมกับเอ่ยชม“บอสคะ ก่อนไปที่โครงการมัดหมี่ว่าเราไปที่บริษัทจำหน่ายวัสดุก่อสร้างก่อนดีไหมคะ”“ทำไมล่ะ”“มัดหมี่เห็นว่าข้อมูลของโครงการนี้กับโครงการที่เสร็จแล้วมันต่างกันมากจนน่าสงสัยค่ะ”“ก่อสร้างคนละปีมันก็ต้องต่างกันสิ ราคาวัสดุก็แพงขึ้นทุกปีนะ”“มัดหมี่ไม่ได้หมายถึงราคาวัสดุค่ะ แต่หมายถึงจำนวนวัสดุที่ใช้ต่างหากล่ะคะ บอสดูนี่นะคะ” หญิงสาวยื่นแทปแล็ตที่เธอทำข้อมูลเปรียบเทียบสองโครงการให้กับภาคินดู“ต่างกันจริงๆ ด้วย ที่คุณอยากไปที่บริษัทซัพพลายเออร์เพราะอยากรู้จำนวนที่แท้จริงใช่ไหม”“ใช่ค่ะ เราต้องรู้จำนวนของท
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 8 เผลอใจ
“ผมขอโทษนะมัดหมี่ คุณเจ็บมากไหม” ภาคินตกใจเพราะไม่ทันได้สังเกตว่าปลายอีกข้างหนึ่งของกระเบื้องมันแหลมมาก เขาจับมือหญิงสาวขึ้นมาแล้วล้วงไปยังกระเป๋ากางกางเอาผ้าเช็ดหน้ากดปลายนิ้วไว้“นิดเดียวเองบอสไม่น่าเอาผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลยนะคะ” เธอรู้สึกแปลกๆ อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เมื่อเขายังจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งที่เคยใกล้ชิดกันมานานเกือบสามปีแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นวันนี้มันต่างออกไป“ไม่เป็นไรหรอก ผมผิดด้วยที่ไม่ดูดี” เขาพูดพลางมองหน้าเลขาที่เหมือนเธอกำลังอายจึงได้แต่ก้มหน้ามองพื้นภาคินไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าที่ผ่านมาตัวเองมัวทำอะไรอยู่ถึงไม่เคยมองในมุมนี้มาก่อน เขามองแค่เธอเป็นเลขาที่ทำงานหนักข้างกันมาตลอดจนลืมคิดไปว่าเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทั้งสาว สวยและยังทำงานเก่งแบบนี้น่าจะเข้าเกณฑ์ที่มารดาตั้งไว้“เลือดน่าจะหยุดแล้วค่ะบอส”“ไหนดูสิ” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกช้าๆ แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือพอเห็นว่าปลายนิ้วเลือดหยุดไหลแล้วก็โล่งใจ“หยุดแล้วจริงๆ ค่ะบอส"“ผมว่าเปิดน้ำล้างแผลหน่อยดีไหม เดี๋ยวค่อยไปทำแผลที่โรงพยาบาล”“บอสคะ แผลแค่นี้จะไปโรงพยาบาลทำไมคะ ให้หมอกับพยาบาลเขาดูแลคนที่เจ
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 9 คุยกันมากขึ้น
ภาคินคิดไม่นานก็ตอบคำถามของเลขาสาวออกไป“ผู้หญิงทำงานเก่งฉลาดและไม่งี่เง่า คุณก็รู้นี่ว่าผมทำงานหนักมากและงานต้องมาก่อน จะให้ผมทำตัวติดกับเธอตลอดคงไปเป็นไปได้ยาก ผู้หญิงที่จะเข้ามาเธอก็ต้องเข้าใจข้อนี้ด้วย”“แต่มันหายากนะคะผู้หญิงที่จะเข้าใจ ใครๆ ก็ต้องอยากอยู่ใกล้คนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละค่ะ”“คุณชอบให้แฟนอยู่ด้วยตลอดเหรอมัดหมี่”“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานะคะ เพราะมัดหมี่ก็มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบเยอะเหมือนกันค่ะ คนที่จะเข้ามาต้องยอมรับได้ด้วยว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับมัดหมี่ในตอนนี้ไม่ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียว เขาคนนั้นต้องรับได้ด้วยว่ามัดหมี่มีหนี้สินที่ต้องจ่าย แต่มัดหมี่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องมาช่วยใช้หนี้หรอกนะคะ ขอแค่เขาไม่รังเกียจและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แค่นี้พอแล้ว” พลอยลลินณ์พูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกของตัวเองอย่างไม่มีปิดบัง“คุณพูดตรงดีนะ แล้วจะบอกคนที่เข้ามาตั้งแต่เริ่มจีบเลยไหมล่ะ”“ค่ะ บอกไว้ก่อนเลยจะได้ไม่เสียเวลาด้วยกันทั้งสองฝ่าย ถ้าเขารับได้ก็คุยต่อแต่ถ้ารับไม่ได้ก็ต่างคนต่างไป”“ผมชอบทัศนคติของคุณนะ แล้วตอนนี้คุณกับแฟนคุณเป็นยังไงล่ะ ได้กลับมาคุย
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 10 รู้สึกผิด nc
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ภาคินจะค้างที่ญี่ปุ่น สองวันที่ผ่านมาเขาและวาริสาเที่ยวกันอย่างเต็มที่พอกลับมาถึงโรงแรมต่างก็เหนื่อยและหลับยาวจนถึงเช้า ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองมาได้ที่เขานอนเตียงเดียวกับผู้หญิงที่เร่าร้อนอย่างวาริสาแต่กลับไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียงเลย“ว่านยังไม่อยากกลับเลยค่ะ เราอยู่ต่ออีกนิดไม่เหรอคะ” หญิงสาวพิงศีรษะบนไหลกว้างสองมือกอดเอวอย่างประจบ “ผมต้องกลับไปทำงานนะว่าน เอาไว้หยุดครั้งหน้าเราค่อยมาเที่ยวกันอีกดีไหม” “สัญญานะคะว่าจะพาว่านมาอีก ว่านชอบที่นี่มากเลยค่ะ” “ถ้าคุณเด็กดีแบบนี้ผมก็จะมาบ่อยๆ” “ว่านจะเป็นเด็กดีของคุณคินค่ะ สองวันมานี้ว่านมีความสุขมาก ขอบคุณนะคะที่พาว่านมาเที่ยว” “ผมก็มีความสุขนะ” “ว่านรู้นะคะว่าว่านเอาแต่ใจคุณทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องพาว่านมาเที่ยวอีก แต่ว่านก็อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันบ้าง เหนื่อยไหมคะ” “ไม่หรอก ผมว่าได้เที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี” “คุณคินต้องกลับไปทำงานต่อให้ว่านนวดให้ไหมคะจะได้ผ่อนคลาย” “นวดเป็นเหรอ” เขาถามอยากแปลกใจ“มันก็ไม่ได้ยากอะไรใช่ไหมคะ หันหลังมาสิคะว่านจะนวดให้” มือเล็กเริ่มนวดไปบนไหล่กว้างอย่างไม่แรงนักก่อนขยับกายเ
Last Updated : 2025-02-25วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 11 คุณทำตัวเองนะ
ภาคินลุกจากเตียงจากนั้นก็ห่มผ้าให้วาริสาก่อนที่ตัวเองจะปิดไฟบนหัวเตียงและเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับออกมานั่งข้างเตียง แสงไฟที่ออกมาจากห้องน้ำตัวกระทบกับอะไรบางอย่างและมันสะท้อนมาที่ตาของเขาพอดีชายหนุ่มเดินไปตามแสงนั้นก่อนจะเอาของที่กองทับอยู่ออกแล้วเขาก็เห็นว่ามีกล้องขนาดเล็กวางอยู่เขาจับขึ้นมาแล้วหาปุ่มปิดการทำงาน ก่อนจะดึงการ์ดความจำของเครื่องออกจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอน ภาคินหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมาดึงการ์ดความจำออกแล้วเอาตัวใหม่ที่ได้มาจากกล้องตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ใส่เข้าไปแทนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดว่าเธอกำลังเล่นไม่ซื่อ เพราะภาพที่เธอบันทึกไว้มันคือภาพที่เธอกับเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน ความรู้สึกผิดเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแค่ความเกลียดชังและความโกรธกับการกระทำของเธอภาคินอยากจะปลุกวาริสาขึ้นมาคุยให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่อยากจะดูเป็นคนใจร้ายจนเกินไปเพราะเมื่อครู่เธอก็ใช้แรงไปค่อนข้างมาก ชายหนุ่มจึงเก็บของใช้ของตัวเองลงกระเป๋าเดินทางก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาและรอเวลาให้หญิงสาวตื่น“ที่รักขาทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ ว่านตกใจหมดเลยที่ตื่นมาแล้วไม่เจอคุณ”“เช้าแล้วเหรอว
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 12 เรื่องด่วน
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้วแต่พลอยลลินณ์ก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เพราะหยุดยาวที่ผ่านมาหญิงสาวตื่นสายติดๆ กันมาตลอด พอวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก็เลยขี้เกียจมากกว่าทุกวัน จากที่เคยต้องลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสชั้นล่างของคอนโดวันละครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เลือกที่จะนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มนาฬิกาปลุกดังอีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงครึ่งพลอยลลินณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน หลายๆ คนอาจจะชอบที่มีวันหยุด แต่สำหรับเธอแล้วมันทำให้ความขี้เกียจเข้ามาแทนที่หญิงสาวนั่งรถไฟฟ้าเพียงสองสถานีก็ถึงบริษัทใหญ่ เธอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 28 ซึ่งเป็นชั้นของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ วันนี้ก็เหมือนกับทุกวันที่เธอมาทำงานก่อนทุกคน หญิงสาวจัดของบนโต๊ะให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหากาแฟที่มุมพักเบรก เพราะวันนี้พลอยลลินณ์รีบมากจึงไม่ได้ดื่มมาจากคอนโดหลังจากดื่มกาแฟและทานครัวซองต์ที่ซื้อมาจนอิ่มเธอก็กลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้านายแล้วพบว่าไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วคงจะลืมปิดเธอเปิดคอมพิวเตอ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 13 อย่ายุ่งกับคนของผม
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ภาคินโกรธอย่างหนักเขามองหน้าวาริสานัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“คินคะคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก็ตั้งแต่คุณเอาน้ำส้มราดลงบนหัวมัดหมี่”“ว่านไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ” วาริสารีบเข้าไปกอดแขนภาคินอย่างประจบ“ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นนะ ขอโทษมัดหมี่แล้วกลับไปซะ”“แต่ว่านอยากคุยกับคุณ ขอเวลาว่านหน่อยนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจจะขอโทษนพลอยลลินณ์เลยสักนิดเธอสนใจแค่ภาคินเท่านั้น“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะ ว่าระหว่างเรามันจบแล้ว” เขาพูดกับวาริสาอย่างไร้เยื่อใย“คุณจะไม่ทบทวนอีกครั้งเหรอคะ ขอโอกาสว่านสักนิด”“ผมว่าคุณรีบกลับไปดีกว่านะว่านก่อนที่ผมจะเรียกรปภ. มาจับคุณออกไป ส่วนคุณอย่าเพิ่งออกไปไหนนะมัดหมี่” เขาหันมาทางพลอยลลินณ์ที่กำลังจะเดินออกไป“มัดหมี่ว่าบอสกับคุณว่านค่อยๆ คุยกันดีกว่านะคะ มัดมี่เป็นคนนอกขอออกไปก่อนดีกว่า”“มัดหมี่” เขาหันมามองและเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นทำให้พลอยลลินณ์เดินกลับมานั่งที่ชุดโซฟารับแขกเพราะไม่อยากเห็นเจ้านายโมโหมากไปกว่านี้“ว่านเห็นด้วยกับมัดหมี่นะคะ ให้เธอออกไปก่อนเราสองคนจะได้คุยกัน”“ผมว่าผมชัดเจนแล้วนะว่าน คุณกลับ
Last Updated : 2025-03-02วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 14 ไปคลายเครียดกันไหม
“มัดหมี่ไม่เชื่อเลยค่ะว่าคุณว่านเธอจะทำแบบนั้น ถ้าคลิปหลุดออกไปคนที่เสียหายก็ไม่น่าจะใช่บอสคนเดียว”“ผมว่าเธอคิดน้อยไปหน่อย”“แต่ก็น่าสงสารนะคะที่เธอทำไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนคิดเองพี่เอ้อะไรนั่นเป็นคนบอกให้เธอ”“ทำผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำเองหรือทำเพราะมีคนยุแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเธอโตแล้วนะ น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”“แล้วทีนี้บอสจะเอายังไงต่อคะจะเลิกกับเธอจริงๆ เหรอคะ”“ถ้าเป็นคุณล่ะมัดหมี่จะเลิกไหม”“ถ้าเจอขนาดนี้มัดหมี่ก็คงเลิก และไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ แต่บอสแน่ใจนะคะว่าที่ผ่านมาคุณว่านไม่เคยถ่ายคลิปมาก่อน”คำพูดของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินมีสีหน้าเครียดที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าวริสาแอบทำเหมือนที่พลอยนรินทร์พูดหรือเปล่า“บอสคะมัดหมี่ขอโทษนะคะ”“จะขอโทษทำไม”“ก็ขอโทษที่ทำให้บอสคิดหนัก มันคงไม่ใช่แบบที่มัดหมี่คิดหรอกค่ะ”“ผมก้หวังว่าเธอไม่ทำลายอนาคตตัวเองแบบนั้นนนะ ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเท่าผู้หญิงหรอก”“แต่บอสเป็นคนมีชื่อเสียง”“ผมถามว่านแล้วเธอบอกว่าไม่มีนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า” เขาถอนหายใจเพราะไม่คิดมาก่อนว่าวาริสาจะพาเรื่องปวดหัวมาให้ตนเองแบบนี้“อย่าเครียดไป
Last Updated : 2025-03-02
Latest chapter
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 41 ก็แค่วิวาห์ขัดดอก (ตอนจบ)
งานแต่งงานของพลอยลลินณ์และภาคินผ่านไปได้ด้วยดีตอนนี้หญิงสาวย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ของภาคินเนื่องจากเรือนหอยังสร้างไม่เสร็จ แต่พลอยลลินณ์ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเลยเพราะบิดามารดาของเขาก็ดีกับเธอทุกอย่างเธอคิดเคยว่าการแต่งงานกับเขามันคือการแต่งงานเพื่อขัดดอกแต่พอถึงเวลาจริงๆ แล้วมันกลับเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนภาคินบอกให้หญิงสาวอย่าคิดมากเรื่องที่เธอเป็นหนี้เขาเพราะชายหนุ่มตั้งใจแล้วว่าจะให้พลอยลลินณ์ขัดดอกไปจนกว่าจะไม่มีลมหายใจ“ไม่มีวิธีไหนที่จะทำให้มัดหมี่ขัดดอกหมดเลยเหรอคะพี่คิน” สรรพนามที่หญิงสาวใช้เรียกชายหนุ่มเปลี่ยนไปหลังจากแต่งงานเพราะขอร้องแหละเธอก็รู้สึกว่าการเรียกแบบนี้มันดูเป็นครอบครัวมากกว่าเรียกว่าบอสอย่างเคย“ไม่มีทางหรอกยังไงมัดหมี่ก็ต้องอยู่กับพี่แบบนี้ไปตลอด”“แล้วถ้าสมมุติว่าวันหนึ่งมัดหมี่ถูกล็อตเตอร์รี่แล้วเอาเงินมาใช้หนี้พี่คินได้หมดล่ะคะ”“เงินที่เอามาใช้กับเงินที่เอาไปมันคนละส่วนกัน”“พี่คินขี้โกงแบบนี้มัดหมี่ฟ้องเอาได้นะคะ”“จะไปฟ้องที่ไหนล่ะ เราเป็นสามีภรรยากันแบบนี้พี่ว่าศาลก็ต้องยกฟ้อง”“แบบนี้มัดหมี่คงต้องขัดดอกไ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 40 ผู้ชายไม่รู้จักพอ nc
เมื่อออกจากโรงพยาบาลแล้วภาคินและพลอยลลินณ์ก็ไปหาซื้อของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าอีกคนละนิดหน่อยจากนั้นก็เข้าพักที่วิลลาที่แห่งหนึ่ง ก่อนที่จะพากันออกไปไหว้พระและนั่งชมวิวทะเลระหว่างทานอาหารที่ร้านริมทะเล “มัดหมี่เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมถึงเงียบไป” “เปล่าค่ะ มัดหมี่แค่คิดอะไรเพลินๆ” “ยังคิดมากเรื่องเมื่อวานอีกเหรอ” “ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ มัดหมี่แค่กำลังคิดว่าเรามากินข้าวร้านนี้หลายครั้งแล้วแต่ไม่เคยได้นั่งมองทะเลแบบนี้เลย” “นั่นสินะ แต่ก่อนเราสองคนแต่ทำงานจนลืมมองสิ่งรอบตัวว่ามันสวยงามมากแค่ไหน แล้วมัดหมี่ชอบที่นี่ไหม” “ชอบค่ะ” พลอยลลินณ์ชอบทะเลมากแต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้นั่งมองแบบนี้บ่อยนัก “เราไปเที่ยวมัลดีฟส์กันดีไหม” “มัดหมี่ก็อยากไปนะคะ แต่ตอนนี้ตารางงานของบอสแน่นมากจนถึงวันแต่งงานเลยค่ะ” “เราไปฮันนีมูนที่มัลดีฟส์กันไหมส่วนญี่ปุ่นก็ค่อยไปช่วงที่หิมะตก” เดิมทีทั้งสองคนวางแผนกันเอาไว้แล้วว่าจะไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นแต่พอเขารู้ว่าพลอยลลินณ์ชอบทะเลก็เลยลองถามเธอดูเผื่อว่าหญิงสาวจะเปลี
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 39 มันก็แค่ฝันร้าย
ภาคินขับรถไปส่งเพื่อนที่ผับแห่งหนึ่งจากนั้นเขารีบมาที่โรงพยาบาลซึ่งตอนนี้พลอยลลินณ์ยังนอนหลับอยู่บนเตียง “ขอบคุณมากครับคุณพยาบาล” ภาคินกล่าวขอบคุณพยาบาลที่อยู่เป็นเพื่อนพลอยลลินณ์ขณะที่เขาออกไปจัดการกับคนที่ทำร้ายเธอ “ไม่เป็นไรค่ะเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปรอข้างนอกถ้าคนไข้ตื่นหรือคุณต้องการความช่วยเหลือก็กดปุ่มฉุกเฉินตรงนี้นะคะ”“ได้ครับขอบคุณครับ”เมื่อพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้วภาคินก็ขยับเก้าอี้มานั่งข้างๆ พลอยลลินณ์“มัดหมี่ผมขอโทษนะ ถ้าวันนี้ผมอยู่กับคุณเรื่องก็คงไม่เกิด”เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าคุณสุวิจักขณ์ร่วมมือกับวาริสาแล้ววางแผนทำร้ายพลอยลลินณ์แบบนี้ แต่ก็นับว่าโชคดีที่ที่เขาตามมาช่วยได้ทันภาคินรู้ดีว่าสาเหตุมันน่าจะมาจากที่เขาและพลอยลลินณ์จับได้ว่าคุณสุวิจักขณ์ลักลอบเปลี่ยนสเปกสินค้าและต้องหาเงินมาชดใช้บริษัทหลายล้าน แต่ภาคินไม่คิดเลยว่าวาริสาจะร่วมมือกับเขาด้วยชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่นและสัญญากับตัวเองว่าจากนี้จะไม่ยอมปล่อยให้พลอยลลินณ์คลาดสายตาอีกเป็นอันขาด เขารู้แล้วว่าตัวเองรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน รักจนยอมแลกได้ทุกอย่า
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 38 สายเกินไป
ขับรถมาได้สักระยะภาคินก็ได้รับสายจากตำรวจท้องที่ซึ่งแจ้งว่าตอนนี้พวกเขามารออยู่บ้านพักของคุณสุวิจักขณ์แล้วแต่รถตู้สีดำที่ชายหนุ่มแจ้งยังมาไม่ถึงเมื่อได้ยินแบบนั้นภาคินก็อุ่นใจขึ้นแต่เขาก็ยังรีบร้อนที่จะไปที่นั่นอยู่ดี ระยะเวลาชั่วโมงกว่าบนรถเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดและทรมานใจเป็นอย่างมากภาคินไม่รู้เลยว่าพลอยลลินณ์จะเป็นยังไงบ้างและคนร้ายจะพาเธอไปยังบ้านพักที่ตามตนเองคิดไว้หรือเปล่าแต่เท่าที่เคยรู้มาคุณสุวิจักขณ์มีบ้านพักอยู่ที่หัวหินเพียงแค่หลังเดียวเท่านั้นเมื่อไปถึงบ้านพักของคุณสุวิจักขณ์ภาคินก็ต้องแปลกใจเพราะรถของคนร้ายน่าจะมาถึงที่นี่แล้วแต่ทั้งบ้านกับว่างเปล่ามีเพียงรถของตำรวจที่จอดซุ่มอยู่ไกลๆ เท่านั้น“คุณภาคินใช่ไหมครับ” ตำรวจรายหนึ่งเดินมาถามเมื่อเห็นเขาจอดรถลงที่หน้าบ้าน“ใช่ครับคุณตำรวจ นี่พวกมันยังมาไม่ถึงอีกเหรอ”“ผมว่าไม่น่าจะใช่ที่นี่แล้วนะ คุณลองดูพิกัดในมือถืออีกทีสิ”ภาคินรีบร้อนและคิดว่าจะต้องเป็นบ้านหลังนี้เขาจึงลืมเรื่องพิกัดมือถือไปจนสนิท และตอนนี้พิกัดหายไปแล้วแต่จุดสุดท้ายที่จับสัญญาณได้ก็ไม่ห่างจากที่นี่เท่าไหร่“สัญญาณหายไปแล้วหรือพวกมันจะรู้แล้วว่าพ
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 37 ข้อแลกเปลี่ยน
“แล้วพวกเราจะเอายังไงกันดีล่ะปราง” น้ำฝนถามหลังจากที่ได้ฟังมะปรางเล่าเรื่องของพลอยลลินณ์“นั่นสิฝน นิวว่าเราไปขอดูกล้องจากร้านดีไหม”“หรือเราจะแจ้งตำรวจ” เพื่อนอีกคนก็เสนอขึ้น“ปรางสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี”“แต่เราว่าต้องบอกแฟนของมัดหมี่ก่อนดีไหม มีใครในนี้ติดต่อแฟนของมันมีบ้างได้ไหมเราต้องบอกเขาให้รู้เรื่อง”“เดี๋ยวปรางจะไปขอดูกล้องวงจรปิดนะ คนที่เหลือลองหาทางติดต่อคุณภาคินดูนะ เขาเป็นคนมีชื่อเสียงแบบนั้นน่าจะติดต่อได้ไม่ยาก”“เดี๋ยวนิวจะลองถามเพื่อนคนหนึ่งที่ทำงานเป็นเลขาผู้บริหารดูเผื่อเขาจะมีคอนแทคของคุณภาคินบ้างมะปรางรีบไปดูกล้องวงจรปิดเถอะ” นิวรีบบอกจากนั้นตัวเองก็พยายามติดต่อกับเพื่อนอีกคนที่ทำงานเป็นเลขาเหมือนกับพลอยลลินณ์มะปรางกับน้ำฝนไปขอทางร้านดูกล้องวงจรแต่โดยให้เหตุผลที่ว่าเพื่อนของเธอถูกจับตัวไป ทางร้านก็รีบอำนวยความสะดวกเพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแล้วทางร้านจะมีความผิดไปด้วยภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นชัดว่าพลอยลลินณ์เดินไปกับวาริสาและเธอก็ขึ้นไปบนรถตู้จากนั้นวาริสาก็ปิดประตูรถก่อนที่รถจะถูกขับออกไปจากบริเวณลานจอดรถ มะปรางถ่ายรูปทะเบียนรถพร้อมทั้งข
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 36 ลงตัว
ภาคินและพลอยลลินณ์กลับมาถึงเมืองไทยได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ทั้งสองคนยังทำตัวเป็นเจ้านายและลูกน้องที่ดีเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นแต่พอได้อยู่กันตามลำพังแล้วภาคินก็จะกลายร่างเป็นผู้ชายอบอุ่นขณะที่พลอยลลินณ์ก็จะกลายเป็นคนช่างอ้อน “อีกตั้งสองเดือนเลยนะมัดหมี่ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมว่าเราไม่ต้องรอฤกษ์ดีไหม” ภาคินบ่นหลังจากที่มารดาของเขาเป็นคนไปหาฤกษ์แต่งงานมาให้ “มัดหมี่ว่าเร็วไปด้วยซ้ำนะคะ เรายังไม่รู้จักกันดีเลย” “เรารู้จักกันมาสามปีกว่าแล้วนะมัดหมี่ ผมว่าเวลามันนานมาก” “บอสจะนับตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันไม่ได้นะคะ เราต้องนับวันที่เราตกลงคบกันสิคะถึงจะถูก” “ก็ผมจะนับแบบนี้” “เฮ้อ...มัดหมี่อยากให้ลูกน้องในบริษัทเห็นบอสเวลาที่งอแงเป็นเด็กแบบนี้จัง” “อยู่ต่อหน้าลูกน้องผมต้องวางมาดกันหน่อยสิ แต่เวลาอยู่กับมัดหมี่ผมเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด” ภาคินพูดขณะที่กอดเธอไว้อย่างหลวมๆ แล้วเกยปลายคงบนไหล่มน “แล้วจะกอดแบบนี้อีกนานไหมคะ” “ก็กอดจนกว่าจะหมดเวลาพัก” ตั้งแต่ประกาศเรื่องแต่งงานออกไปเวลาทานอาหารกลางวันพล
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 35 อยากจะย้อนเวลา
วันนี้พลอยลลินณ์ไม่ได้วางแผนไปเที่ยวที่ไหนเธอจึงยังซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายหนุ่มผู้ที่มอบความสุขให้กับเธอนับครั้งไม่ถ้วน จะว่าไปแล้วเมื่อคืนทุกอย่างมันเกิดจากการดื่มแชมเปญเข้าไปมากเกินลิมิตหญิงสาวเลยคุมสติของตัวเองแทบไม่อยู่ แต่ก็พอรับรู้ว่าตนเองเร่าร้อนมากแค่ไหน คิดแล้วพลอยลลินณ์ก็รู้สึกอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่รู้ว่าวันนี้จะกล้ามองหน้าภาคินหรือเปล่าเมื่อคนที่นอนอยู่เริ่มดิ้นภาคินก็ลืมตาขึ้น เขามองหัวไหล่และแผ่นหลังขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยแดงแล้วก็รู้สึกผิด เมื่อคืนเขารุนแรงกับเธอมากกว่าทุกครั้ง แต่นั่นก็เพราะเธอเองก็เร่าร้อนกว่าทุกครั้งเช่นกัน“อรุณสวัสดิ์มัดหมี่” คำทักทายแสนเชยทำให้คนที่เพิ่งจะตื่นเงยหน้าขึ้นมอง“อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส กี่โมงแล้วคะ” พลอยลลินณ์ขยับตัวช้าๆ เพราะรู้สึกว่าร่างกายปวดร้าวไปหมด“เกือบเที่ยงแล้วล่ะ หิวหรือยัง”“ยังไม่หิวค่ะ บอสล่ะคะ หิวหรือยังเที่ยงนี้จะกินอะไรเดี๋ยวมัดหมี่สั่งให้“เลิกดูแลผมได้แล้วนะมัดหมี่”“ทำไมคะ” พลอยลลินณ์มองหน้าเขาอย่างสงสัยก่อนจะขยับตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอทำให้ภาคินลุกมานั่งด้วยอีกคน“อย่ามองแบบนั้นสิ ที
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 34 ถึงพริกถึงขิง nc
พลอยลลินณ์ยังคงหอบเหนื่อยไม่หาย ความสุขที่ได้รับการเติมเต็มมันช่างอิ่มเอมและมีความสุขและเมื่อคิดว่าจากนี่เขาและเธอจะได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องความสุขนั้นมันก็เพิ่มมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัวภาคินมองใบหน้าแดงระเรื่อของพลอยลลินณ์แล้วก็รู้สึกหลงใหล แม้จะเห็นว่าเธอหอบเหนื่อยแต่เขาก็ไม่อาจให้หญิงสาวได้หยุดพักได้นาน เพราะตอนนี้โพรงอ่อนนุ่มของเธอกำลังบีบรัดความเป็นชายของเขาอย่างรุนแรง ช่องทางรักของพลอยลลินณ์ทำให้ภาคินแทบคลั่ง ชายหนุ่มรีบถอนแก่นกายออกก่อนที่ทุกอย่างจะระเบิดออกจากนั้นก็จับร่างเธอให้พลิกหันหน้าเข้าหาโซฟาในท่าคุกเข่าสะโพกกลมกลึงลอยเด่นอย่างยั่วยวน พลอยลลินณ์จับพนักโซฟาแน่นในขณะที่เขากำลังลากไล้ความแข็งร้อนขึ้นลงกลางกลีบอย่างปลุกเร้า “พร้อมนะคนเก่ง” เสียงแหบพร่าก้มลงมากระซิบข้างหู มือใหญ่ดึงเธอเข้ามาชิดจนแผ่นหลังขาวเนียนแนบกับอกแกร่ง ความร้อนจากกายของเขากระตุ้นให้เธอขยับสะโพกเข้าหาอย่างเชื้อเชิญ หญิงสาวลืมสิ้นความอายรู้แค่ร่างกายกำลังรอให้เขาเข้ามาเติมเต็ม “อ๊ะ! ….” พลอยลลินณ์รู้สึกจุกแน่นเพราะเขากระแทกความใหญ่โตเข้ามาทีเดียวลึกสุดควา
วิวาห์ขัดดอก ตอนที่ 33 ยั่วเก่ง nc
ภาคินประคองพลอยลลินณ์มาบนห้องและกำลังจะพาเธอเดินไปยังห้องนอน แต่หญิงสาวกลับยืนนิ่งไปขยับไปไหน ตาคู่สวยฉ่ำปรือเพราะพิษแอลกอฮอล์ที่อยู่ในกายกำลังแล่นพล่าน“ขอบคุณนะคะบอสวันนี้มัดหมี่มีความสุขที่สุด” หญิงสาวสวมกอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวท่อนแขนเรียวคล้องไปบนลำคอแกร่ง ก่อนยืดตัวขึ้นมาจูบเขาแทนการของคุณสำหรับวันที่แสนพิเศษริมฝีปากเล็กแทะเล็มลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ภาคินจับท้ายทอยของเธอไว้แน่นก่อนจะขยี้จูบไปบนริมฝีปากสวยอย่างหนักหน่วง ลิ้นสอดแทรกเขาโพรงปากเล็กกลิ่นแชมเปญที่คละคลุ้งส่งให้อารมณ์ของทั้งสองพุ่งขึ้นได้อย่างง่ายดายฤทธิ์ของแอลกอฮอล์บวกกับความต้องการในส่วนลึกทำให้หญิงสาวร้อนแรงขึ้น เธอขยับร่างบดเบียดเขาหาร่างแข็งแกร่งอย่างลุ่มหลงภาคินนวดคลึงสะโพกกลมกลึงปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาวขณะที่ปากยังคงจูบบดเบียดไม่ยอมห่าง มือที่คล้องอยู่บนลำคอเปลี่ยนมาลูบไปตามกล้ามหน้าท้อง แล้วเลื้อยต่ำลงไปยังเป้ากางเกงที่ตอนนี้มันตุงทนแทบจะปริ“เมาแล้วยั่วเก่งนะมัดหมี่”“ยั่วที่ไหนกัน”“ก็เห็นอยู่ว่ายั่ว”“ไม่ชอบเหรอคะ” เธอถามพลางเบียดกายเข้าหาจนไม่มีช่องว่าง“ชอบมากต่างหาล่ะ แต่คุณต้องทำแบบนี้กับ
