เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่่1
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 17:43:21คอสโม่ :
@ สามปีต่อมา
@ โรงงาน วรธีรนนท์
@ คอสโม่
" ปัง "
เสียงทุบโต็ะดังสนั่นลั่นห้อง เมื่อบอสหนุ่ม เกิดโมโหเกี้ยวกราด ในเรื่องงานที่ผิดพลาด
" นี่!! ผมบอกพวกคุณ แล้วใช่ใหม? ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้!! " ผมขึ้นเสียงค่อยข้างดังในห้องประชุม เล่นเอาทุกฝ่าย เงียบกริบ
" ว่าไงครับ คุณปานประดับ!! "
" .... .. " เงียบ
............
" ว่าไง ครับ!! ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง?!! "
ชายหนุ่มยังคงคำรามเสียงดัง เมื่อ หัวหน้าฝ่ายผลิตยังคงเงียบ
" ปัง!!! " เสียงทุบโต๊ะยังคงดังตามมา เมื่อทุกฝ่ายเอาแต่เงียบและนั่งก้มหน้า
" อะ..เออ..เออ..ดิ..ดิฉัน..ขะ..ขอโทษ..คะ..ค่ะ.."
" รีบ! กลับไปจัดการ ให้เร็วที่สุด แล้วแผนก อื่นๆว่าไง? มีอะไรสงสัยใหม "
" ..... " เงียบ
" ผมหวังว่า คราวหน้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก "
" ..... " เงียบ
" ถ้าทุกคน ไม่มีอะไรจะอธิบาย ก็เลิกประชุม ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคุณปานประดับ เอาตัวอย่างสินค้า มาให้ผมดูที่ห้องด้วย เชิญทุกคนได้ " สิ้นเสียงบอสหนุ่ม หัวหน้าแต่ละแผนกก็ ทะยอย เดินก้มหน้าออกจากห้องประชุมอย่างอกสั่นขวัญหาย เพราะนานแล้ว ที่ไม่เคยเห็น บอสหนุ่มของ พวกเขาต้องเกี้ยวกราด ได้มากมายถึงเพียงนี้
@ สิบนาทีผ่านไป
" ก๊อก ~ ก๊อก "
" เชิญ!! " ผมเอ่ยเชิญ คนข้างนอกให้เข้ามาภายในห้องทำงาน ผมวางปากกาและเงยหน้าหันไปมองดู บุลคลที่ถือชิ้นผ้าตัวอย่าง ติดมือมาด้วย
" คุณคอสโม่ค่ะ นี่ คะ..คือ..เศษผ้า ตัวอย่างที่เราได้มาค่ะ "
ผมเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมาดู และลูบคลำผ้าผื่นนี้อยู่พักนึง และเงยหน้ามอง หัวหน้าฝ่ายผลิต
" นี่! คุณ ปานประดับครับ คุณ จับดูก็รู้ ว่าผ้ามันไม่ได้คุณภาพ ทำไมถึงไม่มารายงานให้ผมทราบละครับ แถมยังยังผลิตมันอีก? "
" ขะ..ขอโทษค่ะ..คุณคอสโม่ พอดีทางเรา สะพรั่วไปหน่อย คราวหน้าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกค่ะ "
" คุณรู้ใช่ใหม? ว่าถ้างานล๊อตนี้ถูกส่งออกไป แล้ว บริษัทแม่ที่ ประเทศ อิตาลี เกิดเสียหายใครจะรับผิดชอบ คุณสามารถรับผิดชอบไหวใหม? คุณปานประดับ! " ผมยังคงหงุดหงิดและต่อว่าหัวหน้าฝ่ายผลิต อยู่เช่นนั้น โชคดี ที่ยัง ยังผลิตไม่มากและแพ็กส่งออก ** หัวหน้า คิวซี ก็อีกคน ** ที่ผมยังไม่ได้จัดการ เพราะวันนี้เธอลานั้นเอง ส่วนคุณปานประดับ เธอยังคงยืนก้มหน้าและตัวเริ่มสั่นที่ถูกผม จ้องมองด้วยสายตาที่คาดโทษ
" เอาละ เอาละ กลับไปจัดการให้เรียบร้อย และเช็ค ตัวที่ผลิตไปแล้ว มาให้ผมด้วย " ผมกวักมือไล่ให้ หัวหน้าฝ่ายผลิตออกไปเพราะตอนนี้ เธอกำลังทำท่าจะร้องไห้แล้วนั้นเอง
" เฮือก!! " ผมถอนหายใจแรงๆ และเงยหน้ามามองตามคุณปานประดับเดินสะอึ้นออกจากห้องไป ปกติ ผมไม่เคยโมโหและเกรี้ยวกราดมากมายถึงเพียงนี้ ทุกครั้งทุกแผนก มีปัญหาอะไร หรือไม่ว่าจะ เรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กน้อยเพียงใด ก็ต้องมารายงานก่อน แต่นี้! ครั้งนี้ถือว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับ บริษ้ท สินค้าที่ไม่ได้สะเป๊ก ไม่พอคุณภาพยังต่ำกว่าเกรณ์ ที่ลูกค้า ออร์เดอร์มาอีก ดีที่ผมเห็นก่อนไม่งั้นจะเกิดความเสียหายมากมายเพียงใด ถ้าผลิตมาแล้วลูกค้าตีกลับหมด ออร์เดอร์เกือบล้านชิ้น
🐆 อ่ะ..ก่อนอื่น
ผมขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ
คอสโม่ : ฝาแฝดคนพี่ ใน อ่อยรัก
ผม คอสโม่ ครับ ใครหลายๆคนคงจำผมได้นะครับ ผมมีน้องชายฝาแฝด ก็คือ เจ้าครูส นั้นเอง หลายคนคงพอจำได้
ในเรื่อง
🍒 อ้อนรัก
นั้นเองครับ อยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับผม และเจ้าครูส มากขึ้นก็ฝากติดตาม ในเรื่อง ..อ้อนรัก ..
ด้วยนะครับ
:ครูส : ฝาแฝดคนน้อง ใน อ้อนรัก
🕊🕊🕊
อ่ะ..เอามาให้ชิมลางกันแค่นี้ก่อนนะคะ
ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ
🐇🐇🐇
บทที่เกี่ยวข้อง
วายร้ายเจอรัก ตอนที่2
ตอนที่ 2: วาดดาว :@ สามปีผ่านไป@ 24.00 น. เมืองไทย@ วาดดาว" วู้...ได้กลับบ้านสักที คิดถึงเมืองไทยจะแย่ " ฉันบ่นออกมาเบาๆทันที ที่เท้าแตะถึงผืนดินของเมืองไทย ฉันหายไปตั้งหลายปี พึ่งเรียนจบและกลับมา ฉันมองสำรวจไปรอบสนามบิน ผู้คนไม่ค่อยหนาแน่นมากนัก ฉันไม่ได้บอกทางบ้านว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ที่ฉันกลับมาก่อนก็เพราะ...อยากจะเจอใครบางคน นั้นเองไม่รู้ว่าป่านนี้พี่โม่ จะมีแฟนหรือยังนะ พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึก เจ็บจี๊ดๆที่ตรงหน้าอกข้างซ้ายสะแบบนั้น การแอบชอบหรือแอบรักใครสักคน นี้มันตัดใจอยากจังเลยนะ ฉันรอรับกระเป๋าเดินทางได้ไม่นาน ก็หยิบมันและเดินออกมารอรถแท็กซี่@ เช้าวันใหม่@ ณ.สวนสาธารณะแห่งหนึ่งฉันลุกและตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะออกมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ก็เพื่อหวังใว้ลึกๆในใจว่าจะได้เจอใครบางคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงมาตลอด ระยะเวลาสามปี และฉันมีเพียงรูปใบเดียว ที่มีใว้ดูต่างหน้านั้นเอง: รูป ของคอสโม่ในหน้าจอมือถือของ วาดดาว :ฉันล่วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดู รูปพักหน้าจออีกครั้ง และไม่ว่าจะกี่ครั้ง มันก็ยังคงเป็นเขามาโดยตลอด ที่เราเจอกันโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อนนั้นเอง ฉันยืนมองไปรอบๆ บริเวณ
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 3
ตอนที่ 3คอสโม่ :@ บ้านอรรถจิระธาดา@ 18.00 น.@ คอสโม่วันนี้ผมเข้ามาบ้านอรรถจิระธาดา ทั้งแต่บ่าย เพื่อมาคุยเรื่องงาน และก็มาเยี่ยม คุณลุงกำพล กับภรรยาของท่านด้วย คุณลุงกำพลเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุระกิจ และยังเป็นเพื่อนรักกับคุณแม่ด้วยนั้นเอง ตลอดเวลาที่ผม มาอยู่ประจำที่โรงงานที่อุบล ก็มีคุณลุงและคุณป้า ที่คอยดูแลและเอาใจใส่ผมเสมอมา และวันนี้ก็เช่นกัน ท่านทั้งสองนัดผมมาคุยเรื่องงาน ที่มีการผิดพลาด และ ถือโอกาส ที่จะให้ผมได้รู้จักกับลูกสาวของท่านที่พึ่งเรียนจบ มาจากนอก และจะให้มาเรียนรู้เรื่องงาน กับผมด้วยนั้นเอง ตอนแรกผมก็อึดอัด ที่จะอยู่ยิงยาวตั้งแต่บ่าย จนค่ำแบบนี้ นี่เอง จะขอตัวกลับท่านทั้งสองก็ไม่ยอม บอกว่าสั่งให้ทางครัวทำกับข้าวแล้ว และถือเป็นโอกาสเลี้ยงต้อนรับ ลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยนั้นเอง ผมและคุณลุงเราเดินเล่น และพูดคุยกันหลายๆเรื่อง อยากเพลิดเพลิน ส่วนใหญ่คุณลุงจะชวนคุยเรื่องต้นไม้ ดอกไม้ ซะส่วนใหญ่เพราะคุณลุงกำพล ท่านชอบทางการเกษตรนั้นเอง ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องทางนี้เท่าไร เลยเป็นคนคอยฟังท่านพูดคุย และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ ดอกไม้ ซะมากกว่านั้นเอง@ วาดดาว" ก
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 4
ตอนที่ 4ตอสโม่ :ตอนที่ 4@วาดดาว" อ๋อ..คะ..ค่ะ.คุณแม่ ว่าอะไรนะคะ " ฉันหลุดออกจากภวงค์ เมื่อคุณแม่สะกิดแขนและเอ่ยถามบางสิ่งกับฉันนันเอง ฉันหันไปทางคุณแม่แป๊บนึงและยังคงหันมามองพี่เขาอีกที และเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะยืนยันว่าฉันไม่ได้ตาฝาดและฝันไป" เออ..เออ..พะ..พี่..พี่คอสโม่ จรืงๆด้วยอ่ะ " ฉันยิ้มกว้างออกมาเลยทีเดียว และดีใจสุดๆที่ได้เจอพี่เขาอีกอ่ะ" ครับ บังเอิญจังเลยนะครับ " ผมยิ้มที่มุมปากนิดๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ค่อนข้างแปลกใจมากกว่า ที่ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของคุณลุงกับคุณป้านั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เจอกันท่านทั้งสองมักพูดถึงลูกสาวให้ฟังตลอดเวลาก็ว่าได้" พี่โม่! พี่โม่ จริงๆหรือค่ะ? " ฉันเผลอเดินไปจับแขนของพี่เขาเขย่าเบาๆ จนคนโดนเขย่าถึงกับมาจับแขนของฉันและค่อยๆแกะมือของฉันออกอย่างเบามือนั้นเอง" ครับ " ผมตอบเธอสั่นๆ และหันไปมองหน้าคุณลุงและคุณป้า" เอาละ..เอาละ..นั่งลงก่อน แล้วค่อยคุยกัน นะ " ประมุขของบ้าน สรุปจบและเชิญทุกคนนั่งลง" อ้าว..นี่!! ยัยวาด หนูไปรู้จักมักจี่กับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไรละ ลูก? "" โถ!! คุณแม่ค่ะ หนูแค่เคยเจอพี่โม่ แค่ครั้ง สองครั้งเอ
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 5
คอสโม่ :ตอนที่5@ คอสโม่" กะว่า วันนี้ เราจะมาเริ่มงานเลยหรือ? ฮะ " คำถามเรียบๆที่ถามออกไป แต่กลับทำให้คนตรงข้ามถึงกับแกร็งน่าดู" อ๋อ..ค่ะ " ฉับรีบตอบกลับ พี่เขาไปทันที เวลานี้พี่เขาวางตัวเหมือน บอส หนุ่มไฟแรงจริงจังน่าดู ชักหวั่นๆแล้วซิ" แล้ว เราละถนัดด้านใหนละ? " ผมยังคงนั่งไขว่ห้างหลังพิงกับพะหนังโฟซา และจ้องมอง เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ดูดีๆแล้วตัวเธอเอง ก้อเปลื่ยนไปไม่น้อย ดูสวยขึ้น น่ารักและก้อน่ามอง กว่าตอนนั้นเสียอีก" อ๋อ ค่ะ วาด จบด้านบริหารมาค่ะ " ฉันยังคงบอกพี่เขาทั้งๆที่ยังคงประหม่าอยู่เลย เหมือนโดนสัมภาษณ์งาน ยังงัยยังงั้นแหละ พี่เขายังคงนั่งนิ่งๆและจ้องมองใบหน้าฉันอยู่ มันทำให้ใบหน้าของฉันเริ่มที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ" แล้ว เราอยากทำอะไรละ อยากอยู่แผนกใหน บอกมาได้เลย เดี่ยวฉันจับลงให้ " ผมก็ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงชอบมองใบหน้าหวานๆของเด็กคนนี้นะ น่าแปลกยัง ที่ถามออกไป ก้อเเค่หาเรื่องคุยมากกว่า" เออ..บะ..บอส..คะ..ค่ะ..คะ..คือ.." ทำไม ถึงพูดคิดอ่างแบบนี้นะ ปกติฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงจะตาย แต่มาอยู่ตรงหน้าพี่โม่ แบบนี้จริงๆ กลับพูด ตะกุตะกะไปได้ น่าอายชะมัดเลย" เรียกฉัน
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 6
ตอนที่ 6@ วาดดาว" อื้มม.. " ฉันรีบเอามือปัดไปมาบนใบหน้า ที่เหมือนจะมีอะไรมารบกวนอ่ะ@ คอสโม่" อะไรกัน ยังไม่ยอมตื่นอีก " ผมเอ่ยออกมาเบาที่ตอนนี้ผมมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของวาดดาว และดึงเส้นผมของเธอมาพันม้วนๆ และมาเกลี่ยเล่นที่พวงแก้มของเธอ นั้นเอง ผมยิ้มที่มุมปากหนาๆอย่างถูกใจ ที่หญิงสาวทำหน้ายุ่งเหมือนจะรำคราน" อื้อ.. " ฉันเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มที่จะลืมตา ขึ้นมา สิ่งแรกที่เจอ ก้อคือใบหน้าหล่อๆ ของพี่โม่ ฉันยิ้มหวานส่งให้พี่โม่ สายตาที่หวานหยาดเยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ของฉัน ทำให้พี่โม่ถึงกับทำให้ใบหน้าหล่อๆของพี่โม่ ค่อยๆเลื่อยต่ำลงมาใกล้ชิดใบหน้าเนียนของฉันเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบกันไม่มีใครยอมหลบใคร ในที่สุดพี่โม่ก้อก้ม 💋 จุ้ฟฟ ที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างนิ่มนวล ลิ้นสากๆดุนกลีบปากของฉันใหอ้าของ เพื่อที่จะ แซกแซงเข้าไปในโพรงปากบาง ลิ้นอุ่นๆควานตวัดหาลิ้นเรียวเล็กที่ตอนนี้มันกำลังจะจนมุม ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางใหนดี" หึ้มม!! " ผมครางออกมาอย่างถูกใจที่ คนร่างเล็กเริ่มที่จะ เอามือโอบรอบคอของผมนั้นเอง" อ้ะ..อื้อ.." ฉันค่อยๆผ่อนเสียงล
บทล่าสุด
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 6
ตอนที่ 6@ วาดดาว" อื้มม.. " ฉันรีบเอามือปัดไปมาบนใบหน้า ที่เหมือนจะมีอะไรมารบกวนอ่ะ@ คอสโม่" อะไรกัน ยังไม่ยอมตื่นอีก " ผมเอ่ยออกมาเบาที่ตอนนี้ผมมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของวาดดาว และดึงเส้นผมของเธอมาพันม้วนๆ และมาเกลี่ยเล่นที่พวงแก้มของเธอ นั้นเอง ผมยิ้มที่มุมปากหนาๆอย่างถูกใจ ที่หญิงสาวทำหน้ายุ่งเหมือนจะรำคราน" อื้อ.. " ฉันเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มที่จะลืมตา ขึ้นมา สิ่งแรกที่เจอ ก้อคือใบหน้าหล่อๆ ของพี่โม่ ฉันยิ้มหวานส่งให้พี่โม่ สายตาที่หวานหยาดเยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ของฉัน ทำให้พี่โม่ถึงกับทำให้ใบหน้าหล่อๆของพี่โม่ ค่อยๆเลื่อยต่ำลงมาใกล้ชิดใบหน้าเนียนของฉันเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบกันไม่มีใครยอมหลบใคร ในที่สุดพี่โม่ก้อก้ม 💋 จุ้ฟฟ ที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างนิ่มนวล ลิ้นสากๆดุนกลีบปากของฉันใหอ้าของ เพื่อที่จะ แซกแซงเข้าไปในโพรงปากบาง ลิ้นอุ่นๆควานตวัดหาลิ้นเรียวเล็กที่ตอนนี้มันกำลังจะจนมุม ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางใหนดี" หึ้มม!! " ผมครางออกมาอย่างถูกใจที่ คนร่างเล็กเริ่มที่จะ เอามือโอบรอบคอของผมนั้นเอง" อ้ะ..อื้อ.." ฉันค่อยๆผ่อนเสียงล
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 5
คอสโม่ :ตอนที่5@ คอสโม่" กะว่า วันนี้ เราจะมาเริ่มงานเลยหรือ? ฮะ " คำถามเรียบๆที่ถามออกไป แต่กลับทำให้คนตรงข้ามถึงกับแกร็งน่าดู" อ๋อ..ค่ะ " ฉับรีบตอบกลับ พี่เขาไปทันที เวลานี้พี่เขาวางตัวเหมือน บอส หนุ่มไฟแรงจริงจังน่าดู ชักหวั่นๆแล้วซิ" แล้ว เราละถนัดด้านใหนละ? " ผมยังคงนั่งไขว่ห้างหลังพิงกับพะหนังโฟซา และจ้องมอง เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ดูดีๆแล้วตัวเธอเอง ก้อเปลื่ยนไปไม่น้อย ดูสวยขึ้น น่ารักและก้อน่ามอง กว่าตอนนั้นเสียอีก" อ๋อ ค่ะ วาด จบด้านบริหารมาค่ะ " ฉันยังคงบอกพี่เขาทั้งๆที่ยังคงประหม่าอยู่เลย เหมือนโดนสัมภาษณ์งาน ยังงัยยังงั้นแหละ พี่เขายังคงนั่งนิ่งๆและจ้องมองใบหน้าฉันอยู่ มันทำให้ใบหน้าของฉันเริ่มที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ" แล้ว เราอยากทำอะไรละ อยากอยู่แผนกใหน บอกมาได้เลย เดี่ยวฉันจับลงให้ " ผมก็ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงชอบมองใบหน้าหวานๆของเด็กคนนี้นะ น่าแปลกยัง ที่ถามออกไป ก้อเเค่หาเรื่องคุยมากกว่า" เออ..บะ..บอส..คะ..ค่ะ..คะ..คือ.." ทำไม ถึงพูดคิดอ่างแบบนี้นะ ปกติฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงจะตาย แต่มาอยู่ตรงหน้าพี่โม่ แบบนี้จริงๆ กลับพูด ตะกุตะกะไปได้ น่าอายชะมัดเลย" เรียกฉัน
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 4
ตอนที่ 4ตอสโม่ :ตอนที่ 4@วาดดาว" อ๋อ..คะ..ค่ะ.คุณแม่ ว่าอะไรนะคะ " ฉันหลุดออกจากภวงค์ เมื่อคุณแม่สะกิดแขนและเอ่ยถามบางสิ่งกับฉันนันเอง ฉันหันไปทางคุณแม่แป๊บนึงและยังคงหันมามองพี่เขาอีกที และเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะยืนยันว่าฉันไม่ได้ตาฝาดและฝันไป" เออ..เออ..พะ..พี่..พี่คอสโม่ จรืงๆด้วยอ่ะ " ฉันยิ้มกว้างออกมาเลยทีเดียว และดีใจสุดๆที่ได้เจอพี่เขาอีกอ่ะ" ครับ บังเอิญจังเลยนะครับ " ผมยิ้มที่มุมปากนิดๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ค่อนข้างแปลกใจมากกว่า ที่ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของคุณลุงกับคุณป้านั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เจอกันท่านทั้งสองมักพูดถึงลูกสาวให้ฟังตลอดเวลาก็ว่าได้" พี่โม่! พี่โม่ จริงๆหรือค่ะ? " ฉันเผลอเดินไปจับแขนของพี่เขาเขย่าเบาๆ จนคนโดนเขย่าถึงกับมาจับแขนของฉันและค่อยๆแกะมือของฉันออกอย่างเบามือนั้นเอง" ครับ " ผมตอบเธอสั่นๆ และหันไปมองหน้าคุณลุงและคุณป้า" เอาละ..เอาละ..นั่งลงก่อน แล้วค่อยคุยกัน นะ " ประมุขของบ้าน สรุปจบและเชิญทุกคนนั่งลง" อ้าว..นี่!! ยัยวาด หนูไปรู้จักมักจี่กับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไรละ ลูก? "" โถ!! คุณแม่ค่ะ หนูแค่เคยเจอพี่โม่ แค่ครั้ง สองครั้งเอ
วายร้ายเจอรัก ตอนที่ 3
ตอนที่ 3คอสโม่ :@ บ้านอรรถจิระธาดา@ 18.00 น.@ คอสโม่วันนี้ผมเข้ามาบ้านอรรถจิระธาดา ทั้งแต่บ่าย เพื่อมาคุยเรื่องงาน และก็มาเยี่ยม คุณลุงกำพล กับภรรยาของท่านด้วย คุณลุงกำพลเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุระกิจ และยังเป็นเพื่อนรักกับคุณแม่ด้วยนั้นเอง ตลอดเวลาที่ผม มาอยู่ประจำที่โรงงานที่อุบล ก็มีคุณลุงและคุณป้า ที่คอยดูแลและเอาใจใส่ผมเสมอมา และวันนี้ก็เช่นกัน ท่านทั้งสองนัดผมมาคุยเรื่องงาน ที่มีการผิดพลาด และ ถือโอกาส ที่จะให้ผมได้รู้จักกับลูกสาวของท่านที่พึ่งเรียนจบ มาจากนอก และจะให้มาเรียนรู้เรื่องงาน กับผมด้วยนั้นเอง ตอนแรกผมก็อึดอัด ที่จะอยู่ยิงยาวตั้งแต่บ่าย จนค่ำแบบนี้ นี่เอง จะขอตัวกลับท่านทั้งสองก็ไม่ยอม บอกว่าสั่งให้ทางครัวทำกับข้าวแล้ว และถือเป็นโอกาสเลี้ยงต้อนรับ ลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยนั้นเอง ผมและคุณลุงเราเดินเล่น และพูดคุยกันหลายๆเรื่อง อยากเพลิดเพลิน ส่วนใหญ่คุณลุงจะชวนคุยเรื่องต้นไม้ ดอกไม้ ซะส่วนใหญ่เพราะคุณลุงกำพล ท่านชอบทางการเกษตรนั้นเอง ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องทางนี้เท่าไร เลยเป็นคนคอยฟังท่านพูดคุย และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ ดอกไม้ ซะมากกว่านั้นเอง@ วาดดาว" ก
วายร้ายเจอรัก ตอนที่2
ตอนที่ 2: วาดดาว :@ สามปีผ่านไป@ 24.00 น. เมืองไทย@ วาดดาว" วู้...ได้กลับบ้านสักที คิดถึงเมืองไทยจะแย่ " ฉันบ่นออกมาเบาๆทันที ที่เท้าแตะถึงผืนดินของเมืองไทย ฉันหายไปตั้งหลายปี พึ่งเรียนจบและกลับมา ฉันมองสำรวจไปรอบสนามบิน ผู้คนไม่ค่อยหนาแน่นมากนัก ฉันไม่ได้บอกทางบ้านว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ที่ฉันกลับมาก่อนก็เพราะ...อยากจะเจอใครบางคน นั้นเองไม่รู้ว่าป่านนี้พี่โม่ จะมีแฟนหรือยังนะ พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึก เจ็บจี๊ดๆที่ตรงหน้าอกข้างซ้ายสะแบบนั้น การแอบชอบหรือแอบรักใครสักคน นี้มันตัดใจอยากจังเลยนะ ฉันรอรับกระเป๋าเดินทางได้ไม่นาน ก็หยิบมันและเดินออกมารอรถแท็กซี่@ เช้าวันใหม่@ ณ.สวนสาธารณะแห่งหนึ่งฉันลุกและตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะออกมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ก็เพื่อหวังใว้ลึกๆในใจว่าจะได้เจอใครบางคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงมาตลอด ระยะเวลาสามปี และฉันมีเพียงรูปใบเดียว ที่มีใว้ดูต่างหน้านั้นเอง: รูป ของคอสโม่ในหน้าจอมือถือของ วาดดาว :ฉันล่วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดู รูปพักหน้าจออีกครั้ง และไม่ว่าจะกี่ครั้ง มันก็ยังคงเป็นเขามาโดยตลอด ที่เราเจอกันโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อนนั้นเอง ฉันยืนมองไปรอบๆ บริเวณ
วายร้ายเจอรัก ตอนที่่1
คอสโม่ :@ สามปีต่อมา@ โรงงาน วรธีรนนท์@ คอสโม่" ปัง "เสียงทุบโต็ะดังสนั่นลั่นห้อง เมื่อบอสหนุ่ม เกิดโมโหเกี้ยวกราด ในเรื่องงานที่ผิดพลาด" นี่!! ผมบอกพวกคุณ แล้วใช่ใหม? ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้!! " ผมขึ้นเสียงค่อยข้างดังในห้องประชุม เล่นเอาทุกฝ่าย เงียบกริบ" ว่าไงครับ คุณปานประดับ!! "" .... .. " เงียบ............" ว่าไง ครับ!! ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง?!! "ชายหนุ่มยังคงคำรามเสียงดัง เมื่อ หัวหน้าฝ่ายผลิตยังคงเงียบ" ปัง!!! " เสียงทุบโต๊ะยังคงดังตามมา เมื่อทุกฝ่ายเอาแต่เงียบและนั่งก้มหน้า" อะ..เออ..เออ..ดิ..ดิฉัน..ขะ..ขอโทษ..คะ..ค่ะ.."" รีบ! กลับไปจัดการ ให้เร็วที่สุด แล้วแผนก อื่นๆว่าไง? มีอะไรสงสัยใหม "" ..... " เงียบ" ผมหวังว่า คราวหน้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก "" ..... " เงียบ" ถ้าทุกคน ไม่มีอะไรจะอธิบาย ก็เลิกประชุม ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคุณปานประดับ เอาตัวอย่างสินค้า มาให้ผมดูที่ห้องด้วย เชิญทุกคนได้ " สิ้นเสียงบอสหนุ่ม หัวหน้าแต่ละแผนกก็ ทะยอย เดินก้มหน้าออกจากห้องประชุมอย่างอกสั่นขวัญหาย เพราะนานแล้ว ที่ไม่เคยเห็น บอสหนุ่มของ พวกเขาต้องเกี้ยวกราด ได้มาก
