ตอนที่ 3
คอสโม่ :
@ บ้านอรรถจิระธาดา
@ 18.00 น.
@ คอสโม่
วันนี้ผมเข้ามาบ้านอรรถจิระธาดา ทั้งแต่บ่าย เพื่อมาคุยเรื่องงาน และก็มาเยี่ยม คุณลุงกำพล กับภรรยาของท่านด้วย คุณลุงกำพลเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุระกิจ และยังเป็นเพื่อนรักกับคุณแม่ด้วยนั้นเอง ตลอดเวลาที่ผม มาอยู่ประจำที่โรงงานที่อุบล ก็มีคุณลุงและคุณป้า ที่คอยดูแลและเอาใจใส่ผมเสมอมา และวันนี้ก็เช่นกัน ท่านทั้งสองนัดผมมาคุยเรื่องงาน ที่มีการผิดพลาด และ ถือโอกาส ที่จะให้ผมได้รู้จักกับลูกสาวของท่านที่พึ่งเรียนจบ มาจากนอก และจะให้มาเรียนรู้เรื่องงาน กับผมด้วยนั้นเอง ตอนแรกผมก็อึดอัด ที่จะอยู่ยิงยาวตั้งแต่บ่าย จนค่ำแบบนี้ นี่เอง จะขอตัวกลับท่านทั้งสองก็ไม่ยอม บอกว่าสั่งให้ทางครัวทำกับข้าวแล้ว และถือเป็นโอกาสเลี้ยงต้อนรับ ลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยนั้นเอง ผมและคุณลุงเราเดินเล่น และพูดคุยกันหลายๆเรื่อง อยากเพลิดเพลิน ส่วนใหญ่คุณลุงจะชวนคุยเรื่องต้นไม้ ดอกไม้ ซะส่วนใหญ่เพราะคุณลุงกำพล ท่านชอบทางการเกษตรนั้นเอง ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องทางนี้เท่าไร เลยเป็นคนคอยฟังท่านพูดคุย และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ ดอกไม้ ซะมากกว่านั้นเอง
@ วาดดาว
" ก๊อก ~ ก๊อกก "
" เชิญค่ะ! หนูไม่ได้ล๊อคห้องค่ะ " ฉันตะโดนออกไปบอกคนนอกห้อง และหันมามองทางว่าใคร ขึ้นมาตาม
" หึ้มม!! คุณแม่เองหรอค่ะ? ทำไม ไม่ให้เด็กขึ้นมาตามละค่ะ " ฉันลุกจากเตียงและ เดินเข้าไปกอดแขนคุณแม่ และพามานั่งลงตรงโซฟา ตัวใหญ่หนานุ่ม กลางห้องนอนนั้นเอง
" ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่มาตามเองดีกว่า และจะมาบอกหนูให้อาบน้ำอาบท่า แต่งตัวสวยๆ แม่กับคุณพ่อจะแนะนำ ลูกชายเพื่อนคุณพ่อให้หนูรู้จักด้วยนะ "
" แหวะ! ไม่เห็นอยากรู้จักเลยสักนิด " ฉันทำท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร ก็ไม่ได้ยากรู้จักใครสักหน่อย
" ไม่เอาน่าลูก ทำความรู้จักกันใว้ อีกหน่อยหนูก็ต้องไปทำงานกับพี่เขาแล้วนะ "
" หึ้มม!! อะไรค่ะ คุณวาดจันทร์ หนูพึ่งกลับมาถึงเองนะคะ จะให้หนูทำงานแล้วหรือค่ะ ขอเที่ยวสักเดือนไม่ได้หรือค่ะคุณแม่!! " ฉันพูดซะยืดยาวและทำท่าทางอ้อนๆคุณแม่ โดยเอาแก้ม ไปถูตรงต้นหัวไหล่มารดาเบาๆ
" อื้มม..อะไรกัน อย่างมาดี้อเลย เราตกลงกันก่อนหนูไปเรียนเมืองนอกแล้วนะ ห้ามลืมซิจ๊ะ คนเก่ง "
" คุณแม่อ่ะ " ฉันยังคงทำหน้าเหง้างอนคุณแม่ที่ขัดใจ
" พอ ๆ ไอ้อาการแบบนี้พอเลย มันไม่ได้ผลแล้วนะ หนูโตขึ้นแล้วนะคะ เรียนก็จบแล้วด้วย ป่ะ ไปอาบน้ำ เดี่ยวคุณวาดจันทร์คนนี้จะเตรียมชุดไว้ให้นะจ๊ะ ลูกสาว "
" ฮื้ออ..คุณแม่อ่ะ " ฉันยังคงดื้อไม่ยอมไปอาบน้ำสักที จนคุณแม่ต้องดันแผ่นหลัง ของฉันให้เดินไปทางห้องน้ำนั้นเอง ฉันหันมามองทำหน้างอ อย่างไม่พอใจที่โดนคุณแม่ขัดใจ จะมีอะไรละ ก็เรื่องที่คุณพ่อกับคุณแม่จะ จ้องจะจับคู่ให้ฉันนั้นเอง สามปีที่แล้ว คุณพ่อกับคุณแม่จะให้ฉันหมั้นแล้วรอบหนึ่ง แต่ฉันปฏิเสธและขอไปเรียนต่อที่เมืองนอกนั้นเอง
@ เวลาผ่านไป 25 นาที
" แต่รอบนี้อ่ะ..น่าเบื่อจริงๆเลยอ่ะ.. " ฉันบ่นพึมพำๆ และ ในที่สุดฉันก็ต้องเดินตาม คุณวาดจันทร์ ลงมาจากห้องนั้นเอง วันนี้คุณแม่ให้เด็กจัดโต๊ะที่สวนลาน ดอกกล้วยไม้นาๆพันธ์ ของคุณพ่อนั้นเอง รอบบริเวณสวนกล้วยไม้ ช่างร่มรื่นและสวยสดไสด้วยดอกกล้วยไม้ ที่บานอวดช่อแข่งขันกันโชว์ความงามนั้นเอง ฉันเดินเข้ามาใกล้โต๊ะก็เจอกับคุณพ่อที่นั่งหันมายิ้มให้ทางฉันนั้นเอง และใครบางคนที่ยังคงนั่งหันหลังให้ฉันอยู่ดี
" อ้าว!! มา ๆ ยัยวาด มานั่งข้างๆพี่เขานี่ม่ะ "
" ยี๊..แหวะ " ฉันทำท่าจะอาเจียน เลยเจอคุณแม่ตีเอาที่ต้นแขนแรงๆอ่ะ
" เพลี๊ยะ!! "
" คุณแม่อ่ะ!! หนูเจ็บนะ " ฉันส่งเสียงร้องเรียกคุณแม่ค่อนข้างดัง และเป็นเหตุให้คุณแม่ต้องดึงมือของฉันเข้าไปที่เก้าอี้ข้างผู้ชายคนนั้น
" ตาคอสโม่ ป้าฝากน้องนั่งข้างๆ เราด้วยคนนะ "
" ครับ เชิญ ตามสบายครับ " ผมลุกและถอยเก้าอี้ออกเลื้อยออกไปข้างหลัง และลุกยืนเต็มความสูงและหันมามองทางคุณป้าวาดจันทร์ กับลูกสาวของท่าน ผมจึงกับยืนตาค้าง ไม่คิดว่า จะเป็นเธอ ยัยเด็กที่ขโมยถ่ายรูปเขาเมื่อหลายปีก่อน และยังเคยของ ไอดีไลน์ผมไปด้วยนั้นเอง แค่ส่งรูปมาให้แล้วก็หายไปนาน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว ของคุณลุงและคุณป้า
ตาสบตา สายตาก็จ้องมองกัน ..อ่ะ..อ่ะ..
@ วาดดาว
ค้างจร้าค้าง!! ฉันเหมือนโดนมนต์สะกด ยังคงยืนตะลึงจ้องหน้าเขาอยู่แบบนี้เป็นนานสองนาน มัน เหมือนฝัน ฉันฝันไปใช่ใหม นี่! เขา คือผู้ชายที่ฉันเฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายปีอย่างนั้นหรือ ไม่อยากเชื่อเลยว่าพรมลิขิตจะมีจริงระหว่างเรา
" ยายวาด!! ลูกทำไมยืนจ้องมองพี่เขาอย่างนั้นละลูก? "
" อ๋อ..คะ..ค่ะ.คุณแม่ ว่าอะไรนะคะ " ฉันหลุดออกจากภวงค์ที่คุณแม่สะกิดแขนและเอ่ยถามบางสิ่งกับฉันนันเอง ฉันหันไปทางคุณแม่แป๊บนึงและยังคงหันมามองพี่เขาอีกที และเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะยืนยันว่าฉันไม่ได้ตาฝาดและฝันไป
🐇🐇🐇
อุ้ยย..อุ้ยย..รู้อย่างนี้ลงมาตั้งนานแล้วอ่ะ
🐁🐁🐁
เด่วมา ต่อกันต่อ ตอนหน้านะคะ ฝากติชม และติดตามกันด้วยนะคะ
🕊🕊🕊 ฝากใจไปกับนก..
ตอนที่ 4ตอสโม่ :ตอนที่ 4@วาดดาว" อ๋อ..คะ..ค่ะ.คุณแม่ ว่าอะไรนะคะ " ฉันหลุดออกจากภวงค์ เมื่อคุณแม่สะกิดแขนและเอ่ยถามบางสิ่งกับฉันนันเอง ฉันหันไปทางคุณแม่แป๊บนึงและยังคงหันมามองพี่เขาอีกที และเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะยืนยันว่าฉันไม่ได้ตาฝาดและฝันไป" เออ..เออ..พะ..พี่..พี่คอสโม่ จรืงๆด้วยอ่ะ " ฉันยิ้มกว้างออกมาเลยทีเดียว และดีใจสุดๆที่ได้เจอพี่เขาอีกอ่ะ" ครับ บังเอิญจังเลยนะครับ " ผมยิ้มที่มุมปากนิดๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ค่อนข้างแปลกใจมากกว่า ที่ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของคุณลุงกับคุณป้านั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เจอกันท่านทั้งสองมักพูดถึงลูกสาวให้ฟังตลอดเวลาก็ว่าได้" พี่โม่! พี่โม่ จริงๆหรือค่ะ? " ฉันเผลอเดินไปจับแขนของพี่เขาเขย่าเบาๆ จนคนโดนเขย่าถึงกับมาจับแขนของฉันและค่อยๆแกะมือของฉันออกอย่างเบามือนั้นเอง" ครับ " ผมตอบเธอสั่นๆ และหันไปมองหน้าคุณลุงและคุณป้า" เอาละ..เอาละ..นั่งลงก่อน แล้วค่อยคุยกัน นะ " ประมุขของบ้าน สรุปจบและเชิญทุกคนนั่งลง" อ้าว..นี่!! ยัยวาด หนูไปรู้จักมักจี่กับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไรละ ลูก? "" โถ!! คุณแม่ค่ะ หนูแค่เคยเจอพี่โม่ แค่ครั้ง สองครั้งเอ
คอสโม่ :ตอนที่5@ คอสโม่" กะว่า วันนี้ เราจะมาเริ่มงานเลยหรือ? ฮะ " คำถามเรียบๆที่ถามออกไป แต่กลับทำให้คนตรงข้ามถึงกับแกร็งน่าดู" อ๋อ..ค่ะ " ฉับรีบตอบกลับ พี่เขาไปทันที เวลานี้พี่เขาวางตัวเหมือน บอส หนุ่มไฟแรงจริงจังน่าดู ชักหวั่นๆแล้วซิ" แล้ว เราละถนัดด้านใหนละ? " ผมยังคงนั่งไขว่ห้างหลังพิงกับพะหนังโฟซา และจ้องมอง เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ดูดีๆแล้วตัวเธอเอง ก้อเปลื่ยนไปไม่น้อย ดูสวยขึ้น น่ารักและก้อน่ามอง กว่าตอนนั้นเสียอีก" อ๋อ ค่ะ วาด จบด้านบริหารมาค่ะ " ฉันยังคงบอกพี่เขาทั้งๆที่ยังคงประหม่าอยู่เลย เหมือนโดนสัมภาษณ์งาน ยังงัยยังงั้นแหละ พี่เขายังคงนั่งนิ่งๆและจ้องมองใบหน้าฉันอยู่ มันทำให้ใบหน้าของฉันเริ่มที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ" แล้ว เราอยากทำอะไรละ อยากอยู่แผนกใหน บอกมาได้เลย เดี่ยวฉันจับลงให้ " ผมก็ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงชอบมองใบหน้าหวานๆของเด็กคนนี้นะ น่าแปลกยัง ที่ถามออกไป ก้อเเค่หาเรื่องคุยมากกว่า" เออ..บะ..บอส..คะ..ค่ะ..คะ..คือ.." ทำไม ถึงพูดคิดอ่างแบบนี้นะ ปกติฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงจะตาย แต่มาอยู่ตรงหน้าพี่โม่ แบบนี้จริงๆ กลับพูด ตะกุตะกะไปได้ น่าอายชะมัดเลย" เรียกฉัน
ตอนที่ 6@ วาดดาว" อื้มม.. " ฉันรีบเอามือปัดไปมาบนใบหน้า ที่เหมือนจะมีอะไรมารบกวนอ่ะ@ คอสโม่" อะไรกัน ยังไม่ยอมตื่นอีก " ผมเอ่ยออกมาเบาที่ตอนนี้ผมมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของวาดดาว และดึงเส้นผมของเธอมาพันม้วนๆ และมาเกลี่ยเล่นที่พวงแก้มของเธอ นั้นเอง ผมยิ้มที่มุมปากหนาๆอย่างถูกใจ ที่หญิงสาวทำหน้ายุ่งเหมือนจะรำคราน" อื้อ.. " ฉันเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มที่จะลืมตา ขึ้นมา สิ่งแรกที่เจอ ก้อคือใบหน้าหล่อๆ ของพี่โม่ ฉันยิ้มหวานส่งให้พี่โม่ สายตาที่หวานหยาดเยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ของฉัน ทำให้พี่โม่ถึงกับทำให้ใบหน้าหล่อๆของพี่โม่ ค่อยๆเลื่อยต่ำลงมาใกล้ชิดใบหน้าเนียนของฉันเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบกันไม่มีใครยอมหลบใคร ในที่สุดพี่โม่ก้อก้ม 💋 จุ้ฟฟ ที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างนิ่มนวล ลิ้นสากๆดุนกลีบปากของฉันใหอ้าของ เพื่อที่จะ แซกแซงเข้าไปในโพรงปากบาง ลิ้นอุ่นๆควานตวัดหาลิ้นเรียวเล็กที่ตอนนี้มันกำลังจะจนมุม ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางใหนดี" หึ้มม!! " ผมครางออกมาอย่างถูกใจที่ คนร่างเล็กเริ่มที่จะ เอามือโอบรอบคอของผมนั้นเอง" อ้ะ..อื้อ.." ฉันค่อยๆผ่อนเสียงล
คอสโม่ :@ สามปีต่อมา@ โรงงาน วรธีรนนท์@ คอสโม่" ปัง "เสียงทุบโต็ะดังสนั่นลั่นห้อง เมื่อบอสหนุ่ม เกิดโมโหเกี้ยวกราด ในเรื่องงานที่ผิดพลาด" นี่!! ผมบอกพวกคุณ แล้วใช่ใหม? ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้!! " ผมขึ้นเสียงค่อยข้างดังในห้องประชุม เล่นเอาทุกฝ่าย เงียบกริบ" ว่าไงครับ คุณปานประดับ!! "" .... .. " เงียบ............" ว่าไง ครับ!! ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง?!! "ชายหนุ่มยังคงคำรามเสียงดัง เมื่อ หัวหน้าฝ่ายผลิตยังคงเงียบ" ปัง!!! " เสียงทุบโต๊ะยังคงดังตามมา เมื่อทุกฝ่ายเอาแต่เงียบและนั่งก้มหน้า" อะ..เออ..เออ..ดิ..ดิฉัน..ขะ..ขอโทษ..คะ..ค่ะ.."" รีบ! กลับไปจัดการ ให้เร็วที่สุด แล้วแผนก อื่นๆว่าไง? มีอะไรสงสัยใหม "" ..... " เงียบ" ผมหวังว่า คราวหน้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก "" ..... " เงียบ" ถ้าทุกคน ไม่มีอะไรจะอธิบาย ก็เลิกประชุม ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคุณปานประดับ เอาตัวอย่างสินค้า มาให้ผมดูที่ห้องด้วย เชิญทุกคนได้ " สิ้นเสียงบอสหนุ่ม หัวหน้าแต่ละแผนกก็ ทะยอย เดินก้มหน้าออกจากห้องประชุมอย่างอกสั่นขวัญหาย เพราะนานแล้ว ที่ไม่เคยเห็น บอสหนุ่มของ พวกเขาต้องเกี้ยวกราด ได้มาก
ตอนที่ 2: วาดดาว :@ สามปีผ่านไป@ 24.00 น. เมืองไทย@ วาดดาว" วู้...ได้กลับบ้านสักที คิดถึงเมืองไทยจะแย่ " ฉันบ่นออกมาเบาๆทันที ที่เท้าแตะถึงผืนดินของเมืองไทย ฉันหายไปตั้งหลายปี พึ่งเรียนจบและกลับมา ฉันมองสำรวจไปรอบสนามบิน ผู้คนไม่ค่อยหนาแน่นมากนัก ฉันไม่ได้บอกทางบ้านว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ที่ฉันกลับมาก่อนก็เพราะ...อยากจะเจอใครบางคน นั้นเองไม่รู้ว่าป่านนี้พี่โม่ จะมีแฟนหรือยังนะ พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึก เจ็บจี๊ดๆที่ตรงหน้าอกข้างซ้ายสะแบบนั้น การแอบชอบหรือแอบรักใครสักคน นี้มันตัดใจอยากจังเลยนะ ฉันรอรับกระเป๋าเดินทางได้ไม่นาน ก็หยิบมันและเดินออกมารอรถแท็กซี่@ เช้าวันใหม่@ ณ.สวนสาธารณะแห่งหนึ่งฉันลุกและตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะออกมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ก็เพื่อหวังใว้ลึกๆในใจว่าจะได้เจอใครบางคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงมาตลอด ระยะเวลาสามปี และฉันมีเพียงรูปใบเดียว ที่มีใว้ดูต่างหน้านั้นเอง: รูป ของคอสโม่ในหน้าจอมือถือของ วาดดาว :ฉันล่วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดู รูปพักหน้าจออีกครั้ง และไม่ว่าจะกี่ครั้ง มันก็ยังคงเป็นเขามาโดยตลอด ที่เราเจอกันโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อนนั้นเอง ฉันยืนมองไปรอบๆ บริเวณ
ตอนที่ 6@ วาดดาว" อื้มม.. " ฉันรีบเอามือปัดไปมาบนใบหน้า ที่เหมือนจะมีอะไรมารบกวนอ่ะ@ คอสโม่" อะไรกัน ยังไม่ยอมตื่นอีก " ผมเอ่ยออกมาเบาที่ตอนนี้ผมมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของวาดดาว และดึงเส้นผมของเธอมาพันม้วนๆ และมาเกลี่ยเล่นที่พวงแก้มของเธอ นั้นเอง ผมยิ้มที่มุมปากหนาๆอย่างถูกใจ ที่หญิงสาวทำหน้ายุ่งเหมือนจะรำคราน" อื้อ.. " ฉันเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มที่จะลืมตา ขึ้นมา สิ่งแรกที่เจอ ก้อคือใบหน้าหล่อๆ ของพี่โม่ ฉันยิ้มหวานส่งให้พี่โม่ สายตาที่หวานหยาดเยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ของฉัน ทำให้พี่โม่ถึงกับทำให้ใบหน้าหล่อๆของพี่โม่ ค่อยๆเลื่อยต่ำลงมาใกล้ชิดใบหน้าเนียนของฉันเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบกันไม่มีใครยอมหลบใคร ในที่สุดพี่โม่ก้อก้ม 💋 จุ้ฟฟ ที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างนิ่มนวล ลิ้นสากๆดุนกลีบปากของฉันใหอ้าของ เพื่อที่จะ แซกแซงเข้าไปในโพรงปากบาง ลิ้นอุ่นๆควานตวัดหาลิ้นเรียวเล็กที่ตอนนี้มันกำลังจะจนมุม ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางใหนดี" หึ้มม!! " ผมครางออกมาอย่างถูกใจที่ คนร่างเล็กเริ่มที่จะ เอามือโอบรอบคอของผมนั้นเอง" อ้ะ..อื้อ.." ฉันค่อยๆผ่อนเสียงล
คอสโม่ :ตอนที่5@ คอสโม่" กะว่า วันนี้ เราจะมาเริ่มงานเลยหรือ? ฮะ " คำถามเรียบๆที่ถามออกไป แต่กลับทำให้คนตรงข้ามถึงกับแกร็งน่าดู" อ๋อ..ค่ะ " ฉับรีบตอบกลับ พี่เขาไปทันที เวลานี้พี่เขาวางตัวเหมือน บอส หนุ่มไฟแรงจริงจังน่าดู ชักหวั่นๆแล้วซิ" แล้ว เราละถนัดด้านใหนละ? " ผมยังคงนั่งไขว่ห้างหลังพิงกับพะหนังโฟซา และจ้องมอง เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ดูดีๆแล้วตัวเธอเอง ก้อเปลื่ยนไปไม่น้อย ดูสวยขึ้น น่ารักและก้อน่ามอง กว่าตอนนั้นเสียอีก" อ๋อ ค่ะ วาด จบด้านบริหารมาค่ะ " ฉันยังคงบอกพี่เขาทั้งๆที่ยังคงประหม่าอยู่เลย เหมือนโดนสัมภาษณ์งาน ยังงัยยังงั้นแหละ พี่เขายังคงนั่งนิ่งๆและจ้องมองใบหน้าฉันอยู่ มันทำให้ใบหน้าของฉันเริ่มที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ" แล้ว เราอยากทำอะไรละ อยากอยู่แผนกใหน บอกมาได้เลย เดี่ยวฉันจับลงให้ " ผมก็ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงชอบมองใบหน้าหวานๆของเด็กคนนี้นะ น่าแปลกยัง ที่ถามออกไป ก้อเเค่หาเรื่องคุยมากกว่า" เออ..บะ..บอส..คะ..ค่ะ..คะ..คือ.." ทำไม ถึงพูดคิดอ่างแบบนี้นะ ปกติฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงจะตาย แต่มาอยู่ตรงหน้าพี่โม่ แบบนี้จริงๆ กลับพูด ตะกุตะกะไปได้ น่าอายชะมัดเลย" เรียกฉัน
ตอนที่ 4ตอสโม่ :ตอนที่ 4@วาดดาว" อ๋อ..คะ..ค่ะ.คุณแม่ ว่าอะไรนะคะ " ฉันหลุดออกจากภวงค์ เมื่อคุณแม่สะกิดแขนและเอ่ยถามบางสิ่งกับฉันนันเอง ฉันหันไปทางคุณแม่แป๊บนึงและยังคงหันมามองพี่เขาอีกที และเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะยืนยันว่าฉันไม่ได้ตาฝาดและฝันไป" เออ..เออ..พะ..พี่..พี่คอสโม่ จรืงๆด้วยอ่ะ " ฉันยิ้มกว้างออกมาเลยทีเดียว และดีใจสุดๆที่ได้เจอพี่เขาอีกอ่ะ" ครับ บังเอิญจังเลยนะครับ " ผมยิ้มที่มุมปากนิดๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ค่อนข้างแปลกใจมากกว่า ที่ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของคุณลุงกับคุณป้านั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เจอกันท่านทั้งสองมักพูดถึงลูกสาวให้ฟังตลอดเวลาก็ว่าได้" พี่โม่! พี่โม่ จริงๆหรือค่ะ? " ฉันเผลอเดินไปจับแขนของพี่เขาเขย่าเบาๆ จนคนโดนเขย่าถึงกับมาจับแขนของฉันและค่อยๆแกะมือของฉันออกอย่างเบามือนั้นเอง" ครับ " ผมตอบเธอสั่นๆ และหันไปมองหน้าคุณลุงและคุณป้า" เอาละ..เอาละ..นั่งลงก่อน แล้วค่อยคุยกัน นะ " ประมุขของบ้าน สรุปจบและเชิญทุกคนนั่งลง" อ้าว..นี่!! ยัยวาด หนูไปรู้จักมักจี่กับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไรละ ลูก? "" โถ!! คุณแม่ค่ะ หนูแค่เคยเจอพี่โม่ แค่ครั้ง สองครั้งเอ
ตอนที่ 3คอสโม่ :@ บ้านอรรถจิระธาดา@ 18.00 น.@ คอสโม่วันนี้ผมเข้ามาบ้านอรรถจิระธาดา ทั้งแต่บ่าย เพื่อมาคุยเรื่องงาน และก็มาเยี่ยม คุณลุงกำพล กับภรรยาของท่านด้วย คุณลุงกำพลเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุระกิจ และยังเป็นเพื่อนรักกับคุณแม่ด้วยนั้นเอง ตลอดเวลาที่ผม มาอยู่ประจำที่โรงงานที่อุบล ก็มีคุณลุงและคุณป้า ที่คอยดูแลและเอาใจใส่ผมเสมอมา และวันนี้ก็เช่นกัน ท่านทั้งสองนัดผมมาคุยเรื่องงาน ที่มีการผิดพลาด และ ถือโอกาส ที่จะให้ผมได้รู้จักกับลูกสาวของท่านที่พึ่งเรียนจบ มาจากนอก และจะให้มาเรียนรู้เรื่องงาน กับผมด้วยนั้นเอง ตอนแรกผมก็อึดอัด ที่จะอยู่ยิงยาวตั้งแต่บ่าย จนค่ำแบบนี้ นี่เอง จะขอตัวกลับท่านทั้งสองก็ไม่ยอม บอกว่าสั่งให้ทางครัวทำกับข้าวแล้ว และถือเป็นโอกาสเลี้ยงต้อนรับ ลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยนั้นเอง ผมและคุณลุงเราเดินเล่น และพูดคุยกันหลายๆเรื่อง อยากเพลิดเพลิน ส่วนใหญ่คุณลุงจะชวนคุยเรื่องต้นไม้ ดอกไม้ ซะส่วนใหญ่เพราะคุณลุงกำพล ท่านชอบทางการเกษตรนั้นเอง ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องทางนี้เท่าไร เลยเป็นคนคอยฟังท่านพูดคุย และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ ดอกไม้ ซะมากกว่านั้นเอง@ วาดดาว" ก
ตอนที่ 2: วาดดาว :@ สามปีผ่านไป@ 24.00 น. เมืองไทย@ วาดดาว" วู้...ได้กลับบ้านสักที คิดถึงเมืองไทยจะแย่ " ฉันบ่นออกมาเบาๆทันที ที่เท้าแตะถึงผืนดินของเมืองไทย ฉันหายไปตั้งหลายปี พึ่งเรียนจบและกลับมา ฉันมองสำรวจไปรอบสนามบิน ผู้คนไม่ค่อยหนาแน่นมากนัก ฉันไม่ได้บอกทางบ้านว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ที่ฉันกลับมาก่อนก็เพราะ...อยากจะเจอใครบางคน นั้นเองไม่รู้ว่าป่านนี้พี่โม่ จะมีแฟนหรือยังนะ พอคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึก เจ็บจี๊ดๆที่ตรงหน้าอกข้างซ้ายสะแบบนั้น การแอบชอบหรือแอบรักใครสักคน นี้มันตัดใจอยากจังเลยนะ ฉันรอรับกระเป๋าเดินทางได้ไม่นาน ก็หยิบมันและเดินออกมารอรถแท็กซี่@ เช้าวันใหม่@ ณ.สวนสาธารณะแห่งหนึ่งฉันลุกและตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะออกมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ก็เพื่อหวังใว้ลึกๆในใจว่าจะได้เจอใครบางคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงมาตลอด ระยะเวลาสามปี และฉันมีเพียงรูปใบเดียว ที่มีใว้ดูต่างหน้านั้นเอง: รูป ของคอสโม่ในหน้าจอมือถือของ วาดดาว :ฉันล่วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดู รูปพักหน้าจออีกครั้ง และไม่ว่าจะกี่ครั้ง มันก็ยังคงเป็นเขามาโดยตลอด ที่เราเจอกันโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อนนั้นเอง ฉันยืนมองไปรอบๆ บริเวณ
คอสโม่ :@ สามปีต่อมา@ โรงงาน วรธีรนนท์@ คอสโม่" ปัง "เสียงทุบโต็ะดังสนั่นลั่นห้อง เมื่อบอสหนุ่ม เกิดโมโหเกี้ยวกราด ในเรื่องงานที่ผิดพลาด" นี่!! ผมบอกพวกคุณ แล้วใช่ใหม? ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้!! " ผมขึ้นเสียงค่อยข้างดังในห้องประชุม เล่นเอาทุกฝ่าย เงียบกริบ" ว่าไงครับ คุณปานประดับ!! "" .... .. " เงียบ............" ว่าไง ครับ!! ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง?!! "ชายหนุ่มยังคงคำรามเสียงดัง เมื่อ หัวหน้าฝ่ายผลิตยังคงเงียบ" ปัง!!! " เสียงทุบโต๊ะยังคงดังตามมา เมื่อทุกฝ่ายเอาแต่เงียบและนั่งก้มหน้า" อะ..เออ..เออ..ดิ..ดิฉัน..ขะ..ขอโทษ..คะ..ค่ะ.."" รีบ! กลับไปจัดการ ให้เร็วที่สุด แล้วแผนก อื่นๆว่าไง? มีอะไรสงสัยใหม "" ..... " เงียบ" ผมหวังว่า คราวหน้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก "" ..... " เงียบ" ถ้าทุกคน ไม่มีอะไรจะอธิบาย ก็เลิกประชุม ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคุณปานประดับ เอาตัวอย่างสินค้า มาให้ผมดูที่ห้องด้วย เชิญทุกคนได้ " สิ้นเสียงบอสหนุ่ม หัวหน้าแต่ละแผนกก็ ทะยอย เดินก้มหน้าออกจากห้องประชุมอย่างอกสั่นขวัญหาย เพราะนานแล้ว ที่ไม่เคยเห็น บอสหนุ่มของ พวกเขาต้องเกี้ยวกราด ได้มาก