ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

@ วาดดาว

" อื้มม.. " ฉันรีบเอามือปัดไปมาบนใบหน้า ที่เหมือนจะมีอะไรมารบกวนอ่ะ

@ คอสโม่

" อะไรกัน ยังไม่ยอมตื่นอีก " ผมเอ่ยออกมาเบาที่ตอนนี้ผมมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของวาดดาว และดึงเส้นผมของเธอมาพันม้วนๆ และมาเกลี่ยเล่นที่พวงแก้มของเธอ นั้นเอง ผมยิ้มที่มุมปากหนาๆอย่างถูกใจ ที่หญิงสาวทำหน้ายุ่งเหมือนจะรำคราน

" อื้อ.. " ฉันเริ่มรู้สึกตัว และเริ่มที่จะลืมตา ขึ้นมา สิ่งแรกที่เจอ ก้อคือใบหน้าหล่อๆ ของพี่โม่ ฉันยิ้มหวานส่งให้พี่โม่ สายตาที่หวานหยาดเยิ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ของฉัน ทำให้พี่โม่ถึงกับทำให้ใบหน้าหล่อๆของพี่โม่ ค่อยๆเลื่อยต่ำลงมาใกล้ชิดใบหน้าเนียนของฉันเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบกันไม่มีใครยอมหลบใคร ในที่สุดพี่โม่ก้อก้ม 💋 จุ้ฟฟ ที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างนิ่มนวล ลิ้นสากๆดุนกลีบปากของฉันใหอ้าของ เพื่อที่จะ แซกแซงเข้าไปในโพรงปากบาง ลิ้นอุ่นๆควานตวัดหาลิ้นเรียวเล็กที่ตอนนี้มันกำลังจะจนมุม ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางใหนดี

" หึ้มม!! " ผมครางออกมาอย่างถูกใจที่ คนร่างเล็กเริ่มที่จะ เอามือโอบรอบคอของผมนั้นเอง

" อ้ะ..อื้อ.." ฉันค่อยๆผ่อนเสียงลมหายใจออกมาเมื่อคนตัวโตเริ่มที่จะ เปิดช่องว่างให้บ้างแล้วนั้นเอง

" อื้อ..อ้า.." ผมถึงกับครางออกเสียงเล็ดลอดไรฟันเมื่อคนตัวเล็กเริ่ม ที่จะโต้ตอบเป็นบ้างแล้ว ผมดูดดื่มจนหน่ำใจแล้วจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากหนาๆของผมของมาอย่างน่าเสียดาย ผมยังคงจ้องมองริมฝีปากบางๆที่ตอนนี้มันเริ่มที่จะเจ่อ เพราะฝีมือของผมแล้วนั้นเอง

" ขะ..ขอ..ทะ..โทษ.. " เมื่อผมเริ่มที่จะได้สติ จึงรีบที่จะขยับกาย ถอยห่างออกมาและลุกยืนเต็มความสูงนั้นเอง ผมยืนเอามือล่วงกระเป๋ากลางเกง และยังคงจ้องมองเธอที่เริ่มขยับกายลุกนั่งจัดระเบียบตัวเองให้เรียบร้อย แก้มที่เป็นขาวอมชมพูอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งเพิ่มเติมสีแดงเข้าไปอีก ทำให้น่ามองเข้าไปใหญ่

" โต๊ะ ทำงานเขาเอามาจัดให้เรียบร้อยแล้วลองไปดูซิ ว่าถูกใจหรือปล่าว " หลังจากยืนจ้องหน้าของเธออยู่นานกับความรู้สึกหลากหลาย กับเหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจ เมื่อก่อนหน้านี้นั้นเอง จึงเอ่ยบอกเธอเบาๆ ว่าโต๊ะทำงานของเธอได้แล้วนั้นเอง

" อ๋อ..คะ..ค่ะ.." ฉันรีบรับคำทันที ที่พี่โม่บอกกล่าว ฉันคงรีบลุกยืนขึ้นเร็วเกินไป จึงทำให้ตัวฉันไม่ทันระวัง เซถลาเหมือนจะล้มลงไป ดีที่พี่โม่รีบคว้าตัวฉัน ใว้อีกครั้งและครั้งนี้พี่เขากระชับร่างบางของฉัน เข้าไปจนชิดกับร่างกายอันกำยำของพี่เขา ความรู้สึกประหม่า และเขินอาย จึงทำให้ฉันค่อยๆเอามือดันหน้าอกของพี่เขาออกห่างนั้นเอง

@ คอสโม่

ผมค่อยๆ ปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ และพาตัวเองเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน ผมยังคงมองดูวาดดาวเดินไปลูบคลำโต๊ะทำงานตัวใหม่ของเธอ อย่างพอใจ ที่ผมให่เธอเข้ามานั่งทำงานด้วยในห้องนั้นเพราะ ไม่อยากให้ คุณลุงคุณป้า คิดมาก ถ้าจะให้เธอต้องไปนั่งทำงานรวมกับพนักงานทั่วไป อีกอย่างถ้าจะให้ห้องใหม่ส่วนตัวก้อคงไม่ได้นั้นเอง ก้อมาฝึกงาน จะเอาพร้อมทุกอย่างเลยคงไม่ได้หรอก ค่อยเป็นค่อยไปแล้วกัน จะได้ไม่แลดูเด๋กเส้นจนเกินไป แค่นี้ ก้อถือว่าเส้นใหญ่มากแล้วที่ได้ มาอยู่ห้องเดียวกับ บอสระดับสูงอย่างผม ผมยังคงเฝ้าดูหญิงสาวที่เริ่มจะจัดแจงตัวเองแล้วเรียบร้อย และใบหน้าหวานๆนั้นยังคงหันมายิ้มหวานให้ผมอีกซินะ นี่กะจะอ่อย กันเลยหรืองัย

" โอเครใหม? " ผมถามเธอออกไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ

" ค่ะ พี่โม่ อุ้ย..บอส " ฉันเผลอเรียกชื่อพี่เขาอีกแล้ว

" จะเรียกว่า พี่โม่ก้อได้ ถ้าเธอชินกับมันแล้ว " ผมเอ่ยอนุญาติ และก้อก้มลงดูเอกสารบนโต๊ะต่อ

" พี่โม่ค่ะ " ฉันเดินเข้ามาใกล้โต๊ะทำงานพี่เขาในใจก้อสั่นๆ และหวั่นไหวไม่หายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ดูๆแล้วพี่เขาคงจะไม่ได้คิดอะไร แค่อารมณ์มันอาจจะพาไปนั้นเอง

" อืม..ว่างัย " ผมยังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารบนโต๊ะอยู่ โดยที่ไม่ได้หันไปมองทางต้นเสียง

" พี่โม่ มีอะไรให้วาด ช่วยทำใหมค่ะ? " ฉันยืนพิงโต๊ะทำงานของพี่เขาและมองจ้องไปที่ใบหน้าหล่อๆของพี่เขาอย่างช่วยไม่ได้ คนอะไร เวลายิ่งผ่านไป ยิ่งทำให้พี่เขาดูดีขึ้นมาก สาวๆเห็นคงชอบพี่เขาเยอะน่าดู อยากรู้จังว่ามีแฟนหรือยังนะ

" อื้ม..งั้นเรา ไปเอาเอกสารที่อยู่บนชั้นนั้นมา ลองเปิดอ่านดูก่อนนะ ไม่เข้าใจตรงใหนค่อยมาถามฉันแล้วกัน " ผมเงยหน้าขึ้นมา และเอาหลังพิงพนักเก้าอี้ มองดูหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของหญิงสาว ที่มันยังคงแดง เหมือนลูกตำลึงสุก มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะสำรวจดวงหน้าหวานๆนั้นอีกครั้ง

" ค่ะ " ฉันขานรับทราบและหันไปทางชั้นวางเอกสาร ที่มันมีอยู่เยอะพอสมควร ร่างกายกับความคิดเร็วพอๆกัน ฉันเดินไปหยิบแฟ้มเอกสารบางส่วนมาวางที่โต๊ะและค่อยๆอ่านทำความเข้าใจกับมัน

" นี่! วาดดาว เธอช่วยไปบอกคุณนิดให้หน่อย ว่าฉันขอ กาแฟแก้วนึง " ผมยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานโดยที่ ร้องบอกหญิงสาวออกไปอย่างนั้น

" เดี่ยว วาดทำให้พี่โม่เองก้อได้นะค่ะ พี่โม่ชอบแบบใหนค่ะ เดี่ยววาดจัดมาให้ค่ะ " ฉันหันไปยิ้มหน้าบานให้กับพี่เขา ทันทีที่ พี่เขายอมพูดออกมาสักที เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดคุยหรือเงยหน้าขึ้นมามองฉันบ้างเลย คนอะไรจะจริงจังกับงานขนาดนั้น

" เอากาแฟดำ " ผมอดไม่ได้ที่จะต้องเงยหน้าขึ้นมาตอบ แล้วอะไรมัน จะต้องยิ้มหวานให้กันตลอดเลยนะ ไอ้ที่ เอาแต่นั่งทำงานอยู่นี่ ก้อเพราะไม่อยากจะมองใบหน้าหวานๆนั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มมันรู้สึกแปลกๆชอบกล และจะอดคิดถึงรอยจูบนั้นอีกไม่ได้นั่นเอง หัวใจที่เคย ปิดกลั้นความรู้สึกใว้ในก้นบึ้งของหัวใจ นอกจากน้องกันนาร์แล้ว ก้อไม่มีใครสามารถ ทำให้มันหวั่นไหวอีกได้เลย แต่หญิงสาวที่ยังคงยืนยิ้มให้ผมตลอดเวลา ที่มองหน้ากัน กลับทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของผมกระตุกและเริ่มที่จะเต้นแรงอีกครั้งหนึ่ง

" กาแฟดำ มาแล้วค่ะ พี่โม่ " ฉันหายออกไป และกลับมาพร้อมกับกาแฟดำในมือ

☕☕☕

🐇🐇🐇

เด่วมาต่อกันตอนต่อไปนะคะ ขอกำลังใจให้กันบ้างนะคะ ฝากเรื่องใหม่ วายร้ายวุ่นรัก ของครูสแฝดน้องของคอสโม่ด้วยนะคะ

❤❤❤

🕊🕊🕊