All Chapters of วายร้ายเจอรัก: Chapter 1 - Chapter 6

คอสโม่ :@ สามปีต่อมา@ โรงงาน วรธีรนนท์@ คอสโม่" ปัง "เสียงทุบโต็ะดังสนั่นลั่นห้อง เมื่อบอสหนุ่ม เกิดโมโหเกี้ยวกราด ในเรื่องงานที่ผิดพลาด" นี่!! ผมบอกพวกคุณ แล้วใช่ใหม? ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้!! " ผมขึ้นเสียงค่อยข้างดังในห้องประชุม เล่นเอาทุกฝ่าย เงียบกริบ" ว่าไงครับ คุณปานประดับ!! "" .... .. " เงียบ............" ว่าไง ครับ!! ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง?!! "ชายหนุ่มยังคงคำรามเสียงดัง เมื่อ หัวหน้าฝ่ายผลิตยังคงเงียบ" ปัง!!! " เสียงทุบโต๊ะยังคงดังตามมา เมื่อทุกฝ่ายเอาแต่เงียบและนั่งก้มหน้า" อะ..เออ..เออ..ดิ..ดิฉัน..ขะ..ขอโทษ..คะ..ค่ะ.."" รีบ! กลับไปจัดการ ให้เร็วที่สุด แล้วแผนก อื่นๆว่าไง? มีอะไรสงสัยใหม "" ..... " เงียบ" ผมหวังว่า คราวหน้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก "" ..... " เงียบ" ถ้าทุกคน ไม่มีอะไรจะอธิบาย ก็เลิกประชุม ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคุณปานประดับ เอาตัวอย่างสินค้า มาให้ผมดูที่ห้องด้วย เชิญทุกคนได้ " สิ้นเสียงบอสหนุ่ม หัวหน้าแต่ละแผนกก็ ทะยอย เดินก้มหน้าออกจากห้องประชุมอย่างอกสั่นขวัญหาย เพราะนานแล้ว ที่ไม่เคยเห็น บอสหนุ่มของ พวกเขาต้องเกี้ยวกราด ได้มาก

ตอนที่ 3​คอสโม่ :@ บ้านอรรถจิระธาดา@ 18.00 น.@ คอสโม่วันนี้ผมเข้ามาบ้านอรรถจิระธาดา ทั้งแต่บ่าย เพื่อมาคุยเรื่องงาน และก็มาเยี่ยม คุณลุงกำพล กับภรรยาของท่านด้วย คุณลุงกำพลเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุระกิจ และยังเป็นเพื่อนรักกับคุณแม่ด้วยนั้นเอง ตลอดเวลาที่ผม มาอยู่ประจำที่โรงงานที่อุบล ก็มีคุณลุงและคุณป้า ที่คอยดูแลและเอาใจใส่ผมเสมอมา และวันนี้ก็เช่นกัน ท่านทั้งสองนัดผมมาคุยเรื่องงาน ที่มีการผิดพลาด และ ถือโอกาส ที่จะให้ผมได้รู้จักกับลูกสาวของท่านที่พึ่งเรียนจบ มาจากนอก และจะให้มาเรียนรู้เรื่องงาน กับผมด้วยนั้นเอง ตอนแรกผมก็อึดอัด ที่จะอยู่ยิงยาวตั้งแต่บ่าย จนค่ำแบบนี้ นี่เอง จะขอตัวกลับท่านทั้งสองก็ไม่ยอม บอกว่าสั่งให้ทางครัวทำกับข้าวแล้ว และถือเป็นโอกาสเลี้ยงต้อนรับ ลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยนั้นเอง ผมและคุณลุงเราเดินเล่น และพูดคุยกันหลายๆเรื่อง อยากเพลิดเพลิน ส่วนใหญ่คุณลุงจะชวนคุยเรื่องต้นไม้ ดอกไม้ ซะส่วนใหญ่เพราะคุณลุงกำพล ท่านชอบทางการเกษตรนั้นเอง ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องทางนี้เท่าไร เลยเป็นคนคอยฟังท่านพูดคุย และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ ดอกไม้ ซะมากกว่านั้นเอง@ วาดดาว" ก

คอสโม่ :ตอนที่5@ คอสโม่" กะว่า วันนี้ เราจะมาเริ่มงานเลยหรือ? ฮะ " คำถามเรียบๆที่ถามออกไป แต่กลับทำให้คนตรงข้ามถึงกับแกร็งน่าดู" อ๋อ..ค่ะ " ฉับรีบตอบกลับ พี่เขาไปทันที เวลานี้พี่เขาวางตัวเหมือน บอส หนุ่มไฟแรงจริงจังน่าดู ชักหวั่นๆแล้วซิ" แล้ว เราละถนัดด้านใหนละ? " ผมยังคงนั่งไขว่ห้างหลังพิงกับพะหนังโฟซา และจ้องมอง เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ดูดีๆแล้วตัวเธอเอง ก้อเปลื่ยนไปไม่น้อย ดูสวยขึ้น น่ารักและก้อน่ามอง กว่าตอนนั้นเสียอีก" อ๋อ ค่ะ วาด จบด้านบริหารมาค่ะ " ฉันยังคงบอกพี่เขาทั้งๆที่ยังคงประหม่าอยู่เลย เหมือนโดนสัมภาษณ์งาน ยังงัยยังงั้นแหละ พี่เขายังคงนั่งนิ่งๆและจ้องมองใบหน้าฉันอยู่ มันทำให้ใบหน้าของฉันเริ่มที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ" แล้ว เราอยากทำอะไรละ อยากอยู่แผนกใหน บอกมาได้เลย เดี่ยวฉันจับลงให้ " ผมก็ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงชอบมองใบหน้าหวานๆของเด็กคนนี้นะ น่าแปลกยัง ที่ถามออกไป ก้อเเค่หาเรื่องคุยมากกว่า" เออ..บะ..บอส..คะ..ค่ะ..คะ..คือ.." ทำไม ถึงพูดคิดอ่างแบบนี้นะ ปกติฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงจะตาย แต่มาอยู่ตรงหน้าพี่โม่ แบบนี้จริงๆ กลับพูด ตะกุตะกะไปได้ น่าอายชะมัดเลย" เรียกฉัน