บทที่ 7

จากนั้นเขาไม่ยอมถ่ายหนังต่ออีก รีบกลับมายังบ้านที่เราเคยอยู่

ใส่รหัสเหมือนเดิมแต่ปรากฏว่าเปิดประตูไม่ได้ จึงรีบเคาะประตู

[พี่อวิ้น เปิดประตูเร็ว ผมรู้ว่าพี่ยังไม่ตาย พวกเขาโกหกผม เปิดประตูเดี๋ยวนี้]

ประตูถูกเปิดออก คนที่มาเปิดคือยายแก่คนหนึ่ง

[คนที่คุณมาหา เขาย้ายออกนานแล้ว]

[วันก่อนคุณก็เคยมาหนหนึ่ง แต่ตอนนั้นคุณเมามาก]

[พ่อหนุ่ม ของที่เสียไปแล้วค่อยมาตามหา มันจะสายเกินไป]

ยายแก่ปิดประตูใส่โดยไม่ไว้หน้า เขารู้สึกคล้ายกับอ่อนแรงไปทั้งตัว

ไม่รู้ว่ากลับถึงบ้านตนเองได้อย่างไร

มีคนโทรศัพท์ไปหาเขา ตอนเขาหยิบมือถือขึ้นมาฉันก็เห็น นั่นคือไป๋จื่อ เป็นหล่อนอีกแล้ว

แต่ครั้งนี้จี้ชิงหย่วยไม่ได้รับสาย

เหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบวิ่งออกไป จนมาถึงบริษัทของฉัน

เมื่อก่อนเขาเข้าบริษัทบ่อยอยู่แล้ว ยามรักษาความปลอดภัยจึงไม่ได้ขัดขวาง

เขาวิ่งมาถึงห้องทำงานของประธานบริษัท

[เซี่ยอวิ้น ผมรู้ว่าพวกเขาโกหกทั้งนั้น]

ประธานคนใหม่ที่กำลังทำงานตกอกตกใจ พร้อมเงยหน้ามองเขาด้วยความสงสัย

[ท่านประธานเซี่ยลาออกไปนานแล้ว คุณไม่รู้หรือ?]

[แล้วเขาอยู่ไหน]

ประธานคนใหม่กำลังจะตอบ จู่ๆ ก็มีข่าวเข้ามา