บทที่ 5

เพื่อนถามฉันว่าได้บอกจี้ชิงหย่วนหรือไม่ ฉันบอกว่าเปล่า เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง

[เธอเป็นถึงขนาดนี้แล้วยังจะห่วงเขาอีก แต่เขาไม่เคยคิดถึงเธอเลย]

ฉันขึ้นเครื่องบินไปแล้ว จึงไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายของเพื่อนรัก

ฉันได้ไหว้วานเพื่อนอีกเรื่องหนึ่ง ให้เธอเอาสัญญาระหว่างฉันกับจี้ชิงหย่วนไปหาเขา

ในเมื่อแต่แรกมาไม่ใช่สิ่งที่เรายินยอมพร้อมใจ การจากกันแบบนี้ก็ถือว่าปลดปล่อยทั้งสองฝ่ายเถอะ

ฉันไปต่างประเทศ หาผู้เชี่ยวชาญในการรักษาโรคร้าย แต่น่าเสียใจที่ว่า เขาไม่อาจรักษาโรคของฉันได้

เพื่อนรักส่งข่าวมาว่าเธอไม่ได้ช่วยฉันทำงานเรื่องนั้น ให้ฉันกลับมาแล้วไปทำเอง

[แต่ฉันคงทำไม่ได้แล้ว]

ฉันปลดล็อคชื่อจี้ชิงหย่วนออกจากการบล็อก หวังว่าก่อนตายจะเหลือความทรงจำบางอย่างให้เขาบ้าง ฉันคิดอย่างเห็นแก่ตัว

แต่ฉันก็ไม่อาจส่งข้อความถึงเขาได้

ช่างเถอะ

[ลาก่อน ชาตินี้ไม่ต้องพบกันอีกแล้ว]