ตอนที่ 23 ดีขึ้นแน่หรือ? (2)

ตกเย็นหลี่เหม่ยถิง เดินหาวหวอดอ่อนเพลียออกมาจากด้านหลัง พักนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเหมือนเดิม ตอนวิ่งออกกำลังก็รู้สึกจะเหนื่อยง่าย

‘ผอมลงหรือเปล่า’

ฉินเฟยหลงที่เพิ่งจะมีโอกาสได้สำรวจเด็กน้อยอย่างละเอียด ขมวดคิ้วนิ่วหน้า ที่บอกว่าความอยากอาหารลดลงแต่นี่ผอมลงหลายจิน หน้าซูบจนคางแหลมออกมา แก้มก็ตอบ

คนไม่ชอบพูดมากอย่างฉินเฟยหลงเพียงจดจำไว้

“อาจารย์คะ จ้าวลี่จูโทรมาบอกว่า อาจารย์ที่ปรึกษาชมรมศิลปวัฒนธรรมอยากให้ฉันช่วยพาเด็กในชมรมไปแข่งที่ซีอานน่ะค่ะ ฉันไปได้ไหมคะ” หลังจากนั่งลงหลี่เหม่ยถิงก็ขออนุญาตกับอาจารย์

“เหอะ! อยากไปเรอะ เรียนจบแล้วไปในฐานะอะไรล่ะ? แล้วไหนหนังสือสำนึกผิด เขียนเสร็จแล้วรึไง” ท่านผู้เฒ่าไร้ความปราณี ยิงคำถามมาเป็นชุด

“ยังไม่ได้เขียนเลยค่ะ เดี๋ยวศิษย์ไปคัดให้คืนนี้ เอาให้สวยจนหงส์มังกรบินว่อนเลยค่ะ” หลี่เหม่ยถิงดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่ได้แสดงออกร่าเริงเหมือนก่อนหน้า คำพูดแม้จะดูทะเล้นซุกซน แต่การกระทำกลับเฉยชา ไร้ความกระตือรือร้น

“ส่วนเรื่องไปงานศิลปะ เขาให้ไปในฐานะที่ปรึกษาพิเศษของชมรม ไม่ได้ไปแสดงเองหรอกค่ะ เขาให้ไปนั่งเป็น อืม...จะเรียกว่ายังไงด