ログイン共有
บทที่ 557
関連チャプター
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 558
เพื่อให้ตนรอดชีวิตออกจากที่นี่ ราชครูจึงจำต้องข่มความขุ่นเคืองไว้ภายใน สะบัดชายแขนเสื้อแรง ๆ หนึ่งครั้ง แล้วจูง “แม่ตัวปลอม” ของตนเดินจากไปชางอี้ปิดประตูแล้วเดินกลับมาหากู้จิ่น พลางกล่าวว่า “องค์ชาย กระหม่อมรู้สึกว่า ท่าทีของราชครูต่อ ‘แม่ปลอม’ ดูแปลกประหลาดนักพ่ะย่ะค่ะ”กู้จิ่นเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “แปลกอย่างไร?”“ตอนราชครูได้ยินว่านางความจำเสื่อม สีหน้ากลับดูยินดีนัก” เขาเกาศีรษะด้วยความงุนงง “หากเป็นกระหม่อม เจอแม่ที่หายไปนานแต่ดันความจำเสื่อม คงเศร้าใจยิ่ง”กู้จิ่นใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแตะเบา ๆ ที่ขมับของตน “สมองของราชครูต่างจากคนทั่วไป เจ้าอย่าเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับเขาเลย”“แต่เรื่องราชครูตามหาแม่ก็ดูจะมีเงื่อนงำอยู่ดี” กู้จิ่นกระแอมเล็กน้อย “ให้ส่งคนไปเฝ้าติดตามราชครูต่อเงียบ ๆ และอย่าหยุดตามหาสตรีในภาพวาด”“องค์ชาย...ตอนนี้เราก็มีตัวแทนแล้ว เหตุใดจึงต้องตามหาต่ออีกเล่า?” ชางอี้ถามอย่างสงสัย“คนที่มีตัวตนจริง ย่อมไม่อาจไร้ร่องรอยใด ๆ ได้ สตรีในภาพนั้น...ต้องมีความลับบางอย่าง” กู้จิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง“หากนางเป็นแม่ของราชครูจริง การหาตัวนางเจอ อาจเป็นกุญแจไขไปสู่ควา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 1
“นางหญิงชั่ว! เม่ยเอ๋อร์เป็นน้องสาวเจ้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงลงมือสังหารนาง!” เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้น มองชายหญิงแปลกหน้าตรงหน้าด้วยความงุนงง นางเป็นแพทย์ระดับยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน เชี่ยวชาญทั้งการแพทย์แผนจีน แผนตะวันตก และวิชายุทธ์โบราณ มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกด้วยฝีมือการรักษาอันล้ำเลิศ แต่เมื่อตื่นขึ้นมา กลับพบว่าตนเองมาอยู่ในที่แปลกประหลาดแห่งนี้ ยังไม่ทันได้เข้าใจสถานการณ์ ความเจ็บปวดก็แล่นปราดไปที่หน้าอก เจียงซุ่ยฮวนก้มมอง พบว่ามีกริชปักอยู่ที่อก โลหิตไหลรินไม่หยุด เสียงเย็นชาของชายผู้นั้นดังขึ้น “ตอนแรกเจ้าแต่งงานกับข้าแทนเม่ยเอ๋อร์ ข้าก็ละเว้นชีวิตเจ้าแล้ว วันนี้เจ้ายังจะฆ่าเม่ยเอ๋อร์อีก ข้าจะยอมเจ้าได้อย่างไร!” ความทรงจำพรั่งพรูเข้ามาในสมอง นางข้ามภพมาเป็นองค์หญิงผู้เป็นภรรยาเอกแห่งวังหนานหมิง ร่างเดิมคือธิดาแท้ ๆ ของจวนอ๋อง นางถูกสับเปลี่ยนตัวตั้งแต่แรกเกิด กว่าจวนอ๋องจะตามหาจนพบและได้แต่งงานกับองค์ชายฉู่เจวี๋ย ก็ระหกระเหินอยู่ภายนอกหลายปีน้องสาวที่องค์ชายกล่าวถึง คือธิดาตัวปลอมในจวน แม้ไม่ใช่บุตรีแท้ ๆ แต่ท่านอ๋องและฮูหยินเสียดายนาง จึงรับไว้เป็นบุตรีบุญธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 2
“นี่ข้ากำลังฝันไปกระมัง?” เจียงซุ่ยฮวน ยื่นมือไปแตะคีมห้ามเลือดด้วยความเลื่อนลอย สัมผัสอันเย็นเฉียบทำให้นางสะท้านไปทั้งกาย มิใช่ความฝัน เป็นเรื่องจริง! ห้องทดลองของนางได้ย้อนเวลามาพร้อมกับนางด้วย นางมิอาจเสียเวลาดีใจ รีบคว้ายาห้ามเลือดและยาชา พร้อมเครื่องมือบางอย่างออกมา แล้วเริ่มเย็บแผลของตนเองนี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนต้องเย็บแผลด้วยตนเอง แม้จะยากลำบากอยู่บ้าง แต่ด้วยวิชาแพทย์อันล้ำเลิศ ไม่ถึงครึ่งชั่วยามนางก็เย็บแผลเสร็จสิ้น นางทรุดกายพิงต้นไม้ด้วยความอ่อนล้า หยิบขวดยาบำรุงโลหิตออกมาจากห้องทดลอง กลืนลงไปสามเม็ด ยาบำรุงโลหิตนี้ปรุงขึ้นจากสมุนไพรล้ำค่ามากมาย หนึ่งขวดมีเพียงห้าเม็ด นางไม่เคยกล้าใช้มาก่อน ไม่คิดว่าครานี้จะต้องกินถึงสามเม็ดรวดเดียว นางมองสองเม็ดที่เหลือในขวด ครุ่นคิดว่าต้องหาโอกาสปรุงเพิ่มในภายภาคหน้า ส่วนรอยแผลบนใบหน้า รอให้ตกสะเก็ดแล้วทายาลบรอยแผลเป็น คงไม่มีอะไรน่ากังวล ยามรุ่งสาง ขณะที่ฤทธิ์ยาชายังไม่หมด เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ พยุงกายลุกขึ้นโดยอาศัยลำต้นไม้ ตั้งใจจะกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม ทันใดนั้น กระเพาะของนางปั่นป่วนรุนแรง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 3
เจียงเม่ยเอ๋อร์นั่งบนเก้าอี้โยก กินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อย ในใจเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หากเจียงซุ่ยฮวนตาย ตำแหน่งชายาเอกก็จะเป็นของนาง จวนอ๋องก็จะมีเพียงธิดาคนเดียว เป็นธิดาอนุภรรยาแล้วอย่างไร? ต่อไปเรียกลมก็ได้ลม เรียกฝนก็ได้ฝนคิดถึงตรงนี้ เจียงเม่ยเอ๋อร์ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “คุณหนู จวนอ๋องส่งข่าวมา ท่านอ๋องเชิญท่านและองค์ชายไปที่จวน” ชุ่ยหงสาวใช้คนสนิทรีบวิ่งมารายงาน เจียงเม่ยเอ๋อร์ยิ้มบาง: “คงเป็นเพราะท่านพ่อรู้แล้วว่าเจียงซุ่ยฮวนพยายามจะฆ่าข้า และถูกองค์ชายสั่งประหารสินะ?” “มิใช่เพคะ ท่านอ๋องบอกว่า... บอกว่า องค์หญิงตอนนี้อยู่ที่จวน...” ชุ่ยหงพูดติดขัด “อะไรนะ?” เจียงเม่ยเอ๋อร์แทบจะตกจากเก้าอี้โยก ลุกขึ้นอย่างกระสับกระส่าย “ศพของเจียงซุ่ยฮวนไม่ได้ถูกโยนทิ้งที่ป่าช้าร้างหรอกหรือ? จะมาอยู่ที่จวนได้อย่างไร?” ชุ่ยหงราวกับถูกขวัญหนี เสียงสั่นเทา “มิใช่ศพเจ้าค่ะ ได้ยินว่าเมื่อครู่มีคนมากมายเห็นองค์หญิงในชุดเปื้อนเลือดปรากฏกายบนถนน องค์หญิง... นาง... นางฟื้นขึ้นมาแล้วเจ้าค่ะ!” คำพูดนี้ราวกับสายฟ้าฟาดลงข้างหูเจียงเม่ยเอ๋อร์ นางล้มลงกับพื้น “เป็นไปไม่ได้! เมื่อวานข้าฆ่านางด้ว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 4
สีหน้าของฉู่เจวี๋ยดูไม่ดีนัก เมื่อความจริงที่แข็งแกร่งดั่งหินผาปรากฏต่อหน้า เขาไม่อาจพูดปกป้องเจียงเม่ยเอ๋อร์ได้อีก เรื่องที่ร้ายแรงกว่ายังอยู่ข้างหน้า หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ราษฎรจะมองเขาอย่างไร? เขาผู้เป็นถึงองค์ชายกลับแยกแยะผิดถูกไม่ออก เพียงแค่สงสัยก็ทำร้ายชายาเอกจนเป็นเช่นนี้ หากเรื่องเข้าหูฮ่องเต้ พระบิดาจะต้องไม่พอพระทัยเขายิ่งนัก คิดถึงตรงนี้ ท่าทีของฉู่เจวี๋ยก็อ่อนลงมาก กล่าวกับเจียงซุ่ยฮวนเสียงนุ่ม: “ซุ่ยฮวน ข้าเข้าใจผิดในตัวเจ้า กลับไปวังกับข้าเถิด ข้าจะชดเชยให้เจ้าแทนเม่ยเอ๋อร์” เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วบาง: “ท่านก็ต้องการชดเชยให้ข้าหรือ?” นางลุกขึ้นจากเก้าอี้ ค่อยๆ เดินเข้าไปหาฉู่เจวี๋ย เสียงคมดุจใบมีด แทงใจทุกถ้อยคำ “ข้าแต่งงานกับท่านมาสองปี ท่านทุบตีข้ากี่ครั้ง? ด่าว่าข้ากี่หน? ใส่ร้ายข้ากี่ครา? ครานี้หากมิใช่ข้ามีชีวิตรอดมาได้ บัดนี้คงเหลือแต่กระดูกให้สุนัขป่าในป่าช้าร้างแทะเล่นแล้ว!” “ท่านจะชดเชยให้ข้าอย่างไร? ท่านจะชดเชยให้ข้าได้อย่างไร!” ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง ราวกับปีศาจที่ปีนขึ้นมาจากนรกเพื่อมาเอาชีวิตฉู่เจวี๋ย ฮูหยินปิดหน้าร่ำไห้ นางรู้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 5
สองคนเดินผ่านระเบียงคดเคี้ยว มาถึงสวนหลังของจวนอ๋อง ที่มุมทั้งสี่ของศาลาริมน้ำมีโต๊ะยาวตั้งอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยของว่างและชาอย่างประณีต ภรรยาขุนนางและธิดาของพวกนางนั่งรอบโต๊ะสนทนากันอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นฮูหยินพาเจียงซุ่ยฮวนเดินมา คุณหนูหลายคนยกมือปิดปากหัวเราะ ในดวงตาเต็มไปด้วยแววดูถูก คุณหนูคนหนึ่งเอ่ยปากเยาะเย้ย: “เอ๊ะ? นี่ไม่ใช่ชายาองค์ชายหนานหมิงหรอกหรือ? ได้ยินว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนปรากฏตัวกลางถนนด้วยร่างเปื้อนเลือด ดูน่าอนาถยิ่งนัก วันนี้ยังมีอารมณ์มาร่วมงานเลี้ยงของพวกเราอีกหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามองคุณหนูที่เอ่ยปาก คนผู้นี้คือเมิ่งเซียว ธิดาอนุภรรยาของบุตรชายคนที่สองแห่งแม่ทัพเจิ้นหยวน นางชอบติดตามเจียงเม่ยเอ๋อร์มาตั้งแต่เด็ก เพราะเจียงเม่ยเอ๋อร์เกลียดร่างเดิม นางจึงมักจะกลั่นแกล้งร่างเดิมทั้งลับหลังและต่อหน้า ธิดาอนุภรรยาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้ แต่เมิ่งเซียวเพิ่งแต่งงานกับเฉินยู่หุย บุตรชายคนเล็กของอัครเสนาบดี จึงได้มีสิทธิ์มาร่วมงานวันนี้ ข้างๆ เมิ่งเซียวคือเมิ่งชิง พี่สาวต่างมารดา ก็เป็นสหายของเจียงเม่ยเอ๋อร์เช่นกัน แต่ก่อนมักจะร่วมกับเมิ่งเซียวเยาะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 6
เจียงซุ่ยฮวนกอดอกนั่งลงอย่างสบายๆ เลิกคิ้วบาง: “ท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนเป็นคนเที่ยงตรง ไม่คิดว่าหลานสาวของท่านจะเป็นคนแพ้ไม่เป็น เมื่อความสามารถด้อยกว่าก็กล่าวหาว่าผู้อื่นโกง” เมื่อได้ยินเจียงซุ่ยฮวนอ้างชื่อท่านแม่ทัพเจิ้นหยวน ใบหน้าของเมิ่งเซียวก็ซีดขาวในทันที มารดาของนางเป็นนักร้องหญิง นางไม่เป็นที่โปรดปรานของท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนตั้งแต่เกิด แม้ว่าตอนนี้นางจะแต่งงานไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ยังห้ามความประหม่าไม่ได้ ริมฝีปากของเมิ่งเซียวสั่นเบาๆ รู้สึกว่าสายตาของเหล่าคุณหนูที่มองมาล้วนมีแววดูแคลน เห็นเมิ่งเซียวเสียหน้า เมิ่งชิงที่นั่งอยู่ข้างๆ กลอกตา คิดในใจว่าลูกอนุก็คือลูกอนุ ถึงแม้จะแต่งเข้าจวนอัครเสนาบดีก็ไม่อาจกลายเป็นหงส์ได้ แม้แต่เจียงซุ่ยฮวนที่โง่เขลายังเอาชนะไม่ได้ “เจียงซุ่ยฮวน ที่เจ้าไม่เก่งเรื่องพิณนั้นใครๆ ก็รู้ บัดนี้จู่ๆ กลับดีดได้ไพเราะถึงเพียงนี้ หากไม่ใช่การโกง ก็คงเป็นเพราะเจ้าแกล้งทำเป็นหมูเพื่อจับเสือมาตลอดสินะ?” เมิ่งชิงซักไซ้ คนอื่น ๆ ชะงัก รู้สึกว่าคำพูดของเมิ่งชิงมีเหตุผล แต่ก่อนเจียงซุ่ยฮวนแม้แต่เพลงง่ายๆ ก็ดีดไม่ได้ แต่วันนี้กลับทำใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 7
หยิ่งเถาพยักหน้า: “รู้จักเจ้าค่ะ องค์ชายเป่ยโม่เป็นพระอนุชาแท้ๆ เพียงพระองค์เดียวของฮ่องเต้ ได้รับความไว้วางพระทัยอย่างมาก ได้ยินว่าผู้คนในเมืองหลวงต่างเกรงกลัวพระองค์” เจียงซุ่ยฮวนสงสัย “เหตุใดจึงกลัวพระองค์?” หยิ่งเถาเกาศีรษะ “ได้ยินว่าองค์ชายเป่ยโม่มีรูปโฉมงดงาม แต่พระอุปนิสัยเปลี่ยนแปลงง่าย วิธีการโหดเหี้ยม ผู้ใดที่ทำให้พระองค์ไม่พอใจล้วนจบไม่ดี ดังนั้นผู้คนในเมืองหลวงจึงเกรงกลัวพระองค์” เป็นคนที่มีนิสัยเช่นนี้หรือ? จะให้เขาตอบแทนบุญคุณดีหรือไม่? เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในภวังค์ความคิด ยามค่ำ หยิ่งเถานำอ่างน้ำมา “คุณหนู ถึงเวลาเปลี่ยนยาแล้วเจ้าค่ะ” แม้แผลบนใบหน้าของเจียงซุ่ยฮวนจะหายสนิทแล้ว แต่แผลจากดาบบนร่างกายลึกเกินไป ยังต้องเปลี่ยนยาอีกสองครั้งจึงจะหายสนิท “ข้าเปลี่ยนเอง เจ้าไปช่วยข้าทำอย่างหนึ่ง” เจียงซุ่ยฮวนหยิบกำไลที่ได้มาจากเมิ่งเซียวส่งให้หยิ่งเถา “พรุ่งนี้หาโรงรับจำนำเอากำไลนี้ไปจำนำ แลกเป็นตั๋วเงินนำมาให้ข้า” หยิ่งเถาถามอย่างไม่เข้าใจ: “หากคุณหนูต้องการเงิน ขอจากฮูหยินก็ได้ เหตุใดต้องเอากำไลไปจำนำ?” เจียงซุ่ยฮวนอธิบาย: “แม้ข้าจะเป็นธิดาเอกของจวนอ๋อง แต่ก็เป็นคน
最新チャプター
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 558
เพื่อให้ตนรอดชีวิตออกจากที่นี่ ราชครูจึงจำต้องข่มความขุ่นเคืองไว้ภายใน สะบัดชายแขนเสื้อแรง ๆ หนึ่งครั้ง แล้วจูง “แม่ตัวปลอม” ของตนเดินจากไปชางอี้ปิดประตูแล้วเดินกลับมาหากู้จิ่น พลางกล่าวว่า “องค์ชาย กระหม่อมรู้สึกว่า ท่าทีของราชครูต่อ ‘แม่ปลอม’ ดูแปลกประหลาดนักพ่ะย่ะค่ะ”กู้จิ่นเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “แปลกอย่างไร?”“ตอนราชครูได้ยินว่านางความจำเสื่อม สีหน้ากลับดูยินดีนัก” เขาเกาศีรษะด้วยความงุนงง “หากเป็นกระหม่อม เจอแม่ที่หายไปนานแต่ดันความจำเสื่อม คงเศร้าใจยิ่ง”กู้จิ่นใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแตะเบา ๆ ที่ขมับของตน “สมองของราชครูต่างจากคนทั่วไป เจ้าอย่าเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับเขาเลย”“แต่เรื่องราชครูตามหาแม่ก็ดูจะมีเงื่อนงำอยู่ดี” กู้จิ่นกระแอมเล็กน้อย “ให้ส่งคนไปเฝ้าติดตามราชครูต่อเงียบ ๆ และอย่าหยุดตามหาสตรีในภาพวาด”“องค์ชาย...ตอนนี้เราก็มีตัวแทนแล้ว เหตุใดจึงต้องตามหาต่ออีกเล่า?” ชางอี้ถามอย่างสงสัย“คนที่มีตัวตนจริง ย่อมไม่อาจไร้ร่องรอยใด ๆ ได้ สตรีในภาพนั้น...ต้องมีความลับบางอย่าง” กู้จิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง“หากนางเป็นแม่ของราชครูจริง การหาตัวนางเจอ อาจเป็นกุญแจไขไปสู่ควา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 557
ตลอดหนึ่งชั่วยามถัดมา ราชครูเล่าทุกสิ่งที่เขาเคยกระทำเพื่อฮ่องเต้ออกมาอย่างหมดเปลือกล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อยไร้แก่นสาร ไม่อาจนำไปใช้ประโยชน์ใดได้ กู้จิ่นแม้จะรู้สึกเบื่อหน่ายแต่ก็จำต้องฟังจนจบ สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปเพียงว่า...ราชครูผู้นี้ฉลาดเป็นกรดการพยากรณ์ฤกษ์ยาม สังเกตดวงดาว ตลอดจนวิชากู่และการใช้พิษ ล้วนเป็นศาสตร์อันยากเย็น ต้องใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน แม้ผู้มีพรสวรรค์ก็ใช่ว่าจะเรียนรู้ได้ง่ายแต่ราชครูผู้นี้อายุเพียงยี่สิบกว่า กลับเชี่ยวชาญทั้งสี่แขนงอย่างถึงแก่น คิดดูแล้ว สมองคงเฉียบแหลมเกินคนคนฉลาดล้ำเช่นนี้ มีภูมิหลังอันใดกันแน่?กู้จิ่นเงยพระเนตรขึ้น สายตาคมกริบดั่งคมมีด พุ่งตรงไปยังราชครู “เจ้ามาจากที่ใด?”“แคว้นเฟิ่งซี” ราชครูตอบเรียบ ๆ“หึ...เจ้าก็หาใช่คนของต้าเหยียนไม่” แววพระเนตรของกู้จิ่นเปล่งประกายเยียบเย็นอีกครั้ง เรื่องราวนี้...อีกแล้วที่เกี่ยวข้องกับแคว้นเฟิ่งซีต้าเหยียนกับเฟิ่งซีเป็นพันธมิตร มีการติดต่อค้าขายไปมาเป็นปกติ ชาวบ้านของทั้งสองแคว้นก็อยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว จึงมิใช่เรื่องแปลกนัก หากจะพบชาวเฟิ่งซีในต้าเหยียนทว่าองครักษ์ลับของราชวงศ์เฟิ่งซี หร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 556
“แน่นอน” ราชครูกล่าวอย่างไม่รู้จักถ่อมตน “กระหม่อมสามารถดูฤกษ์ยามและอ่านฟ้าดินได้ ฝ่าบาทเมื่อได้เห็นกระหม่อมครั้งแรก ก็ทรงทราบทันทีว่ากระหม่อมจะเป็นกำลังสำคัญให้ทรงทำการใหญ่สำเร็จ”“การใหญ่หรือ?” กู้จิ่นยกถ้วยชาขึ้นจิบ “คือหมายมาดกำจัดเรานั้นกระมัง?”“องค์ชาย กระหม่อมรับปากไว้เพียงจะบอกว่าใครคือแมงป่องพิษ หาได้ตกลงเรื่องอื่นไม่พ่ะย่ะค่ะ” ราชครูเอื้อมมือหยิบถ้วยชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ “แต่หากจะเอ่ยตามตรง ท่านก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในแผนการของฝ่าบาทเท่านั้น”“หึ…หมากอันไร้ค่าสินะ” ดวงตาของกู้จิ่นวาบวับด้วยแววสังหาร “ราชครู เจ้ากล้าพูดกับเราถึงเพียงนี้ มิกลัวหรือว่าเราจะประหารเจ้า ณ ที่นี่?”“องค์ชายจะทรงกล้ากระนั้นหรือ?” ราชครูย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “กระหม่อมทำงานให้ฮ่องเต้ หากถูกฆ่า ฮ่องเต้ย่อมไม่ปล่อยพระองค์ไว้แน่”“ไม่ว่าท่านจะมีความสามารถเพียงใด ก็เป็นแค่องค์ชาย หาใช่เจ้าครองแผ่นดินไม่ แล้วจะไปต่อกรกับฮ่องเต้ได้อย่างไรกันเล่า?”กู้จิ่นเคาะขอบถ้วยเบา ๆ “มิน่าเล่า เจ้าถึงยอมทำข้อตกลงกับเราอย่างไร้ความหวาดหวั่น...เพราะเจ้ามีผู้หนุนหลังนั่นเอง”“หากองค์ชายไม่มีเรื่องอื่น กระหม่อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 555
“ได้” กู้จิ่นเอื้อมพระหัตถ์ขวาจับพนักเก้าอี้ นิ้วชี้เคาะเบา ๆ พลางสั่ง “ชางอี้ ถอยไป”ชางอี้ยืนหลบไปด้านข้าง ราชครูจึงสาวเท้าเข้าไปหนึ่งก้าว จ้องมองสตรีตรงหน้าเขม็งดวงเนตรของราชครูส่องประกายเขียวคล้ำ แฝงไว้ด้วยความเยียบเย็น ทำให้หญิงสาวรู้สึกกระวนกระวาย เผลอถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างตึงเครียด“ถอดผ้าคลุมหน้าออก” ราชครูออกคำสั่งเสียงเรียบหญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ถอดผ้าขาวที่ปิดบังใบหน้า เผยให้เห็นครึ่งล่างของใบหน้าที่ซ่อนอยู่ราชครูยกมือแตะหลังใบหูของนาง เบา ๆ เพื่อตรวจสอบว่านางสวมหน้ากากหนังมนุษย์หรือไม่ แต่สัมผัสที่ได้คือผิวเนียนอุ่นตามธรรมชาติ มิใช่หน้ากากปลอมจากนั้น เขาจึงเพ่งมองไปยังปานแดงกลางหน้าผากของนาง แล้วใช้นิ้วแตะลงไปพร้อมกับออกแรงถู ปานนั้นหาได้หลุดลอกหรือเลือนรางไม่ริมฝีปากของเขาสั่นระริก เอ่ยเสียงพร่า “เราได้พบกันเสียที...”กู้จิ่นยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาคาดไว้ไม่ผิด ราชครูใช้ปานแดงกลางหน้าผากเป็นจุดยืนยันตัวตน ยามจุดปานปลอมลงไป ราชครูก็หาได้ล่วงรู้ไม่ว่านางเป็นตัวปลอม“ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงสิ่งใด” สตรีผู้นั้นกล่าวพลางส่ายศีรษะ ตามที่ชางอี้กำชั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 554
“พ่ะย่ะค่ะ” ราชครูมีสีหน้าเปี่ยมยินดี ค้อมกายคารวะแล้วกล่าวว่า “กระหม่อมขอทูลลากลับก่อน ไม่รบกวนการพักผ่อนขององค์ชายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เขาหันกายจะจากไป ขณะนั้นเองสายตาเหลือบไปยังขอบหน้าต่างอย่างไม่ตั้งใจ แต่ชางอี้ยืนขวางอยู่พอดี จึงต้องหันกลับด้วยสีหน้าที่แฝงความผิดหวังเมื่อครู่ทันทีที่เขาเข้ามา ก็สังเกตเห็นของบางอย่างในมือกู้จิ่น สีเขียวสด รูปทรงสี่เหลี่ยม ดูคล้ายหยกผืนหนึ่งไม่... ไม่น่าเป็นหยกประทับราชโองการได้หรอกหยกประทับมีค่าเหลือคณา องค์ชายกู้จิ่นจะเอามาวางลอย ๆ บนขอบหน้าต่างได้อย่างไร?อีกอย่าง หยกประทับเป็นสัญลักษณ์แห่งองค์จักรพรรดิ เท่านั้นจึงจะครอบครองได้ ส่วนกู้จิ่นเป็นเพียงอ๋องคนหนึ่ง หาใช่ฮ่องเต้ไม่ ย่อมไม่มีทางมีของเช่นนั้นอยู่ในมือหากจะกล่าวว่าเขาแอบขโมยมาจากฮ่องเต้ นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ ฮ่องเต้ทรงหวงของสิ่งนั้นราวกับชีวิต หากหายไปแม้เพียงครู่เดียว ป่านนี้คงสั่งพลิกแผ่นดินตามหาไปแล้วคงเป็นเพียงตาทำให้ลวงตา ราชครูส่ายหัวเบา ๆ แล้วเร่งฝีเท้าจากไปกู้จิ่นวางถ้วยชาลง แล้วหยิบพู่กันขึ้นเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษชางอี้เอ่ยเสียงเบา “องค์ชาย หากราชครูล่วงรู้เข้า จะทรง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 553
ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัยในตัวราชครูยิ่งนัก จึงเอื้อนเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง “ใช่แล้ว”“หากเป็นผู้อื่นก็คงไม่เป็นไร ทว่าหมอหญิงเจียงผู้นั้นฝีมือสูงล้ำ หากนางรักษาอาการเสียสติของไท่ซ่างหวงจนหายดีได้ เช่นนั้น...ไท่ซ่างหวงก็คงไว้ชีวิตต่อไปมิได้อีก”“ฝ่าบาทวางพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ราชครูกล่าวอย่างราบเรียบ “ข้าพระองค์ได้ใส่ตัวยาพิเศษลงในยาที่ไท่ซ่างหวงเสวยทุกวันแล้ว ยานั้นจะทำให้อาการทรุดหนักขึ้นเรื่อย ๆ แม้หยุดเสวย ก็ไม่มีทางหายดีได้อีก”ฮ่องเต้จึงถอนพระทัยอย่างโล่งอก ก่อนเอ่ยอีกว่า “ถึงกระนั้นก็ตาม ภายในตำหนักของไท่ซ่างหวงยังไม่มีคนของเราแฝงตัวอยู่เลย เราจึงยังรู้สึกไม่สบายใจนัก”“ฝ่าบาท ข้าพระองค์มีวิธีหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ”“วิธีใด?”“ในวังมีนางกำนัลอยู่มากมาย ฝ่าบาทอาจคัดเลือกผู้ที่มีพระพักตร์คล้ายกับฮองเฮาไท่ชิงมาไว้ข้างกายไท่ซ่างหวง อาจถูกพระองค์เก็บไว้ก็เป็นได้พ่ะย่ะค่ะ”“วิธีนี้ฟังดูเข้าที” ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางพู่กันในมือ “...ไม่ เปลี่ยนใจแล้ว”“เจ้าจิ่นระยะนี้เริ่มตีตัวออกห่าง บางถ้อยคำที่เขาเอ่ยยังส่อแววเคลือบแคลง คล้ายจะเริ่มสงสัยในเรา”พระหัตถ์ของฮ่องเต้เคาะโต๊ะด้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 552
“ตอนนั้นเรานึกว่าไท่ชิงพูดเล่น จึงตอบไปลอย ๆ ว่า ‘ดื่มจอกที่ใส่เฮ่อติ้งหงเถอะ ชื่อนั้นฟังดูไพเราะดี’ แล้วนางก็ถือสุราทั้งสองจอกจากไป”ไท่ซ่างหวงหลับตาลงแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความทรมาน “เมื่อตรองย้อนไป บัดนั้นรอยยิ้มของไท่ชิงก็แฝงด้วยความฝืนใจ ดวงเนตรยังคลอด้วยหยาดน้ำตา แต่เรากลับมองไม่ออกเลยสักนิด...”เมื่อเจียงซุ่ยฮวนได้ยินดังนั้น หัวใจก็พลันเจ็บแปลบขึ้นมา “แล้ว...หลังจากนั้นเล่าเพคะ?”“หลังจากนั้น ไท่ชิงก็สิ้นใจในตำหนักของนาง พิษเฮ่อติ้งหงเป็นเหตุแห่งความตาย ผู้ที่พบศพเป็นคนแรก...คือเจ้าจิ่น” ไท่ซ่างหวงกล่าวพลางถอนพระทัยอย่างหนักหน่วง“หลายวันนั้นเราราวกับเสียสติ จิตใจล่องลอยไม่ต่างจากคนไร้วิญญาณ ครั้นได้สติกลับมา ก็มีข่าวลือแพร่ไปทั่วทั้งในและนอกวังว่า ไท่ชิงสิ้นใจแทนเจ้าจิ่น”เจียงซุ่ยฮวนชะงักงันไปชั่วครู่ ที่แท้แล้ว...ยามฮองเฮาไท่ชิงสิ้นพระชนม์ กู้จิ่นหาได้อยู่ในเหตุการณ์เลย มิได้มีส่วนใดเกี่ยวข้อง นอกจากเป็นเพียงผู้ที่พบพระศพเป็นคนแรกเท่านั้น ทว่าเขากลับต้องแบกรับความเข้าใจผิดมาเนิ่นนานนักไท่ซ่างหวงกล่าวต่อไป “ขณะนั้นเรายังมืดบอด ก็พลอยเชื่อว่า ไท่ชิงสิ้นใจเพื่อปกป้องเจ้าจิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 551
ดวงเนตรของไท่ซ่างหวงหดแคบลงอย่างฉับพลัน ทว่าเรือนกายกลับไร้ซึ่งปฏิกิริยา มือข้างหนึ่งยังคงถือพลั่วขุดดิน อีกข้างค่อย ๆ วางดินที่ขุดขึ้นมากองไว้ริมเท้าดินที่เขาขุดขึ้นมากลายเป็นหลุมลึก เจียงซุ่ยฮวนเหลือบมองกองดินที่เป็นรูปเนินเล็ก ๆ ข้างเท้าเขา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบาซึ่งมีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยินว่า “ดินพวกนี้...จะเอาไปเปลี่ยนในกระถางดอกไม้หรือเพคะ?”“ใช่แล้ว ดอกไม้ในกระถางมีอยู่ไม่กี่ต้น พอนานวันเข้ากลิ่นยาในดินยิ่งทวีคูณ” เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่เล็กน้อย “ต้องเปลี่ยนดินใหม่อยู่เนือง ๆ เช่นนั้นกลิ่นถึงไม่ฟ้องความจริง”มือของไท่ซ่างหวงชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าสลับไปมาระหว่างซีดเขียวอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็เหวี่ยงพลั่วทิ้งไปข้างกาย พลางนั่งลงกับพื้นด้วยความคับข้องใจ “ไม่ขุดแล้ว!”“เราอยากพักผ่อน เจ้าทั้งหลายออกไปให้หมด!”เมื่อเห็นท่าทีของไท่ซ่างหวง เจียงซุ่ยฮวนก็แน่ใจว่าตนมิได้เดาผิดนางยื่นถาดอาหารเข้าไปตรงหน้า “เสวยพระกระยาหารก่อนเถิดเพคะ แล้วค่อยพักผ่อน”“เราไม่กิน” ไท่ซ่างหวงเบือนพระพักตร์หนี“วันนี้ฟ้าครึ้มเล็กน้อย”เจียงซุ่ยฮวนหันไปพูดกับเซียวกงกงที่อยู่ด้านหลัง “มิสู้ท่านไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 550
สีหน้าซีดของฮั่วเซิงเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ "ข้าฆ่าคนมามากมาย ล้วนเพื่อชุบชีวิตอาจารย์ของข้า นี่พิสูจน์ได้ว่าข้าไม่ได้เลือดเย็น" "ฮึ บอกเจ้าให้รู้ไว้ อาจารย์ของเจ้าก็คือนักพรตเหยียนซวี" กู้จิ่นหัวเราะเย็นชา กล่าวช้า ๆ "เจ้าอยู่กับเขามาหลายปี แต่กลับไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา" "ท่านพูดอะไรกัน นักพรตเหยียนซวีเป็นชายชราชัด ๆ!" "นั่นคืออาจารย์ของเจ้าหลังจากปลอมตัว!" กู้จิ่นกล่าวเสียงเฉียบขาด "เขาแกล้งตายก่อน แล้วปลอมตัวมาหาเจ้า บอกวิธีชุบชีวิตอาจารย์ของเจ้า ซึ่งก็คือตัวเขาเอง" ฮั่วเซิงนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ค่อย ๆ ดวงตาแดงก่ำ แต่ยังคงส่ายหน้า "ข้าไม่เชื่อ คำพูดของท่านข้าไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว อาจารย์ข้าตายแล้ว!" "หากอาจารย์ของเจ้าตายจริง แล้วศพของเขาอยู่ที่ไหน? เหตุใดศพที่ข้าส่งคนไปค้นพบจึงเป็นศพขององค์หญิงจิ่นซิ่ว?" "นั่นเพราะเขากังวลว่าท่านจะค้นพบ จึงใช้ศพของคนอื่นแทนตลอด" เสียงของกู้จิ่นแผ่วเบา แต่กลับดังราวฟ้าผ่าข้างหูของฮั่วเซิง "วิธีเก็บรักษาศพของอาจารย์นั้น เป็นนักพรตเหยียนซวีที่บอกเจ้าใช่หรือไม่" "แต่ความจริงก็คือ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเก็บรักษาอย่างไรให้ศพไม
