เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 221
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 222
ฮองเฮาปลอบประโลมพระทัยในใจว่า คงคิดมากไปเอง ชุนหลิวก็แค่นางกำนัลต่ำต้อย จะล่วงรู้เรื่องราวภายในได้อย่างไรพระนางฝืนยิ้มแย้ม เสด็จเข้าไปใกล้ฝ่าบาท "เพคะ หม่อมฉันเข้าใจพระองค์ผิดไป ขอพระองค์โปรดอภัยให้หม่อมฉันด้วยเพคะ""ไม่เป็นไร" ฝ่าบาททรงยกพระหัตถ์แตะพระนลาฏพลางเสด็จลุกขึ้น "เรารู้สึกง่วงแล้ว เชิญฮองเฮาเสด็จกลับก่อนเถิด""ช่างแปลกนัก ฝ่าบาททรงง่วงเร็วนัก ดูท่ายาของหมอหลวงเจียงคงได้ผลจริงๆ" ฮองเฮาย่อพระองค์เล็กน้อย "หากเช่นนั้น หม่อมฉันขอทูลลาเพคะ""ได้"ฮองเฮาทรงนำข้าราชบริพารเสด็จออกมา เมื่อถึงประตูพระนางทรงชะงักฝีพระบาทเล็กน้อย แล้วรับสั่งเรียก "หลิวกงกง"หลิวกงกงรีบก้าวเข้ามา "กระหม่อมอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ""จงสั่งลงไป เรื่องราวค่ำคืนนี้ห้ามบอกผู้ใดเป็นอันขาด หากข้าได้ยินเรื่องนี้จากปากผู้อื่น เจ้าระวังหัวไว้ให้ดี"ตรัสจบ ฮองเฮาทรงทอดพระเนตรหลิวกงกงด้วยสายพระเนตรเยียบเย็นหลิวกงกงตัวสั่นไม่กล้าเงยหน้า "กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ตั้งแต่บัดนี้ จงเพิ่มการรักษาความปลอดภัย ผู้ใดเข้าได้ ผู้ใดเข้าไม่ได้ เจ้าควรรู้ดี""กระหม่อมเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ""ชุนหลิวมีสหายสนิทนามว่าชุนหยางใช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 223
กู้จิ่นส่ายหน้า "วันนี้เจ้ามีธุระอื่นต้องทำ"เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตา "ธุระอะไรหรือ?""เมื่อคืนข้าไปเยี่ยมเสวียหลิง เขาฟื้นแล้ว" แววตาของกู้จิ่นดูซับซ้อน "แต่ว่า... เขาสูญเสียความทรงจำก่อนที่จะสลบไป""หา?"เจียงซุ่ยฮวนประหลาดใจยิ่งนัก ตอนที่นางตรวจร่างกายเสวียหลิง ก็ไม่พบบาดแผลที่ศีรษะ แล้วเหตุใดจึงความจำเสื่อมได้? หรือว่าจะได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ?กู้จิ่นกล่าว "อาการของเขาแปลกประหลาด ข้าคิดว่าคล้ายกับถูกวางยาพิษ"นางรับคำ "ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะไปดูอาการเสวียหลิงเดี๋ยวนี้""ไปเถิด ข้าจะให้ชางอี้คอยติดตามเจ้าอยู่ในที่ลับ" กู้จิ่นลูบศีรษะนาง "ไม่ต้องกลัว"กู้จิ่นคิดรอบคอบ หากมีผู้ใดจงใจทำร้ายเสวียหลิง วางยาพิษให้เขาสูญเสียความทรงจำบางส่วน เช่นนั้นเจียงซุ่ยฮวนที่ไปรักษาเสวียหลิงก็อาจตกอยู่ในอันตรายได้ทั้งสองเดินออกจากเรือนด้วยกัน จากนั้นก็แยกย้ายไปคนละทางกู้จิ่นมุ่งหน้าไปค่ายทหาร ส่วนเจียงซุ่ยฮวนก็มาถึงห้องพักของเสวียหลิงท่านแม่ของเสวียหลิงและอธิบดีกรมอาญาไม่อยู่ คงไปที่ค่ายทหารแล้ว เจียงซุ่ยฮวนเคาะประตู แต่กลับได้ยินเสียงข้าวของแตกดังมาจากในห้อง พร้อมเสียงตะโกนด้วยความโกร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 224
วิชาคุณไสยและแมลงคุณไสยนั้นแตกต่างกัน แมลงคุณไสยคือแมลงพิษที่เลี้ยงด้วยวิชามาร เมื่อปล่อยเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ ผู้ที่ปล่อยแมลงคุณไสยจะสามารถควบคุมมันให้ทำร้ายผู้อื่นได้ส่วนวิชาคุณไสยนั้นชั่วร้ายยิ่งกว่า ต้องใช้เลือดของผู้ร่ายคาถาเป็นสื่อ พร้อมกับคาถาอาคมอันชั่วร้าย เพื่อควบคุมผู้ที่ถูกคุเข้าสิงพูดง่ายๆ คือ แมลงคุณไสยเป็นการควบคุมตัวแมลง ส่วนวิชาคุณไสยนั้นควบคุมคนโดยตรงที่เสวียหลิงกลายเป็นคนอารมณ์ร้าย โมโหง่าย ก็เพราะถูกคนใช้วิชาคุณไสยควบคุมเจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในภวังค์ความคิด แต่เดิมนางคิดว่ามีคนอิจฉาในโฉมงามของเสวียหลิง หรือไม่ก็เมิ่งชิงรักข้างเดียวจึงทำลายโฉมหน้าเขา แต่บัดนี้ดูเหมือนเรื่องจะไม่ง่ายอย่างที่คิดทั้งแมลงคุณไสยและวิชาคุณไสยล้วนเป็นของจากแดนใต้ คนที่มาร่วมล่าสัตว์ล้วนเป็นขุนนางชั้นสูงแห่งต้าเหยียน แล้วใครกันที่ใช้วิชาคุณไสยควบคุมเสวียหลิง?คราวก่อนเจียงเม่ยเอ๋อร์เคยพยายามใช้แมลงคุณไสยทำร้ายนาง แต่นางจับได้เสียก่อน แมลงคุณไสยตัวนั้นยังอยู่ในห้องทดลองของนางเลยนางรู้เรื่องแมลงคุณไสยแค่ผิวเผิน ส่วนวิชาคุณไสยยิ่งไม่รู้เรื่องเลย นางรู้เพียงว่า คุบางอย่างมีเพียงผู้ร่ายเท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 225
เจียงซุ่ยฮวนลูบจมูก พูดเบาๆ "แผลของเจ้าก็ไม่ได้หนักเท่ากู้จิ่นเสียหน่อย""เจ้าว่าอะไรนะ?" ฉู่เฉินเสียงดังขึ้น"ไม่มีอะไร" เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปที่เสวียหลิงบนเตียง "อาจารย์ ศิษย์เรียกท่านมาเพื่อให้ดูอาการเสวียหลิง"ฉู่เฉินค่อยๆ เดินมาที่ข้างเตียง พูดอย่างเกียจคร้าน "อ๋อ ข้าได้ยินแล้ว เขาถูกสัตว์ร้ายข่วนหน้า เจ้าเป็นหมอ ข้าไม่ใช่หมอ เรียกข้ามาทำไม?""ถ้าเป็นแค่แผลข่วนธรรมดาก็ดีสิ" เจียงซุ่ยฮวนเบ้ปาก แงะเปลือกตาเสวียหลิง "อาจารย์ ดูนี่สิ"ฉู่เฉินชายตามองอย่างไม่ใส่ใจ แต่เมื่อเห็นเส้นเลือดฝอยสีแดงในดวงตาเสวียหลิง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เขาผลักมือเจียงซุ่ยฮวนออก แล้วตรวจดูด้วยตัวเองเขาตรวจดูตาเสวียหลิงอย่างละเอียด จากนั้นก็ยื่นมือไปทางเจียงซุ่ยฮวน "ให้เข็มเงินข้าหนึ่งเล่ม"เจียงซุ่ยฮวนเตรียมไว้แล้ว จึงวางเข็มเงินลงในมือเขาเขาถือเข็มเงิน แทงเบาๆ ที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของเสวียหลิง แปลกที่ไม่มีเลือดไหลออกมาเจียงซุ่ยฮวนถามอย่างสงสัย "อาจารย์ เกิดอะไรขึ้นคะ?"ฉู่เฉินวางเข็มเงินลง พูดด้วยสีหน้าจริงจัง "นี่คือการถูกคุณไสยเลือด""คุณไสยเลือดคืออะไรหรือ?""เด็กคนนี้ แม้แต่คุณไสยเลือดก็ยังไม่ร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 226
เจียงซุ่ยฮวนกอดอก ถอนหายใจเบาๆ "คนที่มาร่วมล่าสัตว์มีตั้งมากมาย ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าใครอารมณ์ร้าย?"นางเงยหน้าถาม "อาจารย์ ตอนนี้ท่านแก้คุณไสยเลือดได้หรือไม่?""เสียใจด้วยที่ต้องบอกเจ้า ทำไม่ได้" ฉู่เฉินพิงเสาเตียง "ต้องหาคนที่ร่ายคุได้ก่อน ข้าถึงจะแก้คุณไสยเลือดนี้ได้""งั้นท่านก็ไม่มีวิธีสินะ?" เจียงซุ่ยฮวนแกล้งเบิกตากว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ "อาจารย์ไม่ใช่เก่งไปหมดทุกอย่างหรอกหรือ? ทำไมแค่เรื่องเล็กๆ แค่นี้ถึงทำไม่ได้! ข้าไม่เชื่อ!"ฉู่เฉินตบไหล่เจียงซุ่ยฮวน "วิธีแบบนี้ใช้กับอาจารย์ไม่ได้หรอก เจ้าต้องยอมรับความจริงบ้าง""แต่เจ้าเก้าเอ๋ย คิดในแง่ดีหน่อย ถึงอาจารย์จะไร้ประโยชน์ แต่เจ้ายังมีองค์ชายเป่ยโม่อยู่นะ!"เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้าคิดไว้ว่าถ้าท่านแก้คุณไสยเลือดที่สิงอยู่ในตัวเสวียหลิงได้ จะให้เงินสามหมื่นตำลึงเป็นค่าตอบแทน แต่ตอนนี้คงต้องเลิกคิดแล้ว"นางหันไปที่หน้าต่าง เปิดหน้าต่างตะโกน "ชางอี้ รบกวนพาองค์ชายตงเฉินกลับไปที!"ฉู่เฉินรีบร้อง "เอ๋" ขึ้นมา บ่นว่า "เจ้าเด็กนี่ช่างใจร้าย ใช้แล้วทิ้งเชียวรึ!"เขารีบเดินมา ตะโกนไปที่ลาน "เดี๋ยวก่อน" แล้วปิดหน้าต
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 227
ฉู่เฉินส่ายหน้า "นี่ไม่ใช่ตัวคุณไสยธรรมดา""ไม่ธรรมดาอย่างไรหรือ?"ฉู่เฉินอธิบาย "เปลือกนอกสีดำของตัวคุณไสยตัวนี้ดูคล้ายรังไหม จึงเรียกว่าคุณไสยรังไหม มันถูกเลี้ยงด้วยเนื้อเน่า จะใช้ได้กับคนที่ผู้ใช้คุณไสยคุ้นเคยเท่านั้น ไม่เช่นนั้นผู้ใช้คุณไสยจะถูกย้อนกลับ""และคุณไสยรังไหมชนิดนี้ถูกเลี้ยงมาพร้อมกับคุณไสยรัก"เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างแค้นเคือง "เจียงเม่ยเอ๋อร์ช่างน่าชัง"ฉู่เฉินด่าตาม "ใช่ เจียงเม่ยเอ๋อร์นี่โหดร้ายเหลือเกิน! เพื่อให้ตัวเองสืบสายเลือดต่อไปได้ ถึงกับจะเอาชีวิตเจ้า!""แล้วคุณไสยรักเป็นอย่างไรหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนถามต่อฉู่เฉินกล่าว "คุณไสยรักทำให้ผู้ถูกคุณไสยไม่อาจห่างจากผู้ใช้คุณไสย แต่มีผลข้างเคียงคือทั้งสองคนจะมีบุตรได้เพียงคนเดียว และคุณไสยรังไหมนี้สามารถใช้ลบล้างผลข้างเคียงของคุณไสยรักได้"เขาหัวเราะเยาะ "ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจียงเม่ยเอ๋อร์ใช้คุณไสยรักกับคนอื่น จึงวางคุณไสยรังไหมไว้ในตัวเจ้า"เจียงซุ่ยฮวนหรี่ตา เจียงเม่ยเอ๋อร์จะใช้คุณไสยรักกับใครได้? ต้องเป็นฉู่เจวี๋ยแน่นอน!ตอนนี้นางรู้แล้วว่าจะจัดการกับคุณไสยรังไหมนี้อย่างไรหลังจากฉู่เฉินกินอิ่มดื่มหนำแล้ว องครัก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 228
เมื่อคืนเสวียหลิงฟื้นขึ้นมาแล้วนิสัยเปลี่ยนไป ฮูหยินเสวียคิดว่าเขาได้รับความกระทบกระเทือน วันนี้ที่ค่ายนางจึงกังวลว่าเขาจะทำเรื่องโง่ๆ อะไรเมื่ออยู่คนเดียว จึงรีบกลับมาพร้อมกับอธิบดีกรมอาญาใครจะรู้ว่าพอเปิดประตูเข้ามาก็เจอภาพเช่นนี้ฮูหยินเสวียเห็นฉู่เฉินมือเปื้อนเลือดและถือมีดกระดูก แล้วเห็นเลือดสีแดงที่เปลือกตาของเสวียหลิง นิ้วทั้งสิบถูกกรีด หัวใจนางแทบสลาย ขาอ่อนล้มลงอธิบดีกรมอาญาไวพอจะรั้งเอวนางไว้ได้ทัน จ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธ "องค์ชายตงเฉิน ท่านเป็นถึงองค์ชาย ทำไมถึงปฏิบัติต่อบุตรขุนนางเช่นนี้!"ฉู่เฉินวางมีดกระดูกลง ถามอย่างงุนงง "ข้าทำอะไรหรือ?""ยังจะมาถามพวกเราอีก?"ฮูหยินเสวียกุมอก หายใจหอบ "ใครในเมืองหลวงไม่รู้ว่าองค์ชายตงเฉินชอบทารุณสัตว์และนางกำนัล ไม่เจอกันนาน นึกว่าท่านจะสงบลงบ้าง ไม่นึกเลยว่าท่านจะลงมือกับลูกข้า!"ฉู่เฉินจึงเข้าใจว่าพวกเขาเข้าใจผิด ตอนนี้ต่อให้กระโดดลงแม่น้ำหวงเหอก็ล้างไม่สะอาด เขามองเจียงซุ่ยฮวนอย่างจนปัญญา "เจ้าช่วยอธิบายหน่อยสิ"ฮูหยินเสวียเพิ่งเห็นว่าเจียงซุ่ยฮวนอยู่ที่นี่ด้วย ร้องอย่างตกใจ "หมอหลวงเจียง เจ้า... เจ้าเห็นองค์ชายตงเฉินทารุณ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 229
เขารู้สึกขนลุกซู่ทันที โยนผ้าในมือทิ้ง ถามว่า "นี่คือสื่อเลือดหรือ? ในร่างลูกข้ายังมีสิ่งนี้อีกมากหรือ?""อืม" ฉู่เฉินพยักหน้า "ข้าเพียงแต่เอาออกจากตาของเขา หากต้องการถอนคุณไสยนี้ ต้องหาตัวผู้ใช้คุณไสยให้ได้"อธิบดีกรมอาญาก้าวออกไปทางประตู "ข้าจะไปที่ค่ายทหารเดี๋ยวนี้ รอฝ่าบาทเสด็จกลับจะทูลเรื่องนี้ ขอให้ทรงช่วยลูกข้า หาตัวคนร้ายเบื้องหลัง!"ท่านแม่ของเสวียหลิงเกาะโต๊ะพยุงตัวลุกขึ้น "ใช่ ข้าจะไปหาฮองเฮาก่อน พระนางเป็นพี่สาวข้า และเป็นป้าของเสวียหลิง คงไม่นิ่งดูดายแน่""รอก่อน!" เจียงซุ่ยฮวนเรียกพวกเขาไว้ เตือนว่า "ตามที่ข้ารู้ คนที่ทำร้ายเสวียหลิงไม่ได้มีแค่คนเดียว และยังมีคนใช้คุณไสยอีก นั่นหมายความว่าคนร้ายมีอย่างน้อยสองคน""หากท่านทั้งสองเปิดเผยเรื่องนี้ตอนนี้ จะทำให้คนร้ายตื่นตัว ถ้าจับได้แค่คนเดียว อีกคนหนีไปจะทำอย่างไร?"อธิบดีกรมอาญาและท่านแม่ของเสวียหลิงชะงักฝีเท้าเจียงซุ่ยฮวนมองไปที่ท่านตุลาการ "ท่านสอบสวนคดีมามากมายหลายปี คงเข้าใจความหมายของข้า"ท่านตุลาการถอนหายใจ "เจ้าพูดถูก ข้าคงตาบอดด้วยความใกล้ชิดเกินไป""แต่ถ้าไม่ทูลฝ่าบาท พวกเราจะสืบเองหรือ?" ท่านแม่ของเสวียห
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 370
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ฉู่เฉินปฏิเสธเสียงดัง "เพราะเจ้าเป็นศิษย์ข้านี่แหละ ข้าถึงได้หน้าด้านขอเงินเจ้า" "อีกไม่กี่วันข้าจะไปเจียงหนานแล้ว ตอนนั้นต้องซื้อรถซื้อบ้านไม่ใช่หรือ? เจ้าอายุยังน้อยก็มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งร้าน ข้าอายุป่านนี้แล้ว จะไม่มีแม้แต่ที่อยู่ได้อย่างไร" ฉู่เฉินทำตัวน่าสงสาร พูดไปถูตาไป ราวกับมีน้ำตาจริงๆ เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างจนคำ "อาจารย์ ท่านส่องกระจกดูหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านเป็นหนุ่มอายุยี่สิบกว่า อ้างว่าแก่ไม่ได้แล้ว" "ท่านยังหนุ่มอยู่ ที่หาเงินมีเยอะแยะ อย่าคิดแต่จะเอาจากกระเป๋าศิษย์เลย" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้ากำลังจะคลอด มีที่ต้องใช้เงินอีกมาก ท่านเป็นอาจารย์ไม่ช่วยเหลือก็แล้วไป จะมาขอเงินข้าได้อย่างไร?" เห็นทั้งสองกำลังจะแข่งกันน่าสงสาร ฉู่เฉินรีบพูด "หยุด หยุด หยุด ข้าไม่แข่งกับเจ้าแล้ว!" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดิมนางก็ไม่ได้คิดจะแข่ง หากฉู่เฉินมีเงินไม่พอใช้ นางก็ให้เขาได้ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่อยากตกลงง่ายๆ "อย่างนี้แล้วกัน" ฉู่เฉินเสนอเงื่อนไข "รอเปิดหีบแล้ว ของข้างในเราแบ่งคนละครึ่ง นอกจากนี้ ข้าจะให้เจ้ายืมเข็มทองเล่นสองเดือน" "สอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 369
เมื่อนางพบว่าเจียงซุ่ยฮวนเห็นนาง รีบหลบสายตาทันที เจียงซุ่ยฮวนปล่อยม่านลง สั่งยวี่จี๋ "เมื่อออกจากตลาดแล้ว ต้องขับรถม้าให้ช้าลงด้วย" ยวี่จี๋รับคำจากด้านนอก หลังออกจากตลาด รถม้าก็ยังช้าอยู่ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวนตรงไปลานหลัง หวังจะขอความช่วยเหลือจากฉู่เฉิน แต่เห็นเพียงกงซุนซวีคนเดียวในลานหลัง กำลังฝึกยิงธนู กงซุนซวีเห็นนางแล้วพูดอย่างดีใจ "พี่สาวเจียง ท่านช่วยสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่? ข้าลองหลายครั้งแล้ว แต่แม่นยำไม่ดีเลย" เจียงซุ่ยฮวนรีบโบกมือปฏิเสธ "อย่างอื่นพอได้ แต่ยิงธนูอย่าให้ข้าสอนเลย" นางยิงถูกก้นฉู่เฉินได้สองครั้ง เพียงพอจะบอกว่าฝีมือยิงธนูของนางแย่ไม่ธรรมดา กงซุนซวีดูผิดหวัง "ก็ได้" "อาจารย์อยู่ที่ใด?" "อยู่ในห้อง บอกว่ากำลังศึกษากุญแจปากัวอะไรสักอย่าง ให้ข้ารอครึ่งชั่วยาม" "ดี เจ้าฝึกต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินไปห้องฉู่เฉิน นับแต่ฉู่เฉินได้หีบนั้นมา ทุกวันนอกจากสอนกงซุนซวีฝึกวรยุทธ์ ก็อยู่ในห้องศึกษาวิธีเปิดหีบ นางผลักประตูเข้าไป เห็นฉู่เฉินกอดหีบนั่งบนเก้าอี้ ศีรษะเอนหลัง ตาปิดสนิท ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย ฟังดีๆ ยังได้ยินเสียงกรน "อาจารย์" เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 368
เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในห้วงความคิด หลี่เสวียหมิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองนางไม่กะพริบตา คิ้วเรียวบางของนางขมวดเล็กน้อย ดวงตาดำสนิทใสกระจ่าง แสงอาทิตย์สาดลงบนใบหน้าขาวผ่องสะอาด ทำให้นางดูเหนือโลกยิ่งขึ้น หลี่เสวียหมิงมองจนเหม่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่านางเหมือนนางฟ้าที่ก้าวออกมาจากภาพวาด งดงามจนสะกดจิตใจ หยิ่งเถาอุ้มผ้าม้วนหนึ่งเดินมาอย่างตื่นเต้น "คุณหนู ข้าเลือกได้แล้ว!" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนได้สติ ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้หยิ่งเถา ชี้ผ้าหลายม้วนตรงหน้า "เอาพวกนี้ไปจ่ายเงินเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนตอนนี้จิตใจสับสน ไม่มีอารมณ์เลือกผ้าแล้ว หลี่เสวียหมิงเห็นนางจะไป พลันคว้าข้อมือนางไว้ นางหันตัว สะบัดข้อมือออกจากมือหลี่เสวียหมิงอย่างแนบเนียน "คุณชายหลี่ มีธุระอะไรอีกหรือ?" ท่าทางเมื่อครู่ของหลี่เสวียหมิงเป็นสัญชาตญาณ พอรู้ตัวจึงเข้าใจว่าการกระทำของตนไม่เหมาะสม เขาพูดติดอ่าง "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าตื่นเต้นเกินไป ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน" "ไม่เป็นไร คุณชายหลี่เป็นบัณฑิต ข้าเชื่อว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ เพราะพวกเราก็แค่เพื่อนกัน" เจียงซุ่ยฮวนพูดเรียบๆ นางเน้นเสียงประโยคสุดท้าย เพื่อแสดงท่าทีว่า คว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 367
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยิ้มลามก "คุณหนู ข้าจะพาเจ้าไปที่สนุกๆ ไปกับข้าไหม?" หญิงผมขาวปฏิเสธเสียงแหลม "ไปให้พ้น ข้าไม่ไป!" นางผลักชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างแรง วิ่งมาหาเจียงซุ่ยฮวน ร้องไห้คร่ำครวญ "คุณหนู ช่วยข้าด้วยเถิด!" "พวกเขาจะลักพาข้าไป ท่านช่วยส่งข้ากลับบ้านได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันเอ่ยปาก หยิ่งเถาก็เข้ามาดึงหญิงผู้นั้นออก ถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าทำอะไร? อย่าเข้าใกล้คุณหนูของพวกเรา!" หลังเหตุการณ์ช่วยคนแล้วถูกคนแคระลักพาตัว หยิ่งเถาระแวดระวังมากขึ้น เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้เจียงซุ่ยฮวน นางจะรีบเข้าไปขวางไว้ หญิงผมขาวไม่คิดว่าจะมีคนออกมาขัดขวาง นางพูดอย่างน่าสงสาร "ข้าไม่มีเจตนาร้าย ข้าเพียงอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหนูของเจ้า" "ถนนสายนี้มีผู้คนผ่านไปมามากมาย เจ้าจะขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้ แต่กลับเลือกคุณหนูของพวกเราที่เป็นสตรีอ่อนแอ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาซ่อนเร้นหรือไม่!" หยิ่งเถาเอามือเท้าสะเอวตะโกน เสียงของหยิ่งเถาดึงดูดสายตาผู้คน หญิงผมขาวดูเก้อเขิน "ข้าเพียงร้อนใจ เห็นคุณหนูของเจ้าพอดี จึงมาขอความช่วยเหลือ เจ้าพูดจาหยาบคายเกินไป!" "อะไรหยาบคาย? ข้าพูดค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
