แชร์

บทที่ 12

ผู้แต่ง: น้ำหมึกหิมะ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
ลูน่าไม่แยแส เธอเดินผ่านออร่าและตรงไปยังป้ายรถเมล์ “เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน”

“ไม่มีอะไรให้ต้องคุยหรือเธอแค่กลัวที่จะคุยกับฉัน?” ออร่าเปิดประตูลงมาจากรถและคว้าข้อมือของลูน่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่นะ!

“เธอน่าจะอายุน้อยกว่าฉันนะ เธอยังไม่เคยมีลูกและเธอก็ยังเด็กอยู่ ฉันเดาถูกใช่ไหม? ผู้หญิงที่ไม่เคยให้กำเนิดเอง แต่กลับใฝ่ฝันที่จะเป็นคนรับใช้ของเด็กอายุ 6 ขวบเพียงเพื่อเงินเดือนไม่กี่บาทต่อเดือนอย่างนั้นเหรอ?”

ลูน่าสะบัดมือของเธอออก “ถ้าอย่างนั้นคุณก็บอกฉันมาสิว่าคุณคิดว่าฉันทำไปเพื่ออะไร?”

ออร่าหรี่ตาลง

เมื่อวานนี้ สถานการณ์วุ่นวายจนเธอไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้น แต่เมื่อเธอได้อยู่ใกล้กับหล่อนในตอนนี้ เธอก็พบว่าใบหน้าของหล่อนไร้ที่ติราวกับว่ามันถูกแกะสลักโดยศิลปิน

“เธอก็สวยอยู่หรอกนะ แต่เธอควรรู้เอาไว้ว่าโจชัวเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันขอเตือนเธอว่าอย่ามองเขาอย่างไร้ยางอายจะดีกว่า!”

ลูน่ายิ้ม

ออร่าได้พิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่าโจชัวเป็นสามีของเธอในตอนที่มีอะไรกับเขาบ้างหรือเปล่า?

พอเปลี่ยนบทกัน ออร่ายังกล้าเตือนเธอว่าอย่าทำตัวไร้ยางอายอีกเหรอ?

หากเรื่องพวกนี้คือการไร้ยางอาย เกียรติยศและศักดิ์ศรีของออร่าก็คงหมดไปนานแล้ว!

เมื่อคิดเช่นนั้น ลูน่าจึงมองเข้าไปในดวงตาของออร่าอย่างเย็นชา “แล้วถ้าฉันยืนกรานล่ะ? คุณจะทำอะไรฉันได้?”

เธอเงยหน้าขึ้นและมองดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าบนท้องฟ้า “คุณจะฆ่าฉันตอนกลางวันแสก ๆ เลยหรือเปล่า?”

“ไม่มีทาง” ออร่าเย้ยหยันในขณะที่เธอเปิดเผยเครื่องบันทึกเสียงจากกระเป๋าของเธอ “เธอไม่ใช่คนเดียวที่มีเครื่องบันทึกเสียงนะ”

สายตาของลูน่าหรี่ลง เธอเรียนรู้ได้เร็วดีนะ

“ฉันจะไปเปิดไฟล์บันทึกนี้ให้โจชัวฟังตอนนี้ เธอรอถูกไล่ออกได้เลย!”

ด้วยเหตุนี้ ออร่าจึงกลับไปที่รถด้วยสีหน้าพอใจและสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนที่จะขับรถออกไปโดยปล่อยให้ลูน่ายืนนิ่งและขมวดคิ้ว

เธอไม่คิดว่าออร่าจะคิดอุบายเช่นนี้และไปหาโจชัวพร้อมกับเสียงบันทึกนั้น

ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรอยู่ดี ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นและโจชัวก็ไม่ได้ไว้ใจเธอมากขนาดนั้นอยู่แล้ว

...

ออร่าหยิบเครื่องบันทึกเสียงและเดินไปที่ห้องทำงานของโจชัวอย่างเย้ยหยัน

ภายในห้องทำงาน ชายคนนั้นกำลังอยู่ในการประชุมระหว่างประเทศ เขาจดจ่อที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

“พี่โจชัว!”

ไม่ว่าลูคัสจะพยายามหยุดเธอเอาไว้ยังไง ออร่าก็ยังดื้อดึงที่จะเข้ามาอยู่ดี

เธอรีบเดินเข้าไป “ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าสาวใช้คนนั้นมีพิรุธในทันทีที่ฉันเห็นเธอในบ้านของคุณเมื่อวานนี้! และฉันก็ได้หลักฐานมาแล้ว!”

ชายคนนั้นขมวดคิ้ว น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นราวกับดวงตาของเขาจนทำให้ทุกคนภายในที่ประชุมไม่กล้าหายใจ “ออกไป”

“พี่โจชัว ฉัน...” เธอต้องการจะพูดต่อในขณะที่เสียงของผู้บริหารในบริษัทดังขึ้นจากคอมพิวเตอร์ “คุณลินช์ ถ้าตอนนี้คุณไม่สะดวก เราค่อยคุยกันใหม่คราวหน้าก็ได้ครับ”

ทันใดนั้นออร่าก็ตระหนักได้ว่าเธอ... ขัดจังหวะการทำงานของโจชัวงั้นเหรอ?

“ถ้าอย่างนั้นเราค่อยคุยกันต่อคราวหน้า” ชายคนนั้นปิดคอมพิวเตอร์ด้วยสีหน้าที่เย็นชาและเงยหน้ามองใบหน้าซีดเซียวของออร่า “ว่ามาสิ”

ออร่าเม้มริมฝีปากและกดปุ่มเล่นบนเครื่องบันทึกเสียงอย่างลังเล

“ฉันขอเตือนเธอว่าอย่ามองเขาอย่างไร้ยางอายจะดีกว่า!”

“แล้วถ้าฉันยืนกรานล่ะ?”

“คุณจะทำอะไรฉันได้?”

“คุณจะฆ่าฉันตอนกลางวันแสก ๆ เลยหรือเปล่า?”

...

หลังจากที่ไฟล์บันทึกเสียงจบลง ออร่าก็มองไปที่โจชัวด้วยใบหน้าที่ดูภูมิใจ “พี่โจชัว ผู้หญิงที่ดูแลเนลลี่คนนี้เป็นคนเห็นแก่ตัว เธอมีเจตนาไม่ดีต่อคุณ! คุณบอกว่าคุณจะไม่ปล่อยให้คนที่น่าสงสัยอยู่รอบตัวคุณนานเกินไปไม่ใช่เหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นกัดริมฝีและพูดอย่างนุ่มนวลว่า “แม้ว่าเธอจะพยายามดูแลเนลลี่อย่างสุดความสามารถ แต่เธอไม่ได้ชอบเนลลี่จริง ๆ คนแบบนี้จะเก็บเอาไว้ไม่ได้นะคะ”

“ผมรู้” โจชัวเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน “แต่ในตอนนี้เนลลี่ติดเธอมาก เนลลี่เพิ่งจะกลับมาหาผม และผมก็ต้องการให้เนลลี่มีความสุข และที่สำคัญ ผู้หญิงคนนั้นก็ดูแลเนลลี่ได้เป็นอย่างดีทีเดียว”

ออร่าเงียบไปครู่หนึ่ง “อันที่จริง... ฉันสามารถดูแลเนลลี่ให้ได้นะ เพราะไม่ว่ายังไงเนลลี่ก็คือลูกสาวของพี่สาวฉัน และเราก็ยังมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดด้วย…”

“คุณจะดูแลเธออย่างนั้นเหรอ?” โจชัวคลี่ริมฝีปากยิ้มเยาะ “คุณจะดูแลเธอด้วยการตบแบบนั้นได้ยังไง?”

ถ้อยคำอบอุ่นที่เธอเตรียมไว้นั้นถูกบีบบังคับให้กลับลงไปในลำคอ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มสะอึกสะอื้น “พี่โจชัว เรื่องเมื่อวานนี้ ฉันรู้ว่าทำไมพี่ถึงเข้าใจผิด... แต่ในตอนแรกฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเนลลี่คือลูกของคุณกับพี่สาวของฉัน ฉันคิดว่าเธอปลอมตัวมา ฉันก็เลยตบเธอไป...”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็ก้มหน้าลงและหลั่งน้ำตา “ยังไงฉันก็เป็นน้าของเธอ เพราะฉะนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะทำผิดพลาดไปเพราะความเข้าใจผิด แต่คุณก็ทำแบบนี้ไม่ได้…

“ถ้าพี่สาวของฉันยังมีชีวิตอยู่ เธอก็จะเลือกให้ฉัน น้าแท้ ๆ ของเนลลี่ ดูแลเนลลี่แทนที่จะปล่อยให้คนแปลกหน้าที่มีเจตนาบางอย่าง…”

เสียงสะอื้นของเธอดังและปลอมมากจนทำให้โจชัวหงุดหงิด

ชายคนนั้นมองมาที่เธอ “ผู้คนมักจะมีเจตนาร้าย ๆ ต่อผมอยู่เสมอ” เขาเย้ยหยัน “ตอนที่ผมเพิ่งจะคบกับลูน่าใหม่ ๆ คุณเองก็มีเจตนาที่ซ้อนเร้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ผมเหรอที่อนุญาตให้คุณอยู่ต่อ?”

ด้วยคำพูดของเขา น้ำตาของออร่าก็หยุดลงทันที เธอเปิดปากของเธอและพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมา

เมื่อเขาพูดถึงเหตุการณ์นี้ เธอก็รู้ทันทีว่าโจชัวจะไม่ทำตามที่เธอต้องการ

หลังจากนั้นไม่นานออร่าก็ถอนหายใจ เธอหันกลับและเดินจากไปด้วยความหงุดหงิด

“นายท่านครับ” หลังจากที่ออร่าไปแล้ว ลูคัสก็เคาะประตูแล้วเข้ามาวางเอกสารกองโตเอาไว้ข้างหน้าโจชัว “ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับลูน่าที่ถูกรวบรวมมาจากต่างประเทศครับ”

นิ้วมือเรียวของโจชัวพลิกเปิดเอกสารดูทีละหน้า

“ดูเหมือนว่าข้อมูลที่ลูน่าให้เรามาจะเป็นเรื่องจริง”

ลูคัสก้มหน้าลงและอธิบายช้า ๆ ว่า “เธอโตขึ้น เรียนหนังสือและทำงานที่ต่างประเทศจริง ๆ ครับ เธอเพิ่งจะกลับมาที่เมืองบันยันเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่เมื่อตอนที่เธออาศัยอยู่ที่ต่างประเทศนั้น ลูน่าเป็นถึงนักออกแบบเครื่องประดับมืออาชีพ และถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในขั้นปรมาจารย์ แต่ความสามารถของเธอก็ไม่เป็นรองใครเลย

“ทำไมคนที่มีความสามารถเช่นนี้ถึงได้กลับมาที่นี่และเต็มใจที่จะมาทำงานเป็นสาวใช้ให้กับเจ้าหญิงน้อยเนลลี่ของเรา?”

โจชัวหรี่ตาลง

เอกสารเกี่ยวกับลูน่านี้มีรายละเอียดเฉพาะมากจนดูตั้งใจเกินไป

รายละเอียดมันเฉพาะมากจนแม้แต่พยานสำคัญในแต่ละช่วงชีวิตของเธอก็ยังถูกระบุอย่างชัดเจน แต่ยิ่งมันสมบูรณ์แบบมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดูเหมือนจะจงใจปกปิดบางสิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ชายคนนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย “สืบต่อไป เธอบอกว่าเธอร้อนเงิน แต่รายได้ต่อปีของเธอในฐานะนักออกแบบที่ต่างประเทศนั้นค่อนข้างสูงมาก เธอจะต้องไม่ได้ร้อนเงิน หรือเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ แน่นอน”

ชายคนนั้นประสานมือและมองไปด้านนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่เย็นชาและเฉยเมย “ถ้าเป้าหมายของเธอในการเข้าหาผม เป็นผมคนเดียวก็ไม่เป็นไร

“แต่ผมกลัวว่า...”

เขากลัวว่าเธอจะมีเป้าหมายอื่น

เขารู้มาโดยตลอดว่าผู้หญิงคนนี้ ที่มีชื่อว่าลูน่าจะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 13

    ข้อมูลเกี่ยวกับลูน่ามีจำนวนสิบหน้าโจชัวตรวจสอบเอกสารทั้งหมดเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบข้อบกพร่องใด ๆ เลย เขาลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย“โอเค อยู่ที่นั่นก็ดูแลตัวเองด้วยนะ” โจชัวได้ยินเสียงของเด็กบางคนอย่างชัดเจนทันทีที่เขาเข้ามาในห้องน้ำ เขาหยุดล้างมือทันทีบริษัทมีข้อกำหนดไว้อย่างชัดเจนว่า ไม่อนุญาตให้พนักงานนำบุตรหลานมาที่ทำงานด้วย แล้วเหตุใดจึงมีเด็กอยู่ในบริษัทในเวลานี้?ชายคนนั้นขมวดคิ้วและเดินตามเสียงนั้นไปก่อนที่มันจะนำเขาไปที่ห้องน้ำห้องหนึ่ง ทันทีที่เขาเดินไปถึงที่ประตูห้องนั้นและก่อนที่เขาจะทันได้เคาะประตู ประตูห้องนั้นก็ถูกเปิดออกปัง!ประตูห้องน้ำกระแทกเข้าที่หน้าผากของชายคนนั้นด้วยเสียงที่ดังจนทำให้โจชัวส่งเสียงร้องด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย เขาเอามือจับหน้าผากตัวเองตามสัญชาตญาณนีลเดินออกมาจากห้องน้ำนั้นด้วยร่องรอยของความสะใจและเย่อหยิ่งที่แวบเข้ามาในดวงตาของเขาครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมองโจชัวด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด “ผมขอโทษครับ ขอโทษจริง ๆ ผมไม่รู้ว่ามีคนยืนอยู่ข้างนอก ผมก็เลยเปิดประตูออกมา! ผมขอโทษครับ!”โจชัวปล่อยมือที่จับหน้าผากตัวเองล

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 14

    มือที่ถือตะเกียบของโจชัวหยุดชะงักเล็กน้อยเขาเงยหน้าขึ้นและใช้ดวงตาสีดำมองใบหน้าของลูน่าอย่างเฉยเมย “ถ้าผมขอให้เธอย้ายเข้ามา พวกผู้หญิงที่คลั่งไคล้ผมก็คงจะไม่มีโอกาสแล้วน่ะสิ ผมพูดถูกไหม?”คำพูดของชายผู้นี้ทำให้ลูน่าหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยิ้ม “ฉันคิดมาตลอดว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณลินช์และคุณกิบสันนั้นแข็งแกร่งพอ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมากเกินไป”โจชัวเม้มริมฝีปากและถอนหายใจอย่างแผ่วเบา “แต่ถึงอย่างนั้น คนบางคนที่เข้าหาผมด้วยจุดประสงค์ตั้งแต่แรกเริ่มจะไม่มีวันได้โอกาส”“ถ้าอย่างนั้นคุณลินช์ก็เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับความรักมากจริง ๆ” ลูน่าโต้กลับ “ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจคุณผิด”เมื่อสังเกตเห็นว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อย ๆ เนลลี่จึงยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกอย่างรวดเร็วและวางมันไว้ระหว่างดวงตาของพวกเขาเสมือนเป็นเกราะป้องกัน “หยุดเถียงกันได้แล้วค่ะ!”“ไม่ใช่สักหน่อย”เสียงที่เจือความกังวลของลูกสาวทำให้ลูน่ากลับมามีสติอีกครั้งเธอสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็วและยิ้มจาง ๆ ให้โจชัว “คุณลินช์ อย่าเข้าใจฉันผิดเลยค่ะ ฉันแค่คิดว่านายหญิงในอนาคตของครอบครัวนี้เห็นฉั

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 15

    “วันนี้หนูอยากกินเค้กจังเลยค่ะ!”ภายในห้องนอนของเนลลี่ที่ชั้นบน เนลลี่ใช้มือเล็ก ๆ ผลักประตูให้เปิดออกในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งกำลังจับมือของลูน่าไว้ “รสแยมหวานที่หนูเคยลองทานก่อนหน้านี้”ลูน่าอดยิ้มไม่ได้และพยักหน้า “ได้เลยค่ะ”ทั้งแม่และลูกสาวลงไปที่ชั้นล่างและเพลิดเพลินอยู่ในการสนทนาของพวกเธอ ทันทีที่ลูน่าไปถึงที่บันได เธอก็ได้เห็นภาพที่แขวนอยู่บนผนังข้างบันไดเธอตัวแข็งทื่อ ภาพถ่ายนั้นแสดงให้เห็นใบหน้าของเธอตอนเมื่อก่อนเธอยืนอยู่ข้างโจชัวในชุดแต่งงานและมองมาที่เขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรักและส่องประกายด้วยแสงของดวงดาวนับพันทว่าใบหน้าของโจชัวกลับยังคงเหมือนเดิม ว่างเปล่าชั่วนิรันดร์และไร้ความรู้สึกในขณะที่มองดูภาพนั้น ลูน่าก็รู้สึกเหมือนกับว่าเลือดของเธอเริ่มไหลย้อนกลับเธอจำได้ว่าเธอเลือกภาพถ่ายแต่งงานของโจชัวและตัวเองอย่างระมัดระวังทีละภาพอย่างไร เธอทุ่มเทความพยายามในโครงการเล็ก ๆ ของเธอและแขวนมันไว้ทุกที่ที่เขาจะมองเห็น เธอรู้สึกว่าวันหนึ่งเขาจะต้องเข้าใจความรู้สึกที่จริงใจของเธอที่มีต่อเขาทว่าสุดท้าย ความเป็นจริงก็ได้ตบหน้าเธออย่างแรงเธอไม่เพียงแต่สูญเสียทุกสิ่งท

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 16

    ไม่นานหลังจากพยาบาลเดินออกไป ออร่าก็ถูกนำตัวมาที่ห้องทำงานของแอนน์“ระวังหน่อยแล้วกันเวลาเย็บแผล ฉันไม่อยากได้แผลเป็นเพิ่ม!” ออร่าออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้และนั่งดูวิดีโอต่าง ๆ ในมือถือแอนน์รู้สึกไม่ปลื้มกับพฤติกรรมเช่นนั้น แต่เพราะเป็นคุณหมอ เธอจึงทำได้เพียงก้มหน้าก้มตาจัดการเย็บแผลของออร่าอย่างขะมักเขม้นในตอนที่แอนน์ย่อกายลงและกำลังจะเย็บแผล ขณะเดียวกันนั้นออร่าก็กำลังดูละครในมือถือของตัวเองอยู่ นีลก็บังเอิญหกล้มทับแอนน์พอดิบพอดี“โอ๊ย!”นิ้วก้อยของเด็กชายโดนเข้าที่แผลของออร่า เขาฉวยจังหวะนี้ใช้เกลือจากนิ้วป้ายที่แผลของเธอ“อ้าก!” ออร่าเจ็บเสียจนใบหน้าบูดเบี้ยวขึ้นมาในทันควันแถมยังเกือบดีดตัวออกจากเก้าอี้ไปแล้ว ซึ่งนั่นทำให้แอนน์ถึงกับสะดุ้งโหยง“ขอโทษครับ...” นีลรีบโค้งตัวลงและยอมรับผิด “คุณน้าคนสวย ผมไม่ได้ตั้งใจครับ ผมแค่… บังเอิญหกล้ม...”สีหน้าของออร่าเหยเกด้วยความเจ็บปวดขณะจ้องหน้านีลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ไม่ทันระวัง? แค่นี้เหรอ?”“มันเป็นอุบัติเหตุ” นีลเม้มริมฝีปากแล้วมองหน้าออร่าด้วยสายตาน่าสงสารดุจเจ้ากวางตัวน้อย “คุณน้าคนสวยครับ ถ้าโ

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 17

    ลูน่าไม่สะทกสะท้านกับสายตาเย็นชาของชายหนุ่ม เธอพยักหน้าเบา ๆ “เข้าใจแล้วค่ะ”จากนั้นหญิงสาวก็เดินขึ้นบันไดไป แต่พอถึงขั้นบนสุด ลูน่าก็หยุด “คุณกิบสันมาที่บ้านเมื่อเช้าและฉีกรูปถ่ายกระจุยกระจาย คุณหนูเนลลี่ก็เลยไม่ร่าเริงไปทั้งวัน ถ้าคุณรับมือความสัมพันธ์กับคุณกิบสันไม่ไหว ก็อย่าทำตามคำขอของเนลลี่เลยค่ะ จะได้ไม่มีฝ่ายไหนที่ต้องรู้สึกแย่”โจชัวมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่ประจันหน้ากับเขาอยู่ น้ำเสียงที่ชายหนุ่มพูดนั้นเย็นยะเยือกยิ่งกว่าอากาศรอบข้างเสียอีก “นี่เธอพยายามสั่งสอนฉันว่าควรจัดการเรื่องของตัวเองยังไงน่ะเหรอ?”“ก็แค่คำแนะนำค่ะ” เสียงของลูน่าราบเรียบไร้อารมณ์ “ถ้าคุณหนูเนลลี่เศร้าซึมตลอดเวลา ภาระของฉันก็จะเพิ่มขึ้นด้วย”พูดจบ เธอจึงก้าวเท้าขึ้นชั้นบน มีเพียงสายตาหมางเมินที่จ้องกลับมาชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา ขมวดคิ้วให้กับหญิงสาวที่เดินห่างออกไป...เช้าวันรุ่งขึ้น ออร่าได้รับสายเรียกเข้าจากลูคัสก่อนจะตื่นเสียด้วยซ้ำ“คุณกิบสันครับ ผมอยู่ที่ชั้นล่าง คุณลินช์ให้ผมมารับ ท่านต้องการพบคุณครับ”“พี่โจชัวอยากเจอฉันเหรอ!?” ออร่ากระโดดพรวดจากเตียงนอนด้วยความตื่นเต้น ตลอดหลายปีที่

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 18

    คิ้วของลูน่าขมวดเข้าหากัน “ทำไมล่ะ?”“ผู้หญิงคนนั้นมีแผนร้าย!” นีลผู้ซึ่งชอบใช้อารมณ์รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แม่ครับ ผมก็บอกไม่ถูกว่ารู้ได้ยังไง แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องการทำร้ายเนลลี่แน่นอน อย่าออกไปกับเธอพรุ่งนี้เลยนะครับ!”หญิงสาวถอนหายใจ “นีล เรื่องที่ลูกคิด แม่เองก็คิดเหมือนกัน แต่ลูกต้องรู้ด้วยว่าแม่ทำอะไรไม่ได้ แม่ตัดสินใจแทนเนลลี่ไม่ได้เพราะว่าโจชัวคอยเฝ้าระวังเนลลี่อยู่ตลอด”ถ้าลูน่ากันไม่ให้เนลลี่กับออร่า ‘ผูกมิตร’ กันล่ะก็ โจชัวก็จะยิ่งหวาดระแวงเธอมากกว่าเดิม ตัวเธอนั้นมีกำลังน้อยนิดที่จะช่วยคุ้มครองเนลลี่ได้เพราะสถานะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอแอบเคืองไม่น้อยในตอนที่นีลส่งเนลลี่ไปหาโจชัวเธอสูดหายใจเข้า “ไม่ต้องห่วงนะ แม่จะปกป้องเนลลี่สุดความสามารถเลย”ไม่ว่าอย่างไร สวนสนุกก็ต้องแน่นขนัดไปด้วยผู้คน แถมในที่โล่งแจ้ง ยังมีทั้งเธอกับบอดี้การ์ดที่โจชัวส่งมาอีก ออร่าไม่มีทางได้ในสิ่งที่ต้องการแน่ “แต่...” นีลรู้ดีว่าแม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน เขาเม้มริมฝีปาก กล่าวด้วยเสียงไม่พอใจ “ผมไม่น่าส่งเนลลี่กลับไปหาโจชัว ลินช์เลย...”เขาแค่อยากให้เนลลี่คอยสืบเรื่องราวต่าง

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 19

    “คุณแม่คะ! สวยจังเลย!”ขณะที่กำลังนั่งอยู่ในกระเช้าชิงช้าสวรรค์ เนลลี่ก็คุกเข่าลงกับเบาะและมองดูทัศนียภาพโดยรอบของสวนสนุก เธอปรบมืออย่างตื่นตาตื่นใจ “หนูไม่รู้มาก่อนเลยว่าสวนสนุกจะใหญ่ได้ขนาดนี้!”เด็กน้อยซึ่งเพิ่งเคยนั่งชิงช้าสวรรค์เป็นครั้งแรกกระโดดโลดเต้นไปรอบ ๆ อย่างมีความสุข “พอเราขึ้นไปเรื่อย ๆ คนอื่นที่อยู่ในสวนสนุกก็จะตัวจิ๋วกว่ามดซะอีก!”ลูน่าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ลูบผมลูกสาวเบา ๆ ในใจนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกซึ่งยากจะคาดเดาลูก ๆ ทั้งสามต้องมาตกระกำลำบากอย่างแสนสาหัสไปพร้อมกับเธอ โดยเฉพาะเนลลี่เธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายและมีเหตุมีผล ถ้าไม่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้เธอคงจะเป็นเจ้าหญิงน้อยที่ใคร ๆ ก็รักใคร่เอ็นดูการมาเที่ยวสวนสนุกครั้งแรกของเธอจะไม่ควรเป็นตอนที่อายุปาเข้าไปหกขวบแล้วและไม่ควรต้องถูกปองร้ายจากคนอย่างออร่าเมื่อลูน่านึกถึงเรื่องนั้น ความเศร้าก็เอ่อขึ้นมาจนปริ่มในลำคอเธอหายใจเข้าลึก ๆ ยกมือขึ้นโอบเนลลี่ไว้ในอ้อมแขนและซบหน้าลงกับลำคอของเด็กหญิง “แม่สัญญาว่าเรื่องนี้จบเมื่อไหร่ แม่จะพาลูกไปเที่ยวให้เยอะที่สุดเท่าที่ลูกอยากไปเลย ดีไหม?”เนลลี่หันหน้ามาทางผู้เป

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 20

    เอี๊ยด!เกิดเสียงเบรกดังสนั่นมาเซราติสีดำขับเข้ามาในสวนสนุกผ่านช่องทางพิเศษ เมื่อประตูรถเปิดออก ชายร่างสูงโปร่งก็รีบก้าวเท้าลงมา“พี่เขยคะ!” ออร่าซึ่งมีน้ำตาคลอเบ้าวิ่งมาหาโจชัวทันทีที่เขาลงจากรถ เธอถลาเข้าสู่อ้อมแขนของชายหนุ่ม “จะทำยังไงดีคะ? เนลลี่ยังติดอยู่ในนั้นอยู่เลย! ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันแท้ ๆ!”“ฉันไม่น่าปล่อยแม่บ้านคนนั้นพาเนลลี่ขึ้นไปเลย! อุตส่าห์บอกแล้วเชียวว่าชิงช้าสวรรค์น่ะอันตรายจะตายไป แต่คุณแม่บ้านก็ไม่ยอมฟังค่ะ อยากจะเอาใจเนลลี่ เลยทำตามคำขอของหลาน”โจชัวสับสน ไม่รู้ว่าคำพูดของออร่าเป็นความจริงหรือโกหก “สองคนนั้นขึ้นไปนานหรือยัง?” “สิบนาทีค่ะ” ออร่าปาดน้ำตา เศร้าสลดเสียจนเหมือนหายใจแทบไม่ออก “ฉันคงมีชีวิตต่อไปไม่ได้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเนลลี่วันนี้! ถ้ารู้ว่าหลานจะตกอยู่ในอันตรายล่ะก็ ฉันคงจะขึ้นไปด้วย! ถ้าคนที่อยู่กับเนลลี่เป็นฉัน ฉันก็คงไม่เสียใจและรู้สึกผิดนัก…”“พอเถอะ” โจชัวขมวดคิ้ว รู้สึกรำคาญเสียงร้องห่มร้องไห้ของออร่า “เจ้าหน้าที่ได้เข้าไปช่วยหรือเปล่า?”“เข้าไปช่วยตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร...” ออร่าชี้ไปทางเจ้าหน้าที่

บทล่าสุด

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 450

    “งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 449

    “เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 448

    ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 447

    โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 446

    “คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 445

    บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 444

    วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 443

    มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ

  • ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก   บทที่ 442

    “คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ

DMCA.com Protection Status