12

“แผลไม่ใหญ่มาก” เขากล่าวขณะลดมือข้างที่เช็ดขมับแตกของเธอลง

“แดนคะ...ฉันอยากขอบคุณคุณค่ะ”

“อาจไม่...” คำว่า จำเป็น หลุดหายไปในลำคอแข็งแรงเมื่ออลินทิราเป็นฝ่ายจู่โจมร่างสูงใหญ่ด้วยการประกบปิดริมฝีปากของเขาไว้ด้วยเรียวปากอิ่มอย่างรวดเร็ว

                หญิงสาวรู้สึกถึงอาการหอบสะท้านจากร่างกายของชายหนุ่มเมื่อเธอประกบจูบเขาชนิดไม่บันยะบันยัง อลินทิรานำเสนอทุกอย่างตั้งแต่การบดเบียดริมฝีปากร้อนแรงและสนองลิ้นในปากหนาได้รูปด้วยการยั่วเย้าให้เขาโหยหาอย่างที่สุด มันเป็นจุมพิตดูดดื่มที่สายลับสาวตั้งใจมอบให้เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงซึ่งก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะปฏิเสธ ตรงข้ามปล่อยไปตามอารมณ์ของร่างอรชรที่จุดไฟร้อนในตัวเขาแทนคำขอบคุณ จนเมื่อหญิงสาวเป็นฝ่ายถอนกลีบปากบวมแดงน้อย ๆ และเลื่อนใบหน้าออกจึงเห็นว่าเขายังอยู่ในอาการเคลิบเคลิ้มราวกับยังไม่ยอมตื่นจากฝัน

“ฉันจูบไม่เก่งหรอกนะคะ” ร่างแน่งน้อยออกตัวก่อนมองเขาด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป แดเนียลเหมือนคนเคลิ้มหลับ...นี่เม็ดยาที่เธอใส่ไว้ใต้ลิ้นออกฤทธิ์รวดเร็วถึงขนาดนี้เชียวหรือ

“เปล่าเลย...ซอนญ่า” เสียงตอบกลับพร้อมกับที่ดวงตาคู่นั้นลืมขึ้นมองหญิงสาวขณะแขนแข็งแกร่งรวบเอวบางไว้ทำให้อลินทิราต้องตระหนก

“คุณจูบเก่งแล้ว แต่เรื่องอื่นมันยังไม่ค่อยแนบเนียนเท่าไหร่”

อลินทิราเบิกตากว้างเมื่อแดเนียลแลบลิ้นที่มีเม็ดยาสีขาวเล็ก ๆ ซึ่งยังไม่ละลายให้เธอดูเป็นหลักฐาน

“แดน...นี่คุณ!”

สายลับสาวพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกมือหนาเกี่ยวลำคอและกดท้ายทอยให้ใบหน้าหวานชิดเข้าไปหาใบหน้าคร้ามคมอีกหน คราวนี้แดเนียลเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากเข้ากับกลีบปากนุ่มที่เจ้าของพยายามเม้มเอาไว้แต่ก็ไม่อาจต้านแรงคนตัวใหญ่และลิ้นหนาที่ฉกกลับเข้าไปรวดเร็วชนิดที่เธอไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มล้วงปลายลิ้นเข้าไปลึกและใช้กำลังที่มีมากกว่าดันร่างบางให้นอนราบลง อลินทิราดิ้นกุกกักอยู่ใต้ร่างใหญ่ซึ่งกว่าจะรู้ตัวอีกทีเม็ดยาก็ไหลผ่านลำคอหญิงสาวที่หมดทางจะต่อต้าน

“แดน!” เสียงร้องดังขึ้นเมื่อปากนุ่มถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แดเนียลเลียริมฝีปากตัวเองก่อนเหยียดยิ้มหยันให้ร่างบอบบางที่เขาทาบทับไว้

“บอกแล้วยังไงว่าคุณควรกลับไปฝึกเสียใหม่ถ้าอยากยั่วผู้ชายให้ติดกับ ไอ้ลูกไม้ตื้น ๆ แบบนี้อย่าเอามาใช้กับผม!”

“ปล่อยฉันนะ! คุณต้องเอากุญแจมือออกเดี๋ยวนี้!”

“คุณกลัวอะไร ซอนญ่า...คุณคงกลัวใช่มั้ยว่ายาจะออกฤทธิ์ภายในไม่ถึงห้านาทีนี้!”

“ปล่อยฉันค่ะ แดน...ได้โปรดปล่อยฉัน”

สายลับสาวร้องขอเขาเป็นครั้งแรก และไม่น่าเชื่อเลยว่านี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่หญิงสาวต้องหลั่งน้ำตาให้กับความผิดพลาดของตัวเอง เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าหากยังอยู่ในสภาพการณ์หมิ่นเหม่กับชายแปลกหน้าที่พร้อมจะเอาคืนเธอได้ทุกเมื่อ

“คุณคงจะใช้โซแลมในปฏิการของคุณอยู่บ่อย ๆ สินะ โดยเฉพาะถ้าเหยื่อคนนั้นเป็นผู้ชาย ผมไม่โง่พอจะยินดีไปกับจูบของผู้หญิงที่มีแผนร้ายในหัวอย่างคุณตลอดเวลาหรอกนะ”

“ทำไมคุณไม่คายมันทิ้ง แล้วฆ่าฉันเสีย...แดน คุณมันปิศาจชัด ๆ “

“ผมจะทำอย่างนั้นทำไม สู้เก็บคุณไว้ให้ทรมานกับการกระทำของตัวเองไม่ดีกว่าหรือ”

“ไม่! ได้โปรด...เอากุญแจออก”

เสียงหวานที่เคยกร้าวแข็งอ่อนลง ในเวลาเช่นนี้เธอไม่มีทางเลือกนอกจากร้องขอซึ่งเป็นสิ่งที่สายลับสาวไม่เคยทำกับใครมาก่อน แดเนียลพินิจเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลแกมเขียวชั่วครู่ก่อนพูด

“ได้...ผมจะเอากุญแจออก”

คำตอบรับของเขายังความยินดีให้กับหญิงสาวท่วมท้น แต่แล้วเจ้าของวงหน้างามก็แสดงความผิดหวังออกมาอีกคำรบเมื่อชายหนุ่มทำตามที่เขาพูดด้วยการขยับลุกขึ้นและไขกุญแจมือเพื่อที่เขาเป็นอิสระทว่ากลับพาร่างบอบบางไปล่ามกุญแจไว้กับเตียงนอน

“แดน! คุณควรจะให้ฉันเป็นอิสระมากกว่านี้นะคะ”

อลินทิรายังต่อรองขณะขยับมือเรียวบางข้างหนึ่งในกุญแจเหล็กที่แดเนียลคล้องติดไว้กับเตียง หญิงสาวใจชื้นขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องอยู่ใกล้ชิดบุรุษซึ่งความหล่อเหลาและเสน่ห์ดึงดูดนั้นทำลายสมาธิของเธอในเวลาที่ร่างกายรุมร้อนขึ้นทุกขณะ ใช่...เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแล่นพล่านอยู่ข้างในและกำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“แค่นี้ก็มากเกินพอแล้วสำหรับคนเจ้าเล่ห์อย่างคุณ”

แดเนียลกล่าวขณะก้มลงตรวจดูความเรียบร้อยของกุญแจมือ ร่างสูงใหญ่ก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ใกล้ร่างระหง ใกล้เสียจนกลิ่นกายของเขาปลุกเร้าให้อลินทิราตื่นตัว ออกไปห่าง ๆ ทีเถอะ! สายลับสาวอยากขอร้องดัง ๆ เขากำลังทำให้อะไรบางอย่างพลุ่งพล่านขึ้นมาจนแทบระงับไว้ไม่อยู่ซึ่งก็ดูเหมือนเจ้าของเรือนร่างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดจะรู้สึกถึงอาการกระสับกระส่ายของร่างอรชร