11

“ซอนญ่า” เสียงห้าวนั้นดังกลบความเงียบและมันก็รบกวนความรู้สึกของเธอไม่น้อย

“เป็นอะไรไป คุณทำอย่างกับไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้า”

“ทำไมฉันจะไม่เคยเห็น แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจำเป็นต้องดูก็เท่านั้น” ตอบกลับโดยไม่ยอมหันไปมอง อลินทิราได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของเขา

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอถามอะไรหน่อย ว่าคุณ...รู้จักหัวหน้าองค์กรที่คุณทำงานให้หรือเปล่า?”

ร่างสูงใหญ่ถามขณะลูบใบหน้าเปียกน้ำ เขาหันไปมองแผ่นหลังของร่างบอบบางในชุดกระโปรงลายสก็อตก็เห็นว่าเธอเงียบไปชั่วครู่

“ฉันไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าเขา”

“เขา...อย่างนั้นหรือ?”

“ทุกครั้งที่เขาต้องการ งาน เขาจะให้เฟลรอฟเป็นคนส่งสาส์น...รับคำสั่งจากเขา”

“เฟลรอฟ”

“เขาเป็นชาวรัสเซีย เป็นคนโหดเหี้ยม...แต่ฉันเพิ่งฆ่าเขาตายเมื่อวานนี้”

“ถ้าผมเดาไม่ผิด พวกเขาก็กำลังตามล่าคุณงั้นสินะ ซอนญ่า”

อลินทิราเงียบไปอีก การวิเคราะห์ของเขาแม่นยำเพราะท่าทีของหญิงสาวราวกับชั่งใจอย่างหนัก

“ฉันแค่อยากวางมือเท่านั้น ฉันแค่รู้สึกอิ่มตัวกับการใช้ชีวิตอย่างจารชน”

“คุณวางมันไม่ได้หรอก ซอนญ่า ตราบใดที่องค์กรยังอยู่ ตราบใดที่ยังมีหัวหน้าใหญ่ในองค์กรชักใยอยู่เบื้องหลัง คุณ...ไม่มีวันออกจากเครือข่ายนั้นได้”

“คุณคงอยากแสดงความเห็นใจเพื่อล้วงความลับของไซออนเนตจากฉันใช่มั้ย แดเนียล!”

หญิงสาวฉุนเฉียวจนลืมตัวหันกลับไปมองเจ้าของใบหน้าคมเข้มซึ่งทอดร่างเปล่าเปลือยอยู่ในอ่างที่มีน้ำใสแจ๋ว เธอเห็นเขาหมดทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ความแข็งแกร่งบนแกนกายซึ่งชายหนุ่มไม่คิดจะปกปิด พอดึงสติกลับมาได้ร่างบางก็รีบหันหลังให้อย่างเก่า อลินทิรารู้สึกว่าเขากำลังลุกขึ้นและตามมาด้วยเสียงพูด

“ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมหน่อย”

ร่างระหงลุกขึ้นเอื้อมหยิบผ้าขนหนูบนราวราวเหล็กอีกด้านส่งให้เจ้าของน้ำเสียงเยียบเย็น แดเนียลเหมือนน้ำแข็งในขณะที่เธอกำลังโกรธตัวเองเพราะยังนึกเห็นภาพเมื่อครู่ เรือนร่างกำยำของเขาทำลายสมาธิหญิงสาวจนขาดวิ่น

“อาบน้ำเถอะ ผมจะดึงม่านให้คุณ”

คำกล่าวนั้นไม่เชิงเป็นคำสั่ง ออกจะเชื้อเชิญด้วยซ้ำและมันทำให้อลินทิราติดสินใจก้าวเข้าไปอยู่หลังม่านโดยที่มือข้างหนึ่งก็ยังสวมกุญแจติดกับมือหนาใหญ่ ทว่าหญิงสาวก็ต้องถอดชุดออกอย่างทุลักทุเล แต่ก่อนที่ชุดกระโปรงลายสก็อตจะหลุดออกไปจนเหลือเพียงร่างระหงที่มีชั้นในปกปิดก็มีอะไรบางอย่างหลุดติดมือมาด้วย

โซแลม...อลินทิราก้มลงมองเม็ดยากล่อมประสาทในถุงพลาสติกเล็ก ๆ บนฝ่ามือ นอกจากอาวุธเล็ก ๆ ที่ถูกแดเนียลรื้อค้นออกจากตัวจนหมดก็ยังมียาเม็ดสีขาวเล็ก ๆ เพียงเม็ดเดียวที่เขาหาไม่พบ และมันจะเป็นทางออกสุดท้ายที่ช่วยให้เธอรอดพ้นจากการถูกพาตัวกลับไปยังคฤหาสน์ไพรซ์ในวันพรุ่ง หญิงสาวเริ่มอาบน้ำอย่างเชื่องช้า ร่างบอบบางเปลือยเปล่าจนหมดไม่ยอมลงแช่ในอ่าง แต่ก้ม ๆ เงย ๆ ฟอกสบู่ไปตามผิวขาวราวพอซเลนบนเนื้อตัวที่พยายามระมัดระวังไม่ให้ม่านเปิดออก หลายครั้งที่สายลับสาวเหลือบดูมือหนาที่สวมกุญแจติดกับมือของเธอ อลินทิรา...เธอคงเสียสติไปแล้วที่เผลอจินตนาการว่าหากแดเนียลเข้ามาเห็นเรือนร่างของเธอในตอนนี้เขาจะทำเช่นไร

“แดน”

“ผมยังไม่หลับหรอกนะ ถึงคุณจะอาบน้ำอีกสักชั่วโมงผมก็รอได้”

เขาตอบกลับมาเมื่อเธอลองหยั่งเสียงไปซึ่งก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด

“ฉันไม่อาบน้ำนานขนาดนั้นหรอกค่ะ”

เสียงหวานดังขึ้นก่อนที่ม่านพลาสติกจะถูกเปิดออกและชายหนุ่มก็พบว่าหญิงสาวอยู่ในชุดกระโปรงลายสก็อตทว่าบนใบหน้าใต้กรอบผมสีน้ำตาลหม่นที่ถูกรวบขึ้นสูงแลผิวร่องอกอิ่มที่เห็นรำไรในคอเสื้ออ้ากว้างชื้นไปด้วยหยาดน้ำเกาะพราว ทว่าเขาก็สังเกตเห็นอีกอย่างหนึ่งนั่นคือรอยแผลแตกบนขมับที่ยังมีรอยเลือดติดกรัง

“ผมว่าก่อนนอนคุณควรจัดการกับแผลนั่นเสียก่อน”

อลินทิรากลอกตาขึ้นสูงก่อนพูด “เดี๋ยวมันก็คงจะหายไปเอง อย่าสนใจเลยค่ะ แค่แผลเล็กน้อย ฉันคงไม่ตายเสียก่อนที่คุณจะพาไปแคลิฟอเนีย”

“ผมรู้ว่าคุณเก่ง แต่...มานี่เถอะ”

ร่างสูงใหญ่เป็นฝ่ายลากมือหญิงสาวกลับไปยังเก้าอี้บุหนังริมหน้าต่าง อลินทิราจำต้องนั่งลงและปล่อยให้เขาจัดแจงใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเช็ดรอยเลือดกรังที่ปากแผลเบา ๆ แดเนียลยังอยู่ในผ้าขนหนูผืนเดียว ลมหายใจหนักที่มาจากตัวเขาปลุกร่างบางให้ตื่นตลอดเวลาที่ได้อยู่ชิดใกล้ นัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงลึกล้ำมีประกายแห่งอำนาจทว่าก็เต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหล จมูกโด่งและริมฝีปากหนาได้รูปที่ล้อมรอบด้วยไรหนวดและขนเคราสั้นขับความเป็นชายอันน่าครั่นคร้ามของทายาทนักธุรกิจผู้หล่อเหลา สายลับสาวรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงผิดปกติ ในชีวิตการเป็นจารชนในหน่วยงานลับไม่เคยต้องอยู่ใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมากเท่านี้มาก่อน