เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 671
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 672
เมื่อมองไปที่หลังของหานซานเฉียน หยางฉีก็รู้สึกเสียววูบสันหลัง ในบ้านผลไม้ฝูหยาง เนื่องจากหยางเหวินทำให้หานซานเฉียนขุ่นเคือง เขาจะต้องคุกเข่าในบ้านผลไม้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ จนขาของเขาแทบพิการ จู่ ๆ เซี่ยหยุนเผิงผู้ชายที่ไม่รู้อะไรควรไม่ควร ถึงกับกล้าสร้างปัญหาให้กับหานซานเฉียน เรื่องนี้คงจบไม่สวยแน่? หรือผู้ชายคนนี้ไม่เคยได้ยินเรื่องจตุรัสเหรินหมิย? ไม่มีทางหรอก เรื่องนี้ทำให้เกิดปัญหามากมายในเมือง และมีคนน้อยมากที่ไม่รู้เรื่องนี้ จัดอยู่ในกลุ่มคนระดับต่ำ พูดตามเหตุผล คงเป็นไปไม่ได้ที่สถานะอย่างเซี่ยหยุนเผิงจะไม่รู้เรื่องนี้ กล่าวคือ เขารู้จุดจบของเจียงฟู่ แต่เขาก็ยังไม่กลัวหานซานเฉียน หยางฉียิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะพึ่งพาตระกูลเทียนที่อยู่เบื้องหลัง แต่ถ้าเขาทำแบบนั้นตระกูลเทียนจะปกป้องตระกูลเซี่ยได้จริงเหรอ? เซี่ยหยุนเผิงเอ้ย เซี่ยหยุนเผิง คุณประเมินเขาต่ำไป ตระกูลเทียนจะมารุกรานหานซานเฉียน เพราะคุณได้อย่างไร? เมื่อเห็นหานซานเฉียนเดินเข้าใกล้เวที ใบหน้าของเซี่ยหยุนเผิงก็เต็มไปด้วยรายยิ้มดูถูกเหยียดหยาม เขาคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนหน้าด้าน ที่จู่ ๆ ก็กล้าแสดงตัวอย่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 673
เซี่ยหยุนเผิงหน้าถอดสี หานซานเฉียนพูดต่อหน้าผู้คนมากมายในงานแต่งงานของเขาว่า ภรรยาของเขาไม่ดีเท่าซูหยิงเซี่ย แม้ว่านี่จะเป็นความจริง แต่เธอเป็นภรรยาของเซี่ยหยุนเผิง จะปล่อยให้สวะนินทาว่าร้ายแบบนี้ได้อย่างไร? หานซานเฉียนมองไปที่เซี่ยหยุนเผิงที่กำลังโกรธจัดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “คุณจะเถียงผมไหม?” “หานซานเฉียน ขอโทษภรรยาของผมเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นวันนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปเป็นอันขาด” เซี่ยหยุนเผิงพูดพร้อมกัดฟัน วันนี้เขาแค่อยากจะแกล้งหานซานเฉียน และทำให้แขกในงานดูเรื่องตลก แต่เรื่องตลกกลับไม่ใช่เขา “ทำไมคุณถึงขอให้ผมขอโทษล่ะ? ผมพูดความจริงไม่ได้เลยเหรอครับ?” หานซานเฉียนมีความสุขมากที่เห็นเซี่ยหยุนเผิงกำลังจะจนตรอก นอกจากนี้เขายังต้องการดูว่าเซี่ยหยุนเผิง กระต่ายตัวนี้จะกัดใครจริงไหม จู่ ๆ ภรรยาของเซี่ยหยุนเผิงก็พูดกับหานซานเฉียนว่า “ฉันยอมรับว่าฉันไม่สวยเท่าซูหยิงเซี่ย แต่ฉันมีความสุขมากกว่าเธอ ไม่เหมือนเธอ ที่ต้องแต่งงานกับสวะ แม้แต่งานแต่งงานของตัวเองก็กลายเป็นเรื่องตลก” คำพูดนี้ทำให้ท่าทางของหานซานเฉียนดิ่งลงทันที ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 674
ท่าทางของเซี่ยหยุนเผิงกลายเป็นดุร้าย หานซานเฉียนได้รับความสนใจ และขโมยความสนใจของเขาไปอย่างสิ้นเชิง นี่จะทำให้งานแต่งงานของเขากลายเป็นเรื่องตลกใช่ไหม? “หานซานเฉียน ไสหัวไปซะ!” เซี่ยหยุนเผิงเปล่งเสียงดัง และเตะหานซานเฉียนที่ด้านหลัง หานซานเฉียนที่มั่นคงพอ ๆ กับภูเขาไท่ซาน กลับกันเซี่ยหยุนเผิงถูกแรงกระแทกลงกับพื้น “พ่อ หนูบอกแล้วว่าไม่มา พ่อก็ให้หนูมาอยู่ได้ น่าโมโหจริง ๆ?” ในขณะที่หานซานเฉียนคุกเข่าลง เทียนหลิงเอ๋อร์และเทียนหงฮุยยืนอยู่ประตูเข้างาน เทียนหงฮุยมาร่วมงานแต่งงานของเซี่ยหยุนเผิงในนามของตระกูลเทียน เพราะทั้งสองเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ แต่เขาไม่ชอบกระบวนการแต่งงานที่ยุ่งยากดังนั้นเขาจึงตั้งใจมาสาย แต่ไม่คิดว่าพอมาถึงก็เห็นฉากนี้ เทียนหงฮุยรู้ว่าหานซานเฉียนมองเทียนหลิงเอ๋อร์เป็นแค่น้องสาว แต่ในใจของเทียนหลิงเอ๋อร์ก็ยังชอบหานซานเฉียนอยู่ ฉากนี้จึงเป็นฉากที่สะเทือนอารมณ์เทียนหลิงเอ๋อร์อย่างมาก “ถ้าถือว่าเขาเป็นพี่ชาย ก็ควรกำจัดความรู้สึกก่อนหน้านี้ซะ” เทียนหงฮุยกล่าว เมื่อมองไปที่ดวงตาของซูหยิงเซี่ย เทียนหลิงเอ๋อร์ไม่สามารถซ่อนความหึงหวงของตัวเองได้เลย จึงพูดว่า “ฉันอิจฉ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 675
เซี่ยหยุนเผิงวิ่งไปหาเทียนหลิงเอ๋อร์ด้วยความตื่นตระหนก และอธิบายอย่างรวดเร็ว “หลิงเอ๋อร์ ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนที่พูดตรงไปตรงมา ฉันไม่คิดว่าจะเป็นเธอ” “อย่ามาเรียกฉันด้วยคำที่สนิทสนม ฉันสนิทกับนายเหรอ?” เทียนหลิงเอ๋อร์พูดอย่างเหยียดหยาม เพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตระกูลเทียนใกล้ชิดยิ่งขึ้น เซี่ยหยุนเผิงจึงพยายามทำตัวสนิทสนมกับทุกคนในตระกูลเทียน เขาสนิทกับทุกคนในตระกูลเทียนมาก แต่ก่อนหน้านี้เขาเรียกว่าเทียนหลิงเอ๋อร์ และไม่เคยถูกเทียนหลิงเอ๋อร์รังเกียจ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเทียนหลิงเอ๋อร์ถึงพูดแบบนั้น “หลิงเอ๋อร์ ถ้าเธอโกรธ ฉันสามารถชดใช้ให้เธอได้นะ เธออยากได้อะไรก็บอก” เซี่ยหยุนเผิงกล่าว “ชดใช้?” เทียนหลิงเอ๋อร์ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “ฉันอยากให้คนอื่นซื้อของที่ฉันชอบให้เหรอ? หรือนายกำลังดูถูกตระกูลเทียน?” คำพูดนี้ทำให้หนังศีรษะของเซี่ยหยุนเผิงชา เขาจะกล้าดูถูกตระกูลเทียนได้อย่างไร แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกับตระกูลเทียน แต่ตระกูลเซี่ยก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเชิดหน้าชูตาใส่ตระกูลเทียน ตระกูลเทียนต้องการเปลี่ยนคู่ค้าเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น “ไม่ ไม่ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 676
นอกจากเซี่ยหยุนเผิงแล้ว คนอื่น ๆ ก็แปลกใจมากเช่นกัน ถ้าเทียนหลิงเอ๋อร์ยอมรับว่าหานซานเฉียนเป็นพี่ชายของเธอ เช่นนั้นสถานะของเขาก็ไม่มีใครในที่นี้เทียบได้เลย หลายคนมองไปที่หานซานเฉียนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป แล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่จัตุรัสเหรินหมิน ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา “หงฮุย เรื่องพวกนี้แค่เรื่องเล็กน้อย นายให้หยุนเผิงเสร็จงานแต่งงานก่อนเถอะ” เซี่ยฮ้าวหรานซึ่งเป็นพ่อของเซี่ยหยุนเผิงเดินไปหาเทียนหงฮุย เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเทียนหงฮุย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าต้องออกมาพูดด้วยตัวเองถึงจะแก้ปัญหานี้ได้ “เซี่ยฮ้าวหราน นายอาจไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ดีนัก เกียรตินี้ ฉันคงให้ไม่ไหว” เทียนหงฮุยกล่าวดูหมิ่น ท่าทางของเซี่ยฮ้าวหรานแข็งทื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเทียนหงฮุยถึงช่วยหานซานเฉียนขนาดนั้น ดูท่าทาง ต่อให้เขาจะต้องฉีกหน้าตระกูลของเขา เขาก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย “ฉันจะโทรหานายใหญ่ตระกูลเทียนทันที และขอให้เขามาช่วยจัดการ” เซี่ยฮ้าวหรานกล่าว “นายก็โทรสิ” เทียนหงฮุยพูดด้วยรอยยิ้ม ทำให้ให้ชายชรารู้ว่าสถานการณ์ของตระกูลเซี่ยมีแต่จะยิ่งแย่ลงเท่านั้น ในสายตาของคนอื่น ๆ ตระกูลเท
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 677
‘ฟ่อ’ ตอนนี้สถาณการณ์ดูอึดอัด ผลจากการเห็นเซี่ยฮ้าวหรานคุกเข่าต่อหน้าทุกคน เหมือนคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ใครจะเชื่อว่าเซี่ยฮ้าวหรานจะคุกเข่าจริง ๆ! หานซานเฉียนจับมือซูหยิงเซี่ยแล้วเดินไปหาเซี่ยหยุนเผิง เซี่ยหยุดเผิงพลันก้มหน้าไม่กล้ามองหานซานเฉียน เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้น เพราะหานซานเฉียนและตระกูลเทียนสั่งให้พวกเขาคุกเข่า ไม่เพียงเพราะเขาดุเทียนหลิงเอ๋อร์ที่ปรบมือเท่านั้น แต่ยังแสดงให้เห็นด้วยว่าหานซานเฉียนแตกต่างออกไปจากคนอื่น ๆ เซี่ยหยุนเผิงอดด่าจีชุนในใจไม่ได้ ถ้าจีชุนไม่ยืนกรานที่จะแกล้งหานซานเฉียน แล้วเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร? “กลัวเหรอ?” หานซานเฉียนพูดออกมาสองคำง่าย ๆ เซี่ยหยุนเผิงเหงื่อตก เขาจะไม่กลัวได้อย่างไร ตอนนี้เขากลัวแทบตายแล้ว ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นใจจะขาด ไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ “หานซานเฉียน วันนี้เป็นงานแต่งงานของผม โปรดให้เกียรติผมด้วยเถอะนะครับ” เซี่ยหยุนเผิงพูดกับหานซานเฉียนด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “อย่ากังวล ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณลำบาก ผมยังต้องขอบคุณคุณด้วยซ้ำไป” หานซานเฉียนกล่าว เซ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 678
เขาเป็นแค่พนักงานของบริษัทจัดงานแต่งงาน และเป็นสมาชิกในตระกูลเซี่ยและตระกูลเทียน ดังนั้นในสถานการณ์แบบนี้ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตายอย่างไร เมื่อได้ยินคำพูดของเจี่ยงหลาน พิธีกรก็รีบเดินไปหาและพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมนะ ผมแค่รับคำสั่งจากเซี่ยหยุนเผิง” “เขาสั่งให้คุณทำอะไร?” เจี่ยงหลานถามอย่างเย็นชา พิธีกรพูดเสียงสั่น “เขา เขาอยากยั่วยุหานซานเฉียน และทำให้หานซานเฉียนเสียหน้าในงานแต่งงาน” เจี่ยงหลานมองไปที่เซี่ยหยุนเผิง และถามต่อว่า “ใครเป็นคนสั่งให้เธอทำแบบนี้ และมีจุดประสงค์อะไร?” เซี่ยหยุนเผิงไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกับหานซานเฉียน ในใจของเขา หานซานเฉียนมักจะเป็นตัวตลกเสมอ และมันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องตลกสองสามเรื่อง ไม่มีเหตุผลที่จะต้องจริงจังกับหานซานเฉียน แต่จีชุนเป็นแม่ของเขา ในเมื่อจีชุนต้องการแบบนี้ฟ เขาจึงต้องทำให้จีชุนพึงพอใจอยู่แล้ว “ไม่มีใครสั่งผม และผมก็ไม่มีจุดประสงค์อื่นด้วย” เซี่ยหยุนเผิงกล่าว เจี่ยงหลานยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “ไม่มีจุดประสงค์อื่น? ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ เธอคงไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอกมั้ง?” หลังจากพูดจบ เจี่ยงหลานก็มองไปที่จีชุนอีกครั้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 679
“หานเหยียน เธอมาทำอะไรที่นี่?” หานซานเฉียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เมื่อได้ยินชื่อนี้ เทียนหงฮุยใจวูบทันที นามสกุลหานเหมือนกัน และดูไม่แยแสหานซานเฉียน เป็นไปได้ไหมว่าเธอมาจากตระกูลหานด้วย? หากนี่คือการต่อสู้ภายในตระกูลหาน ตระกูลเทียนจะต้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย หานเหยียนมองไปที่เซี่ยฮ้าวหราน โดยไม่สนใจคำพูดของหานซานเฉียน และพูดต่อว่า “แกกลัวตระกูลเทียนไหม? ฉันสามารถให้ช่วยทำให้แกสู้กับตระกูลเทียนได้นะ และจะทำให้แกเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในหยุนเฉิง แกกล้าไหมล่ะ?” เซี่ยฮ้าวหรานไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเหนือกว่าตระกูลตระกูลเทียนได้ในวันหนึ่ง เพราะในหยุนเฉิง ตระกูลเทียนแทบจะครอบครองทั้งหมด แม้ว่าเจียงฟู่และพรรคพวกของเขาจะรวมกันต่อต้านตระกูลเทียน พวกเขาก็ยังไม่กล้า หากพวกเขาลงมือทำ พวกเขากลัวความล้มเหลว กลัวว่าจะไม่เหลืออะไรเลย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า เมื่อมีโอกาสแบบนั้น เซี่ยฮ้าวหรานจะไม่เกิดอารมณ์หวั่นไหว อย่างไรก็ตาม บุคคลไม่รู้ที่มาที่ไปจู่ ๆ ปรากฏตัว แล้วมาบอกเขาว่าสามารถช่วยเขาสู้กับตระกูลเทียนได้นั้น ทำให้เซี่ยฮ้าวหรานไม่ปักใจเชื่อง่าย ๆ “ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย” เซี่ยฮ้าวหราน
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
