เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 246
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 247
ความจริงแล้วภายในใจของซูหยิงเซี่ยไม่ได้คิดว่าหานซานเฉียนเป็นคนทำเรื่องนี้ แต่เธอไม่ได้พูดและไม่ได้ส่ายหน้า หรือพยักหน้ารับใด ๆ ทุกคนในตระกูลซูมาที่ห้องนั่งเล่นและกำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับงานศพของหญิงชรา เมื่อหานซานเฉียนรู้ว่าซูอี้หานจะเอาสินสอดเหล่านั้นไป เขาจึงพูดกับซูอี้หานว่า “เงินพวกนี้ เธอก็ใช้จ่ายอย่างประหยัดอดออมด้วยนะ ไม่งั้นในอนาคตเธอจะต้องจ่ายคืน ซึ่งเธอไม่สามารถจ่ายคืนมันได้”ซูอี้หานมองไปที่หานซานเฉียนอย่างรังเกียจ และพูดว่า “แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ฉันใช้เงินของตัวเองแล้วเกี่ยวอะไรกับแกด้วย แกอย่าลืมว่าแกเป็นแค่คนนอก แกมีสิทธิ์อะไรที่จะชี้แนะฉัน?”“คุณมั่นใจมากว่าสินสอดนั่นเป็นของคุณใช่ไหม?” หานซานเฉียนเอ่ยถามอย่างเย็นชา“แน่นอนสิ” ซูอี้หานกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “นอกจากฉันแล้วจะยังมีใครที่มีสิทธิ์ในสินสอดนั่นอีก?”“ผมแค่แนะนำด้วยความหวังดี คนที่สามารถส่งสินสอดมากมายขนาดนี้มาให้ได้ อีกฝ่ายต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ถ้าคุณจ่ายเงินคืนไม่ได้ อาจจะนำไปสู่จุดจบที่ทำให้ครอบครัวของคุณต้องพังพินาศ” หานซานเฉียนกล่าว“เจ้าโง่ นี่แกสาปแช่งฉันใช่ไหม?” ซูอี้หานจ้องไปที่หานซานเฉียนอย่าง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 248
วันรุ่งขึ้น ห้องโถงไว้ทุกข์ของหญิงชราถูกสร้างขึ้นภายในคฤหาสน์ตระกูลซู หลายคนที่ได้ยินข่าวนี้ต่างรีบมาที่คฤหาสน์ตระกูลซูทีละคน เพื่อส่งหญิงชราเป็นครั้งสุดท้ายถึงแม้หลังจากที่ตระกูลซูได้เป็นผู้ดำเนินการโครงการเฉิงซีอย่างต่อเนื่อง และไม่มีการร่วมมือกับบุคคลอื่นอีก แต่มิตรภาพก่อนหน้านี้ยังคงอยู่ ดังนั้นคนที่มาถึงคฤหาสน์ตระกูลซูจึงมีจำนวนไม่น้อยเช่นกันเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน การแสดงละครของซูไห่เฉายังทำได้ยอดเยี่ยมเหมือนเมื่อวาน ดวงตาทั้งสองของเขาบวมและแดงช้ำราวกับว่าโศกเศร้าเสียใจมาก พูดถึงสาเหตุการเสียชีวิตของหญิงชรากับบุคคลภายนอกว่าเป็นเพราะโรคประจำตัวกำเริบแม้บุคคลภายนอกจะรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกระทันหันมาก แต่หญิงชราก็อายุมากแล้ว การเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นถือเป็นเรื่องปกติได้เช่นกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในตระกูลซู บุคคลภายนอกจึงไม่ได้ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดหานซานเฉียนยืนอยู่ข้างนอกคฤหาสน์ในชุดสีดำและไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะสวมเสื้อผ้าไว้ทุกข์สำหรับลูกหลานคนจีนของตระกูลด้วย เพราะคฤหาสน์หลังนี้เป็นของซูไห่เฉาเรียบร้อยแล้ว แม้แต่ประตูซูไห่เฉาก็ไม่ยอมให้เขาเข้าไปในช่ว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 249
เทียนฉางเฉิงยิ้มบาง ๆ และพูดว่า “หลานขู่เขาขนาดนี้ ครั้งหน้าเขาคงไม่กล้ามาอีกแล้วล่ะ”เทียนหลิงเอ๋อร์บุ้ยปากและพูดด้วยสีหน้าท่าทางไม่พอใจ “แล้วใครบังคับให้คุณปู่ท่านพูดแบบนี้ทุกครั้งล่ะคะ? เริ่มตั้งแต่แรกที่หนูเจอท่าน ท่านก็บอกว่าจะให้ของขวัญกับหนู นี่กี่ปีแล้ว หนูยังไม่เคยเห็นของขวัญนั่นเลยว่ามันเป็นอะไร?"“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เทียนฉางเฉิงหัวเราะเสียงดัง แม้หวางเม่าจะมีตำแหน่งค่อนข้างสูงในเมืองหยุนเฉิง แต่เขาก็เป็นคนตรงไปตรงมา แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยได้รับผลประโยชน์จากผู้อื่น ดังนั้นชีวิตของเขาจึงยืดเยื้อชักหน้าไม่ถึงหลัง แล้วจะยังมีเงินสำรองที่ไหนมาซื้อของขวัญให้เทียนหลิงเอ๋อร์ได้ล่ะ?แต่ชายชราคนนี้ต้องการรักษาภาพลักษณ์เหมือนกัน เขาจึงพูดถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง“คุณปู่คะ คุณปู่หวางมาหาคุณปู่ทำไมกันคะ?” เทียนหลิงเอ๋อร์เอ่ยถามอย่างสงสัย“เขามาขอความช่วยเหลือจากปู่น่ะ” เทียนฉางเฉิงนั่งลงบนโซฟาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ขอความช่วยเหลืออย่างนั้นเหรอคะ? คุณปู่หวางก็ไม่ใช่คนของกลุ่มธุรกิจ แล้วมาหาคุณปู่ให้ช่วยเหลือเรื่องอะไรคะ?” เทียนหลิงเอ๋อร์เอ่ยถามอย่างงุนงง สำหรับคุณปู่หวางเม่าที่ไม่ได้ให้ของขวั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 250
ในวันเผาศพของหญิงชรา หานซานเฉียนยังคงไม่สามารถติดตามขบวนขนาดใหญ่ไปด้วยได้ นั่นเป็นเพราะท่าทีของซูไห่เฉา ตอนนี้ทุกคนจึงถือว่าหานซานเฉียนเป็นคนนอกโดยสมบูรณ์ แต่เมื่อมาถึงเมรุเผาศพ ซูไห่เฉากลับพบเรื่องบางอย่างเตาเผาศพของเมรุแบ่งออกเป็นระดับต่าง ๆ ด้วยตำแหน่งของหญิงชรา ย่อมต้องเลือกคุณภาพระดับสูงสุด แต่เนื่องจากความผิดพลาดของซูไห่เฉาที่ไม่มีการจองล่วงหน้าไว้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่นำศพของหญิงชราไปวางไว้ที่ด้านข้างพร้อมกับกลุ่มคนที่รออย่างกระวนวาย“ทำยังไงกันดี ถ้าวันนี้ไม่สามารถเผาศพได้ก็จะพลาดฤกษ์ดีแล้วนะ ไห่เฉา นายรีบคิดหาวิธีเร็ว”“ใช่แล้ว ฉันปล่อยให้แม่รออยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ”“ไห่เฉ่า ตอนนี้นายเป็นประธานกรรมการบริษัทของตระกูลซู ศักดิ์ศรีเล็กน้อยแค่นี้ก็ยังให้ไม่ได้เลยเหรอไง?”ซู่ไห่เฉาเจรจากับคนที่อยู่บริเวณเมรุ แต่วันนี้เตาเผาศพคุณภาพสูงที่สุดล้วนไม่ใช่บุคคลธรรมดาที่จะนำมาเผาได้ เขาจึงเสนอเรื่องนี้ไปว่าต้องการลัดคิว แต่ถูกหัวหน้าผู้ดูแลเมรุดุด่าเข้าเต็ม ๆ ซึ่งสีหน้าชายคนนั้นไม่ให้เกียรติเขาเลยแม้แต่น้อย“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเข้าไปในเมรุแล้ว ถ้าขืนออกไปทั้งแบบนี้ ฉันได้ยิน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 251
เมื่อซูไห่เฉาเดินกลับมา บรรดาญาติพี่น้องตระกูลซูต่างพากันชื่นชมซูไห่เฉาอย่างมาก “ไห่เฉา ฉันบอกแล้ว เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคุณ เมื่อสักครู่นี้ผู้จัดการของเมรุเผาศพออกมาบอกว่า เขาจะจัดการแก้ไขปัญหาให้เราในไม่ช้า” “สมกับที่เป็นประธานของเรา ไห่เฉา คุณเก่งจริง ๆ” “บริษัทอยู่ในมือคุณ จะต้องก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไปอย่างแน่นอน” แม้ว่าเรื่องนี้ซูไห่เฉาจะไม่ได้เป็นคนจัดการ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าหานซานเฉียนเป็นคนทำเช่นกัน ซูไห่เฉาจึงยอมรับคำเยินยอเอาไว้ทั้งหมด เขายิ้มแล้วพูดว่า “ตอนแรกก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ยังไงตอนนี้ผมก็เป็นประธานบริษัท เขาต้องให้เกียรติผมอยู่แล้ว” “แน่นอน ใครจะกล้าไม่ให้เกียรติประธานแห่งตระกูลซูล่ะ?” ในขณะที่บรรดาญาติพี่น้องตระกูลซูกำลังภาคภูมิใจอยู่นั้น ก็มีน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามดังขึ้นมาว่า “ประธานบ้าบออะไร ไม่อยู่ในสายตาผมสักนิด” เมื่อซูไห่เฉาเห็นชัดเจนแล้วว่าเจ้าของเสียงคือใคร สีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว เขาเป็นผู้จัดการที่อยู่ในสำนักงานเมื่อครู่นี้ ญาติตระกูลซูไม่รู้ว่าเขาให้เกียรติใคร แต่ตัวเขาเองนั้นรู้ดี “คุณ...ทำไมคุณพูดแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 252
ด้วยความช่วยเหลือจากหานซานเฉียน การฌาปนกิจและฝังศพไม่ได้ทำให้ฤกษ์มงคลล่าช้าไป สามารถจัดขึ้นได้ในวันเดียวกัน แต่น่าเสียดายที่ตระกูลซูไม่ได้รู้สึกขอบคุณหานซานเฉียนในเรื่องนี้ กลับกลายเป็นเกลียดชังเขามากเป็นพิเศษด้วยซ้ำไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูไห่เฉา เขารู้สึกว่าตนเองต้องรู้สึกอับอายเพราะหานซานเฉียน ดังนั้นเขาจึงจดจำความเคียดแค้นที่มีต่อหานซานเฉียนเอาไว้อีกครั้ง ไม่กี่วันต่อมา เรื่องของตระกูลซูก็เงียบลง และมันก็ไม่ได้เป็นที่โจษจันมากมายนักในเมืองหยุนเฉิง ถึงอย่างไรหญิงชราก็ไม่ได้ถือว่าเป็นบุคคลสำคัญอะไรในตระกูลซู เช้าวันนี้ ในขณะที่หานซานเฉียนยังไม่ตื่นนอนก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมาหลายครั้งอย่างเอาเป็นเอาตาย “ทำไมคุณยังไม่ตื่นนอนอีก คุณลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้ต้องทำอะไรบ้าง?” เทียนหลิงเอ๋อร์พูดอย่างรีบร้อนตามคาด หานซานเฉียนลืมตาสะลึมสะลือขึ้นมองดูเวลา แล้วกดวางสายไปซะ บ้าไปแล้ว นี่ยังไม่ถึงเวลาหกโมงเช้าเลย! เทียนหลิงเอ๋อร์ที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ไม่ได้เห็นหน้าหานซานเฉียนมาหลายวันแล้ว ดังนั้นเธอจึงอดใจรอแทบไม่ไหว แม้ว่าจะยังเป็นเวลาเช้าตรู่ แต่ในความคิดของเธอ วันนี้หานซานเฉียนต้องเผชิญก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 253
“ผู้อาวุโสซ่างกวน ไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่จริง ๆ” “ครั้งนี้ผู้อาวุโสซ่างกวนมาถึงเมืองหยุนเฉิง มีเรื่องอะไรให้ต้องจัดการเหรอครับ? ถ้ามีอะไรให้ผมรับใช้ กรุณาเอ่ยปากได้อย่างเต็มที่” “ผู้อาวุโสซ่างกวน นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งแก่สมาคมหมากล้อมเมืองหยุนเฉิงของเรา หากคุณสะดวกชี้แนะสักสองสามกลยุทธ์ ทักษะการเล่นหมากล้อมของเราต้องพัฒนาขึ้นมากอย่างแน่นอน” ซ่างกวนเฮยไป๋เคยชินกับการถูกสรรเสริญเยินยออยู่แล้ว บุคคลระดับเขา ไปที่ไหนย่อมได้รับการต้อนรับจากผู้คนมากมาย เขาเดินเข้าไปหาหวางเม่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วพูดว่า “ขอคำชี้แนะสักสองสามกลยุทธ์งั้นเหรอ ดูซิว่าหัวหน้าของพวกคุณมีศักยภาพสักแค่ไหน” สีหน้าของหวางเม่าแย่ลง เขาพ่ายแพ้มานานหลายปีแล้ว จนกลายเป็นเงามืดในใจยามที่ต้องเผชิญหน้ากับซ่างกวนเฮยไป๋ แค่เห็นหน้าหัวใจก็อยากถอยแล้ว ทำให้เขาพ่ายแพ้โดยที่ยังไม่ทันได้ต่อสู้ “ผู้อาวุโสซ่างกวนจะประลองกับหัวหน้าเหรอ?” “เยี่ยมมาก เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่พวกเราจะได้เห็นผู้อาวุโสซ่างกวนเดินหมากด้วยตาของตัวเอง” “หัวหน้า เวลาไม่รอช้า เรามาเริ่มกันเถอะ” การเดินหมากของซ่างกวนเฮยไป๋ คนเหล่านี้ล้วนเคยเห็นมาแ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 254
ทันทีที่หวางเม่าพูดจบ สมาชิกทั้งหมดของสมาคมหมากล้อมก็มองไปทางสวี่ฮวนซึ่งเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า หวางเม่ามีลูกศิษย์สองคน คนหนึ่งคือเซี่ยเฟย และอีกคนหนึ่งก็คือสวี่ฮวน เซี่ยเฟยถูกหวางเม่าขับไล่ออกจากสำนักเมื่อหลายวันก่อน คนที่สามารถลงสนามแทนเขาได้ก็เหลือเพียงสวี่ฮวนเท่านั้น แต่ระดับฝีมือด้านหมากล้อมของสวี่ฮวนนั้นไม่ได้โดดเด่นมากนัก ถ้าเป็นเซี่ยเฟย พวกเขายังพอเข้าใจ แต่ถ้าส่งสวี่ฮวนลงสนาม มันจะไม่เห็นทนโท่อยู่หรือว่าจะแพ้? ทันใดนั้น หานซานเฉียนได้เดินเข้ามาเคียงข้างเทียนฉางเฉิง เนื่องจากมาสายจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “หัวหน้า ด้วยความสามารถของสวี่ฮวน จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของลูกศิษย์ผู้อาสุโสซ่างกวนได้ยังไง อย่าเสียเวลาเลย คุณลงสนามเองเถอะ” “ใช่แล้ว สวี่ฮวนจะเอาชนะได้ยังไง” “ระดับฝีมือด้านหมากล้อมของเธอ พวกเราทุกคนต่างรู้กันดี” เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม้ว่าสวี่ฮวนจะรู้สึกไม่ยินยอม แต่ก็ทำได้เพียงกัดฟันและนิ่งเงียบ เพราะความรู้เรื่องหมากล้อมของเธอนั้นไม่ลึกซึ้งจริง ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องความสามารถเลย เห็นได้ชัดว่าโอวหยางซิวเจี๋ยที่อยู่ตรงหน้าเป็นยอดฝีมือ ต่อให้เธอลงสนามสู้ ก็มี
บทล่าสุด
