Share
บทที่ 253
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 254
ทันทีที่หวางเม่าพูดจบ สมาชิกทั้งหมดของสมาคมหมากล้อมก็มองไปทางสวี่ฮวนซึ่งเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า หวางเม่ามีลูกศิษย์สองคน คนหนึ่งคือเซี่ยเฟย และอีกคนหนึ่งก็คือสวี่ฮวน เซี่ยเฟยถูกหวางเม่าขับไล่ออกจากสำนักเมื่อหลายวันก่อน คนที่สามารถลงสนามแทนเขาได้ก็เหลือเพียงสวี่ฮวนเท่านั้น แต่ระดับฝีมือด้านหมากล้อมของสวี่ฮวนนั้นไม่ได้โดดเด่นมากนัก ถ้าเป็นเซี่ยเฟย พวกเขายังพอเข้าใจ แต่ถ้าส่งสวี่ฮวนลงสนาม มันจะไม่เห็นทนโท่อยู่หรือว่าจะแพ้? ทันใดนั้น หานซานเฉียนได้เดินเข้ามาเคียงข้างเทียนฉางเฉิง เนื่องจากมาสายจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “หัวหน้า ด้วยความสามารถของสวี่ฮวน จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของลูกศิษย์ผู้อาสุโสซ่างกวนได้ยังไง อย่าเสียเวลาเลย คุณลงสนามเองเถอะ” “ใช่แล้ว สวี่ฮวนจะเอาชนะได้ยังไง” “ระดับฝีมือด้านหมากล้อมของเธอ พวกเราทุกคนต่างรู้กันดี” เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม้ว่าสวี่ฮวนจะรู้สึกไม่ยินยอม แต่ก็ทำได้เพียงกัดฟันและนิ่งเงียบ เพราะความรู้เรื่องหมากล้อมของเธอนั้นไม่ลึกซึ้งจริง ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องความสามารถเลย เห็นได้ชัดว่าโอวหยางซิวเจี๋ยที่อยู่ตรงหน้าเป็นยอดฝีมือ ต่อให้เธอลงสนามสู้ ก็มี
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 255
หวางเม่ามองหานซานเฉียนด้วยความซาบซึ้งใจ ถ้าหานซานเฉียนไม่ร่วมเล่นละครกับเขา วันนี้เขาคงไม่ใช่แค่เสียหน้าในเกมหมากล้อมเท่านั้น ซ่างกวนเฮยไป๋มองหานซานเฉียนอย่างดูถูก แล้วพูดว่า “ได้ รอให้ลูกศิษย์ของคุณแพ้ แล้วคุณค่อยลงสนาม แต่ผมแนะนำให้คุณควรรีบเตรียมตัวตั้งแต่เนิ่น ๆ นะ” ซ่างกวนเฮยไป๋มั่นใจในความสามารถของโอวหยางซิวเจี๋ยมาก ถึงอย่างไรก็เป็นลูกศิษย์ที่เขาตั้งใจฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ถ้าแม้แต่ลูกศิษย์ของหวางเม่ายังเอาชนะไม่ได้ ไม่เท่ากับเสียแรงเปล่าหรอกหรือ “เฮ้อ ต้องมาเสียเวลากับคุณอีก เร็วเข้าเถอะ เวลาของผมมีค่ามาก” โอวหยางซิวเจี๋ยดูท่าทางหงอยเหงาซึมเซา ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกสนใจการแข่งหมากล้อมกับหานซานเฉียนเลย สวี่ฮวนนำกระดานหมากล้อมออกมา โอวหยางซิวเจี๋ยจับหมากสีขาว หานซานเฉียนจับหมากสีดำ การแข่งขันหมากล้อมเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ บรรดาจีนมุงต่างชะเง้อคอมอง หวางเม่ารู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน ถ้าหานซานเฉียนเอาชนะโอวหยางซิวเจี๋ยไม่ได้ สงครามครั้งนี้เขาย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว อีกอย่างถ้าหานซานเฉียนพ่ายแพ้ เขาก็คงจะแพ้ด้วยอย่างแน่นอนเช่นกัน เกียรติยศของเขาจะถูกซ่างกวนเฮยไป๋เหยียบย่ำก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 256
เมื่อหานซานเฉียนพูดออกมาเช่นนี้ ทุกคนต่างพากันฮือฮา แม้แต่หวางเม่ายังหน้าซีดเผือด เมื่อเอาชนะโอวหยางซิวเจี๋ยได้แล้วก็ควรจะรู้จักพอ ตอนนี้ที่พูดแบบนี้ออกมานั้นไม่เป็นการยั่วยุซ่างกวนเฮยไป๋หรอกหรือ? “พ่อหนุ่ม ทำไมคุณถึงพูดจาดูหมิ่นกันแบบนี้ นึกว่าใครก็เป็นคู่ต่อกรกับซ่างกวนเฮยไป๋ก็ได้หรือไง?” “คุณเอาชนะลูกศิษย์ของผู้อาวุโสซ่างกวนได้ก็เพราะความโชคดี ยังกล้าอวดดีถึงขนาดนี้” “พ่อหนุ่ม เจียมตัวไว้บ้างก็ดีนะ ไม่อย่างนั้นตัวเองนั่นล่ะที่จะเสียหน้า” สมาชิกของสมาคมมองหานซานเฉียนอย่างขุ่นเคือง ไม่พอใจกับการไม่ให้เกียรติของเขา หวางเม่ารู้ว่าถ้าหานซานเฉียนแข่งขันกับซ่างกวนเฮยไป๋นั้นจะเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ จึงรีบพูดขึ้นว่า “รีบขอโทษเดี๋ยวนี้” หานซานเฉียนจ้องมองซ่างกวนเฮยไป๋ด้วยสายตาดุจคบเพลิง ดังคำกล่าวของเทียนฉางเฉิงที่พูดว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากจริง ๆ หากพลาดไป เกรงว่าชีวิตนี้คงไม่ได้มีโอกาสเป็นครั้งที่สองแล้ว ถึงจะแพ้แล้วจะเป็นอะไรไปล่ะ? ถ้าไม่รู้จักท้าทายตัวเองเสียบ้าง แล้วจะรู้ขีดจำกัดความสามารถได้อย่างไรกัน? เทียนฉางเฉิงแตกต่างจากคนอื่น ๆ เขามองหานซานเฉียนด้วยความชื่นชม คนหนุ่ม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 257
หานซานเฉียนขมวดคิ้วบาง ๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ดูเกมเงียบ ๆ วางหมากยอมแพ้ก่อนจะตัดสินแพ้ชนะ นี่คือคุณธรรมประจำใจของพวกคุณเหรอครับ?” ประโยคนี้ทำให้ทุกคนพูดไม่ออกทำได้เพียงมองหานซานเฉียนด้วยความโกรธเท่านั้น ซ่างกวนเฮยไป๋ยิ้มเยาะ หากความดื้อรั้นนี้สะท้อนให้เห็นในตัวโอวหยางซิวเจี๋ย เขาจะต้องปลื้มปีติอย่างแน่นอน แต่เมื่อเป็นหานซานเฉียน เขาจึงคิดว่ามันเป็นความโง่เง่า เพราะนี่คือลูกศิษย์ของหวางเม่า เขาย่อมไม่มีทางมองในแง่ดี “คุณปู่ เขาหล่อมาก” ทันใดนั้น เทียนหลิงเอ๋อร์ก็เข้ามากระซิบที่ข้างหูของเทียนฉางเฉิง เจ้าหมอนี่ คำพูดเมื่อครู่นั้นมีความครอบงำอย่างแท้จริง สมาชิกในสมาคมทุกคนไม่สามารถหาคำมาโต้แย้งได้ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมืออย่างซ่างกวนเฮยไป๋ เขาไม่ได้แสดงความขี้ขลาดออกมาแม้แต่น้อย แต่ยังแสดงความห้าวหาญออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหาได้ยากในคนหนุ่มสาวในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาเก่งกาจมากเท่าไร เทียนฉางเฉิงก็ยิ่งรู้สึกกังวลใจมากขึ้นเท่านั้น คนแบบนี้ไม่มีทางเป็นพวกไร้ประโยชน์ การแต่งงานเข้าตระกูลซูเป็นเพราะเขามีเรื่องในใจที่พูดยาก หรือว่ามีจุดประสงค์บางอย่างกันแน่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 258
ซ่างกวนเฮยไป๋รู้สึกโกรธจนแทบกระอักเลือด พาโอวหยางซิวเจี๋ยออกไปทันที ในขณะที่สมาชิกของสมาคมต่างตกตะลึงเมื่อเห็นหานซานเฉียน ต่อหน้าซ่างกวนเฮยไป๋ เขาบอกว่าเขาไม่เห็นโอวหยางซิวเจี๋ยอยู่ในสายตา และที่แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันแข็งแกร่งเช่นนี้ เพียงเพราะว่ามันเป็นงานอดิเรกของเขา! “โอ้พระเจ้า ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงได้จองหองขนาดนี้” “ไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนเลย แม้แต่ซ่างกวนเฮยไป๋ เขาก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตา” “เขาไม่ได้จองหอง ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถบังคับให้ซ่างกวนเฮยไปมาถึงจุดจุดนี้ได้” “ให้ตายสิ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคนที่เก่งกาจแบบนี้ในเมืองหยุนเฉิง ช่างเป็นหน้าเป็นตาแก่วงการหมากล้อมแห่งเมืองหยุนเฉิงจริง ๆ” หานซานเฉียนมองไปยังคนที่กระตือรือร้นอยากจะคุยผูกสัมพันธ์กับเขา แล้วพูดกับหวางเม่าว่า “คุณปู่หวาง ผมยังมีบางอย่างต้องทำ ขอตัวก่อนนะครับ” เมื่อพูดจบ หานซานเฉียนก็เร่งฝีเท้าออกไปทันที เทียนหลิงเอ๋อร์มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็วและวิ่งช้า ๆ ตามหานซานเฉียนไป เทียนฉางเฉิงเดินเข้าไปหาหวางเม่า แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “ตาแก่ กล้าดียังไงถึงเอาเปรียบฉัน” “ฉันไปเอาเปรียบนายตอนไ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 259
ชายคนนั้นเห็นท่าทางหลงใหลของหานซานเฉียนก็หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “คุณดูสิ คนไร้อนาคตทำได้แค่มองดูอยู่ข้างนอก คุณรู้แล้วใช่ไหมว่ามีความสุขมากแค่ไหนที่ได้แฟนแบบผม” หญิงสาวปิดปากหัวเราะคิกคัก มองดูหานซานเฉียนอย่างดูถูก แล้วพูดว่า “คนจนแบบนี้ต่อให้ฉันตาบอดก็ชอบไม่ลงหรอก” เมื่อพูดจบ ทั้งสองคนก็เดินออกไปแล้วเดินมาที่รถ BMW Z4 ที่อยู่บนลานจอดรถริมถนน ใกล้กับรถของพวกเขานั้นมีรถลัมโบร์กินีจอดอยู่คันหนึ่ง “รถคันนี้สวยมาก คุณจะซื้อได้เมื่อไหร่?” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่ม ชายหนุ่มมีท่าทีเก้อเขินเล็กน้อยแล้วพูดว่า “รีบขึ้นรถเถอะ พูดอะไรไร้สาระ คนธรรมดาทั่วไปจะซื้อรถนี้ไหวเหรอ?” ขณะเดียวกันนั้นไฟหน้ารถได้กะพริบขึ้น รถลัมโบร์กินีที่ปลดล็อกเรียบร้อยแล้วกำลังรอต้อนรับเจ้าของมัน หญิงสาวนั่งอยู่ในรถแล้วมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าเจ้าของรถลัมโบร์กินีคือใคร ทันใดนั้นหานซานเฉียนก็หยุดเดินอย่างกะทันหัน เพราะมีชายชรายืนอยู่ตรงหน้าขวางทางของเขาไว้ “คุณปู่เหยียน” หานซานเฉียนอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อ เหยียนจุน อาจารย์ของหานซานเฉียนตั้งแต่เด็กจนโต อาจกล่าวได้ว่าที่หานซานเฉียนมีความสามารถอย่างเช่นตอนนี้เป็นเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 260
คืนนั้นที่โต๊ะอาหารค่ำ หานซานเฉียนบอกเรื่องที่ต้องจากไประยะเวลาหนึ่งกับซูหยิงเซี่ย ภายนอกซูหยิงเซี่ยดูเฉยเมยและพยักหน้ารับรู้อย่างเย็นชา แต่เจี่ยงหลานไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะไปทำเรื่องที่ดี เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “หานซานเฉียน ถ้าแกเลี้ยงดูผู้หญิงอื่นไว้นอกบ้าน ก็อย่าให้พวกเรารู้แล้วกัน ไม่งั้นฉันจะไล่แกออกจากตระกูลซู” สิ่งที่เจี่ยงหลานพูด หานซานเฉียนไม่เก็บเอามาใส่ใจ ผู้หญิงคนนี้มองเขาด้วยความเกลียดชัง เธอจึงพูดอะไรดี ๆ ออกมาไม่ได้ “อ้อ ก่อนที่แกจะไป ทิ้งเงินทั้งหมดของแกไว้ด้วย ฉันจะไม่ยอมให้แกเอาเงินของตระกูลซูไปใช้เลี้ยงดูผู้หญิงคนอื่น” เจี่ยงหลานกล่าว หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมมีเงินหลายหมื่นล้าน คุณจะเอาไหม?” เจี่ยงหลานยิ้มเยาะ คนไร้ค่าคนนี้กล้าดีอย่างไรมาบอกเธอว่ามีเงินหลายหมื่นล้าน ขี้โม้หรือเปล่า? “ถ้าแกมีเงินหลายหมื่นล้าน ฉันก็เป็นเจ้าของสี่อุตสาหกรรมหลักแล้ว อย่ามาขี้โม้” เจี่ยงหลานพูดอย่างดูถูก หานซานเฉียนยักไหล่ “ในเมื่อไม่เชื่อผม แล้วจะให้ผมเอาเงินที่ไหนออกมาล่ะ?” “หานซานเฉียน อย่ามาเสแสร้งต่อหน้าฉัน ฉันรู้ว่าแกยังมีเงินอยู่ วันนี้ต้องเอาออกมาให้หมด นี่เป็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 261
เจี่ยงหลานลูบคลำใบหน้าของเธอ แล้วมองหานซานเฉียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ เจ้า...เจ้าคนไร้ประโยชน์คนนี้ กล้าตบเธอ! “ความอดทนของผม ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะมาเหยียบจมูกผมได้ ผมขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ายังพูดจากเหลวไหลต่อไป ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้ว” สีหน้าของหานซานเฉียนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เยือกเย็นไปถึงกระดูก แววตาของเจี่ยงหลานเป็นตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ซูกั๋วเย่าเองก็ยังตกตะลึง เหมือนเขาจะมองเห็นพลังของหานซานเฉียนที่ใช้กำลังกับซูไห่เฉาคราวก่อนซึ่งน่าสะพรึงกลัวมาก “หานซานเฉียน คุณทำอะไรน่ะ!” ซูหยิงเซี่ยได้สติกลับมาแล้วจึงตวาดใส่หานซานเฉียนด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ ถึงอย่างไรเจี่ยงหลานก็เป็นแม่ของเธอ หานซานเฉียนอยู่ในฐานะคนรุ่นหลังจะมาทำร้ายผู้อาวุโสกว่าได้อย่างไร? หานซานเฉียนยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหน้า แล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง ได้ยินเสียงเจี่ยงหลานโวยวายอยู่ข้างนอก หานซานเฉียนกลับรู้สึกสงบนิ่ง คนแบบนี้เขาควรจะสอนบทเรียนให้เธอมานานแล้ว แม้ว่าบทเรียนนี้จะยังไม่เพียงพอ แต่หานซานเฉียนจะทำให้เธอสำนึกตัวเองได้ในวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว! ซูหยิงเซี่ยนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเหม
Latest chapter
