เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 260
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-09-05 19:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 261
เจี่ยงหลานลูบคลำใบหน้าของเธอ แล้วมองหานซานเฉียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ เจ้า...เจ้าคนไร้ประโยชน์คนนี้ กล้าตบเธอ! “ความอดทนของผม ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะมาเหยียบจมูกผมได้ ผมขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ายังพูดจากเหลวไหลต่อไป ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้ว” สีหน้าของหานซานเฉียนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เยือกเย็นไปถึงกระดูก แววตาของเจี่ยงหลานเป็นตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ซูกั๋วเย่าเองก็ยังตกตะลึง เหมือนเขาจะมองเห็นพลังของหานซานเฉียนที่ใช้กำลังกับซูไห่เฉาคราวก่อนซึ่งน่าสะพรึงกลัวมาก “หานซานเฉียน คุณทำอะไรน่ะ!” ซูหยิงเซี่ยได้สติกลับมาแล้วจึงตวาดใส่หานซานเฉียนด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ ถึงอย่างไรเจี่ยงหลานก็เป็นแม่ของเธอ หานซานเฉียนอยู่ในฐานะคนรุ่นหลังจะมาทำร้ายผู้อาวุโสกว่าได้อย่างไร? หานซานเฉียนยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหน้า แล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง ได้ยินเสียงเจี่ยงหลานโวยวายอยู่ข้างนอก หานซานเฉียนกลับรู้สึกสงบนิ่ง คนแบบนี้เขาควรจะสอนบทเรียนให้เธอมานานแล้ว แม้ว่าบทเรียนนี้จะยังไม่เพียงพอ แต่หานซานเฉียนจะทำให้เธอสำนึกตัวเองได้ในวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว! ซูหยิงเซี่ยนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเหม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 262
เมื่อได้ยินแบบนี้ ซ่างกวนเฮยไป๋ก็ตกใจและเข้าใจผิดว่าเหยียนจุนกำลังตำหนิเขา จึงรีบอธิบายว่า “ผมประมาทเกินไป ชนะแค่สิบจุดครับ” เหยียนจุนหัวเราะแล้วพูดว่า “ถ้าให้เวลาเขาอีกห้าปี คุณจะยังเอาชนะเขาได้ไหม? พูดมาตามตรง” เวลาห้าปี สีหน้าของซ่างกวนเฮยไป๋เริ่มย่ำแย่ลงอย่างถึงที่สุด ตอนนี้เขาอายุมากแล้ว สมองของเขาก็แย่ลงเรื่อย ๆ ในช่วงเวลาห้าปี ทักษะการเล่นหมากล้อมของเขาจะถดถอยลง แต่ชายหนุ่มคนนั้นจะพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ อีกห้าปีข้างหน้า ตาชั่งของผู้ชนะจะต้องเอนเอียงไปหาชายหนุ่มคนนั้นอย่างแน่นอน แต่การยอมรับความล้มเหลวของตัวเอง ไม่ใช่สิ่งที่ซ่างกวนเฮยไป๋จะพูดออกมาได้ ในฐานะผู้นำ สิ่งสำคัญที่สุดคือภาพลักษณ์ แล้วจะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้าคนหนุ่มคนหนึ่งได้อย่างไร? “คุณเหยียน อีกห้าปีข้างหน้า ลูกศิษย์ของผมจะต้องชนะเขาอย่างแน่นอน” ซ่างกวนเฮยไป๋กล่าว เหยียนจุนยิ้มเล็กน้อย ชายคนนี้คิดว่าเขาไม่พอใจที่พ่ายแพ้ แต่ในความเป็นจริง เหยียนจุนกลับมีความสุขกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม หานซานเฉียนเป็นคนที่เขาฝึกฝนอบรมมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็เป็นเรื่องดีที่ซ่างกวนเฮยไป๋เป็นศัตรูกับหานซานเฉียน การเติบโตขึ้นของคนเรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 263
ณ ที่แห่งนี้ เป็นสถานที่ที่คุ้นเคยมากสำหรับหานซานเฉียน หลังลงจากเครื่องแล้ว เหยียนจุนก็บอกเขาว่า “ไปเที่ยวให้สนุกเถอะ พรุ่งนี้อย่าลืมกลับบ้านแล้วกัน” หานซานเฉียนพยักหน้ารับและไม่พูดอะไรอีก สถานที่เหล่านั้นใหญ่โตมาก มีหลายสถานที่ที่หานซานเฉียนไม่เคยไป เพราะตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน คุณย่าของเขาจะพาหานจุนไปกับเธอเท่านั้น ส่วนเขาต้องอยู่ที่บ้าน ได้แต่รอให้หานจุนกลับมาเล่าให้เขาฟังว่าสถานที่เหล่านั้นน่าสนุกแค่ไหน ตอนเด็ก ๆ หานซานเฉียนตั้งตารอสวนสนุกที่หานจุนเล่าให้ฟัง สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไปดูด้วยตัวเองเมื่อโตขึ้น แต่เมื่อหานซานเฉียนเติบโตขึ้น เขาก็ไม่เคยไปที่นั่น เพราะสถานที่ที่หานจุนเคยไป เป็นที่ที่คุณย่าทิ้งอคติไว้กับเขา เขารู้ว่าถึงแม้จะไปที่นั่นก็ไม่มีทางมีความสุข ณ อาคารเฟิงเฉียน ในฐานะบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียง กลุ่มเฟิงเฉียนยังมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมมากมาย ฉินหลิน ประธานบริษัทเฟิงเฉียนอยู่ในตำแหน่งสูง แม้ว่าเขาจะไม่สามารถยกฐานะเข้าไปอยู่ในวงเวียนของตระกูลใหญ่เหล่านั้นได้ แต่ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ก็ยังมีผู้คนมากมายที่ให้เกียรติเขา หานซานเฉียนไม่มีบัตรพนักงาน จึงถูกเจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 264
“งั้นเหรอ?” สองคำนี้ดังออกมาจากปากของหานซานเฉียนอย่างเย็นชา พร้อมด้วยท่าทีเหมือนผู้ที่อยู่เหนือกว่า กำลังคุยกับผู้ที่มีฐานะต่ำกว่า แค่คำพูดสองคำกับเสียงที่คุ้นเคยนี้ ก็ทำให้ฉินหลินตัวสั่นเทา เขา... เมื่อฉินหลินหันกลับไปก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยภายใต้หมวกแก๊ป ถ้าไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ ฉินหลินก็แทบจะคุกเข่าลงไปแล้ว! ทำไมจู่ ๆ เขาก็กลับมา! หลายคนไม่สามารถแยกแยะหานซานเฉียนกับหานจุนได้ แต่ฉินหลินรับรู้ถึงเอกลักษณ์ของคนสองคนนี้เป็นอย่างดี อีกอย่างตอนนี้หานจุนยังถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำหยุนหลง จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ “คุณ...คุณหาน” ฉินหลินปากแห้งและรู้สึกเสียใจกับท่าทีจองหองของตัวเองเมื่อสักครู่นี้ เขารีบโค้งตัวลงเล็กน้อยให้กับหานซานเฉียน “เดี๋ยวนี้การจะพบคุณมันยากขนาดนี้เชียวเหรอ?” หานซานเฉียนถามอย่างเย็นชา “ไม่ครับ ๆ ๆ ๆ” ฉินหลินพูดพร้อมโบกมือไปมาด้วยความตื่นตระหนกแล้วพูดว่า “คุณหาน โปรดตามผมมาครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเห็นท่าทีของฉินหลินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ต่างก็พากันอ้าปากค้าง ผู้ชายคนนี้เป็นใครถึงสามารถทำให้ประธานกลุ่มเฟิงเฉียนหวาดกลัวได้ถึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 265
บ้านใหญ่ตระกูลหาน สถานที่นี้ หากพูดกันตามตรงแล้วก็ไม่ใช่คฤหาสน์หรูหราอะไร แต่เป็นเรือนสี่ประสานที่อยู่ลึกเข้าไปในตรอก ทั่วทั้งสี่ทิศ ที่ดินผืนเล็ก ๆ ทุกตารางนิ้วนั้นมีค่าดั่งทองคำ มีสวนดอกไม้อิสระ บ่อปลา กลางลานบ้านยังมีไม้พะยูงไหหลำอายุร้อยปีอยู่ด้วย หนานกงเชียนชิวนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกใต้ต้นไม้ และมีเหยียนจุนยืนอยู่ไม่ไกล “เจ้าคนไม่เอาถ่าน ถ้าเขากลับมาที่นี่ เขาคงรอไม่ไหวที่จะใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาแล้วสินะ?” หนานกงเชียนชิวพูดอย่างเย็นชา เรื่องแบบนี้ ปกติแล้วมีแต่หานจุนเท่านั้นที่ทำอะไรแบบนั้น แต่หนานกงเชียนชิวกลับเชื่อว่าเขาทำไปเพียงเพื่อขยายวงสังคม หาเพื่อนให้มากขึ้น เพื่อความก้าวหน้าของตระกูลหาน ส่วนหานซานเฉียน ถ้าเขาไม่ได้กลับบ้าน ไม่ว่าจะไปที่ไหน หญิงชราคิดว่าเขากำลังทำตัวเหลวไหลอยู่เสมอ “ผมจะให้เขากลับบ้านพรุ่งนี้ครับ” เหยียนจุนกล่าว เมื่อได้ยินแบบนี้ หนานกงเชียนชิวก็มีสีหน้าไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร เหยียนจุนมีสถานะพิเศษในตระกูลหาน แม้ว่าเขาจะดูเหมือนเป็นบอดี้การ์ดอันดับหนึ่งของตระกูลหาน แต่การดำรงอยู่ของเขา แม้แต่หนานกงเชียนชิวก็ไม่กล้าตำหนิตามใจชอบได้ หนานก
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 266
หานซานเฉียนเดินไปใต้ต้นไม้ ก้มหัวเล็กน้อยให้กับเหยียนจุน แต่เขาไม่ได้ทักทายหนานกงเชียนชิวไม่เคารพและยังอกตัญญูอีกเหรอเนี่ย?หานซานเฉียนไม่ได้ทำอะไร แค่เขาถูกไล่ออกจากตระกูลหานมาเป็นเวลานาน อีกทั้งแต่ไหนแต่ไรมาหนานกงเชียนชิวไม่เคยปฏิบัติต่อเขาแบบหลานชายเลย แล้วทีนี้เขาจะเรียกหนานกงเชียวชิวว่าคุณย่าอย่างเต็มปากได้อย่างไร?“ผมกลับมาแล้ว คุณต้องการให้ผมทำอะไรบ้างครับ?” หานซานเฉียนเอ่ยถามอย่างเย็นชาหนานกงเชียนชิวกัดฟันแน่นพร้อมพูดว่า “ตระกูลหานให้กำเนิดสิ่งปฏิกูลไร้มารยาทผู้ดีอย่างแกมาได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะหานจุนถูกขังคุก แกอย่าคิดที่จะได้กลับมาที่นี่อีกตลอดไปเลย”การโดนดูถูกจากหนานกงเชียนชิวนั้นสำหรับหานซานเฉียนแล้วไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต เขาคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้มานาน“ผมได้ยินมาว่าหานเฉิงใกล้ตายแล้ว คุณต้องการให้ผมไปเคารพศพครั้งสุดท้ายใช่ไหมครับ?” หานซานเฉียนกล่าวหนานกงเชียนชิวลุกยืนขึ้นด้วยท่าทางดุดัน ไม้เท้าที่อยู่ในมือโบกไปทางหัวไหล่ของหานซานเฉียน แล้วพูดด่าทอด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “แกจะพูดยังไงเขาก็คือพ่อของแกนะ ถ้าไม่มีเขาก็ไม่มีแก แล้วแกมีหน้ามาพูดแบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 267
ฉือจิงไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เป็นเวลานาน เขามอบโอกาสครั้งสุดท้ายให้ตระกูลหาน นี่มันหมายความว่าอย่างไร!ฉือจิงสงสัยว่า ทำไมเธอถึงสังเกตเห็นวิกฤติของตระกูลหานทั้งหมดจากปากของหานซานเฉียน แถมวิกฤตครั้งนี้ยังเกิดขึ้นโดยหานซานเฉียนอีก!เขามีแผนการพุ่งเป้ามาที่ตระกูลหานอย่างนั้นเหรอ?ด้วยความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนในตอนนี้ ถ้าต้องการจัดการกับตระกูลหาน ดูเหมือนว่ายังไม่ค่อยเหมาะสมแก่เวลาสักเท่าไหร่ แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ในเมืองหยุนเฉิง ตระกูลหานก็คงไม่เอามันมาอยู่ในสายตา ด้วยความสามารถของฉินหลินในตอนนี้ก็ยังแข่งขันกับตระกูลหานไม่ได้การที่หานซานเฉียนเรียกว่าโอกาสนั้นมีไว้สำหรับหานจุนและหนานกงเชียนชิว และยังสามารถเรียกได้ว่าเป็นโอกาสของเขาด้วยเช่นกัน เพราะแต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ตัดความสัมพันธ์ทางสายเลือดส่วนนี้ไม่ได้ แต่ถ้าเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นอย่างที่เขาคิดเอาไว้จริง ๆ หานซานเฉียนก็ไม่จำเป็นที่จะมีข้ออ้างใด ๆ ให้ใส่ใจเรื่องความสัมพันธ์ทางสายเลือดอีกต่อไปหลังจากปล่อยให้เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ฉือจิงสูดหายใจเข้าลึกแล้วมองไปที่หานเฉิงที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ซึ่งถูกกำหนดให้ไม่สามารถกลับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 268
ฝุ่นละอองคลุกเคล้ากับกลิ่นเหม็นอับชื้นคอยอยู่เป็นเพื่อนเขาหานซานเฉียนไม่ได้ออกจากห้องของตัวเองจนกระทั่งถึงวันฝังศพหานเฉิง เถ้ากระดูกและป้ายหลุมศพ แม้แต่ระยะตำแหน่งของหานเฉิงล้วนเป็นการควบคุมโดยบอดี้การ์ดของตระกูลหาน ต่อให้หานจุนไม่ได้รับทัณฑ์บน หานซานเฉียนก็คงไม่ได้รับการยอมรับจากหนานกงเชียนชิวเหมือนเก่า แถมเขายังไม่มีสิทธิ์ส่งอำลาหานเฉิงเป็นครั้งสุดท้ายด้วยในสายตาของหนานกงเชียนชิวนั้น หานซานเฉียนไม่ใช่คนตระกูลหานมาตั้งนานแล้ว เขาแค่มีค่าสำหรับการใช้งานบางอย่างเท่านั้น เขาถึงมีสิทธิ์ได้กลับมา หลังจากนั้นไม่กี่วัน งานศพของหานเฉิงก็เสร็จสิ้น หนานกงเชียนชิวเดินมาอยู่นอกประตูห้องของหานซานเฉียนด้วยตัวเอง “เจ้าสิ่งปฏิกูลอกตัญญู ยังไม่เสนอหน้าออกมาพบฉันอีกเหรอ?” หนานกงเฉียนชิวที่กำลังเดินด้วยไม้เท้าค้ำยันพูดด้วยเสียงเคร่งขรึมหานซานเฉียนผลักประตูห้องด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดว่า “ผมไม่ใช่คนของตระกูลหานแล้ว ทำไมถึงพูดว่าอกตัญญูล่ะครับ?”หนานกงเชียนชิวพูดด้วยสีหน้าหน้าเย็นชา “หานจุนคิดถึงมิตรภาพความเป็นพี่น้องกับแก เขาต้องการพบกับแกสักครั้ง ควรจะมีความสุขหน่อยนะที่มีพี่ชายแสนดีแบบนี้”
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-07
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
