MasukShare
ตอนที่22 ตำหนิ
Terakhir Diperbarui:
2025-03-18 16:30:58
Bab terkait
ลูกอนุ ตอนที่23 ช่างยั่วยวน
นับตั้งแต่ครั้งนั้น…อาเฟยไม่กล้ากินอาหารจนอิ่มเกินไปอีก แม้ว่าอาหารบนโต๊ะจะช่างยั่วยวนเขาเหลือเกินก็ตาม เขาได้รู้จากหลิวกงกงว่า…เป็นคำสั่งของกุ้ยหวางเฟย ให้จัดอาหารให้เขาเหมือนอย่างที่จัดให้แก่กุ้ยหวางเฟย ทำให้เขายิ่งรักและเทิดทูนกุ้ยหวางเฟยมากขึ้น อาเฟยมีเรื่องตื่นเต้นแทบทุกวัน…อย่างเช้าวันนี้ หลิวกงกงพาช่างตัดเสื้อมายังตำหนักใหญ่ มีบ่าวรับใช้ขนผ้าไหมผ้าแพรอย่างดีหลากสีสันเข้ามาจำนวนมาก แล้วช่างตัดเสื้อก็ถูกพาเข้าไปยังห้องนอนใหญ่ เพื่อวัดตัวกุ้ยหวางเฟย เพราะการวัดตัวจะต้องถอดเสื้อตัวนอกสองชั้นออก เหลือเพียงเสื้อกางเกงตัวใน แล้วช่างตัดเสื้อจึงนำสายวัดมาวัดตัว พอหลี่ชิงวัดตัวเสร็จก็ถามหลิวกงกงว่า “ทำไมจึงให้ช่างตัดเสื้อมาวัดตัวข้า?” “อีกเจ็ดวันจะถึงวันบวงสรวงสวรรค์ขอรับ ท่านอ๋องสั่งให้ตัดชุดพระราชสำนักให้กุ้ยหวางเฟยเพื่อเข้าร่วมพิธีหลวงเป็นทางการครั้งแรก และให้กุ้ยหวางเฟยเลือกผ้าสำหรับตัดชุดใส่ลำลองได้ตามใจปรารถนาขอรับ” “ข้าทำตามใจได้ใช่หรือไม่?” หลี่ชิงถาม “ได้อย่างแน่นอนขอรับ” หลิวกงกงตอบนอบน้อม หลี่ชิงก็ออกคำสั่งทันทีว่า “อาเฟย ถอดเสื้อ” “หา…”
Terakhir Diperbarui : 2025-03-18ลูกอนุ ตอนที่24 สบตากัน
ที่ห้องพักผ่อนของตำหนักใหญ่ในจวนไท่ชินอ๋อง ไท่ชินอ๋องเดินอย่างแผ่วเบาเข้ามาดูสองนายบ่าวที่เอาศีรษะชิดกัน และคนเป็นนายกำลังตั้งอกตั้งใจเขียนจดหมายถึงมารดาอยู่ แล้วเอ่ยเสียงเบาๆ ว่า “ลายมือของเจ้านี่ช่างมีเอกลักษณ์เหลือเกิน” หลี่ชิงกับอาเฟยสะดุ้งโหยง และต่างรีบนั่งตัวตรงขึ้นไท่ชินอ๋องมองหน้าเด็กหนุ่มทั้งสองแล้วอดหัวเราะอย่างขบขันไม่ได้…คนเป็นนายมีหมึกดำเปื้อนแก้ม ส่วนคนเป็นบ่าวมีหมึกดำเปื้อนหน้าผาก ประมุขของจวนหยิบจดหมายขึ้นมามอง ตัวอักษรบิดๆ เบี้ยวๆ หมึกหยดเลอะเป็นแต้มๆ แล้วมองหลี่ชิง “เจ้าไม่เคยคัดตัวอักษรหรือ?” “ขอรับ” หลี่ชิงตอบ “กระดาษก็แพง หมึกก็แพง แม่ไม่มีเงินซื้อขอรับ ได้แต่ใช้กิ่งไม้สอนข้าน้อยขีดเขียนตัวอักษรบนพื้น” “อืม…” ไท่ชินอ๋องใช้มือลูบหมึกที่เปื้อนแก้มกุ้ยหวางเฟย สาวใช้ก็รีบยื่นส่งผ้าเช็ดหน้าให้ เขาจึงเอาผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดหมึกที่เปื้อนแก้มเด็กหนุ่ม “จะให้อาเฟยไปส่งจดหมายหรือ?” “ขอรับ” หลี่ชิงเอ่ย “วันนี้ช่างตัดเสื้อมาวัดตัวข้าน้อย…ข้าน้อยเห็นผ้าสวยๆ ก็อยากส่งไปให้แม่ ให้อาเฟยเอาไปให้และฝากจดหมายไปด้วยขอรับ” “อืม…” ไท่ชินอ๋องพยัก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-18ลูกอนุ ตอนที่25 เต็มแรง
อาเฟยถูกอ้อมแขนแข็งแกร่งโอบกอดเอาไว้ แล้วกลิ้งหลบเท้าม้าที่กระทืบลงมาอย่างหวุดหวิด ม้าพ่วงพีตัวนั้นวิ่งต่อไปอีกเล็กน้อยก็หยุด ย่ำเท้าอยู่กับที่ด้วยท่าทางคึกคัก อาเฟยถูกดึงให้ยืนขึ้นอย่างฉับไว แล้วเสียงห้าวๆ ก็ตะคอกว่า “เจ้าเด็กเมื่อวานซืน ไยมายืนเซ่อซ่าขวางทางม้าของข้า” ตอนแรก อาเฟยคิดจะกล่าวขอบคุณที่อีกฝ่ายช่วยตนไว้ แต่พอถูกตะคอก ก็เดือดปุดๆ ขึ้นมาทันที เถียงกลับว่า “เจ้านะสิเซ่อซ่า ที่ตรงนี้คนอย่างเจ้าเข้ามาได้หรือ?” “คนอย่างข้า เป็นอย่างไร?” อาเฟยมองอีกฝ่ายเต็มตา…เขาเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่กำยำ ดวงหน้าคมเข้ม ดูแล้วไม่คล้ายคนหนานหยาง คล้ายชาวต่างแดนมากกว่า ซ้ำยังคงมิได้โกนหนวดเครามาหลายวัน ไรหนวดไรเคราเขียวครึ้ม สวมชุดรัดกุมสีดำทั้งชุดที่เวลานี้เปรอะเปื้อนด้วยฝุ่นดิน เพราะลงไปกลิ้งหลบเท้าม้าเมื่อครู่ “คนสกปรก ป่าเถื่อน รักแร้เหม็น” เสี่ยวฉีจื่อรีบสะกิด “ท่านอาเฟย…” “อ้อ…เจ้าเด็กเมื่อวานซืนนี่คือ ท่านอาเฟย” บุรุษผู้นั้นมองหน้าอาเฟยแล้วกล่าวว่า “ว่างๆ ข้าจะจับเจ้ามาหนีบรักแร้ให้เหม็นตายไปเลย” อาเฟยสุดทน จะกระโจนเข้าไปสู้กับอีกฝ่ายให้รู้ดำรู้แดง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-18ลูกอนุ ตอนที่26 พวกเจ้ามาทำอะไร
อ๋องสี่มาหาไท่ชินอ๋องที่จวน…ทั้งสองพบกันในห้องทำงาน ที่มีทหารยามเฝ้าอย่างแน่นหนาเข้มงวด… “พี่ใหญ่” “น้องสี่” พอทักทายกันเรียบร้อยแล้ว อ๋องสี่ก็เอาม้วนแผ่นหนังออกมาจากอกเสื้อยื่นส่งให้ไท่ชินอ๋อง “นี่คือสาส์นของท่านข่านอาปาท่านลุงของข้าที่ให้สัญญาว่า ต้าเหลียวจะให้การสนับสนุนต่อพี่ใหญ่” ไท่ชินอ๋องรับสาส์นนั้นมาอ่าน แล้วม้วนเก็บเหมือนอย่างเก่า ก่อนจะเก็บเอาไว้ในช่องลับที่มีกลไกสลับซับซ้อน “เมื่อวันงานพิธีบวงสรวงสวรรค์ ข้าเห็นไทเฮาผลักพระชายาฟางหมิงซิน” อ๋องสี่กล่าวเรียบๆ “อืม” ไท่ชินอ๋องพยักหน้า “ข้าก็คิดว่าต้องเป็นนาง แต่ไม่ได้เห็นกับตาเท่านั้น” “ถ้าท่านเห็น…จะจัดการเรื่องนี้เช่นไร?” “ไม่ทำอะไรทั้งนั้น…ฟางหมิงซินคิดร้ายต่อชิงชิง น่าจะเป็นการยุยงของเจียงซู่จิ่น แต่นางคิดไม่ถึงว่า ไทเฮาเจียงซู่จิ่นไม่ได้วางแผนให้นางกำจัดชิงชิงเพียงคนเดียว แต่จะกำจัดนางด้วยต่างหาก” “นี่แสดงว่า…” อ๋องสี่กล่าวอย่างครุ่นคิด “ไทเฮาเจียงซู่จิ่นยังคงไม่ลืมท่าน” ไท่ชินอ๋องนิ่งไปอึดใจหนึ่ง…เขากับเจียงซู่จิ่นเคยชอบพอกันอยู่พักหนึ่ง แต่ในตอนนั้นนางเลือกองค์
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่27 ยกยิ้มเล็กน้อย
อ๋องสี่มองดูอาเฟยที่ฟุบหน้ากับโต๊ะเขียนหนังสือ เอาสองมือปิดหัวหูเอาไว้มิด แล้วคาดเดาว่า จะต้องมีเรื่องน่าสนุกแน่! เขาก็ใช้สองมือคว้าข้อมือเล็กๆ ของอาเฟย แล้วหิ้วเด็กหนุ่มขึ้นมาทั้งตัว พอเห็นหน้าอาเฟยเท่านั้น…อ๋องสี่ก็หัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆๆๆ…ท่านอาเฟยของข้าเป็นแมวเต็มตัว” บนดวงหน้ากลมๆที่มีรอยบุ๋มตรงแก้ม มีหมึกเขียนเป็นหนวดแมวอยู่หกขีด อาเฟยดิ้น “ท่านปล่อยข้า” หลี่ชิงมองอ๋องสี่ด้วยสีหน้าแห่งคำถาม…อาเฟยไปเป็นของท่านตั้งแต่เมื่อใด? อ๋องสี่ปล่อยมืออาเฟย อาเฟยก็รีบแก้ตัวว่า “ที่จริงข้าไม่ผิด…เหล่าซือ (อาจารย์) ว่า…ผู้ใดเขียนอักษรขาดไปหนึ่งขีด ก็จะวาดหน้าหนึ่งขีด แต่ข้ามิได้เขียนขาด ข้าเขียนเกินต่างหาก ทำไมเหล่าซือจึงทำโทษข้าด้วย แถมยังมากกว่ากุ้ยหวางเฟยอีก”ทำให้ไท่ชินอ๋องพลอยรู้ว่า…หนวดแมวสองเส้นบนดวงหน้าของชิงชิงนั้นมีที่มาอย่างไร ไท่ชินอ๋องกับอ๋องสี่ได้แต่มองหน้ากันแล้วหัวเราะ หลิวกงกงยื่นผ้าเช็ดหน้าที่ชุบน้ำแล้วบิดหมาดๆ ให้ไท่ชินอ๋อง…ท่านอ๋องก็รับมาช่วยเช็ดหน้าให้แก่หลี่ชิงอย่างอ่อนโยน พอถึงเวลากินอาหารกลางวัน… ไท่ชินอ๋องเชิญอ๋
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่28 อันตรายเกินไป
ไท่ชินอ๋องกับอ๋องสี่ควบม้าแข่งกันออกไปนอกเมืองหลวง จนถึงภูเขาสูง ค่อยลงจากหลังม้าแล้วใช้วิชาตัวเบาทะยานขึ้นไปที่ศาลาชมทิวทัศน์ ในศาลาชมทิวทัศน์บนยอดเขานอกเมืองหลวงของหนานหยาง… ไท่ชินอ๋องนั่งอยู่ที่เก้าอี้หินข้างโต๊ะหิน ยกกระติกกระเพาะสัตว์บรรจุเหล้าที่ตนเองพกมาด้วยขึ้นดื่มอึกหนึ่ง อ๋องสี่นั่งหมิ่นเหม่ที่ราวระเบียง ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นวางบนราว ดื่มสุรารสร้อนแรงจากกระติกที่ทำจากกระเพาะสัตว์ของตนบ้างด้วยทีท่าสบายๆ “ข้าตกลงใจแล้ว เรื่องเจียงจ้าน ข้าจะลงมือด้วยตัวเอง” อ๋องสี่เอ่ย “ใช้วิธีของนักฆ่า” “อันตรายเกินไป” ไท่ชินอ๋องแย้ง “ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือหรือ? พี่ใหญ่”(ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือหรือ…เป็นคำเปรียบเปรยว่า…ไม่เสี่ยงอันตรายแล้วจะได้ผลงานที่ต้องการหรือ) “ท่านลุงของเจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่?” ไท่ชินอ๋องถาม “ให้รู้ไม่ได้หรอก…ตั้งแต่บุตรชายทั้งสองของท่านลุงตายไป ท่านลุงกลัวข้าเป็นอะไรไปยิ่งกว่ากลัวหัวตัวเองหลุดออกจากบ่าซะอีก” อ๋องสี่ยกกระติกสุราขึ้นดื่มสองสามอึก ก่อนจะกล่าวต่อ “นี่ถ้าข้าไม่มีเทียนเป่าให้เขายึดเอาไว้เป็นหลักประกัน คงไม่ยอมปล่อย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่29 แล้วหลบซ่อนทำไม
อีกสิบวันต่อมา… “เจ้าทำอะไร? อาเฟย” หลี่ชิงเห็นอาเฟยมุดเข้าไปในพุ่มดอกไม้ ก็ไปแหวกพุ่มไม้ถาม “จุ๊ๆๆ…บ่าวกำลังหลบซ่อนตัวขอรับ” อาเฟยตอบเสียงเบา “หลบซ่อนใคร? แล้วหลบซ่อนทำไม?” “กุ้ยหวางเฟยขอรับ…ถ้าท่านจะถามบ่าวให้ได้ ก็โปรดมุดเข้ามาในนี้ก่อน” หลี่ชิงก็เลยมุดเข้าไปในพุ่มไม้อีกคน “บ่าวหลบซ่อนท่านอ๋องสี่ เขามาซ้อมมวยปล้ำให้บ่าวทุกวัน บ่าวไม่ไหว บ่าวเหนื่อย พอบ่าวไม่ทำตามที่เขาสั่ง เขาก็แกล้งนอนทับบ่าว หรือไม่ก็จับบ่าวหนีบรักแร้…ตั้งแต่เขามาที่จวนไท่ชินอ๋อง ชีวิตของบ่าวช่างวุ่นวายเหลือเกิน ไม่สงบสุขเลยสักวัน” “เช่นนั้นหรือ?” หน้าอ๋องสี่โผล่เข้ามาเกือบชิดติดหน้าอาเฟย อาเฟยสะดุ้งโหยง…แล้วร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกอ๋องสี่คว้าออกไปจากพุ่มไม้ ยกขึ้นพาดไหล่แบกไป “ข้าไม่เล่นกับท่านแล้ว” เสียงอาเฟยลอยมา ตามด้วยเสียงอ๋องสี่ “แต่ข้าจะเล่นกับเจ้า” หลี่ชิงกุมขมับ “ชิงชิง เป็นอะไรไปหรือ?” ไท่ชินอ๋องโผล่หน้าเข้ามาในพุ่มไม้ถาม “ท่านอ๋องหาข้าน้อยเจอได้อย่างไรขอรับ?” หลี่ชิงถามไท่ชินอ๋องกลับ “เสี่ยวฉีจื่อกับเสี่ยวจางจื่อยืนเฝ้าอยู่ตรงนี้” ไท่ช
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่30 ปล่อยนางไป?
“ท่านอ๋อง…” เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหลี่ชิงเบาราวเสียงแมลงหวี่ ส่วนจูอี๋เหนียงเอาแต่ก้มหน้าสะอึกสะอื้น ไท่ชินอ๋องก้าวยาวๆ เข้ามาใกล้ ยกมือขวาขึ้นจะฟาดใส่ศีรษะของจูอี๋เหนียง หลี่ชิงตกใจกระโดดเข้ากอดแขนไท่ชินอ๋องไว้แน่น พลางตะโกน “ท่านอ๋อง…เรื่องราวไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด” “ฮะๆๆ…น่าขัน หลักฐานอยู่ตำตายังจะแก้ตัวอีก” แล้วพระชายาฟางหมิงซินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หวายสานมีคานหาม ใช้บ่าวชายฉกรรจ์สองคนเป็นผู้แบก ก็ให้บ่าวแบกมาให้ตรงกับหน้าประตู “กุ้ยหวางเฟยหนอกุ้ยหวางเฟย…ช่างแก้ตัวได้น่าฟังยิ่งนัก” จูอี๋เหนียงนั้นแสนจะอัดอั้นตันใจ…จะบอกความจริง ก็เกรงชู้รักจะถูกตัดหัวทั้งครอบครัว…จะไม่สารภาพ ก็กลัวว่าจะพลอยทำให้กุ้ยหวางเฟยเดือดร้อนไปด้วย…พอคิดมากหนักเข้า ก็เป็นลมล้มฟุบอยู่กับพื้น หลี่ชิงเป็นห่วงทารกในครรภ์ของนางจึงสั่ง “เสี่ยวฉีจื่อ อุ้มนางขึ้นบนเตียง พื้นเย็น เดี๋ยวนางจะไม่สบายได้”ไท่ชินอ๋องขบกรามกรอด…นี่ต่อหน้าเขายังห่วงใยกันขนาดนี้…ลับหลังเขาจะมิยิ่งกว่านี้หรอกหรือ! เสี่ยวฉีจื่อจะเข้าไปอุ้มจูอี๋เหนียงตามคำสั่งของหลี่ชิง ก็ถูกไท่ชินอ๋องตะคอก “ไม่ต้อง!”
Terakhir Diperbarui : 2025-03-22
Bab terbaru
ลูกอนุ ตอนที่61 ตอนพิเศษ 6
ที่โต๊ะอาหารมื้อเย็น... ไท่ชินอ๋องเสร็จจากการอ่านฎีกา ก็มานั่งเคียงหลี่ชิง ไท่หวางเฟยคีบของโปรดใส่ชามให้อีกฝ่าย พลางกล่าว "ท่านอ๋อง...วันนี้อ่านฎีกาจนถึงเย็น โปรดระวังรักษาสุขภาพด้วยขอรับ" "ขอบใจมาก ชิงชิง" ไท่ชินอ๋องหยิบตะเกียบเงินบริสุทธิ์ขึ้นมาถือไว้ พลางกล่าว "ถ้าข้าขอให้เจ้าช่วยตรวจฎีกาด้วย เจ้าจะว่าอย่างไร?" "มีกฏมณเฑียรบาลห้ามมิให้ฝ่ายในก้าวก่ายราชการแผ่นดินมิใช่หรือขอรับ?" หลี่ชิงถามเสียงเบา "กฏอยู่ที่คน ถ้าข้าแต่งตั้งเจ้าเป็นผู้ช่วย ก็จะหลีกเลี่ยงกฏเกณฑ์นี้ได้" ไท่ชินอ๋องกล่าว "ข้าน้อยเกรงจะตัดสินความไม่เหมาะสมขอรับ" "อืม...ถ้าเช่นนั้น ในตอนแรก เจ้าอ่านแล้วบอกใจความสำคัญให้ข้าเป็นผู้ตัดสินก็ได้ และไม่กำหนดให้เจ้าต้องเข้าประชุมเช้าทุกเช้า" ไท่ชินอ๋องกล่าวพลางยื่นหน้ามาหอมแก้มเปล่งปลั่ง ก็สบเข้ากับดวงตากลมแป๋วของฮ่องเต้น้อย ที่วิ่งเข้ามาเกาะตักหลี่ชิง "หลานกงกง...ฮ่องเต้เสวยหรือยัง?" ไท่ชินอ๋องส่งเสียงถาม "เสวยแล้วขอรับ ท่านอ๋อง" หลานกงกงตอบนอบน้อม "เช่นนั้น เจ้ามาเชิญ(อุ้ม)ฮ่องเต้ออกไป" ไท่ชินอ๋องสั่ง "ขอรับ" หลานกงกง
ลูกอนุ ตอนที่60 ตอนพิเศษ5
ไท่ชินอ๋องหันไปมองต้าโก่ว แล้วถามว่า "ตกลงอาเฟยซื้ออะไรมาฝากชิงชิง?" "เป็นพรมขนสัตว์อย่างดีที่สุดขอรับ" ต้าโก่วประสานมือตอบนอบน้อม "อ้อ..." หลี่ชิงพยักหน้า ก่อนจะถามต้าโก่วว่า "อาเฟยเขียนจดหมายบอกข้าว่า...เขาไม่มีข้าวกิน จริงหรือไม่?" "เป็นความจริงขอรับ" ต้าโก่วตอบด้วยสีหน้าประหลาดชอบกล แต่ดวงตาคู่สวยของหลี่ชิงเริ่มแดงเรื่อและคลอด้วยหยาดน้ำใส ไท่ชินอ๋องเห็น ก็โอบกระชับไหล่บอบบาง พลางเอ่ยปลอบ "น้องสี่คงไม่ปล่อยให้อาเฟยต้องอดข้าวหรอกชิงชิง...จริงหรือไม่ต้าโก่ว?" ท้ายประโยคหันไปไล่เบี้ยองครักษ์ประจำตัวอาเฟยอันดับสี่ "เรื่องนี้มันยาวขอรับ ท่านอ๋อง" ต้าโก่วตอบไม่เต็มปากเต็มคำนัก "เช่นนั้น...เจ้าเล่ามาให้ละเอียด" "ขอรับ..." ต้าโก่วขานรับ แล้วเล่าว่า "มีอยู่วันหนึ่ง ท่านอาเฟยนั่งร้องไห้..." "อาเฟยคงคิดถึงบ้าน" หลี่ชิงเอ่ยขึ้นเบาๆ "หามิได้ขอรับ" ต้าโก่วตอบ "แล้วอาเฟยร้องไห้ทำไม? ถูกผู้ใดรังแกหรือ?" ไท่ชินอ๋องถาม "มิมีผู้ใดรังแกท่านอาเฟยขอรับ" ต้าโก่วเอ่ย "เพียงแต่ท่านอาเฟยเบื่อแป้งย่าง อยากกินข้าวสวย แต่ต้าเหลียวไม่มีข้าวสวย ท่านอ๋อง
ลูกอนุ ตอนที่59 ตอนพิเศษ4
ต้าโก่วนำจดหมายจากต้าเหลียวมาส่งสองฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นของอ๋องสี่ส่งถึงไท่ชินอ๋อง อีกฉบับหนึ่งเป็นของอาเฟยที่ส่งมาถึงกุ้ยหวางเฟย ไท่ชินอ๋องเปิดจดหมายของอ๋องสี่ก่อน แล้วอ่านออกเสียงให้หลี่ชิงฟังด้วย ข้อความในจดหมายเขียนมาสั้นๆ ว่า... "ถึงพี่ใหญ่ วานท่านช่วยหาขันทีให้ข้าสักสี่คน ต้องหนุ่มแน่น วรยุทธดี ซื่อสัตย์ ที่สำคัญที่สุดคือ"รู้งาน" จากน้องสี่ เฉินชง" ดวงตาคู่สวยมองไท่ชินอ๋องอย่างสงสัย "ท่านอ๋องสี่มิใช่มีขันทีอยู่แล้วหรอกหรือ?" "ที่เขาต้องการคือ...ขันทีรู้งาน" ไท่ชินอ๋องตอบ พลางพับจดหมายใส่ซองตามเดิม "รู้งาน?" เรียวคิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้อย "อืม...คงเอาไว้ประกบตัวเจ้ากรมข่าว"ประกบตัวอาเฟย!...หมายความว่าอ๋องสี่ตัดสินใจจะรับอาเฟยเป็นภรรยาแล้ว!!! หลี่ชิงลอบถอนหายใจเบาๆ ไท่ชินอ๋องโอบแขนกอดไหล่บอบบางเอาไว้อย่างปลอบประโลม พลางกล่าวเสียงอ่อนโยนว่า "ชิงชิง...น้องสี่เป็นคนที่พึ่งพาได้ และท่าทางเขาจะรักอาเฟยอย่างจริงใจ เจ้าอย่าได้กังวลเลย" หลี่ชิงพยักหน้าน้อยๆ ไท่ชินอ๋องรู้ว่าหลี่ชิงรักอาเฟยเหมือนน้องชายแท้ๆ และพยายามจะปกป้องอีกฝ่ายไว้
ลูกอนุ ตอนที่58 ตอนพิเศษ3
หลังพิธีการฝังศพ "ซูฟูเหริน" เสร็จ หลี่ชิงก็ขึ้นรถม้ากลับจวนไท่ชินอ๋อง พอถึงจวน...ท่านหมอก็รีบตรวจดูดวงตาของหลี่ชิงทันทีส่วนเสี่ยวฉีจื่อรับผ้าเช็ดหน้าที่ห่อหัวหอมแดงที่เป็นตัวต้นเหตุให้หลี่ชิงน้ำตาไหลพรากไปจากมือเรียวงาม เสี่ยวหงจื่อก็รีบนำกาละมังใส่น้ำสะอาดมาให้เด็กหนุ่มล้างมือที่อาจจะเปื้อนยางของหัวหอมแดง ออกให้หมด "ดวงตาของกุ้ยหวางเฟยระคายเคืองเล็กน้อย พักผ่อนสักวันหนึ่งก็คงหายดีขอรับ ข้าน้อยจะจัดยาบำรุงสายตาให้เทียบหนึ่งขอรับ" ท่านหมอกล่าวหลังจากตรวจดวงตาคู่งามเสร็จ "ขอบคุณท่านหมอมาก" หลี่ชิงกล่าวเสียงนุ่มนวล "เป็นหน้าที่ของข้าน้อยขอรับ" ท่านหมอตอบ แล้วไปจัดยาไท่ชินอ๋องที่นั่งรออยู่ปล่อยให้คนรุมล้อมดูแลหลี่ชิงเสร็จเรียบร้อยก่อนจึงลุกจากเก้าอี้ยาวที่นั่งอยู่ เข้ามาโอบไหล่บอบบาง ถามว่า "เหนื่อยมากหรือไม่? ชิงชิง" หลี่ชิงเผยอยิ้ม ตอบว่า "นิดหน่อยขอรับ...แล้วแม่..." กล่าวยังไม่ทันจบประโยค ไท่ชินอ๋องก็ขัดขึ้น "จุ๊ๆ...ต่อแต่นี้ไปไม่มีท่านแม่ มีแต่ท่านน้า 'หานฝูหรง' น้าสาวคนเล็กของข้า หรือท่านหญิงหาน" "ขอรับ ข้าน้อยจะจำไว้ให้แม่นยำ" หลี่ชิงยิ้
ลูกอนุ ตอนที่57 ตอนพิเศษ2
ไท่ชินอ๋องหายจากอาการบาดเจ็บ ไปว่าราชการตามปกติได้สามวันแล้ว พอกลับถึงจวนวันนี้ก็บอกข่าวดีต่อหลี่ชิง "จริ งหรือขอรับ? ท่านอ๋อง" หลี่ชิงตื่นเต้นดีใจจนออกนอกหน้า...ตั้งแต่เขาถูกจับตัวกลับมา จนเกิดเรื่องวุ่นวายมากมาย เขาไม่ได้พบกับแม่เลย มีเพียงหลิวกงกง เสี่ยวฉีจื่อ กับไท่ชินอ๋องคอยบอกเขาว่า อย่าได้กังวล ขอเพียงเขาอยู่อย่างสงบเสงี่ยม แม่ก็จะปลอดภัย แต่วันนี้...ไท่ชินอ๋องบอกว่าจะให้เขาได้พบกับแม่ "ข้าไม่หลอกเจ้าหรอกนะ...ชิงชิง" ไท่ชินอ๋องตอบ พลางยกมือลูบผมนุ่ม "ขอบคุณขอรับ ขอบคุณมากขอรับ" หลี่ชิงพร่ำพูด น้ำตารื้อ ไท่ชินอ๋องจึงจูงมือหลี่ชิงไปนั่งที่โต๊ะอาหาร "พวกเรากินอาหารกันไปพลางๆ พูดคุยกันไปพลางๆ อีกสักครู่ท่านแม่ยายก็คงมาถึง เพราะข้าให้หลิวกงกงไปรับแล้ว" "ขอรับ" หลี่ชิงคีบกับไว้ในชามของไท่ชินอ๋องอย่างเอาอกเอาใจเป็นพิเศษ "ตั้งแต่ข้าฟื้นจากถูกลูกธนูอาบยาพิษครั้งนี้ ดูชิงชิงของข้าจะเอาใจใส่ข้าเป็นพิเศษ" ไท่ชินอ๋องกล่าวแล้วยกยิ้ม "เช่นนี้ต่อให้ข้าถูกลูกธนูพิษเพิ่มอีกสักสองสามดอกก็คุ้มค่า" หลี่ชิงยกมือเรียวปิดปากได้รูป ปรามว่า "ท่านอ๋องไม่พูดเช
ลูกอนุ ตอนที่56 ตอนพิเศษ1
สิ่งแรกที่ไท่ชินอ๋องทำ เมื่อฟื้นคืนสติอย่างสมบูรณ์แล้ว ก็คือร่างพระราชโองการ ประกาศความผิดของมหาเสนาบดีเจียงผิง ไทเฮาเจียงซู่จิ่น และอ๋องสาม มีใจความว่า...ทั้งสามร่วมมือกันก่อขบถต่อฮ่องเต้ แต่ไท่ชินอ๋องได้ทำการปราบปรามสำเร็จ ถึงแม้ทั้งสามจะสิ้นชีวิตในการปราบปรามไปแล้วก็ตาม แต่ยังคงมีโทษผิดติดตัว ให้ถอดยศเป็นสามัญชนทั้งตัวผู้กระทำและครอบครัว ยึดทรัพย์สินข้าทาสบริวาร และเนรเทศครอบครัวที่ยังมีชีวิตอยู่ไปชายแดนในฐานะนักโทษใช้แรงงาน แล้วให้หวังกงกงเชิญฮ่องเต้น้อยนั่งบัลลังก์ เพื่อประกาศพระราชโองการ ให้เจ้ากรมอาญารับราชโองการไปปฏิบัติในทันทีซึ่งครอบครัวและเหล่าข้าทาสบริวารของนักโทษทั้งหมดล้วนถูกคุมตัวตั้งแต่วันที่เกิดเหตุการณ์ปะทะกันแล้ว โดยกองทัพพิทักษ์เมืองหลวงที่มีแม่ทัพอยู่ในสังกัดไท่ชินอ๋องโดยตรงและให้หวังกงกงรวบรวมฎีกาที่ยังไม่ได้วินิจฉัยทั้งหมดส่งมายังจวนของไท่ชินอ๋อง เมื่อหวังกงกงอ่านพระราชโองการจบ เหล่าขุนนางต่างกล่าวถวายพระพรฮ่องเต้ที่กำลังปีนพระราชบัลลังก์เล่นอย่างสนุกสนาน ด้วยความพร้อมเพรียงกันว่า "ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปีๆๆๆๆๆ" แล้วหลานกงกง
ลูกอนุ ตอนที่55 จบ
ไท่ชินอ๋องมองศพของไทเฮานิ่งๆ อึดใจหนึ่ง จึงเดินจากไป...เพื่อตรงไปยังห้องโถงของตำหนักหลวง ที่นั่นคนที่เคยปลอมตัวเป็นคนขับรถม้า เขาคือชั่งเหอ รองหัวหน้าหน่วยราชองครักษ์รออยู่ พร้อมกับเหมยฟงองครักษ์ซ้าย "สามารถควบคุมหน่วยราชองครักษ์ได้แล้วขอรับท่านอ๋อง" ชั่งเหอน้อมกายรายงาน "ทางท่านอ๋องสี่ส่งข่าวมาว่า งานสำเร็จเรียบร้อยขอรับ" เหมยฟงกล่าว ไท่ชินอ๋องยกยิ้มอย่างเบาใจ...อ๋องสี่สามารถปลิดชีพแม่ทัพภาคเหนือเจียงจ้าน พี่ชายของไทเฮาแล้ว แต่ข่าวดีมาถึงไม่ถึงอึดใจ ข่าวร้ายก็ตามมา ทันใด...หลิวกงกงก็พุ่งทะยานเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้า "เรียนท่านอ๋อง เกิดเรื่องกับกุ้ยหวางเฟยแล้วขอรับ" "เกิดอะไรขึ้น?" ไท่ชินอ๋องถาม สีหน้าเครียด "กุ้ยหวางเฟยถูกพ่อบ้านเจา เสี่ยวอี้จื่อ และเสี่ยวลู่จื่อจับตัวไป เสี่ยวฉีจื่อและเสี่ยวหงจื่อล้วนถูกทำร้ายบาดเจ็บ พวกเขาทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้" หลิวกงกงส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ไท่ชินอ๋องที่ลานกว้างภายในจวนของมหาเสนาบดีเจียงผิง...หลี่ชิงถูกมัดแขวนไว้กับเสาสูงอยู่ตรงกลาง มีมือธนูขึ้นสายอาวุธอาบยาพิษเล็งมาที่เขา ซ่อนตัวอยู่ในที่กำบังมองไม่เห็นตัว หลี่ชิ
ลูกอนุ ตอนที่54 แทงทะลุทรวงอก
เพราะฮ่องเต้น้อยและตราแผ่นดินหายไป...ไท่ชินอ๋องจึงต้องเข้าวังกลางดึก เขาตรงไปหาไทเฮาที่ตำหนักของนาง แต่ตำหนักของไทเฮาวันนี้ไร้ผู้คน ไม่ว่าจะเป็นขันที นางกำนัล ราชองครักษ์ หรือแม้แต่ทหารยาม พอเปิดประตูห้องโถงใหญ่เข้าไปก็เห็นตรงกลางห้อง...ร่างของอ๋องสามนอนอยู่บนพื้นในสภาพเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดบนใบหน้าไท่ชินอ๋องสะบัดมือวูบ...ลูกเหล็กลูกหนึ่งก็พุ่งใส่หน้าผากของร่างบนพื้นทันที...อ๋องสามรีบพลิกตัวหลบอย่างหวุดหวิด ลูกเหล็กกระทบกับพื้นจนเกิดเป็นหลุมหลุมหนึ่งก่อนจะกระดอนกลับไปอยู่ในมือไท่ชินอ๋อง อ๋องสามดีดตัวยืนข้างๆ ไทเฮา กล่าวว่า "พี่ใหญ่ ท่านยังคงเหี้ยมโหดไม่เปลี่ยนแปลง แม้แต่กับศพ ท่านยังลงมือได้" "ศพที่จ้องจะทำร้ายข้าอย่างเจ้านะหรือ" ไท่ชินอ๋องควงลูกเหล็กในมือเพิ่มขึ้นเป็นสี่ลูกด้วยมือข้างเดียว "ข้าต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษอยู่แล้ว" "เวลานี้ ภายในวังถูกข้าควบคุมเอาไว้หมดแล้ว แม้แต่ไทเฮาก็ถูกข้าสะกัดจุดเอาไว้ ไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว" อ๋องสามกล่าวสีหน้ากระหยิ่ม แต่เพราะมีคราบเลือดปลอมแปลงบนใบหน้า จึงทำให้ดูขัดหูขัดตา "เจ้าต้องการอะไร?" ไท่ชินอ๋องถาม "พว
ลูกอนุ ตอนที่53 สีหน้าเรียบเฉย
ในห้องนอน ตำหนักใหญ่... เสี่ยวอี้จื่อยกสำรับอาหารมาตั้งโต๊ะให้หลี่ชิง พลางส่งเสียงบอกอย่างนอบน้อมว่า "อาหารมาแล้วขอรับ กุ้ยหวางเฟย"หลี่ชิงจึงลุกจากเตียงนอนไปนั่งที่โต๊ะ...โซ่ที่ล่ามข้อเท้ายาวพอให้เขาลุกเดินในระยะหนึ่งจั้ง( สองเมตรครึ่ง ) เสี่ยวหงจื่อกล่าวเสริมว่า "กินให้มากๆ นะขอรับ กุ้ยหวางเฟยกินได้มากเท่าไหร่ อาหารที่ส่งให้ซูฟูเหรินก็มีจำนวนมากเท่านั้น" หลี่ชิงน้ำตาหยดลงในชามข้าวขณะคีบอาหารเข้าปาก ในเวลาเดียวกัน...ที่เรือนดอกเหมย สาวใช้ก็ยกสำรับมาตั้งโต๊ะ แล้วเชื้อเชิญซูไห่ถังกิน "กินมากมากนะเจ้าคะ...ฟูเหรินกินได้มากเท่าไหร่ กุ้ยหวางเฟยก็จะได้รับอาหารมากเท่านั้นเจ้าค่ะ" สาวใช้กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน อาชิง เวลานี้แม่คงทำเพื่อลูกได้อย่างมากที่สุดก็คือพยายามกินให้มากๆ เท่านั้น...ซูไห่ถังคิดในใจ พลางยกตะเกียบขึ้นกินอาหารอย่างเงียบๆ ที่กลางป่า...อาเฟยกำลังกัดกินไก่ย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ อ๋องสี่บอกว่า...กินไก่ย่างหมดหนึ่งตัว จะได้เงินสามตำลึง กินน้อยกว่าหนึ่งตัวหักเงิน กินมากกว่าหนึ่งตัวไม่ว่า... อาเฟยคิด...หากกินไก่ย่างมื้อละตัว สิบมื้อสิบต
