LOGINShare
ตอนที่28 อันตรายเกินไป
Last Updated:
2025-03-22 12:24:03
Related chapters
ลูกอนุ ตอนที่29 แล้วหลบซ่อนทำไม
อีกสิบวันต่อมา… “เจ้าทำอะไร? อาเฟย” หลี่ชิงเห็นอาเฟยมุดเข้าไปในพุ่มดอกไม้ ก็ไปแหวกพุ่มไม้ถาม “จุ๊ๆๆ…บ่าวกำลังหลบซ่อนตัวขอรับ” อาเฟยตอบเสียงเบา “หลบซ่อนใคร? แล้วหลบซ่อนทำไม?” “กุ้ยหวางเฟยขอรับ…ถ้าท่านจะถามบ่าวให้ได้ ก็โปรดมุดเข้ามาในนี้ก่อน” หลี่ชิงก็เลยมุดเข้าไปในพุ่มไม้อีกคน “บ่าวหลบซ่อนท่านอ๋องสี่ เขามาซ้อมมวยปล้ำให้บ่าวทุกวัน บ่าวไม่ไหว บ่าวเหนื่อย พอบ่าวไม่ทำตามที่เขาสั่ง เขาก็แกล้งนอนทับบ่าว หรือไม่ก็จับบ่าวหนีบรักแร้…ตั้งแต่เขามาที่จวนไท่ชินอ๋อง ชีวิตของบ่าวช่างวุ่นวายเหลือเกิน ไม่สงบสุขเลยสักวัน” “เช่นนั้นหรือ?” หน้าอ๋องสี่โผล่เข้ามาเกือบชิดติดหน้าอาเฟย อาเฟยสะดุ้งโหยง…แล้วร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกอ๋องสี่คว้าออกไปจากพุ่มไม้ ยกขึ้นพาดไหล่แบกไป “ข้าไม่เล่นกับท่านแล้ว” เสียงอาเฟยลอยมา ตามด้วยเสียงอ๋องสี่ “แต่ข้าจะเล่นกับเจ้า” หลี่ชิงกุมขมับ “ชิงชิง เป็นอะไรไปหรือ?” ไท่ชินอ๋องโผล่หน้าเข้ามาในพุ่มไม้ถาม “ท่านอ๋องหาข้าน้อยเจอได้อย่างไรขอรับ?” หลี่ชิงถามไท่ชินอ๋องกลับ “เสี่ยวฉีจื่อกับเสี่ยวจางจื่อยืนเฝ้าอยู่ตรงนี้” ไท่ช
Last Updated : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่30 ปล่อยนางไป?
“ท่านอ๋อง…” เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหลี่ชิงเบาราวเสียงแมลงหวี่ ส่วนจูอี๋เหนียงเอาแต่ก้มหน้าสะอึกสะอื้น ไท่ชินอ๋องก้าวยาวๆ เข้ามาใกล้ ยกมือขวาขึ้นจะฟาดใส่ศีรษะของจูอี๋เหนียง หลี่ชิงตกใจกระโดดเข้ากอดแขนไท่ชินอ๋องไว้แน่น พลางตะโกน “ท่านอ๋อง…เรื่องราวไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด” “ฮะๆๆ…น่าขัน หลักฐานอยู่ตำตายังจะแก้ตัวอีก” แล้วพระชายาฟางหมิงซินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หวายสานมีคานหาม ใช้บ่าวชายฉกรรจ์สองคนเป็นผู้แบก ก็ให้บ่าวแบกมาให้ตรงกับหน้าประตู “กุ้ยหวางเฟยหนอกุ้ยหวางเฟย…ช่างแก้ตัวได้น่าฟังยิ่งนัก” จูอี๋เหนียงนั้นแสนจะอัดอั้นตันใจ…จะบอกความจริง ก็เกรงชู้รักจะถูกตัดหัวทั้งครอบครัว…จะไม่สารภาพ ก็กลัวว่าจะพลอยทำให้กุ้ยหวางเฟยเดือดร้อนไปด้วย…พอคิดมากหนักเข้า ก็เป็นลมล้มฟุบอยู่กับพื้น หลี่ชิงเป็นห่วงทารกในครรภ์ของนางจึงสั่ง “เสี่ยวฉีจื่อ อุ้มนางขึ้นบนเตียง พื้นเย็น เดี๋ยวนางจะไม่สบายได้”ไท่ชินอ๋องขบกรามกรอด…นี่ต่อหน้าเขายังห่วงใยกันขนาดนี้…ลับหลังเขาจะมิยิ่งกว่านี้หรอกหรือ! เสี่ยวฉีจื่อจะเข้าไปอุ้มจูอี๋เหนียงตามคำสั่งของหลี่ชิง ก็ถูกไท่ชินอ๋องตะคอก “ไม่ต้อง!”
Last Updated : 2025-03-22ลูกอนุ ตอนที่31 สีหน้าไม่สบายใจ
หลี่ชิงให้อาเฟยนำข่าวดีไปบอกจูอี๋เหนียง…เด็กหนุ่มก็วิ่งไปยังเรือนของนางอย่างร่าเริง ได้พบกับสาวใช้ทั้งสองนางของจูอี๋เหนียงยืนอยู่หน้าเรือนด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “เจี่ยเจียทั้งสอง…กุ้ยหวางเฟยให้ข้ามาพบจูอี๋เหนียงเพื่อบอกข่าว” อาเฟยบอกกล่าว “ท่านอาเฟย…นายหญิงของพวกข้าไล่พวกข้าออกจากห้อง ขังตัวเองเอาไว้เพียงลำพัง บอกว่าไม่ต้องการพบผู้ใด” สาวใช้นางหนึ่งบอก “เจี่ยเจีย…ลองตบประตู บอกกล่าวว่ากุ้ยหวางเฟยมีข่าวถึงนาง นางต้องยอมให้พบแน่ๆ” อาเฟยเสนอสาวใช้ทั้งสองก็ทำตาม…แต่ตบประตูร้องบอกอยู่ครู่หนึ่งก็ไม่มีเสียงขานรับ…อาเฟยรู้สึกไม่ถูกต้อง จึงบอก “เจี่ยเจีย พวกเราช่วยกันพังประตูเข้าไป” แล้วทั้งสามก็รวมพลังกันกระแทกประตู พอประตูเปิดผัวะ…ก็เห็นจูอี๋เหนียงกำลังจะผูกคอตาย ทั้งสามรีบเข้าไปห้าม ประคองนางลงจากโต๊ะที่ปีนขึ้นไปจะผูกคอตาย พอเอาตัวลงมานั่งที่เตียงนอนเรียบร้อย อาเฟยก็รีบบอกว่า “จูอี๋เหนียง ท่านอย่าได้คิดสั้นเลย กุ้ยหวางเฟยของข้าน้อย เรียนท่านอ๋องเรื่องที่ท่านต้องการจะลาออกจากการเป็นอี๋เหนียงแล้ว ท่านอ๋องก็อนุญาต และจะเขียนหนังสือหย่าให้ท่านด้วย ทั้งยังอนุญาต
Last Updated : 2025-04-04ลูกอนุ ตอนที่32 ท่านอ๋องมีเรื่องน่ายินดีอันใดหรือขอรับ?
พอส่งจูเยี่ยนหลีขึ้นรถม้าเรียบร้อย และรถม้าที่นางกับสาวใช้นั่ง ติดตามด้วยขบวนรถม้าขนสัมภาระข้าวของจากไปแล้ว…หยวนอี๋เหนียงกับเหมยอี๋เหนียงก็เดินตามกันไปที่เรือนพักของเหมยอี๋เหนียง “เจียวเจียว” เหมยอี๋เหนียงเอ่ยขึ้น หลังจากที่ทั้งสองนั่งลงเคียงกันที่โต๊ะน้ำชา ในห้องโถงรับรองของเรือนพัก “ข้าเห็นเยี่ยนหลีได้ออกไปอย่างปลอดภัยเช่นนี้แล้ว ข้าก็อยากออกไปบ้าง…ในตอนแรกที่ได้มาเป็นอี๋เหนียงของไท่ชินอ๋อง ข้านึกว่าตนเองโชคดีมาก ได้สามีที่สูงศักดิ์ หนุ่มแน่น ซ้ำยังสง่างามยิ่ง…แต่คิดไม่ถึงว่าชีวิตการเป็นอี๋เหนียงช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยว อยู่มาเกือบห้าปี ข้าได้รับใช้ไท่ชินอ๋องไม่ถึงห้าครั้ง ซ้ำร้ายแต่ละครั้ง หลังจากรับใช้ไท่ชินอ๋องแล้ว ก็จะถูกพระชายาเรียกไปด่าว่า และให้ดื่มยาป้องกันการตั้งครรภ์” “ข้าก็เช่นเดียวกันกับเจ้า” หยวนเจียวเจียวถอนหายใจ “ยิ่งพวกเราสองคนลักลอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน หากวันใดถูกจับได้ คงต้องถูกโบยจนตายเป็นแน่” “พวกเราลองขอให้กุ้ยหวางเฟยช่วยดีไหม?” เหมยอิงเถาเสนอความเห็น “ข้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน แต่…” หยวนเจียวเจียวกล่าว “คงรีบร้อนนักไม่ได้…อย่างน้อยก็ต้องร
Last Updated : 2025-04-04ลูกอนุ ตอนที่33. ข้าทำหน้าที่สามีบกพร่อง ?
ไท่ชินอ๋องนิ่งอึ้งไปเป็นครู่ใหญ่…ก่อนจะเอ่ยว่า “ข้ารู้สึกเสียศักดิ์ศรีอย่างไรชอบกล” ใช่…เมียคนหนึ่งมีชู้ เมียอีกสองคนรักกันเอง “ชิงชิง…เจ้าคิดว่า ข้าควรจะทำอย่างไรดี?” “ให้ข้าน้อยออกความเห็นหรือขอรับ?” “อืม…” “ความเห็นของข้าน้อยอาจจะไม่ถูกใจท่านอ๋อง” “ไม่เป็นไร…เจ้าจะมีความเห็นอย่างไร ข้าก็ไม่ถือโทษเจ้า” “เช่นนั้น...ข้าน้อยขอกล่าวตามตรงว่า ที่เป็นเช่นนี้ เพราะท่านอ๋องทำหน้าที่สามีไม่สมบูรณ์ ท่านอ๋องปล่อยให้พวกนางว้าเหว่...ถ้าท่านอ๋องไม่ต้องการให้พวกนางจากไป ท่านอ๋องจะต้องทำอย่างไรบ้าง ข้าน้อยคงไม่ต้องบอก” “ความหมายของเจ้าคือ...ข้าทำหน้าที่สามีบกพร่อง” “มิกล้า” แม้ปากบอกมิกล้า แต่ในใจตอบว่า...ใช่ “ข้าเหน็ดเหนื่อยกับราชกิจทุกวี่ทุกวัน” ไท่ชินอ๋องทำเสียงโอดครวญ “ไม่ใช่ข้ออ้างขอรับ...ท่านอ๋องคึกคักใส่ข้าน้อยได้ทุกคืน” “นั่นเพราะเจ้าทำให้ข้าเกิดอารมณ์” ไท่ชินอ๋องเอ่ยพลางโถมกายเข้าใส่ร่างบอบบาง “เจ้าต้องรับผิดชอบด้วย” “พวกเรายังสนทนาเรื่องอี๋เหนียงทั้งสองไม่เสร็จนะขอรับ” หลี่ชิงทักท้วง “เอ
Last Updated : 2025-04-04ลูกอนุ ตอนที่34 ในห้องนอนตำหนักใหญ่
ที่ตำหนักพระชายา... พระชายาฟางหมิงซินครึ่งนั่งครึ่งนอนพิงหัวเตียง ฟังสาวใช้รายงาน "เหมยอี๋เหนียงและหยวนอี๋เหนียง ล้วนถูกกุ้ยหวางเฟยขับไล่ออกจากจวนเจ้าค่ะ" "ถึงกับขับไล่ออกจากจวนเชียวหรือ? เรื่องราวเป็นเช่นไร เล่ามาให้ข้าฟังโดยละเอียดทีซิ" พระชายาฟางหมิงซินสั่ง สาวใช้นางนั้นก็เล่าว่า "วันนี้เหมยอี้เหนียงกับหยวนอี๋เหนียงไปคารวะน้ำชาถามไถ่ตามธรรมเนียม อยู่ๆ กุ้ยหวางเฟยก็โมโหขึ้นมา หาว่าพวกนางรินน้ำชาเย็นชืดให้เขา มีเจตนาทำให้เขาเจ็บป่วย จึงตบตีพวกนางแล้วให้คนรับใช้ขับไล่พวกนางออกไปจากจวน โดยไม่ไยดีว่าพวกนางจะร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนอย่างไรเจ้าค่ะ" "พวกเจ้าเห็นหรือยัง ว่าเขาเพียงเสแสร้งให้ดูเป็นคนดี ที่แท้นั้นใจแคบ ขี้อิจฉาริษยา ข่มเหงรังแกผู้น้อย" พระชายาฟางหมิงซินกล่าวเสียงเค้นๆ "แต่ก่อน...ข้าเพียงแค่เรียกอี๋เหนียงมาสั่งสอน พวกนางก็ลอบนินทาข้าว่า ใจไม้ไส้ระกำ...เดี๋ยวนี้เป็นเช่นไรละ อี๋เหนียงทั้งสามล้วนถูกเขากำจัดหมดสิ้นในเวลาห่างกันไม่ถึงครึ่งเดือน" "ใช่แล้วเจ้าค่ะ...พระชายาจิตใจดีงามยิ่งนักแล้ว เป็นพวกอี๋เหนียงเองไม่รู้จักคุณค่า ทำกระด้างกระเดื่องต่อพระชายา
Last Updated : 2025-04-13ลูกอนุ ตอนที่35 ให้ข้าไปอยู่ที่ตำหนักแห่งใหม่?
เวลาสายของวันถัดมา... หลิวกงกงกับพ่อบ้านเจามาพบพระชายาฟางหมิงซินที่ตำหนักพระชายานางนั่งวางท่าสง่าอยู่บนเก้าอี้บุนวมที่ทำเป็นพิเศษให้นั่งสบายในห้องโถงพักผ่อนของตำหนัก "คารวะพระชายา" หลิวกงกงน้อมคำนับแล้วกล่าวต่อว่า "ไท่ชินอ๋องเห็นว่าสุขภาพของพระชายามิใคร่ดีนัก จึงประทานตำหนักแห่งใหม่ที่สวยงามให้...เชิญพระชายาไปพำนักอยู่ตั้งแต่บัดนี้ขอรับ" "ให้ข้าไปอยู่ที่ตำหนักแห่งใหม่?" พระชายาฟางหมิงซินถาม "ขอรับ" หลิวกงกงน้อมกายรับคำ "ตำหนักแห่งใหม่เป็นตำหนักใด...ตำหนักสุขสันต์ หรือตำหนักวสันต์?" "มิใช่ขอรับ" หลิวกงกงน้อมกายตอบ "แล้วตำหนักแห่งใหม่ของข้าอยู่ตรงส่วนใดของจวน?" นางถามอีก "หามิได้ขอรับ...ตำหนักแห่งใหม่อยู่นอกเมืองขอรับ" พ่อบ้านเขาเป็นผู้ตอบ "หา..." นางอุทาน ตามมาด้วยกรีดเสียงแหลม "นี่ท่านอ๋องจะขับไล่ข้าหรือ? ข้าไม่ยอม...เป็นตายอย่างไร ข้าก็ไม่ไป" "พระชายาต้องไปขอรับ" หลิวกงกงเอ่ยเสียงเรียบ "เป็นคำสั่งของไท่ชินอ๋อง...หากพระชายาขัดขืน จะมีความผิดฐานไม่เชื่อฟังสามี มีโทษถึงขั้นถูกปลดจากตำแหน่งพระชายาได้นะขอรับ" "ต้องเป็นมันแน่ๆ...ต้องเ
Last Updated : 2025-04-13ลูกอนุ ตอนที่36 พวกบุรุษหน้าโง่
พอไท่ชินอ๋องอุ้มกุ้ยหวางเฟยออกไปจากห้องโถงจัดเลี้ยงแล้ว...ไทเฮาเจียงซู่จิ่นก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แล้วเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า "ข้าเองก็รู้สึกว่าจะเมานิดหน่อยแล้วเหมือนกัน ขอเสียมารยาทขอตัวก่อน แต่ทุกท่านจงสนุกกันต่อ และขอฝากท่านอ๋องสามช่วยเป็นดูแลงานเลี้ยงต่อด้วย" "พ่ะย่ะค่ะ" อ๋องสามลุกขึ้นน้อมรับคำ ไทเฮาก็ให้นางกำนัลประคองออกจากห้องโถงจัดเลี้ยง ท่ามกลางเสียง "น้อมส่งไท่เฮาๆๆๆๆๆ..."พอออกจากห้องโถงจัดเลี้ยงมาขึ้นเกี้ยว...อาการคล้ายจะเมามายของไทเฮาก็หายเป็นปลิดทิ้ง นางกำมือแน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "พวกบุรุษหน้าโง่...เจ้าเด็กนั่นต่อให้สวยงามเพียงใด ก็เป็นเพียงบุรุษ ไม่อาจทำให้งอกเงยผลิดอกออกผลได้หรอก!" เช้าวันรุ่งขึ้น...ที่ตำหนักใหญ่จวนไท่ชินอ๋อง หลี่ชิงตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนศีรษะเล็กน้อย...มือหนาใหญ่อังที่หน้าผากมน แล้วถามว่า "รู้สึกอย่างไรบ้าง?" "มึนงงนิดหน่อยขอรับ" "ถ้าเช่นนั้น...ดื่มน้ำแกงสร่างเมาแล้วนอนพักต่อ วันนี้ไม่ต้องเรียนสักวันหนึ่ง" ไท่ชินอ๋องกล่าว "ไม่ได้ขอรับ เดี๋ยวอาเฟยจะไม่มีเพื่อนเรียน" แต่พอถึงเวลาเรียน... เหล่าซือกั
Last Updated : 2025-04-13
Latest chapter
ลูกอนุ ตอนที่48 อ๋องสาม?
"จะอย่างไร...เด็กคนนี้ต่อไปเติบโตขึ้นจะได้มีความเกรงใจกตัญญูต่อไทเฮา" มหาเสนาบดีเจียงผิงกล่าวต่อ "ท่านพ่อคิดว่าสมควรปล่อยให้เติบโตหรือ?" ไทเฮาย้อนถามกลับ "หากเขาเติบโตขึ้นและกุมอำนาจไว้ในมือได้ คิดว่าเขาจะปล่อยข้าหรือ?"มหาเสนาบดีเจียงผิงรู้ดีแก่ใจว่า...คำพูดของบุตรสาวนั้นมีทีท่าว่าจะกลายเป็นความจริงได้มากทีเดียว...หากฮ่องเต้น้อยเติบโตขึ้นแล้ว ได้รู้ความจริงว่า จางอวี้เหลียนมารดาแท้ๆ ของเขา ที่กำลังจะได้รับการแต่งตั้งเป็นกุ้ยเฟย(พระสนมเอก) ถูกฮองเฮาใส่ร้ายจนต้องขังในวังเย็น ซ้ำร้ายฮองเฮายังส่งคนไปเผาวังเย็นคลอกมารดาของเขาตายอย่างน่าอนาถ เท่านั้นยังไม่พอ...ฮองเฮายังวางยาฮ่องเต้ให้เหมือนป่วยตายเพราะความเศร้าเสียใจต่อการตายของสนมจางอวี้เหลียน...ครั้นพอฮ่องเต้น้อยได้ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงหกเดือน ฮองเฮาได้เลื่อนขึ้นเป็นไทเฮา และด้วยการสนับสนุนของมหาเสนาบดีเจียงผิงผู้บิดา ได้นั่งตำแหน่งผู้สำเร็จราชการร่วมกับไท่ชินอ๋อง นางยังถวายผ้าแพรขาว (สั่งให้ผูกคอตาย)ให้แก่ฮองไทเฮาอีกด้วย "ดังนั้น...ข้าต้องจัดการอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะเติบโต" ไทเฮาเอ่ยเรียบๆ "ไทเฮาหมายถึงเปลี่ยนผู้นั่งบ
ลูกอนุ ตอนที่47 ไฟไหม้หอคณิกา
ไท่ชินอ๋องนำรายชื่อของบุรุษที่เคยร่วมหลับนอนกับซูไห่ถังทั้งหมดห้าคนส่งให้เซียวซานองครักษ์ขวา พร้อมกับคำสั่งว่า "เก็บอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด และเผาหอคณิกาให้ไม่เหลือซากด้วย" "ขอรับ" เซียวซานน้อมรับคำ แล้วผละจากไป "หลิวยี่ ดูแลซูฟูเหริน อย่าให้นางคิดสั้น" "ขอรับ" หลิวกงกงน้อมรับคำสั่ง แล้วเข้าไปในห้องที่ซูไห่ถังพักอยู่ สั่งงานเสร็จ...ไท่ชินอ๋องก็ขึ้นม้าขี่กลับจวน ซูไห่ถังเห็นหลิวกงกงยังรั้งอยู่ ก็ถามว่า "กงกง ท่านมิได้กลับพร้อมไท่ชินอ๋องหรือ?" "ท่านอ๋องสั่งให้ข้าน้อยอยู่รับใช้ฟูเหรินซักพัก รอเรื่องคดีความผ่านพ้น ค่อยกลับไปจวนขอรับ" หลิวกงกงตอบ ซูไห่ถังรู้ว่า...ไท่ชินอ๋องเกรงว่าตนจะคิดสั้น จึงให้ขันทีผู้ใหญ่อย่างหลิวกงกงคอยประกบไว้ ไท่ชินอ๋องกลับถึงจวน...ก็เรียกเสี่ยวฉีจื่อมาสอบถาม "ชิงชิงเป็นอย่างไรบ้าง?" "กุ้ยหวางเฟยกินอาหารไม่ลงขอรับ กินได้เพียงสองคำก็ไม่ยอมกิน ไม่ว่าพวกบ่าวจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร ก็เอาแต่ส่ายหน้า" "อืม..." ไท่ชินอ๋องทำเสียงรับรู้ แล้วสั่ง "ให้ห้องครัวตั้งโต๊ะ เดี๋ยวข้าป้อนกุ้ยหวางเฟยเอง" "ขอรับ" เสี่ยวฉีจื่อรับ
ลูกอนุ ตอนที่46. โปรดไว้ชีวิตด้วย
ด้วยความกลัวตาย...เซี่ยฉงโขกศีรษะร่ำร้องแต่ว่า "ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิตด้วยๆๆ..." "ให้ข้าไว้ชีวิตเจ้านั้นไม่ยาก แต่เจ้าจะต้องสารภาพเบื้องหลังเรื่องครั้งนี้ออกมาให้หมด" ไท่ชินอ๋องกล่าวเสียงเรียบๆ "ขอรับ" เซี่ยฉงรับคำอย่างหวาดกลัว "ข้าน้อยเป็นคนเสเพลขอรับ ชอบกินชอบเที่ยวชอบดื่ม มิได้ทำมาหากินอะไร ทรัพย์สินเงินทองที่บรรพบุรุษเหลือไว้ให้ก็ใช้จวนหมด เมื่อเจ็ดวันก่อนท่านอำมาตย์ฟางเหยียนเจ้ากรมพิธีการ ให้คนนำข้าน้อยไปพบ และสั่งให้ข้าน้อยมาฟ้องร้องกุ้ยหวางเฟยว่าเป็นบุตรของข้าน้อย ไม่ว่าข้าน้อยจะทำสำเร็จหรือไม่ เขาก็จะให้เงินข้าน้อยสิบหมื่นตำลึงขอรับ" "แล้วเงินค่าธรรมเนียมวางศาลล่ะ เจ้าเอามาจากไหน?" ใต้เท้าจิน ผู้พิพากษาถามขึ้นเพราะค่าธรรมเนียมวางศาลจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับผู้ถูกฟ้องร้อง...ครั้งนี้ฟ้องถึงกุ้ยหวางเฟย ค่าธรรมเนียมวางศาลจึงสูงมาก! "เป็นเงินของท่านอำมาตย์ฟางเหยียนขอรับ ...เงินร้อยหมื่นตำลึงทอง แม้แต่เศรษฐียังน้อยคนนักจะหามาได้ ถ้าข้าน้อยมีเงินมากขนาดนั้น ข้าน้อยคงไม่หาเรื่องใส่ตัวมาฟ้องร้องกุ้ยหวางเฟยหรอกขอรับ""เพราะเหตุใดใต้เท้าฟาง(อำมาตย์ฟางเหยียน)จึ
ลูกอนุ ตอนที่45 น้ำตาไหล
หลิวกงกงได้รับคำสั่งจากไท่ชินอ๋อง ให้ประมูลซื้อจวนตระกูลหลี่ที่ถูกขายทอดตลาดขึ้นมา และปรับปรุงตกแต่งใหม่หมด จัดซื้อสาวใช้และบ่าวรับใช้ และส่งบ่าวจากจวนไท่ชินอ๋องไปเป็นพ่อบ้าน เปลี่ยนชื่อจวนจากจวนตระกูลหลี่ เป็นจวนซูฟูเหริน แล้วจึงให้พาซูไห่ถังกลับไป คืนนั้น...หลี่ชิงนั่งซึม น้ำตาไหล ไท่ชินอ๋องโอบกอดร่างบอบบางเอาไว้ ถามเสียงอ่อนโยนว่า "คิดถึงท่านแม่หรือ?" "ขอรับ" หลี่ชิงรับตรงๆ "ข้าน้อยอยากให้แม่อยู่กับข้าน้อยที่นี่" ไท่ชินอ๋องหอมแก้มนุ่ม แล้วกล่าวว่า "ข้าเข้าใจ ...แต่มันไม่เหมาะสม" "เพราะเหตุใดขอรับ?" "ท่านแม่ของเจ้ามีอายุมากกว่าข้าเพียงห้าหกปี นางยังสาวอยู่มาก จะถูกติฉินนินทาได้" ไท่ชินอ๋องพูดเพียงเท่านี้ หลี่ชิงก็เข้าใจ...เด็กหนุ่มพยักหน้า ยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตา "ท่านอ๋องมองการณ์ไกล ข้าน้อยคิดตื้นๆ" "เอาละ...ข้าอนุญาตให้เจ้าไปเยี่ยมท่านแม่ได้บ่อยๆ" "ให้ข้าน้อยออกจากจวนได้หรือขอรับ?" หลี่ชิงถามอย่างไม่ค่อยจะเชื่อหู "ถูกต้อง...แต่ต้องพาขันทีคนสนิทไปด้วยทั้งหมด" "ขอบคุณมากขอรับ" หลี่ชิงดีใจจนแทบจะโห่ร้องออกมา "ขอบคุณเฉยๆ ด้วยป
ลูกอนุ ตอนที่44 เอาคืน
"ท่านแม่ยาย...นี่คือหนังสือหย่าที่หลี่ไฉเขียนให้กับท่าน" ไท่ชินอ๋องยื่นส่งซองหนังสือสำคัญให้กับซูไห่ถัง ที่นั่งเล่นหมากล้อมอยู่กับบุตรชายในห้องโถงพักผ่อน...ช่วงก่อนเวลาอาหารเย็น "ขอบคุณ ท่านอ๋อง" ซูไห่ถังรับซองหนังสือสำคัญมาเก็บเอาไว้ในแขนเสื้อ(เสื้อจีนโบราณจะเย็บกระเป๋าไว้ด้านในแขนเสื้อหรืออกเสื้อ) "ลำบากท่านอ๋องแล้ว" ไท่ชินอ๋องนั่งลงข้างหลี่ชิง ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า "ไม่ลำบาก ข้าแค่เกลี้ยกล่อมเขาเล็กน้อยเท่านั้น..." โดยมิได้อธิบายรายละเอียดของการเกลี้ยกล่อม ที่เริ่มจาก ลากตัวคนในครอบครัวของหลี่ไฉออกมารัดนิ้วทีละคน คนแรกคือ...หลี่จุ้นบุตรชายคนโต เสียงร้องโหยหวนของหลี่จุ้นดังก้องคุกคุมขังเพราะแม้ทัณฑ์รัดนิ้วจะไม่ได้ทำให้ถึงแก่ชีวิต แต่ความเจ็บปวดทรมานนั้นเหนือคณานับ ต่อจากหลี่จุ้นก็เป็นอวี้ฮวา จินฮวา ฟูเหรินใหญ่ พอมาถึงฟูเหรินผู้เฒ่า...หลี่ไฉจึงยอมจำนน เขียนคำสารภาพเรื่องราวที่ตระกูลเฉาสมคบคิดแผนการร้ายกับอ๋องสามอย่างไร และตนมีส่วนร่วมอย่างไรบ้างออกมา และเขียนหนังสือหย่าให้แก่ซูไห่ถัง แต่ไท่ชินอ๋องยังคงสั่งหวังกงกงให้ตีขาหลี่จุ้นให้หัก เป็นการเอาคืนให
ลูกอนุ ตอนที่43 ที่คุกกรมอาญา...
"แล้วจะทำอย่างไรดี?" หลี่ชิงกับมารดากล่าวแทบจะพร้อมกัน "ไม่ต้องกังวล...พวกเรามาพิจารณาเรื่องนี้ทีละคน" ไท่ชินอ๋องกล่าว "เริ่มที่ชิงชิง...หลี่ไฉยกชิงชิงให้ตระกูลเฉา แล้วข้าได้ซื้อตัวชิงชิงมาอีกต่อหนึ่ง ดังนั้นชิงชิงจึงมิได้เป็นคนในครอบครัวของหลี่ไฉอีกต่อไป ย่อมไม่ต้องรับโทษที่หลี่ไฉกระทำไว้" ซูไห่ถังแย้มยิ้มยินดี...อาชิงลูกของนางรอดแล้ว "แล้วแม่ของข้าน้อยล่ะ?" หลี่ชิงสีหน้ากังวล "ท่านแม่ยายมีฐานะเป็นภรรยาของเขา เขาต้องโทษ ท่านแม่ยายก็ติดหลังแหไปด้วย" ไท่ชินอ๋องกล่าว "นอกเสียจากว่า...หลี่ไฉจะเขียนหนังสือหย่าให้" หลี่ชิงกับมารดามองสบตากันอีกครั้ง "เขาจะยอมหรือ?" ซูไห่ถังเอ่ยถาม "ไว้เป็นหน้าที่ของข้าเอง" ไท่ชินอ๋องกล่าว แล้วเรียกหลิวกงกงมาสั่งว่า "พาท่านแม่ยายไปพักที่เรือนดอกเหมยสักพักก่อน หาสาวใช้กับบ่าวชายไปคอยดูแลด้วย" "ขอรับ" หลิวกงกงน้อมรับคำสั่ง"อยู่ที่จวนนี้...เชิญท่านแม่ยายมากินอาหารด้วยกันทุกมื้อ...ชิงชิงจะได้พูดคุยกับท่านให้หายคิดถึง" ไท่ชินอ๋องออกปากเชื้อเชิญซูไห่ถัง ที่คุกกรมอาญา... หลี่ไฉกับหลี่จุ้น สองพ่อลูกถูกขังอยู่ด้
ลูกอนุ ตอนที่42 คาดเดา
พอหลี่ชิงเซผงะ ไท่ชินอ๋องก็โอบสองแขนกอดร่างบอบบางเอาไว้ ถามเบาๆ ว่า "เจ็บหรือไม่?" "ไม่ขอรับ" หลี่ชิงตอบพลางแกะอ้อมแขนของอีกฝ่ายออกด้วยกิริยาสุภาพ แล้วถามกลับว่า "ทำไมวันนี้ท่านอ๋องถึงกลับเร็วขอรับ?" แล้วทั้งสองก็พากันเดินไปนั่งที่ห้องโถงพักผ่อน สาวใช้นำน้ำชาและขนมมาต้อนรับ พอสาวใช้คล้อยหลัง ไท่ชินอ๋องก็ตอบว่า "ชดเชยที่เมื่อคืนนี้ข้ามิได้กลับ" หลี่ชิงนิ่งเงียบมิได้ซักถามอะไร ไท่ชินอ๋องจึงเป็นฝ่ายถาม "เจ้าไม่ถามข้าหรือว่าทำไมเมื่อคืนถึงไม่ได้กลับบ้าน?" "ข้าน้อยแล้วแต่ท่านอ๋องจะกรุณาบอกขอรับ" เด็กหนุ่มกล่าวเสียงเรียบๆ "เมื่อคืน...ข้าดื่มกับพวกราชทูตตงจิ่งหนักไปหน่อย ก็เลยเมาหลับไป พวกขันทีในวังจึงจัดห้องพักให้ค้างคืน"ไท่ชินอ๋องบอกเล่าความจริงแค่ครึ่งเดียว...เขาไม่ได้บอกว่าเขาถูกวางยานอนหลับ และตื่นมาในสภาพเปลือยเปล่ามีร่างเปลือยของไทเฮานอนเคียงข้างแนบชิด ซ้ำนางยังไม่ได้เอะอะโวยวายจะให้เขารับผิดชอบ แต่กลับกล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า "ข้าเพิ่งพบความสุขที่แท้จริงเมื่อคืนนี้เอง" นางฉลาด นางไม่ใช้วิธีขู่เข็ญบังคับ แต่ใช้วิธียกย่องเยินยอให้ผู้
ลูกอนุ ตอนที่41
เสี่ยวไห่จื่อผู้นี้มีขวัญกล้าเทียมฟ้า...เขาหันไปน้อมกายตอบไท่ชินอ๋องว่า "น้อมเรียนท่านอ๋อง...บ่าวคิดว่า ควรจะมีการจัดประลองยุทธเพื่อเลือกผู้มีฝีมือที่สุดเป็นหัวหน้าจึงถูกต้องขอรับ" ไท่ชินอ๋องไม่ได้ตอบข้อเสนอของเสี่ยวไห่จื่อ แต่เรียกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า "หลิวยี่..." หลิวกงกงก็โฉบเข้าหาเสี่ยวไห่จื่อราวเหยี่ยวตัวใหญ่โฉบลูกเจี๊ยบ กร๊อบ...ลำคอของเสี่ยวไห่จื่อถูกบิดหักทันที "เจ้าผิดตั้งแต่ขัดคำสั่งของกุ้ยหวางเฟยแล้ว" เสียงไท่ชินอ๋องเรียบๆ เรื่อยๆ ร่างของเสี่ยวไห่จื่อจึงค่อยๆ ล้มลง หลี่ชิงเนื้อตัวสั่นเทา... ไท่ชินอ๋องเดินข้ามห้องมาโอบกอดร่างบอบบางอย่างปลอบโยน "ชิงชิง ไม่ต้องกลัวนะ" เสี่ยวลู่จื่อกับเสี่ยวหงจื่อรีบจัดการเก็บศพอย่างรู้หน้าที่อาเฟยนำองครักษ์ทั้งสี่ที่ถูกจับอาบน้ำจนสะอาดสะอ้านมาแนะนำตัวให้หลี่ชิงรู้จัก โดยองครักษ์ทั้งสี่ยืนเข้าแถวตามขนาดความสูงใหญ่ของร่างกายอาเฟยเข้ามานั่งบนเบาะที่เสี่ยวหงจื่อปูบนพื้นข้างเก้าอี้ที่หลี่ชิงนั่งให้อย่างสนิทสนม แล้วแนะนำว่า "คนตัวใหญ่ที่สุดที่ยืนอยู่ขวามือ...ชื่อต้าหนิว(วัวตัวใหญ่) คนที่
ลูกอนุ ตอนที่40 เจ้าลืมแล้วหรือ
เวลาสายของวันรุ่งขึ้น... หลี่ชิงเห็นเสี่ยวฉีจื่อเข้ามาปรนนิบัติรับใช้เพียงคนเดียว ก็อดถามถึงอีกคนไม่ได้ "เสี่ยวจางจื่อล่ะ ทำไมวันนี้จึงไม่เห็น...เกิดเรื่องเมื่อวานนี้ ทำให้เขาบาดเจ็บหรือ?" "หามิได้ขอรับ กุ้ยหวางเฟย" เสี่ยวฉีจื่อตอบนอบน้อม หลี่ชิงโล่งใจยิ้มออก แต่...ประโยคต่อมา "เสี่ยวจางจื่อเสียชีวิตแล้วขอรับ" รอยยิ้มบนดวงหน้างดงามค่อยๆ จางหาย "เขาเสียชีวิตอย่างไร? เล่าให้ข้าฟังอย่างละเอียดที" หลี่ชิงกล่าว เสี่ยวฉีจื่อจึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้หลี่ชิงฟังอีกรอบ "เสี่ยวจางจื่อตายเพราะข้าแท้ๆ" หลี่ชิงเอ่ยอย่างเสียใจ "กุ้ยหวางเฟยอย่าโทษตัวเองเลยขอรับ" เสี่ยวฉีจื่อกล่าว "การที่ผู้ร้ายสามารถลักพาตัวกุ้ยหวางเฟยไปได้ ล้วนเป็นความผิดพลาดของข้าน้อยทั้งสองคน เสี่ยวจางจื่อนั้นได้ชดใช้ด้วยชีวิตไปแล้ว แต่ข้าน้อยยังละอายใจที่ปล่อยให้กุ้ยหวางเฟยเจ็บตัวและตกใจ แล้วท่านอ๋องยังไม่ได้ลงทัณฑ์ แต่ให้ข้าน้อยทำความดีไถ่โทษขอรับ" "เจ้าเองก็อย่าคิดมาก เจ้าทำดีที่สุดแล้ว" หลี่ชิงกล่าวปลอบอีกฝ่าย "ขอบคุณขอรับ" เสี่ยวฉีจื่อกล่าว แล้วเห็นหลี่ช
