ฉันสะบัดเขาออก "คุณมีเวลาว่างก็ดูแลผู้หญิงของคุณเองก่อนเถอะ ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้เขาไม่อยู่เฉยเลยนะ ได้กลับมาคบกับแฟนที่ต่างประเทศแล้ว คุณไม่สงสัยบ้างเหรอ?”“หลังจากเขากลับมาอยู่กับคุณไม่นานก็ท้องแล้ว คุณอย่าลืมสิ รายงานการตรวจร่างกายของคุณยังไม่ได้รับ ฉันขอเตือนคุณว่าตอนนี้มีเวอร์ชั่นอิเล็กทรอนิกส์แล้ว”“เธอหมายความว่ายังไง เธอแช่งฉันเหรอ?”“ซะที่ไหนล่ะ ฉันแค่อยากให้คุณดู จะได้ดูแลสุขภาพด้วย”ฉันออกไปทันที นั่งอยู่ในรถ พอนึกถึงหลีจิ่นเฉิงเห็นรายงานการตรวจร่างกายฉันก็อยากจะหัวเราะเมื่อเสี่ยวอันอายุสามขวบ เขาออกไปทํางานนอกสถานที่และถูกลักพาตัวครั้งหนึ่ง โจรลักพาตัวทรมานเขาเป็นเวลาสามวัน หลังจากครั้งนั้นเขามีเงามืดทางจิตใจอย่างรุนแรง ร่างกายก็ได้รับบาดเจ็บ ทำให้เขาไม่สามารถมีลูกได้อีกต่อไปดังนั้นเด็กในท้องของเฉินเวยเป็นลูกของใครกันแน่ ฉันไม่รู้ แต่ไม่มีทางเป็นลูกของหลีจิ่นเฉิงแน่นอนเมื่อฉันกลับถึงบ้าน หลังจากฉันเก็บรางวัลของวันนี้เสร็จ ก็เปิดทีวีและเห็นข่าวข่าวหนึ่งสถานีโทรทัศน์ช่องนี้รายงานว่า ชายคนหนึ่งแทงแฟนสาวที่อยู่ด้วยกันที่บ้าน ตอนนี้ถูกตํารวจจับแล้วกล้องแวบผ่าน ฉันมอ
เพิ่งออกมาฉันก็เห็นเฉินเวย เห็นฉันปรากฏตัวต่อหน้าเธออย่างสดใส เฉินเวยทําหน้าไม่เชื่อ แล้วพุ่งมาตรงหน้าฉัน “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เธอ เธอมาประกันตัวเขาหรือ?”เธอเอามือกุมท้องตัวเอง หน้าซีด เพราะได้รับบาดเจ็บ เธอจึงนั่งรถเข็นมาท่าทางแบบนี้ทําให้ฉันอดตกใจไม่ได้ นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานเอง ดอกไม้งามที่เคยคลอเคลียอยู่ในอ้อมอกของหลีจิ่นเฉิงอย่างอ่อนโยน ตอนนี้กลายเป็นสภาพแบบนี้ซะแล้ว ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆแต่พอมาคิดดูอีกที คนอย่างเธอจะมีชีวิตที่ดีได้ยังไงกัน ยิ่งเธอแย่ฉันก็ยิ่งมีความสุขฉันยิ้มตาหยีมองเธอ “ขอโทษจริงๆ เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการปีนขึ้นไปที่ตําแหน่งนี้ ไม่คิดว่าทุกอย่างจะหายไปหมดแล้ว”“หลีจิ่นเฉิงเขาแทงฉัน ฉันจะให้เขาชดใช้เงิน!”ฉันส่ายหน้า “ขาดทุนเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนนี้บริษัทเป็นของฉันแล้ว หลีจิ่นเฉิงเขามีแต่ชีวิตแย่ๆ ชีวิตนี้ก็ต้องอยู่ในคุกเท่านั้น”“ส่วนเธอ” ฉันชี้ไปที่เธอ “ในช่วงที่ความสัมพันธ์การแต่งงานระหว่างฉันกับหลีจิ่นเฉิงยังคงอยู่ ทางที่ดีคือเขาไม่ใช้เงินเพื่อเธอนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะทวงทั้งหมดกลับมา”วันหลังทําตัวดีๆนะฉันตบหน้าเธอแล้วเดินจากไป เธอโกรธจนด่ากร
ตอนที่เสี่ยวอันสิ้นใจในอ้อมแขนของฉัน ในมือยังถือกล่องยาอยู่ ฉันร้องไห้จนพูดไม่ออก เขาอาเจียนเป็นเลือดและพูดไม่ออกเช่นกันในขณะนั้นฉันคุกเข่าลงบนพื้นและอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอแลกชีวิตของฉันกับลูกชายของฉันน่าเสียดายที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ฟังและพาเสี่ยวอันไป ฉันเป็นลมด้วยความสิ้นหวังพอฉันตื่นมา ฉันงกายกลับไม่มีใครสักคนเลย หลีจิ่นเฉิงโทรหาฉัน ฉันถึงได้รู้ว่า เขายังไม่รู้เรื่องเสี่ยวอันเลย“ที่รัก เสี่ยวอันเขา.”ฉันยังพูดไม่ทันจบ หลีจิ่นเฉิงก็ขัดจังหวะฉันแล้ว "สวี่เจี๋ย เธอนี่สอนลูกได้ดีเหลือเกินนะ! ทำน้ำร้อนลวกเวยเวยยังไม่ขอโทษอีก ให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้”หัวใจของฉันจมลงทันที ที่แท้ก็เป็นพวกเขานี่เอง“หลีจิ่นเฉิง! เสี่ยวอันเพิ่งหกขวบเองนะ คุณให้เขาไปซื้อยาทาร้อนลวกเหรอ?”"ไม่ควรหรือไง? เขาจงใจคว่ำน้ำร้อนลวกเวยเวย ฉันแค่ให้เขาไปร้านขายยาใกล้ๆ แต่เขากลับหนีไป”"ซูเจี๋ย นี่คือลูกชายตัวดีที่เธอสอนออกมา ให้เขากลับมาขอโทษเวยเวยเดี๋ยวนี้!”ตอนนี้ในโทรศัพท์มีเสียงของเฉินเวยดังมา “จิ่นเฉิง ช่างเถอะค่ะ ฉันรู้ว่าเสี่ยวอันไม่ชอบฉัน เขายังเด็ก ไม่รู้ประสีประสา ฉันแค่น้อยใจนิดหน่อย ไม่เป็นไ
เขาก้าวไปข้างหน้าและจับผมของฉัน "ฉันจะให้โอกาสเธอครั้งสุดท้าย รีบขอโทษและเรียกเสี่ยวอันกลับมา ไม่อย่างนั้นล่ะก็”ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาและหยุดหัวเราะทันที "ไม่งั้นคุณจะทํายังไง หย่ากับฉัน แล้วแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม? คุณกล้าไหม? ถ้าคุณกล้า ฉันจะหลีกทางให้ทันที เป็นไงล่ะ?“หลีจิ่นเฉิง คุณพูดสิ! กล้าหรือไม่กล้า!”ฉันคํารามใส่เขา หลีจิ่นเฉิงนิ่งอึ้งไป ปล่อยฉันแล้วถอยหลังไปสองก้าว ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงพูดประโยคหนึ่งออกมา “เธอมันบ้าไปแล้ว!”"ฉันมันบ้า แต่คุณดีกว่าฉันตรงไหน? หลี่จิ่นเฉิง ถ้าวันนี้ คุณไม่เลือกฉันจะดูถูกคุณ! คุณมันไอ้ขี้แพ้ ไอ้โง่!”ฉันสบถคําหยาบทั้งหมดที่ฉันรู้และบอดี้การ์ดก็ถูกฉันเตะหลายครั้งฉันไม่สนใจแล้ว เสี่ยวอันไม่อยู่แล้ว ใครก็ห้ามฉันบ้าไม่ได้ในที่สุดหลี่จิ่นเฉิงก็ตระหนักว่าฉันมีปัญหาจริงๆ "เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่? ซวี่เจี๋ย เธอมีสติหน่อยสิ!”“หลีจิ่นเฉิง ชั่วชีวิตนี้คุณจะไม่มีลูกของตัวเองแน่นอน!”“เธอพูดว่าอะไรนะ?”ส่วนเฉินเวยพูดอยู่ข้างๆ ว่า “เธอคงถูกบางอย่างกระตุ้นอะไรน่ะ แต่เสี่ยวอันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก จิ่นเฉิงพวกเราไปก่อนเถอะ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย”
น่าขําจริงๆ อันอันก็ไม่อยู่แล้ว แต่ถ้าเขาใส่ใจก็จะพบว่าใบมรณะบัตรอยู่ในลิ้นชักโต๊ะน้ำชาเขาสามารถมองเห็นได้ทันทีที่เขาดึงมันออก แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ทําฉันมองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย "คุณยังมีลูกชายอยู่ในใจหรือ?"“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เวยเวยคงไม่โดนน้ำร้อนลวกหรอก!”“คุณเลิกใส่ร้ายลูกชายของฉันสักที ฉันไม่อยากฟังคุณพูดอะไรอีกแล้ว และก็ไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์อะไรกับคุณด้วย เราหย่ากัน!”พูดจบฉันก็หยิบใบหย่าออกมาหลีจิ่นเฉิงโกรธทันที “เธอจะให้ฉันพูดกี่รอบกันแน่ ฉันกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เราเป็นแค่เพื่อนธรรมดา!”"เพื่อนธรรมดาเหรอ? เขาทําร้ายเสี่ยวอัน เป็นศัตรูของฉัน!”“ไร้เหตุผลสิ้นดี!” หลีจิ่นเฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาชี้หน้าฉัน “เธอดูเอง เสี่ยวอันเป็นคนที่ทำน้ำร้อนลวกต่างหาก!”ในกล้องวงจรปิด เสี่ยวอันประคองน้ำร้อนแก้วใหญ่อย่างระมัดระวัง ลวกจนนิ้วแดงไปหมด เขาเปลี่ยนมือซ้ายขวา เดินมาตรงหน้าของเฉินเวยอย่างสั่นๆเพิ่งวางลงบนโต๊ะ เฉินเวยรีบลุกขึ้น “เสี่ยวอันเก่งจัง ให้ฉันดูหน่อยนะ!”แต่เธอกลับแกล้งทําเป็นบังเอิญชนเสี่ยวอัน เสี่ยวอันถอยหลังไปสองก้าว หดตัวเล็กน
หลีจิ่นเฉิงไม่ได้ตอบกลับ ฉันก็ไม่รีบร้อน ตอนนี้เขาน่าจะกําลังเกี้ยวพาราสีกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ รอให้จบก่อนเขาจะได้เห็นเองฉันยิ้มเยาะ มองรูปของเสี่ยวอันในโทรศัพท์แล้วใจก็จมดิ่งสู่ก้นบึ้งเสี่ยวอัน ลูกเห็นหรือยัง แม่จะช่วยลูกแก้แค้นแน่นอน คนที่ทําให้ลูกตายจะไม่มีจุดจบที่ดีหรอกแม่จะไม่ปล่อยให้ลูกต้องนอนอยู่ใต้ดินอย่างโดดเดี่ยวแบบนี้แน่นอน ฉันก็กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหว จึงฝืนส่งต่อคลิปให้ทนายทนายความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที "ด้วยหลักฐานเหล่านี้สามารถยืนยันได้ว่าเขานอกใจ ถึงตอนนั้นเราจะได้ 70% หรือ 90%"ฉันยิ้มแล้วก็นอนลงบนเตียงอย่างหลับสบายตั้งแต่เสี่ยวอันเสียชีวิตไปฉันก็ไม่ได้นอนเลย หวังว่าเสี่ยวอันจะมาหาฉันในความฝันนี้และให้ฉันดูเขาหน่อยเช้าวันรุ่งขึ้น ประตูใหญ่ของบ้านถูกทุบดังปังๆ ฉันลืมไป ฉันเปลี่ยนล็อคประตูแล้ว หลีจิ่นเฉิงเข้ามาไม่ได้ฉันเปิดประตู เห็นดวงตาแดงก่ำของเขา ก็เลิกคิ้วขึ้น “เกิดอะไรขึ้น” ร้อนใจขนาดนี้!”เขาถือโทรศัพท์มาหาฉัน "ไม่จริงใช่ไหม? ไม่จริง!”ฉันรู้สึกประชดประชัน “หลีจิ่นเฉิง ลูกน้องคุณตั้งเยอะตั้งแยะ จริงหรือเปล่าที่คุณส่งคนไปดูก็รู้แล้ว!”นอกจากนี้ย
“ฉันจะไม่หย่าหรอก คุณตายใจเถอะ เสี่ยวอันอยู่บนสวรรค์ ก็ไม่อยากเห็นผมหย่ากับคุณหรอก ส่วนลูก เราจะมีกันอีก”ฉันตบหน้าไปทีหนึ่ง "คุณมันไม่ใช่คน ไสหัวไปซะ!"ฉันทั้งเตะทั้งตีไล่เขาออกไป อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอัดอั้นตันใจกลับมาเกิดใหม่ ไอ้สัตว์เดรัจฉานตัวนี้กลับสามารถพูดแบบนี้ออกมาได้ฉันก็ไม่เกรงใจ ให้ทนายฟ้องหย่าโดยตรง ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตที่ดีแน่นอนหลีจิ่นเฉิงเพิ่งก้าวเท้าออกไป เฉินเวยก็นัดฉันไปพบแล้ว ตอนที่เห็นเขาในร้านกาแฟ เธอลูบท้องตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“ฉันขอแนะนําให้เธอเลิกยุ่งได้แล้ว ฉันได้เห็นข้อความทั้งหมดที่เธอส่งให้เขาเมื่อคืนแล้ว ซูเจี๋ย ไม่คิดว่าชีวิตของเธอจะลําบากขนาดนี้ ลูกชายก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าฉันเป็นเธอฉันก็จะไม่อยู่แล้วเหมือนกัน”“เธอก็ไม่สาวแล้วนะ จากไปเองเถอะ มีหน้ามีตาหน่อย ฉันกับจิ่นเฉิงยังมีลูกกันได้อีก”ฉันยิ้ม ยกมือขึ้นสาดกาแฟร้อนใส่หน้าเธอ เธอกรีดร้องทันที “เธอทําอะไรน่ะ!”ทุกคนรอบๆ มองเธอและฉันทันที ฉันเริ่มตะโกนเสียงดัง "นังสารเลวไร้ยางอาย อ่อยผัวฉันแล้วยังทําร้ายลูกของฉันอัก! ยังมีหน้ามาแข่งกับฉัน ฉันขอตบหน่อยเถอะ! ถ้าแน่จริงก็โทรแจ้งตํารวจสิ
ชาวเน็ตด่ากันสนั่น จนยอดคอมเมนต์นับหมื่นกลายเป็นคอมเมนต์ติดเทรนด์พอเห็นสิ่งเหล่านี้ฉันก็โกรธจนตัวสั่นทันทีที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ตอนนั้นเสี่ยวอันของฉันเจ็บมากขนาดไหน เขาวิ่งไปสองครั้งถึงจะซื้อได้ จากนั้นก็เจอคนไข้คนนั้นหลี่จิ่นเฉิง คุณสมควรตายจริงๆ !เห็นแบบนี้แล้วตาฉันแดงเลยให้ทนายฟ้องโดยตรงและโพสต์ข้อความยาวลงโซเชียลอย่างเปิดเผยหลีจิ่นเฉิงกับเฉินเวยคบกันยังไงถึงทําให้ลูกชายฉันตายตั้งแต่ต้นจนจบ และยังมีเรื่องเขานอกใจในการแต่งงานอีก ทันใดนั้น หลีจิ่นเฉิงก็เป็นที่รู้จักของทุกคนฉันทิ้งเขาไว้ในรายการค้นหายอดนิยมตลอดทั้งวัน ชาวเน็ตนับไม่ถ้วนโทรไปด่าเขา บางคนถึงกับพบที่อยู่บริษัทปัจจุบันของเขาและส่งพวงหรีดไปยังมีคนส่งดอกไม้ให้เสี่ยวอันด้วย ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าหลังจากเสี่ยวอันของฉันตายแล้ว ยังมีคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งมาสงสารเขาผลกระทบของเรื่องนี้เลวร้ายมาก ในที่สุดหลีจิ่นเฉิงก็รู้จักกลัวแล้ว เขารีบโทรหาฉัน“ซูเจี๋ย ผมขอโทษ ผมขอโทษ วันนี้ผมยุ่งมากเลย !”ฉันวางสายโทรศัพท์และบล็อกเขาโดยตรงและถือโอกาสให้ทนายความบอกเขาว่าไม่มีทางออกอื่นนอกเหนือจากการหย่าร้างเขากังวลขึ้นมาทันที อ